Tuesday, November 21, 2006

ဒီတလ အၾကိဳက္ဆုံးမ်ား...

ဒီေန႔ေတာ့ က်ေနာ္ ဖတ္ခဲ့မိသမွ် ျမန္မာ ဘေလာ့မ်ား၊ အင္တာနက္စာ မ်က္ႏွာမ်ားက အၾကိဳက္မိဆုံး စာစု၊ ကဗ်ာနဲ႔ ဖန္တီးမႈမ်ားကို တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ အခု တင္ျပတဲ့စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြ၊ ဖန္တီးမႈေတြဟာ က်ေနာ္ တဦးတည္းရဲ့ ဖတ္ရွဳ သိမိသေလာက္သာ ျဖစ္လုိ႔ ဒီထက္ သာလြန္ ေကာင္းမြန္တာေတြ ရိွေကာင္း ရိွႏိုင္အုံးမွာပါ။ ျမင္းထိန္း ငတာရဲ့ ခ်ီးက်ဴးမႈမ်ိဳးလို ျဖစ္သြားမိခဲ့ရင္လဲ လြန္တာရိွ ၀ႏၷာမိပါ ခင္ဗ်ာ။ က်ေနာ္ ဖတ္ရွဳမိသမွ်ေတြထဲက ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားတာေတြကေတာ့ မခ်ီးက်ဴးပဲ မေနႏိုင္တဲ့အတြက္ ရိုးသားစြာ ေ၀မွ်ေပးျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကဲ.. က်ေနာ္နဲ႔ အတူ ခံစားၾကည့္ၾကရေအာင္လား။

***အၾကိဳက္ဆုံး ဘေလာ့ဂါ ပို႔စ္ မ်ား***

(၁) လဖက္ရည္ဆုိင္က ညေနခင္း

ဒီပုိ႔စ္ကို ေရးသူကေတာ့ မေမဓာ၀ီပါ။ ဆင္းရဲ ၾကပ္တည္းလွတဲ့ ဒီေခတ္ ျမန္မာျပည္မွာ သူဖုန္းစားေတြ အေတာ္ကို မ်ားျပားလာတာကို ဒီပုိ႔စ္က ျပပါတယ္။ ဒီပုိ႔စ္မွာ က်ေနာ္ ႏွစ္သက္တာကေတာ့ မိမိ စိတ္အမွားကို ၀့ံ၀့ံစားစား ၀န္ခံထားတာကိုပါ။ အေရးအသားကလဲ ညက္ေညာလွပါတယ္။
http://maydar-wii.blogspot.com/2006/09/at-teashop.html

(၂) မႏၱေလး-မိုးကုတ္
ဒီပို႔စ္ကို ဖန္တီးခဲ့သူကေတာ့ ကိုေဇာ္မိုးေအာင္ပါ။ ေဆာင္း၀င္ခါစ မႏၱေလး က်ဳံးေဘးက ရွဳခင္း အလွကို ဖြဲ႔ဆိုတာ အေတာ္ေလးကို လွပေသသပ္ပါတယ္။ မိုးကုတ္ကို အသြား ကားလမ္းခရီးမွာ နံေဘးမွာ အတူထုိင္တဲ့ အမယ္အိုၾကီးရဲ့ အလုပ္ရွဳပ္ပုံကို တင္ျပပုံကလဲ ၿပဳံးခ်င္စရာပါ။ မိုးကုတ္အသြား လမ္းခရီးတေလွ်ာက္ ျမင္ကြင္းေတြကိုပါ ဖြဲ႔ဆုိရင္ ပိုေကာင္းမွာပဲလို႔ ေလာဘၾကီးမိပါတယ္။
http://zawmoeaung.blogspot.com/2006/10/blog-post_31.html

***အၾကိဳက္ဆုံး ကဗ်ာ***

ဗလာမ်ား
ကိုစိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ရဲ့ ဘေလာ့မွာပါ။ ၁၉၉၆၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလထုတ္ ရာစုသစ္ ျမစ္က်ဥ္း ကဗ်ာ စုစည္းမႈ (၄)မွ ထုတ္ႏႈတ္ေဖာ္ျပတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ တိုေတာင္းေပမယ့္ ထိမိလွတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ဒီကဗ်ာကို ဖတ္မိေတာ့ ၾကားရက္ ပင္းသူေတြနဲ႔ ျမင္ရက္ ကန္းသူေတြကို ခ်က္ခ်င္းပဲ မ်က္ေစ့ထဲ ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။ ေရးတဲ့ ကဗ်ာဆရာေတာ့ ဒြန္ တဲ့။
http://7monkeys.blogspot.com/2006/11/blog-post_21.html

*** အၾကိဳက္ဆုံးေသာ ေတးသီခ်င္း တင္ျပမႈ***
Kiss
မူရင္း ကုိရီးယား သီခ်င္းနာမည္ ျဖစ္ပုံ ရပါတယ္။ က်ေနာ္ သေဘာက်တာက မူရင္းသီခ်င္းကို ခံစားၿပီးရင္ ျမန္မာမႈျပဳ သီဆုိထားတဲ့ အဆုိေတာ္ ရွင္ဖုန္းရဲ့ မညံ့လွတဲ့ သီခ်င္းကိုပါ တင္ေပးထားတာကိုပါ။ ရင္ခုန္မိသူလို႔ အမည္ေပးထားတဲ့ အဲဒီသီခ်င္းအျပင္ အဲဒီ စီးရီးက သီခ်င္းအားလုံးကို နားေထာင္ခ်င္ရင္ျဖစ္ေစ၊ ေဒါင္းေလာ့ ကူးယူခ်င္ရင္ျဖစ္ေစ အားလုံး အဆင္ေျပေအာင္ ဖန္တီးေပးထားတဲ့ ဘေလာ့ပိုင္ရွင္ရဲ့ အားထုတ္မႈကို ေလးစားမိပါတယ္။
http://sisain.blogspot.com/2006/11/kiss.html

***အၾကိဳက္ဆုံး သီခ်င္း***
နားနားၿပီးေျပာ - မ်ိဳးၾကီး
ကိုသီဟေက်ာ္ေဇာရဲ့ ဘေလာ့မွာ သြားေတြ႔ပါတယ္။ ဒီသီခ်င္းကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မိတာကေတာ့ ၾကိဳက္သလို အေတြးခ်ဲ့လို႔ ရႏိုင္တဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္ ေဇာ္လတ္ရဲ့ သီခ်င္းစာသားေတြေၾကာင့္ပါ။ အဲဒီစာသားေတြကို ကုိမ်ိဳးၾကီးရဲ့ ပါးနပ္တဲ့ အဆိုဟန္၊ အိုင္စီအဖြဲ႔ရဲ့ တီးလုံးေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္လိုက္ေတာ့ ထိမိေကာင္းမြန္လွတဲ့ ေတးတပုဒ္ျဖစ္လာပါတယ္။ သံစဥ္ကေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ သံစဥ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။
http://thihakyawzaw.blogspot.com/2006/11/narr-narr-pe-pyaw-myo-gyi.html


ကလိုေစးထူး

8 comments:

Anonymous said...

ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေတြေခတ္စားလာတဲ့ ၂၀၀၆ မွာ ဘေလာ့ဂ္ေတြကိုသိပ္မဖတ္ျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အြန္လိုင္းလုပ္ရင္ လိုအပ္တဲေက်ာင္းသင္ခန္းစာေတြရွာ၊ ပေရာဂ်က္အခ်က္အလက္ေတြကိုရွာေနတာနဲ႔ပဲအခ်ိန္ကုန္၊ ၀ါသနာပါတဲ့စာေရးဖို႔အတြက္ သမိုင္းေႀကာင္းေတြရွာ ၊ ဘိုင္အိုဂရပ္ဖီေတြရွာနဲ႔ ေနာက္ စိတ္ပါ၀င္စားတဲ့ စိတ္ပညာကိုအြန္လိုင္းမွာ သင္ယူေနတာနဲ႔ေရာ မိတ္ေဆြေတြရဲ႔ဘေလာ့ဂ္ေတြကို မွန္မွန္မဖတ္ျဖစ္ေပမယ့္ အားရင္အားသလို မေမဓာ၀ီ ၊ ေမ၁၁ နဲ႔ ကိုသံလြင္တို႔ရဲ႔ဘေလာ့ဂ္ေတြကိုေတာ့ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ေမ၁၁ ရဲ႔ အေတြးေလးေတြက ႏူးညံ့ျပီး သူ႔ဘေလာ့ဂ္ေလးမွာ ျမန္မာမေလးတစ္ေယာက္ကို ကိုယ္စားျပဳတာေႀကာင့္။ မေမဓာ၀ီနဲ႔ ကိုသံလြင္ကေတာ့ ဟနရဲ႔ ျမန္မာစာဆရာမ်ားလို႔ အေရးအသားေတြကိုအတုယူဖို႔နဲ႔ အေတြးေလးေတြကိုႀကိဳက္လို႔ပါ။
ဟနမွာဘာအေရာင္မွစြန္းထင္းမေနပါဘူး။ ဟနရဲ႔ ဦးေႏွာက္ထဲကိုလည္းဘယ္အရာမွအတင္းႀကပ္သြတ္သြင္းမခံခားရပါဘူး။ ဟနစာေရးတာ လူေတြရဲ႔ စိတ္ေတြကို ႏွစ္သိမ့္ဖို႔ပါ။ ခုေခတ္ကာလႀကီးမွာ လူေတြဟာ ေနရာတိုင္းမွာ အခက္အခဲအႀကပ္အတည္းေတြနဲ႔ မို႔ အားလံုးကစိတ္တိုေနႀကပါျပီ။ အဲဒီစိတ္ေတြကို သက္သာရာရဖို႔အတြက္ရည္ရြယ္ျပီး လူ႔စိတ္သေဘာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ေဆာင္းပါးမ်ိဳးေတြႀကိဳးစားေရးႀကည့္ေနပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ဘယ္လို ဘယ္လို ေႀကာင့္မ်ား ဟနမွာအေရာင္တစ္ခုစြန္းထင္းေနတယ္လို႔ တခ်ိဳ႔ကထင္ႀကသလဲေတာ့မသိပါဘူး။ ဟနဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္မွ စာေရးတာမဟုတ္ဘဲ mankind အတြက္စာေရးတာပါ ။
စာေရးတဲ့အခါမွာ မေမဓာ၀ီရဲ႔ ျမန္မာစာအေရးအသားကိုအတုယူပါတယ္။ မေမက သူမႏွစ္ျမိဳ႔တဲ့အရာကို သိမ္ေမြ႔တဲ့စကားလံုးေတြနဲ႔ပံုေဖာ္ျပီး မႏွစ္ျမိဳ႔ေႀကာင္းကို နူးညံံံစြာျပပါတယ္။
ကိုသံလြင္ကေတာ့ ဟနရဲ႔ကဗ်ာမွာ ပိုေနတဲ့စကားလံုးေတြကိုေထာက္ျပျပီး ဗ်ည္း ၊ သရ တို႔ရဲ႔ေနရာအစီအစဥ္ေတြကို ဟနကိုသင္ျပေပးခဲ့ပါတယ္။
ဟနရဲ႔ ျမန္မာစာဆရာမ်ားျဖစ္တဲ့ မေမ နဲ႔ ကိုသံလြင္တို႔၇ဲ႔ ဘေလာ့ဂ္မ်ားကိုအားရင္အားသလိုဖတ္ျပီး ဟနဖတ္သြားေႀကာငး္ကို ကြန္မန္႔ ၊ ဂတ္စ္ဘြတ္ခ္တို႔မွာေရးထားခဲ့တတ္ပါတယ္။ ဟိုတေလာက ျမန္မာဘေလာ့ဂ္မ်ားကိုဘာဘာညာညာအသံေတြႀကားပါတယ္။ ဟနကေတာ့ဖတ္မွာပါပဲ။
ဟနဥာဏ္မမီတဲ႔အေႀကာင္းအရာမ်ားကိုေတာ့ ဖတ္ျပီးဘာမွမေျပာသလို ဥာဏ္မီတာေတြကိုေတာ့ ဟနႏွစ္သက္ေႀကာက္း ကြန္မန္႔ေတြေရးခဲ့မွာပါပဲ။
ဆရာေတြက ဟနကို တပည့္အျဖစ္အသိအမွတ္မျပဳေပမယ့္လည္း ဟနကေတာ့ ဗုဒၵဘာသာ ျမန္မာတစ္ေယာက္ပီပီ သင္ဆရာ ၊ ျမင္ဆရာ ၊ႀကားဆရာမ်ားရဲ႔ေက်းဇူးကိုမေမ့သလို ဆရာလို႔ အျမဲထုတ္ေျပာေနမွာပါ။

ေမဓာ၀ီ said...

အၾကိဳက္ဆံုးစာရင္းထဲ က်မေရးတဲ့စာ ပါတဲ့အတြက္ ၀မ္းသာမိပါရဲ႕ ကိုသံလြင္။
တျခားအၾကိဳက္ဆံုးေတြကိုလဲ ဖတ္ၾကည့္ နားေထာင္ ခံစားၾကည့္မိပါတယ္။
က်မျဖင့္ ဘေလာ့ေတြဖတ္ရင္ ၾကိဳက္တာေတြက မ်ားေနေတာ့ အဲဒီလိုေတာင္ မေရြးထုတ္ တတ္ေတာ့ဘူး။

D Moe Thit said...

ကိုသံလြင္ အႀကိဳက္ဆံုးစာရင္းထဲ ကၽြန္ေတာ့္ပိုစ့္ပါတဲ့အတြက္ တကယ္ပဲ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္....
အကို႕ရဲ႕ ပိုစ့္ေတြကိုလည္းႀကိဳက္လြန္းလို့ အၿမဲတမ္း၀င္ဖတ္ျဖစ္ေနပါတယ္...

generation96 said...

ကဗ်ဆရာ က်ေနာ္ မဟုတ္ေပမဲ့ က်ေနာ္တင္တဲ့ကဗ်ာ ႀကိဳက္တယ္ဆိုေတာ့ ၀မ္းသာတယ္ဗ်ာ။

Anonymous said...

ကုိယ့္ႏုိင္ငံမွာ သူဖုန္းစားေတြမ်ားေနတယ္ဆုိျပီး သံုးႏႈန္းထားတာကိုတယ္မၾကိဳက္ခ်င္လွပါဘူး ႕ ႕ ကုိယ္က ျမန္မာျပည္ျပင္ပေရာက္ေနတာနဲ႕ ျမန္မာႏုိင္ငံထဲက်န္ေနတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြကုိ အဲ့ဒီလုိေျပာတာကုိေတာ့ မခံခ်င္ဘူး ႕ ႕႕ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ ငါတုိ႕အားလံုး ဘယ္ေရာက္ေနေန ျမန္မာဟာ ျမန္မာပါပဲ ႕ ႕ ႕ ကုိယ့္အမ်ဳိးဂုဏ္ ကုိယ္မႏွိမ္ပါနဲ႕ ႕ ႕ ႕ သူဖုန္းစားေတြလုိ႕ သံုးႏႈန္းထားတာကုိ ဖတ္မိတုိင္း ရင္ထဲနာတယ္ ႕ ႕ ႕

ေမဓာ၀ီ said...

က်မ တခုေျပာပါရေစရွင့္ …
ကိုသံလြင္ေရးထားတဲ့စာသားက ..
‘ဆင္းရဲ ၾကပ္တည္းလွတဲ့ ဒီေခတ္ ျမန္မာျပည္မွာ သူဖုန္းစားေတြ အေတာ္ကို မ်ားျပားလာတာကို ဒီပုိ႔စ္က ျပပါတယ္။’ လို႔ေရးထားတာပါ။
အဲဒီစာကိုေရးသားသူက်မေရာ စာကိုႏွစ္သက္သူ ကိုသံလြင္ပါ ရည္ရြယ္တာက တကယ့္သူဖုန္းစားေတြကို ေျပာတာပါ။
ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားေတြကို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ က်မေရးတဲ့ စာကို ဖတ္ၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။
က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာ ဒီလို အလွဴခံေတြ သူဖုန္းစားေတြ တကယ္လဲ မ်ားေနပါတယ္။
ဒါဟာ ႏွိမ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ဳိးဂုဏ္ကိုထိခိုက္ေအာင္ ေစာ္ကားတာလဲ မဟုတ္ပါဘူးရွင္ …
ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအတြက္ေတာ့ ရင္မနာပါနဲ႔အံုး။
တကယ္ရင္နာရမွာက … ဒီလိုသူဖုန္းစားေတြမ်ားျပားေနတဲ့ ဆင္းရဲၾကပ္တည္းေနတဲ့ က်မတို႔ တိုင္းျပည္ႀကီးအတြက္ပါ။
ဒါကို ရင္နာတတ္မယ္ဆိုရင္ ဒီလို သူဖုန္းစားေတြ ပေပ်ာက္ေအာင္ … ၾကပ္တည္းခက္ခဲေနၾကတဲ့ ဘ၀ေတြ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ က်မတို႔ အားလံုး တတပ္တအား ၀ိုင္း၀န္းႀကိဳးစားၾကရမယ္ မဟုတ္ပါလား။

ကလိုေစးထူး said...

က်ေနာ္ ခရီးသြားေနေတာ့ အခုမွပဲ ဒီကြန္မန္႔ကို ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ မေမဓာ၀ီ ေျပာသလိုပါပဲ က်ေနာ္ ေရးခဲ့တဲ့ ဆင္းရဲ ၾကပ္တည္းလွတဲ့ ဒီေခတ္ ျမန္မာျပည္မွာ သူဖုန္းစားေတြ အေတာ္ကို မ်ားျပားလာတာကို ဒီပို႔စ္က ျပပါတယ္ လို႔ ေရးလိုက္ျခင္းဟာ က်ေနာ္က ျမန္မာျပည္ ျပင္ပေရာက္ေနလို႔ ျမန္မာ အမ်ိဳးဂုဏ္ကို ႏွိမ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ မပါသလို အဲဒီစာ ေရးခဲ့တဲ့ (ျမန္မာျပည္မွာ လက္ရိွေနထုိင္ေနတဲ့) မေမဓာ၀ီကလဲ ႏွိမ္ခ်င္တဲ့ သေဘာပါလိမ့္မယ္လုိ႔ က်ေနာ္မထင္ပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ေတြဟာ လက္ရိွ အေနအထားကို ပကတိအတုိင္း ျမင္တာ ပိုေကာင္းပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ္ေရးလိုက္တဲ့ စာကို စာဖတ္သူက က်ေနာ္ေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့ကို ရေအာင္ မေရးနိုင္ေသးဘူးလို႔ပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္မွတ္လိုက္ပါတယ္။

sisain said...

ကိုကလို- ဒီပို႔စ္ကို ကြန္မန္႔မွာလင့္ခ္သြားတာ ခုမွေတြ႔လို႔ ခုမွေရာက္တယ္ဗ်။ ေနာက္က်သြားတယ္ေနာ္။
ဒီပို႔စ္ေလးတင္တဲ့အိုင္ဒီယာကိုေတာ့ ေလးစားတယ္ဗ်ာ။