အတုယူပါ... အတုမယူပါနဲ႔

ရန္ကုန္တိုင္း ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ဦးျဖိဳးမင္းသိန္းရဲ႕ စကားေလး တခြနး္ကို အင္မတန္ သေဘာက်မိတယ္။
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဒီမုိကေရစီ အသြင္ ကူးေျပာင္းေရးဟာ အသိတရားနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ စနစ္တခုကို ထူေထာင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကိဳးပမ္းေနတာ ျဖစ္ပါတယ္"

***
အရပ္သား အစိုးရ စစ္စစ္က အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံအျဖစ္ ကူးေျပာင္းၾကၿပီေဟ့ ဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘာျဖစ္လဲ ဆိုေတာ့ အဲဒီ စနစ္နဲ႔ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံၾကီးေတြဆီ လွမ္းေမွ်ာ္ ေငးမိတတ္ၾကတယ္။ သူတုိ႔က် ဘယ္လို စီမံတယ္ေပါ့...၊ ဘယ္လို ေအာင္ျမင္တယ္ေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံၾကီးေတြ ျဖစ္လင့္ကစား သူတို႔ဆီကေန ကၽြန္ေတာ္တို႔က အတုယူစရာ ရိွေနသလို အတု မယူသင့္တာေတြလဲ ရိွတာေပါ့..။
ဒါေတြကို ေရးၾကည့္ခ်င္တယ္။

***
သူတို႔ ႏိုင္ငံေတြဆီမွာ လြတ္လပ္စြာ ဆႏၵ ထုတ္ေဖာ္ခြင့္၊ ေျပာဆို ေရးသားခြင့္ေတြ ရိွတယ္။ ဒါ..၊ လူတုိင္း သိေနတာပဲ။ ဆႏၵျပပြဲ တခုခု ျဖစ္ေနရင္ ရဲက (လိုအပ္ရင္) အဲဒီေနရာကို လာမယ္။ အမ်ားျပည္သူ သြားလာေနတာ၊ အပန္းေျဖေနတာ မထိခိုက္ေစရမယ့္ ေနရာေလး သတ္မွတ္ေပးမယ္။ ၿပီးရင္ ျပစမ္း၊ ဆႏၵ။ ေအာ္စမ္း တို႔အေရး...။

အိုဘားမားကို ကန္႔ကြက္ရုံမကလို႔ ကေလာ္ပဲ တုတ္တုတ္၊ ျပႆနာ မရိွ။ ဒါေပမယ့္ ညအခ်ိန္မေတာ္ မူးမူးနဲ႔ ေဘးအိမ္ အိပ္မရေအာင္ ေအာ္ဟစ္ ဆူညံေနဖို႔ေတာ့ မစဥ္းစားနဲ႔။ ေဘးအိမ္က တိုင္ရင္ ရဲ ေရာက္လာလိမ့္မယ္။ အသံေတြ တိတ္ရင္တိတ္၊ မတိတ္ရင္ သြား..၊ အခ်ဳပ္ခန္းထဲ။
ငါ့မိန္းမ ငါရိုက္တယ္ကြာ၊ ဘာျဖစ္လဲ လာမလုပ္နဲ႔။ သြား...၊ အခ်ဳပ္ထဲ။ အခ်ဳပ္က လြတ္လာရင္လဲ လာပါလိမ့္မယ္၊ အမ်ိဳးသမီး ေစာင့္ေရွာက္ေရး အသင္းလိုဟာမ်ိဳးက ႏွစ္ပတ္တခါေလာက္ အိမ္ကို လာလာၿပီး ဇနီးသည္ကုိ ေမးမယ္။ ကၽြန္မေယာက္်ား ကၽြန္မကို ေဆာ္ပေလာ္တီးေနတုန္းပါပဲရွင့္ ဆိုလို႔ကေတာ့ သြားေပဦး၊ ေနာက္တခါ အခ်ဳပ္ထဲ...။

အရက္ကေလး ေထြေထြနဲ႔ ကားမ်ား မေမာင္းလိုက္ေလနဲ႔။ ငါ ဘယ္သူ႔ကိုမွမွ မတိုက္ေသးဘူးေလကြာ လို႔လဲ လာမေျပာနဲ႔...။ မူးၿပီးေမာင္းသလား။ လိုက္ခဲ့ အခ်ဳပ္ထဲ။ ကားေမာင္းတဲ့ ျပစ္ဒဏ္ မွတ္တမ္းမွာ တျခား အျပစ္ေတြသာ အခ်ိန္ကာလ တခုကို လြန္ရင္ မွတ္တမ္း ေပ်ာက္ပ်က္မယ္။

မူးၿပီး ေမာင္းထားတဲ့ ျပစ္ဒဏ္သည္ ဘယ္ေတာ့မွ မေပ်ာက္။ ပထမတၾကိမ္ ေတာ္ရုံမူးရင္ ပညာေပးမယ္။ ဒဏ္ေငြေလာက္နဲ႔ ၿပီးခ်င္ၿပီးမယ္။ ေနာက္ထပ္ ထပ္မိရင္ သြား...၊ ေထာင္ထဲ။
ေထာင္က လြတ္လာလို႔ ငါေတာ့ လြတ္ပဟ ဆိုၿပီး အရင္လို ေသာင္းက်န္းမယ္ မၾကံနဲ႔ဦး။ မူးၿပီး ကားေမာင္းလို႔ ေထာင္၊အခ်ဳပ္က်ၿပီး လြတ္လာတဲ့လူမ်ိဳးကို ရိုးရုိး မလႊတ္ဘူး။ ကာလ ဘယ္ေလာက္အထိ၊ အရက္ဆုိင္၊ ဘား၊ ကလပ္ မသြားရဆုိၿပီး ေျခခ်ဳပ္နဲ႔ လႊတ္ေပးလိုက္တာမ်ိဳး။ အဲဒီလို ကန္႔သတ္တဲ့ ၾကားထဲက ခိုးသြားရင္ သိႏိုင္ေအာင္ သူ႔ေျခက်င္း၀တ္မွာ သူ ဘယ္ေရာက္ေနတယ္ ဆိုတာ သိႏိုင္တဲ့ GPS စနစ္ တပ္ထားတဲ့ ကိရိယာေလးကို တပ္ၿပီးမွ လႊတ္ေပးလိုက္တာ။ ဘား၊ အရက္ဆိုင္ ေရာက္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔ အဲဒါေလးက ရဲကို လွမ္းအခ်က္ျပလိမ့္မယ္။ ဒါဆိုရင္ သြားေပဦး၊ ေထာင္ထဲ။

ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈေတြနဲ႔ လြတ္လာတဲ့ လူေတြကို ေျခခ်ဳပ္ေပးရင္လဲ ဒီအတုိင္းပဲ။ ဒီျပည္နယ္ကေန ဘယ္ကိုမွ မထြက္နဲ႔ဆို မထြက္နဲ႔ပဲ။ ထြက္လိုက္တာနဲ႔ အဲဒီ ေျခက်င္း၀တ္က ဟာေလးက ရဲကို အေၾကာင္းၾကားမယ္။
ဆိုေတာ့...၊ အဲဒါေတြသည္ အတုယူသင့္တဲ့ ကိစၥေတြ။ တခ်ိဳ႔အရာေတြကိုက နည္းပညာ လိုက္မမီႏိုင္ေသးတာသည္ ထားေတာ့၊ နည္းနာေတြကေတာ့ အတုယူကုိ ယူရမယ့္ ကိစၥမ်ိဳးေတြ။

***

အတု မယူသင့္တာ ဘာေတြလဲ...။
အေမရိကားက ျပည္နယ္တုိင္းမွာ အေဖာ္အခၽြတ္ ကလပ္ေတြရိွတယ္။ ကာစီႏို ေလာင္းကစားရုံေတြ တရား၀င္ ရိွတယ္။ Adult stores ေတြ ရိွတယ္။
ဒါေတြကို သြားအတုယူလို႔ မရဘူး။ သူတို႔ကေတာ့ သူတို႔ အသိတရားနဲ႔ သူတို႔ ဥပေဒ ဟန္ခ်က္ညီ ထိန္းႏိုင္သေယာင္ ရိွတယ္ ဆိုသည့္တုိင္ အဲဒီ အရာေတြကေန ထြက္လာတဲ့ ဆိုးက်ိဳးေတြကို သူတို႔လဲ ခံရတာပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ႏိုင္ငံေတြက ဒီအခ်ိန္မွာ လိုက္လုပ္ရင္ ဘယ္မွာ လာေကာင္းႏိုင္မလဲ။

***

ဒီမုိကေရစီ ႏိုင္ငံအျဖစ္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးမွာ အသိတရားသည္ အရင္ အဓိက အက်ဆုံးပဲ။ ဖမ္းတာဆီးတာေတြ မလိုအပ္ဘဲနဲ႔ ေကာင္းတဲ့ ကိစၥေတြ အေကာင္အထည္ ေပၚသြားဖို႔က အသိတရားဟာ အဓိက ပုိက်မွာေပါ့။
အသိတရားနဲ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရုံေလာက္နဲ႔ မလုံေလာက္ေတာ့ရင္ေတာ့ တားျမစ္ခ်က္ေတြ၊ ဥပေဒေတြက မရိွမျဖစ္လိုအပ္တာပဲ။ အဲဒီလို အခ်ိန္က်မွာ ႏိုင္ငံတကာမွာကေတာ့ ဘယ္လိုကြ ဘယ္၀ါကြလို႔ လိုရာဆြဲ ေျပာလို႔မရဘူး။ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ စည္းကမ္းသည္ သူ႔တန္ဘိုးနဲ႔သူပဲ။
ေကာင္းတာကို အတုယူမယ္။ မေကာင္းတာဆို ေယာင္လို႔ေတာင္ သြားမတုတာ ပိုအဆင္ေျပလိမ့္မယ္။

***

ကလိုေစးထူး