Sunday, October 14, 2007

စစ္တပ္ထဲမွာ (နိဂုံး)…


တပ္တြင္း အေျခအေန

သံဃာ့ကံေဆာင္သပိတ္နဲ႔ လူထုဆႏၵျပပြဲေတြကုိ စစ္တပ္က ပစ္ခတ္အၾကမ္းဖက္ ၿဖိခြင္းခဲ့စဥ္တုန္းက တခ်ိဳ႔က အဲဒီစစ္သားေတြထဲက စစ္သားတခ်ိဳ႔ စစ္ဖိနပ္ မစီးဘဲ သာမန္ ေျခညွပ္ဖိနပ္ေတြကိုသာ စီးထားၾကတာကို `အဲဒီလူေတြ စစ္သားအစစ္မွ ဟုတ္ပါေလစ´ လို႔ ဒြိဟစိတ္ ၀င္ခဲ့ၾကတာကို သတိထားမိပါတယ္။

က်ေနာ့္အျမင္အရ သုံးသပ္ၾကည့္ရရင္ေတာ့ အဲဒီ စစ္သားတခ်ိဳ႔ စစ္ဖိနပ္ စီးမထားရျခင္းရဲ့ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ႏွစ္ခ်က္ကို စဥ္းစားလုိ႔ရပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့…

ပထမတခ်က္ကေတာ့ ဆႏၵျပပြဲေတြကို ႏွိမ္နင္းဖုိ႔အတြက္ တာ၀န္ယူထားၾကတဲ့ စစ္တပ္ေတြအားလုံးဟာ သူတို႔ တည္းခိုတဲ့ ေနရာေတြမွာ အၿမဲတေစလုိလို Standby အျဖစ္နဲ႔ အဆင္သင့္အေနအထားမွာ ရိွေနၾကရပါတယ္။ တခါတရံမွာ သူတုိ႔ရဲ့ နားေနခ်ိန္၊ ထမင္းစားခ်ိန္ ေရာက္တဲ့အခါ ပူျပင္းလွတဲ့ ျမန္မာျပည္ ရာသီဥတုနဲ႔ သိပ္အဆင္မေျပလွတဲ့ စစ္ဖိနပ္ေတြကို ခဏတာျဖစ္ျဖစ္ ခၽြတ္ထားတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို ခၽြတ္ထားၿပီး သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္တဲ့ ညွပ္ဖိနပ္ကို ၀တ္ဆင္ထားခိုက္မွာ အထက္အမိန္႔အရ ဆႏၵျပပြဲေတြကို ႏွိမ္နင္းဖုိ႔ အျမန္ဆုံး ထြက္ခြာရေတာ့ စစ္ဖိနပ္ကို ျပန္မစီးအားေတာ့ဘဲ အခ်ိန္တိုတြင္း တန္းစီ၊ လူစစ္ၿပီး အခင္းျဖစ္ရာကို ေရာက္ေအာင္ သြားၾကတဲ့အတြက္ သူတို႔ ေျခေထာက္ေတြမွာ ေျခညွပ္ဖိနပ္ေတြ စီးလ်က္သား ျဖစ္ေနၾကတာပါ။

ဒုတိယတခ်က္ကေတာ့ တခ်ိဳ႔စစ္သားေတြဆီမွာ စီးစရာ စစ္ဖိနပ္ မရိွတာပါပဲ။ စစ္ေရးျပဖိနပ္၊ ေတာစီး ဖိနပ္ အစရိွတဲ့ စစ္ဖိနပ္ ႏွစ္မ်ိဳးအနက္ ဘယ္စစ္ဖိနပ္မွ စီးစရာမရိွတဲ့အတြက္ တခ်ိဳ႔ စစ္သားေတြရဲ့ ေျခေထာက္မွာ ေျခညွပ္ဖိနပ္ေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနၾကတာပါ။

စစ္သားတေယာက္ စစ္ဖိနပ္ကေလးမွ မရိွဘူးလားလို႔ ေမးစရာရိွပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ စစ္ထဲကို ၀င္ၾကသူတိုင္းအတြက္ စစ္အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းအစုံအလင္ကို တပ္က ထုတ္ေပးပါတယ္။ အဲဒီအျပင္ စစ္ပစၥည္းတခုျခင္းအလိုက္ သက္တမ္းသတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ လဲလွယ္ေပးရမယ့္ စည္းကမ္းလဲ စစ္တပ္ထဲမွာ ရိွၿပီးသားပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေအာက္ေျခအဆင့္ အျခားအဆင့္ စစ္သည္ အေတာ္မ်ားမ်ားက အဲဒီ စစ္ပစၥည္းေတြကို ေရာင္းစားပစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ စစ္ပစၥည္း ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္ ဘယ္ေလာက္ႀကီးတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ မဂၤလာဒုံေစ်းထဲက စစ္ပစၥည္းအေရာင္းဆိုင္ေတြက သက္ေသပါပဲ။ ေငြသာေပးႏုိင္ရင္၊ ဘာသက္ေသ အေထာက္အထားမွ မရိွဘဲနဲ႔ စစ္တပ္သုံးပစၥည္းေတြကို အဲဒီေစ်းမွာ အလိုရိွသေလာက္ ၀ယ္ယူႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ စစ္သား အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စစ္၀တ္ခ်ပ္တန္ဆာ မစုံမလင္နဲ႔ ေနာက္ဆုံး စစ္ဖိနပ္စီးစရာေတာင္ မရိွေတာ့တဲ့ စစ္သားျဖစ္ရေတာ့တာပါပဲ။

စစ္တပ္က စားစရာရိကၡာ၊ သုံးစရာ လစာ ေပးထားပါလ်က္နဲ႔ ေအာက္ေျခ စစ္သားေတြက သူတို႔ရဲ့ စစ္အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းေတြကို ေရာင္းစားပစ္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ နဂိုကတည္းကိုက ဘာခံယူခ်က္မွ မရိွဘဲ အေၾကာင္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ စစ္တပ္ထဲ ေရာက္လာသူ စစ္သားေတြက စဥ္းစားဆင္ျခင္ဉာဏ္ နည္းလွစြာနဲ႔ စစ္ပစၥည္းေရာင္းစားလုိ႔ ရတဲ့ေငြစတခ်ိဳ႔နဲ႕ မူး႐ူးေပ်ာ္ပါး ေသာက္စားလိုတာက တခ်က္၊ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ သူတို႔ရဲ့ ရိကၡာနဲ႔ လစာေတြကို အထက္အရာရိွတခ်ိဳ႔က ရသင့္တဲ့အတုိင္း မေပးဘဲ ခိုးယူျဖတ္ေတာက္ၿပီး ကုိယ္က်ိဳးအတြက္ အသုံးခ်ၾကတာေၾကာင့္ စစ္ပစၥည္းေရာင္းလုိ႔ ရတဲ့ ေငြစေလးနဲ႔ လတ္တေလာ အဆင္ေျပသြားရင္ ၿပီးေရာ ဆုိၿပီး ေရာင္းစားပစ္ၾကတာပါပဲ။

က်ေနာ္ စစ္ဆင္ေရး အထမ္းသမား ေပၚတာအျဖစ္ လိုက္သြားခဲ့ရစဥ္တုန္းကဆိုရင္ အေပၚပုိင္းမွာ စစ္အက်ၤီ၊ ခါးေအာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အရပ္၀တ္ အားကစားေဘာင္းဘီတို၊ ယုိးဒယား ညွပ္ဖိနပ္နဲ႔ ေရွ႕တန္းလိုက္ၾကတဲ့ စစ္သားေတြကို ေတ႔ြခဲ့ရဖူးပါတယ္္။

စစ္တပ္က ေပးတဲ့ ရိကၡာက တကယ့္အတိအက်ဆိုရင္ စားဖို႔ လုံေလာက္ပါတယ္။ အာဟာရလည္း ျပည့္၀ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တပ္ထဲက တာ၀န္ရိွသူေတြရဲ့ အဆင့္ဆင့္ ျဖတ္ေတာက္ လာဘ္စားမႈရဲ့ ဒဏ္ေတြကို ခါးစည္းခံရၿပီး အစားအစာ မ၀မလင္၊ အ၀တ္အစား မေတာက္မေျပာင္နဲ႔ လူေတာမတိုး ျဖစ္ၾကရတာကေတာ့ ေအာက္ေျခအဆင့္ စစ္သားအမ်ားစုပါပဲ။ က်ေနာ့္ညီေလး တက္ေရာက္ခဲ့ရတဲ့ တပ္သားသစ္သင္တန္းမွာဆုိရင္ သင္တန္းသား တပ္သားသစ္ေတြဟာ အၿမဲတမ္းလုိလို ဆာေလာင္ေနၾကပါတယ္တဲ့။

လစာနဲ႔ ရိကၡာစာရင္းကို အထက္ဌာန အဆင့္ဆင့္ကို တင္ျပတဲ့အခါ စည္းကမ္းပ်က္တဲ့ စစ္ဗိုလ္အခ်င္းခ်င္း စည္း၀ါး႐ိုက္ၿပီးေတာ့ တပ္တြင္းမွာ အမွန္တကယ္ရိွတဲ့ အင္အားထက္ ပိုမိုတင္ျပေတာင္းခံေပမယ့္ ေအာက္ေျခကိုက်ေတာ့ အဲဒီ ရိကၡာနဲ႔ လစာေတြကို လုံလုံေလာက္ေလာက္ ျပန္မေပးတာဟာ အႀကီးမားဆုံး တပ္တြင္း ျခစားမႈႀကီး ျဖစ္သလို တပ္မေတာ္အတြက္ သုံးစြဲတဲ့ တုိင္းျပည္ရဲ့ ဘ႑ာေတာ္ကိုလည္း လြန္စြာမွ ျပဳန္းတီးေစပါေတာ့တယ္။

စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ခြင့္ မရိွတဲ့ အျခားအဆင့္ စစ္သည္တေယာက္အဖုိ႔ စစ္မႈထမ္းသက္ၾကာျမင့္လာျခင္း၊ ရာထူးတိုးျမွင့္ျခင္းဟာ သူ႔ဘ၀ရဲ့ တိုးတက္မႈကို ဘာမွ အာမခံခ်က္မေပးႏိုင္ေပမယ့္ စစ္ဗိုလ္အရာရိွတေယာက္ စစ္တပ္ထဲမွာ ၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် ရာထူးေတြ ျမင့္ျမင့္လာေလေလ၊ ၀င္ေငြလမ္း ေျဖာင့္လာေလေလ ျဖစ္ေနတာဟာလည္း စစ္တပ္ထဲက အျခားအဆင့္ စစ္သည္ေတြအတြက္ စိတ္ဓာတ္ပ်က္ျပားေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္း တရပ္ပါပဲ။

အျခားအဆင့္ စစ္သည္တေယာက္အဖို႔ စစ္တပ္ထဲကေန ထြက္ခြင့္ရဖို႔ဆိုတာ အလြန္ခက္ခဲပါတယ္။ စစ္သက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကာျမင့္ၾကာျမင့္ ခိုင္းေစဖို႔အတြက္ အားအင္ ရိွေနေသးတယ္လို႔ ယူဆေနေသးသေရြ႕ ဘယ္အျခားအဆင့္ စစ္သည္ကုိမွ သူတို႔ရဲ့ တပ္မွဴးေတြက စစ္တပ္က ထြက္ခြင့္ကို အသာတၾကည္ မေပးၾကပါဘူး။ အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ၿပီး ဘယ္လိုမွ ခိုင္းေစလို႔ မေကာင္းေတာ့တဲ့အခါ၊ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါလုိမ်ိဳး ကူးစက္ေရာဂါ စြဲကပ္တဲ့အခါနဲ႔ ေရွ႕တန္းစစ္ဆင္ေရးမွာ ဒဏ္ရာရလုိ႔ ေျချပတ္လက္ျပတ္ ျဖစ္လာတဲ့ စစ္သည္မ်ိဳးက ထြက္ခြင့္တင္တဲ့ အခါမွသာလွ်င္ ေလွ်ာေလွ်ာရွဴရွဴနဲ႕ ထြက္ခြင့္ရပါတယ္။

စစ္ဗိုလ္ေတြအတြက္ကေတာ့ အသက္ ၆၀ ျပည့္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ရာထူး ရိွသူဟာ ၆၅ ႏွစ္အထိ တပ္မေတာ္မွာ တာ၀န္ထမ္းခြင့္ ရိွတယ္လို႔ သတ္မွတ္ေသးတဲ့ အျပင္ စစ္တပ္ရဲ့ ရာထူးအႀကီးျမင့္ဆုံး ပုဂိၢဳလ္ကိုယ္တုိင္က အသက္ ၇၀ ေက်ာ္လြန္သည့္တုိင္ေအာင္ စစ္တပ္က မထြက္ဘဲ ခပ္တည္တည္နဲ႔ စစ္စည္းကမ္းေဖာက္လုိ႔ စစ္စည္းစိမ္ကို ခံစားေနဆဲပါပဲ။

တနည္းနည္းနဲ႔ စစ္တပ္က ထြက္ခြင့္ရၾကျပန္ေတာ့လည္း စစ္မႈထမ္းေဟာင္းျခင္း အတူတူ စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းႀကီးေတြက အရပ္ဘက္ ဌာနဆိုင္ရာေတြမွာ ဘာမွမသိ မတတ္လည္း ညႊန္မွဴးေတြ ညႊန္ခ်ဳပ္ေတြျဖစ္လိုျဖစ္နဲ႔ ဆက္လက္ေကာင္းစားေနၾကေပမယ့္ အျခားအဆင့္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြအတြက္ကေတာ့ အခြင့္အေရးေတြက နည္းပါးလြန္းလွပါတယ္။ ရင္နင့္စရာေကာင္းတာကေတာ့ လူစည္ကားရာေနရာေတြမွာ ေတြ႔ရတတ္ေလ့ရိွတဲ့ စစ္ျပန္ ဒုကိၡတ သူဖုန္းစားေတြပါပဲ။ ျပည္သူေတြက နဂိုကတည္းကမွ စစ္တပ္ကို မုန္းရတဲ့အထဲ စစ္တပ္ထဲမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္မိလို႔ ဒုကိၡတျဖစ္ရေတာ့လည္း တပ္ကထြက္ၿပီး ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနရတဲ့ ဘ၀ပါ။

***

ျပည္သူႏွင့္ စစ္တပ္

တကယ္ေတာ့ စစ္သားဆိုတာဟာ ျပည္သူထဲက ျပည္သူပါလို႔ အားလုံးက နားလည္ထားၾကၿပီးသားပါပဲ။ အာဏာကို ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လူတစုက `တပ္မေတာ္သာ အမိ၊ တပ္မေတာ္သာ အဖ´ လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ၿပီး စစ္တပ္ကို သူတုိ႔ကုိယ္က်ိဳးအတြက္ လက္ကုိင္တုတ္ အျဖစ္အသုံးခ်ေနေပမယ့္ တပ္မေတာ္ရဲ့ မိဘဟာ ျပည္သူေတြပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ အာဏာပိုင္ေတြဟာ ဒီအခ်က္အလက္ကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျပည္သူထဲက ျပည္သူ႔စစ္သားနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ့ အမိအဖေမာင္ႏွမ ျပည္သူေတြကို ေသြးကြဲေအာင္ စနစ္တက် လုပ္ေဆာင္ပါတယ္။ တပ္သားေတြကို သတင္းမီဒီယာ အေမွာင္ခ်ျခင္း၊ ျပည္သူနဲ႔ ထိေတြ႔ခြင့္ နည္းႏိုင္သမွ် နည္းေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း၊ အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ မူ၀ါဒကို ထပ္ခါတလဲလဲ နားရည္၀ေအာင္ ႐ိုက္သြင္းထားျခင္း စတဲ့ နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ျပည္သူနဲ႔ စစ္တပ္ကို တသီးတျခားစီ ျဖစ္ေအာင္ စနစ္တက်လုပ္ေဆာင္ပါတယ္။

ထင္ရွားတဲ့ အခ်က္အလက္ တခုကို တင္ျပရမယ္ဆိုရင္ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ စစ္တပ္ေတြထဲမွာ `စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ´ ဆုိၿပီးေတာ့ အဆင့္ဆင့္ ေကာ္မတီေတြ ဖြဲ႔စည္းပါတယ္။ ဥပမာ တပ္မေတာ္ စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ၊ တိုင္းစည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ၊ တပ္မ စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ၊ တပ္ရင္းစည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ၊ တပ္ခြဲ စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ စသျဖင့္ ေအာက္ေျခအဆင့္အထိ အဆင့္ဆင့္ ဖြဲ႔စည္းပါတယ္။ ယုတ္စြအဆုံး စစ္သားမယားေတြကိုပါ `ရဲေမ စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီ´ ဆုိၿပီးေတာ့ လင္ေယာက္်ားရဲ့ ရာထူးအလိုက္ အဆင့္ဆင့္ ဖြဲ႔စည္းၾကပါတယ္။ အဲဒီ စည္း႐ုံးေရး ေကာ္မတီေတြရဲ့ အဓိက ဦးတည္ခ်က္ကေတာ့ `တပ္မေတာ္ မူ၀ါဒ´ လို႔ အမည္ခံထားတဲ့ `လက္ရိွအာဏာရွင္ေတြရဲ့ မူ၀ါဒ´ ကို တပ္တြင္းအဆင့္ဆင့္ ႐ိုက္သြင္းတာပါ။

ဥပမာအားျဖင့္… `ေက်းဇူးကန္းၾကသူမ်ားသို႔´ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါး တပုဒ္မွာ က်ေနာ္တင္ျပခဲ့ဖူးတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အမည္ရင္းအတုိင္း မေခၚေစဘဲ `ေဒၚစုၾကည္၊ စုၾကည္၊ ဘိုကေတာ္စုၾကည္´ စသျဖင့္ ေခၚေ၀ၚရမယ္ဆိုတဲ့ တပ္တြင္းညႊန္ၾကားခ်က္ဟာ တပ္ရင္းတခုရဲ့ စည္း႐ုံးေရးေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းမွာ ေျပာခဲ့တာျဖစ္တယ္လို႕ သိရိွရပါတယ္။

အလြန္တရာ ဆိုး၀ါးလြန္းတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ စား၀တ္ေနေရး က်ပ္တည္းမႈ၊ ႏိုင္ငံရဲ့ ခၽြတ္ၿခဳံက်မႈေၾကာင့္ မခံမရပ္ႏိုင္လို႔ လမ္းေပၚထြက္ၿပီး ဆႏၵျပၾကတဲ့ ျပည္သူေတြကို `အဲဒါ ဗကပေတြ၊ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ´ လို႔ အယုံသြင္း ေသြးထိုးၿပီး အမုန္းစိတ္ သြင္းေပးတာပါ။ နဂိုကတည္းကမွ တပ္တြင္းျခစားမႈေတြေၾကာင့္ ေအာက္ေျခအဆင့္ စစ္သည္ေတြရဲ့ ဘယ္သူ႔ကို ေပါက္ကြဲရမွန္း မသိတဲ့ ေဒါသတရားေတြက အဲဒီမွာတင္ သူတို႔ကို ဘာမွ ျပန္မလုပ္ႏိုင္တဲ့ သူတို႔ရဲ့ အမိအဖ ျပည္သူေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ေခ်မႈန္းျခင္းနဲ႔ ေဖာက္ခြဲပစ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။

ေရွ႕တန္းစစ္ဆင္ေရး ထြက္တဲ့အခါ စစ္ဆင္ေရး နယ္ေျမမွာ `ေတြ႔တဲ့လူကို အစိတ္သားက အစ မခ်န္ထားနဲ႔´ ဆိုၿပီးေတာ့ သူပုန္၊ အရပ္သားမေရြး ေခ်မႈန္းေစသလို အဲဒီ `အစိတ္သားကအစ ခ်န္မထားတဲ့ စိတ္ဓာတ္´ ကို ဆႏၵျပပြဲေတြကို ေခ်မႈန္းတဲ့ေနရာအထိ သယ္ေဆာင္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ယူႀကဳံးမရျဖစ္စရာ ေကာင္းလွတဲ့ ေသြးထြက္ သံယိုမႈေတြက ျမန္မာ့ေျမေပၚမွာ အက်ည္းတန္လွစြာနဲ႔ ေပၚေပါက္လာရပါေတာ့တယ္။

***

နိဂုံး…

တကယ္ေတာ့ စစ္တပ္ဆိုတာဟာ တုိင္းျပည္အတြက္ မရိွမျဖစ္ဆိုတာကို လူတုိင္းက လက္ခံထားၾကၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ မရိွမျဖစ္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းဟာ တုိင္းျပည္ကို ကာကြယ္ဖုိ႔နဲ႔ ျပည္သူလူထု အက်ိဳးစီးပြားကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ လူတစုရဲ့ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ မဟုတ္ပါဘူး။

ျဖစ္ၿပီးခဲ့တဲ့ ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းမႈေတြမွာ ပါ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ စစ္သားတုိင္းဟာလည္း အခုလို ရက္စက္မႈႀကီးကို အားလုံးက သေဘာတူေနၾကမယ္လို႔ က်ေနာ္ မယုံၾကည္ပါဘူး။ လူစိတ္အျပည့္နဲ႔ ျပႆနာတခုကို ျငင္သာေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့နည္းနဲ႔ ပူးေပါင္း အေျဖရွာလိုတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ အခ်ိဳ႔နဲ႔ ျပည္သူကုိ မရက္စက္ခ်င္တဲ့ ေအာက္ေျခ စစ္သားေတြ တပ္မေတာ္ထဲမွာ ရိွေနၾကအုံးမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။

အဓိက အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္က မိမိဆႏၵကုိ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ၾကတဲ့ ျပည္သူေတြကို `အၾကမ္းဖက္ ဆူပူလိုသူေတြ´ လို႔ စစ္သားေတြက ထင္ျမင္ေနတာကို ဖယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ပါပဲ။ အဲဒီ အျမင္ေတြကုိ စစ္သားေတြရဲ့ အေတြးထဲက ဖယ္ထုတ္ပစ္ႏိုင္ေအာင္ က်ေနာ္တို႔ ႀကိဳးစားႏိုင္တဲ့ ေန႔မွာ တပ္မေတာ္ကို ကုိယ္က်ိဳးအလို႔ငွာ အသုံးခ်ေနတဲ့ လူတစုကို က်ေနာ္တို႔ ေအာင္ျမင္မွာ အေသအခ်ာပါပဲ။


ကလိုေစးထူး

3 comments:

Anonymous said...

ယခင္စစ္တပ္လိုျပည္သူခ်စ္တဲ႔တပ္မေတာ္ ျဖစ္ဖို႔ေတာ႔မလြယ္ေတာ႔ဘူးထင္ပါတယ္

Anonymous said...

ျပည္သူေတြရဲ႔ရင္ထဲမွာဒါဏ္ရာေတြမ်ားေနျပီေလ အတုအေယာင္စစ္သားျဖစ္ျဖစ္
အစစ္အမွန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္သူအျမင္ကေတာ႔
စစ္၀တ္စံုျမင္ရင္ ေအာ႔နွလံုးနာမိတာအမွန္ပါ
တကယ္႔စစ္သားေတြဆိုရင္ေတာ႔စစ္ဖိနပ္ေတာင္
မ၀တ္နို္င္တာသနားစရာ
သူတို႔သားသမီးေတြက်ေတာ႔စိန္စီထားျပီးေတာ႔ေနာ္

nyeenyee2007 said...

good, pls keep on