Tuesday, April 03, 2007

စပ္မိစပ္ရာ

အခုတေလာမွာ က်ေနာ္တေယာက္ ဟိုဟာေရးရႏိုးႏိုး၊ ဒီဟာ ေရးရႏိုးႏိုးနဲ႔ အလုပ္ထဲမွာဆုိရင္ေတာ့ ေရးစရာအေၾကာင္းေတြက ေခါင္းထဲကို လွစ္ကနဲ ၀င္လာလိုက္၊ တကယ္တမ္း ခ်ေရးဖို႔ စက္ေရွ႔မွာ ထုိင္လုိက္ေတာ့ အေတြးေတြက ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳး ျဖစ္ေနျပန္ပါေရာ။ ခက္ပါေပ့..။

ေတာ္လွန္ေရးေန႔ လြန္ေျမာက္ခဲ့ျပန္ပါၿပီ။ သူတို႔ကေတာ့ ဒါဟာ တပ္မေတာ္ေန႔ပါတဲ့။ ၁၉၅၄ခုႏွစ္မွာ အဲဒီအေခၚအေ၀ၚကို စတင္ သုံးစြဲခဲ့ပါသတဲ့။ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္၀င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာကေတာ့ တပ္မေတာ္ေန႔ဟာ ဘီအုိင္ေအ တပ္မေတာ္ကို စတင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့တဲ႔ ၁၉၄၁ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၆ ရက္ေန႔သာလွ်င္ ျဖစ္သင့္ပါသတဲ့။ လက္ရိွ ေခၚေ၀ၚေနတဲ့ တပ္မေတာ္ေန႔ဟာ ေတာ္လွန္ေရးေန႔ပါလို႔ ေျပာေနလို႔မွ မဆုံးေသးဘူး အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားက ခါတိုင္း ေတာ္လွန္ေရး ပန္းၿခံမွာ လုပ္ေနၾက စစ္ေရးျပ အခမ္းအနားကို သူတို႔အေခၚ `ေနျပည္ေတာ္´ မွာ ေရွးေခတ္ အေဆာင္အေယာင္ သူတုိ႔ အၾကိဳက္ ရုပ္တုေတြ ေရွ႔ေမွာက္မွာ ေရႊ႔ေျပာင္း က်င္းပေနေလရဲ့။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အဂတိလုိက္စားမႈ တုိက္ဖ်က္ေရး ဥပေဒသစ္ ျပ႒ာန္းဖုိ႔အတြက္ မူၾကမ္းေရးဆြဲေနတာ အခုႏွစ္မကုန္မီ ထြက္ေပၚလာဖြယ္ ရိွပါသတဲ့..။ ဟင္..ဒါဆို၊ အရင္တုန္းက အဲဒါနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ဥပေဒမရိွဘူးေပါ့..။ မဟုတ္ဘူး.. ရိွပါသတဲ့..။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္တုန္းက ျပ႒ာန္းခဲ့ေပမယ့္ အခုေခတ္အခါနဲ႔ ဆီေလ်ာ္မႈ မရိွေတာ့လို႔ပါတဲ့။ အခု ေရးဆြဲမယ့္ ဥပေဒသစ္မွာေတာ့ အစိုးရ၀န္ထမ္းသာမက တျခားလူေတြကိုပါ အက်ဳံး၀င္ေစပါမတဲ့..။ ဒါဆုိရင္ ရုံးေတြဘာေတြမွာ လက္ဖက္ရည္ဘုိးဆိုၿပီး ေတာင္းတုိင္း မေပးနဲ႔..။ ကိုယ္ပါအေခ်ာင္ခံရမယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ားလား။ ဒါမွမဟုတ္ ငါေတာင္းတာကို တိုင္ရင္ နင္ေပးတာကိုပါ အခ်ဳပ္ထဲ ထည့္လို႔ရတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ားလား။

ေဒါက္တာ ခင္ေမာင္ညိဳက `အုပ္စုဖြဲ႔လုိသူ ဂ်ာနယ္လစ္ တခ်ိဳ႔ဟာ ဘက္လိုက္ရမယ္ ဆိုတဲ့ အယူအဆကို လက္ခံၾကတာ ရိွတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာမွားယြင္းၿပီး ဂ်ာနယ္လစ္ က်င့္၀တ္နဲ႔ မညီပါဘူး။ သူ႔မွာ အစြမ္းအစေတြ၊ လႊမ္းမိုးစရာ အာဏာေတြ ပါ၀င္လာတယ္´ လို႔ ေျပာၾကားသြားပါတယ္။ အေမ လူထုေဒၚအမာကေတာ့ `စာနယ္ဇင္းေတြက ဘက္မလိုက္ဘူး ေျပာရင္ ဒါဟာ လိမ္ေနတာပါ´ လို႔ ေျပာဖူးတာကို မွတ္သားရဖူးပါတယ္။ ဒါျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံရဲ့ အထင္ကရ ႏိုင္ငံပုိင္ သတင္းစာေတြရဲ့ ေရးသားေဖာ္ျပခ်က္ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြဟာ တကယ္ပဲ ဘက္မလိုက္ေသာ၊ တရားမွ်တမႈ ရိွေသာ၊ အစြမ္းအစ၊ လႊမ္းမိုးစရာ အာဏာေတြ မပါ၀င္ေသာ ဂ်ာနယ္လစ္က်င့္၀တ္ႏွင့္ ညီညြတ္ေသာ စာေစာင္မ်ား ျဖစ္ေနပါသလား ..။ စဥ္းစားစရာပါပဲ။

VZO နဲ႔ gtalk ကို အသုံးျပဳၿပီး ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားထံ ဆက္သြယ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အင္တာနက္ကို အသုံးျပဳသူ ပိုမိုမ်ားျပားလာေနတယ္လုိ႔ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ၀မ္းသာစရာေပါ့..။ ေျပာမယ့္သာ ေျပာရတယ္။ ေစတနာ ပရပြနဲ႔ ဟိုပုဂၢိဳလ္မ်ားက သူတုိ႔ေရာင္းတဲ့ အီးေမးလ္ကို မသုံးရေကာင္းလားဆုိၿပီး ပိတ္ပစ္လိုက္မွ အခက္…။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စာအုပ္ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ေသာသူ၊ ပရိသတ္ေရွ႔ မိန္႔ခြန္းစကား ဆုိေသာသူနဲ႔ ဇာတ္စင္ေပၚမွာ သီဆိုကျပတဲ့ သဘင္သည္တို႔ကို သေဘာရိုးျဖင့္ ေ၀ဖန္ရင္ အသေရဖ်က္မႈ မေျမာက္ပါဘူးတဲ့။ ကဲ.. ေ၀ဖန္ၾကပါစို႔လား။ ဒါေပမယ့္ တခုေတာ့ ရိွတယ္။ သေဘာရိုးနဲ႔မွတဲ့ေနာ။ `သေဘာရိုး´ ဆုိတဲ့ စကားကို လွည့္ပတ္ၿပီး ဥပေဒကို လုိသလုိ အသုံးခ်ရင္ေတာ့လည္း မတတ္ႏိုင္။

မဲေဆာက္ၿမိဳ႔က အိမ္တအိမ္ထဲမွာ ပိတ္ေလွာင္ထားျခင္း ခံေနရတဲ့ ျမန္မာကေလးငယ္ ေလးဦးကို ေဒသခံရဲေတြက ရွာေဖြေတြ႔ရိွခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီကေလးငယ္ေတြကို လူပြဲစားေတြက ဘန္ေကာက္ကို ပို႔ေဆာင္ဖုိ႔ စီစဥ္ေနၾကဆဲမွာ အခုလို ေတြ႔ရိွခဲ့ၾကတာပါ။ ထိုင္းရဲေတြကေတာ့ ဒီကေလးေတြကို ေရာင္းစားဖုိ႔ စီစဥ္ရာမွာ သူတုိ႔ရဲ့ မိဘေတြပါ ပါ၀င္ ပတ္သက္ေနတယ္လို႔ ေျပာဆိုပါတယ္။ မ်က္ရည္လည္ရႊဲနဲ႔ ကေလးေတြရဲ့ မိဘေတြကေတာ့ `ကုိယ့္ကေလးကို ကိုယ္ေရာင္းစားဖို႔ အထိေတာ့ မလုပ္ရက္ပါဘူး´ လို႔ ေျပာေနေပမယ့္ ကေလးေလးေတြကေတာ့ `ဘန္ေကာက္မွာ ပန္းသြားခူးရမယ္လုိ႔ အေမက ေျပာၿပီး ျပန္သြားေရာ´ လို႔ အျပစ္ကင္းစြာ ေျပာျပခဲ့ၾကပါတယ္။ အေျခအေနေတြက ဒီေလာက္ေတာင္ ဆိုး၀ါးေနၿပီးတဲ့လား.။

ၾကက္သားတပိႆာ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ငါးေထာင္တဲ့..။ က်ေနာ္ေပၚတာ လိုက္ခဲ့ရစဥ္ကလည္း မလိုက္ခ်င္ရင္ ေပးရမယ့္ ေငြက ငါးေထာင္ပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက အလယ္တန္းျပ ဆရာမ ေမေမ့လစာက ေထာင့္ႏွစ္ရာ၀န္းက်င္မွ်သာ။ က်ဆင္းလာတဲ့ ျမန္မာ့ေငြတန္ဖိုးက ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္အတြင္းမွာ အကြာၾကီး ကြာသြားခဲ့ပါၿပီ။ တရုတ္ျမန္မာ နယ္စပ္မွာ ဆုိရင္ ျမန္မာေငြေတြ လက္ရိွအသုံးျပဳေနဆဲ ေငြစကၠဴမ်ားမွအစ ေငြအေၾကြေစ့မ်ား အဆုံး အမွတ္တရ သိမ္းထားစရာ တခုအေနနဲ႔ ေစ်းကြက္တခု ျဖစ္ေနပါသတဲ့။





ဒီစာကိုေရးတာကို ခဏနားရင္း ဟိုဟုိဒီဒီ လိုက္ၾကည့္မိေတာ့ ဒီငနဲႀကီးပုံကိုေတြ႔ပါတယ္။ ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ လို႔ ယူဆရတဲ့ ေနရာမွာ ထုိင္ေနတဲ့ ဒီလူ၊ ေနကိုၾကည့္ေနတာလား ဘာလားမသိ..။ လက္မွာတကုံး၊ လည္မွာတကုံးနဲ႔ ဧရာမပုတီးၾကီးေတြနဲ႔ ဘယ္လို တရားထူးကို ရေအာင္က်င့္မွာပါလိမ့္။ သူ႔ပုံကို ျမင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ပလူပ်ံေနတဲ့ ဂမၻီရဆုိင္ရာ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္ေတြကို မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္လာမိပါတယ္။ အင္း…ခက္ရခ်ည္ရဲ့။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ က်ေနာ္တေယာက္ ဘာစာမွ ဟုတ္တိပတ္တိ မေရးျဖစ္ဘဲ တေန႔ လြန္ေျမာက္သြားျပန္ပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္ဘာေပးရမလဲလို႔ စာကို တေခါက္ျပန္ဖတ္ေတာ့ ဘယ္လို ေခါင္းစဥ္တပ္ရမွန္းမသိပါဘူး။ အဲဒါနဲ႔ စိုင္းစုိင္းသီခ်င္းတပုဒ္ကို သတိရမိတာနဲ႔ သူ႔သီခ်င္းစာသားကို ကူးခ်လိုက္ပါတယ္။ `စပ္မိစပ္ရာ ကြိစိကြစ´။

ကလိုေစးထူး

ကိုးကား။ Weekly Eleven ဂ်ာနယ္။ ဒီဗီြဘီ ရုပ္သံ သတင္း။

3 comments:

Anonymous said...

ကြ်န္မ ပုဂံမွာစားခဲ့တဲ့ ပုဇြန္ ၂ေကာင္ပါတဲ့ ဆီျပန္ဟင္းတခြက္ဟာ ၄၀၀၀က်ပ္ဆိုလို့ မ်က္လံုးေတာင္ ျပဴးသြားတယ္ ။ စကၤာပူ ေဒၚလာနဲ့တြက္ရင္ေတာင္ ၅ေဒၚလာေလ ။ ေစ်းအတန္ဆံုးနဲ့ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ေရႊပုဇြန္မွ ၇၀၀တန္ ေရႊရင္ေအးပဲ ။

Anonymous said...

စပ္မိစပ္ရာ ကြိစိကြစိ ထဲက ေျပာခ်င္တာေလး တခုထုတ္ယူလိုက္အံုးမယ္။
စာနယ္ဇင္းေတြ ဘက္လိုက္သင့္ မလိုက္သင့္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ က်မအျမင္ေျပာရရင္ေတာ့ … သတင္းစာဆရာႀကီး လူထုဦးစိန္၀င္းေျပာသလိုပါပဲ … မွန္တဲ့ဘက္ကို လို္က္သင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
မေန႔ကပဲ မိုးမခမွာဖတ္လိုက္ရလို႔ အဲဒီလင့္ခ္ေလး ေပးလိုက္မယ္။ သြားဖတ္ၾကည့္ပါအံုး။
http://moemaka.com/index.php?option=com_content&task=view&id=65&Itemid=1
အင္း .. ႏိုင္ငံပိုင္ သတင္းစာႀကီးမ်ားက ဘက္လိုက္မလိုက္ ဆိုတာေတာ့ ေျပာေတာ့ပါဘူး။
မ-ဘက္လိုက္လို႔ မိုက္ဘက္ပါ ဆိုတဲ့စကားကို က်မက ခုလို နဲနဲျပင္ျပီးေရးခ်င္တယ္။
“အမွားဘက္လိုက္လို႔ အမႈိက္ဘက္ပါ …” လို႔ …။ သတင္းစာတေစာင္လံုးက အမႈိက္သာသာပါပဲ။
ကိုင္ရင္ေတာင္ လက္ေပေသးတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကို မေကာင္းလိုက္ပံုမ်ား။

Unknown said...

ပုဇြန္ထုပ္ဆိုလို့ လြမ္းသြားပီ..က်ေနာ္ရန္ကုန္က သိဒၶိရွင္မွာ ဂ်ပန္ေတြနဲ့ သြားစားတုန္းကလဲ ၂ေကာင္တည္းကါတာ ၄၀၀၀ေပး၇တယ္ဗ်..
ဒါေပမဲ့ ျပန္စားခ်င္ေသးတယ္..ဟီး