ဒီမနက္မွာ တခု ေတြးမိတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္မွာ မ်က္နွာ ဘယ္ႏွစ္ခု ရိွပါလိမ့္။ ဒီကိစၥကုိ ေတြးမိလိုက္ေတာ့ ရယ္စရာလဲ ေကာင္းသလို တရားက်ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္စရာလဲ ေကာင္းတယ္။
***
ခင္ဗ်ားကေတာ့ မ်က္စိလည္သြားမလား မေျပာတတ္ဘူး။ မလည္နဲ႔ဗ်၊ ဟုတ္တယ္၊ အဲဒါ တကယ္။ လူတိုင္း ကုိယ္စီမွာ မ်က္ႏွာေတြ အမ်ားၾကီး ရိွတယ္။
ေျပာျပမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ပုိင္ဆိုင္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာေတြ အေၾကာင္း...။
***
ဟိုတေလာကေပါ့ဗ်ာ။
အိမ္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က ကိစၥတခုေၾကာင့္ ေဒါသေတြ ထြက္ေနတယ္။ မွန္ေရွ႕ကေန အမွတ္မထင္ ျဖတ္သြားမိလို႔ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာဟာ ေတာ္ေတာ့ကို ခက္ထန္တာ ကိုယ့္ဘာသာေတာင္ လန္႔တယ္။
အဲဒီ အခ်ိန္မွာ တံခါးေခါက္သံ တခု ၾကားတယ္။ ဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အင္မတန္ ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆြ တေယာက္က ကိစၥတခုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ လာတာ...။ ဒီေတာ့ ေစာေစာက ခက္ထန္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာကို အျမန္လႊင့္ပစ္ရတယ္။ ေနာက္ထပ္ မ်က္ႏွာတခုကို ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ပိုင္ဆုိင္ ပစ္လုိက္ရတယ္။
***
အလုပ္ထဲ ေရာက္ျပန္ေတာ့လဲ လူေတြ တေယာက္ခ်င္းစီနဲ႔ ဆက္ဆံ စကားေျပာဖို႔ အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မ်က္နွာေပါင္း မ်ားစြာ ေဆာင္ထားရတယ္။ လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ အညီ ျပဳံးဖို႔၊ ရယ္ဖို႔၊ တည္ဖို႔ ... ... ...။
ဘယ္ပတ္၀န္းက်င္ကုိပဲ သြားသြား လိုသလို လဲလွယ္ပစ္လိုက္ရတဲ့ မ်က္ႏွာေတြ ဆိုတာ...။ တခါတေလက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မူရင္းမ်က္ႏွာ အစစ္က ဘယ္ဟာမွန္းေတာင္ မသိဘူး။
***
အျမဲျပဳံးေနတဲ့ မ်က္ႏွာလား။ သိပ္ပုိင္ခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ။ လူျမင္ေကာင္းတယ္ေလဗ်ာ။ အျပဳံးေလာက္ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ ေကာင္းတဲ့ မ်က္ႏွာ ဘယ္မွာ ရိွႏိုင္ေသးလို႔လဲဗ်။ ဒါေပမယ့္ တခါတေလက်ရင္ေတာ့ ကုိယ္မပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေပမယ့္လဲ ကုိယ့္ဘာသာ တပ္ဆင္မိလ်က္သား ျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြက ရိွေသးတယ္ မဟုတ္လား။
စိတ္ရွည္တတ္တဲ့ လူတေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကုိ ကၽြန္ေတာ္ပုိင္တယ္။
ခံျပင္း ေဒါသထြက္ေနတဲ့ လူတေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ကၽြန္ေတာ္ပုိင္တယ္။
၀မ္းနည္းနာက်င္တဲ့ မ်က္နွာကိုလဲ ကၽြန္ေတာ္ပုိင္တယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာ...
တက္ၾကြ လန္းဆန္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာ..
စိုးရိမ္ပူပန္ေနတဲ့ မ်က္နွာ..
ၾကည္လင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာ..
အေလာတၾကီး ဆန္လြန္းတဲ့ မ်က္ႏွာ...၊ အဲဒါေတြကိုလဲ ကၽြန္ေတာ္ ပုိင္တာပဲ။
အျပစ္ကင္းတဲ့ မ်က္ႏွာ...၊ အင္း ဒီမ်က္နွာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရိွေသးလား မရိွေတာ့ဘူးလား ဆုိတာ တကယ္ မသဲကြဲဘူး။
ေကာက္က်စ္တဲ့ မ်က္ႏွာ..၊ မရိွဘူးလို႔ ကုိယ့္ဘက္ကုိယ့္ယက္ ေတြးမိရင္း ဘယ္ေတာ့မွ မရိွမိေအာင္လဲ ၾကိဳးစားေနရမွာ။
***
ေၾသာ္...၊ ဒါနဲ႔။
ခင္မ်ားမွာေရာ မ်က္ႏွာေတြ ဘယ္ႏွစ္ခုေလာက္ ရိွလဲဗ်။
***
ကလိုေစးထူး
***
ခင္ဗ်ားကေတာ့ မ်က္စိလည္သြားမလား မေျပာတတ္ဘူး။ မလည္နဲ႔ဗ်၊ ဟုတ္တယ္၊ အဲဒါ တကယ္။ လူတိုင္း ကုိယ္စီမွာ မ်က္ႏွာေတြ အမ်ားၾကီး ရိွတယ္။
ေျပာျပမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ပုိင္ဆိုင္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္ႏွာေတြ အေၾကာင္း...။
***
ဟိုတေလာကေပါ့ဗ်ာ။
အိမ္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က ကိစၥတခုေၾကာင့္ ေဒါသေတြ ထြက္ေနတယ္။ မွန္ေရွ႕ကေန အမွတ္မထင္ ျဖတ္သြားမိလို႔ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာဟာ ေတာ္ေတာ့ကို ခက္ထန္တာ ကိုယ့္ဘာသာေတာင္ လန္႔တယ္။
အဲဒီ အခ်ိန္မွာ တံခါးေခါက္သံ တခု ၾကားတယ္။ ဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အင္မတန္ ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆြ တေယာက္က ကိစၥတခုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ လာတာ...။ ဒီေတာ့ ေစာေစာက ခက္ထန္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာကို အျမန္လႊင့္ပစ္ရတယ္။ ေနာက္ထပ္ မ်က္ႏွာတခုကို ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ပိုင္ဆုိင္ ပစ္လုိက္ရတယ္။
***
အလုပ္ထဲ ေရာက္ျပန္ေတာ့လဲ လူေတြ တေယာက္ခ်င္းစီနဲ႔ ဆက္ဆံ စကားေျပာဖို႔ အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မ်က္နွာေပါင္း မ်ားစြာ ေဆာင္ထားရတယ္။ လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ အညီ ျပဳံးဖို႔၊ ရယ္ဖို႔၊ တည္ဖို႔ ... ... ...။
ဘယ္ပတ္၀န္းက်င္ကုိပဲ သြားသြား လိုသလို လဲလွယ္ပစ္လိုက္ရတဲ့ မ်က္ႏွာေတြ ဆိုတာ...။ တခါတေလက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မူရင္းမ်က္ႏွာ အစစ္က ဘယ္ဟာမွန္းေတာင္ မသိဘူး။
***
အျမဲျပဳံးေနတဲ့ မ်က္ႏွာလား။ သိပ္ပုိင္ခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ။ လူျမင္ေကာင္းတယ္ေလဗ်ာ။ အျပဳံးေလာက္ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ ေကာင္းတဲ့ မ်က္ႏွာ ဘယ္မွာ ရိွႏိုင္ေသးလို႔လဲဗ်။ ဒါေပမယ့္ တခါတေလက်ရင္ေတာ့ ကုိယ္မပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေပမယ့္လဲ ကုိယ့္ဘာသာ တပ္ဆင္မိလ်က္သား ျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြက ရိွေသးတယ္ မဟုတ္လား။
စိတ္ရွည္တတ္တဲ့ လူတေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကုိ ကၽြန္ေတာ္ပုိင္တယ္။
ခံျပင္း ေဒါသထြက္ေနတဲ့ လူတေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ကၽြန္ေတာ္ပုိင္တယ္။
၀မ္းနည္းနာက်င္တဲ့ မ်က္နွာကိုလဲ ကၽြန္ေတာ္ပုိင္တယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာ...
တက္ၾကြ လန္းဆန္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာ..
စိုးရိမ္ပူပန္ေနတဲ့ မ်က္နွာ..
ၾကည္လင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာ..
အေလာတၾကီး ဆန္လြန္းတဲ့ မ်က္ႏွာ...၊ အဲဒါေတြကိုလဲ ကၽြန္ေတာ္ ပုိင္တာပဲ။
အျပစ္ကင္းတဲ့ မ်က္ႏွာ...၊ အင္း ဒီမ်က္နွာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရိွေသးလား မရိွေတာ့ဘူးလား ဆုိတာ တကယ္ မသဲကြဲဘူး။
ေကာက္က်စ္တဲ့ မ်က္ႏွာ..၊ မရိွဘူးလို႔ ကုိယ့္ဘက္ကုိယ့္ယက္ ေတြးမိရင္း ဘယ္ေတာ့မွ မရိွမိေအာင္လဲ ၾကိဳးစားေနရမွာ။
***
ေၾသာ္...၊ ဒါနဲ႔။
ခင္မ်ားမွာေရာ မ်က္ႏွာေတြ ဘယ္ႏွစ္ခုေလာက္ ရိွလဲဗ်။
***
ကလိုေစးထူး
No comments:
Post a Comment