ေအာင္ၾကည္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္

မနက္မိုးလင္းေလၿပီ။

ျမဴခိုးကေ၀့ေ၀့၊ ႏွင္းေရာင္ၿဖိဳးေျဖာက္ မရိွတတ္ ရိွတတ္ နံနက္ခင္းမွာ ေတာေစ်းသည္၊ ၿမိဳ႔ေစ်း၀ယ္၊ ၿမိဳ႔မုန္႔သည္၊ ေတာကုန္သည္ေတြႏွင့္အတူ ၿမိဳ႔လယ္လမ္း တ၀ိုက္သည္လည္း လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္လို႔ေနေခ်ၿပီ။ `ဘာစားမလဲ၊ မုန္႔တီလား၊ ေခါက္ဆြဲလား၊ သႀကၤန္ထမင္းလား၊ ထမင္းေၾကာ္လား´ ဟူေသာ အသံမ်ား၊ သားစိမ္းငါးစိမ္းသည္တို႔ရဲ့ စီစီထေနေသာ ေစ်းေရာင္းသံမ်ားႏွင့္ အတူ ေရာင္စုံမ်ိဳးစုံလင္ေသာ ေစ်းကေလးရဲ့ ဟိုမွာဘက္ လမ္းေထာင့္တခုမွာေတာ့ မႈံေတေတ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ လူတေယာက္က သူ႔ဆုိင္ကို ခင္းက်င္းလို႔ ေကာင္းေနတုန္းပင္...။ ထိုဆိုင္ကေတာ့ ... ...၊

`ေအာင္ၾကည္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္´ ...တည္း။

***

ေအာင္ၾကည္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္။

ဆိုင္နာမည္ေပးထားတာကိုက ဂ်စ္ကန္ကန္ႏုိင္လြန္းလွ၏။ သူတကာ လက္ဖက္ရည္ ဆုိင္ေတြလို `ရွင္သန္ျခင္း´ `လရိပ္´ `ကံေကာ္ပင္´ `ခေရရိပ္´ ဆိုသည့္ ကဗ်ာဆန္ဆန္ နာမည္မ်ိဳး မဟုတ္။ ဆုိင္ရွင္ ေအာင္ၾကည္က ဖြင့္ထားတာမို႔ `ေအာင္ၾကည္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္´ ဆုိၿပီး သစ္သားျပား ခပ္ႀကီးႀကီးေပၚမွာ သေဘၤာေဆးနဲ႔ ခပ္ေသာ့ေသာ့ေရးလို႔ သြပ္နန္းႀကိဳးနဲ႔ ဆိုင္းဘုတ္ကို ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။ ဆိုင္ဖြင့္ေတာ့လဲ မနက္ေစာေစာ စီးစီး မဖြင့္တတ္သလို ညနက္သန္းေခါင္အထိလဲ မဖြင့္တတ္ေပ။ ဆုိင္ဖြင့္ထားတာကလဲ လမ္းေထာင့္က ပရိေဘာဂဆုိင္ရဲ့ အေနာက္ဘက္ ခပ္က်က်ေနရာမွာ အဖီလိုလို ထပ္တိုးေဆာက္ၿပီး ဖြင့္ထားျခင္းမွ်သာ...။

လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ရိွေနတတ္သည့္ ဆူညံေအာ္ဟစ္ေနတတ္သည့္ စားပြဲထိုးေတြလဲ ေအာင္ၾကည့္ ဆုိင္မွာ မရိွေပ။ ေအာင္ၾကည္နဲ႔ တူသားေတာ္စပ္တဲ့ ေတာက ေကာင္ေလး တေယာက္ရယ္၊ လက္ဖက္ရည္ေဖ်ာ္တဲ့ ေအာင္ၾကည္ရယ္၊ ေငြသိမ္းတဲ့ သူ႔မိန္းမရယ္၊ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ေကာင္တာ ခပ္ႀကီးႀကီးနားမွာ မုန္႔ဗီ႐ို ခပ္ႀကီးႀကီးတခုရယ္၊ ဆုိင္ထဲမွာ ခင္းထားတဲ့ စားပြဲ၀ိုင္း ၇ ခုေလာက္ရယ္၊ ေကာင္တာေနာက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ တည္ထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္အိုး ခပ္ႀကီးႀကီး တလုံးရယ္၊ တခါတေလမွာ ေအာင္ၾကည္ စိတ္ေကာင္း၀င္ၿပီး ဖြင့္ထားတတ္တဲ့ ကက္ဆက္သံ ေခ်ာက္ခ်က္ကေန လာတတ္တဲ့ စတီရီယိုေတး တပုဒ္တေလေလာက္ရယ္။ ဒါပဲ။

ဒီေတာ့ ေအာင္ၾကည့္ဆိုင္က အျပင္ပန္းအားျဖင့္ အကဲျဖတ္ရရင္ေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထဲမွာ စုတ္ခ်ာခ်ာဆုိင္လို႔ ေျပာလို႔ရေလာက္သည္။ ခေရပင္ရိပ္ေအာက္က စားပြဲ၀ိုင္းကေလးေတြ၊ တိုးတုိးေလး ဖြင့္ေပးထားတတ္တဲ့ အခ်စ္သီခ်င္းေလးေတြ ေအာင္ၾကည့္ဆုိင္မွာ မရႏိုင္။ ေျပာရရင္ ေအာင္ၾကည့္ဆုိင္ဟာ စာေရးဆရာေတြ ေရးဖြဲ႔ေနတတ္ၾက ကဗ်ာဆန္ဆန္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္စာရင္းထဲ မ၀င္။ ေဘာလုံးစကားႏွင့္ ေျပာရရင္ေတာ့ ေအာက္အသင္း ေပါ့။

***

ဒါေပမယ့္ ေအာင္ၾကည့္ဆုိင္မွာ ဘယ္သူနဲ႔မွ မတူတဲ့ အားသာခ်က္ တခုေတာ့ ရိွေန၏။ အဲဒါကေတာ့ အရသာ ေကာင္းေကာင္း လက္ဖက္ရည္ကို ရႏိုင္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေအာင္ၾကည္ ကိုယ္တုိင္ ေသခ်ာႏွပ္ထားတဲ့ လက္ဖက္ေျခာက္ႏွပ္နဲ႔ ေဖ်ာ္ထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ကိုမွ တ႐ိွဳက္မက္မက္ ေသာက္ခ်င္သူေတြက မနည္းလွ။ ေအာင္ၾကည္ကလဲ ဆိုင္အျပင္အဆင္ကိုသာ အေလးမထားရင္ ေနရမည္၊ လက္ဖက္ရည္ေကာင္းေကာင္း ေဖ်ာ္ဖုိ႔ကိုေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ဂ႐ုစိုက္သည္။ လက္ဖက္ေျခာက္ကုိလဲ သူသုံးေနက် တံဆိပ္၊ သူ၀ယ္ေနက် ဆုိင္ကသာ သုံးသလို လက္ဖက္ရည္ အရသာေကာင္းဖို႔ အေရးအႀကီးဆုံးေသာ အရာျဖစ္တဲ့ လက္ဖက္ေျခာက္ ႏွပ္တာကိုလဲ သူကိုယ္တုိင္သာ လုပ္သည္။

ဘယ္လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကေတာ့ ဘယ္နားမွာ အသစ္ထပ္ဖြင့္ျပန္ၿပီ၊ ဆုိင္အျပင္အဆင္ေလးက ဘယ္လိုလွတာ၊ ဘယ္သီခ်င္းေတြ ဖြင့္ေပးတတ္တာ ဆိုတာမ်ိဳး ေအာင္ၾကည့္ ေရွ႕မွာ သြားေျပာလို႔ ေအာင္ၾကည္ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မ၀င္စား။ ေဟာ...၊ `ကုိလွတင္ ဖြင့္ထားတဲ့ သီတာကေဖးက လက္ဖက္ရည္ကေတာ့ အရသာ မဆုိးဘူးဟ´ ဆိုတာမ်ိဳး တေယာက္ေယာက္က ေအာင္ၾကည့္ေရွ႕မွာ ေျပာမိရင္ေတာ့ `ေဟ၊ ဟုတ္လားကြ´ ဆုိၿပီး စိတ္၀င္တစားနဲ႔ ေမးေတာ့သည္။ ၿပီးရင္ သူ႔ဆုိင္ပိတ္ခ်ိန္လိုမ်ိဳး၊ လူပါးခ်ိန္လိုမ်ိဳးမွာ အဲဒီ လက္ဖက္ရည္ အရသာေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့ ဆုိင္ကို စိုက္စိုက္ စိုက္စိုက္နဲ႔ ေရာက္ေအာင္ သြားေတာ့၏...။

ေအာင္ၾကည္ အၿမဲတမ္း ေျပာတတ္သည့္ စကားတခြန္း ရိွသည္။ `လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ လက္ဖက္ရည္ေကာင္းေကာင္း ရႏိုင္တာကိုက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ပီသေနပါၿပီကြာ´ ...တဲ့။

`သီခ်င္းေကာင္းေကာင္း ဖြင့္ေပးတာဟာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ရဲ့ ဆြဲေဆာင္မႈ တခု ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ေနရာထုိင္ခင္း ေကာင္းတာဟာလဲ လူေတြ ႀကိဳက္ခ်င္စရာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ မင္းတို႔ စဥ္းစားၾကည့္စမ္း၊ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္လို႔ နာမည္တပ္ၿပီးခါမွ လက္ဖက္ရည္ကို ျဖစ္ကတတ္ဆန္း ေဖ်ာ္ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ဟာ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္လို႔ေတာင္ ေခၚဖို႔သင့္ပါ့ေတာ့မလား´

သူေျပာေတာ့လဲ ဟုတ္တုတ္တုတ္လိုလို။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္ေလးတေယာက္က...

`ခင္ဗ်ားဟာက လက္ဖက္ရည္ တခုထဲေကာင္း႐ုံေလာက္နဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေကာင္းလုိ႔ ေျပာလို႔ရမလားဗ်၊ ဒီတမ်ိဳးထဲ ေကာင္းတာကို လူေတြက မျငီးေငြ႔ႏိုင္ဘူးလား´

ေအာင္ၾကည္က...

`ငါ လက္ဖက္ရည္ ေရာင္းတဲ့ေကာင္ကြ၊ ကက္ဆက္ေခြ ေရာင္းတဲ့ေကာင္မဟုတ္သလို အိမ္ျခံေျမ ေၾကာ္ျငာတဲ့ေကာင္လဲ မဟုတ္လုိ႔ ငါ့ဆုိင္မွာ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ခ်င္တဲ့စိတ္သက္သက္နဲ႔ လာေသာက္တဲ့သူေတြ ရိွေနတာနဲ႔တင္ ငါ့အတြက္ လုံလာက္ၿပီ။ ေနာက္ဆုံး အရင္းျပဳတ္ခါမွ ျပဳတ္ေရာ...၊ လက္ဖက္ရည္ေကာင္းေကာင္းကိုပဲ ငါေဖ်ာ္ေရာင္းေနမွာပဲ၊ လက္ဖက္ရည္ကို ေကာင္းေအာင္ မေဖ်ာ္ႏိုင္တဲ့ေန႔ ငါ့ဆုိင္ပိတ္တဲ့ေန႔ပဲ၊ မင္းၿငီးေငြ႔ရင္လဲ ဒီ့ျပင္ဆုိင္သာ သြားထုိင္ေပေတာ့´

***

ေအာင္ၾကည့္ကုိ ေတာ္ေတာ္ ဘုဂလန္႔ႏိုင္တဲ့ေကာင္လို႔ သတ္မွတ္တဲ့သူက သတ္မွတ္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႔ကေတာ့ `ဒီေကာင့္ဆုိင္ထက္ ပုိဆြဲေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ဆိုင္ေတြ အမ်ားႀကီးပါကြာ´ ဆုိၿပီး တျခားဆုိင္ သြားထိုင္ၾကသည္။ `လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မ်ား ေပါလြန္လြန္းလို႔´ လို႔ ေျပာတဲ့သူကလဲ ေျပာေလ၏။ `ေသာက္ႀကီးေသာက္က်ယ္ ႏုိင္လို႔ကြာ´ လို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ပုတ္ခတ္သူကလဲ ပုတ္ခတ္ေသးသည္။

ဒါေပမယ့္ ေအာင္ၾကည္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေတာ့ လက္ဖက္ရည္ စားပြဲ၀ိုင္းေလးေတြမွာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္သူ အနည္းအက်ဥ္းမွ် ရိွေနေသးသည္ကိုပင္ ေအာင္ၾကည္တေယာက္ ေက်နပ္စြာျဖင့္ပင္ သူ႔ဆုိင္ကို ဖြင့္ေနတုန္းပင္...။

***

ကလိုေစးထူး

(ၿမိဳ႕ငယ္ေလးက လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ငယ္ေလး တခုကို မွတ္မွတ္ရရ)