Sunday, April 22, 2007

႐ုရွျပန္ ကဗ်ာတပုဒ္..

ဒီေန႔ေတာ့ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ကို လာလည္သူ မိတ္ေဆြမ်ားကို ကဗ်ာတပုဒ္ တင္ျပပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီကဗ်ာကို က်ေနာ္ေရးတာေတာ့ မဟုတ္ပါ။ က်ေနာ္တို႔တေတြ ေအးေအးေဆးေဆးေနႏိုင္ေအာင္ ေပးဆပ္ေနတဲ့ ျပည္ခ်စ္တပ္မေတာ္သား စစ္ဘိုမ်ားအနက္မွ ႐ုရွေရာက္ စစ္ဘိုတေယာက္ ေရးတဲ့ ကဗ်ာပါ။ ကဗ်ာကို ဖတ္ရျခင္းအားျဖင့္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ မတုိင္မီက ေရးခဲ့တယ္လုိ႔ ယူဆရပါတယ္။

အဲဒီကဗ်ာကို ဖတ္ျခင္းအားျဖင့္ ႐ုရွႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာစစ္ဘိုေတြရဲ့ အေျခအေနကို အားလုံး မဟုတ္ေတာင္ တေစ့တေစာင္း သိျမင္ပါလိမ့္မယ္။ ကဗ်ာထဲက စာသားတခ်ိဳ႔ရဲ့ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ အသုံးအႏႈံးေတြအတြက္ေတာ့ က်ေနာ့္ ညီမေတြ အမေတြကို အားနာပါတယ္။ ေရးသူက အဲဒီအတုိင္း ေရးခဲ့တာေၾကာင့္ ကဗ်ာကို မူရင္းအတုိင္း တင္လုိတဲ့အတြက္ဆိုတာ နားလည္ေပးမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

ကဗ်ာမွာ ေခါင္းစဥ္မပါခဲ့ပါဘူး။ ဒီကဗ်ာနဲ႔ လိုက္မယ့္ ေခါင္းစဥ္ကိုေတာ့ စာဖတ္သူ ပရိသတ္ကသာ စဥ္းစားေပးပါေတာ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီကဗ်ာကို ဖတ္မိေတာ့ ဘာေျပာရမွန္းမသိေအာင္ကို တုန္လႈပ္သြားသလို အႀကီးအက်ယ္လဲ အ့ံအားသင့္မိပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါအုံး…။


အမိျမန္မာ၊ ဘြဲ႔ရတာ ၇၅
၁၀ ေယာက္က က်ိဳးကန္း
၅ ေယာက္က ရူးႏွမ္းႏွမ္းနဲ႔
ရဲဖမ္းတာ ၇ ေယာက္
၃ ေယာက္က လူႀကီးအမ်ိဳး
ကံဆိုးသူ အေယာက္ ၅၀ (ငါတုိ႔ေက်ာင္းမွာ လူ ၅၀ ရိွလို႔)
႐ုရွနယ္ေစလႊတ္
ႏ်ဴကလီးယားကုိ အိတ္နဲ႔သြတ္ဖုိ႔တဲ့..။

ဟုိတခါ ျပည္ျမန္မာမွာ
ေငြႏွစ္ရာ ေ၀လာေ၀း
ေဆးလိပ္တုိေလး မွ်ေသာက္
Issue နဲ႔ စားေသာက္ေနရေပမယ့္
အရွင္ေမြးေတာ့ ေန႔ခ်င္းႀကီး
ေဒၚလာ ၂၀၀ ကုိုင္ၿပီးကတည္းက
လက္ၾကားမွာ စီးကရက္
ဘီယာဆုိ ပလပ္ပလပ္နဲ႔
ေသးထြက္မတတ္ မ်ိဳဆုိ႔
ညီွစုိ႔စုိ႔ အသားထုပ္
မိႈတက္လို႔ လႊင့္ပစ္လိုက္ရေသးသတဲ့…။

လယ္သမားႀကီး အေယာက္ ေလးဆယ္
ကၽြဲႏြားႏွယ္သူတုိ႔႐ုန္း
အသင္သုံးေနတဲ့ ရာတန္ႏွစ္ရြက္
သူတုိ႔တေတြရဲ့ ေခၽြးစက္…
ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိ
ရိွတာနဲ႔ ဖုန္း၀ယ္
ခါးၾကားမွာ သယ္ၿပီး
လူလယ္ေရာက္မွ ထုတ္ဆက္
အိမ္မွာေတာ့ ေယာက္မ လ်က္ေနၾကရၿပီ။

တေခ်ာက္ေခ်ာက္နဲ႔ Keyboard ႐ိုက္သံ
ႀကိဳးစားမႈေတြ မွန္ေနတယ္ မထင္နဲ႔
ရည္းစား တေယာက္ရေရး
Chatroom ေတြ လိုက္ေမးၿပီး
က်ေနာ္ကေတာ့ Master

Russia ေနတာေပါ့ႂကြား
ခပ္ထြားထြား ေလလုံးပစ္
ၾကက္ဥႏွစ္ကို ဆားနဲ႔နယ္
ထမင္းေတာင္ မတည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး..။

အခ်ိန္တန္ေတာ့ စက္ဖြင့္
ေလ့လာျဖစ္တာ all ကား
လွတဲ့ အိုး၊ ၿဖိဳးတဲ့တင္
ျမင္သမွ် သေရက်
ဟင္း…။ *** လိုက္ရ ဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔
မိုးလင္းေတာ့ ကသုတ္ကရက္
ကားဂိတ္မွာ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး
ဖင္မွန္သမွ် လိုက္ၾကည့္
တခ်ိဳ႔ကလည္း ျမန္မာအထာသိေတာ့
အက်ၤ ီကုိဆြဲခ်၊ တင္ပါးဆို ဖုံးထားမွ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔။

ေလ့လာတာ all ကား
ရွဳစားတာ မိန္းမဖင္
သင္ခ်င္တာ Chat အေၾကာင္း
ငမိုက္သားအေပါင္းက
လုိခ်င္ေတာ့ ၅ မွတ္
ဘာစာမွ မတတ္ေပမယ့္
ဆရာမကို ဆီးႀကိဳ၊ အထုပ္ကို ခပ္သြက္သြက္နဲ႔
ေျပးယူတတ္သူေတြေတာင္
Programmer ျဖစ္ေနၾကၿပီပဲ
ဆရာသင္တဲ့စာ၊ ဘာဆို ဘာမွမသိ
ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္ရင္း ေက်နပ္ေနၾကၿပီ။

ဒီတခါ Анюта
ခဏတာ၀င္ေငး
အသားေစ်းထိုးက်
ေရာင္းမရလို႔တဲ့
ၾကက္ဥေစ်းေခါင္ခိုက္
ကုလားပဲ လွည္းနဲ႔တိုက္ၿပီး
ပုတ္႐ိုက္ေရာင္းစား
ေၾသာ္.. ျမန္မာေတြေတာင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားလာၿပီပဲ။

၂၀၀၅ရဲ့ တေန႔
ေအာင္ပြဲေတြ ေပြ႔ၿပီး
ႏ်ဴကလီးယား စက္႐ုံသစ္
ဖဲႀကိဳးျဖတ္ ဖြင့္ျဖစ္ရင္ေတာ့
အင္း..
ျမန္မာျပည္ေျမပုံ အသစ္ျဖစ္ၿပီ ထင္ပါရဲ့။

1 comment:

Anonymous said...

ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက သာသနာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဦးႏုေခတ္ကလား၊ မဆလေခတ္ကလား မသိ၊ မိန္႔ဖူးတာ႐ွိပါတယ္၊ ယေန႔ေခတ္ သာသနာေတာ္ႀကီး စည္ပင္၀ေျပာေနတယ္လို႔ ဆရာေတာ္ႀကီးကို ေလွ်ာက္ၾကေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက "ငါ့ရွင္တို႔၊ သာသနာေတာ္ႀကီး ထြန္းကားေနတာမဟုတ္၊ ၀မ္းေဖာ၀မ္းေယာင္ ျဖစ္ေနတာပါ" တဲ့။ အခုလည္း တပ္မေတာ္ႀကီး ၀မ္းေဖာ၀မ္းေယာင္ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ေျပာရမလားမသိ။ :(