Saturday, July 11, 2009

ခူးဖို႔ရြယ္လွ်င္...

`ဟူးးး´

ပင့္သက္ေလကို အားရပါးရမႈတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး အလုပ္႐ုံရိွရာကို ျပန္ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထုသံ႐ိုက္သံ၊ ေဖာ့ကလစ္ကား ေမာင္းသံေတြက ဆူညံေနေသးသလုိလို။ ခႏၶာကုိယ္ေပၚမွာလဲ ေခၽြးနံ႔နဲ႔ သံေခ်းလိုလို အနံ႔ေတြက ေရာႁပြန္းလို႔၊ ညစ္ေထးလို႔...။

အလုပ္႐ုံေဘးက ပန္းျခံေသးေသးေလးရဲ့ ျမက္ခင္းေပၚမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ ထုိင္ခ်လိုက္ၿပီး လမ္းမေပၚမွာ ကားေတြ ဥဒဟို ဟိုဒီ သြားလာေနၾကတာကို ဘာရယ္မဟုတ္ လိုက္ေငးေနလိုက္သည္။ ပန္းျခံထဲက ေလေကာင္းေလသန္႔ေၾကာင့္ လန္းဆန္းလာသလိုလိုေတာ့ ရိွသား...။

***

ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ `သဲထိတ္ရင္ဖို အလုပ္´ လို႔ တင္စားခဲ့ရေသာ အလုပ္ေဟာင္းက ေအာင္ေဖေညာင္းသြားေလၿပီ ျဖစ္သည္။ အလုပ္ခ်ိန္ကို တပတ္လွ်င္ နာရီ ၄၀ ကေန ၃၂ နာရီ၊ အဲဒီက တဆင့္ ၂၄ နာရီ ျဖစ္လိုက္ ၃၂ နာရီ ျပန္ျဖစ္လိုက္နဲ႔ လုံးလည္ခ်ာလည္လိုက္ေနကတည္းက အလုပ္ရွင္ရဲ့ တ႐ုတ္ျပည္ ေစ်းကြက္ခ်ဲ႕ ခရီးစဥ္က အဆင္မေခ်ာခဲ့တာကို ရိပ္မိေနသား...။ ဒါေၾကာင့္ပင္ `ငါ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ မင္းတို႔ကို အလုပ္ကေန Laid off ေပးရေတာ့မယ္´ လို႔ တကယ္တမ္းေျပာလာေတာ့ `ရပါတယ္၊ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို နားလည္ပါတယ္´ လို႔သာ ျပန္ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။

အခုေတာ့ အလုပ္အကိုင္သစ္မွာ ေနသားပင္မက်တက် ျဖစ္လို႔ေနေလၿပီ။ မနက္ ၇ နာရီမွာ အလုပ္တခု ျပဳတ္ၿပီး ၁၁ နာရီမွာ ေနာက္ထပ္ အလုပ္တခု ျပန္ရတာကိုက သူ႔အတြက္ ကံေကာင္းမႈ တခုလားေတာ့ မေျပာတတ္။

***

သူ အခု ထုိင္ေနတဲ့ ပန္းျခံေလးက အလုပ္႐ုံရဲ့ မ်က္ႏွာျခင္းဆုိင္ လမ္းတဘက္ျခမ္းမွာ ရိွသည္။ ပန္းျခံဆိုေပမယ့္ ျမက္ေတြရိတ္၊ ခုံတန္းေလးေတြ ဟိုနားတစ ဒီနားတစ မည္ကာမတၱ လုပ္ေပးထားတဲ့ ပန္းျခံပိစိေကြးေလပင္ ျဖစ္၏။ လမ္းေလွ်ာက္ေလ့က်င့္သူတို႔၊ အေျပးေလ့က်င့္သူတို႔ ခဏတျဖဳတ္၀င္နားဖို႔ လုပ္ထားေပးပုံေပၚသည္။

ေႏြရာသီဆိုေတာ့လဲ ဒီႏိုင္ငံရဲ့ ထုံးစံအတိုင္း ပတ္၀န္းက်င္က စိမ္းစိမ္းစိုစုိ လန္းလန္းဆန္းဆန္း ႏိုင္လွသည္။

***

ပန္းျခံထဲ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္ေငးရင္းနဲ႔ လမ္းေဘးအစပ္က ေတာအုပ္ငယ္ေလးေပၚမွာ အၾကည္တို႔က တန္႔သြားသည္။ ေတာအုပ္ေလးထဲက ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ျမက္ပင္ရွည္ေတြၾကားမွာ ဟိုတစဒီတစ ပြင့္ေနတဲ့ ပန္းကေလးေတြပါလား။ ပန္းေတြက ျမန္မာျပည္က စိန္ခ်ယ္ပန္းလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔ အေရာင္ေတြကလဲ စုံလို႔။ ဒါေပမယ့္ ၾကည့္ရတာေတာ့ တေယာက္ေယာက္က တကူးတက စိုက္ပ်ိဳးထားလို႔ ေပါက္ေရာက္ ပြင့္လန္းေနၾကတာ ျဖစ္ဟန္ မတူ...၊ အေလ့က် ေပါက္ေနဟန္ ရိွ၏။

ပန္းပြင့္တပြင့္ဆီကို ခူးမယ့္ဟန္နဲ႔ လက္လွမ္းမိလိုက္ေတာ့...

`မခူးပါနဲ႔´

နားထဲမွာ တေယာက္ေယာက္က အသံမာမာနဲ႔ ေျပာလိုက္ေလဟန္ ၾကားလိုက္တာေၾကာင့္ ခဏေတာ့ တြန္႔သြားသည္။ ေဘးဘီကို လွည့္ၾကည့္ေတာ့လဲ တေယာက္မွ မရိွ။ ဒါနဲ႔ ေနာက္တႀကိမ္ လက္လွမ္းမိျပန္သည္။

`ေဟ့၊ မခူးနဲ႔ေလ´
`ေအး၊ ဟုတ္တယ္၊ မခူးနဲ႔၊ မခူးနဲ႔´
`မခူးနဲ႔´
`မခူးနဲ႔´
`မခူးနဲ႔))))´

ဒီတခါေတာ့ တေယာက္ထဲက ေျပာေနတဲ့ အသံတင္ မဟုတ္၊ အမ်ားႀကီးက ၀ိုင္းေအာ္ဟစ္ေနသလိုပါ ၾကားရသည္။ ဟင္၊ လက္စသတ္ေတာ့ ပန္းကေလးေတြဆီက အသံေတြ ထြက္ေနတာ ထင္တယ္။ စိတ္ထင္လို႔ပဲလား မသိ၊ ပန္းကေလးေတြ အားလုံး ကိုယ္စီကုိယ္စီ မႈန္ကုပ္ကုပ္ ပုံစံေတြနဲ႔ သူ႔ကို မေက်မနပ္ ၾကည့္ေနၾကေလသည္။

***

`ဒီမယ္´

ေစာေစာက သူ ခူးဖို႔ လက္ရြယ္မိတဲ့ ပန္းပြင့္ဆီက ေလသံခပ္မာမာ ထြက္ေပၚလာျပန္သည္။ ေယာင္နနျဖင့္ `ဗ်ာ´ လို႔ ထူးလိုက္မိသည္။

`မင္းက ဒီပန္းေတြကို ဘာအတြက္ ခူးခ်င္တာလဲ´
`ဟို...၊ ဟို........´

ေစာေစာကတည္းကိုက ခူးဖို႔သာ လက္ရြယ္လိုက္ေပမယ့္ ဘာအတြက္ ခူးခ်င္တယ္ဆုိတာက သူကုိယ္တုိင္လဲ မသိေတာ့ ေျဖစရာ အေျဖစကားက မရိွ။

`မင္းမွာ အေျဖမရိွဘူး မဟုတ္လား´
`......´
`ဘယ္ရိွမလဲ၊ မင္းက ဘာအတြက္မွလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ခပ္ေပါ့ေပါ့ေလး ေတြးၿပီး လက္ေဆာ့ၿပီး ခူးဖို႔ျပင္ေနတာကုိး၊ ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔က မခူးနဲ႔လို႔ ၀ိုင္းတားတာ´
`ေၾသာ္´

အားနာပါးနာနဲ႔ `ေၾသာ္´ လိုက္ရေပမယ့္ `ေတာ္ေတာ္ႀကီးက်ယ္တဲ့ ပန္းပဲ´ လို႔ေတာ့ စိတ္ထဲက ထင္ေနေသးသည္။

`တကယ္ေတာ့ မင္းမခူးလဲ ငါတို႔က အခ်ိန္တန္ရင္ သူ႔အလိုလို ႏြမ္းသြားမွာပါ´
`ဟုတ္ကဲ့´
`ေအး၊ လူေတြဟာ ပန္းကို စိုက္တဲ့လူ ရိွသလို ခူးတဲ့လူလဲ ရိွတယ္၊ ပန္းစိုက္တဲ့လူ ကုိယ္တုိင္က ပန္းခူးတာ ျဖစ္ႏိုင္သလို မစိုက္ဘဲနဲ႔လဲ ခူးတဲ့လူေတြ ရိွတယ္´
`အင္း´
`ဒါနဲ႔၊ ဘယ္သူမွ မခူးတဲ့ ပန္းေတြကိုေရာ မင္း ဘယ္လို ျမင္သလဲ၊ ဥပမာ ငါတို႔လိုေပါ့´
`က်ေနာ္ မျမင္တတ္ပါဘူး´
`ဘယ္သူမွ မခူးေပမယ့္ ျမင္ရတဲ့လူကိုေတာ့ ပန္းတိုင္းဟာ မ်က္စိပသာဒ ကို ေပးႏိုင္စြမ္းေတာ့ ရိွတယ္ မဟုတ္လားကြ´
`ဒါေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္´
`မင္းက ေစာေစာက ဘာရယ္မဟုတ္ ခူးလိုက္တယ္ ဆိုပါစို႔၊ မင္းခူးၿပီး က်န္ခဲ့တဲ့ေနရာမွာ ပန္းကိုင္းငုပ္တိုေလးေတြပဲ က်န္ခဲ့ေတာ့မယ္၊ ေစာေစာက မင္းရခဲ့တဲ့ စိတ္ေအးၾကည္လင္မႈ မ်က္စိပသာဒေတြကို တျခားသူေတြလဲ ခံစားရဖုိ႔ မရိွေတာ့ဘူး´
`ထားပါစို႔၊ မင္းက ခူးၿပီးေတာ့ တျခားတေနရာရာမွာ အေလးထားၿပီး သုံးရင္ေတာ့လဲ အျပစ္မဆိုသာျပန္ဘူး´
`ဟုတ္...´
`မင္းအိမ္မွာ ပန္းအိုးေလးထိုးတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေသေသခ်ာခ်ာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ထုပ္ပိုးၿပီးေတာ့ လက္ေဆာင္ေပးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါေတြဆိုရင္ ေတာ္ေသးတယ္ မဟုတ္လား´
`.... ....´
`အဓိကကေတာ့ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ထားတဲ့ စိတ္နဲ႔သာ ပန္းခူးတာဆိုရင္ ပိုမေကာင္းဘူးလားကြာ´
`.........´
`ပန္းလဲ မစိုက္၊ ပန္းကုိလဲ မပ်ိဳး၊ ပြင့္ေနတဲ့ ပန္းကိုလဲ အေလးမထားဘဲ ခူးတာမ်ိဳးေတာ့ မလုပ္ေစခ်င္ဘူးကြာ´

ေျပာေနရင္းနဲ႔ ပန္းပြင့္ေလးေတြအားလုံး ၀မ္းနည္းသြားေလဟန္ ငိုက္က်သြားၾကသလိုလို...။ သူလဲ ေစာေစာက ခူးဖို႔ျပင္မိတဲ့ သူ႔လက္ေတြကုိ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖင့္ ျပန္ေငးေနမိသည္။

***

`ကၽြီ)))))´

လမ္းမေပၚက ကားဘရိတ္အုပ္သံ ခပ္ျပင္းျပင္းေၾကာင့္ စိတ္အာ႐ုံေတြက သတိျပန္၀င္လာသလိုလို ျဖစ္သြားသည္။ ပန္းကေလးေတြဆီ ေငးမိေတာ့ ေလတိုက္လိုက္တိုင္းမွာ ယီးေလးႏြဲ႔လို႔။ ပန္းခင္းေလးနားကေန အသာ ျပန္လွည့္ထြက္လာေတာ့ သူ႔ရဲ့ စိတ္အာ႐ုံထဲမွာ အေတြးေတြက သီတန္းလို႔ ေနေတာ့သည္။

***

`အမိုး၊ ဘယ္ကျပန္လာတာတုန္း´

အိမ္ေပၚကို မတက္မီ လမ္းကေလးဘက္ကေန အမုိးတေယာက္ ျပန္လာတာကို ေတြ႔ေတာ့ လွမ္း ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ အမိုးလက္ထဲမွာလဲ ပန္းေတြ အမ်ားႀကီး၊ လမ္းေဘးက ခူးလာတာေတြ ထင္ရဲ့။

`ပန္းေတြ အမ်ားႀကီးပါလား အမိုးရဲ့၊ ဘာလုပ္ဖို႔လဲ´
`ဘုရားရိွခိုးပြဲမွာ ပန္းအုိးထိုးမလို႔ေလ´
`ေၾသာ္၊ ဟုတ္...´
`ဖိုးခြားလဲ ယူမလား၊ ဘုရားပန္းတင္ခ်င္ တင္လု႔ိရေအာင္ေလ´
`ယူမယ္၊ ယူမယ္ အမိုး´

အားရ၀မ္းသာျဖင့္ အမိုးဆီက ယူလိုက္ေတာ့ သူ႔လက္ထဲကုိ ပန္းပြင့္တခ်ိဳ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခုန္ေပါက္ေရာက္လာေတာ့သည္။ အမိုးလက္ထဲမွာ က်န္ေနတဲ့ ပန္းေတြကလဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ ဟန္ပန္ေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ပါပဲ။



အိမ္ေပၚေရာက္လို႔ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးရင္ ပန္းကေလးေတြကို ေသခ်ာသပ္ရပ္စြာ ဘုရားပန္းအျဖစ္ တင္လွဴပူေဇာ္ရပါဦးမည္။ ပန္းကေလးေတြ ေက်နပ္ေနမွာ ေသခ်ာတယ္ ထင္ရဲ့... ...။

***

ကလိုေစးထူး

(က်ေနာ္စာမေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလဲ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ကို ေန႔တုိင္း လာလာဖတ္ေနၾကတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ၊ က်ေနာ္ စာျပန္ေရးဖို႔အတြက္ ျဖဴစင္တဲ့ စိတ္ထားေတြနဲ႔ တိုက္တြန္းအားေပးခဲ့ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြ၊ ေမာင္ႏွမေတြ အားလုံးကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ စာေတြ ျပန္ေရးျဖစ္ေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ့)

27 comments:

သီဟသစ္ said...

ကုိေစးထူးေရ
Welcome Back ပါခင္ဗ်ာ
စာေတြျပန္ေရးေတာ့မယ္ဆုိလုိ႔၀မ္းသာပါတယ္ဗ်ာ

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

ေက်ာပိုးအိတ္ said...

ပန္းေလးေတြအေၾကာင္း လာဖတ္သြားတယ္။
း)

အိမ္ေပၚေရာက္လို႔ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးရင္ ပန္းကေလးေတြကို ေသခ်ာသပ္ရပ္စြာ ဘုရားပန္းအျဖစ္ တင္လွဴပူေဇာ္ရပါဦးမည္။ ပန္းကေလးေတြ ေက်နပ္ေနမွာ ေသခ်ာတယ္ ထင္ရဲ့... ...။

ပန္းေလးေတြတင္မဟုတ္ဘဲ ပန္းခူးသူလဲေက်နပ္မွာပါ ။ သူ ့ေၾကာင့္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စိတ္ၾကည္လင္ခဲ့ရလို ့။
း)

စည္သူ said...

မဂၤလာပါ ကို ကလိုေစးထူးေရ..။
အလုပ္ကျပန္လာျပီးတာနဲ႔ ဘေလာဂ္ ေလးကိုဖြင့္ႀကည္ေတာ့ ပို႔စ္အသစ္တက္တာေတြ႔ ့ရတယ္ဗ်ာ..။ ေအးေပါ့ဗ်ာ ပန္းကေလးေတြလည္း စကားေတြေျပာတတ္ရင္ ဒီအတိုင္းေျပာမွာေသခ်ာတယ္ဗ်။ မ်ားေသာအားျဖင့္ လူေတြက ကို ့အတြက္အသံုးမဝင္ဘူးဆိုရင္ တန္ဘိုးမရွိဘူးလို ့ထင္တတ္ႀကတယ္..။အမွန္ေတာ့ သူ ့ေနရာနဲ ့သူ တန္ဘိုးရွိႀက၊ အသံုးဝင္ႀကပါတယ္ဗ်ာ..။ ဆိုႀကပါစို ့ ဘာရယ္လို ့မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ လမ္းေဘးက ခ်ံဳပုတ္မွာ ရွိတဲ့ခါျခင္အံုကို လက္ေဆာ့ျပီး ခဲနဲ႔ေပါက္လိုက္သလိုေပါ့ဗ်ာ..။ ကိုကသာအမႈမဲ့အမွတ္မဲ႔ လုပ္လိုက္တာ သူတို ့ခမ်ာမွာေတာ့ အိုးအိမ္ပ်က္ရေလေပါ့..။
ခင္မင္စြာျဖင့္
........စည္သူ။

မ-မမ said...

ခူးဖို႔ရြယ္လွ်င္ ... ကို ဖတ္ျပီး သမိန္ေပါသြပ္ထဲက ကဗ်ာတပုဒ္ သတိရမိလို႔ ...

ခူးမယ္လို႔ၾကံ
ပန္မယ္လို႔ရည္စူး
လက္ဦးသူအေခၽြေစာလို႔
ေပါရာက ႐ူး ... တဲ့

ဟဲဟဲ ခံစားခ်က္ကို ဖ်က္ဆီးတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
သတိရမိတာေလး ေရးျပတာပါ။

rita said...

ko say htoo

:) :) :)

Anonymous said...

က်ြန္ေတာ္ စာၿပန္ေရးၿဖစ္ေတာ႔မယ္ ထင္ပါရဲ ႔ ဆိုလို႔ ၀မ္းသာသြားပါတယ္...အားေပးေနမွာပါ...ဆက္ေရးပါ...

အရင္တုန္းကေတာ႔ ပန္းၿမင္ရင္မေနႏိုင္ဘူး ခူးခ်င္ေနမိတယ္...အခုေနာက္ပိုင္းက်ေတာ႔ ဒီပို႔စ္ထဲက စိတ္ကူးအတိုင္း ေတြးမိခဲ႔ဘူးလို႔ မခူးၿဖစ္ေတာ႔ဘူး....အသက္ကစကားေၿပာလာၿပီ ထင္ပါရဲ ႔....

ေပးခ်င္တဲ႔ မက္ေဆ႔ခ်္ေလးကလွတယ္...

mie nge

ေတာင္ေပၚသား said...

အကုိေရ ၾကိဳဆုိပါတယ္ဗ် း) အစစအရာရာ အဆင္ေျပေနပါေစ အကုိေရ အကုိရဲ႕ စာေတြကုိ ေမွ်ာ္ေနမိပါတယ္ ျပန္ေရးတာ ၀မ္းသာတယ္ အကုိေရ

ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား

Nanda said...

ၿပန္လာတာနဲ႔ လက္စြမ္းၿပေတာ႔တာပဲ။ ေကာင္းေလစြ။ welcome back and hoping to read upcoming posts.

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

“က်ေနာ္ စာေတြ ျပန္ေရးျဖစ္ေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕”.. တဲ႔
ဝမ္းသာစရာ စကားပါပဲ.. က်ေနာ္တို႔ေတြ အစ္ကို ျပန္အလာကို ေမွ်ာ္ေနၾကတာ..

အခုေတာ႔ အစ္ကိုေရးတဲ႔ စာေတြ ျပန္ဖတ္ရေတာ႔မယ္..

ပန္းေလးေတြနဲ႔ အတူေပ်ာ္႐ႊင္သြားတယ္ အစ္ကိုေရ.. း)

ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

Anonymous said...

စာျပန္ေရးတာ ၀မ္းသာပါတယ္ဗ်ာ။

ပန္းကေလး said...

ေက်နပ္ပါတယ္ ...

hana san said...

မဆိုးပါဘူး။ လိမၼာသားပဲ။ စာမေရးလို႔ တစ္ခ်က္ပဲ ေဟာက္လိုက္ရတယ္။ ပို႔စ္အသစ္တက္လာေရာ။ :P

PAUK said...

ဖတ္သြားပါတယ္..
(ဒီပို႔စ္နဲ႔မဆိုင္တဲ့စကားတစ္ခြန္းေျပာပါရေစ)
မဟန မေတြ႔တာၾကာေပါ့ေနာ့...

:P said...

စာျပန္ေရးတာေတြ႔ေတာ့ ဝမ္းသာသြားတယ္...။

ဘာမွ ရည္ရြယ္ခ်က္ မရွိပဲ ပန္းျမင္ရင္ခူးခ်င္တဲ့အက်င့္ကို မနည္းေဖ်ာက္ထားရတယ္... ဒါေတာင္ လက္လွမ္းမီတဲ့ေနရာ ပန္းပြင့္ေနရင္ လက္က ဝဲဝဲသြားလို႕ ထိန္းေနရတာ..။

Nge Naing said...

ကိုကလိုေစးထူး စာျပန္ေရးဖို႔ တိုက္တြန္းပါတယ္။ ကၽြန္မ ဒီေန႔ပဲ ဘေလာ့ဂ္တခု ဖြင့္လိုက္တာကိုလည္း Senior bloger တေယာက္အေနနဲ႔ လာလည္ၿပီး လိုအပ္တဲ့ အၾကံဥာဏ္ေပးဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။

မီယာ said...

ပန္းလည္း မပန္ျဖစ္ဘဲ ပန္းေတြ႔ရင္ လုိခ်င္တာ အၿမဲတမ္းပဲ။ က်ဴးလစ္ပန္းေတြ စ ေတြ႔စက ရူးၿပီး ပန္းအုိးထဲ ထုိးထားတာ အပင္ေပၚမွာလုိ ၾကည့္လုိ႔ မလွဘူး။ သဘာ၀အတုိင္း ပန္းခင္းႀကီးကုိၾကည့္ရတာ ပုိလွသလုိပါပဲ။ ကုိေစးထူးေရ ျပန္လာလုိ႔ ၀မ္းသာတယ္ေနာ္

ဟန္လင္းထြန္း said...

ကုိကလုိ ေစးထူးလုိ႔ေခၚရတာ မရင္းႏွီးဘူးအကုိရာ။ အရင္တုန္းက ေခၚသလုိမ်ဳိး ေခၚခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ေတြက မႀကိဳက္တက္လုိ႔ မေခၚခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ စာေတြ ေမ်ွာ္ေနမယ္အကုိ။ အားရင္းခ်က္ေလး အြန္လုိင္းေပၚမွာ ထုိးရေအာင္ဗ်ာ။

လင္းလင္း

tututha said...

ျပန္ေရးပါ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။

mgphonemyint said...

ကုိေစးထူးျပန္ေရာက္လာတာ...အတုိင္းမသိ ဝမ္းသာရပါတယ္ဗ်ာ........။

သတိ said...

အားလံုးသတိ
မဂၤလာပါ ကုိေစးထူးေရ.. အကုိစာေတြ ျပန္ဖတ္ရမႈကုိ ႀကိဳဆုိတဲ့အထဲမွာ ေမာင္သတိကုိလည္း စာရင္းထည့္ထားဗ်ာ.. အဲ အခန္႔မသင့္ရင္ အျမင္မတူတာေတြ ျငင္းၾကခုန္ၾကဖုိ႔ မိတ္ေဆြႀကီး ျပန္လာတဲ့အတြက္ ၀မ္းသာတယ္ဗ်ဳိ႕.. ဟားဟား..

အားလံုးသက္သာ..
ေမာင္သတိ

Moe Cho Thinn said...

ခုခ်ိန္မွာ ခင္တဲ႔ မိတ္ေဆြေတြ ဘေလာ႔နားေနလို႔ ကိုယ္လဲ ေရးရတာ အားေတာင္ ခပ္ေပ်ာ႔ေပ်ာ႔။ ကိုေစးထူး စာ တကယ္ ျပန္ေရးေတာ႔မယ္ဆိုလို႔ ၀မ္းသာတယ္ေနာ္။
အပင္မွာ ပြင္႔တဲ႔ ပန္းလို လန္းဆန္းပါေစ။

Anonymous said...

ခုတေလာ ဖတ္ေနက် ဘေလာ့ေတြ နားမယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲ။ ကိုေစးထူးလည္း အသံတိတ္ေနတာ ၾကာေပါ့။ ခု ျပန္ေရးမယ္ဆို ၀မ္းသာပါ၏။ ဖတ္ရတာ အားရွိပါ၏။ :) ၾကိဳဆိုပါ၏။

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

ဘာမွေတာ႔ ကြန္႔မင္႔မေရးေပမယ္႔ မၾကာခဏေတာ႔ လာလာၾကည္႔ပါတယ္။ စာျပန္ေရးမယ္ဆိုလို႔ ၀မ္းသာတယ္ကိုေစးထူး။

Su Nandar Nge said...

ေမွ်ာ္လိုက္ရတာ ေမာ ေဟာ ေဟာ...........

Anonymous said...

စာေတြျပန္ေရးမယ္ဆိုလို႔၀မ္းသာပါတယ္ရွင္
ဒီလိုစကားတစ္ခြန္းအတြက္..ေလာေလာဆယ္
လူေပါင္းႏွစ္ဆယ့္ငါးေယာက္(ကြန္႔မင္းေရးသူမ်ား)ကို
ေပ်ာ္ရြင္ေအာင္လုပ္ႏိူင္ခဲ႔တယ္ဆိုတာ မေမ႔ပါနဲ႔
ညီမွ်တဲ႔ေပ်ာ္ရြင္မူ႔မ်ားျပန္လည္ရေစေသာ္...

မမ

Anonymous said...

စာအသစ္ဖတ္ရေတာ.ဝမ္းသာသြားတယ္၊

စုလတ္ said...

ခူးဖို႕ရြယ္လ်ွင္တဲ႕... ေတြးစရာေတြအမ်ားႀကီးရသြားတယ္ ကိုေစထူး...စာၿပန္ေရးတာ၀မ္းသာပါတယ္။။