ဘယ္ႏိုင္ငံကပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လို လူမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အပန္းေျဖရာ စိတ္အနားေပးရာ ဆိုတာ ရိွတတ္ၾကပါတယ္။ တေန႔တာ ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္သမွ်ကို မိမိ စိတ္ေက်နပ္ရာ တခုခု ျပဳလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ လူေတြဟာ အပန္းေျဖ တတ္ၾကပါတယ္။ လူေတြ အပန္းေျဖဖို႔ အတြက္ လူေတြ ေပ်ာ္ေအာင္ လူေတြကပဲ ဖန္တီး လာရာက တဆင့္ ေခတ္စနစ္ တိုးတက္မႈ အလုိက္ ရုပ္ရွင္၊ ဗီဒီယုိေတြ ေပၚေပါက္လာ ရပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ ဆိုတဲ့ စကားလုံး ဘယ္ကေန ဘယ္လို စတင္ ေပၚေပါက္ခဲ့သလဲ က်ေနာ္ မသိပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ က်ေနာ္ လူမျဖစ္မီ ကတည္းက ရုပ္ရွင္ဆုိတာၾကီးက ေပၚေပါက္ေနပါၿပီ။ က်ေနာ့္ ဘ၀မွာ ပထမဦးဆုံး မွတ္မွတ္ ရရ ၾကည့္ျဖစ္ဖူးတဲ့ ရုပ္ရွင္ကားကေတာ့ “ စက္ရုပ္ၾကီး ေမာင္ျပဳံးခ်ိဳ “ ဆိုတဲ့ ျမန္မာ ရုပ္ရွင္ကားပါ။ ပါ၀င္ သရုပ္ေဆာင္ၾကတဲ့ သရုပ္ေဆာင္ေတြကို တိတိက်က် မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ ပေရာ္ဖက္ဆာၾကီးက စက္ရုပ္ တရုပ္ကို လူသားေတြ အက်ိဳးျပဳဖို႔အတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး တီထြင္၊ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီ စက္ရုပ္က လူဆိုးေတြ လက္ထဲ ေရာက္သြားေတာ့ လူဆိုးေတြက အဖ်က္လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ဖုိ႔ ၾကံစည္၊ အဲဒါကို ဇာတ္လမ္းဆင္ ရိုက္ကူးထားတဲ့ အဲဒီ ဇာတ္ကားဟာ က်ေနာ့္တုိ႔ ကေလး ဘ၀က လက္ခုပ္ လက္ ၀ါးမ်ားေတာင္ နာေအာင္ တီးၿပီး အားေပး ခဲ့ရတဲ့ ရုပ္ရွင္ပါ။
ငယ္စဥ္ကေလး ဘ၀က က်ေနာ္တုိ႔ ေနထုိင္ရာ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ပိတ္ကားေထာင္ၿပီး ရုပ္ရွင္ မၾကာခဏ ျပေလ့ ရိွပါတယ္။ ေအာင္ထြန္းေလးတို႔ သရုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ “သူရဲေကာင္းေလးမ်ား" ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားဟာ ကေလးဘ၀ အသည္းစြဲပါ။ ျမန္မာ့ ရုပ္ျမင္ သံၾကားမွာ အရင္တုန္းက ဆိုရင္ စေနေန႔ ရုပ္ရွင္၊ တနဂၤေႏြေန႔ ရုပ္ရွင္ဆုိၿပီး ျမန္မာ ဇာတ္ကားေတြ လာေလ့ ရိွပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ဟိုးေရွးေရွးက ဇာတ္ကားေတြ မ်ားပါတယ္။ တခါတေလ အသံတိတ္ ရုပ္ရွင္ကားေတြေတာင္ လာေလ့ ရိွပါတယ္။ အေဖတခု သားတခု၊ ေရႊျခည္ေငြျခည္ တန္းပါလုိ႔၊ မီလာ ရီွကာ စိုင္းေဗဒါ အစရိွတဲ့ ဇာတ္ကားေတြကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္ ျဖဳိင္ျဖိဳင္ က်ခဲ့ဖူးပါတယ္။ က်ေနာ္ လူပ်ိဳေပါက္ အရြယ္ေရာက္လာခ်ိန္ ျမန္မာ ဗီဒီယိုကားေတြ ေပၚလာေတာ့လဲ ညေနေစာင္းရင္ ျမင္းလွည္းနဲ႔ လွည့္လည္ ေၾကာ္ျငာတဲ့ ဗီဒီယုိကား ေၾကာ္ျငာ အသံၾကားရင္ ဒီည ဘာကားပါလိမ့္လုိ႔ အေျပးအလႊား နားေထာင္၊ ညမုိးခ်ဳပ္ရင္ ဗီဒီယုိရုံသြားဖုိ႔ စိုင္းျပင္းေတာ့တာ ပါပဲ။ မွတ္မွတ္ရရ က်ေနာ္ လူပ်ိဳေပါက္ အခ်ိန္က ရဲကိုကိုဟာ အေတာ္ ေခတ္စားခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ ထိုးၾကိတ္ခန္းေတြ၊ အကေတြနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ နယ္ၿမိဳ႔ကေလးက ပ်ိဳပ်ိဳ၊ အိုအို၊ ကိုကို၊ မမေတြရဲ့ အိတ္ေထာင္ထဲက ေငြယားေတြကို အေတာ္သဲ့ယူ သြားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ္ ဆယ္တန္းေရာက္ေတာ့ မင္းသားၾကီး ဦးေက်ာ္ဟိန္းနဲ႔ ကိုေက်ာ္သူတုိ႔ အျပိဳင္ သရုပ္ေဆာင္ထားတဲ့ “ အေၾကြး “ ဆိုတဲ့ ဗီဒီယို ဇာတ္ကား အေတာ္ ေခတ္စားခဲ့ ပါတယ္။ ဦးေက်ာ္ဟိန္းကလဲ သရုပ္ေဆာင္ေကာင္း၊ ကိုေက်ာ္သူကလဲ က်ေနာ္တို႔ ေျခာက္တန္းေလာက္တုန္းက ဆုိရင္ သူဇာတ္ကား တကားထဲမွာ လြယ္အိတ္ကို အထုံးကေလး ထုံးၿပီး သရုပ္ေဆာင္ခဲ့တာကို အျပင္မွာ လူငယ္ေတြက လုိက္လုပ္ၾကရေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ ႏိုင္ခဲ့တဲ့ လူဆိုေတာ့ အဲဒီဇာတ္ကားဟာ (က်ေနာ့္အထင္) ၿမိဳ႔ေရာ၊ က်ေနာ္တုိ႔ ေတာမွာပါ လူၾကိဳက္ အေတာ္ မ်ားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ေနာက္ပိုင္း ထြက္ခဲ့တဲ့ မုိက္ခ်က္ကေတာ့ ကမ္းကုန္ပဲ (ရွဳမ၀)၊ ေနာက္မဆုတ္နဲ႔ ကိုကံခၽြန္၊ အဆိပ္ ျပင္းသည္၊ အစရိွတဲ့ ဇာတ္ကားေတြကလဲ က်ေနာ့္အၾကိဳက္္ ျမန္မာ ဇာတ္ကားေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အခုေတာ့ အေျခ အေန အလွည့္အေျပာင္း ဘ၀ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္ တေယာက္ အမိ ျမန္မာ ႏိုင္ငံနဲ႔ ကမၻာ တဖက္ျခားကို အခုေတာ့ ေရာက္လို႔ ေနခဲ့ပါၿပီ။ ေရာမ ေရာက္ေတာ့ ေရာမလို က်င့္ရင္းနဲ႔ပဲ ေခတ္မီ တိုးတက္မႈေတြ၊ ထူးျခား ဆန္းက်ယ္မႈေတြ အပုံအပင္ကိုလဲ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံငယ္ေလးက ဇာတ္ကားမ်ားထက္ နည္းပညာပုိင္းဆုိင္ရာ အဆမတန္ကြာျခားစြာေသာ အဆင့္ျမင့္ ရုပ္ရွင္ကားေတြ၊ ဒီဗီြဘီ၊ ဗီဒီယိုကားေတြလဲ အျပားျပား ၾကည့္ခဲ့ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခား ဇာတ္ကားေတြကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အၾကားမွာ ျမန္မာဇာတ္ကားကိုမွ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မိတဲ့ က်ေနာ္ တေယာက္ ခဏခဏ အဟားခံရဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ဂရုမစိုက္ပါ။ သူတို႔ေတြဆီက ဇာတ္ကားေတြ ဘယ္ေလာက္ ဆန္းက်ယ္ပါေစ။ က်ေနာ္ ၾကည့္ခ်င္မိတာက ျမန္မာ ဇာတ္ကားမ်ားသာ။ တိုက္တန္းနစ္ ဇာတ္ကားက အေတာ္ေကာင္းေပမယ့္ ဇာတ္ကားမၿပီးခင္ ဘာဆက္ျဖစ္မယ္ ဆုိတာ ၾကိဳသိႏွင့္ေနတဲ့ ကေခ်ာ္ကခၽြတ္ ျမန္မာကား ခပ္ည့ံည့ံေလးက က်ေနာ့္စိတ္ကို ပိုဆြဲေဆာင္ေစပါတယ္။ Million dollars baby ဇာတ္ကားကို က်ေနာ္တုိ႔ဆီက အေမ့ႏို႔ဖုိး ကားေလာက္ ဆြဲေဆာင္မႈ ရိွတယ္လုိ႔ က်ေနာ့္ စိတ္ထဲ မထင္ပါ။ အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ ေတြနဲ႔ ဖန္တီးထားတဲ့ ၀ုန္းဒိုင္း အုန္းဂြမ္း ေပါက္ကြဲမႈေတြကို ၾကည့္ရတာထက္ နယ္ၾကိဳက္ ေတာဇာတ္ကားမွာ ဗလံေလးန႔ဲ မင္းသားကုိ ဗလ ေကာင္းေကာင္း လူၾကမ္းေတြက တမင္ အနာခံ လဲက် ေပးေနရတဲ့ ျမန္မာကားေတြကို ပိုၾကည့္ခ်င္မိပါတယ္။ ေတာက်တယ္ပဲ ဆုိခ်င္ဆို၊ ေခတ္မဆန္ဘူးပဲ ေျပာခ်င္ေျပာ က်ေနာ့္ အၾကိဳက္ကေတာ့ ျမန္မာဇာတ္ကားမ်ားသာ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အားလပ္ခ်ိန္ေလးေတြမွာ အင္တာနက္က ျမန္မာဇာတ္ကားေတြ ၾကည့္ရင္း၊ အမိ ျမန္မာျပည္ကို လြမ္းရင္းနဲ႔ က်ေနာ္တေယာက္ အျပဳံးမဲ့ မ်က္ႏွာေတြနဲ႔ တုိင္းတပါးမွာ အမိျမန္မာျပည္ကို သတိရရင္း…. ။
ကလိုေစးထူး
| 
1 comment:
ခုတေလာ ျမန္မာ့အသံမွာ ေရွးကားေတြျပန္ျပေနတယ္။
ဟိုတပတ္က မႈံေရႊရည္ ျပသြားတယ္။ မေန႔ကနဲ႔ တေန႔က ၂ ညမွာေတာ့ ပန္းပန္လ်က္ပါ (မူရင္း) ျပသြားတယ္။
မႈံေရႊရည္တုန္းကေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။
ပန္းပန္လ်က္ပါ ကိုေတာ့ ေရွ႕မွာလာေနတဲ့ ညီလာခံသတင္းေတြကို ေစာင့္ရတာသည္းမခံႏိုင္တာနဲ႔ မၾကည့္ျဖစ္လိုက္ဘူး။
ေရွးက ျမန္မာရုပ္ရွင္ေတြက ပိုၾကည့္လို႔ေကာင္းတယ္။ သရုပ္ေဆာင္ေတြေရာ ဒါရိုက္တာေတြပါ ပိုအဆင့္မီသလိုပဲ။
Post a Comment