Friday, July 15, 2011

ပုံရိပ္ရဲ႕ အမွတ္တရေတြ...

လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးလေလာက္ကပါ။

က်ေနာ္ ကိုးႏွစ္ေလာက္ ေ၀းကြာေနတဲ့ မိဘညီအကုိ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အဆက္အသြယ္ ျပန္ရလိုက္တယ္။

ကုိးႏွစ္ေလာက္ ၾကာေအာင္ ဘာဆိုဘာသတင္းမွလဲ မၾကား၊ ဘာအဆက္အသြယ္မွလဲ မရတဲ့ သားႀကီးရဲ႕ အသံကုိ ျပန္ၾကားရလို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမရဲ႕ အသံေတြဟာ ေဖာ္မျပႏိုင္ေအာင္ ၀မ္းသာေနတဲ့ အသံေတြ အတုိင္းသား ေပၚလြင္ေနတယ္။ ပထမဆုံး ဖုန္းအဆက္အသြယ္ ရလိုက္တဲ့ ညီျဖစ္သူရဲ႕ “ကုိႀကီးလား…၊ အခုေျပာေနတာ ကိုႀကီးပဲလား” ဆိုတဲ့ ၀မ္းသာအားရသံႀကီးကလဲ ဘယ္ေလာက္ ၀မ္းသာေနတယ္ဆုိတာ ထင္ရွားလို႔ေပါ့။

သူတို႔က က်ေနာ္ ေသသြားၿပီလို႔ေတာင္ သတင္းသဲ့သဲ့ ၾကားသလို ျဖစ္ေနၾကတာကိုး…။

***

ဟိုေကာင္ ညီအငယ္ေကာင္က ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္နဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာကို အျဖစ္ေလာက္ သုံးတတ္ေနေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္ မိသားစု ဓာတ္ပုံေလးေတြ ပို႔ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီဓာတ္ပုံေတြထဲက မွတ္မွတ္ရရ ပုံရိပ္ေလးတခ်ိဳ႔နဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ အမွတ္တရ တင္ၾကည့္ခ်င္တယ္။










ေဖေဖရယ္၊ က်ေနာ္ရယ္၊ ညီေလးရယ္ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ေလာက္က ပုံပါ။ ဟိုေကာင္ကေတာ့ ၿပဳံးေစ့ေစ့၊ က်ေနာ္ကေတာ့ မႈံေတေတရုပ္။















ဒါကေတာ့ က်ေနာ့္ မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ အဲဒီအခ်ိန္ ႏုပ်ိဳငယ္ရြယ္စဥ္က ပုံ။















ေနာက္ အႏွစ္ ၃၀ နီးပါး အၾကာမွာေတာ့ တေနရာစီ ခြဲၿပီး ေနထိုင္ၾကတဲ့ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမက က်ေနာ့္ညီမေလးရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္ အတြက္ ျပန္ဆုံၾကေတာ့ ဆယ္စုႏွစ္ သုံးခုအတြင္း ပထမဆုံးအႀကိမ္ စုံတြဲ ျပန္႐ိုက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပုံ…။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ရွဳတည္တည္နဲ႔…။
























က်ေနာ္ညီမေလး မဂၤလာေဆာင္တုန္းက ေဖေဖ၊ေမေမ၊ ညီေလးရဲ႕ မိသားစုနဲ႔ ညီမေလးတို႔ စုံတြဲ မိသားစု စုံစုံညီညီ ႐ိုက္ထားတဲ့ပုံပါ။ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖ့ေဘးက လြတ္ေနတဲ့ ခုံမွာ က်ေနာ္ ၀င္မထိုင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။













ဟိုးတေလာက အြန္လိုင္းက တဆင့္ ေတြ႔ရတဲ့ ေဖေဖနဲ႔ေမေမပါ။ က်ေနာ့္ကို မိသားစု စုံစုံလင္လင္ေတြ႔ၾကဖုိ႔အတြက္ ေဖေဖက ေမေမရိွတဲ့ နယ္ၿမိဳ႔ကို အေရာက္သြားၿပီးမွ မိသားစုေတြ အကုန္ အြန္လိုင္းမွာ ဆုံၾကတဲ့ေန႔ကပါ။










ေဖေမက ေမေမ့ကို မသိမသာ ဖက္လိုက္တုန္းက က်ေနာ္ ခိုး႐ိုက္လိုက္တာ။
















ဒါကေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပန္ရလို႔ ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့ ညီနဲ႔ ညီမေလး။

***

“သား၊ ဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမလဲ” လို႔ ေဖေဖက ေမးေသးတယ္။ က်ေနာ္ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ “ဘယ္ေတာ့ ျပန္လာလို႔ ရမယ္ ဆိုတာ ေဖႀကီး သိတာပဲေလ” လို႔…။ “ေအးေပါ့ကြာ” တဲ့…။

***

ကလိုေစးထူး

8 comments:

rita said...

အၿပံဳးေတြနဲ႔တင္ သူတို႔အားလံုးဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ေနတယ္ဆိုတာ သိသာတယ္။ ဝမ္းသာစရာပါပဲ။
:)

ကလူသစ္ said...

ကလိုလဲ ေတာ္ေတာ္၀မ္းနည္း၀မ္းသာျဖစ္ေနမွာေပါ႕။ ခိုးရိုက္ထားတဲ႔ပံုကို ျပန္ပို႔ေပးလုိက္ေလဗ်ာ။

ဘုန္းဉာဏ္ said...

ကိုေစထူးကို မသိပါဘူး။ ၂၀၁၀ စကၤာပူ ဆမ္ဘာဝမ္ သႀကၤန္ အေၾကာင္း စာေရးမယ္ စိတ္ကူးေတာ့ ေရးၿပီးတာ ရွိ မရွိ သိခ်င္တာႏွင့္ ရွာၾကည့္ေတာ့မွ ဒီဆိုက္ကို သိတာပါ။ ေနာက္ေတာ့ ၃ ေလာက္ လာၿပီး ဟာသပို႔စ္ေလးေတြ ဖတ္ဖူးတယ္။ ဆိုလိုတာက မသိကြ်မ္းဖူးပါဘူး။

ဒါေပမဲ့ ကိုးႏွစ္ေလာက္ အဆက္အသြယ္ လုံးဝ ျပတ္သြားၿပီး ခု ခင္ဗ်ား မိဘ၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြႏွင့္ အဆက္ အသြယ္ ျပန္ရတယ္ဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ား အတြက္ တကယ္ကို ဝမ္းသာမိပါတယ္။ အဲဒီ အဆက္အသြယ္ေလး ထာဝရ ရေနပါေစလို႔။

Anonymous said...

ေနႏိုင္လိုက္ေလေတာ္.....အေမေတြ ေဖေတြက ေတာ္ေတာ္ေတြ႕ခ်င္ေနမွာပဲ...မွတ္တမ္းမဲ႕ထဲက ေစာင္႔ဖတ္လာတာ...၁ႏွစ္ေလာက္ၾကမွ ျပန္ေပၚလာလို႕ ၀မ္းသာပါဧ။္...ထိုင္းေလာက္သြားလည္ပီး မိဘေတြ႕နဲ႕ေတြ႔လည္းရတာပဲ..ၾကိဴးစားၾကည္႔ပါ. PP ေတြလဲ ျမန္မာမွာ လြယ္ေနပီပဲ...မိဘဆိုတာ ဘာနဲ႕မွ အစားထိုးမရတာ မေျပာလဲ ကိုေစးထူးက ပိုသိမွာပါ..အရင္က အမိုးကို အေမထင္ေနတာ .. .ေပ်ာ္ရြင္ပါေစ..မိဘကို ေပးကမ္းေစာင္႔ေ၇ွာက္ေထာက္ပံႏိုင္ေသာ သားျမတ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါေစ..

ေမဇင္

Maung Myo said...

က်ေနာ္ ဒီပို႔စ္ေလးဖတ္ျပီး ဘာလို႕လဲေတာ့မသိဘူး မ်က္ရည္ေတြေတာင္၀ဲလို႕ း) နုလိုက္တာလို႕ေတာ့မထင္ေစခ်င္ပါ ၅၂၈ သံေယာဇဥ္ေတြက သိပ္ခိုင္ျမဲတာေလ ေသြဟာေရေလာက္မက်ဲဘူးဆိုသလို အေရးၾကီးေတာ့ ေသြးနီးၾကတာေပါ့ ၉ ႏွစ္ၾကီးမ်ားေတာင္ေနာ္ တကယ္ကို အၾကာၾကီးပဲ ။ အငယ္ေတြ ေပ်ာ္ေနတဲ့ အေပ်ာ္ေတြကို ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည္နုးမိတဲ့ အငယ္ေတြေနရာကၾကည့္ရင္ေတာ့ အစ္ကို အစ္မေတြဆိုတာ သူတို႕ေရွ႕က တံတိုင္းငယ္ေလးေတြပဲေလ အဲ့တာေၾကာင့္ အေရးအေၾကာင္းၾကံဳရင္ေတာ့ အၾကီးေတြကို သတိတရ ရွိတတ္ၾကတယ္ ။ ကြဲကြာေနတဲ့ မိသားစုေလး ျပန္စံုၾကတယ္ဆိုလို႕ တကယ္ကို ၀မ္းသာပါတယ္ ။

ဘဘ နဲ႔ ၾကီးၾကီး ပံုေလးေတြက ခ်စ္စရာေကာင္းေနတယ္ း)

သက္ေဝ said...

ဝမ္းသာ ဝမ္းနည္းစရာပါပဲ...
မိဘေတြ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြၾကားမွာ ဘာလို႔မ်ား ၉ ႏွစ္ေလာက္ၾကာေအာင္ အစေဖ်ာက္ေနခဲ့ပါလိမ့္...
ေနႏိုင္လိုက္တာ လို႔ ေျပာခ်င္သြားတယ္... း))

ေမဓာ၀ီ said...

ဓာတ္ပံုမ်ားသည္ စိတ္ေနစိတ္ထားကို ေဖာ္ျပ ေနၾက၏။
မိဘ ၂ ပါးက သေဘာေကာင္းတဲ့ပံု ...
ညီမေလးက ပြင့္လင္း႐ိုးသားတဲ့ မ်က္ႏွာေလး
ညီေလးက ေဖာ္ေရြျပီး ေပ်ာ္တတ္မယ့္ပံု ...
အကိုႀကီးကေတာ့ ႐ႈသိုးသိုး ... အလကားေန စိတ္ဆိုးတတ္တဲ့ပံုပဲ ...
ဟုတ္တယ္ဟုတ္ :P

၉ ႏွစ္ေတာင္ ပစ္ထားတာေတာ့ လြန္ပါတယ္။
၉ ႏွစ္လံုး စိတ္ပူေနမယ့္ မိသားစုအတြက္ ၉ ႏွစ္စာ အတိုးေရာ အရင္းပါ ဆပ္ေပေတာ့။ ပူတယ္လို႔ မညည္းေၾကး :))

Moe Cho Thinn said...

ပုံေတြ ၾကည္႔ၿပီး ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ တလွပ္လွပ္ ဘာလို႔ ျဖစ္ေနလဲ မသိ။
အမလဲ တႏွစ္ေလာက္ ေပ်ာက္ေနတဲ႔ ေမာင္ေလးကို လာၾကည္႔တာ..