က်ေနာ္ အခု လက္ရိွအလုပ္ကို အလုပ္မ၀င္ခင္မွာ ေမးခြန္းတခ်ိဳ႔ကို ေျဖဆိုရတဲ့ ေလွ်ာက္လႊာတခု ျဖည့္ရပါတယ္။ အဲဒီ ေမးခြန္းေတြထဲမွာ ေမးခြန္းတခုက ခင္ဗ်ားဟာ ဘယ္လိုလူစားမ်ိဳးေတြနဲ႔ အလုပ္တြဲမလုပ္ခ်င္ပါသလဲ လို႔ ေမးပါတယ္။ က်ေနာ့္ အေျဖက...
ခြဲျခားဆက္ဆံတတ္သူေတြက လြဲရင္ မည္သူနဲ႔မဆို အလုပ္တြဲလုပ္ႏိုင္ပါတယ္ လို႔ ေျဖျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
***
ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း ... တဲ့။
အဲဒီ စိတ္ရင္းအခံရိွလိုက္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔ လူတဦးက တဦးအေပၚျဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႔တခုက တခုအေပၚ ျဖစ္ေစ၊ အသိုက္အ၀န္းတခုက တခုအေပၚျဖစ္ေစ၊ လူမ်ိဳး တခုက တျခားတခုအေပၚျဖစ္ေစ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈေတြ အျမင္ၾကည္လင္မႈေတြ ရိွဖို႔ဆိုတာ အေတာ္ခဲယဥ္းပါတယ္။ သူက ဘာမို႔လို႔၊ ငါက ဘာမို႔လို႔ ဆိုတဲ့ စိတ္ရင္းအခံၾကီးထားရင္းကေန အဲဒီ ခြဲျခားဆက္ဆံတဲ့ အမူအက်င့္ႀကီးက ေနာက္ဆုံးေတာ့ ျပႆနာေသးေသးေလးကေန အႀကီးႀကီးထိ ျဖစ္လာေတာ့တာပါပဲ။
မည္သို႔ဆိုေစပါ...။ ကမၻာတ၀ွမ္းမွာေရာ က်ေနာ္ေနထိုင္ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာပါ အဲဒီ ခြဲျခား ဆက္ဆံျခင္း ဆိုတဲ့ အမူအက်င့္ေတြကို ဒိ႒ ေတြ႔ရ ျမင္ခဲ့ရတာပါပဲ။
ဆင္းရဲခ်မ္းသာတာေၾကာင့္ ခြဲျခားဆက္ဆံတာ၊ အမ်ိဳးအႏြယ္အရ ခြဲျခားဆက္ဆံတာ၊ ဘာသာမတူလို႔ ခြဲျခားဆက္ဆံတာ၊ ႏိုင္ငံမတူလို႔ ခြဲျခားဆက္ဆံတာ စုံလိုက္တဲ့ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈေတြ... ... ...။
***
၀ါသနာအရ၊ ယုံၾကည္မႈအရ စာတိုေပစေလးေတြ ဟိုတစဒီတပုဒ္ေရးျဖစ္ေတာ့လဲ အဲဒီခြဲျခားဆက္ဆံမႈက မရပ္ေသးပါဘူး။ ဘယ္လို မရပ္တာပါလဲ ... ... ...။
***
Blog ေပၚမွာ စာေတြေရးမိရင္လဲ အဲဒီလုိ ခြဲျခားဆက္ဆံ ႏိုင္ရပါလားဆိုတာကို က်ေနာ္ တေလးတစားနဲ႔ အၿမဲသြားဖတ္ေနက် မီဒီယာ တခုက ေကာင္းေကာင္းႀကီး သက္ေသျပလိုက္တယ္။
Eleven Media Group ၀က္ဘ္ဆိုက္တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား အေပၚတြင္ ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြးျခင္း၊ ေထာက္ျပေျပာဆိုျခင္းမ်ားကို ႀကိဳဆိုေသာ္လည္း ရုတ္ရင့္ၾကမ္းတမ္းစြာ ဆဲဆိုျခင္း၊ ႐ိုင္းစိုင္းေသာ စကားလုံးမ်ားကုိ အထိန္းအကြပ္မဲ့စြာ သုံးႏႈန္းေျပာဆိုျခင္း ... ... ... ... ... ... ... ... အသိေပးအပ္ပါသည္။
..လို႔ ေရးရင္ေရာ မျဖစ္ႏိုင္လို႔လား၊ Blog ဆိုတာကို ထည့္သြင္းေျပာဆုိၿပီး သူတို႔ ၀က္ဘ္ဆိုက္က ကြန္မန္႔ေတြကို ထိန္းသိမ္းခ်င္တာက လိုအပ္ခ်က္တခုလား ဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္ တကယ္ မသိပါဘူး။
***
ေသခ်ာတာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ Blogger ေတြ စကားလုံးရမ္းကား ခံလိုက္ရတယ္။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ စာကို ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာေရးမိလို႔၊ ဘေလာ့ဂ္ေရးမိလို႔ပါ။
***
ကလိုေစးထူး
ခြဲျခားဆက္ဆံတတ္သူေတြက လြဲရင္ မည္သူနဲ႔မဆို အလုပ္တြဲလုပ္ႏိုင္ပါတယ္ လို႔ ေျဖျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
***
ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း ... တဲ့။
အဲဒီ စိတ္ရင္းအခံရိွလိုက္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔ လူတဦးက တဦးအေပၚျဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႔တခုက တခုအေပၚ ျဖစ္ေစ၊ အသိုက္အ၀န္းတခုက တခုအေပၚျဖစ္ေစ၊ လူမ်ိဳး တခုက တျခားတခုအေပၚျဖစ္ေစ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈေတြ အျမင္ၾကည္လင္မႈေတြ ရိွဖို႔ဆိုတာ အေတာ္ခဲယဥ္းပါတယ္။ သူက ဘာမို႔လို႔၊ ငါက ဘာမို႔လို႔ ဆိုတဲ့ စိတ္ရင္းအခံၾကီးထားရင္းကေန အဲဒီ ခြဲျခားဆက္ဆံတဲ့ အမူအက်င့္ႀကီးက ေနာက္ဆုံးေတာ့ ျပႆနာေသးေသးေလးကေန အႀကီးႀကီးထိ ျဖစ္လာေတာ့တာပါပဲ။
မည္သို႔ဆိုေစပါ...။ ကမၻာတ၀ွမ္းမွာေရာ က်ေနာ္ေနထိုင္ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာပါ အဲဒီ ခြဲျခား ဆက္ဆံျခင္း ဆိုတဲ့ အမူအက်င့္ေတြကို ဒိ႒ ေတြ႔ရ ျမင္ခဲ့ရတာပါပဲ။
ဆင္းရဲခ်မ္းသာတာေၾကာင့္ ခြဲျခားဆက္ဆံတာ၊ အမ်ိဳးအႏြယ္အရ ခြဲျခားဆက္ဆံတာ၊ ဘာသာမတူလို႔ ခြဲျခားဆက္ဆံတာ၊ ႏိုင္ငံမတူလို႔ ခြဲျခားဆက္ဆံတာ စုံလိုက္တဲ့ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈေတြ... ... ...။
***
၀ါသနာအရ၊ ယုံၾကည္မႈအရ စာတိုေပစေလးေတြ ဟိုတစဒီတပုဒ္ေရးျဖစ္ေတာ့လဲ အဲဒီခြဲျခားဆက္ဆံမႈက မရပ္ေသးပါဘူး။ ဘယ္လို မရပ္တာပါလဲ ... ... ...။
***
Blog ေပၚမွာ စာေတြေရးမိရင္လဲ အဲဒီလုိ ခြဲျခားဆက္ဆံ ႏိုင္ရပါလားဆိုတာကို က်ေနာ္ တေလးတစားနဲ႔ အၿမဲသြားဖတ္ေနက် မီဒီယာ တခုက ေကာင္းေကာင္းႀကီး သက္ေသျပလိုက္တယ္။
Eleven Media Group ၀က္ဘ္ဆိုက္တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား အေပၚတြင္ ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြးျခင္း၊ ေထာက္ျပေျပာဆိုျခင္းမ်ားကို ႀကိဳဆိုေသာ္လည္း ရုတ္ရင့္ၾကမ္းတမ္းစြာ ဆဲဆိုျခင္း၊ ႐ိုင္းစိုင္းေသာ စကားလုံးမ်ားကုိ အထိန္းအကြပ္မဲ့စြာ သုံးႏႈန္းေျပာဆိုျခင္း ... ... ... ... ... ... ... ... အသိေပးအပ္ပါသည္။
..လို႔ ေရးရင္ေရာ မျဖစ္ႏိုင္လို႔လား၊ Blog ဆိုတာကို ထည့္သြင္းေျပာဆုိၿပီး သူတို႔ ၀က္ဘ္ဆိုက္က ကြန္မန္႔ေတြကို ထိန္းသိမ္းခ်င္တာက လိုအပ္ခ်က္တခုလား ဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္ တကယ္ မသိပါဘူး။
***
ေသခ်ာတာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ Blogger ေတြ စကားလုံးရမ္းကား ခံလိုက္ရတယ္။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ စာကို ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာေရးမိလို႔၊ ဘေလာ့ဂ္ေရးမိလို႔ပါ။
***
ကလိုေစးထူး
