Monday, March 19, 2007

ပုဂံလမ္းႏွင့္အတူ…

ယခုအပတ္ အလုပ္အားရက္မွာေတာ့ က်ေနာ္တေယာက္ အေ၀းေရာက္ ျမန္မာမ်ား စုေ၀းရာ အင္ဒီယားနား ျပည္နယ္၊ ဖို႔၀ိန္းၿမိဳ႔ကို အလည္အပတ္ သြားေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ မေတြ႔တာ ၾကာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေတြ႔ရင္း၊ စေနေန႔ညမွာ က်င္းပတဲ့ တင့္တင့္ထြန္းရဲ့ တကိုယ္ေတာ္ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲကိုလည္း ၾကည့္ရင္းနဲ႔ေပါ့..။

အင္ဒီယားနားျပည္နယ္ဟာ အေမရိကန္ေရာက္ ျမန္မာေတြ ဒုတိယ အမ
်ားဆုံး စုေ၀းရာ ေနရာျဖစ္ေနပါၿပီ။ (ပထမ အမ်ားဆုံးကေတာ့ ကယ္လီဖုိးနီးယား ျပည္နယ္လို႔ သိရပါတယ္)။ ကိုယ္နဲ႔ စရိုက္မတူ၊ ယဥ္ေက်းမႈမတူတဲ့ လူေတြၾကားမွာ အလုပ္နဲ႔အိမ္၊ အိမ္နဲ႔ အလုပ္ ဒါေတြနဲ႔ပဲ ခ်ာလပတ္လည္ေနေတာ့ ျမန္မာရန႔ံ၊ ျမန္မာ အေငြ႔အသက္ေတြ ရႏိုင္တဲ့ ျမန္မာအစုအေ၀း ရိွရာမွာ သြားေရာက္ စုေ၀းရင္း တခ်ိဳ႔လည္း ေျပာင္းေရႊ႔အေျခခ်ရင္းနဲ႔ အခုေတာ့ ဖုိ႔၀ိန္းၿမိဳ႔မွာ ျမန္မာကြန္ျမဴနတီ တခု ေကာင္းေကာင္း ရိွေနၿပီလို႔ ေျပာလို႔ ရေနပါၿပီ။

ျမန္မာ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေတာင္ သြားထုိင္ျဖစ္လိုက္ပါေသးတယ္။ ျမန္မာျပည္က ဆိုင္ေလက္ ရသ အျပည့္အ၀ မေပးႏိုင္စြမ္းေပမယ့္ လက္ဖက္ရည္ အဖန္ေသာက္လုိ႔ က်က္သေရ အမွန္ေရာက္ရင္း မေတြ႔တာၾကာတဲ့ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ စကားလက္ဆုံက်ခဲ့ပါေသးတယ္။ လက္ဖက္ရည္ တခြက္ တက်ပ္၊ အီၾကာေကြး တခု တက်ပ္၊ ပဲပလာတာ တခု တက်ပ္ ၅၀ ျပား၊ စသျဖင့္နဲ႔ ေဒၚလာေငြ အစား က်ပ္လုိ႔ သုံးစြဲေရးထားတာကို ေတြ႔မိေတာ့ အမိျမန္မာျပည္မွာ ျမန္မာက်ပ္ေငြနဲ႔ အခုလိုေစ်းႏႈန္းအတုိင္းသာ ရိွေနရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလုိက္မလည္းလို႔ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ေတြးမိလိုက္ပါေသးတယ္။

စေနညေနခင္းမွာေတာ့ မတင့္(တင့္တင့္ထြန္း) ရဲ့ တကုိယ္ေတာ္ ရိႈးပြဲေလး လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အပိုင္းသုံးပုိင္း ခြဲၿပီးလုပ္တဲ့ ဒီပြဲမွာ မတင့္က သူ႔ရဲ့ အဖြင့္သီခ်င္းကို ရန္ကုန္မွာ သီဆိုခြင့္မရတာၾကာခဲ့ၿပီဆိုတဲ့ `ဒါေလးမ်ား´ သီခ်င္းနဲ႔ စဖြင့္ပါတယ္။ ခပ္ျမဴးျမဴးေလးေပါ့။ စေတ့ရိႈးပြဲ ပုံေလးေတြကို ေအာက္မွာေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။


စေတ့ရိႈးပြဲ မစမီ ေရာက္ႏွင့္ေနၾကတဲ့ ပရိသတ္မ်ားပါ။ ဒီပြဲကို လူေလးရာနဲ႔ ငါးရာအၾကား လာေရာက္ၾကတယ္လုိ႔ ခန္႔မွန္းရပါတယ္။ လက္မွတ္ခကေတာ့ တေစာင္ ၂၀ ေဒၚလာ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ တဆယ့္ငါးေဒၚလာပါ။


ေျဖေဖ်ာ္မႈ ပထမ အပိုင္းက မတင့္ရဲ့ ပုံတခ်ိဳ႔ပါ။ မတင့္ရဲ့ ယခုပြဲ ၀တ္ပုံစားပုံဟာ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္တုန္းက နယူးေယာက္မွာ လုပ္သြားတဲ့ ပြဲထက္စာရင္ အေတာ္ အဆင္ေျပလုံၿခဳံပါတယ္။


ဒါကေတာ့ ဒုတိယ အပိုင္း ေဖ်ာ္ေျဖမႈ ပုံရိပ္ေတြပါ။



မတင့္ရဲ့ တတိယ အပိုင္း ေဖ်ာ္ေျဖမႈ မစခင္မွာ ၾကားျဖတ္အစီအစဥ္အေနနဲ႔ လူငယ္ တခ်ိဳ႔ သီခ်င္းဆိုပါတယ္။ အထက္ပါ လူငယ္ႏွစ္ဦး (ကိုယ္တုိင္ေရး သီခ်င္းလို႔ ယူဆရတဲ့) သီဆိုသြားတဲ့ `ျမန္မာျပည္သား ဘ၀´ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းဟာ ပရိသတ္ရင္ကို ခံစားခ်က္ ျမားစင္းမ်ား သဖြယ္ ထိမွန္ေစခဲ့ပါတယ္။ တိုးတက္ေနတဲ့ ဒီတုိင္းျပည္ၾကီးနဲ႔ ျမန္မာျပည္ဆိုတာ မယွဥ္သာႏိုင္တာ သိေပမယ့္ ျမန္မာျပည္ကိုလည္း ဒီႏိုင္ငံလို တိုးတက္ေစခ်င္တဲ့ ခံစားခ်က္ကို အေျခခံ ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ သူတုိ႔ရဲ့ ဟစ္ေဟာ့ပ္ သီခ်င္းကို နားေထာင္ၿပီး သူတုိ႔ နည္းတူ ခံစားေနရတဲ့ ပရိသတ္ေတြက ေလထဲကို လက္ေတြ ေ၀ွ႔ယမ္းၿပီး အားေပးခဲ့ၾကပါတယ္။






အဲဒါကေတာ့ တတိယ အပိုင္း ေဖ်ာ္ေျဖမႈ ပုံရိပ္ေတြပါ။




ဒီဘက္ႏွစ္မ်ားမွာ အဆုိေတာ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လုပ္ေလ့ရိွၾကတဲ့ လက္မွတ္ထုိး အေခြေရာင္း အစီအစဥ္ကို တင့္တင့္ထြန္းကလည္း သူ႔ရွိဳးပြဲအၿပီးမွာ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ တေခြ ၁၀ ေဒၚလာပါ။ သူနဲ႔ ဓာတ္ပုံတြဲရိုက္ခ်င္သူမ်ားနဲ႔ သူ႔ပရိသတ္မ်ားက ၀ယ္ယူအားေပးခဲ့ပါတယ္။

တင့္တင့္ထြန္း တကိုယ္ေတာ္ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲရဲ့ ထူးျခားတာ တခုကေတာ့ `ပုဂံလမ္းမွ ေစာင့္ေနမယ္´ သီခ်င္းကို ေတာင္းဆိုသူမ်ားရဲ့ ဆႏၵအရ ႏွစ္ၾကိမ္တုိင္ ေဖ်ာ္ေျဖသြားတာပါ။ က်ေနာ့္ ကင္မရာေလးမွာ ထည့္ထားတဲ့ မမ္မိုရီကဒ္ရဲ့ သိမ္းႏိုင္စြမ္း ရိွသေလာက္ကို ႀကိဳးစားၿပီး အဲဒီ သီခ်င္းကို ရိုက္ကူးလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီမွာ နားေထာင္ပါ ခင္ဗ်ာ။

ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္တေန႔က်ေတာ့ ပုဂံလမ္းမွာ ေစာင့္ေနမယ့္ မတင့္ကို အသာေမ့လို႔ လုပ္ငန္းခြင္ အမွီျပန္ေရာက္ဖို႔ က်ေနာ္ေနထုိင္ရာ ျပည္နယ္ရိွရာကို ျပန္ရပါတယ္။

တရိပ္ရိပ္ေျပးေနတဲ့ ကားကို သတိထားေမာင္းရင္း …၊ အင္ဒီယားနားျပည္နယ္က ေနာက္မွာ က်န္ခဲ့လို႔..။ အင္း.. ပုဂံလမ္းကို အျမန္ျပန္ခ်င္ပါဘိ။

ကလိုေစးထူး



5 comments:

Anonymous said...

ၿပန္ခဲ့မွာေပါ့ ပုဂံလမ္းရယ္
ပုဂံလမ္းကိုအေရာက္ၿပန္ခဲ့မွာ
အဓိပတိလမ္းမက ကံေကာ္ပန္းေတြကိုလမ္းခူးအံုးမွာ
ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမ ေရွ႔ ကအုတ္ခံုမွာလဲထိုင္အံုးမွာ
အင္းလ်ားေဆာင္ေနာက္ကအုတ္ခံုမွာလဲထိုင္မွာေပါ့
ဂ်ပ္ဆင္ေဘးကလမ္းကေလးမွာလည္းေလွ်ာက္အံုးမွာ
ေတာင္ငူေဆာင္ေဘး ဦးခ်စ္ဆိုင္ကလက္ဖက္ရည္ကိုေသာက္ၿပီးရင္
မာလာေဆာင္ေရွ႔က ၀က္သားတုတ္ထိုးလဲစားအံုးမွာ
အဲဒီကမွအင္းလ်ားကန္ေပါင္ကိုသြားၿပီးေလညွင္းခံတာေပါ့
အခုေတာ့…..

Anonymous said...

ကိုသံလြင္ကို အားက်လိုက္တာ …
က်မကေတာ့ ရန္ကုန္မွာေနျပီး စတိတ္ရႈိးေတြေတာင္ မသြားျဖစ္တာ ၾကာေပါ့။
စေန တနဂၤေႏြ ပိတ္ရက္မွာ relaxျဖစ္တဲ့အျပင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လဲ ဆံုျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္စရာၾကီးေပါ့။
မတင့္နဲ႔ တြဲရိုက္ခဲ့တဲ့ ဓာတ္ပံုရွိရင္လဲ တင္ပါအံုး ေနာ္။

Nay Nay Naing said...

ကိုသံလြင္..
ပံုေလးေတြ သေဘာက်တယ္.. သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုေတြ ့လို အဲ့ဒီထဲက တစ္ပံုကို သိမ္းထားလိုက္မယ္.. :) ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ခဲ့ရဲ့လား.. ဒါနဲ ့ ဒါေလးမ်ား သီခ်င္းကို ရန္ကုန္မွာ ဘာလို ့ဆိုလို ့မရတာလား။ သိရင္ေျပာျပပါဦး..

ကလိုေစးထူး said...

အမည္မသိသူေရ.. တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ပုဂံလမ္းကို ျပန္ျဖစ္မွာပါ။
မေမဓာ၀ီ.. က်ေနာ္ မတင့္နဲ႔ ဓာတ္ပုံ တြဲမရိုက္ခဲ့ဘူးဗ်။ သူ႔ပုံ အနီးကပ္ရဖုိ႔ေတာင္ မနည္းတိုးခဲ့ရတာ။
ေနေန... စေတ့ရိွဳးပြဲထက္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ျပန္ဆုံလို ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေလးမ်ား သီခ်င္းကို သူ ရန္ကုန္မွာ ဆိုခြင့္မရဘူးပဲ ေျပာတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဆုိတာ မေျပာသြားဘူး။ ဒါေပမယ့္ ၾကားဖူးတာကေတာ့ သူရယ္ ခိုင္ခင္ဦးရယ္ ရန္ကုန္က ရွိဳးပြဲတခုမွာ သူက ဒါေလးမ်ား၊ ခိုင္ခင္ဦးက ပလာစတာေလး သီခ်င္းနဲ႔ ဆိုေတာ့ သူတို႔ ၀တ္ထားတာေတြက မလုံမျခဳံပုံစံ ေပါက္ေနေတာ့ အပိတ္ခံရဖူးတာကို ၾကားမိလိုက္တယ္။ ၾကာေတာ့ ၾကာပါၿပီ။

Anonymous said...

Tint Tint Tun gain weight. I have not seen her picture may be 5 years ago.

Pagan Lan... I never been listen that sound so I donot know that means the street from Yangon Univ or not. For me...Amm I studied since 1981 (1st & 2nd year at Hlaing regional college) at Yangong Univ main campus and then work till 1994. More than 1 decade I was familiar Pagan lan so you know how much I miss that.
Marlar