`ကဲ...၊ စမယ္ေနာ္၊ လပ္ဖ္ေအာ))))))´
ဒိုင္အျဖစ္ အမွတ္ေရတြက္မယ့္ ေအာင္ၾကည့္လက္ထဲမွာ နက်ယ္ေကာင္နဲ႔ စံဖူးတို႔ ေလာင္းထားတဲ့ ပိုက္ဆံလဲ ရိွေနၿပီ။ ႏွစ္ေယာက္လုံးကလဲ ကြင္းဟိုဘက္ဒီဘက္မွာ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့ ပိုက္ေက်ာ္ျခင္းပြဲစဖုိ႔ အခ်က္ေပးလိုက္တယ္။
နက်ယ္ေကာင္နဲ႔ စံဖူးကေတာ့ ကြင္းဟိုဘက္ဒီဘက္ကေန တေယာက္ကို တေယာက္ မႈန္ကုပ္ကုပ္နဲ႔ အျပန္အလွန္ၾကည့္ေနၾကေလရဲ့...။
***
တကယ္က နက်ယ္ေကာင္က ပိုက္ေက်ာ္ျခင္းကို ေလာက္ေလာက္လားလား ကစားတတ္တာမွ မဟုတ္ဘဲ...။ အရပ္ႀကီး ဂလန္ဂလားနဲ႔ ေခါင္းတိုက္တာ တခုပဲ ဟုတ္ဟုတ္ျငားျငား တတ္တာ။ ဟုိေကာင္ စံဖူးကေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ခတ္တတ္တယ္။ ရွမ္းျပည္(ထုိင္း) က ျပန္လာတာကလဲ သိပ္မၾကာေသးေတာ့ ေငြစေလးကလဲ တရႊင္ရႊင္နဲ႔ေပါ့။ ေန႔လည္ေန႔ခင္း နက်ယ္ကာင္တို႔ အိမ္နားက ျခင္းလုံးကြင္းမွာ အေပ်ာ္သေဘာ ခတ္ေနၾကတုန္း စံဖူး ေရာက္ခ်လာတာ...။
တေယာက္ကုိ ငါးက်ပ္ေၾကး သုံးေယာက္တြဲစီ အေပ်ာ္သေဘာ ခတ္ေနၾကတုန္း စံဖူးေရာက္လာေတာ့ ပထမေတာ့ သူက ေဘးကေန အသာရပ္ၾကည့္ေနေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အႏိုင္သုံးေလးပြဲ ဆက္ေနတဲ့ နဂ်ယ္ေကာင္တုိ႔ အသင္းကို ၾကည့္မရတာလား နဂ်ယ္ေကာင့္ကို မ်က္မုန္းက်ိဳးေနတာလားေတာ့ မသိဘူး၊ ဆုိင္းမဆင့္ ဗုံမဆင့္နဲ႔ `နက်ယ္ေကာင္၊ မင္းနဲ႔ငါ တေယာက္ျခင္း ခ်မလား´ ဆုိၿပီး စိန္ေခၚေတာ့တာ...။
နက်ယ္ေကာင္ကလဲ `ေအး...၊ ခ်တယ္ကြာ´ လို႔ ျပန္ေျပာတာပဲ။ ေဘးက သူငယ္ခ်င္းက မြန္လို `နက်ယ္ေကာင္၊ ဂြဲ႔၀ူး ဂြဲ႔၀ူး (မရဘူး)´ ဆုိၿပီး တားေသးတယ္။ နက်ယ္ေကာင္က `ဂြဲ႔...တယ္ကြာ´ ဆိုၿပီး ဇြတ္တရြတ္ႏိုင္တာနဲ႔ပဲ စံဖူးနဲ႔ နဂ်ယ္ေကာင္ ျခင္းပြဲ ျဖစ္လာေတာ့တာပဲ။ ေလာင္းေၾကးကေတာ့ တေယာက္ကို ဆယ့္ငါးက်ပ္ေၾကး...။
***
စံဖူးေနတဲ့ လမ္းထဲမွာ နက်ယ္ေကာင္ သြားသြားပိုးေနတဲ့ ေခ်ာစိန္ ဆိုတဲ့ မြန္မေလး တေယာက္ရိွတယ္။ စံဖူးကလဲ အဲဒီေကာင္မေလးကို လိုက္ေနတာ ဆိုေတာ့ နက်ယ္ေကာင့္ကို သိပ္မၾကည္ဘူး။ ေကာင္မေလးက ကုိးတန္း...၊ နက်ယ္ေကာင္ထက္ တတန္းငယ္တယ္။ စံဖူးကေတာ့ ေျခာက္တန္းကတည္းက ေက်ာင္းထြက္ထားတဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့ နက်ယ္ေကာင္က သူ႔ထက္စာရင္ တပန္းသာေနသလိုလို ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဆရာမသားကလဲ ျဖစ္ေနေသးတာကုိး။ တရက္က်ေတာ့ နက်ယ္ေကာင္ ေခ်ာစိန္တို႔ လမ္းထဲ ရစ္သီရစ္သီ သြားလုပ္တုန္း စံဖူးနဲ႔ ဆုံတယ္။
`နက်ယ္ေကာင္၊ ဘယ္လဲကြ´
`ဒီနားတင္ကြ´
`ဘာလဲ၊ ေခ်ာစိန္တို႔ အိမ္လား´
နက်ယ္ေကာင္ ရွဳတည္တည္နဲ႔ ျပန္ၾကည့္ၿပီး `ေအး...၊ ဟုတ္တယ္ကြာ´ လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
`မင္းနဲ႔ သူနဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီလား´
အမွန္တကယ္က ရည္းစားျဖစ္ဖို႔ ေနေနသာသာ ေကာင္မေလးကုိ ဘာမွေတာင္ နက်ယ္ေကာင္ အဲဒီတုန္းက မေျပာရေသးဘူး။ ဟိုက ျပန္ႀကိဳက္လား မႀကိဳက္လား သိဖို႔ဆိုတာကေတာ့ ေ၀းေရာေပါ့...။ ဒါေပမယ့္ နက်ယ္ေကာင္ စံဖူးကို ေတာ္ေတာ္ေလးကို မ်က္စိစပါးေမႊးစူးေနတာနဲ႔ပဲ...။
`ေအး၊ ျဖစ္ေနတယ္ကြ´
ယုံသလိုလို၊ မယုံသလုိလို မ်က္ႏွာနဲ႔ ေစာင္းငန္းေစာင္းငန္း လွည့္ထြက္သြားတဲ့ စံဖူးကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲကေတာ့ တခြိခြိနဲ႔ေပါ့...။ အခု ျခင္းပြဲျဖစ္လာရတဲ့ အရင္းခံက အဲဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္လဲ ပါတာေပါ့။ ရည္းစားလုဘက္ မဟုတ္တဲ့ အၿပိဳင္ပိုးဘက္ေတြလို႔ ေျပာရမလားဘဲ။
***
`သရီး... လပ္ဖ္´
ဟုိေကာင္က သုံးမွတ္တက္သြားၿပီ။ နက်ယ္ေကာင့္ခမ်ာ အူယားဖားယား ႏိုင္လို႔ေကာင္းတုန္း။ ခါးေတာင္းႀကိဳက္ထားတဲ့ ပုဆိုးကို ေပါင္ရင္းမွာ ကပ္ေနေအာင္ ခပ္က်စ္က်စ္ေလး လိပ္တင္ရေသးတယ္။ ဟိုေကာင္ စံဖူးကေတာ့ ရွမ္းျပည္ျပန္ ယုိးဒယားျဖစ္ အားကစားေဘာင္းဘီနဲ႔...။ နက်ယ္ေကာင့္ကုိလဲ ထီမထင္တဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ လွမ္းၾကည့္ေနေသးတယ္။
ေနာက္တလုံး...။
၀ွီးခနဲ ေရာက္လာတဲ့ ျခင္းလုံးကို မ်က္စိစုံမိွတ္ ေခါင္းတိုက္ပစ္လိုက္တာ ျခင္းလုံးက ပိုက္ထဲကို သြားတုိးျပန္ပါေလေရာ...။ သြားျပန္ၿပီ။
`ဖိုး... လပ္ဖ္´
***
စံဖူးက ေလွာင္ေထ့ေထ့ မ်က္ႏွာထားနဲ႔...
`ဘယ္လိုလဲ...၊ အမွတ္ေက်ာ ယူမလား နက်ယ္ေကာင္´
`မယူဘူးကြာ´
ေနာက္တလုံး...။
ဒီတခါေတာ့ စံဖူးက နက်ယ္ေကာင့္ကို ေလွ်ာ့တြက္ထားပုံနဲ႔ ဆာဗင္ကို ခပ္ေျမာက္ေျမာက္ေလး ပင့္ခတ္ၿပီး ပုိ႔လိုက္တယ္။ ဘယ္ရမလဲ...၊ မီးရထားတြဲ ၀င္ေဆာင့္သလို အရိွန္နဲ႔ ဒုန္းဆို ေျပးတုိက္လိုက္တာ ဟိုဘက္ကြင္းေထာင့္ကို ျခင္းလုံးက စိုက္ခနဲ ေရာက္သြားတယ္။ ဟုိေကာင္ ေျခကားယားနဲ႔ လိုက္ဖမ္းတာ မမိေတာ့ဘူး။
`လပ္ဖ္... ဖိုး´
စံဖူးဆိုတဲ့ေကာင္က ဘယ္သန္...၊ ဒီေတာ့ ညာဘက္ကို ထိုးရင္ ဒီေကာင္ ဆယ္ႏိုင္ေလာက္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ တြက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔...။
***
`ႏိုင္း ... အလဲဗင္း´
ေနပူက က်ဲကဲ်ေအာက္မွာ ေက်ာအေျပာင္သားနဲ႔ စံဖူးနဲ႔ နက်ယ္ေကာင္ ျခင္းစြမ္းျပေနလိုက္ၾကတာ ပြဲက အရိွန္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းစ ျပဳလာၿပီ။ ႏွစ္မွတ္ပဲ ကြာေတာ့တာမို႔ စံဖူးကလဲ ေစာေစာကလို အထင္မေသးရဲေတာ့ဘူး...။ အဲဒီအခိုက္မွာပဲ...။
ဆာဗင္ထိုးေတာ့မယ့္ နက်ယ္ေကာင့္ မ်က္လုံးက ျခင္းကြင္းရဲ့ ဟိုးဘက္က လမ္းမကို တခ်က္လွမ္းၾကည့္မိတယ္။ ခပ္ေ၀းေ၀းကေန ေလွ်ာက္လာေနတဲ့ အရိပ္ေလး တခု...၊ သူ႔စိတ္ေၾကာင့္ေပါ့ ေနပူပူမွာ ျခင္းအၿပိဳင္ခတ္ေနရတာ...။
ေခ်ာစိန္...။
ျခင္းကြင္းကို ဆတ္ေတာက္ေတာက္ပုံစံ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္လာတဲ့ ေခ်ာစိန္ကို ေတြ႔ေတာ့...။
***
႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နက်ယ္ေကာင္ အားေတြတက္ၿပီး ႏိုင္မွာေပါ့။ တကယ္တမ္း အျပင္မွာက်ေတာ့ ေခ်ာစိန္ကို ေတြ႔ေတာ့မွပဲ အမွတ္ေတြလဲ တမွတ္မွ မတက္ေတာ့ဘူး။ ရွဳံးသြားပါေလေရာ...။
အဲဒီေန႔က နက်ယ္ေကာင္ ဆယ့္ငါ့းက်ပ္ရွဳံးသလို ေျခေထာက္လဲနာ၊ ေခါင္းလဲ နာေပါ့...။ ဒါေပမယ့္ စံဖူးကုိ နက်ယ္ေကာင္ ႏိုင္လိုက္ပါတယ္။
ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့..။
အဲဒီေန႔ ညေနမွာ ေခ်ာစိန္နဲ႔ နက်ယ္ေကာင္ တကယ္ပဲ ရည္းစားျဖစ္သြားၾကတယ္။ ျခင္းလုံးပြဲ ရွဳံးတာကို သနားလို႔တဲ့...။
***
ကလိုေစးထူး
ဒိုင္အျဖစ္ အမွတ္ေရတြက္မယ့္ ေအာင္ၾကည့္လက္ထဲမွာ နက်ယ္ေကာင္နဲ႔ စံဖူးတို႔ ေလာင္းထားတဲ့ ပိုက္ဆံလဲ ရိွေနၿပီ။ ႏွစ္ေယာက္လုံးကလဲ ကြင္းဟိုဘက္ဒီဘက္မွာ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့ ပိုက္ေက်ာ္ျခင္းပြဲစဖုိ႔ အခ်က္ေပးလိုက္တယ္။
နက်ယ္ေကာင္နဲ႔ စံဖူးကေတာ့ ကြင္းဟိုဘက္ဒီဘက္ကေန တေယာက္ကို တေယာက္ မႈန္ကုပ္ကုပ္နဲ႔ အျပန္အလွန္ၾကည့္ေနၾကေလရဲ့...။
***
တကယ္က နက်ယ္ေကာင္က ပိုက္ေက်ာ္ျခင္းကို ေလာက္ေလာက္လားလား ကစားတတ္တာမွ မဟုတ္ဘဲ...။ အရပ္ႀကီး ဂလန္ဂလားနဲ႔ ေခါင္းတိုက္တာ တခုပဲ ဟုတ္ဟုတ္ျငားျငား တတ္တာ။ ဟုိေကာင္ စံဖူးကေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ခတ္တတ္တယ္။ ရွမ္းျပည္(ထုိင္း) က ျပန္လာတာကလဲ သိပ္မၾကာေသးေတာ့ ေငြစေလးကလဲ တရႊင္ရႊင္နဲ႔ေပါ့။ ေန႔လည္ေန႔ခင္း နက်ယ္ကာင္တို႔ အိမ္နားက ျခင္းလုံးကြင္းမွာ အေပ်ာ္သေဘာ ခတ္ေနၾကတုန္း စံဖူး ေရာက္ခ်လာတာ...။
တေယာက္ကုိ ငါးက်ပ္ေၾကး သုံးေယာက္တြဲစီ အေပ်ာ္သေဘာ ခတ္ေနၾကတုန္း စံဖူးေရာက္လာေတာ့ ပထမေတာ့ သူက ေဘးကေန အသာရပ္ၾကည့္ေနေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အႏိုင္သုံးေလးပြဲ ဆက္ေနတဲ့ နဂ်ယ္ေကာင္တုိ႔ အသင္းကို ၾကည့္မရတာလား နဂ်ယ္ေကာင့္ကို မ်က္မုန္းက်ိဳးေနတာလားေတာ့ မသိဘူး၊ ဆုိင္းမဆင့္ ဗုံမဆင့္နဲ႔ `နက်ယ္ေကာင္၊ မင္းနဲ႔ငါ တေယာက္ျခင္း ခ်မလား´ ဆုိၿပီး စိန္ေခၚေတာ့တာ...။
နက်ယ္ေကာင္ကလဲ `ေအး...၊ ခ်တယ္ကြာ´ လို႔ ျပန္ေျပာတာပဲ။ ေဘးက သူငယ္ခ်င္းက မြန္လို `နက်ယ္ေကာင္၊ ဂြဲ႔၀ူး ဂြဲ႔၀ူး (မရဘူး)´ ဆုိၿပီး တားေသးတယ္။ နက်ယ္ေကာင္က `ဂြဲ႔...တယ္ကြာ´ ဆိုၿပီး ဇြတ္တရြတ္ႏိုင္တာနဲ႔ပဲ စံဖူးနဲ႔ နဂ်ယ္ေကာင္ ျခင္းပြဲ ျဖစ္လာေတာ့တာပဲ။ ေလာင္းေၾကးကေတာ့ တေယာက္ကို ဆယ့္ငါးက်ပ္ေၾကး...။
***
စံဖူးေနတဲ့ လမ္းထဲမွာ နက်ယ္ေကာင္ သြားသြားပိုးေနတဲ့ ေခ်ာစိန္ ဆိုတဲ့ မြန္မေလး တေယာက္ရိွတယ္။ စံဖူးကလဲ အဲဒီေကာင္မေလးကို လိုက္ေနတာ ဆိုေတာ့ နက်ယ္ေကာင့္ကို သိပ္မၾကည္ဘူး။ ေကာင္မေလးက ကုိးတန္း...၊ နက်ယ္ေကာင္ထက္ တတန္းငယ္တယ္။ စံဖူးကေတာ့ ေျခာက္တန္းကတည္းက ေက်ာင္းထြက္ထားတဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့ နက်ယ္ေကာင္က သူ႔ထက္စာရင္ တပန္းသာေနသလိုလို ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဆရာမသားကလဲ ျဖစ္ေနေသးတာကုိး။ တရက္က်ေတာ့ နက်ယ္ေကာင္ ေခ်ာစိန္တို႔ လမ္းထဲ ရစ္သီရစ္သီ သြားလုပ္တုန္း စံဖူးနဲ႔ ဆုံတယ္။
`နက်ယ္ေကာင္၊ ဘယ္လဲကြ´
`ဒီနားတင္ကြ´
`ဘာလဲ၊ ေခ်ာစိန္တို႔ အိမ္လား´
နက်ယ္ေကာင္ ရွဳတည္တည္နဲ႔ ျပန္ၾကည့္ၿပီး `ေအး...၊ ဟုတ္တယ္ကြာ´ လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
`မင္းနဲ႔ သူနဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီလား´
အမွန္တကယ္က ရည္းစားျဖစ္ဖို႔ ေနေနသာသာ ေကာင္မေလးကုိ ဘာမွေတာင္ နက်ယ္ေကာင္ အဲဒီတုန္းက မေျပာရေသးဘူး။ ဟိုက ျပန္ႀကိဳက္လား မႀကိဳက္လား သိဖို႔ဆိုတာကေတာ့ ေ၀းေရာေပါ့...။ ဒါေပမယ့္ နက်ယ္ေကာင္ စံဖူးကို ေတာ္ေတာ္ေလးကို မ်က္စိစပါးေမႊးစူးေနတာနဲ႔ပဲ...။
`ေအး၊ ျဖစ္ေနတယ္ကြ´
ယုံသလိုလို၊ မယုံသလုိလို မ်က္ႏွာနဲ႔ ေစာင္းငန္းေစာင္းငန္း လွည့္ထြက္သြားတဲ့ စံဖူးကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲကေတာ့ တခြိခြိနဲ႔ေပါ့...။ အခု ျခင္းပြဲျဖစ္လာရတဲ့ အရင္းခံက အဲဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္လဲ ပါတာေပါ့။ ရည္းစားလုဘက္ မဟုတ္တဲ့ အၿပိဳင္ပိုးဘက္ေတြလို႔ ေျပာရမလားဘဲ။
***
`သရီး... လပ္ဖ္´
ဟုိေကာင္က သုံးမွတ္တက္သြားၿပီ။ နက်ယ္ေကာင့္ခမ်ာ အူယားဖားယား ႏိုင္လို႔ေကာင္းတုန္း။ ခါးေတာင္းႀကိဳက္ထားတဲ့ ပုဆိုးကို ေပါင္ရင္းမွာ ကပ္ေနေအာင္ ခပ္က်စ္က်စ္ေလး လိပ္တင္ရေသးတယ္။ ဟိုေကာင္ စံဖူးကေတာ့ ရွမ္းျပည္ျပန္ ယုိးဒယားျဖစ္ အားကစားေဘာင္းဘီနဲ႔...။ နက်ယ္ေကာင့္ကုိလဲ ထီမထင္တဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ လွမ္းၾကည့္ေနေသးတယ္။
ေနာက္တလုံး...။
၀ွီးခနဲ ေရာက္လာတဲ့ ျခင္းလုံးကို မ်က္စိစုံမိွတ္ ေခါင္းတိုက္ပစ္လိုက္တာ ျခင္းလုံးက ပိုက္ထဲကို သြားတုိးျပန္ပါေလေရာ...။ သြားျပန္ၿပီ။
`ဖိုး... လပ္ဖ္´
***
စံဖူးက ေလွာင္ေထ့ေထ့ မ်က္ႏွာထားနဲ႔...
`ဘယ္လိုလဲ...၊ အမွတ္ေက်ာ ယူမလား နက်ယ္ေကာင္´
`မယူဘူးကြာ´
ေနာက္တလုံး...။
ဒီတခါေတာ့ စံဖူးက နက်ယ္ေကာင့္ကို ေလွ်ာ့တြက္ထားပုံနဲ႔ ဆာဗင္ကို ခပ္ေျမာက္ေျမာက္ေလး ပင့္ခတ္ၿပီး ပုိ႔လိုက္တယ္။ ဘယ္ရမလဲ...၊ မီးရထားတြဲ ၀င္ေဆာင့္သလို အရိွန္နဲ႔ ဒုန္းဆို ေျပးတုိက္လိုက္တာ ဟိုဘက္ကြင္းေထာင့္ကို ျခင္းလုံးက စိုက္ခနဲ ေရာက္သြားတယ္။ ဟုိေကာင္ ေျခကားယားနဲ႔ လိုက္ဖမ္းတာ မမိေတာ့ဘူး။
`လပ္ဖ္... ဖိုး´
စံဖူးဆိုတဲ့ေကာင္က ဘယ္သန္...၊ ဒီေတာ့ ညာဘက္ကို ထိုးရင္ ဒီေကာင္ ဆယ္ႏိုင္ေလာက္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ တြက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔...။
***
`ႏိုင္း ... အလဲဗင္း´
ေနပူက က်ဲကဲ်ေအာက္မွာ ေက်ာအေျပာင္သားနဲ႔ စံဖူးနဲ႔ နက်ယ္ေကာင္ ျခင္းစြမ္းျပေနလိုက္ၾကတာ ပြဲက အရိွန္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းစ ျပဳလာၿပီ။ ႏွစ္မွတ္ပဲ ကြာေတာ့တာမို႔ စံဖူးကလဲ ေစာေစာကလို အထင္မေသးရဲေတာ့ဘူး...။ အဲဒီအခိုက္မွာပဲ...။
ဆာဗင္ထိုးေတာ့မယ့္ နက်ယ္ေကာင့္ မ်က္လုံးက ျခင္းကြင္းရဲ့ ဟိုးဘက္က လမ္းမကို တခ်က္လွမ္းၾကည့္မိတယ္။ ခပ္ေ၀းေ၀းကေန ေလွ်ာက္လာေနတဲ့ အရိပ္ေလး တခု...၊ သူ႔စိတ္ေၾကာင့္ေပါ့ ေနပူပူမွာ ျခင္းအၿပိဳင္ခတ္ေနရတာ...။
ေခ်ာစိန္...။
ျခင္းကြင္းကို ဆတ္ေတာက္ေတာက္ပုံစံ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္လာတဲ့ ေခ်ာစိန္ကို ေတြ႔ေတာ့...။
***
႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နက်ယ္ေကာင္ အားေတြတက္ၿပီး ႏိုင္မွာေပါ့။ တကယ္တမ္း အျပင္မွာက်ေတာ့ ေခ်ာစိန္ကို ေတြ႔ေတာ့မွပဲ အမွတ္ေတြလဲ တမွတ္မွ မတက္ေတာ့ဘူး။ ရွဳံးသြားပါေလေရာ...။
အဲဒီေန႔က နက်ယ္ေကာင္ ဆယ့္ငါ့းက်ပ္ရွဳံးသလို ေျခေထာက္လဲနာ၊ ေခါင္းလဲ နာေပါ့...။ ဒါေပမယ့္ စံဖူးကုိ နက်ယ္ေကာင္ ႏိုင္လိုက္ပါတယ္။
ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့..။
အဲဒီေန႔ ညေနမွာ ေခ်ာစိန္နဲ႔ နက်ယ္ေကာင္ တကယ္ပဲ ရည္းစားျဖစ္သြားၾကတယ္။ ျခင္းလုံးပြဲ ရွဳံးတာကို သနားလို႔တဲ့...။
***
ကလိုေစးထူး
9 comments:
အဲဒီေခ်ာစိန္နဲ့ ရီးစား ဘယ္ႏွစ္လ ျဖစ္ခဲ့လဲ။
အဟီး
နဂ်ယ္ေကာင္ ကံေကာင္းတာေပါ့ ျခင္းပြဲမွာ ၁၅ က်ပ္ရႈံးေပမယ့္ အခ်စ္ပြဲမွာ ၁၅၀၀ ရလိုက္တယ္ေလ း) ဒါနဲ ့ ေခ်ာစိန္နဲ ့က ဘယ္လိုရည္းစားေတြျဖစ္သြားတာတုန္ နဂ်ယ္ေကာင္ ရႈံးသြားလို ့ သနားခ်စ္နဲ ့ ခ်စ္သြားတာလားမသိဘူးေနာ့္ :P
တယ္ေကာင္းတဲ႔ အရွဳံးပါလားေဟ႔။
ေခ်ာစိန္ခမ်ာ သနားစရာေနာ္ ...
အရွဳံး ထဲက အျမတ္ဘဲေပါ့.....ဟီးဟီး
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အခ်စ္ကို ေဘာလံုးပြဲတို႔ ျခင္းလံုးပြဲတို႔နဲ႔ ျပိဳင္တဲ့ေခတ္မကုန္ေသးဘူးေနာ္။ ေကာင္းတယ္။ ရံႈးသြားလို႔ သနားျပီး ေရြးလိုက္တာေတာ့ မမိုက္ဘူး။ :)
Best loser....
ၾကြားတယ္ဗ်ိဳ႕)))))))))) :P
ေခ်ာစိန္ဆိုတာ ကန္စြန္းပြင့္ေလးပန္ျပတဲ့ ေကာင္မေလးလား…
Post a Comment