Tuesday, August 04, 2009

သူ႔အသံထြက္... ကိုယ့္အသံထြက္

က်ေနာ့္ အလုပ္ထဲမွာက အလုပ္သမားဆိုလို႔ က်ေနာ္ပါ အပါအ၀င္မွ သုံးေယာက္ထဲ။ က်ေနာ္က ျမန္မာ၊ က်န္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္က မကၠဆီကန္ လင္မယားပါ။ တခါေတာ့ စကားလက္ဆုံ ေျပာၾကရင္းနဲ႔ အဲဒီ မကၠဆီကန္ သူငယ္ခ်င္းက က်ေနာ့္ကို ေျပာတာ...

`ဒါနဲ႔၊ မင္း ငါတုိ႔ ႏိုင္ငံကို ေခၚတာ ဘယ္လို?´
`မကၠဆီကုိေလ´

ဟုတ္လဲ ဟုတ္တာပဲဟာ၊ Mexico လို႔ စာလုံးေပါင္းတာပဲဟာ၊ အသံထြက္ကလဲ မကၠဆီကုိပဲ ျဖစ္ရမွာေပါ့။ ဒါက က်ေနာ့္ဘာသာက်ေနာ္ စိတ္ထဲ ေတြးေနတဲ့ အေတြး။ ဒါေပမယ့္ သူက...

`မက္ဟီကုိ ပါကြာ၊ လိုက္ဆိုၾကည့္၊ မက္...ဟီ...ကုိ´

နည္းနည္းေတာ့ အူတူတူလို ျဖစ္သြားေပမယ့္ သူက အဲဒီႏိုင္ငံသားကုိး၊ သူေခၚတာက ပုိမွန္မွာေပါ့။ ဒါေတာင္ က်ေနာ္ အထြန္႔ ျပန္တက္လိုက္ပါေသးတယ္။

`မင္းကလဲ၊ အေမရိကန္ေတြလဲ မကၠဆီကို လို႔ေခၚေနတာပဲဟာ´

သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာပါဘူး။ ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးပဲ ေနလိုက္ၿပီး အသာျပန္ၿငိမ္ေနပါေတာ့တယ္။

***

ဒီအသံထြက္ကိစၥက အခုတခါထဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုးတခါတုန္းကလဲ သူနဲ႔က်ေနာ္ ေဘာလုံးအေၾကာင္းေတြ ေျပာၾကရင္းနဲ႔ ဂႏၳ၀င္ ဘရာဇီး ေဘာလုံးသမားႀကီးတေယာက္ျဖစ္တဲ့ Pele ကို က်ေနာ္က `ပီလီ´ လို႔ေခၚတာကို သူက `ပီလီ မဟုတ္ပါဘူး၊ ပဲလဲ ပါကြာ´ လို႔ ေျပာဖူးပါေသးတယ္။ ကုိယ္က ဘယ္သိမလဲေလ၊ တခ်ိန္လုံး ပီလီပဲ ေခၚလာတဲ့ ကိစၥ၊ သူနဲ႔ေတြ႔မွ ပဲလဲ ဆိုေတာ့လဲ ပဲလဲလိုက္ရတာပါ။ တကယ္ေတာ့လဲ ပဲလဲ ဆိုတဲ့ အေခၚကမွ အမွန္ပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ကသာ ပီလီ လို႔ တခိ်န္လုံး ႏႈတ္က်ိဳးေနလာၾကတာပါ။

ဒါေပမယ့္ ကပ္သပ္ေျပာၾကစမ္း ဆိုရင္ေတာ့ နာမည္ေတြကို ေခၚတဲ့ ေနရာမွာ သူတို႔လဲ ျမန္မာနာမည္ေတြကို ေခၚတာ ပီတာမွတ္လို႔ လို႔ ျပန္ေျပာစရာေတာ့ ရိွတာေပါ့။ တခါတေလဆို တခ်ိဳ႕ ႏိုင္ငံျခားသတင္းဌာနေတြမွာဆို ေမာင္ေအးကို ေမာင္အိုင္၊ ေမာင္အုိင္လို႔ ေခၚေခၚေနတာ ၾကားရတာ ရယ္ခ်င္စရာႀကီး။ ဒီထက္ပိုဆိုးတာကေတာ့ ျမန္မာေဘာလုံး အသင္းနဲ႔ တျခားႏိုင္ငံအသင္း ကစားတဲ့အခါ ႏိုင္ငံျခားလုိင္းက လႊင့္တာကို ၾကည့္ရရင္ေတာ့လား၊ ရန္ပိုင္လဲ `ရန္ပိန္´ ျဖစ္လိုျဖစ္၊ ေအာင္ေအာင္ဦး လဲ `ေအာင္ေအာင္အိုး´ ျဖစ္တဲ့အခါျဖစ္နဲ႔။

အျပင္မွာေရာ ၾကည့္ဦးမလား။ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြအကို တေယာက္ရဲ့ နာမည္က ကုိလွွၿငိမ္း...တဲ့။ အဂၤလိပ္လို ေပါင္းေတာ့ Hla Nyein ေပါ့။ အဲဒါကို ဒီက အေမရိကန္တေယာက္ ဖတ္တာ `ဟလွ နယိန္း´ တဲ့။

ျဖစ္ရေလ။

***

ဒီေတာ့ လူနာမည္ေတြကုိေတာ့ ကုိယ့္မူရင္းႏိုင္ငံက လူေတြသာ အပီဆုံးေခၚႏိုင္မွာမို႔ တျခားႏိုင္ငံသားအေနနဲ႔ အသံထြက္ မပီႏိုင္တာက အဆန္းမဟုတ္ေတာ့သလို ျဖစ္ေနေပမယ့္ က်ေနာ္ အေပၚမွာ `မက္ဟီကုိ´ လို႔ ေခၚရမွာကို `မကၠဆီကုိ´ လို႔ မွားေခၚမိတာထက္ ပိုဆိုးေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔ေတြရဲ့ ႏိုင္ငံ အေခၚအေ၀ၚေတြ အေၾကာင္းကုိ ဆက္စပ္ ေတြးမိပါတယ္။

Uruguay ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံကို က်ေနာ္တို႔ ပထ၀ီထဲမွာ သင္ရေတာ့ ျမန္မာစာလုံးနဲ႔ အသံဖလွယ္ေရးထားတာက ဥ႐ုေဂြးတဲ့။ တခ်ိန္လုံး တဥ႐ုထဲ ဥ႐ုေဂြးေနလိုက္တာ ေနာက္ေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲ၊ တကယ့္အေခၚအေ၀ၚ အမွန္က `ယူရဂြိဳင္´ တဲ့။ ဒီလိုပါပဲ၊ `ပါရာဂြိဳင္´ လို႔ အသံထြက္ရမယ့္ Paraguay ႏိုင္ငံကိုလဲ က်ေနာ္တို႔က အားရပါးရႀကီးကို `ပါရာေဂြး´ ပစ္လိုက္ၾကတယ္။ တာရ္ကီ လို႔ ေခၚသင့္တဲ့ Turkey ကုိ တူရကီ၊ ရပ္ရွားလို႔ ေခၚသင့္တဲ့ Russia ကို ႐ုရွ ဆိုတာေတြ အျပင္ အသံထြက္အမွားေတြနဲ႔ ျမန္မာစာလုံးဖလွယ္ေရးထားတဲ့ ႏိုင္ငံေတြ မနည္းလွဘူး။

ႏိုင္ငံကုိတင္ မွားယြင္း ေခၚတာလား ဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ တုိက္ႀကီးမ်ားမွာဆုိရင္လဲ တကမၻာလုံးက `ယူ႐ုတ္ပ္´ ေခၚေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ `ဥေရာပ´ တဲ့။ `ေအးရွား´ ကုိလဲ အာရွတဲ့။

က်ေနာ့္ တဦးတည္း အထင္ကေတာ့ အဲဒီလို က်ေနာ္တို႔ အသံထြက္ေတြ မွားေခၚေနတာေတြဟာ ေက်ာင္းသုံး ပထ၀ီစာအုပ္ထဲက ျမန္မာသံ ဖလွယ္ေရးထားတာေတြရဲ့ လက္ခ်က္က အဓိကမ်ား ျဖစ္ေနမလားပါပဲ။ အဲဒီလို အသံထြက္ အမွားေတြနဲ႔ ျမန္မာသံ ဖလွယ္ထားေတာ့ က်ေနာ္တို႔လဲ ဒီအတုိင္းသင္ၾက၊ လိုက္ေခၚၾကနဲ႔ ႏႈတ္ေတြကို က်ိဳးလို႔။ ေနာက္ဆုံးေျပာရရင္ေတာ့ အသံထြက္ အမွန္ကို သိေနရင္ေတာင္ English ကို အင္းဂလစ္ရွ္လို႔ ေခၚရမွာထက္ အဂၤလိပ္ လို႔ပဲ အားရပါးရ ေခၚလို႔ေကာင္းေနတုန္းပါပဲ။

ျဖစ္ႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီ ေက်ာင္းသုံးစာအုပ္ထဲက ျမန္မာအသံထြက္ ဖလွယ္ေရးထားတဲ့ အမွားေတြကို အနီးစပ္ဆုံး အမွန္ေတြအျဖစ္ ျပန္ျပင္ေရးလိုက္တာက ပိုေကာင္းမယ္လို႔ မျဖစ္ညစ္က်ယ္ ဉာဏ္ေလးနဲ႔ ေတြးမိတယ္။

***

ေျပာလို႔သာ ေျပာတာ၊ လက္ရိွ ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းတေယာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိ လာတဲ့ အခါေတြတုန္းကလဲ ျမန္မာျပည္သူေတြကို သူေခၚတဲ့ အေခၚအေ၀ၚအဆန္းကို ၾကားလိုက္ရေသးတယ္။ `ျမန္းမိစ္´ တဲ့။ Myanmar က ႏိုင္ငံ၊ ဒီေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဆိုရင္ Myanmese လို႔ ေခၚသင့္တယ္လို႔ နားလည္သလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး။ Burma, Burmese နဲ႔ Myanmar ကို ေကာင္းေကာင္း ေရာသမေမႊပစ္လိုက္ပုံရတယ္။

သူတို႔ကလဲ သူ႔အသံထြက္၊ က်ေနာ္တို႔ကလဲ ကိုယ့္အသံထြက္နဲ႔ကိုယ္ လို႔ပဲ ေျပာရမယ္ ထင္ပါရဲ့။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ။ ကိုယ့္အသံထြက္ေတြက ပီေနေတာ့ ပိုမေကာင္းဘူးလား...။

***

ကလိုေစးထူး