ဂြမ္းတဲ့ည...

ည ၁၁ နာရီနဲ႔ ၁၇ မိနစ္တဲ့...။

ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ ေရႊျပည္ႀကီးမွာ ဘယ္အခ်ိန္ရိွေလာက္ပါ့မလဲလို႔ စဥ္းစားမိတယ္။ အင္း...၊ မနက္ ဆယ္နာရီနဲ႔ ၄၇ မိနစ္ေလာက္ေတာ့ ရိွမွာေပါ့ေလ။ က်ေနာ့္ဆီမွာ ဧၿပီ ၁၂ ရက္ေန႔ ည ဆိုေပမယ့္ ေရႊျပည္ႀကီးမွာေတာ့ ၁၃ ရက္ေန႔ မနက္ေပါ့။

အသက္ ခပ္ငယ္ငယ္ ဒီလိုေန႔ ဒီလို အခ်ိန္တုန္းကဆုိရင္ေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ၊ အိမ္မွာရိွတဲ့ ေမေမ့ရဲ့ ပလတ္စတစ္ အ၀တ္ေလွ်ာ္ ဇလုံႀကီး အႀကီးႀကီးကို အိမ္ေရွ႕မွာခ်၊ ေရပုံးေလးနဲ႔ ေခါက္တု႔ံေခါက္ျပန္သယ္ၿပီး အဲဒီဇလုံထဲ ေရျဖည့္၊ ခါတိုင္း ေရခ်ိဳးေနက် ဒန္ဖလားကုိပါ ယူလာၿပီး အိမ္ေရွ႕မွာ ျဖတ္သြားသမွ် လူေတြကုိ လိုက္ပက္ေတာ့တာပဲ။ ေကာင္းေကာင္း အပက္မခံရင္ ေနာက္ကေန ေရႁပြတ္နဲ႔ လိုက္ထိုးေသးတာ...။ တခ်ိဳ႔ လူႀကီးေတြက `ေဟ့ေကာင္ေလး၊ မနက္အေစာႀကီး ရိွေသးတယ္ကြ´ လို႔ ေျပာလဲ မရဘူး။ `သႀကၤန္က်ၿပီဗ်´ ဆိုၿပီး အတင္းလိုက္ပက္တာပဲ။

အခုေတာ့ ...၊ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲ အခန္းထဲမွာ မီးေရာင္ ခပ္မွိန္မွိန္ရယ္ အလင္းေရာင္စူးေနတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာ မ်က္ႏွာျပင္ရယ္ပဲ ရိွတယ္။

***

မနက္ကေပါ့...။

ဒီျပည္နယ္ကို တေလာကမွ ေရာက္လာတဲ့ ျမန္မာဘုန္းႀကီးတပါးကို ၀တ္ျပဳဂါ၀ရ ျပဳၾကရင္း ဒီကုိေရာက္ေနၾကတဲ့ မိသားစုေတြထဲကမွ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြကို ဂါ၀ရျပဳကန္ေတာ့ၾကတဲ့ ပြဲေလးကို ေရာက္သြားတယ္။ ဘာမွ သိပ္ၿပီးေတာ့ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ခမ္းခမ္းနားနားေတြ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကတာေတာ့လဲ မဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္တအိမ္မွာ လူစုၿပီး ဘုန္းဘုန္းကို ၀တၳဳေငြကပ္သူကပ္၊ ဆြမ္းအေျခာက္အျခမ္း လွဴသူလွဴ၊ ဘုန္းဘုန္းက ဆုေတြေခၽြ၊ ၿပီးေတာ့ အသက္အရြယ္ႀကီးသူေတြကို မိမိ တတ္ႏိုင္ရာအလိုက္ေလး ကူၾက၊ ကန္ေတာ့ၾကေပါ့။

ကန္ေတာ့ၾကတဲ့ အစီအစဥ္လဲ ၿပီးေရာ တေယာက္က ထေအာ္တယ္။ `သႀကၤန္က်ၾကရေအာင္ေဟ့´ တဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ အိမ္ရွင္ျဖစ္သူက သူ၀ယ္ထားတဲ့ ငါးေျခာက္ေတြနဲ႔ သႀကၤန္ေၾကာ္နဲ႔ သၾကၤန္ထမင္း ခ်က္စားၾကဖို႔ လုံးပန္းတယ္။ တျခားသူေတြက တီဗီြေရွ႕မွာထုိင္၊ ရန္ေအာင္ သႀကၤန္ေခြဖြင့္လိုက္၊ ေဇာ္ပုိင္သႀကၤန္ေခြဖြင့္လိုက္၊ ရတနာၿမိဳင္ သႀကၤန္ေခြဖြင့္လိုက္နဲ႔ အသံေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း သႀကၤန္သီခ်င္းေတြ လူတိုင္း ေအာ္ဟစ္ ဆိုၾကတာပဲ။

`သႀကၤန္အက ဘယ္သူကတတ္လဲေဟ့´ ဆိုေတာ့ မနီ ဆိုတဲ့ တေယာက္က `ၾကာသလားလို႔´ ဆိုၿပီး ထကပါေလေရာ။ `ငါတို႔ကေတာ့ ဒိုးဒိုးဒန္႔ဒန္႔ကို ပုိႀကိဳက္တယ္´ ဆုိၿပီး ရဲေလးနဲ႔သီရိ တြဲဆိုထားတဲ့ `ဟိုအရင္က သႀကၤန္ရက္´ သီခ်င္းနဲ႔ ထကသူကလဲ ရိွေသးတယ္။ ဟိုလူက တပုဒ္၊ ဒီလူက တပုဒ္နဲ႔ အိမ္တအိမ္လုံးလဲ သႀကၤန္သီခ်င္းေတြနဲ႔ ဆူညံသြားတာပဲ။ အေပၚထပ္မွာ ရိွေနတဲ့ ဘုန္းဘုန္းကေတာင္ ေလွကားထိပ္ကေန လာရပ္ၾကည့္ၿပီး နားလည္စာနာတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၿပဳံးၿပဳံးႀကီး ေငးလို႔...။

`သႀကၤန္ေၾကာ္ က်က္ၿပီေဟ့´ လို႔ အိမ္ရွင္က ေအာ္လိုက္တာနဲ႔ မီးဖိုထဲကို အလုအယက္ေျပးသြားၾကတယ္။ အျမန္ခ်က္တဲ့ သၾကၤန္ထမင္းကေတာ့ ဘာမွထူးေထြခက္ခဲလွတာလဲ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဖေယာင္းနံ႔ေတြ ဘာေတြ ရေအာင္လဲ မလုပ္ျဖစ္ဘူး။ ထမင္းကုိ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ခ်က္ၿပီး ေရေတြစိမ္၊ ၿပီးရင္ သႀကၤန္ေၾကာ္လို႔ ေခၚတဲ့ ကမန္းကတန္း ငါးေျခာက္ေၾကာ္နဲ႔ ေလႊးၾကတာပါပဲ။

`မုန္႔လုံးေရေပၚေလး စားခ်င္လိုက္တာဟယ္´ ဆုိၿပီး တေယာက္က ေျပာေနေသးတယ္။ `အမယ္၊ ႐ုပ္ၾကမ္းႀကီးနဲ႔ ႏုမေနနဲ႔၊ လာစမ္းပါ´ ဆိုၿပီး ေနာက္တေယာက္က ပုခုံးဖက္ေခၚၿပီး သႀကၤန္နဲ႔ ဘာမွမဆိုင္တဲ့ စုိင္းစိုင္းရဲ့ သီခ်င္း `ေတာေဂၚလီ´ ကို လိုက္ေအာ္ဆုိၿပီး ေပ်ာ္ေနၾကတာ။ ေပ်ာ္ေနၾကတာထက္ ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာေလးမွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေနတတ္ၾကတာလု႔ိ ေျပာရင္ ပုိမ်ားမွန္မလား။

ဖိုးကာျပန္ဆိုထားတဲ့ `ႏွစ္သစ္မဂၤလာ´ သီခ်င္းကုိ က်ေနာ္ ဆိုေတာ့ တပိုဒ္ေတာင္ ျပည့္ေအာင္ မဆိုလိုက္ရပါဘူး။ အကုန္၀ိုင္းေအာ္ ဆိုၾကတာနဲ႔ပဲ အသံေတြက ကၽြတ္ကၽြတ္ကို ညံလို႔...။

ျမနႏၵာလား...၊ ဘယ္ေနမလဲ။ ပါလိုက္ေသးတာေပါ့။ ေျပာရရင္ ေဂ်းမီရဲ့ `ေခတ္သစ္သႀကၤန္ယိမ္း´ သီခ်င္းေတာင္ ရရမရရ ၀ိုင္းေအာ္လိုက္ၾကပါေသးတယ္။

***

ရန္ကုန္က သႀကၤန္အႀကိဳမနက္ကေတာ့ အခုေလာက္ဆို ကားတ၀ီ၀ီ၊ ေရတျဗန္းျဗန္းနဲ႔ လန္းခ်င္လဲ လန္းႏိုင္တယ္၊ ရမ္းခ်င္လဲ ရမ္းႏိုင္တယ္။

နယ္ၿမိဳ႔ကေလးက သႀကၤန္အႀကိဳ မနက္မွာလဲ လွည္းသံက တဂၽြမ္းဂၽြမ္း၊ ေရပက္သံက တဗြမ္းဗြမ္းနဲ႔ ဆန္းခ်င္လဲ ဆန္းႏိုင္တယ္။

ဒီဘက္က ကမၻာတဘက္ျခမ္း သႀကၤန္ညမွာေတာ့ ဘေလာ့ဂါ ကလိုေစးထူးတေယာက္ ဂြမ္းခ်င္တုိင္း ဂြမ္းေနေလရဲ့။

***

ကလိုေစးထူး



(ဂြမ္းဂြမ္းနဲ႔ သီခ်င္းနားေထာင္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ)