ခူးဖို႔ရြယ္လွ်င္...

`ဟူးးး´

ပင့္သက္ေလကို အားရပါးရမႈတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး အလုပ္႐ုံရိွရာကို ျပန္ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထုသံ႐ိုက္သံ၊ ေဖာ့ကလစ္ကား ေမာင္းသံေတြက ဆူညံေနေသးသလုိလို။ ခႏၶာကုိယ္ေပၚမွာလဲ ေခၽြးနံ႔နဲ႔ သံေခ်းလိုလို အနံ႔ေတြက ေရာႁပြန္းလို႔၊ ညစ္ေထးလို႔...။

အလုပ္႐ုံေဘးက ပန္းျခံေသးေသးေလးရဲ့ ျမက္ခင္းေပၚမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ ထုိင္ခ်လိုက္ၿပီး လမ္းမေပၚမွာ ကားေတြ ဥဒဟို ဟိုဒီ သြားလာေနၾကတာကို ဘာရယ္မဟုတ္ လိုက္ေငးေနလိုက္သည္။ ပန္းျခံထဲက ေလေကာင္းေလသန္႔ေၾကာင့္ လန္းဆန္းလာသလိုလိုေတာ့ ရိွသား...။

***

ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ `သဲထိတ္ရင္ဖို အလုပ္´ လို႔ တင္စားခဲ့ရေသာ အလုပ္ေဟာင္းက ေအာင္ေဖေညာင္းသြားေလၿပီ ျဖစ္သည္။ အလုပ္ခ်ိန္ကို တပတ္လွ်င္ နာရီ ၄၀ ကေန ၃၂ နာရီ၊ အဲဒီက တဆင့္ ၂၄ နာရီ ျဖစ္လိုက္ ၃၂ နာရီ ျပန္ျဖစ္လိုက္နဲ႔ လုံးလည္ခ်ာလည္လိုက္ေနကတည္းက အလုပ္ရွင္ရဲ့ တ႐ုတ္ျပည္ ေစ်းကြက္ခ်ဲ႕ ခရီးစဥ္က အဆင္မေခ်ာခဲ့တာကို ရိပ္မိေနသား...။ ဒါေၾကာင့္ပင္ `ငါ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ မင္းတို႔ကို အလုပ္ကေန Laid off ေပးရေတာ့မယ္´ လို႔ တကယ္တမ္းေျပာလာေတာ့ `ရပါတယ္၊ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို နားလည္ပါတယ္´ လို႔သာ ျပန္ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။

အခုေတာ့ အလုပ္အကိုင္သစ္မွာ ေနသားပင္မက်တက် ျဖစ္လို႔ေနေလၿပီ။ မနက္ ၇ နာရီမွာ အလုပ္တခု ျပဳတ္ၿပီး ၁၁ နာရီမွာ ေနာက္ထပ္ အလုပ္တခု ျပန္ရတာကိုက သူ႔အတြက္ ကံေကာင္းမႈ တခုလားေတာ့ မေျပာတတ္။

***

သူ အခု ထုိင္ေနတဲ့ ပန္းျခံေလးက အလုပ္႐ုံရဲ့ မ်က္ႏွာျခင္းဆုိင္ လမ္းတဘက္ျခမ္းမွာ ရိွသည္။ ပန္းျခံဆိုေပမယ့္ ျမက္ေတြရိတ္၊ ခုံတန္းေလးေတြ ဟိုနားတစ ဒီနားတစ မည္ကာမတၱ လုပ္ေပးထားတဲ့ ပန္းျခံပိစိေကြးေလပင္ ျဖစ္၏။ လမ္းေလွ်ာက္ေလ့က်င့္သူတို႔၊ အေျပးေလ့က်င့္သူတို႔ ခဏတျဖဳတ္၀င္နားဖို႔ လုပ္ထားေပးပုံေပၚသည္။

ေႏြရာသီဆိုေတာ့လဲ ဒီႏိုင္ငံရဲ့ ထုံးစံအတိုင္း ပတ္၀န္းက်င္က စိမ္းစိမ္းစိုစုိ လန္းလန္းဆန္းဆန္း ႏိုင္လွသည္။

***

ပန္းျခံထဲ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္ေငးရင္းနဲ႔ လမ္းေဘးအစပ္က ေတာအုပ္ငယ္ေလးေပၚမွာ အၾကည္တို႔က တန္႔သြားသည္။ ေတာအုပ္ေလးထဲက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ျမက္ပင္ရွည္ေတြၾကားမွာ ဟိုတစဒီတစ ပြင့္ေနတဲ့ ပန္းကေလးေတြပါလား။ ပန္းေတြက ျမန္မာျပည္က စိန္ခ်ယ္ပန္းလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔ အေရာင္ေတြကလဲ စုံလို႔။ ဒါေပမယ့္ ၾကည့္ရတာေတာ့ တေယာက္ေယာက္က တကူးတက စိုက္ပ်ိဳးထားလို႔ ေပါက္ေရာက္ ပြင့္လန္းေနၾကတာ ျဖစ္ဟန္ မတူ...၊ အေလ့က် ေပါက္ေနဟန္ ရိွ၏။

ပန္းပြင့္တပြင့္ဆီကို ခူးမယ့္ဟန္နဲ႔ လက္လွမ္းမိလိုက္ေတာ့...

`မခူးပါနဲ႔´

နားထဲမွာ တေယာက္ေယာက္က အသံမာမာနဲ႔ ေျပာလိုက္ေလဟန္ ၾကားလိုက္တာေၾကာင့္ ခဏေတာ့ တြန္႔သြားသည္။ ေဘးဘီကို လွည့္ၾကည့္ေတာ့လဲ တေယာက္မွ မရိွ။ ဒါနဲ႔ ေနာက္တႀကိမ္ လက္လွမ္းမိျပန္သည္။

`ေဟ့၊ မခူးနဲ႔ေလ´
`ေအး၊ ဟုတ္တယ္၊ မခူးနဲ႔၊ မခူးနဲ႔´
`မခူးနဲ႔´
`မခူးနဲ႔´
`မခူးနဲ႔))))´

ဒီတခါေတာ့ တေယာက္ထဲက ေျပာေနတဲ့ အသံတင္ မဟုတ္၊ အမ်ားႀကီးက ၀ိုင္းေအာ္ဟစ္ေနသလိုပါ ၾကားရသည္။ ဟင္၊ လက္စသတ္ေတာ့ ပန္းကေလးေတြဆီက အသံေတြ ထြက္ေနတာ ထင္တယ္။ စိတ္ထင္လို႔ပဲလား မသိ၊ ပန္းကေလးေတြ အားလုံး ကိုယ္စီကုိယ္စီ မႈန္ကုပ္ကုပ္ ပုံစံေတြနဲ႔ သူ႔ကို မေက်မနပ္ ၾကည့္ေနၾကေလသည္။

***

`ဒီမယ္´

ေစာေစာက သူ ခူးဖို႔ လက္ရြယ္မိတဲ့ ပန္းပြင့္ဆီက ေလသံခပ္မာမာ ထြက္ေပၚလာျပန္သည္။ ေယာင္နနျဖင့္ `ဗ်ာ´ လို႔ ထူးလိုက္မိသည္။

`မင္းက ဒီပန္းေတြကို ဘာအတြက္ ခူးခ်င္တာလဲ´
`ဟို...၊ ဟို........´

ေစာေစာကတည္းကိုက ခူးဖို႔သာ လက္ရြယ္လိုက္ေပမယ့္ ဘာအတြက္ ခူးခ်င္တယ္ဆုိတာက သူကုိယ္တုိင္လဲ မသိေတာ့ ေျဖစရာ အေျဖစကားက မရိွ။

`မင္းမွာ အေျဖမရိွဘူး မဟုတ္လား´
`......´
`ဘယ္ရိွမလဲ၊ မင္းက ဘာအတြက္မွလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ခပ္ေပါ့ေပါ့ေလး ေတြးၿပီး လက္ေဆာ့ၿပီး ခူးဖို႔ျပင္ေနတာကုိး၊ ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔က မခူးနဲ႔လို႔ ၀ိုင္းတားတာ´
`ေၾသာ္´

အားနာပါးနာနဲ႔ `ေၾသာ္´ လိုက္ရေပမယ့္ `ေတာ္ေတာ္ႀကီးက်ယ္တဲ့ ပန္းပဲ´ လို႔ေတာ့ စိတ္ထဲက ထင္ေနေသးသည္။

`တကယ္ေတာ့ မင္းမခူးလဲ ငါတို႔က အခ်ိန္တန္ရင္ သူ႔အလိုလို ႏြမ္းသြားမွာပါ´
`ဟုတ္ကဲ့´
`ေအး၊ လူေတြဟာ ပန္းကို စိုက္တဲ့လူ ရိွသလို ခူးတဲ့လူလဲ ရိွတယ္၊ ပန္းစိုက္တဲ့လူ ကုိယ္တုိင္က ပန္းခူးတာ ျဖစ္ႏိုင္သလို မစိုက္ဘဲနဲ႔လဲ ခူးတဲ့လူေတြ ရိွတယ္´
`အင္း´
`ဒါနဲ႔၊ ဘယ္သူမွ မခူးတဲ့ ပန္းေတြကိုေရာ မင္း ဘယ္လို ျမင္သလဲ၊ ဥပမာ ငါတို႔လိုေပါ့´
`က်ေနာ္ မျမင္တတ္ပါဘူး´
`ဘယ္သူမွ မခူးေပမယ့္ ျမင္ရတဲ့လူကိုေတာ့ ပန္းတိုင္းဟာ မ်က္စိပသာဒ ကို ေပးႏိုင္စြမ္းေတာ့ ရိွတယ္ မဟုတ္လားကြ´
`ဒါေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္´
`မင္းက ေစာေစာက ဘာရယ္မဟုတ္ ခူးလိုက္တယ္ ဆိုပါစို႔၊ မင္းခူးၿပီး က်န္ခဲ့တဲ့ေနရာမွာ ပန္းကိုင္းငုပ္တိုေလးေတြပဲ က်န္ခဲ့ေတာ့မယ္၊ ေစာေစာက မင္းရခဲ့တဲ့ စိတ္ေအးၾကည္လင္မႈ မ်က္စိပသာဒေတြကို တျခားသူေတြလဲ ခံစားရဖုိ႔ မရိွေတာ့ဘူး´
`ထားပါစို႔၊ မင္းက ခူးၿပီးေတာ့ တျခားတေနရာရာမွာ အေလးထားၿပီး သုံးရင္ေတာ့လဲ အျပစ္မဆိုသာျပန္ဘူး´
`ဟုတ္...´
`မင္းအိမ္မွာ ပန္းအိုးေလးထိုးတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေသေသခ်ာခ်ာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ထုပ္ပိုးၿပီးေတာ့ လက္ေဆာင္ေပးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါေတြဆိုရင္ ေတာ္ေသးတယ္ မဟုတ္လား´
`.... ....´
`အဓိကကေတာ့ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ထားတဲ့ စိတ္နဲ႔သာ ပန္းခူးတာဆိုရင္ ပိုမေကာင္းဘူးလားကြာ´
`.........´
`ပန္းလဲ မစိုက္၊ ပန္းကုိလဲ မပ်ိဳး၊ ပြင့္ေနတဲ့ ပန္းကိုလဲ အေလးမထားဘဲ ခူးတာမ်ိဳးေတာ့ မလုပ္ေစခ်င္ဘူးကြာ´

ေျပာေနရင္းနဲ႔ ပန္းပြင့္ေလးေတြအားလုံး ၀မ္းနည္းသြားေလဟန္ ငိုက္က်သြားၾကသလိုလို...။ သူလဲ ေစာေစာက ခူးဖို႔ျပင္မိတဲ့ သူ႔လက္ေတြကုိ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖင့္ ျပန္ေငးေနမိသည္။

***

`ကၽြီ)))))´

လမ္းမေပၚက ကားဘရိတ္အုပ္သံ ခပ္ျပင္းျပင္းေၾကာင့္ စိတ္အာ႐ုံေတြက သတိျပန္၀င္လာသလိုလို ျဖစ္သြားသည္။ ပန္းကေလးေတြဆီ ေငးမိေတာ့ ေလတိုက္လိုက္တိုင္းမွာ ယီးေလးႏြဲ႔လို႔။ ပန္းခင္းေလးနားကေန အသာ ျပန္လွည့္ထြက္လာေတာ့ သူ႔ရဲ့ စိတ္အာ႐ုံထဲမွာ အေတြးေတြက သီတန္းလို႔ ေနေတာ့သည္။

***

`အမိုး၊ ဘယ္ကျပန္လာတာတုန္း´

အိမ္ေပၚကို မတက္မီ လမ္းကေလးဘက္ကေန အမုိးတေယာက္ ျပန္လာတာကို ေတြ႔ေတာ့ လွမ္း ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ အမိုးလက္ထဲမွာလဲ ပန္းေတြ အမ်ားႀကီး၊ လမ္းေဘးက ခူးလာတာေတြ ထင္ရဲ့။

`ပန္းေတြ အမ်ားႀကီးပါလား အမိုးရဲ့၊ ဘာလုပ္ဖို႔လဲ´
`ဘုရားရိွခိုးပြဲမွာ ပန္းအုိးထိုးမလို႔ေလ´
`ေၾသာ္၊ ဟုတ္...´
`ဖိုးခြားလဲ ယူမလား၊ ဘုရားပန္းတင္ခ်င္ တင္လု႔ိရေအာင္ေလ´
`ယူမယ္၊ ယူမယ္ အမိုး´

အားရ၀မ္းသာျဖင့္ အမိုးဆီက ယူလိုက္ေတာ့ သူ႔လက္ထဲကုိ ပန္းပြင့္တခ်ိဳ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခုန္ေပါက္ေရာက္လာေတာ့သည္။ အမိုးလက္ထဲမွာ က်န္ေနတဲ့ ပန္းေတြကလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ ဟန္ပန္ေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ပါပဲ။



အိမ္ေပၚေရာက္လို႔ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးရင္ ပန္းကေလးေတြကို ေသခ်ာသပ္ရပ္စြာ ဘုရားပန္းအျဖစ္ တင္လွဴပူေဇာ္ရပါဦးမည္။ ပန္းကေလးေတြ ေက်နပ္ေနမွာ ေသခ်ာတယ္ ထင္ရဲ့... ...။

***

ကလိုေစးထူး

(က်ေနာ္စာမေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလဲ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ကို ေန႔တုိင္း လာလာဖတ္ေနၾကတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ၊ က်ေနာ္ စာျပန္ေရးဖို႔အတြက္ ျဖဴစင္တဲ့ စိတ္ထားေတြနဲ႔ တိုက္တြန္းအားေပးခဲ့ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြ၊ ေမာင္ႏွမေတြ အားလုံးကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ စာေတြ ျပန္ေရးျဖစ္ေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ့)