ဒီတပတ္ ပိတ္ရက္မွာေပါ့...။
စာဖတ္နည္း သုံးနည္းထဲက တနည္းျဖစ္တဲ့
စာေပေဟာေျပာပြဲ နားေထာင္ျခင္းကုိ လုပ္ျဖစ္တယ္။ ဆရာ ဦးဘုန္း (ဓာတု)၊ ဆရာ
ညီမင္းညိဳနဲ႔ ဆရာ ဦးကုိနီတို႔ မေလးရွားမွာ ဒီႏွစ္ ႏွစ္ဦးပုိင္းတုန္းက
ေဟာေျပာခဲ့ၾကတာေတြကုိ နားေထာင္ျဖစ္ပါတယ္။ တေယာက္ကို တနာရီခြဲေလာက္ ေျပာၾကတာ
ဆုိေတာ့ သုံးေယာက္စာ နားေထာင္ပစ္လိုက္တာ အားပါးတရပဲေပါ့။
အဲဒီဆရာေတြ ေဟာေျပာေနသမွ်၊ ေဟာေျပာခဲ့သမွ်ေတြကို နားေထာင္လိုက္ရင္
စာေပေရးရာ မွတ္သားစရာမ်ားအျပင္ အထင္အရွား ၾကားႏိုင္၊ ျမင္ႏုိင္တာကေတာ့
လက္ရိွ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရး အေနအထားပဲ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က
ေဟာေျပာခ်က္ကို နားေထာင္မိရင္ အဲဒီတုန္းက အေျခအေနေပါ့။ အခုေခတ္ကာလ ဆိုရင္လဲ
အခုေခတ္ကာလ အေျခအေနေတြကို သူတို႔ ေဟာေျပာခ်က္ေတြထဲမွာ
နားေထာင္ႏိုင္လိမ့္မယ္။
***
ဦးဘုန္းရဲ႕ ေျပာစကား တခုကုိ နားေထာင္မိတဲ့အခိုက္မွာ ခဏရပ္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ သူေျပာတာက ဘာလဲ ဆုိေတာ့...
"ၾကဳံၾကိဳက္လို႔ ေျပာပါရေစ၊ ကၽြန္ေတာ္ဟာ စာေရးဆရာ တေယာက္ပါ။
ႏိုင္ငံေရးသမား မဟုတ္ပါဘူး။ ညီမင္းညိဳဟာ ႏိုင္ငံေရးသမား လုံး၀ မဟုတ္ပါဘူး။
စာေရးဆရာဟာ ကုိယ္ျဖတ္သန္းတဲ့ ေခတ္ကုိ မွတ္တမ္း တင္ျခင္းပါပဲ"
***
စာေရးဆရာ ရင့္မ သူတို႔က စာေရးျခင္းကုိ အဲဒီလို ခံယူတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လို
ဟိုေရးဒီျခစ္သမားကလဲ စာေရးျခင္း ဆုိတာကုိ အဲဒီအတုိင္းပဲ ယုံၾကည္
လက္ခံထားပါတယ္။
ေလျပည္ညွင္းေလးေတြ တိုက္ခတ္လို႔ သာသာယာယာ ရိွလွတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ တခြင္ကို စာဖြဲ႔သီက်ဴးခ်င္တာေပါ့။
ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာေတြရဲ႕ အတိမ္အနက္ကုိလဲ ေဖာ္က်ဴးၾကည့္ခ်င္ျပန္တာပဲ။
လြမ္းေဆြးျခင္းဟာ ရသ တပုဒ္လဲ ျဖစ္သြားႏိုင္တာပဲ မဟုတ္လား။
အဲဒီလိုပဲ...
ကုိယ့္ႏိုင္ငံ ကုိယ့္တုိင္းျပည္ ေရႊျပည္ၾကီးက ေတာ္တည့္ျခင္း၊ မေတာ္မနန္း
ျဖစ္ျခင္းေတြအေပၚ ကုိယ့္အျမင္ကို ခ်ခင္းျပရတာလဲ စာေရးသူ တေယာက္ရဲ႕ အလုပ္ပဲ။
စာေရးသူ တေယာက္ေယာက္ရဲ႕ စာေတြဟာ သူ ျဖတ္သန္းေနတဲ့ ေခတ္ကုိ
ေဖာ္ျပေနရမယ္ ဆုိတာက စာဖတ္သူ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ကုိယ့္ဘာသာ ခံယူထားတဲ့
နားလည္မႈပါပဲ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္တုန္းက အခ်စ္ေရ၊ ေမာင္ေရ ေရးၿပီး
ေနာက္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လဲ ေမာင္ေရ၊ အခ်စ္ေရပဲ ေရးေနျမဲ စာေရးသူေတြလဲ
ရိွႏိုင္တယ္။ သူ႔လုိင္းနဲ႔သူမို႔ ထူးၿပီး မွတ္ခ်က္ မေပးလိုေပမယ့္ ေခတ္ရဲ႕
ပုံရိပ္ ပုိမိုထင္ဟပ္ေစတဲ့ စာေရးဆရာမ်ားဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ပုိၿပီး
ဆြဲေဆာင္ႏိုင္သလို ကၽြန္ေတာ္ကလဲ သူတို႔ကို အတုယူပါတယ္။
***
"လူေတြ ဘာနဲ႔ ေနၾကသလဲ"
ရုရွ စာေရးဆရာ လီယိုေတာ္စတြိဳင္းက ၁၈၈၁ ခုႏွစ္မွာ ေရးခဲ့တဲ့ အဲဒီ
စာအုပ္ကို ေမာင္ထင္က ဘာသာျပန္ပါတယ္။ အဲဒီ စာအုပ္ပါ အခ်က္အလက္ေတြကုိ
အေျခခံၿပီး ဦးဘုန္းက ေဟာေျပာတယ္။
လူေတြ ဘာနဲ႔ေနလဲ။
အေဖအေမနဲ႔ အတူေနတဲ့လူရိွမယ္။ ခ်စ္သူနဲ႔ အတူေနသူရိွမယ္။ အိမ္နဲ႔ ေနမယ္။
ေငြနဲ႔ေနမယ္။ အဖုိးတန္ ကားၾကီးေတြနဲ႔ ေနမယ္။ မိသားစုနဲ႔ ေနမယ္။ အာဏာနဲ႔
ေနမယ္။ မာန္မာနနဲ႔ ေနမယ္။ အေဆာင္အေယာင္ေတြနဲ႔ ေနမယ္။ မနာလိုျခင္းေတြနဲ႔
ေနမယ္။ ေလ့လာ ဆည္းပူးျခင္းနဲ႔ ေနမယ္။ ပ်င္းရိျခင္းနဲ႔ ေနမယ္။ ေမတၱာတရားနဲ႔ ေနမယ္။ ကုိယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ ေနမယ္။
စာလာဖတ္သူကလဲ ဒီစာကို ေရးထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မတူတဲ့ ေနနည္း ရိွသလို တူတာေတြလဲ ရွိၾကမွာပါပဲေပါ့။
ဒီအေကာင္ေတာ့ ဒါေတြ ေရးေနျပန္ၿပီ၊ ဟုိကိစၥေတာ့ ေရးျပန္ပဟ ဆုိၿပီး စိတ္ထဲ
မေတြ႔ ျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ရုိးရိုးပဲ ျပန္ေျပာစရာ ရိွတယ္။ ဒါက ကၽြန္ေတာ့္
ေနနည္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ ေနနည္းကုိက ပုံက် ဟုတ္လွခ်ည့္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ
မေျပာခဲ့ဖူးသလို ခင္ဗ်ားေနနည္း အတုိင္း ကၽြန္ေတာ္က ပုံစံတူ
လိုက္ေနျဖစ္ခ်င္မွ ေနျဖစ္မွာကုိေတာ့ နားလည္ေစခ်င္တယ္။
***
စာေတြ ေရးပါဦးမယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ထိလဲ ဆိုေတာ့ ေရးခ်င္စိတ္ေတြ
မကုန္မခန္းသြားသေရြ႕ေပါ့။ ဖတ္မွတ္၊ ေရးသား ရတာကိုက ကၽြန္ေတာ့္ ေနနည္း
တမ်ိဳးကုိး။
***
ကလိုေစးထူး
Sunday, June 05, 2016
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment