ဒီလူက က်ေနာ္ အခုလက္ရိွ အေဆာင္ကို ေျပာင္းလာလာျခင္းကေတာ့ အဲဒီ အခန္းမွာ မေရာက္လာေသးဘူး။ ဒီအေဆာင္မွာ အခန္းေပါင္း ၈ ခန္းမွာ ၇ ခန္းက ျမန္မာမိသားစုေတြေနတာ…။ က်ေနာ္ စေရာက္ေတာ့ က်ေနာ့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ သူတို႔အခန္းမွာ တျခားျမန္မာ ႏွစ္ေယာက္ပဲ ရိွေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဟိုတေယာက္၊ ဒီတစနဲ႔ သူတို႔အခန္းမွာ လူေတြတိုးလာလိုက္တာ အခုေတာ့ အဲဒီ အခန္းမွာ လူေပါင္း ၇ ေယာက္လား ၈ ေယာက္လားေတာင္ မသိဘူး ေရာက္ေနၾကတာ…။ အဲဒီ ေနာက္ထပ္ ေရာက္လာတဲ့ လူေတြထဲကမွ သူက တေယာက္အပါအ၀င္…။
အေဆာင္ေရွ႕မွာက ၀ရန္တာေလး တခု ရိွတယ္။ သိပ္ခ်မ္းေအးတဲ့ ရာသီ မဟုတ္ရင္ အလုပ္အားခ်ိန္ တခါတေလမွာ က်ေနာ္က အဲဒီ ၀ရန္တာေရွ႕ထြက္၊ ကုလားထိုင္ေလး တလုံးခ်ၿပီး တေငြ႔ေငြ႔ေလးနဲ႔ အေတာ္လာတဲ့ အေမာင္ဘီယာေလး တစုပ္စုပ္၊ အျမည္းကေလး တၿမဳံ႕ၿမဳံ႕နဲ႔ ဇရက္မင္း စည္းစိမ္ယူေလ့ရိွတယ္။ သူတုိ႔အခန္းကလူတခ်ိဳ႔ကလဲ အဲဒီ ၀ရန္တာေလးကို ထြက္ထြက္လာၿပီး က်ေနာ္နဲ႔ ထပ္တူက်င့္ၾကံၾကေလရင္းနဲ႔ အခ်င္းခ်င္း အလႅာပ၊သလႅာပလိုက္ၾက ဟိုပြားဒီျငင္းလိုက္ၾကရင္းနဲ ဒီလူနဲ႔ စတင္သိကၽြမ္းလိုက္တယ္ ဆိုပါေတာ့…။
***
ဒင္းနဲ႔က်ေနာ္ ၀ါသနာတူတာ တခုက ေဘာလုံးပြဲၾကည့္ရတာကို ႀကိဳက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မတူတာက အားေပးတဲ့ အသင္းပဲ…။ က်ေနာ္က ခ်ယ္လ္ဆီး အားေပးတယ္၊ သူကေတာ့ မန္ယူတဲ့…။ ဇာတ္လမ္းက အဲဒီမွာတင္ စတာပဲ…။
တျခားအေၾကာင္းအရာေတြ အေၾကာင္း ေျပာၾကဆိုၾကရင္ ေလေပးေျဖာင့္သေလာက္ ေဘာလုံးအေၾကာင္းဆိုရင္ေတာ့ ဒီလူနဲ႔က်ေနာ္ တေစာင္းေစးနဲ႔ မ်က္ေခ်းပဲ။ တခ်က္ကေလးမွကို အျမင္ကမတူေတာ့ဘူး။ ေအးေလ…၊ ဟိုမွာ တကယ္ကန္ေနၾကတဲ့ အသင္းေတြေတာင္ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈ ျပင္းထန္မွေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အားေပးတဲ့ ဖန္ေတြကလဲ ေလျခင္းၿပိဳင္ၾကေလသတည္းေပါ့…။
ေဘာလုံးအေၾကာင္းေလးမ်ား ေျပာလိုက္ပလားဆိုရင္ သူကလဲ သူအားေပးတဲ့ မန္ယူက ဘယ္ေလာက္ ဖလားေတြ ရထားေၾကာင္း၊ ဘယ္လိုေကာင္းေၾကာင္း၊ ေနာက္ထပ္ ဘယ္လို ဖလားေတြ ယူဦးမွာျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ အာေဘာင္အာရင္း သန္သန္ ေရေရလည္လည္ ေျပာေလ့ ရိွတယ္။ က်ေနာ္ကလဲ ဘယ္ေခမလဲ၊ မန္ယူကုိကလြဲရင္ တျခားအသင္းကိုေတာ့ အားေပးလို႔ရတာေတြ၊ ခ်ယ္လ္ဆီးကိုပဲ ႀကိဳက္တာေတြ၊ အမယ္…၊ အဲဒီတုန္းကဆုိရင္ မန္ယူက ခ်ယ္လ္ဆီးကို သုံးပြဲဆက္တိုက္ ရွဳံးထားတဲ့ အရိွန္နဲ႔ ေကာင္းေကာင္းႀကီးကုိ ေလလက္နက္နဲ႔ ဒင္းကုိ ႏႊာတာေလ…။
ေဘာလုံးပြဲ လာတဲ့ေန႔ေတြဆိုရင္ တခါတေလ သူက က်ေနာ့္အခန္းမွာ လာၾကည့္တတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ က်ေနာ္ မန္ယူကို ႏႊာပါမ်ားလြန္းလို႔လားမသိ…၊ လာမၾကည့္ေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္ကလဲ ေနေပါ့ကြာ…၊ ေအးတာပဲလို႔ေတာင္ ေတြးမိလိုက္ေသး…။ ရယ္ေတာ့ ရယ္ရတယ္ဗ်…။ ေဘာလုံးပြဲေတြ လာတဲ့အခါက်ရင္ သူ႔မန္ယူအသင္းကန္တဲ့အခါ က်ေနာ္က ဆန္႔က်င္ဘက္အသင္းကို အားေပးတယ္။ က်ေနာ့္ ခ်ယ္လ္ဆီးကန္ရင္လဲ သူကလဲ ထိုနည္းလည္းေကာင္းေပါ့…။ မန္ယူနဲ႔ ခ်ယ္လ္ဆီး ဆုံၾကရင္ေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲေပါ့…။ ရယ္ရတယ္ ဆိုတာက တေယာက္အခန္းက… ‘ဟာကြာ)))))))))))’ ဆိုတဲ့ ႀကိတ္မႏိုင္ခဲမရ အသံထြက္လာခ်ိန္မွာ တေယာက္က ‘ေရးးးးး၊ ရက္စ္))))၊ ေ၀းေဟးေဟးးးးးး’ ဆိုၿပီး ေအာင္ပြဲခံသံက တခ်ိန္တည္းလိုလို ထြက္လာေတာ့တာပဲ…။
မႏွစ္ကေတာ့ က်ေနာ္ အေတာ္မ်က္ႏွာပန္းမလွတဲ့ ႏွစ္လို႔ ေျပာရမလားဘဲ…။ က်ေနာ္ အားေပးတဲ့ ကုိေရႊခ်ယ္လ္ဆီးက ေအာက္တိုဘာလေလာက္အထိ ဟုတ္တုတ္တုတ္နဲ႔ ကန္သမွ်ပြဲတိုင္းလုိလို ဂိုးေတြ တဂ်ိမ္းဂ်ိမ္းနဲ႔ သြင္းၿပီး ေအာင္ပြဲေတြခံေနတာ အဲဒီတုန္းကဆိုရင္ ႀကဳံႀကိဳက္လို႔ ဟိုလူ႔ကို ေတြ႔လိုက္ရင္ကုိ က်ေနာ့္မ်က္ခြက္ႀကီးက တေမာ့ေမာ့နဲ႔ေလ…၊ ဘယ့္ႏွယ္ရိွစေပါ့…။ ဒါေပမယ့္ ဆန္းဒါးလန္းကို ၃-၀ နဲ႔ ရွဳံးၿပီးကတည္းက ခ်ယ္လ္ဆီးလဲ ဂၽြမ္းျပန္သြားလိုက္တာ ေတာက္ေလွ်ာက္ကို ရလဒ္ေတြ က်ေတာ့တာပဲ၊ အဲဒီမွာတင္ အေမာင္မန္ယူက အိပဲ့အိပဲ့နဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္သြားလိုက္တာ ပရီးမီးယားလဲ ျပန္မေက်ာ္ႏိုင္၊ ခ်န္ပီယံလိဂ္မွာလဲ မန္ယူကို ရွဳံးနဲ႕…။
***
လူ႔စိတ္ အစြဲတမ်ိဳးက ခက္တယ္။ ေရျခားေျမျခားမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံသားျခင္း အတူတူေပမယ့္ အဲဒီ အႀကိဳက္မတူတာေလး တခုကိုကပဲ ဖုတုတု ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေစေသးတာ။ ဒီၾကားထဲ သူကလဲ ေဘာလုံးသတင္းေတြဖတ္၊ က်ေနာ္ကလဲ ထိုနည္းလည္းေကာင္းဆိုေတာ့ ဟိုေဘာလုံးသမားက ဘယ္လို၊ ဒီအသင္းက ဘယ္ပုံနဲ႔ တခ်ိန္လုံး ျငင္းစရာခ်ည္း ျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ။
ဒင္းမွာ မန္ယူ တံဆိပ္နဲ႔ လက္ျပတ္အက်ီတထည္လားရိွတယ္။ သူ… တခ်ိန္လုံး အဲဒါခ်ည္း ၀တ္ေနရင္ မ်က္စိထဲ အပိုးကုိ မက်ိဳးတာ၊ ဘယ္ရမလဲ၊ က်ေနာ္ကလဲ က်ေနာ့္မွာ ရိွတဲ့ ခ်ယ္လ္ဆီး အိမ္ကြင္း၊ အေ၀းကြင္းအက်ီေတြကို မ႐ိုးႏိုင္ေအာင္ ထုတ္၀တ္ျပတာေပါ့…။ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ သူနဲ႔က စစ္ေအးတိုက္ပြဲလိုလို ျဖစ္လာလိုက္တာ ၾကာလာေတာ့ လူခ်င္းဆုံရင္ေတာင္ ၿပဳံးျပႏႈတ္ဆက္တာမ်ိဳး သိပ္မရိွခ်င္ေတာ့ဘူး။
***
မန္ယူဖန္ဆိုတာ အလြန္အႂကြားထူတယ္၊ သူတို႔ အသင္းကို အားေပး႐ုံနဲ႔တင္ မလုံေလာက္ဘဲ တျခားရိွရိွသမွ်ေသာ အသင္းေတြကုိ ခ်ိဳးႏွိမ္တတ္တယ္။ သူတို႔အားေပးတဲ့ မန္ယူအသင္းကို ေျပာလိုက္ရင္ေတာ့ အနာေပၚတုတ္က်၊ ဆတ္ဆတ္ခါ နာတတ္တယ္။ သူတို႔က ခ်ိဳးႏွိမ္ဖဲ့ေနရရင္ေတာ့ အလြန္ေက်နပ္ၾကတယ္။ မန္ယူႏိုင္ေနရင္ ေက်နပ္ေနသမွ် ရွဳံးလိုက္ရင္လဲ အရွဳံးကို လက္မခံတတ္ၾကဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ မန္ယူဖန္ေတြ အမ်ားဆုံးျဖစ္ေနတယ္လို႔ ေျပာၾကတာဟာ ဂ်ာနယ္ေတြ လက္ခ်က္ေၾကာင့္…။ မန္ယူမို႔ တပြဲေလာက္ ႏိုင္မိရင္ စကား၀ိုင္းမွာ ႂကြားလို႔ကို မဆုံးေတာ့ဘူး။ ေဘာလုံးအားကစားဆိုက္ဒ္ေတြမွာဆိုလဲ ဘာထူးေသးလဲ၊ ဒင္းတုိ႔ခ်ည္း ေသာင္းက်န္းေတာ့တာ…၊ ဘာဘာ…၊ ညာညာ…။ အဲဒါက က်ေနာ့္ဘက္က အေတြး…။
မန္ယူဆိုတာ အခုဆိုရင္ အဂၤလန္မွာ အေအာင္ျမင္ဆုံးအသင္း၊ ဖလား ၁၉ ႀကိမ္ရဖူးသြားၿပီ။ တျခားအသင္းကို အားေပးသူေတြက မန္ယူရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို မနာလိုေနၾကလို႔ အန္တီမန္ယူလုပ္ေနၾကတာ။ ငါတို႔က မန္ယူမွမန္ယူပဲ…၊ ဂ်ာနယ္ေတြက ဖြလို႔ ျမန္မာျပည္မွာ မန္ယူဖန္ေတြ မ်ားတယ္ထားဦး၊ ေျခစြမ္းမေကာင္းတဲ့ အသင္းအေၾကာင္းကို ဖြတဲ့ ဂ်ာနယ္က အေစာႀကီးကတည္းက ထမင္းငတ္ၿပီေပါ့၊ ဒီေတာ့ ဖန္ေတြမ်ားလာတာ ဘာဆန္းသလဲ။ ဖြတိုင္း ဖန္မ်ားရေရာလား။ အလကား၊ မန္ယူကုိ သက္သက္ မနာလို တိုရွည္ျဖစ္ေနတာ။ ဒါကေတာ့ မန္ယူဖန္ ဟိုလူ႔အေတြး…။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ က်ေနာ္တို႔ မတည့္ၾကေတာ့ဘူး…။
***
အဲဒီေန႔ကို က်ေနာ္ အမွတ္ရရ အခုထိ ရိွေနဆဲပဲ။
ဘယ္ေန႔လဲ ဆိုေတာ့ မန္ယူနဲ႔ ဘာကာလို႔ေခၚတဲ့ ဘာစီလိုနာအသင္းတုိ႔ရဲ႕ ခ်န္ပီယံလိဂ္ဖိုင္နယ္ ေနာက္ဆုံးကန္ၾကတဲ့ပြဲ…။
ေကာင္းလိုက္တဲ့ပြဲဗ်ာ…၊ တကယ္ပါ။ ၾကည့္ဖူးသမွ်ပြဲေတြထဲမွာ မန္ယူကို ကေလးအသင္းလို သေဘာထားၿပီး ကစားသြားႏိုင္တဲ့ အဲဒီလို ပြဲမ်ိဳးကို ၾကည့္ရတာေလာက္ အရသာရိွတာ မရိွဘူး။ ဘာကာက အေပးအယူေလးေတြ ခပ္လွလွနဲ႔ ကစားသြားလိုက္တာ မန္ယူေတြ ကြင္းထဲမွာ ေတာေျပးေတာင္ကန္ေတြ ျဖစ္ေနတာကို ၾကည့္လိုက္ရတာ အရသာ ရိွလိုက္ပါဘိ…။ အထူးသျဖင့္ မက္ဆီရဲ႕ ဂိုးဆုိရင္ က်ေနာ္ အားပါးတရကို ထေအာ္အားေပးတာ။ လွလိုက္တဲ့ဂိုး…၊ ေနရာလြတ္ကေလးကို တခ်က္ကေလး ရွာၿပီး ဘုန္းးးဆို ပိတ္ကန္ထည့္လိုက္တာေလ…၊ မွတ္ကေရာ…။ အဲဒါနဲ႔ ဘာကာက အႏိုင္ဂိုးသြင္းတုိင္း ဂိုးးးးးးးး ဆို ၾကဳံးၾကဳံးေအာ္ၿပီး အားေပးတာပဲ။
ပြဲၿပီးလို႔ ဘာကာက ဖလားယူတာေတြက အစ အရသာခံၾကည့္ၿပီးလို႔ ၀ရန္တာကို ထြက္လာေတာ့ ဟိုလူ…။ ဘယ္ကတည္းက ၀ရန္တာမွာ ေရာက္ေနတယ္ မသိဘူး…။ က်ေနာ့္ကို စားေတာ့၀ါးေတာ့မလို စူးစူး၀ါး၀ါး စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ က်ေနာ္ကလဲ…၊ ၾကည့္ပဒိေပါ့…။ အမယ္.. အိမ္ထဲက ခ်ယ္လ္ဆီးအက်ီေတာင္ သြားထုတ္၀တ္ၿပီး ေလကေလးခၽြန္လို႔ သူ႔ေရွ႕မွာတင္ အျပင္ထြက္လာလိုက္ေသးတယ္။ အေဆာင္ကထြက္လာခါနီး သူ႔အခန္းတံခါးကို ဂ်ိဳင္းခနဲ ပိတ္လိုက္တဲ့ အသံေတာင္ ၾကားလိုက္ေသး…၊ အရသာ ရိွလိုက္ပါဘိ…။
***
အဲဒီေန႔ကပါပဲ…။ က်ေနာ္ အစာအဆိပ္သင့္တာလား ဘာလား မသိဘူး။ ညစာ စားၿပီးတာနဲ႔ထိုးအန္ၿပီး ေခါင္းက အရမ္းမူးလာတယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းက ေဘစင္မွာ ပလုတ္ေတြ ဘာေတြက်င္း ေရေသာက္ခ်လုိက္လဲ ခဏပဲ…။ အရမ္းမူးလာတာနဲ႔ ၀ရန္တာကုိ ထြက္ၿပီး ေလေကာင္းေလသန္႔ေလး ရလို ရျငားထြက္လာလိုက္တယ္။ အားးး၊ မရဘူး.. အေတာ္မူးတာပဲ၊ သူက အရက္ေတြ ဘီယာေတြ မူးသလိုမဟုတ္ဘူး။ ရင္ထဲက ပ်ိဳ႔လာလိုက္၊ ေခါင္းကို ေၾကးစည္ထုသလို တခုခုနဲ႔ လာထုထည့္သလို ဒူေ၀ေ၀ ဆိုၿပီးမူးလာသလို ျဖစ္လိုက္ ျဖစ္တာ…။
က်ေနာ္ ၀ရန္တာကို ထြက္လာေတာ့ ဟိုလူကလဲ ရိွေနတယ္။ သူက က်ေနာ့္ကို ေစာင္းငန္းငန္းနဲ႔ ၾကည့္လုိက္၊ ဟိုဘက္ျပန္လွည့္သြားလိုက္နဲ႔ လုပ္ေနတာ…။
အေတာ္ၾကာေတာ့ က်ေနာ့္ အေျခအေနက ပိုဆိုးလာတယ္။ ၀ရန္တာမွာ ထိုင္ေနရတာကိုက ေလညွင္းဒဏ္ခံေနရတာကိုက ပုိဆုိးလာသလိုပဲ။ အဲဒါနဲ႔ အိမ္ထဲ ျပန္၀င္မယ္လို႔ စဥ္းစားၿပီးေတာ့ ထိုင္ေနရာကေန ထလိုက္ေတာ့ လူက အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္လဲသြားတယ္။ ဗုန္းးးးခနဲ…။ ေနာက္ေတာ့ ဘာမွ မသိေတာ့ဘူး…။
***
က်ေနာ္ သတိရလာေတာ့ က်ေနာ့္ေဘးမွာ အဂၤလိပ္လို ေျပာတဲ့ ဘာသာျခားစကားသံေတြကို အရင္ၾကားရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ျမန္မာလို စကားသံတခုကို အရင္ဆုံးၾကားလိုက္ရတယ္။
“ဘယ္လိုလဲ၊ သက္သာရဲ႕လားဗ်” တဲ့…။
ၾကည့္လိုက္ေတာ့…၊ ဟုိလူ…။ က်ေနာ္နဲ႔ မတည့္တဲ့ မန္ယူဖန္ ဟိုလူ…။
က်ေနာ္ေမ့လဲသြားေတာ့ အေရးေပၚဖုန္း 911 ကုိ သူပဲေခၚေပးတာတဲ့…။ အခုလဲ အနားမွာ အေတာ္စုိးရိမ္ေနပုံနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ…။ ၀တ္ထားတာလဲ က်ေနာ္ၾကည့္မရတဲ့ မန္ယူတံဆိပ္ပါ ခ်ိဳင္းျပတ္ အက်ီနဲ႔…။ ဒါေပမယ့္ သူ႔လက္ထဲမွာကလဲ ေဆး႐ုံအ၀တ္အစားနဲ႔ လဲတုန္းက က်ေနာ့္ကုိယ္ေပၚကေန ခၽြတ္ထားတဲ့ ခ်ယ္လ္ဆီးအက်ီ…။
***
ၿပီးခဲ့တဲ့ တပတ္တုန္းကေပါ့…။
က်ေနာ့္အလုပ္႐ုံက မန္ေနဂ်ာက အလုပ္ထဲမွာ လူလိုလို႔ သူငယ္ခ်င္းရိွရင္ ေခၚလာခဲ့ပါလို႔ က်ေနာ့္ကို ေခၚေျပာတယ္…။
က်ေနာ္ ဘယ္သူ႔ကို ေခၚသြားျဖစ္တယ္ ထင္လဲ…။ က်ေနာ္ၾကည့္မရတဲ့ မန္ယူဖန္ ဟိုလူပဲေပါ့…။ သူက အခုလက္ရိွ အလုပ္လိုက္ရွာေနရတာ။ အရင္အလုပ္က အဆင္မေျပလို႔တဲ့…။
***
အင္း…၊ ေဘာလုံးပြဲလာရင္ေတာ့ က်ေနာ္တု႔ိ ျပန္ျငင္းခ်င္ ျငင္းၾကရႏိုင္တယ္။ မခံခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ခ်င္လဲ ျဖစ္ရႏိုင္တာပဲ…။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔က အဲဒီ အႀကိဳက္မတူတာ တခုထဲအတြက္နဲ႔ တခ်ိန္လုံးေတာ့ ဘယ္မုန္းႏိုင္ပါ့မလဲေလ…။ အေရးႀကီးရင္ေတာ့ ေသြးနီးၾကရမွာပဲေပါ့…။ ဟုတ္တယ္ဟုတ္…။
***
ကလိုေစးထူး
