က်ေနာ့္ ကဗ်ာမ်ား

ပုံမွန္အားျဖင့္.. က်ေနာ္ ကဗ်ာေရးေလ့ မရိွလွပါဘူး.. ကဗ်ာကို ေသခ်ာ ကၽြမ္းက်င္ေအာင္ ေရးႏိုင္စြမ္း မရိွတာရယ္နဲ႔.. တျခားေသာသူမ်ား ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြကို ခံစား ရတာကုိ ပိုႏွစ္သက္မိလို႔ပါ.. ဒါေပမယ္တၾကိမ္မွာေတာ့ က်ေနာ္ ျမန္မာျပည္ထဲက ၀က္ဘ္ ဆိုက္ တခုရဲ့ အက္ဒမင္ကို လူလည္က်ခ်င္တာနဲ႔ ကဗ်ာ ႏွစ္ပုဒ္ ေရးလိုက္ပါတယ္.. ဟိုပုဂိၢဳလ္မ်ားကို ထိရင္ ဆတ္ဆတ္ထိမခံ.. ခ်က္တာေတြကို ဘမ္းပစ္.. ပိတ္ပင္ပစ္တဲ့ အဲဒီ ၀က္ဘ္ဆိုက္က ပုဂၢိဳလ္မ်ား.. က်ေနာ္ လူလည္က်ထားတာကို အခုထိ မသိၾက ပါဘူး.. အဲဒီကဗ်ာေလး ႏွစ္ပုဒ္ကို မဖတ္ျဖစ္ရေသးေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေ၀မွ်ခ်င္ တာနဲ႔ ဒီမွာ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္.. က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုေတာ့ ဦးေႏွာက္ မစားေစ လိုပါ… ကဗ်ာစာေၾကာင္းေတြရဲ့ ပထမဆုံးေသာ စာလုံးေတြဟာ က်ေနာ္က ေပးခ်င္တဲ့ ကဗ်ာထဲက မက္ေဆ့ပါပဲ… ကာရန္မဲ့တမ္းျခင္း နရီစည္းခ်က္နဲ႔အညီ အတူတူကခုန္ရင္းငါ့ဘ၀ (အခုေတာ့) ဖရိုဖရဲျဖစ္ခဲ့ရၿပီပဲ..။ က်လုလု မ်က္ရည္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ ဆုံးရွဳံးခဲ့ရတာေတြကို ျပန္မေတြးခ်င္ေတာ့ေပမယ့္ ပါရမီကံ နည္းလြန္းလွတဲ့ ငါ ေစစားသူ အရွင္သခင္ရဲ့ လက္ထဲမွာ…။ ေတာင့္တမိျခင္း ဘုက်က်နဲ႔လူ႔ဘ၀မွာ ရင္ကြဲလုမတတ္ ရူးသြပ္မိတာက ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဘ၀ေလး တခုရယ္ပါ..။ သန္းၾကြယ္သူေဌးၾကီး ျဖစ္လုိတဲ့ငါ ေရႊဘုံေပၚမွာ ေနလုိတဲ့ ငါ (ငါဆိုတဲ့ငါက) ေသျခင္းတရားဆုိတဲ့အရာကို မေရာက္မီ ပါရမီကံေလး ရိွခဲ့ရင္ေတာ့ ေစတလုံး ပိုင္ရွင္ ျဖစ္ခ်င္သား….။