Saturday, May 31, 2008

ေျပာပါရေစ..

က်ေနာ့္ ကြန္ပ်ဴတာရဲ့ က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႔ယြင္းခ်က္ေၾကာင့္ က်ေနာ့္ ဘေလာ့ဂ္နဲ႔ တကြ အင္တာနက္ေလာကႀကီးကိုပါ ငါးရက္ေလာက္ အဆက္အသြယ္ ျပတ္လုနီးပါး ျဖစ္သြားပါတယ္။ သတင္းငတ္တဲ့ ဒဏ္ကုိ သိပ္မခံစားႏုိင္လို႔ နီးစပ္ရာ စာၾကည့္တိုက္မွာ သတင္းသြားဖတ္ေနလို႔သာ အဆက္အသြယ္ လုံး၀ မျပတ္တာလို႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ အေနအထားပါ။

ဒီေန႔ညေနေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ့စက္ က်န္းမာေရး ျပန္ေကာင္းပါၿပီလို႔ စက္ျပင္ဆရာ ေမာင္မင္းႀကီးသားက ဖုန္းဆက္လာတာနဲ႔ အေသာ့ကေလး အေျပးႏွင္လို႔ စက္ကို သြားယူရပါတယ္။ အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ အင္တာနက္ လိုင္းေတြ ျပန္ခ်ိတ္၊ ရက္အတန္ၾကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ကို ျပန္စစ္၊ ေမးလ္ေတြကို ျပန္စစ္၊ ေနာက္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္လည္ထြက္၊ သတင္းေတြေနာက္ လိုက္…၊ အင္တာနက္ေတာမွာ ေမ်ာ..။

စာဖတ္ေနရင္းနဲ႔ကို တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆုိင္ ဆိုသလို ကြန္မန္႔တခု ၀င္လာလုိ႔ ဘာမ်ားလဲလို႔ ဖတ္မိေတာ့ က်ေနာ္တင္ထားတဲ့ ပုိ႔စ္ပါ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ လားလားမွ မဆုိင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို anonymous နာမည္ကို သုံးၿပီး လာတင္ထား…၊ ေအာက္ဆုံးမွာက မ်ိဳးျမန္မာကေန ကူးယူပါတယ္လုိ႔ ေၾကာ္ျငာပါ ၀င္လိုက္ေသး…။ အင္း…၊ ဒီေမာင္ေတြ ခမ်ာမွာလဲ လာမဖတ္မွာ စုိးရိမ္လြန္းရွာတယ္ ထင္ပါရဲ့ လုိ႔ ခပ္ေငါ့ေငါ့ေတြးလိုက္မိပါရဲ့။

သတင္းေတြ၊ ဘေလာ့ဂ္ေတြ ကို လက္လွမ္းမီသေလာက္ လုိက္ဖတ္အၿပီးမွာေတာ့ က်ေနာ္ စကားနည္းနည္း ေျပာခ်င္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုပို႔စ္ကို ေရးမိပါတယ္။

အခုဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံမွာ အလြန္တရာႀကီးမားလွတဲ့ သဘာ၀ေဘးဒဏ္ႀကီးကို ႐ိုက္ခတ္ခံခဲ့ရတာဟာ တလျပည့္လုနီး ျဖစ္ခဲ့ပါၿပီ။ အဲဒီ သဘာ၀ေဘးဒဏ္သတင္းကို ၾကားၾကားျခင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ အရင္ဆုံး လုပ္ျဖစ္ခဲ့တာက `မုန္တုိင္းဒဏ္ခံခဲ့ရတဲ့ လူေတြကို က်ေနာ္တုိ႔ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲ´ ဆိုတာကို ခ်က္ခ်င္းေတြး၊ ခ်က္ခ်င္း အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ အလုပ္ပါပဲ။ `ႏိုင္ငံေရး´ လို႔ အမ်ားက ယူဆသတ္မွတ္ထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ (တည့္တည့္ေျပာရရင္ လက္ရိွ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ဆန္႔က်င္ေ၀ဖန္တာေတြ) ကို လုံး၀ ေဘးဖယ္ထားၿပီးေတာ့ မိမိရဲ့ ေခၽြးနည္းစာေတြကို ထည့္၀င္လွဴဒါန္းၾကတဲ့ အလုပ္ကိုသာ အားလုံး (အားလုံး) က အားစိုက္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။

က်ေနာ့္ အေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္ကို ေငြလႊဲဖို႔ရာ ဆိုရင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ တရား၀င္ ေငြလႊဲလမ္းေၾကာင္း (တရား၀င္ ဘဏ္ေငြလႊဲစနစ္) ကို မသုံးႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေရးႀကီးတာက တကယ္တမ္း ဒုကၡေရာက္ေနသူေတြ လက္ထဲကုိ က်ေနာ္တုိ႔ တတ္ႏိုင္သမွ် လွဴတာေလးေတြ ေရာက္ပါေစေတာ့ ဆိုတဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ ရတဲ့ အဆက္အသြယ္ကို ျဖစ္တဲ့ နည္းနဲ႔ ပို႔ရပါတယ္။ အဲဒီလို ပို႔ရေတာ့ အခက္အခဲေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။ (ျပည္တြင္းက) တခ်ိဳ႔က `ျပႆနာေတြ မ်ားလုိ႔´ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ တြန္႔ဆုတ္ပါတယ္။ တကယ္တမ္းမွာလဲ သူတို႔ဆီမွာ ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ိဳးစုံကို သတိႀကီးစြာ ထားၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ အဆက္အသြယ္ယူ၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ အလွဴကို အထေျမာက္ေအာင္ ကူရတာပါ။

အခု ဒီစာကို ေရးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာတင္ကို က်ေနာ္တို႔ ျပည္နယ္က ျမန္မာေတြ စုေပါင္းလွဴဒါန္းၾကတဲ့ အလွဴေငြ ေဒၚလာ ၁၈၀၀ ဟာ လမ္းခုလတ္မွာ ၾကန္႔ၾကာေနဆဲပါ။

အဲဒီလိုမ်ိဳး ကုိယ္က တကယ္လုပ္သင့္တယ္ ထင္တဲ့အရာကို အားစိုက္လုပ္ေဆာင္ရင္းနဲ႔ သတင္းေတြကို လိုက္ဖတ္တဲ့ အခါမွာေတြ႔ရတဲ့ မတရားမႈေတြ၊ ရင့္သီးယုတ္မာမႈေတြကို ခံျပင္းမႈေတြနဲ႔ အတူ ေရးမိတာေတြေတာ့ ရိွပါရဲ့။ အဲဒီအခါမွာ က်ေနာ္တို႔ ရလိုက္တဲ့ ရလဒ္ကေတာ့ ဘယ္သူမွန္း မသိတဲ့ (လက္ရိွ အာဏာပိုင္ကို လုိလားပုံရတယ္လို႔ ယူဆရတဲ့) သေကာင့္သားေတြရဲ့ စီေဘာက္စ္မွာ မၾကား၀့ံမနာသာ ဆဲဆိုသြားတာ၊ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ ရူးႏွမ္းႏွမ္း ကြန္မန္႔ေတြကို လာေပးသြားတာေတြပါပဲ။

ကဲ၊ အဲဒီလို လာဆဲသြားတဲ့ မဟာ ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္မ်ားနဲ႔ တကြ လက္ရိွအာဏာပုိင္ေတြကို တည့္တည့္ႀကီး တမ်ိဳး၊ သြယ္၀ိုက္လို႔ တဖုံ၊ မခို႔တ႐ို႔ တနည္း ေထာက္ခံအားေပးေနၾကတဲ့ လူေတြကို က်ေနာ္ ေမးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုသမားေတြ (ဒီတံဆိပ္ကို က်ေနာ့္ကို ဘယ္သူ ကပ္ေပးလုိက္မွန္းေတာ့ မသိပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ကို ဒီမုိသမားလုိ႔ တေယာက္ေယာက္က လာေျပာရင္ က်ေနာ္ အလြန္အင္မတန္ ဂုဏ္ယူစြာ ေက်နပ္ပါတယ္) ရဲ့ ဘေလာ့ဂ္(အမ်ားစု)ေတြမွာ မုန္တုိင္း ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကေန စလို႔ အခုအခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္ အဓိက အသားေပးေဖာ္ျပခဲ့ၾက၊ ေရးခဲ့ၾက၊ လႈံ႔ေဆာ္ခဲ့ၾကတာဟာ ဘာအေၾကာင္းပါလဲ။ မ်က္စိရိွသူ ျမင္တတ္ပါတယ္။ ႏွလုံးသား ရိွသူ ခံစားတတ္ပါတယ္။ ဦးေႏွာက္ရိွရင္ ခြဲျခားတတ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ က်ေနာ္ေျပာရဲပါတယ္။ မုန္တုိင္း ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ No Vote ဆိုတဲ့ လႈံ႔ေဆာ္သံေတြ လုံး၀ တိတ္ဆိတ္ခဲ့ပါတယ္။ အားလုံးရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ဒါဟာ `လူမႈေရးကိစၥ´၊ `ငါတို႔ ႏိုင္ငံသားေတြ ေသၾကပ်က္စီးကုန္ေနၿပီ၊ ငါတို႔ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲ´ ဆိုတဲ့ ရွဳေထာင့္ကေနသာ အေတာ္မ်ားမ်ားက စဥ္းစားခဲ့ၾကတာပါ။

စကၤာပူေရာက္ မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာတခ်ိဳ႔ဆုိရင္ ျမန္မာျပည္အထိ အေရာက္ျပန္လုိ႔ မုန္တုိင္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႔ေတြဆီမွာ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် လွဴဒါန္းလုပ္အားေပးခဲ့ၾကတာဟာ ေလးစားစရာ၊ အားတက္ ဂုဏ္ယူစရာပါ။

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ လက္ရွိအာဏာပိုင္ေတြကေတာ့ ဘာကို အသားေပးခဲ့ပါသလဲ။ က်ေနာ္ အထူးအေထြ ေျပာေနစရာ လိုမယ္ မထင္ေတာ့ပါဘူး။ ေမလ ၂ ရက္ေန႔မွာ ကပ္ေဘးဆိုက္တာကို ေမလ ၁၀ ရက္ေန႔မွာ ဆႏၵခံယူပြဲလုပ္ခဲ့တာ၊ အဲဒီ ဆႏၵခံယူပြဲမွာ ေအာင္ပြဲခံႏိုင္ဖို႔အတြက္ ကလိန္ကက်စ္ နည္းလမ္းေပါင္းစုံကို ဘက္ေပါင္းစုံကေန သုံးခဲ့တာ ဘယ္သူေတြပါလဲ။ ေျပာရရင္ ရွည္ပါတယ္။ ဒါေတြကို မေျပာခ်င္လို႔ ေျပာခ်င္စိတ္ ကုန္ခန္းေနလို႔ကို ဘာမွ မေျပာဘဲ အဓိကက်တဲ့ အလုပ္ကိုသာ ဦးစားေပးေနခဲ့တာပါ။

တခါတေလက်ေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ အေတာ္ေလးကို စိတ္ဆင္းရဲရသလို စိတ္လဲ ေတာ္ေတာ္ ကုန္မိပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က စိတ္ထဲမွာ ယုံၾကည္တာေတြ၊ ခံစားရတာေတြကို ကိုယ္ျမင္တဲ့ ရွဳေထာင့္ကေန ခ်ေရးတယ္။ ဘာအက်ိဳးအျမတ္ တခုမွ ေမွ်ာ္ကုိးေနလို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ရစရာ အေၾကာင္းလဲ မရိွပါဘူး။ ဘေလာ့ဂ္ မေရးဘဲနဲ႔ အလုပ္လုပ္ခ်ိန္တန္ လုပ္၊ ရတဲ့၀င္ေငြနဲ႔ ကုိယ္ေရာက္တဲ့ ႏိုင္ငံမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေနလို႔ရေပမယ့္လဲ မေနႏိုင္ပါဘူး။ မေနခ်င္ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ့ အဲဒီအေပၚ သေဘာထား response ကေတာ့ အေတာ္ေလးကို ဆိုးပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကို `ဒီမိုသမား´ လုိ႔ တံဆိပ္ကပ္လိုက္တာနဲ႔တင္ အားမရႏိုင္ေသးဘဲ ေမာင္နဲ႔ႏွမ၊ သားနဲ႔ အမိ ျမင္လို႔မွ မေတာ္တဲ့ စကားလုံးေတြနဲ႔ လာဆဲတာ၊ အခ်ိန္အခါနဲ႔ အေျခအေနကို အလုိက္မသိႏိုင္လြန္းစြာနဲ႔ အယူ၀ါဒေရးရာ ဆုိင္ရာ ကိစၥေတြကို အတင္းကာေရာႀကီး ဆြဲယူ ျငင္းခုန္လိုတာေတြကို လက္ခံရရိွေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။

က်ေနာ့္ကို မၾကာခဏဆိုသလို လာေရာက္ ပုတ္ခတ္ေလ့ရိွတဲ့ ေဇာ္မ်ိဳး အမည္ခံ ဘေလာ့ဂ္မွာ ေရးထားတဲ့ စာသားေလးတခုက `ဘာမွ မလွဴဘဲ ေ၀ဖန္သူသည္ အာေခ်ာင္သူသာ ျဖစ္သည္´ တဲ့။ အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့၊ တကယ္ လွဴေနတဲ့ လူေတြကို ဒီထက္ ပိုလွဴခ်င္လာေအာင္၊ ဒါမွမဟုတ္ မလွဴျဖစ္ေသးတဲ့ လူေတြရဲ့ အိတ္ကပ္ထဲကေန ေငြတက်ပ္ တျပားဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ မုန္တိုင္းဒဏ္ခံ ျပည္သူေတြအတြက္ လွဴျဖစ္လာေအာင္ က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္လိုႀကိဳးစားသင့္တယ္ဆုိတာကို ပိုၿပီး ခ်ဥ္းကပ္ေရးသား လႈံ႔ေဆာ္ၾကရင္ ပိုမေကာင္းေပဘူးလား။

က်ေနာ့္ သေဘာကို တခါကလဲ ေျပာဖူးပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ တဘက္စီကေန ယုံၾကည္ခ်က္ တခုစီနဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ `စစ္ေခြးေတြ´ လို႔ ရင့္ရင့္သီးသီး သုံးႏႈန္းဆဲဆိုတတ္တဲ့ ဒီမိုသမားေတြကို က်ေနာ္ အားမေပးသလို ဒီမုိကေရစီ လိုလားသူေတြကို မိုက္႐ုိင္းဆဲဆိုတတ္သူေတြကိုလဲ က်ေနာ္ စိတ္ပ်က္ပါတယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ နားလည္မႈ ဘယ္ေတာ့မွ မရႏိုင္ပါဘူး။ အျပန္အလွန္ လိုက္ဆဲေနတာက အေျဖမဟုတ္ပါဘူး။

အထူးသျဖင့္ အခုလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ပိုလို႔ အေရးႀကီးလွတယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေတြ တဘက္နဲ႔ တဘက္ ဆဲေနၾကလို႔ ဒုကၡေရာက္ေနသူမွာ ထမင္းတလုပ္ ပိုမတိုးလာတဲ့အတြက္ တကယ့္ အဓိကအရာကို က်ေနာ္တုိ႔ ဦးစားေပးရပါမယ္။ ႐ုရွက စစ္ဘိုေတြ မုန္တုိင္းအတြက္ အလွဴလုပ္တယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္ လက္ခုပ္တီး သာဓုေခၚမွာ ျဖစ္သလုိ ဒီမိုသမားေတြက လွဴတာကိုလဲ ၀မ္းေျမာက္ အားေပးမိမွာပါ။

လူဆိုတာ အရိပ္သုံးပါး နားလည္ရပါတယ္။ ေသတဲ့လူေတြက ေသာက္ေသာက္လဲ ေသၿပီးတဲ့ အျပင္ ဒုကၡေရာက္ေနသူေတြကလဲ သန္းခ်ီေနတာကို အကူအညီေပးဖုိ႔ မစဥ္းစားဘဲ ကုိယ့္အာဏာျမဲေရးကိုသာ အားစိုက္ခဲ့တဲ့လူက စိုက္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဒါကို သခင္အားရ ကၽြန္ပါး၀ၿပီး ေထာက္ခံခ်င္သပ ဆုိလဲ ကုိယ့္ဘေလာ့ဂ္ေပၚကေနသာ ကုိယ္ အားရပါးရႀကီး ေအာ္ဟစ္ ေထာက္ခံၾကပါေတာ့လို႔သာ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေက်နပ္အားေပးမယ့္လူေတြ ကြန္မန္႔လာေရးၿပီး အားေပးၾကပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ အခုလို အခ်ိန္မွာ ဘာကိုမွ ျပန္ၿပီးေတာ့ ဖက္ၿပိဳင္ ျငင္းခုန္လိုစိတ္ မရိွပါဘူး။


ကလိုေစးထူး

Wednesday, May 21, 2008

China Earth Quake Vs Myanmar Cyclone

အခု တင္ျပေပးမယ့္ ပုံေတြကေတာ့ က်ေနာ့္ေမးလ္ထဲကို ေရာက္လာတဲ့ ဖိုင္လ္တခုက ပုံေတြပါ။ တ႐ုတ္ေျမငလ်င္ဒဏ္ခံ ျပည္သူေတြနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ေရႊျပည္ႀကီးက ေလေဘးသင့္ ျပည္သူေတြရဲ့ အေနအထားေတြ ဘယ္လုိဘယ္ပုံ ကြာျခားတယ္ဆိုတာကို ဒီပုံေတြကေန သိႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

တျခားေသာ ဘေလာ့ဂ္တခုခုမွာလည္း ဒီပုံေတြကို တင္ၿပီးေကာင္း တင္ၿပီး ျဖစ္ေနေလာက္ေပမယ့္ ဒီပုံေတြကို ျမင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ နာက်င္စိတ္၊ ခံျပင္းစိတ္၊ ယူႀကဳံးမရ စိတ္ေတြေၾကာင့္ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာလဲ အမွတ္ထင္ထင္ ရိွေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ တင္ျပလုိက္ပါတယ္။

ပုံေတြကို ေပးပို႔ေပးခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြကိုလဲ ေက်းဇူး တင္ရိွေၾကာင္းပါ။




Tuesday, May 20, 2008

တကယ္ လုပ္သင့္တဲ့ အရာ…

စိတ္ထဲမွာ အေတာ္ေလးကို ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနရတာက ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းလြန္းလွသည္။

စာရြက္ထဲမွာ အၾကမ္းေရးထားသည့္ စာရင္းေတြကို ကြန္ပ်ဴတာထဲကို တဆင့္ ႐ိုက္ထည့္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ရၿပီးၿပီလဲဆိုၿပီး ထပ္မံတြက္ခ်က္မိျပန္သည္။ လက္ရိွရထားတဲ့ အတိုင္းအတာအရ ဆိုးေတာ့ မဆုိးလွပါဘူး လို႔ ေတြးမိေသးေပမယ့္ တခုခု လိုေနေသးသလို စိတ္ထဲမွာ ခံစားေနတာႀကီးက ဘယ္လိုမွ ေဖ်ာက္လုိ႔ မရျဖစ္ေန၏။

ကြန္ပ်ဴတာ ေဘးက တယ္လီဖုန္းကေတာ့ က်ေနာ့္ကို မတႈန္မလႈပ္ျဖင့္ ၾကည့္ေနေလသည္။

***

သူ …။ သူ႔နာမည္ကိုေတာ့ ကုိစိန္ လို႔ပဲ လြယ္လြယ္ေခၚၾကပါစို႔…။

သူနဲ႔ က်ေနာ္က တေစာင္းေစးနဲ႔ မ်က္ေခ်း…။ ဟိုးအစကေတာ့ ဒီေလာက္ႀကီး မဟုတ္လွေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႔မိရင္ေတာင္ ႏႈတ္ဆက္စကား ဟဟ မဆိုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ မေခၚႏိုင္မေျပာႏိုင္ ျဖစ္ေနေလၿပီ။

အစည္းအေ၀းတခုခု လုပ္ၾကၿပီဆိုရင္ သူေျပာခ်င္တာနဲ႔ က်ေနာ္ ျဖစ္ခ်င္တာက အၿမဲဆန္႔က်င္ဘက္…။ သူက က်ေနာ့္ကို `ဘာမဟုတ္တဲ့ေကာင္´ လို႔ ထင္ခ်င္သည္။ က်ေနာ့္ကလဲ သူ႔ကို `အလကားလူ´ ဟု စိတ္ထဲကေန သတ္မွတ္၏။ က်ေနာ္ေျပာသမွ်ကို ကန္႔လန္႔တုိက္တတ္ေသာ သူ႔ကို က်ေနာ္က စကားမေျပာခ်င္သလုိ သူေျပာသမွ်ႏွင့္ သေဘာထား မတိုက္ဆိုင္တတ္ေသာ က်ေနာ့္ကို သူကလဲ အျမင္မၾကည္…။

ၿပီးခဲ့ႏွစ္ ၾသဂုတ္လက က်ေနာ္တုိ႔ ျပည္နယ္မွာ အထိမ္းအမွတ္အခမ္းအနား တခုလုပ္ေတာ့ သူလာမတက္ခဲ့သလို အခမ္းအနားလုပ္ဖုိ႔ က်သင့္ေငြကို ဒီျပည္နယ္မွာ ရိွတဲ့ ျမန္မာေတြက စုေပါင္းထည့္၀င္ၾကေတာ့လဲ သူမပါခဲ့ပါ။ အေၾကာင္းျပခ်က္ လုံလုံေလာက္ေလာက္ မေပးခဲ့ေပမယ့္ သူ႔ေျခသူ႔လက္ ျဖစ္ခြင့္မရတဲ့အတြက္ အဲဒီ အခမ္းအနားကို လစ္လ်ဴရွဳခဲ့တာကို တဆင့္ျပန္သိရေတာ့ က်ေနာ္ကလဲ သူ႔အမ်ိဳးသမီး ဖိတ္ခဲ့တဲ့ သူ႔သားကေလးရဲ့ ေမြးေန႔ပြဲကို မသြားခဲ့ပါ။

လူဆိုတာကလဲ ခက္သည္။ ဟိုတခ်ိန္ အဆင္ေျပတုန္းကသာ သူဘာလုပ္လုပ္ အေကာင္းျမင္ႏိုင္ေပမယ့္ အခုေလာေလာဆယ္ကေတာ့ သူဘာေတြျဖစ္ေန ျဖစ္ေန၊ ဘာေတြလုပ္လုပ္ မ်က္စိထဲ နားထဲမွာ ကန္႔လန္႔ခ်ည္းသာ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ သူကလဲ က်ေနာ့္အေပၚ ထုိနည္းႏွင္ႏွင္ စိတ္သာ ျဖစ္ေနမွာ ေသခ်ာပါသည္။

***

ေမလ ၃ ရက္ေန႔မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံ ေရႊျပည္ႀကီးကုိ ၾကမၼာဆုိးငင္လွစြာျဖင့္ပင္ `ပန္း´ လို႔ အဓိပၸာယ္ရတဲ့ နာဂစ္မုန္တိုင္းရဲ့ တိုက္ခတ္ျခင္းကို ခံလိုက္ရ၏။ နာမည္ကသာ နန္းဆန္ေပမယ့္ ၾကမ္းထန္လွတဲ့ မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ဆုံးပါးသြားတဲ့ အသက္ေတြမွာ အတုန္းအ႐ုန္း၊ ေပ်ာက္ဆုံးေနဆဲ လူေတြကလဲ ထုနဲ႔ေထး…။ မုန္တိုင္းၿပီးဆုံးသြားျပန္ေတာ့ မၿပီးေသးသည္က အသက္ရွင္က်န္ခဲ့ေပမယ့္ ဒုကၡေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ…။

အေ၀းႀကီးကေနၿပီး `က်ေနာ္တုိ႔ ၀မ္းနည္းပါသည္´ လို႔ ေျပာ႐ုံေလာက္နဲ႔ေတာ့ ထူးျခားၿပီး ထိေရာက္တဲ့ အရာ တခုမွာ ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူးလို႔ ေတြးမိေတာ့ လက္လွမ္းမီရာကေန တဆင့္ ေငြစေခၽြးနည္းစာ တခ်ိဳ႔ကို လွဴဒါန္းျဖစ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ လက္ရိွေနထုိင္ရာ ျပည္နယ္မွာ အင္အားမနည္းပါးလွေသာ အနီးအနား၀န္းက်င္က ျမန္မာမိတ္ေဆြေတြ အေနႏွင့္လည္း စုစည္းလွဴဒါန္းရရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ ထပ္ေတြးမိေတာ့ နီးစပ္ရာေတြကို ဖုန္းလိုက္ဆက္၊ အက်ိဳးအေၾကာင္း ရွင္းျပ၊ ထည့္၀င္ၾကနဲ႔ ေငြစကေလးေတြက အေတာ္အတန္ေတာ့ စုမိေလၿပီ။

ခက္ေနတာက ဟုိလူ၊ ကုိစိန္…။ ဒီလူ႔ဆီကို က်ေနာ္ ဖုန္းဆက္သင့္ မဆက္သင့္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေ၀ခြဲရ ခက္လွပါသည္။ ဖုန္းဆက္လိုက္ရင္ သူက က်ေနာ့္ကို ေခ်ေခ်ငံငံ ျပန္ေျပာပါ့မလား…။ အခု လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ကို သူေျပာေျပာေနတဲ့ က်ေနာ္လို `ဘာမဟုတ္တဲ့ေကာင္´ က လုပ္ေနတာဆိုၿပီး ကန္႔လန္႔တိုက္ စကားေတြ ေျပာရင္ က်ေနာ္ပဲ ေဒါသျဖစ္ရဦးမည္။ ေတာ္ၾကာ စကားလုံးအႀကီးႀကီးေတြ ေလွ်ာက္ေျပာၿပီး အလွဴေငြလဲ မထည့္ရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ ဆိုတဲ့ အေတြးကလဲ ေတြးမိေသးသည္။

`အို…၊ ဘာျဖစ္ေသးလဲ၊ သူ႔ဘာသာ ထည့္တာ မထည့္တာ တက႑၊ ငါ့အေနနဲ႔ကေတာ့ ဖုန္းဆက္ေျပာျပသင့္တယ္´

ေနာက္ဆုံးေတာ့ လူက ခ်ီတုံခ်တုံႏွင့္ပင္ ဖုန္းခြက္ကို ေကာက္ကုိင္လို႔ နံပါတ္တခ်ိဳ႔ကို ႏွိပ္ျဖစ္လိုက္ေတာ့…။

***

`ဟာ၊ ထည့္ရမွာေပါ့ဗ်၊ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ အခုေရာ ေကာက္ထားတာ ဘယ္ေလာက္ရၿပီလဲ´

`ဟုတ္၊ တေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ ရေနၿပီ´

`က်ေနာ္ ႏွစ္ရာ ထည့္မယ္ဗ်ာ´

စိတ္ထဲမွာ `ဒါ ကိုစိန္မွ ဟုတ္ရ့ဲလား´ လို႔ ေတြးေနတုန္း…

`ဒါ ႏိုင္ငံေရး မဟုတ္ဘူးဗ်၊ လူမႈေရး၊ လူမႈေရးမွ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔ ခ်စ္လွပါတယ္ဆိုတဲ့ လူေတြရဲ့ အေရးေလ´

ဒီႏိုင္ငံေရာက္ခဲ့ၿပီးမွ ကုိစိန္႔ဆီက ၾကားသမွ် စကားေတြထဲမွာ အခု စကားေလာက္ နား၀င္ခ်ိဳတာ မရိွေတာ့ဘူးဟု ထင္မိသည္။ ဟုတ္ပါသည္။ အခု အေရးသည္ ႏိုင္ငံေရးရွဳေထာင့္ေတြ၊ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကို အသာထားလို႔ ဟိုတဘက္မွာ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ လူေတြကို `က်ေနာ္တုိ႔ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္မလဲ´ ဆိုတာကုိ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အေျဖထုတ္ရမည့္ အခ်ိန္ပင္ မဟုတ္ပါလား…။ လက္ရိွ အာဏာပိုင္ေတြက မၾကည့္၊ မကူတာကို လက္ညိွဳးထိုးေထာက္ျပေန႐ုံ သက္သက္နဲ႔ေတာ့ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ လူေတြဆီကို ဆန္တဆုပ္၊ ေရတမႈတ္ မရႏိုင္တာ ေသခ်ာပါသည္။ မတရားမႈေတြကို ေဖာ္ထုတ္တင္ျပျခင္းႏွင့္ အတူ အေရးပါထိေရာက္ေသာ အကူအပ့ံေတြကို ကုိယ္တတ္ႏိုင္တဲ့ တေထာင့္တေနရာကေန ပါ၀င္ရမွာ အေသခ်ာပင္ ျဖစ္၏။

က်ေနာ္နဲ႔ အဆင္မေျပသူကပဲ လွဴလွဴ၊ က်ေနာ္နဲ႔ အလ်ဥ္းသင့္သူကပဲ ကူကူ အဓိက အေရးႀကီးတာက မ်ားမ်ားလွဴႏိုင္ၾကဖို႔ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို က်ေနာ္တုိ႔ ေမ့ထားလုိ႔ မရႏိုင္ပါ။

***

ကုိစိန္နဲ႔ ဖုန္းေျပာၿပီးေတာ့ ေငြပုိ႔ေပးရမယ့္ လူဆီကို အီးေမးလ္လွမ္းပို႔…၊ အလွဴခံဖို႔ က်န္ေနေသးတဲ့ တခ်ိဳ႔ ဖုန္းနံပါတ္ေတြကုိ ျပန္ထပ္ရွာေနခိုက္မွာ အိမ္တံခါးေခါက္သံ ခပ္ဖြဖြေပၚလာလို႔ တံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ အမိုး…။

`ဖိုးခြားေျပာထားတာကို အမိုးပိုက္ဆံ လာေပးတာ´

`ေၾသာ္၊ ဟုတ္ကဲ့ အမိုး`

`အမိုး ငါးဆယ္ လွဴမယ္ေနာ္´

စာအိတ္ေလးနဲ႔ တေသတသပ္ထည့္လာတဲ့ ေငြစကၠဴတခ်ိဳ႔ကို က်ေနာ့္ကို ကမ္းေပးၿပီး ျပန္သြားေသာ အမိုးကုိၾကည့္ၿပီး မုန္တုိင္းတိုက္ခတ္ခံရတဲ့ ဓာတ္ပုံတခ်ိဳ႔ကို အမိုးကို ျပစဥ္က အမိုးေျပာခဲ့ေသာ စကားတခြန္းကို ျပန္ၾကားေယာင္မိပါသည္။

`သူတုိ႔က အမိုးေျမးကေလးေတြ အရြယ္ေနာ္၊ သူတို႔ အဘိုးအဘြား အေမအေမေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ထိခိုက္မလဲ´

***

ေနာက္ထပ္ ရက္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ က်ေနာ္ ေငြတခ်ိဳ႔ ထပ္လႊဲပါဦးမည္။ ဒီတေခါက္ လႊဲမယ့္ ေငြထဲမွာေတာ့ ကရင္လွဴတဲ့ ေငြ၊ ဗမာလွဴတဲ့ေငြ၊ ခ်င္းလွဴတဲ့ ေငြ၊ ရခိုင္လွဴတဲ့ ေငြေတြ အျပင္ က်ေနာ္နဲ႔ အဆင္ေျပတဲ့လူ၊ က်ေနာ္ သိပ္အျမင္ကပ္တဲ့လူ၊ က်ေနာ့္ကို ၾကည့္ရတဲ့လူ၊ က်ေနာ့္ကို ဘယ္တုန္းကမွ အေကာင္းမထင္တဲ့လူ၊ … … … အားလုံးရဲ့ ေငြေတြပါသြားပါလိမ့္မည္။

ဒါေပမယ့္ ဒီေငြေတြကုိ လွဴရတဲ့ `ဒုကၡေရာက္ေနသူေတြကို က်ေနာ္တို႔ တတ္ႏိုင္သေလာက္ လွဴၾကမယ့္´ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ တူညီခဲ့ပါသည္။

ဒီအခ်ိန္မွာ တကယ္တမ္း အဓိကအက်ဆုံးအရာကလဲ အဲဒါပဲ မဟုတ္ပါလား ခင္ဗ်ာ…။


ကလိုေစးထူး

Thursday, May 15, 2008

လိုေနတာ…

`တိုင္းျပည္ကို ဘယ္သူက အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီတုိင္းျပည္ကို ေစတနာဘယ္ေလာက္ ထားလဲဆိုတာက အေျဖပဲ´

အထက္ပါ စကားကို က်ေနာ္တုိ႔တေတြ အုပ္စုေပါင္းမ်ားစြာကေနၿပီးေတာ့ လူေပါင္းမ်ားစြာက အျမင္ေပါင္းမ်ားစြာကေန ေျပာဆို၊ ေဆြးေႏြး ျငင္းခုန္ခဲ့ၾကဖူးပါရဲ့…။ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံရဲ့ လက္ရိွ အာဏာရအုပ္စုက ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၊ ေခါင္းေဆာင္ငယ္၊ ေခါင္းေဆာင္ ေပါက္စနဲ႔တကြ ေနာင္ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လတၱံ႔ေသာ ေခါင္းေဆာင္ေလာင္း ပိစိေကြးေလးက အစ သူတို႔ကို ဆန္႔က်င္ ပုန္ကန္ေနၾကတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေပါင္းစုံ အလယ္၊ က်ေနာ္တို႔လို သာမန္ျပည္သူေတြအဆုံး အားလုံးအားလုံးက `တုိင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသူေတြရဲ့ တုိင္းျပည္အေပၚမွာ ထားတဲ့ ေစတနာတရား´ ဟာ ဘာလဲဆိုတာ အမ်ိဳးမ်ိဳး သုံးသပ္ၾကည့္ဖူးခဲ့ၾကပါတယ္။

အခုေတာ့…။

***

ျပန္ေျပာရၾကစတမ္း ဆုိရင္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံကို တျခားေသာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေတြက `စစ္အာဏာရွင္ ႏိုင္ငံ´ `စစ္အစိုးရ ႏိုင္ငံ´ `စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ႏိုင္ငံ´ စသျဖင့္ စသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ေခၚေခၚပါ၊ အဲဒီလို ေခၚၾကတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ လက္ရိွ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာက စစ္တပ္ ျဖစ္ေနလုိ႔ပါပဲ။

ကဲ..၊ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့စစ္တပ္၊ ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ့ အဓိကတာ၀န္က ဘာလဲဆိုတာကို ေလ့လာၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ့ (သူတုိ႔ တပ္တြင္းက ေဆာင္ပုဒ္) အဓိကတာ၀န္ႀကီး သုံးရပ္ ရိွပါသတဲ့…။ အဲဒါေတြကေတာ့…

(၁) စစ္တုိက္ရန္။

(၂) စစ္တိုက္ရန္ မရိွက ေလ့က်င့္ရန္။

(၃) စစ္တိုက္ရန္ႏွင့္ ေလ့က်င့္ရန္ မရိွက ျပည္သူ႔ အက်ိဳးျပဳ လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ရန္ ဆိုၿပီး သုံးရပ္ရိွေၾကာင္း ေလ့လာသိရိွရပါတယ္။

စစ္သားဆိုေတာ့ စစ္တိုက္ရမွာက သူတို႔ရဲ့ တာ၀န္ေပါ့။ ဒါက နံပါတ္တစ္ ျဖစ္ေနတာ ျငင္းစရာ မရိွပါဘူး။ စစ္တုိက္ဖို႔ မရိွရင္ေတာ့လဲ ေလ့က်င့္ရမွာေပါ့။ ဒါကိုလည္း ေမးခြန္းထုတ္စရာ မလိုျပန္ပါဘူး။ ဒါျဖင့္ စစ္တိုက္ရန္နဲ႔ ေလ့က်င့္ရန္ မရိွတဲ့ အခ်ိန္မွာဆိုရင္ စစ္သားေတြရဲ့ တာ၀န္က ဘာပါလဲ။ အဲဒါကို ေတြးမိေတာ့ အခု ေဆာင္းပါးကို ေရးမိပါတယ္။

***

တျခား အေၾကာင္းအရာေတြ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း မေျပာလိုပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ့ လက္ရိွ အေျခအေနမွာ ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံေရးအေနအထားအရပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လက္ရိွအာဏာပိုင္ေတြ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ စစ္ေရး အေျခအေနအရပဲျဖစ္ျဖစ္ `စစ္တိုက္ရန္´ ဆုိတဲ့ အခ်က္ဟာ အခုအခ်ိန္မွာ လုံး၀ အဓိက က်မေနပါဘူး။ ဆိုလိုတာက စစ္တပ္ရဲ့ အဓိကဦးစားေပး တာ၀န္ျဖစ္တဲ့ `စစ္တုိက္ရန္´ ဆိုတာကို အခုအခ်ိန္မွာ ထည့္သြင္းတြက္ခ်က္ေနစရာ မလုိအပ္ပါဘူး။

နံပါတ္(၂) အခ်က္ျဖစ္တဲ့ `စစ္တိုက္ရန္ မရိွက ေလ့က်င့္ရန္´ ဆိုတာက်ေတာ့လည္း အထက္မွာ က်ေနာ္ေျပာခဲ့တဲ့ အေျခအေနေတြကို မူတည္ၿပီးေတာ့ ျပန္စဥ္းစားရင္ကိုပဲ က်ေနာ္ႏိုင္ငံ စစ္တပ္အေနနဲ႔ `လာေဟ့၊ ထုိးကြ၊ ခ်ကြ၊ ခ်ီတက္ကြ´ ဆိုၿပီး စစ္ျပင္ဆင္ ေလ့က်င့္ေနဖုိ႔ အေျခအေန ေလာေလာဆယ္မွာ မရိွေသးပါဘူး။ ဘယ္ႏိုင္ငံကိုမွလဲ သြားတိုက္ေနတာ မဟုတ္သလုိ၊ ဘယ္ႏိုင္ငံကမွလဲ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံကို လာတိုက္မေနပါဘူး။

ဒီေတာ့ ေနာက္ဆုံးအခ်က္ ျဖစ္တဲ့ နံပါတ္(၃) အခ်က္ျဖစ္တဲ့ `စစ္တုိက္ရန္ႏွင့္ ေလ့က်င့္ရန္ မရိွက ျပည္သူ႔အက်ိဳးျပဳ လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ရန္´ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကုိ စဥ္းစားဖုိ႔ လိုလာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အခု လက္ရိွ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံႀကဳံေတြ႔ေနရတဲ့ အေျခအေနအရ အဲဒီနံပါတ္(၃) အခ်က္ဟာ လက္ရိွ ျမန္မာစစ္တပ္အတြက္ ပထမဦးစားေပး အခ်က္ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာကို ျငင္းခ်က္ထုတ္စရာ လုံး၀ မလိုေတာ့ပါ။

***

ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ့ လက္ရိွအင္အားကို စစ္သည္ေလးသိန္းခန္႔ ရိွမယ္လို႔ ေလ့လာသူေတြက ခန္႔မွန္းပါတယ္။ တကယ္လဲ ရိွႏိုင္တဲ့ အင္အားပါပဲ။ စစ္တုိင္းႀကီးေတြ၊ တပ္မဌာနခ်ဳပ္ေတြ၊ စစ္ဆင္ေရးကြပ္ကဲမႈ ဌာနခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ တကြ လက္႐ုံးတပ္ အင္အားေတြကိုပါ တြက္ခ်က္လိုက္မယ္ဆိုရင္ စစ္သည္အင္အား ေလးသိန္းဆုိတဲ့ အင္အားထက္ေတာင္ သာလြန္ႏိုင္ပါေသးတယ္။

ျမန္မာစစ္တပ္ဟာ ျပည္သူ႔အက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းကို စစ္ဆင္ေရး တခုသဖြယ္ အားစိုက္လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ သာဓကေတြေတာ့ ရိွခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ကားလမ္း၊ ရထားလမ္းေဖာက္ခဲ့တဲ့ လုပ္ငန္းေတြမွာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကဆိုရင္ လမ္းေဖာက္ တာ၀န္က်တဲ့ တပ္မေတြ၊ တပ္ရင္းေတြဟာ ေရွ႕တန္းစစ္ထြက္အင္အားအတုိင္း၊ ေရွ႔တန္းစစ္ဆင္ေရးထြက္တဲ့ အတုိင္းကို အားစိုက္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ ဆိုလိုတာက တကယ္တမ္းသာ အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုရင္ ျမန္မာစစ္တပ္ဟာ လိုအပ္ရင္ လိုအပ္သလို သူ႔အင္အားကို ထုတ္သုံးႏိုင္တဲ့ အင္အားရိွပါတယ္။

အခု က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ မႀကဳံစဖူး ထူးထူးကဲကဲ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရတဲ့ ကပ္ေဘးဆိုးႀကီးေၾကာင့္ မရပ္ႏိုင္ေသးတဲ့ စာရင္းဇယားေတြနဲ႔ အတူ လူ႔အသက္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ေသဆုံးခဲ့ၾကၿပီးပါၿပီ။ မေသဘဲ က်န္တဲ့လူေတြမွာလဲ ဒုကၡေပါင္းစုံအတိနဲ႔၊ မုန္တုိင္းတုိက္ခတ္သြားတဲ့ ေနရာေတြကို ၾကည့္လုိက္ရင္ ၿပိဳပ်က္လဲၿပဳိေနတဲ့ အိမ္ေတြ၊ ဟိုဟုိဒီဒီ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ သက္မဲ့အေလာင္းေတြ…။

ႏိုင္ငံတကာက ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔၀င္ေတြကုိ အခုအခိ်န္ထိတိုင္ေအာင္ ျမန္မာအာဏာပိုင္ေတြက ဗီဇာထုတ္ေပးျခင္း မရိွေသးပါဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေ၀ဖန္ခ်က္ေပါင္းစုံ ထြက္ေပၚေနေပမယ့္လည္း အာဏာပိုင္ေတြကေတာ့ တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္ေသးပါ။

ျမန္မာစစ္တပ္ကို သစၥာေတာ္ေစာင့္သိရတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ငယ္ေလး တေယာက္ကေတာ့ သူတုိ႔ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြဘက္ကေန ေဖးေဖးမမနဲ႔ ဒီလိုေျပာပါတယ္။ `လူႀကီးေတြက ေရွ႔ေနာက္ခ်င့္ခ်ိန္ တြက္ခ်က္ေနတာ၊ တကယ္လုိ႔ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔ေတြက ျမန္မာျပည္ထဲ၀င္လာၿပီးမွ ျပန္မထြက္ၾကေတာ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ´ တဲ့…။

ဟုတ္ၿပီ…၊ သူတုိ႔ေတြးသလိုမ်ိဳး ႏိုင္ငံေရးကယ္ဆယ္ေရး အဖြဲ႔ေတြက တုိင္းျပည္ထဲ၀င္လာၿပီး ျပန္မထြက္မွာစိုးလို႔ ျပည္၀င္ခြင့္ မေပးဘူးဆုိရင္ ကယ္ဆယ္ေရးတာ၀န္ေတြအတြက္ ဘယ္လို စဥ္းစားေဆာင္ရြက္သင့္သလဲ ဆိုတာက ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္လာပါတယ္။

မၾကာေသးခင္ကမွ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ငလ်င္အၿပီးမွာ တ႐ုတ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ၀မ္က်ားေပါင္ဟာ ငလ်င္ေဘးဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္သားေပါင္း ၅၀၀၀၀ ေက်ာ္ကို ခ်က္ခ်င္းေစလႊတ္ခဲ့တယ္လုိ႔ သိရိွခဲ့ရသလို သူတုိ႔ႏိုင္ငံရဲ့ ႐ုပ္သံသတင္းေတြမွာ ဆုိရင္လည္း ေ၀ဒနာခံစားေနရတဲ့ လူမမာေတြကို ဂ႐ုတစိုက္နဲ႔ ေဆးကုသေပးေနတဲ့ သူနာျပဳေတြ၊ အေဆာက္အဦေတြေအာက္မွာ ပိတ္မိေနဆဲ လူတခ်ိဳ႔ကို ႀကိဳးစားပမ္းစား ကယ္ထုတ္ေနတဲ့ တ႐ုတ္စစ္သားေတြရဲ့ ပုံရိပ္ေတြဟာ အားက်ဖုိ႔ေကာင္းသလို တ႐ုတ္အစိုးရရဲ့ သူ႔ျပည္သူအေပၚ ဂ႐ုတစိုက္ ရိွမႈကိုလဲ အထင္းသားေပၚလြင္ေနေစပါတယ္။

ဒါျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံကေရာ…၊ သူတို႔ႏိုင္ငံလိုပဲ သူနာျပဳတပ္ဖြဲ႔ေတြ၊ ကယ္ဆယ္ေရးအလို႔ငွာ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႔ေတြ ကို စစ္ဆင္ေရး တရပ္လို သေဘာထားစုဖြဲ႔ၿပီးေတာ့ မုန္တုိင္း တိုက္ခတ္သြားတဲ့ ေဒသေတြကုိ ေစလႊတ္ေပးဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေပဘူးလား။ လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကတဲ့ ျပည္သူေတြကို သတ္ျဖတ္ဖုိ႔အတြက္ဆိုရင္ အလုံးအရင္းနဲ႔တကြ အျမန္ဆုံးေရာက္လာတတ္တဲ့ စစ္သားေတြဟာ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းေတြအတြက္လဲ အဲဒီလိုပဲ အင္အားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ၾကမယ္ ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းလုိက္ပါမလဲ။

ႏိုင္ငံတကာ ကယ္ဆယ္ေရး အဖြဲ႔ေတြကို အ၀င္မခံဘူး ဆိုမွေတာ့ ကိုယ့္မွာ ရိွတဲ့လူေတြနဲ႔ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ျပႏိုင္တဲ့ အရည္အေသြးကုိေတာ့ ျပသရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္ထိကေတာ့ ျပည္သူျပည္သား အခ်င္းခ်င္း တပိုင္တႏိုင္ ကူညီၾကတာက လြဲလုိ႔ အစိုးရတရပ္အေနနဲ႔ လုပ္ႏိုင္၊ လုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ေတြကို ထိေရာက္စြာ ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္ျခင္းမ်ိဳး မေတြ႔ရေသးတာေတာ့ အမွန္ပါ။ မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ေပၚမွာ လဲက်ေနတဲ့ သစ္ပင္၊ သစ္ကိုင္းေတြကို ရွင္းလင္းေပးတာနဲ႔တင္ လုံေလာက္သြားၿပီလို႔ ယူဆေနေရာ့သလားေတာ့ မသိႏိုင္ပါဘူး။

တကယ္တမ္းသာ ထိထိေရာက္ေရာက္ ေစတနာပါပါနဲ႔ လုပ္မယ္ဆုိရင္ `တပ္မေတာ္ ေဆးတကၠသိုလ္´ `တပ္မေတာ္ သူနာျပဳ တကၠသိုလ္´ က ေမြးထုတ္ေပးလုိက္တဲ့ စစ္ဘက္ဆရာ၀န္၊ သူနာျပဳေတြ နဲ႔ တကြ ေဆးတပ္ရင္းေတြ…၊ ႀကီးမားတဲ့ စစ္ေရးဆုိင္ရာ တိုက္ပြဲေတြ မရိွေသးတဲ့အတြက္ ဒဏ္ရာရသူေတြကို အေလာဆုံးဆယ္ ကုသမေနရတဲ့အတြက္ စစ္တပ္ထဲမွာ ပိုလွ်ံေနမွာျဖစ္တဲ့ ေဆး၀ါးေတြ ဟာ သဘာ၀ေဘးဒဏ္သင့္ ျပည္သူေတြအတြက္ သုံးလို႔ ရနိုင္ပါလ်က္ ဒါကိုေရာ ဘာေၾကာင့္ ဖင့္ေႏွးေနရပါသလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားလုိ႔ မရပါဘူး။

ဒါေတာင္ အခုက်ေနာ္ တင္ျပေနတဲ့ အခ်က္ေတြဟာ လတ္တေလာ အေျခအေနတခုတည္းအတြက္ပဲ ရိွပါေသးတယ္။ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြကို သူတို႔ရဲ့ ေနရပ္ေတြမွာ အေျခတက်ျပန္ျဖစ္ေအာင္ စနစ္တက် ေနရာျပန္ခ်ေပးဖို႔ ဆိုတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ အလုပ္ေတြက ရိွပါေသးတယ္။ အဲဒီ လုပ္ငန္းေတြမွာလဲ တကယ္တမ္းသာ စစ္တပ္က ေစတနာပါပါနဲ႔ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးမယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံတကာကေန လွဴဒါန္းထားတဲ့၊ လွဴဒါန္းေနဆဲ ျဖစ္တဲ့၊ ေနာက္ထပ္လဲ လွဴဒါန္းလာဦးမယ့္ ကယ္ဆယ္ေရး ပစၥည္းေတြက အပုံအပင္ပါ။

ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ လူ၊ တိရိစၧာန္အေလာင္းေတြကို သင့္ေတာ္သလို ေျမျမဳပ္သၿဂိဳလ္ဖို႔ဆိုတာဟာလဲ ႀကီးမားတဲ့ လိုအပ္ခ်က္တခု ျဖစ္တဲ့အတြက္ မိႈလိုေပါက္ေနေအာင္ ျမန္မာျပည္ အႏွံ႔ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ေျခလ်င္ေျချမန္ တပ္တခ်ိဳ႔ကို အဲဒီတာ၀န္ေတြ ေပးလို႔ရပါတယ္။

အခုေတာ့ အဲဒီလို တာ၀န္ေတြ ထိထိေရာက္ေရာက္ ယူေပးဖို႔ ေနေနသာသာ ၾကားရ၊ သိရ၊ ဖတ္ရတဲ့ သတင္းေတြက ဘယ္လိုမွ အားရစရာ မရိွပါ။ ႏိုင္ငံတကာက လွဴထားတဲ့ သြပ္ျပားေတြကို အခေၾကးေငြနဲ႔ ျပန္ေရာင္းေနတဲ့ သတင္း၊ လွဴထားတဲ့ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုပ္ေတြကို ေစ်းထဲမွာ သြားျပန္သြင္းတဲ့ သတင္း၊ ေဆး၀ါးပစၥည္း တခ်ိဳ႔ကို ေစ်းထဲမွာ ျပန္ေရာင္းေနတာ ေတြ႔ရတဲ့ သတင္း၊ အို… ေနာက္ဆုံး ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ေတာ့ ဘီစကြတ္မုန္႔ေတြကိုပါ ခိုးစားတဲ့ သတင္း…။ ဘယ္လို ႏွလုံးသားမ်ိဳးေတြပါလိမ့္ ဆိုတာကို မစဥ္းစားတတ္ေတာ့သလို သူတို႔အတြက္ ဘယ္လို စကားလုံးမ်ိဳး သုံးရမွန္း မသိေတာ့ေအာင္ကို တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားမိလွပါတယ္၊ ရြံရွာမိလွပါတယ္။

ႏိုင္ငံတကာက ကူပါမယ္၊ သူတုိ႔ရဲ့ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္သားေတြကို ၀င္ခြင့္ေပးပါ လို႔ ထပ္ခါတလဲလဲ ေတာင္းဆိုေနၾကဆဲပါပဲ။ သူတို႔ကို မယုံလို႔ ၀င္ခြင့္ မေပးဘူးလုိ႔ ေတြးဆတယ္ဆုိရင္ ကုိယ္ကုိယ္ႏိႈက္ကေရာ ဘာအကူအညီေတြ ေပးႏိုင္သလဲ၊ ဘာေတြေရာ ကူေနသလဲဆိုတာကို ျပန္လည္ ဆင္ျခင္သင့္လွပါတယ္။ အခုေတာ့ `ငါလဲ မကူႏုိင္ဘူး၊ မင္းတို႔ေတြလဲ ငါ့ႏိုင္ငံျပည္တြင္းေရးကို ဘာမွ လာမရွဳပ္နဲ႔၊ ျပည္တြင္းထဲက ႐ုတ္႐ုတ္႐ုတ္႐ုတ္ လုပ္တဲ့ေကာင္ေတြလဲ ဆူဖို႔ေတာ့ မစဥ္းစားနဲ႔´ ဆုိတဲ့ အေပါက္မ်ိဳး ခ်ိဳးေနေလေတာ့ …၊ ဒီလူေတြရဲ့ `ေစတနာ´ ဆုိတဲ့ စကားကို က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္လို ယုံစားရပါေတာ့မလဲ။

***

က်ေနာ္တုိ႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ပုဂိၢဳလ္မ်ား အလြန္အင္မတန္ သေဘာေတြ႔ႏွစ္ၿခိဳက္ပုံရၿပီး ပါးစပ္ဖ်ားကမခ်တဲ့ စကားတခြန္း ရိွပါတယ္။

အဲဒါကေတာ့ `အမ်ိဳးသားေရး တာ၀န္´ ဆိုတဲ့ စကားလုံးပါ။

ႀကိဳက္လြန္လြန္းလို႔ ဟင္နီကင္နဲ႔ ကားလ္စ္ဘတ္ ဘီယာေတြကို ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ ပိတ္ပင္ခဲ့တုန္းကေတာင္ အဲဒီဘီယာေတြဟာ `အမ်ိဳးသားေရး တာ၀န္အရ ေသာက္သုံးရန္ မသင့္´ ဆုိၿပီး အဲဒီ စကားလုံးကို သုံးလုိက္ပါေသးတယ္။

အခု က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ လက္တေလာႀကဳံေတြ႔ေနရတဲ့ အက်ပ္အတည္း၊ ကပ္ေဘးအႏၱရာယ္ရဲ့ ဒုကၡ၊သုကၡ အေပါင္းဟာ သူတုိ႔ စကားကုိပဲ ထပ္ကြန္႔ၿပီး ေျပာရရင္ `အမ်ိဳးသားအေရး၊ တမ်ိဳးသားလုံးရဲ့ အေရး´ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာေလာက္ အေရးႀကီးတဲ့ အမ်ိဳးသားေရး မရိွပါဘူး။ အဲဒီ အမ်ိဳးသားေရးကို ပူးေပါင္းေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ကေတာ့ အဓိက အက်ဆုံး လိုအပ္ခ်က္က တခုပဲ ရိွပါတယ္။

အဲဒါကေတာ့ `ေစတနာတရား´ ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္…

ဒီေဆာင္းပါးရဲ့ အစမွာ က်ေနာ္ေရးခဲ့တဲ့ စာေၾကာင္းနဲ႔ပဲ နိဂုံးသတ္ပါရေစ…။

`တိုင္းျပည္ကို ဘယ္သူက အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီတုိင္းျပည္ကို ေစတနာဘယ္ေလာက္ ထားလဲဆိုတာက အေျဖပဲ´


ကလိုေစးထူး

Wednesday, May 14, 2008

လက္…

မွင္တက္မိသြားေသာ စိတ္အစဥ္ႏွင့္ အတူ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ ယူႀကဳံးမရျခင္း မ်ားစြာတို႔ေၾကာင့္ အၾကည့္ေတြက တေနရာထဲကို စူးစိုက္ ၾကည့္မိရက္သား…။

လက္ေတြ…၊ လူမ်ားစြာရဲ့ လက္မ်ားစြာေတြ…။

ဒီလက္ေတြက အေရာင္အေသြး တူခ်င္မွ တူလိမ့္မည္။ စိုစိုျပည္ျပည္ ရိွခ်င္လဲ ရိွလိမ့္မည္။ ႀကဳံလီွေျခာက္ကပ္ေနတဲ့ လက္ေတြလဲ ျဖစ္ႏိုင္သည္။

ဒီလက္ေတြနဲ႔ပဲ သူတို႔တေတြ ဘ၀ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ႐ုန္းကန္ ရပ္တည္ခဲ့ၾကရဖူးမည္။ ဒီလက္ေတြက စပါးေတြလဲ စိုက္ခ်င္ စိုက္ခဲ့ဖူးလိမ့္မည္၊ ႏွမ္းေတြလဲ စိုက္ခ်င္စိုက္ခဲ့ဖူးလိမ့္မည္။ အဲဒီ လက္ေတြက စိုက္တဲ့ စပါးက ရတဲ့ ဆန္ကို က်ေနာ္တို႔ စားခဲ့ရဖူးလိမ့္မည္။

ဒီလက္ေတြက ပ်ိဳရြယ္ေနဆဲလည္း ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္လိမ့္မည္။ လူမမည္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္လိမ့္မည္။ အရြယ္လြန္လည္း ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္လိမ့္မည္။

ဒီလက္ေတြက အသက္ေဘးက လြတ္ေအာင္တခုခုကို တြယ္ကပ္ဖက္တြယ္ခဲ့ရတဲ့ လက္ေတြလဲ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ေဖးကူရင္း အသက္ဆက္ခဲ့ရတဲ့ လက္ေတြလဲ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ရင္မွျဖစ္တဲ့ သားငယ္ကို လြတ္ထြက္မသြားေအာင္ အားယူဆြဲငင္ထားခဲ့ရတဲ့ မိခင္ေတြရဲ့ လက္ေတြလဲ ျဖစ္ႏိုင္သည္။

ဒီလက္ေတြက ရင္ခုန္မႈေတြကို ေပးစြမ္းႏိုင္တဲ့ ကာလေတြကိုလဲ ျဖတ္သန္းခ်င္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရလိမ့္မည္။ လက္တခုကုိ တျခားတေယာက္ရဲ့ လက္တခုက ရင္ခုန္စြာ၊ ျမတ္ႏိုးစြာ၊ ခုံမင္စြာနဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ ဆုပ္ကိုင္ခဲ့ဖူးလိမ့္မည္။

အခုေတာ့ အဲဒီလက္ေတြက ေလထဲမွာ အငမ္းမရနဲ႔ ျဖန္႔ထားၾကေလၿပီ။ တခုခုကို င့ံလင့္ရင္း၊ တခုခုကို အားကုိးတႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ရင္း၊ တခုခုကို အားကုိးတႀကီး ေတာင္းခံရင္း တိုးေ၀ွ႔ေနတဲ့ လက္အစုံေတြ…။

ဒီလက္ထဲကို ထမင္းတလုပ္စာ ဆန္တဆုပ္မ်ား က်လာေလမလား၊ တမနက္ အသက္ဆက္စရာ ေရတေပါက္မ်ား က်လာေလမလား၊ နာက်င္မႈေပါင္းမ်ားစြာကို ေျဖသိမ့္စရာ ေဆး၀ါးတလုံးတေလမ်ား ရလာေလမလား။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီလက္ေတြဟာ အကူအညီလုိေနတဲ့ လက္ေတြ…၊ ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ လက္ေတြ။ အားကိုးရွာေနတဲ့ လက္ေတြ…၊ အျပစ္တစုံတရာ မရိွတဲ့ လက္ေတြ…။

အဲဒီလက္ေတြထဲကို လူတခ်ိဳ႔က အစားအစာေတြ ထည့္ေပးသည္။ လူတခ်ိဳ႔က ေသာက္စရာေရ ထည့္ေပးသည္။ လူတခ်ိဳ႔က ေဆး၀ါးေတြ ထည့္ေပးသည္။ လူတခ်ိဳ႔က အ၀တ္အစားေတြ ထည့္ေပးသည္။ လက္ေတြကေတာ့ မေလာက္မငွျဖစ္မႈကို ကုိယ္စားျပဳေနၾကဆဲပင္…။

လက္…ဆုိသည္က ေပးကမ္းျခင္းႏွင့္ ေတာင္းခံျခင္း သေဘာႏွစ္ခုကို ေဆာင္သတဲ့။ အဲဒီအျပင္ ေနာက္တခုကေတာ့ `ဖ်က္လို ဖ်က္ဆီးျခင္း´ သေဘာကိုလည္း ေဆာင္ႏိုင္ပါေသးသည္။

အခု…။

ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာရဲ့ လက္ေပါင္းမ်ားစြာ…။ လက္ေပါင္းမ်ားစြာက ကုိယ္စားျပဳေနတဲ့ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ…။ ငိုေၾကြးမႈေပါင္းမ်ားစြာကို ကုိယ္စားျပဳေနတဲ့ လက္ေပါင္းမ်ားစြာ အဲဒီလက္ေတြရဲ့ ေသာကေတြကုိ ေျပေစဖုိ႔အတြက္ ေဖးမေပးကမ္းမယ့္ လက္ေတြကေတာ့ လိုအပ္ေနဆဲ…။


ကလိုေစးထူး

Tuesday, May 13, 2008

ခိုးရက္…စားရက္ၾကသူေတြရယ္…

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၂ ႏွစ္ေလာက္တုန္းကပါ။

အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္က ဦးေလးတေယာက္ရိွတဲ့ တိုက္ႀကီးၿမိဳ႔ကို အလည္အပတ္ေရာက္ခိုက္ေပါ့။ တမနက္က်ေတာ့ တိုက္ႀကီးၿမိဳ႔မေစ်းမွာ မီးေလာင္ပါတယ္။ ထူးထူးဆန္းဆန္း မနက္ေလးနာရီ သာသာေလာက္မွာ ထေလာင္တဲ့ အဲဒီမီးေၾကာင့္ ၿမိဳ႔သူၿမဳ႔ိသားေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ဆိုင္ပုိင္ရွင္ေတြဟာ အလစ္အငိုက္မိသလို ျဖစ္သြားၾကပါတယ္။ ဒါနဲ႔ တခ်ဳိ႔လဲ မီးၿငိွမ္းတန္တာ ၿငိွမ္းၾကတဲ့ ၾကားကေန ကုိယ့္ပစၥည္းေလးေတြ ရလုိရျငား သယ္ထုတ္ၾကေပါ့…။

အဲဒီအခိုက္အတန္႔မွာပဲ တိုက္ႀကီးနယ္ေျမခံက စစ္တပ္ေတြ ေရာက္လာပါေလေရာ…။ သူတို႔ ေရာက္လာၿပီဆုိရင္ပဲ လုံၿခဳံေရးအတြက္ ဆိုၿပီးေတာ့ ေစ်းထဲေရာက္ေနႏွင့္တဲ့ လူေတြကို အကုန္ေမာင္းထုတ္ၿပီး မီးေလာင္ေနတဲ့ ေစ်းပတ္၀န္းက်င္ကို အကုန္ ပိတ္ကာလိုက္ပါတယ္။ မီးသတ္ကားေတြနဲ႔ မီးသတ္သမားေတြက လြဲလို႔ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ထုံးစံအတုိင္းပဲ မီးက တေစ်းလုံးအကုန္ ေလာင္ၿပီးမွ ၿငိမ္းသြားပါေတာ့တယ္။

မီးေလာင္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ေနာက္ေန႔ေတြမွာ ယာယီလဟာျပင္ ေစ်းသဖြယ္ ျဖစ္သလို ခင္းက်င္းလုိ႔ ေရာင္းရ၊ ၀ယ္ၾကရျပန္တာေပါ့…။ အဲဒီမွာတင္ ဇာတ္လမ္းက စတာပါပဲ။

တခ်ိဳ႔စစ္သားေတြက ပိတ္အုပ္ေတြ၊ အ၀တ္အထည္ေတြ၊ တခ်ိဳ႔ဆုိရင္ ကက္ဆက္အသစ္ႀကီးေတြကို ေစ်းႏႈန္းက အလြန္အင္မတန္ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာနဲ႔ကုိ လိုက္စပ္ေရာင္းေနတာပါ။ စစ္တပ္ထဲကေန အဲဒီပစၥည္းေတြ ဘယ္ပုံဘယ္နည္း ထြက္လာတာလဲ …?

အခုေတာ့လဲ တုိက္ႀကီးၿမိဳ႔မ ေစ်းသစ္ႀကီးဆုိတာက သူမဟုတ္သလို သစ္သစ္လြင္လြင္ ျဖစ္ေနေလာက္ပါၿပီ။

***

အခုလဲ အဲဒီလိုမ်ိဳး အလားသ႑ာန္တူ သတင္းေတြ ၾကားေနရျပန္ပါၿပီ။

`ဒုကၡသည္အတြက္ အသက္ဆက္ရမည့္ အစားတလုပ္ကို အာဏာပုိင္မ်ား လုစားေန´

`မုန္တိုင္း ဒုကၡသည္အတြက္ ပစၥည္းကို အလြဲသုံးစားလုပ္ေန´

`ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လမ္းမေတာ္ၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေညာင္ပင္ေလးေစ်းတြင္ စစ္ကားတစီးက ထိုင္းႏိုင္ငံ ထုတ္ မာမားေခါက္ဆြဲေျခာက္မ်ားကို လာေရာင္းေသာ္လည္း ေစ်းသူေစ်းသားမ်ားက မ၀ယ္ၾကေၾကာင္း´

အသက္ေဘးႀကဳံရတဲ့လူေတြကို လွဴထားတဲ့ အလွဴပစၥည္းေတြ၊ အစားအစာေတြကို ၾကားထဲကေန ျဖတ္ၿပီး ခိုးယူေရာင္းစား၀့ံေလာက္တဲ့ လူေတြက ဘယ္လိုလူစားေတြမ်ားပါလဲ။ ႏိုင္ငံတကာက လွဴထားတဲ့ သြပ္တခ်ပ္ကို ၅၀၀၀ ႏႈန္းနဲ႔ ျပန္ေရာင္းစား၊ ဘိုကေလးမွာ တပ္မ ၆၆ တပ္ေတြက ကုလသမဂၢက ေပးတဲ့ မိုးကာေတြကို ေစ်းထဲမွာ ျပန္ေရာင္းစား၊ WFP အဖြဲ႔ရဲ့ ပစၥည္းထုပ္ေတြက မဂၤလာေစ်းထဲေရာက္လိုေရာက္ … … …။

***

ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီေတြကို လက္မခံခဲ့တာက ဘာေၾကာင့္၊ ဘယ္လိုေၾကာင့္၊ အခု လက္ခံတာက ဘာေၾကာင့္ ဘယ္လုိေၾကာင့္ အေမရိကန္က အကူအညီကို မယူတာက ဘာေၾကာင့္ ဘယ္လိုေၾကာင့္နဲ႔ ရွဳပ္ေထြးေပြလီေနေအာင္လဲ ေျပာၾကေရးၾက…၊ ေဟာ… အခုေတာ့လဲ ခိုးၾက၊ ဖြက္ၾက။

က်ေနာ္ကေတာ့ အဲဒီလူေတြ အဲဒီလို ခုိးတယ္ဆုိတဲ့ သတင္းကို လုံး၀ဥႆုံ ယုံပါတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဆုိေတာ့ က်ေနာ့္မ်က္ျမင္ ႀကဳံခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြရယ္၊ လက္ရိွ သူတို႔ စစ္တပ္ထဲမွာကိုက ေအာက္ေျခစစ္သားေတြ ငတ္ျပတ္ေနၾကတဲ့ အေျခအေနေတြရယ္ကို ယွဥ္ထုိးၾကည့္လိုက္ရင္ သူတုိ႔ ခိုးၾကတယ္ဆိုတာ သံသယ ျဖစ္ဖြယ္ လုံး၀ မရိွပါဘူး။

ယေန႔ေခတ္ မီဒီယာကြန္ယက္ကို ဘယ္လုိနည္းနဲ႔မွ လက္၀ါးႀကီးအုပ္လို႔မရတဲ့ အခုအခ်ိန္မွာ ဘိုကေလးက ဦးႀကီးရဲ့ ငိုသံပါနဲ႔ ေျပာေနတဲ့ စကားကိုလဲ က်ေနာ္တုိ႔ ၾကားခြင့္ရပါတယ္။ အဲဒီအျပင္ တကယ္တမ္းမွာ ဘယ္သူေတြက အလွဴကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္ေနတာလဲ၊ ဘယ္သူေတြက ဟန္ျပေနသလဲဆုိတာကိုလဲ သက္ေသအေထာက္အထားေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာနဲ႔ ျမင္ခြင့္၊ သိခြင့္ ရေနပါတယ္။

အဲဒီေလာက္ေတာင္ မီဒီယာ ဟင္းလင္းပြင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခိုး၀့ံ၊ ဖြက္၀့ံေနတာကို ဘယ္သူကမွ မတားမဆီးႏိုင္ၾကေတာ့ဘူးလားလို႔ လဲ မခ်င့္မရဲျဖစ္မိပါရဲ့။

က်ေနာ္တို႔ လွဴခ်င္တာ ဒုကၡအတိေရာက္ေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ အမိအဖနဲ႔ တူတဲ့ ျပည္သူေတြအတြက္ပါ။ အဲဒီလို က်ေနာ္တို႔ အမိအဖအတြက္ ထမင္းတလုပ္ကို ျဖတ္စားတဲ့လူေတြ၊ ေရတေပါက္ကို ျဖတ္ေသာက္ရက္တဲ့လူေတြ၊ ေငြစတစုကို ျဖတ္လုရက္တဲ့လူေတြကို က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္လို ေမတၱာထားရပါေတာ့မလဲဗ်ာ။ ဘယ္လို အသိတရားမ်ိဳးနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ခြင့္လႊတ္ေပးရပါေတာ့မလဲ…။

အကုသုိလ္ အဆိုးအယုတ္ေကာင္ေတြရဲ့ ဇတ္သိမ္းခန္းကို ျမန္ျမန္ေရာက္လွည့္ပါေတာ့…။


ကလိုေစးထူး

Monday, May 12, 2008

အလွဴကို ဖ်က္ဆီးၾကသူမ်ား…

`အိုေက…၊ အားလုံးၿပီးပါၿပီေနာ္´

ေငြလက္ခံသူ စာေရးမက ေျပာလဲေျပာ၊ လက္ခံျဖတ္ပိုင္းတခုကိုလဲ ကမ္းေပးလိုက္ပါတယ္။ `ဟုတ္ကဲ့၊ ေက်းဇူးပါ´ လို႔ ျပန္ေျပာရင္း Western Union ေငြလႊဲျဖတ္ပိုင္းေလးကုိ ၾကည့္လုိက္တဲ့ တခဏမွာ စိတ္ထဲမွာ တခုခုကို ေက်နပ္သြားသလိုလို…။

***

`အကိုေရ…၊ အကိုပုိ႔လိုက္တဲ့ ခ်က္ခ္ေရာက္ၿပီေနာ္၊ အဲဒါ ဖုန္းလွမ္းဆက္တာပါ´

`ဟာ…၊ ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့၊ ဒါနဲ႔ အမ ဘယ္ေတာေလာက့္ ျမန္မာျပည္ထဲကို လႊဲႏိုင္မလဲခင္ဗ်´

`က်မ ဒီညပဲ ဖုန္းလွမ္းဆက္မွာပါ´

`ဟုတ္၊ ေငြေစ်းကေတာ့ ဟိုတေန႔က ေျပာထားတဲ့ အတုိင္းပဲေနာ္ အမ´

`ဟုတ္ပါတယ္ရွင္´

`ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်ာ၊ အခုလို ကူညီတာ ေက်းဇူးပါပဲဗ်ာ´

ပိ႔ုလိုက္တဲ့ ေငြက ျမန္မာေငြဆို ဘယ္ေလာက္ရမလဲ တေခါက္ ျပန္တြက္ခ်က္ၿပီး ဒီေလာက္ဆို ဆန္ သုံးေလးအိတ္စာပဲျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ ရတန္ေကာင္းပါရဲ့လို႔ ေတြးမိရင္း ပင့္သက္တခုကို ခ်မိျပန္ပါတယ္။

***

အခု ဒီစာကို ေရးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေမလ ၁၂ ရက္ေန႔ ရိွပါၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ေရႊျပည္ႀကီးမွာ သဘာ၀ကပ္ေဘး အႏၱရာယ္ဆိုးႀကီး ျဖစ္တဲ့ နာဂစ္ မုန္တုိင္း က်ေရာက္ခဲ့တာဟာလည္း (၈)ရက္တာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ မုန္တိုင္းသတင္း၊ အေသအေပ်ာက္သတင္း၊ ထိခိုက္သတင္းေတြေၾကာင့္ ဘာစာကုိမွ ေရးလို႔မရေလာက္ေအာင္ပဲ အာ႐ုံေတြ စုစည္းလို႔ မရခဲ့ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ ေရႊျပည္ႀကီးကေန ကမၻာတဘက္ျခမ္းကို ေရာက္ေနသူ တေယာက္အေနနဲ႔ အလုပ္ႏိုင္ဆုံးလို႔ ယူဆရတဲ့ မိမိတတ္ႏိုင္သေလာက္ လွဴဒါန္းတာကိုေတာ့ လုပ္ျဖစ္၊ လုပ္မိပါတယ္။

တကယ္တမ္း ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္လွဴႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ အတုိင္းအတာ ပမာဏဟာ ဟိုတဘက္မွာ အတိဒုကၡေရာက္ေနၾကတဲ့ လူပမာဏနဲ႔ စာရင္ အလြန္အင္မတန္နည္းပါးလွေသးေပမယ့္ တျခားေသာ နီးစပ္ရာ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔တကြ ႏိုင္ငံအရပ္ရပ္ကို ေရာက္ေနၾကတဲ့ ေရႊျပည္ႀကီးသား ျမန္မာမ်ားရဲ့ အလွဴသတင္းေတြကို သိရ၊ ဖတ္ရတဲ့အခါ ပီတိအားရမႈေတြေတာ့ အတန္အသင့္ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

သို႔ေသာ္…။

***

`ဒီမွာက ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲ ဆုိေတာ့အကိုရာ၊ အရပ္ထဲက ပိုက္ဆံရိွတဲ့ တခ်ိဳ႔လူေတြက ဒုကၡသည္ေတြကို သြားလွဴတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် လွဴလို႔မရဘူးဗ်၊ ႀကံ့ဖြတ္ေတြ၊ စြမ္းအားရွင္ေတြက ဘယ္ကလာတာလဲ၊ ဘယ္သူ႔ ခြင့္ျပဳခ်က္လဲ၊ သူတုိ႔လက္ထဲကို အပ္ပါ၊ သူတို႔ဦးစီးၿပီး ေ၀ငွပါ့မယ္ ဆုိတာမ်ိဳးေတြ ႀကဳံရတယ္။ ေနာက္ဆုံး ဘယ္ေလာက္အထိေတာင္လဲဆို အာရွေတာ္၀င္ လို ေဆးခန္းမ်ိဳးကဆို လူကုိယ္တုိင္ပဲ လုပ္အားသြားေပး ေဆးကုတာမ်ိဳး လုပ္ၾကတယ္၊ ေဆးေတြလွဴခ်င္ေပမယ့္ အဲဒီၾက့ံဖြတ္ေတြ လက္ထဲကို မထည့္ခ်င္ေတာ့ေလ´

***

`ကိုေက်ာ္သူတို႔ အခု ဆန္ေ၀တဲ့ ပုံစံက ဘယ္လိုပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ေ၀တာလဲ ခင္ဗ်´

`က်ေနာ္တို႔ ဒုကၡသည္ေတြလက္ထဲကုိ ေရာက္ေအာင္ အဓိကထားၿပီးေတာ့ ေ၀ေနတယ္၊ ေ၀ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘာေတြ ျဖစ္လာလဲဆိုေတာ့ ေဘးကေနၿပီးေတာ့ တုတ္ေတြ၊ ဓားေတြနဲ႔ ၀ိုင္းၿပီးေတာ့ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ထြက္ေျပးရတဲ့ အပုိင္းေတြ ရိွတယ္´

`အခုက အလွဴလုပ္တဲ့ ကိစၥမွာေတာင္ အကုန္၀ိုင္းၿပီး ဟိုဟာလုပ္ေနၾကေတာ့ အဲဒါႀကီးက အေတာ္ေလးဆိုးတယ္´

`ဘယ္လိုသတၱ၀ါေတြမွန္းကို မသိဘူးခင္ဗ်၊ က်ေနာ္စဥ္းစားလုိ႔ မရဘူး၊ အဲဒီသတၱ၀ါေတြက ေတာ္ေတာ္ မိုက္႐ိုင္းတဲ့ သတၱ၀ါေတြပါ´

`အလွဴရွင္ေတြကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံတကာကေရာ၊ ျမန္မာျပည္ကေရာ စုံေနတာပဲ။ ဒီအလွဴရွင္ေတြ လွဴတဲ့ဟာကို က်ေနာ္တုိ႔က ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ ဒုကၡသည္ေတြ လက္ထဲကိုေရာက္ဖို႔က က်ေနာ္တို႔က တာ၀န္ရိွေနတယ္၊ အဲဒီတာ၀န္ကုိ ပူးတြဲၿပီးေတာ့ေပါ့ေလ၊ သက္ဆုိင္ရာ တာ၀န္ရိွသူေတြက ပူးတြဲၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ လုပ္ေဆာင္မယ္ဆုိရင္ ပိုၿပီးေတာ့ အက်ိဳးရိွမယ္လို႔ က်ေနာ္ျမင္တယ္´

(ကုိေက်ာ္သူႏွင့္ အာအက္ဖ္ေအ သတင္းဌာနအင္တာဗ်ဴးမွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္)

***




`က်ေနာ္တို႔ ရပ္ကြက္က ၀ါသနာတူ လူငယ္ေလးေတြ စုၿပီးေတာ့ လာလွဴတာပါ၊ က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႔အစည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ၀ါသနာရွင္ လူငယ္ေတြပါ´

အဲဒါကေတာ့ လပြတၱာၿမိဳ႔ေပၚမွာ ေလေဘးဒုကၡသည္ကေလးေတြကို လွဴဒါန္းေနတဲ့ လူငယ္တေယာက္က သူ႔ကို လာေမးသူကို ျပန္လည္ေျဖရွင္းေနရတာပါ။

က်ေနာ္ စဥ္းစားၾကည့္မိပါတယ္။ မုန္တိုင္း၀င္ေရာက္ တုိက္ခတ္ၿပီးတဲ့ သတင္းၾကားၿပီဆုိကတည္းက ျပည္တြင္း၊ျပည္ပက ျမန္မာေတြ အျပင္ တျခားေသာ ႏိုင္ငံတကာကပါ အရင္ဦးဆုံး စဥ္းစားၾကတာက မေသဘဲ က်န္ရစ္သူေတြကို ဘယ္လိုကူညီမလဲ၊ ဘာေတြ လွဴၾကမလဲဆိုတာပါ။ စဥ္းစားတဲ့ အတုိင္းပဲ လွဴဒါန္းမႈေတြကို အလြန္အင္မတန္ အားရဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကတာဟာ သတင္းေတြထဲမွာ မဖတ္ခ်င္အဆုံးပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ ဒီလို လွဴဒါန္းတဲ့ ကိစၥေတြမွာ ဘာအတြက္ေၾကာင့္မ်ား အေႏွာက္အယွက္ေတြ ရိွေနရပါသလဲ။ စစ္သားကပဲ လွဴလွဴ၊ ၾက့ံဖြတ္ကပဲ လွဴလွဴ၊ သူပုန္ကပဲ လွဴလွဴ၊ အရပ္ထဲက ျပည္သူေတြကပဲ လွဴလွဴ၊ လွဴတာက လွဴတာပါပဲ မဟုတ္ပါလား။ ဘယ္အဖြဲ႔ကမို႔ မလွဴရ၊ ငါတို႔ဦးစီးမွ၊ ငါတုိ႔ နာမည္နဲ႔မွဆုိၿပီး လုိက္လံပိတ္ပင္ကန္႔သတ္ေနတာဟာ ဘယ္လို စိတ္ထားေတြမ်ားပါလဲဆိုတာ နားလည္လို႔ကုိ မရပါဘူး။

`အကုိေရ၊ က်ေနာ္ကေတာ့ ဒုကၡသည္ေတြရဲ့ လက္ထဲကိုပဲ အေရာက္ျဖစ္ေစမယ့္ နည္းနဲ႔ ပုိလွဴခ်င္တယ္ဗ်ာ´ ဆိုတဲ့ စကားကုိ အလွဴေငြထည့္တဲ့ အခါ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာေၾကာင့္ ေျပာေနရပါသလဲ။ ရွင္းရွင္းေလးပါပဲ။ အဲဒီ ဒုကၡသည္ေတြ လက္ထဲကို က်ေနာ္တုိ႔ အလွဴေတြ အျပည့္အ၀၊ ဒါမွမဟုတ္ လုံး၀ မေရာက္မွာကို စိုးရိမ္ပူပန္ေနရလို႔ပါ။

***



အဲဒီ ဗီြဒီယိုမွတ္တမ္း တေလွ်ာက္လုံးမွာ က်ေနာ္ ရင္အနင့္ရဆုံးစကားတခြန္းနဲ႔၊ ေဒါသအျဖစ္ရဆုံး စကားတခြန္းစီ ရိွပါတယ္။

ေဒါသအျဖစ္ရဆုံးကေတာ့ ျမန္မာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ လုပ္စားတဲ့ သက္ၾကားအုိႀကီးရဲ့ ေစတနာမဲ့ ပါးစပ္ဖ်ားစကား `ထမင္းေတြ ဘာေတြေရာ စားရလား´ ဆုိတဲ့ စကားပါ။

ရင္အနင့္ရဆုံးကေတာ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ လုပ္စားသူရဲ့ ေဖာေဖာဖိန္႔ စကားေတြကုိ ေနပူမွာ နားပူခံနားေထာင္ေနရရွာသူ တေယာက္က ေျပာလုိက္တဲ့ `ဗိုက္ကေလး ျပည့္ရင္ ေတာ္ပါၿပီဆရာရယ္၊ ဆန္ျပဳတ္ကေလးပဲ ေသာက္ရေသာက္ရပါ…´ ဆုိတဲ့ စကားကုိပါ။

***

`ကုိယ္က မလွဴ လွဴေသာ္မႀကိဳက္၊ ကုိယ္က မကူ ကူေသာ္မႀကိဳက္၊ ထုိလူမိုက္မ်ား မင္းျဖစ္ျငားက ျပည္သူတို႔မွာ ေသဖို႔သာတည္း´ …တဲ့။

သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ေရးတဲ့ စာခ်ိဳးစကားေလးပါ။

က်ေနာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြ ဒုကၡေတြ ေရာက္ေနၾကတယ္။ ဒုကၡေတြေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေတြ ေ၀ေနရပါတယ္။ အဲဒီ မ်က္ရည္ေတြ က်ေနာ္တုိ႔တေတြ ေျဖသိမ့္ကူဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒုကၡေပၚ အပူဆင့္၊ မ်က္ရည္ေပၚ အငိုဆင့္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနသူေတြကုိေရာ ဘယ္သူကမွ ဒဏ္မခတ္ၾကေတာ့ဘူးလားဗ်ာ။


ကလိုေစးထူး

Thursday, May 08, 2008

Burma Cyclone Emergency Appeal



The people of Burma are in desperate need of food, water, shelter, medicine and clothes, etc.

With 1,000,000 people homeless and over 100,000 missing we need to help and quickly before the death toll rises even higher from disease and starvation. No matter how little you can spare every penny will help.

To help please print a copy of the below donation form and include with your cheque made payable to “BBVT (cyclone appeal)”. Cheques plus donation forms should be sent to:

Birmingham Buddhist Vihara

29 Osler Street

Ladywood

Birmingham B16 9EU

Contact details: Dr Ottara Nyana

Telephone: 01214546591, mobile: 07729802076, e-mail ottama2000@yahoo.co.uk

Web page: http://www.bbvt.org.uk/

Credit card payments should be made via the British Red Cross web page at: www.redcross.org.uk

Donation Form

Please accept my gift £ ____________________
Cheques payable to "Birmingham Buddhsit Vihara"

Mr/Mrs/Miss/Ms/U/Daw ________ Initials ________________________
Surname __________________________________________________
Address ___________________________________________________
__________________________________ Postcode ________________
e-mail ____________________________________________________
Tel No. ___________________________________________________

Gift Aid : Use Gift Aid and make your donation worth more at no extra cost to you.
I want Birmingham Buddhist Vihara Trust to treat all donations I have made for the last six years and all donations I make in future as Gift Aid donations, until I notify you otherwise.
Signature __________________________ date _______________

Credit card payments should be made via the British Red Cross web page at: http://www.redcross.org.uk/
Charity No. 513368




Wednesday, May 07, 2008

မုန္တုိင္း လြန္ခ်ိန္…


နာဂစ္…တဲ့
ဗလာျဖစ္ႏွင့္တဲ့ ဘ၀ေတြကို
အညွာဖ်စ္ေခၽြလိုက္သလို
ေလျပင္းက၀ုန္း၀ုန္း မိုးေရတအုန္းအုန္းနဲ႔
တုန္းခနဲလဲၿပိဳတဲ့သစ္ပင္ေတြက
အိမ္ေတြကို ပိလိုပိ၊ ကားေတြကို ပိလိုပိနဲ႔
တကယ္က ဘ၀ေတြကိုပါ ပိကုန္ပါေပါ ့…။

သတင္းမွန္ မထုတ္တာလား
သတင္းထုတ္ မမွန္တာလား
ဒင္းတုိ႔ ေၾကညာတဲ့ေလတိုက္ႏႈန္းက
မုန္းေလာက္စရာ ဆပြားတာမို႔
မဆုံးႏိုင္ေသးတဲ့ ကိန္းဂဏန္းေတြက
ေသစာရင္းေတြ မ်ားသထက္မ်ား
ေပ်ာက္ေနသူေတြ သိန္းခ်ီလို႔
မ်ားစြာတို႔ အိမ္ယာမဲ့ရတယ္ …။

ကူညီကာ ေဖးမပါရေစလုိ႔
ေဘးက ေျပာေနေလလဲ
ၿမဲၿမံဖို႔အာဏာသာ အာသာငမ္းေနတာမို႔
သေဘာက္မသား သက္ၾကားအိုေတြမွာ
စူးေရာက္ဉာဏ္ ထြာတမိုက္နဲ႔
ငိုက္ေနတဲ့ ျမည္းေတြလို
အခ်င္းခ်င္း ၿဖီးေနတာမို႔
ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ ဖင့္ေႏွးေလေတာ့
ဒုကၡေတြ ေလးသထက္ ေလးရျပန္တယ္…။

ေျပာင္ေရာင္တဲ့ ယူနီေဖာင္း
ၿခံရံတဲ့ ေမ်ာက္ေလာင္းေတြနဲ႔ အတူ
မေျပာင္းႏိုင္တဲ့ ဖိန္႔ဖိန္႔ေဖာ စကားေတြက
နားရည္၀ေစ႐ုံသာ ရိွေလေတာ့
ေက်ာခိုင္းသူခိုင္းေပမယ့္
ဆန္တဆုပ္၊ ေရတမႈတ္ရေလမလားလို႔
အုပ္ခ်ီကာ ရိွခိုးရေတာ့
ေနပူမွာ ေလပူေတြက ဆင့္ရျပန္တယ္ …။

***

ေဆြးပူကာ ေနလို႔ ေငးငူလို႔လဲ မထူးလွတာမို႔
စုရသမွ် ေခၽြးနည္းစာကုိ ေပးလႊဲကာ လွဴသမွ်
ဘယ္သူရသည္ျဖစ္ေစ အပူတခဏေတာ့
ၿငိမ္းေစေရာ့လို႔ ပင့္သက္ေခၽြရတယ္…။

မုန္တိုင္း စဲလဲ၊ ၿခဳံသိုင္းဆဲ ေသာကေၾကာင့္
ေလာကတခြင္ မႈန္မႈန္မိႈင္းက
ႏိႈင္းေလာက္စရာ မရိွေအာင္ ဒုကၡေတြ ေ၀ေနဆဲမုိ႔
ေျဖေျပစရာ ဘယ္မသိ
ကၽြန္႔ရင္မွာ ပူကာေတြးရတယ္
ေဆြးလွေပါ့ေလး…။


ကလိုေစးထူး

Thursday, May 01, 2008

စပ္မိစပ္ရာ…(၂၃)

စပ္မိစပ္ရာ က႑ကို မေရးျဖစ္ခဲ့တာ အတန္ငယ္ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ ဖတ္မိသမွ် သတင္းေတြအနက္ တခ်ိဳ႔ကို ထုတ္ႏႈတ္ၿပီးေတာ့ တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္။

မၾကာေသးမီက ထုိင္းႏိုင္ငံတြင္းကုိ အလုပ္ရွာဖို႔အတြက္ ခိုး၀င္လာၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ၅၄ ဦးဟာ ကုန္တင္ကား အေနာက္ဘက္ အေအးခန္းတြင္းမွာ အေအးဓာတ္လြန္ကဲမႈေၾကာင့္ ေသဆုံးသြားခဲ့ရတဲ့ေနာက္ ဇြန္လ ၆ ရက္ေန႔ကို လူကုန္ကူးမႈ တုိက္ဖ်က္ေရးေန႔အျဖစ္ ဥပေဒ တရပ္ ျပ႒ာန္း သတ္မွတ္သြားမယ္လို႔ ထုိင္းသတင္းဌာ (TNA) က ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဧၿပီလ ၁၀ ရက္ေန႔က ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အဲဒီ ျဖစ္ရပ္ဆိုးကေန အသက္ရွင္ လြတ္ေျမာက္ခဲ့တဲ့ ၆၆ ဦးဟာလဲ ထုိင္းႏိုင္ငံတြင္း တရားမ၀င္ ခိုး၀င္မႈေၾကာင့္ အက်ဥ္းခ်ခံရျခင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ တဦးလွ်င္ ထုိင္းဘတ္ေငြ ၂၀၀၀ စီ ဒဏ္႐ိုက္ခံရဖြယ္ ရိွေနပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္းမွာ ထုတ္လုပ္ျဖန္႔ခ်ိတဲ့ သတင္းဂ်ာနယ္တခုကေတာ့ ဒီသတင္းကို ေဖာ္ျပရာမွာ ေသဆုံးသြားတဲ့ `ျမန္မာႏိုင္ငံသား´ ဆုိတဲ့ စကားရပ္အစား `ႏိုင္ငံျခားသား´ ဆုိတဲ့ စကားရပ္ကို အစားထိုးၿပီးေတာ့ သတင္းတိုအျဖစ္ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။

ျမန္မာ့ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားဌာနရဲ့ `ဆုိၾကမယ္၊ ေပ်ာ္ၾကမယ္´ အစီအစဥ္ စတင္ထုတ္လႊင့္စဥ္ကာလက အစီအစဥ္ တင္ဆက္သူအျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့ဖူးသူ လူရႊင္ေတာ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ ေမာင္ေမတၱာဟာ ဆယ္စုႏွစ္ တခုအၾကာတုိင္ေအာင္ အဲဒီအစီအစဥ္ေတြကေန ေပ်ာက္ကြယ္ေနရာက ယခု ေမလဆန္းပိုင္းမွာ ထုတ္လႊင့္မယ့္ ဆိုၾကမယ္ေပ်ာ္ၾကမယ္ အစီအစဥ္မွာေတာ့ အစီအစဥ္တင္ဆက္သူ အျဖစ္ျပန္လည္ ပါ၀င္ထားေၾကာင္း သိရပါတယ္။ `အစီအစဥ္မွာ Success တီး၀ိုင္းနဲ႔ ကိုင္ဇာရဲ့ သီခ်င္း `မင္း ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ၿပီလား´ နဲ႔ ကုိေမာင္ေမာင္လတ္ ေရးတဲ့ `မဲ႐ုံဆီ သြားၾကမည္´ ဆုိတဲ့ သီခ်င္းႏွစ္ပုဒ္ကုိ တင္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပိဳင္ၾကတဲ့ ကေလးေတြပဲ ဆိုၾကတာပါ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ပ့ံပုိး႐ုံပါပဲ´ လို႔ ေမာင္ေမတၱာက ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အစီအစဥ္ကို ေမလ ၁၀ ေန႔ မတုိင္ခင္မွာ ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကား အစီအစဥ္ေတြကေန ထုတ္လႊင့္မယ္လို႔ သိရိွရပါတယ္။

အဆုိေတာ္၊ သ႐ုပ္ေဆာင္ ေဒါက္တာ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္းဟာ သူမရဲ့ အသက္ ၂၇ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ အလွဴပြဲကို ဧၿပီလ ၂၂ ရက္ေန႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႔၊ ၃၅ လမ္းမွာ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္းဟာ သူမရဲ့ ေမြးေန႔အလွဴ အျဖစ္နဲ႔ ဧမာေႏြလ ႏွစ္ျခင္း အသင္းေတာ္၊ မရမ္းေခ်ာင္ အနာႀကီးေရာဂါသည္ ေစာင့္ေရွာက္ေရး၊ ဇိ၀ိတ ဒါနသံဃာ့ေဆး႐ုံ၊ ေမရီခ်ပ္မင္း နားမၾကားကေလးမ်ားေက်ာင္း၊ သန္လ်င္ မိဘမဲ့ေဂဟာ၊ မြတ္ဆလင္ ကုသိုလ္ျဖစ္ေဆးရုံ၊ ပရဟိတေက်ာင္းနဲ႔ ေမွာ္ဘီ မူးယစ္လူငယ္ ျပန္ထည္ထူေထာင္ေရး အစရိွတဲ့ ဘာသာေရးနဲ႔ လႈမႈေရး အသင္းအဖြဲ႔ ေနရာ ရွစ္ေနရာကုိ အလွဴေငြ က်ပ္ သိန္း၃၀ လွဴဒါန္းခဲ့တယ္ လုိ႔ သိရိွရပါတယ္။

ျမန္မာစစ္အစိုးရက က်င္းပမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ႏိုင္ငံေရး ပါတီႀကီး (၃)ခုသာ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္မွာ ျဖစ္တယ္လို႔ ထုိင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ စမတ္ခ္က သတင္းေထာက္ေတြကို ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းစစ္တပ္ရဲ့ အာဏာသိမ္းျဖဳတ္ခ်ခံရတဲ့ မစၥတာ သက္ခ္ဆင္ ေနာက္ပုိင္း မၾကာေသးခင္ကမွ ထုိင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ စမတ္ဟာ `ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကို ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရက ၾကာျမင့္စြာ ထိန္းသိမ္းထားတာဟာ၊ တနည္းအားျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အပယ္ခံတေယာက္လိုထားတာဟာ အဆင္ေျပမယ္လုိ႔ သူထင္ပါတယ္´ လို႔လဲ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

ႏွစ္စဥ္ တုိးေနတဲ့ အိမ္ေထာင္စုနဲ႔ လူဦးေရစာရင္းအရ ျမန္မာ တႏိုင္ငံလုံးမွာ လူဦးေရ ၅၆ ဒသမ ၃၈၁ သန္း ရိွၿပီးေတာ့ အိမ္ေထာင္စု ဦးေရ ၈ ဒသမ ၀၇၉ သန္း ရိွေနတဲ့ အနက္ လက္ရိွအေနအထားအရ အိမ္ေထာင္စု ဦးေရ ၁ ဒသမ ၇၅ သန္းအတြက္သာ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ျဖန္႔ေ၀ေပးႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ လွ်ပ္စစ္မီတာမ်ား တပ္ဆင္ေပးထားႏိုင္ေသးေၾကာင္းကုိ အမွတ္(၂) လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား ၀န္ႀကီးဌာနက ဧၿပီလ ၂၅ ရက္ေန႔ထုတ္ ႏိုင္ငံပုိင္ သတင္းစာေတြမွာ တရား၀င္ စာရင္းဇယားမ်ားနဲ႔ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။

ဒီတပတ္ ကစားခဲ့ၾကတဲ့ ဥေရာပခ်န္ပီယံလ္ဂ္ရဲ့ ဒုတိယအေက်ာ့ ဆီမီးဖုိင္နယ္ပြဲေတြ အၿပီးမွာ မန္ခ်က္စတာ ယူႏိုက္တက္ အသင္းနဲ႔ ခ်ဲလ္ဆီးအသင္းတို႔ဟာ ၿပိဳင္ဘက္အသင္းေတြကုိ အသီးသီး ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ႐ုရွႏိုင္ငံ၊ ေမာ္စကိုမွာ က်င္းပမယ့္ ဗိုလ္လုပြဲဆီကို တက္ေရာက္သြားၾကၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကာသပေတးေန႔မွာ ဆက္လက္က်င္းပခဲ့တဲ့ ယူအီးအက္ဖ္ေအ ဖလား ဆီမီးဖုိင္နယ္ပြဲစဥ္ေတြမွာေတာ့ ႐ုရွကလပ္ ဇင္းနစ္နဲ႔ စေကာ့တလန္ ကလပ္ ရိမ္းဂ်ားအသင္းတုိ႔ အသီးသီး အႏိုင္ရရိွခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒီတပတ္ အတြက္ စပ္မိစပ္ရာကေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ။ ေနာက္တပတ္မွာမွ ျပန္ဆုံၾကပါစို႔။ အားလုံး ေပ်ာ္ရႊင္ အဆင္ေျပပါေစ။


ကလိုေစးထူး