Monday, March 16, 2009

အင္တာဗ်ဴးမွာ...

`မွတ္ပုံတင္ပါလာသလား´
`ဟုတ္ကဲ့´

ေရွ႔တည့္တည့္က စားပြဲရွည္ႀကီးေနာက္မွာ ထိုင္ေနၾကေသာ လူႀကီးငါးေယာက္အနက္ အလယ္က လူႀကီးက နက်ယ္ေကာင့္ မွတ္ပုံတင္ကို ၾကည့္လိုက္ နက်ယ္ေကာင္ကို ျပန္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ျဖင့္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ၿငိမ့္လိုက္သည္။

`ကဲ...၊ ေမးခြန္းေလးေတြ စလိုက္ၾကရေအာင္´
`ဟုတ္ကဲ့´

ထိုင္ေနတဲ့ ခႏၶာကုိယ္က သတိအေနအထား ခပ္မတ္မတ္ဟန္ အလိုလိုျဖစ္သြားမလားေတာ့ မေျပာတတ္... ... ...။

***

`နက်ယ္ေကာင္၊ နင္ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးကတည္းက လတ္လ်ားလတ္လ်ားနဲ႔၊ ဒီတုိင္းေနမယ့္ အတူတူ ေရာ့၊ အဲဒီမွာ Male Nurse ေလွ်ာက္ေခ်၊ ငါ ေဖာင္ယူလာတယ္၊ ျဖည့္လဲျဖည့္ၿပီးၿပီ။ Bio ေတြ ျပန္က်က္ထားစမ္း၊ ဘားအံမွာ သြားေျဖရမယ္´

ဟုတ္ေတာ့လဲ ဟုတ္သည္။ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးကတည္းက အမ်ိဳးေတြ ရိွတဲ့ ၾကခတ္ေခ်ာင္းကုိ သြားလိုက္၊ ၿမိဳ႔ကေလးကို ျပန္လာလိုက္၊ ညညဆို အျပင္ထြက္လည္လုိက္၊ အုတ္ခုံမွာ ဂီတာတေဒါင္ေဒါင္လုပ္လိုက္နဲ႔ နက်ယ္ေကာင္က ေမေမ မ်က္စိေနာက္မယ္ဆုိလဲ ေနာက္စရာ... ...။

ေမေမက သူ႔ကို Male Nurse ဘာေၾကာင့္ အလုပ္ခိုင္းခ်င္ေနရပါလိမ့္ဆိုတာ နက်ယ္ေကာင္ စဥ္းစားလို႔ေတာ့မရ။ အမယ္၊ ေမေမယူလာတဲ့ ျပကၡဒိန္ထဲမွာက်ေတာ့ အမ်ိဳးသားသူနာျပဳ ဘယ္သူဆုိလား၊ စတုိင္လ္က ခပ္ထြားထြား၊ ေဘးမွာကလဲ သူနာျပဳမေလးႏွစ္ေယာက္က ဘယ္တေယာက္ ညာတေယာက္ရပ္လို႔၊ နက္ခ္တိုင္နဲ႔ နားက်ပ္နဲ႔၊ ရွိဳးေဘာင္းဘီန႔ဲ၊ ဂ်ဴတီကုတ္နဲ႔ ဘာနဲ႔ဆိုေတာ့ ဆရာ၀န္လိုလို ဘာဂလိုတိုတိုပါလား ဆိုၿပီး အေငးသားေတာ့ျဖစ္သြားသည္။
ဘားအံမွာလဲ သြားေျဖရဦးမတဲ့။ ဘားအံကိုက တခါမွေရာက္ဖူးတာ မဟုတ္ေသး။ သြားေျဖရရင္ေတာ့ မိဘေတြမပါတဲ့ ခရီးေ၀းကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလည္ရခ်ည္ေသးရဲ့ ဆိုၿပီး အသာတၾကည္ ေခါင္းၿငိမ့္ျဖစ္ျခင္းပင္။

ဒီလိုနဲ႔ ... ... ...။

ဘားအံမွာ သူနာျပဳေရးေျဖအဆင့္ကုိ ေအာင္လို႔၊ အခုေနာက္တေခါက္ အေနနဲ႔ ႏႈတ္ေျဖေျဖဖို႔အတြက္ အင္တာဗ်ဴးမည့္ လူႀကီးမ်ားေရွ႕ အခုလို ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္ေနရျခင္းပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

***

ေဘးအစြန္အက်ဆုံး လူႀကီးက နက်ယ္ေကာင္ကို ေမးခြန္းတခု စေမး၏။

`မင္း၊ ကုိးတန္းနဲ႔ဆယ္တန္းမွာတုန္းက Bio သင္ခဲ့ရမွာေပါ့´
`ဟုတ္ကဲ့´
`ဒါျဖင့္၊ တီေကာင္က ဘယ္လိုမ်ိဳးပြားသလဲကြာ´
`ဟို... ...၊ အထီးနဲ႔အမ သားစပ္ၿပီး ပြားပါတယ္ဆရာ´
`ေဟ´

`ဒါေတာ့ မင္းေျပာမွလားကြ´ ဆိုၿပီး တဟားဟားနဲ႔ထရယ္ၾကသည္။ ၿပီးမွ...

`ငါေမးတာက၊ တီေကာင္ဟာ၊ ဥနဲ႔သားေပါက္သလား၊ အေကာင္နဲ႔သားေပါက္သလား ေမးတာကြ´

နက်ယ္ေကာင့္စိတ္ထဲ တခ်က္ေတာ့ ေတြေ၀သြားသည္။ တီေကာင္က ဥနဲ႔ေပါက္လား၊ အေကာင္နဲ႔ေပါက္လားတဲ့။ အေကာင္န႔ဲေပါက္ရင္ေတာ့ ႏို႔တိုက္ၾကတာကမ်ားတယ္၊ တီေကာင္က ႏို႔တိုက္ပါ့မလား၊ တီႏို႔ဆိုတာေတာ့ ငါတခါမွ မၾကားဖူးဘူး။ ဥနဲ႔ေပါက္တာပဲျဖစ္ရမယ္ကြာ။

`ဥနဲ႔ေပါက္တာပါ ဆရာ´

ေမးခြန္းေမးသူ လူႀကီးက တျပဳံးျပဳံးႏွင့္ ျငိမ္သြားသည္။ အေျဖက မွန္သလား မွားသလားေတာ့ မသိ။

***

ေနာက္တေယာက္က ဆရာမျဖစ္ဟန္တူသူ အသက္ခပ္ႀကီးႀကီးနဲ႔ မိန္းမႀကီးတေယာက္။

`မင္းအခု ဘယ္မွာတည္းေနလဲ´
`သီးသန္႔ တည္ခိုခန္းမွာပါ´
`ဒါျဖင့္ ဒီျပည္နယ္႐ုံးကိုလာေတာ့ ဘယ္လမ္းကလာသလဲ´
`အထက (၁) ေဘးက လမ္းကတဆင့္ ျမင္းလွည္းနဲ႔လာတာပါ´
`ဒါဆုိ ဘားအံေဆး႐ုံႀကီးေရွ႕က ျဖတ္ခဲ့ရမွာေပါ့´
`ဟုတ္ကဲ့´
`ေအး၊ ဒါျဖင့္ အဲဒီေဆး႐ုံေရွ႕မွာ ဆုိင္းဘုတ္ ဘယ္ႏွစ္ခု ထူထားသလဲကြာ´

`ဗုေဒၶါ၊ ငါဘယ္လုိမွ ထင္မထားတဲ့ ေမးခြန္းပါလား´ လို႔ ေတြးမိၿပီး နက်ယ္ေကာင္တေယာက္ အေတြးထဲမွာ အလုပ္မ်ားသြား၏။ ေဆး႐ုံေရွ႕က ျဖတ္ေတာ့ျဖတ္လာတာ မွန္ေပမယ့္ ဆိုင္းဘုတ္ ဘယ္ႏွစ္ခုရိွသလဲဆိုတာကေတာ့ သတိမထားမိလိုက္တာ အမွန္...၊ ေႁမြအႏၱရာယ္ ကာကြယ္ေရး ဆိုင္းဘုတ္တခုေတာ့ ေတြ႔လိုက္သလိုလို။ ဉာဏ္နီဉာဏ္ျပာဉာဏ္၀ါေတြ ထုတ္စမ္း...၊ ထုတ္စမ္း။

ေဆး႐ုံဆိုေတာ့ `ဒို႔တာ၀န္ အေရးသုံးပါး´ ဆုိင္းဘုတ္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ရိွမွာပဲ၊ အင္းး ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံႀကီး ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္တခုကလဲ ေသခ်ာေပါက္ေပါ့။ ေစာေစာက ငါျမင္ခဲ့တဲ့ ေႁမြအႏၱရာယ္ကာကြယ္ေရး ပညာေပးဆုိင္းဘုတ္က တခု၊ ဒီေတာ့ သုံးခု။ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ ပညာေပးေတြ ဘာေတြလဲ စိုက္ခ်င္စိုက္ထားမွာပဲ၊ ေၾသာ္၊ ပိုလီယိုကာကြယ္ေဆး တိုက္ေကၽြးၾကပါစို႔ဆုိတာ အခုတေလာ ေနရာတုိင္းေတြ႔ေနရေသးတယ္၊ ေဆး႐ုံေရွ႕ဆုိေတာ့ ရိွခ်င္ရိွေနမွာ၊ ကဲ... လာေလ့ကြာ။ ေနာက္ထပ္ အပိုႏွစ္ခုေလာက္ ထည့္ေပါင္းလုိက္မယ္။

`၇ ခုပါ ဆရာမ´
`ဘာေတြလဲ´
`ဒို႔တာ၀န္အေရးသုံးပါး၊ ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံႀကီး၊ ေႁမြအႏၱရာယ္ကာကြယ္ေရး၊ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ပညာေပး၊ ပိုလီယိုကာကြယ္ေဆး တိုက္ေကၽြးဖုိ႔၊ ၿပီးေတာ့ ... ... ...´
`ငရႊီး´

`တိန္´ ဟု စိတ္ထဲက ႀကိတ္ေအာ္ၿပီး နက်ယ္ေကာင္ ပါးစပ္ပိတ္သြား၏။

ဒီလိုနဲ႔ ေမးခြန္းေပါင္းစုံေတြကို တေယာက္တလွည့္စီ ေမးလိုက္တာ၊ နက်ယ္ေကာင္ေျဖသမွ်ကုိ သူတုိ႔က ရယ္စရာေတြခ်ည္းသာ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။ ေနာက္ဆုံးေမးတဲ့ ဆရာတေယာက္က...

`မင္း၊ အခု အင္တာဗ်ဴးကုိ ေအာင္မယ္ထင္သလားကြ´
`ဟုတ္ကဲ့၊ ဆရာတုိ႔ အေအာင္ေပးရင္ ေအာင္မွာပါ´
`ေဟ´

ရယ္ခ်င္လဲ ရယ္ၾကပါေစေတာ့ေလ... ... ...။


***

တကယ္လဲ နက်ယ္ေကာင္ တေယာက္ အဲဒီ အမ်ိဳးသားသူနာျပဳ ႏႈတ္ေျဖကို မေအာင္လိုက္ပါ။ ေအာင္ခဲ့ရင္ေတာ့ နက်ယ္ေကာင္ရဲ့ ဘ၀ အခ်ိဳးအေကြ႕က အဲဒီမွာတင္ အေျပာင္းအလဲ တခု ျဖစ္ခဲ့မည္ ထင္ပါရဲ့။

***

ကလိုေစးထူး

22 comments:

Anonymous said...

`ငရႊီး´

`တိန္´

ဟဟားး..နဂ်ယ္ေကာင္လည္း မွန္းခ်က္နဲ႔ ႏွမ္းထြက္မကိုက္ျဖစ္သြားတာေပါ့ ။ ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ လူၾကီးေတြက ေမးပဲေမးတတ္တယ္ ေအာင္မယ္ထင္သလားတဲ့ ေအာင္တယ္၊ မေအာင္ဘူးဆိုတာ သူတို႔လက္ထဲမွာရွိတာကို ။ ေရေတာ့ေရပဲ ဒါေပမယ့္ လက္ခုတ္ထဲကေရ း)

Moe Cho Thinn said...

နဂ်ယ္႔ေကာင္ စိတ္အလုိအရဆိုရင္ ေဆးရုံလဲ ဆိုင္းပုဒ္ေတြနဲ႔ ပိတ္ေနေလာက္ၿပီ..:))
၇ခု တဲ႔။ ၾကည္႔က်က္ ရႊီးပါ နဂ်ယ္ေလးရယ္ .. :D

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ဟဟားး.. နဂ်ယ္ေကာင္းေလး လုပ္ေပါက္.. း))

ေတာင္ေပၚသား said...

ေသစမ္း နဂ်ယ့္ေကာင္ရာ မင္းက ရႊီးတာ မ်ားတာကုိးကြ ဟြန္း ေျပာခ်င္ဘူး ၇ ခု မဟုတ္ဘူး တခုမွ မရွိဘူးကြ သစ္သားေတြ ျခစားေနလို႕ လဲဖုိ႕ ျဖဳတ္ထားတယ္ အဟား


ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား

Phyo Evergreen said...

ရႊီးလည္းရႊီးခ်င္စရာဗ်ာ... ေမးတဲ့ေမးခြန္းေတြကလည္း.. မဆီမဆိုင္..

မိုးခါး said...

စီဗံုး .. စီဗံုး .. စီဗံုးလည္းမေတြ႕ဘူး ....... :D

Anonymous said...

ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ေတြ ခုတေလာ ေရးေနပါလား။
နိမိတ္ပံုေတြ အမ်ားၾကီးတင္စားထားတာပဲ။
ဂြဒ္တယ္။ ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္။

Dr Phyo Wai Kyaw said...

ဖတ္ရတာ အရသာရွိလုိက္တာ
...

Anonymous said...

I hate these kind of stupid interview questions. Like "what is the bus/taxi number that you have taken?", "how many steps are there in the stair case that you have just climbed to reach here?", etc. These are plain nonsenses. These kind of things are really unnecessary unless you are applying for a job that need special observation skills (like a detective job).

:P said...

၇ တန္းတံုးက လူရည္ခြ်န္ေျဖတဲ့ အင္တာဗ်ဴးမွာက်ေတာ့
ေက်ာင္းအေပၚထပ္ကိုတက္လာတဲ့
ေလွခါးဘယ္ႏွစ္ထစ္ရွ္ိလဲတဲ့....။

သူငယ္ခ်င္းကို ျမန္မာျပည္ရဲ႕အေျပးဘုရင္မနာမည္ဘယ္သူလဲဆိုေတာ့
မာဂရက္သက္ခ်ာတဲ့..။ အဲဒီတံုးက ခ်န္ပီယံက မဝပၸံပါ။
ကေလးဆုိေတာ့ ဘုရင္မဆုိတာနဲ႕ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ တီးထည့္တာ.. ေမးတဲ့ဆရာၾကီး ရယ္တာေတာ္ေတာ္နဲ႕မရပ္ႏိုင္ဘူး။

:P said...

**** မဝိပၸံ****

တန္ခူး said...

နက်ယ္ေကာင္ေလးကို လြမ္းေနတာ… တီေကာင္ေမးခြန္းကို စဥ္းစားပံုက ရယ္လိုက္ရတာ… တကယ္လို ့ အဲဒီေမးခြန္းေတြ မေျဖနိုင္တဲ့ နက်ယ္ေကာင္ေလးက လူနာကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ျပဳစုတတ္သူေလး ျဖစ္ေနခဲ့ရင္ သူတို ့ လူေကာင္းတေယာက္ ဆံုးရံွ ုးတာေပ့ါ… ေမးခြန္းေတြက သူနာျပဳနဲ ့ မဆိုင္သလိုပဲေနာ္… နက်ယ္ေကာင္စီးရီးေလးေတြ ေမ်ွာ္ေနမယ္ကိုေစးထူးေရ…

nu-san said...

ဦးဦးနဂ်ယ္ေကာင္.. ၾကည့္လည္း ရႊီးပါကြယ္.. ရီလိုက္ရတာ.. တီေကာင္ဥက ဘယ္ေလာက္ၾကီးလဲ ??? :D

Anonymous said...

ဖတ္လို ့ အရမ္းေကာင္းတယ္။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေလး။

ဖိုးဂ်ယ္ said...

ဟီး ရီရတယ္ တခါတခါ အဲ့လို ရႊီးရတယ္ေနာ့ :P

khin khin said...

comment ေရးေနတာ။ ေရးလို႔မရလို႔။
အခု ဒုတိယအၾကိမ္ ထပ္ေရးလိုက္ပါတယ္။
ဒီ blog ကို အခုမွ ဖတ္ျဖစ္တာပါ။ စာေတြက သိတ္ေကာင္းတာဘဲ။ ေနာက္လဲ အျမဲလာဖတ္ပါရေစေနာ္။ တီေကာင္အင္တာဗ်ဴးက ရီရတယ။္
ေဆးရံုမွာ ဆိုင္းဘုတ္ကေကာ ဘယ္ႏွစ္ခုရွိတာလဲဟင္။ အေျဖမွန္ကို သိခ်င္လို႔ပါ။

Anonymous said...

နက်ယ္ေကာင္ ေလး က အေတာ္ ရီရတယ္ ဟီးဟီး
နက်ယ္ေကာင္ စီးရီး ေမွ်ာ္ေနပါ့မယ္..
ဆက္ေရးပါအုန္း ရွင္

စု

Anonymous said...

carry on..........

Unknown said...

ေမးခြန္းေတြက အျမင့္စားေတြၾကီးပဲ...။ အဲ့ေလာက္ အဆင့္ ျမင့္တာေတြမေမးနဲ႕လို႕..။ နဂ်ယ္ေကာင္မေျပာနဲ႕ အိုင္းစတိုင္းလာေျဖလဲ က်မွာပဲ..။ ေအာင္တဲ့ နည္းလမ္းက တစ္မလမ္းပဲ ရွိတယ္...။ ဟိ...။ ေျပာေတာ့ဘူး :D

Anonymous said...

အေအာင္ေပးရင္ ေအာင္မွာပါ ဆုိတဲ့ စကားေလးကုိ သေဘာက် ဆုံးပဲ တကယ္ေၿဖခဲ့တာလား?
ေတာ္ေတာ္ရယ္ရတယ္

Unknown said...

အင္တာဗ်ဴးက ၿပီးေသးဘူးလား...။ ဒီတစ္ခါ အခ်စ္အင္တာဗ်ဴးေလးအေၾကာင္းလုပ္လိုက္ :P

ခမ္းကီး said...

ဆရာက က်ေတာ္တို႔နဲ႔ တစ္နယ္တည္းသား ျဖစ္ပံုရတယ္။ က်ေနာ္ရဲ႕ ပ်ဥ္းမပန္း အေငြ႕အသက္ကို ခံစားတတ္ေလမလားပဲ။ ဆဒၵန္ဂူနဲ႔ လြမ္းည ကို လြမ္းေနဦးမယ္ ထင္ပါရဲ႕။


ခမ္းကီး