`ဒီအခန္းဟာ Level 5 အခန္းပါလား ခင္ဗ်ာ´
အတန္းထဲက ဆရာမက `Yes´ လို႔ ၿပဳံးၿပဳံးႀကီး ေျဖၿပီးတာနဲ႔ က်ေနာ့္နာမည္ကုိ ေမးၿပီး က်ေနာ့္ရဲ့ ဖိုင္လ္တြဲကုိ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ စစ္ေဆးလို႔ အတန္းသားေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ စာသင္ခန္းထဲမွာ ဆရာနဲ႔တပည့္ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုၾကသံေတြနဲ႔ ဆူညံလို႔၊ ေပ်ာ္ရႊင္လို႔၊ က်ေနာ္ကလဲ အဲဒီ အသံေတြထဲ စီးေမ်ာေပ်ာ္၀င္လို႔...။
***
`ဟဲလို၊ Capital One bank ကပါ၊ ဘာမ်ားကူညီေပးရမလဲ´
ခပ္ျမန္ျမန္ေျပာသြားတဲ့ တဘက္က အဂၤလိပ္စကားကုိ အေတာ္ေလး အာ႐ုံစိုက္ နားေထာင္ၿပီးေတာ့... `က်ေနာ့္ ခရက္ဒစ္ကဒ္ကို အတည္ျပဳခ်င္လို႔ပါ´ လို႔ ျပန္ေျပာရတယ္။ ဟိုဘက္က ပုဂၢိဳလ္မေလးက က်ေနာ့္နာမည္၊ အသက္၊ လိပ္စာကို ေမးတယ္။ ဒီအထိလဲ အုိေကေနတုန္းပဲ။ ၿပီးေတာ့ Social Security နံပါတ္ရဲ့ ေနာက္ဆုံး ေလးလုံးကုိလဲ ေမးတယ္။ ဒါလဲ အဆင္ေခ်ာေနတုန္းပါပဲ။ ကဒ္နံပါတ္ေတြ ေျပာျပၿပီးလို႔ `အိုေက၊ က်မရွင့္ကို ဒီကဒ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ရွင္းျပစရာေတြ ရိွပါတယ္´ ဆိုတဲ့ေနရာကေန စလုိ႔ က်ေနာ္ ဒုကၡေရာက္ေတာ့တာပဲ။
စက္ေသနတ္ပစ္သလို တရစပ္ေျပာေနတဲ့ အဂၤလိပ္စကားကုိ `ရွင့္ရဲ့ ခရက္ဒစ္ကဒ္ကုိ ေဒၚလာ ငါးရာကေန စတင္ အသုံးျပဳခြင့္ ရိွပါတယ္´ ဆိုတာေလာက္ပဲ ေကာင္းေကာင္း နားလည္လိုက္တယ္။ က်န္တာေတြကို သူက ဆက္တိုက္ေျပာလိုက္၊ က်ေနာ့္ကို `နားလည္ပါသလား´ လို႔ ေမးရင္ `စကားကို ျဖည္းျဖည္းေျပာၿပီး ေနာက္တေခါက္ေလာက္´ လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္နဲ႕ အခ်ိန္ေတြက မၾကာသင့္ဘဲ ၾကာေနေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့တာနဲ႔ `က်ေနာ့္ကို ခြင့္လႊတ္ပါ၊ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားေျပာေနသေလာက္ကို အားလုံး နားမလည္ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ ကဒ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ေတြနဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြကို စာတိုက္ကတဆင့္ ထပ္ပုိ႔ေပးပါ´ လို႔ ျပန္ေျပာမွပဲ ကိစၥျပတ္ေတာ့တယ္။
အဲဒါက တခါ...။
***
`ဟဲလို၊ Time Warner Cable ကလား´
`ဟုတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ဘာကူညီရမလဲ´
`ခင္ဗ်ားတုိ႔ဆီကေန က်ေနာ္ ေကဘယ္လ္အင္တာနက္လိုင္း ယူထားတာ အခု ကြန္နက္ရွင္ မရဘူးျဖစ္ေနလို႔ပါ´
ထုံးစံအတုိင္း နာမည္ေမး၊ လိပ္စာေမး၊ ဖုန္းနံပါတ္ေမးနဲ႔ ခဏအၾကာမွာေတာ့ ဟိုတခါကလို စက္ေသနတ္ပစ္သံနဲ႔ တူတဲ့ အဂၤလိပ္စကားေတြ ဖုန္းထဲကေန တဆင့္ နားထဲကို ခုန္ေပါက္၀င္လာျပန္တယ္။ `ျဖည္းျဖည္းေျပာေပးပါ ခင္ဗ်ာ´ လို႔ ျပန္ျပန္ေျပာရတာလဲ ခဏခဏ။ `အိုေက၊ ခင္ဗ်ား အခု ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ ထုိင္လိုက္ပါ၊ ေရာက္ၿပီလား၊ စက္ကို Re-start လုပ္ပါ၊ ၿပီးရင္ ျပန္ေျပာပါ´ အဲဒီအထိေတာ့ ဟုတ္ေနေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္း သူထပ္ခုိင္းတာေတြက ဘာမွန္း နားမလည္ေတာ့ျပန္ဘူး။ ေနာက္ဆုံး...`ေဆာရီးပါဗ်ာ။ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားေျပာတာကို နားမလည္ပါဘူး´ လို႔ ထပ္ေျပာေတာ့ `အိုေက၊ က်ေနာ္ ႀကိဳးစားၾကည့္ေပးပါမယ္´ လုိ႔ ေျပာၿပီး ဖုန္းကို ဂြပ္ခနဲေနေအာင္ ခ်သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေတာ့မွ လူတေယာက္ တံခါးလာေခါက္ၿပီး က်ေနာ့္စက္ေရွ႕မွာ ထုိင္လို႔ ဖုန္းကို ဖြင့္ၿပီး ဟိုဘက္ကလူနဲ႔ အျပန္အလွန္ေတြ ေျပာရင္း ျပင္ဆင္လုိက္တာ ဆယ္မိနစ္ေတာင္ မၾကာလိုက္ဘူး၊ ကြန္နက္ရွင္ ျပန္ရပါေလေရာ...။
***
တကယ္ေတာ့ အေပၚမွာ ေျပာတဲ့ အျဖစ္လိုမ်ိဳးေတြ က်ေနာ့္လို ေနာက္ထပ္ လူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ႀကဳံဖူးၾကသလဲေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဖုန္းထဲမွာ အဂၤလိပ္လုိ ေျပာရၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ျပႆနာ ေကာင္းေကာင္းေတြ႔ေလ့ရိွတယ္။ ဒီႏိုင္ငံကုိ ေရာက္ခါစက အိမ္ဖုန္း စရခါစဆို ပုိဆုိးေသးတယ္။ တရက္တေလဆို နာရီ၀က္တခါေလာက္ကို ေၾကာ္ျငာဖုန္းေတြ ၀င္လာတတ္တယ္။ ကုိင္မိရင္ က်ေနာ့္နာမည္ကို ေမးၿပီး သူတုိ႔ကေတာ့ ဘယ္သတင္းစာတိုက္ကပါ၊ ဘာကုမၸဏီပါနဲ႔ ေျပာၿပီး ကရားေရလႊတ္ တတြတ္တြတ္ ေျပာေတာ့တာပဲ။ ပထမေတာ့ ဘာမွန္းမသိဘဲ ေၾကာင္အမ္းအမ္းနဲ႔ ဖုန္းခြက္ကို ကိုင္ထားၿပီး သူေျပာေနတာေတြကို နားေထာင္ေနေသးတယ္။ တခါတေလမ်ားဆို ဟိုဘက္က ေျပာေနတဲ့ ကုိယ္ေတာ္ေခ်ာက က်ေနာ္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး နားေထာင္ေနတာကိုေတာင္ `ခင္ဗ်ားနားေထာင္ေနရဲ့လား´ လို႔ ေမးေသးတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ `ေဆာရီးပါပဲ၊ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားေျပာတာေတြကို နားမလည္ပါဘူး´ လို႔ ေျပာရေတာ့တယ္။ ေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ကုိ ေနာက္ပုိင္းက်ေတာ့မွ ေမးစမ္းၿပီး ဖုန္းကုမၸဏီမွာ ေၾကာ္ျငာဖုန္းေတြကို Block အလုပ္ခိုင္းရတယ္။
ရယ္စရာ အလြဲတခုကေတာ့ ေရာက္ခါစ ျမန္မာမိတ္ေဆြ တေယာက္ဆိုရင္ အဲဒီလို ေၾကာ္ျငာဖုန္းေတြလာရင္ နားမလည္ေပမယ့္လဲ ဟိုဘက္က ေျပာေနတာကို အေၾကာင္သားနဲ႔ Yes, Yes ဆိုၿပီး ျပန္ေျပာတာ ေနာက္ေန႔ေတြက်ေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာ မဂၢဇင္းေတြ၊ သတင္းစာေတြကို တံခါး၀မွာ တေယာက္ေယာက္က လာပုိ႔ထားသတဲ့။ လကုန္ေတာ့မွ ေငြေတာင္းလႊာေရာက္လာေတာ့ လန္႔ၿပီး နားလည္တဲ့သူကို ျပန္ေမးရသတဲ့။
***
ဒီေတာ့ အေပၚမွာ က်ေနာ္ ႀကဳံရတဲ့ အခက္အခဲေတြနဲ႔ အလြဲတခ်ိဳ႕ေတြဟာ ဘာကို ျပေနသလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ တတ္ထားတဲ့ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ အဂၤလိပ္စကားဟာ တကယ့္တကယ္တမ္းမွာ လိုအပ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ရိွေနေသးတာကို ေတြ႔လာရတယ္။ အျပင္မွာ စကားေျပာတာနဲ႔ ဖုန္းထဲမွာ စကားေျပာတာဆို အေတာ္ႀကီးကုိ ကြာပါတယ္။ အျပင္မွာကေတာ့ International Language လို႔ ေျပာင္ေနာက္ေခၚၾကတဲ့ လက္ဟန္ေျခဟန္ေတြပါ သုံးလုိ႔ ကုိယ္ေျပာတတ္သလို ေျပာၿပီး အဆင္ေျပႏုိင္ေပမယ့္ ဖုန္းထဲမွာက်ေတာ့ ဂြအက်ႀကီး က်ေတာ့တာပါ။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေက်ာင္းေတာ္ဆီ ေျခဦးျပန္လွည့္ရေတာ့တာပါပဲ။
Testing Exam ကို ေျဖၿပီးေတာ့ ထြက္လာတဲ့ ရလဒ္က Level 5 ပါတဲ့။ အားလုံးေပါင္း Level 6 အထိ ရိွတာဆုိေတာ့ ဒီေလာက္ အဆင့္ကေန သင္ရတာကိုက မဆုိးဘူးလို႔ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ျပန္အားေပးရတယ္။
`Level 5 နဲ႔ Level 6 အဆင့္ ေက်ာင္းသားေတြ တက္လို႔ရႏိုင္တဲ့ ေကာလိပ္ေက်ာင္းေတြ ရိွပါတယ္၊ ႀကိဳးစားပါ၊ အဆင္ေျပပါေစ´ လို႔ေတာ့ စာေမးပြဲ ရလဒ္ကုိ ေျပာျပတဲ့ ဆရာမက မွာလိုက္ပါရဲ့...။
***
`ကဲ...၊ ဒီေန႔ အတန္းခ်ိန္ကေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ၊ ၾကာသပေတးေန႔ ညေန ေျခာက္နာရီမွာ ျပန္ဆုံၾကပါစုိ႔´
အရယ္အရႊမ္းကေလးေတြနဲ႔ စာသင္တတ္တဲ့ ထိပ္ေျပာင္ေျပာင္ ဆရာရဲ့ စကားအဆုံးမွာ အတန္းထဲက ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ စု႐ုံး႐ုံးနဲ႔ ျပန္ဖုိ႔ ျပင္ၾကဆင္ၾက။
ေၾသာ္...၊ ငယ္ငယ္တုန္းက သင္ခဲ့ဖူးတာကိုေတာင္ မွတ္မိေသး။ ဘာတဲ့...၊ က်ည္ေပြ႔အတက္ေပါက္ တာဆိုလား။ အခုေတာ့ အဲဒီ ပုံျပင္ထဲက အတုိင္းဆို က်ေနာ္သည္လဲ ေမာင္က်ည္ေပြ႔ေပါ့။ ဘေလာ့ဂ္ေရးေဖာ္ ကိုက်ည္ေပြ႔ကိုေတာင္ သတိရမိေသးေတာ့...။
ေက်ာင္း၀င္ အျပင္ကုိ ထြက္လုိက္ေတာ့ အျပင္မွာ ေအးလို႔...၊ ခဲလုိ႔။ ႏွင္းဖတ္ေတြ ဖြဲလုိ႔ သည္းလို႔။ ေက်ာင္းကို ျပန္ငဲ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လွ်ပ္စစ္မီးအျပင္ ပညာအလင္းပါ စြက္ထားတဲ့ ေက်ာင္းက လင္းလို႔ ထိန္လို႔...။
***
ကလိုေစးထူး
အတန္းထဲက ဆရာမက `Yes´ လို႔ ၿပဳံးၿပဳံးႀကီး ေျဖၿပီးတာနဲ႔ က်ေနာ့္နာမည္ကုိ ေမးၿပီး က်ေနာ့္ရဲ့ ဖိုင္လ္တြဲကုိ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ စစ္ေဆးလို႔ အတန္းသားေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ စာသင္ခန္းထဲမွာ ဆရာနဲ႔တပည့္ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုၾကသံေတြနဲ႔ ဆူညံလို႔၊ ေပ်ာ္ရႊင္လို႔၊ က်ေနာ္ကလဲ အဲဒီ အသံေတြထဲ စီးေမ်ာေပ်ာ္၀င္လို႔...။
***
`ဟဲလို၊ Capital One bank ကပါ၊ ဘာမ်ားကူညီေပးရမလဲ´
ခပ္ျမန္ျမန္ေျပာသြားတဲ့ တဘက္က အဂၤလိပ္စကားကုိ အေတာ္ေလး အာ႐ုံစိုက္ နားေထာင္ၿပီးေတာ့... `က်ေနာ့္ ခရက္ဒစ္ကဒ္ကို အတည္ျပဳခ်င္လို႔ပါ´ လို႔ ျပန္ေျပာရတယ္။ ဟိုဘက္က ပုဂၢိဳလ္မေလးက က်ေနာ့္နာမည္၊ အသက္၊ လိပ္စာကို ေမးတယ္။ ဒီအထိလဲ အုိေကေနတုန္းပဲ။ ၿပီးေတာ့ Social Security နံပါတ္ရဲ့ ေနာက္ဆုံး ေလးလုံးကုိလဲ ေမးတယ္။ ဒါလဲ အဆင္ေခ်ာေနတုန္းပါပဲ။ ကဒ္နံပါတ္ေတြ ေျပာျပၿပီးလို႔ `အိုေက၊ က်မရွင့္ကို ဒီကဒ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ရွင္းျပစရာေတြ ရိွပါတယ္´ ဆိုတဲ့ေနရာကေန စလုိ႔ က်ေနာ္ ဒုကၡေရာက္ေတာ့တာပဲ။
စက္ေသနတ္ပစ္သလို တရစပ္ေျပာေနတဲ့ အဂၤလိပ္စကားကုိ `ရွင့္ရဲ့ ခရက္ဒစ္ကဒ္ကုိ ေဒၚလာ ငါးရာကေန စတင္ အသုံးျပဳခြင့္ ရိွပါတယ္´ ဆိုတာေလာက္ပဲ ေကာင္းေကာင္း နားလည္လိုက္တယ္။ က်န္တာေတြကို သူက ဆက္တိုက္ေျပာလိုက္၊ က်ေနာ့္ကို `နားလည္ပါသလား´ လို႔ ေမးရင္ `စကားကို ျဖည္းျဖည္းေျပာၿပီး ေနာက္တေခါက္ေလာက္´ လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္နဲ႕ အခ်ိန္ေတြက မၾကာသင့္ဘဲ ၾကာေနေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့တာနဲ႔ `က်ေနာ့္ကို ခြင့္လႊတ္ပါ၊ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားေျပာေနသေလာက္ကို အားလုံး နားမလည္ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ ကဒ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ေတြနဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြကို စာတိုက္ကတဆင့္ ထပ္ပုိ႔ေပးပါ´ လို႔ ျပန္ေျပာမွပဲ ကိစၥျပတ္ေတာ့တယ္။
အဲဒါက တခါ...။
***
`ဟဲလို၊ Time Warner Cable ကလား´
`ဟုတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ဘာကူညီရမလဲ´
`ခင္ဗ်ားတုိ႔ဆီကေန က်ေနာ္ ေကဘယ္လ္အင္တာနက္လိုင္း ယူထားတာ အခု ကြန္နက္ရွင္ မရဘူးျဖစ္ေနလို႔ပါ´
ထုံးစံအတုိင္း နာမည္ေမး၊ လိပ္စာေမး၊ ဖုန္းနံပါတ္ေမးနဲ႔ ခဏအၾကာမွာေတာ့ ဟိုတခါကလို စက္ေသနတ္ပစ္သံနဲ႔ တူတဲ့ အဂၤလိပ္စကားေတြ ဖုန္းထဲကေန တဆင့္ နားထဲကို ခုန္ေပါက္၀င္လာျပန္တယ္။ `ျဖည္းျဖည္းေျပာေပးပါ ခင္ဗ်ာ´ လို႔ ျပန္ျပန္ေျပာရတာလဲ ခဏခဏ။ `အိုေက၊ ခင္ဗ်ား အခု ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ ထုိင္လိုက္ပါ၊ ေရာက္ၿပီလား၊ စက္ကို Re-start လုပ္ပါ၊ ၿပီးရင္ ျပန္ေျပာပါ´ အဲဒီအထိေတာ့ ဟုတ္ေနေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္း သူထပ္ခုိင္းတာေတြက ဘာမွန္း နားမလည္ေတာ့ျပန္ဘူး။ ေနာက္ဆုံး...`ေဆာရီးပါဗ်ာ။ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားေျပာတာကို နားမလည္ပါဘူး´ လို႔ ထပ္ေျပာေတာ့ `အိုေက၊ က်ေနာ္ ႀကိဳးစားၾကည့္ေပးပါမယ္´ လုိ႔ ေျပာၿပီး ဖုန္းကို ဂြပ္ခနဲေနေအာင္ ခ်သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေတာ့မွ လူတေယာက္ တံခါးလာေခါက္ၿပီး က်ေနာ့္စက္ေရွ႕မွာ ထုိင္လို႔ ဖုန္းကို ဖြင့္ၿပီး ဟိုဘက္ကလူနဲ႔ အျပန္အလွန္ေတြ ေျပာရင္း ျပင္ဆင္လုိက္တာ ဆယ္မိနစ္ေတာင္ မၾကာလိုက္ဘူး၊ ကြန္နက္ရွင္ ျပန္ရပါေလေရာ...။
***
တကယ္ေတာ့ အေပၚမွာ ေျပာတဲ့ အျဖစ္လိုမ်ိဳးေတြ က်ေနာ့္လို ေနာက္ထပ္ လူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ႀကဳံဖူးၾကသလဲေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဖုန္းထဲမွာ အဂၤလိပ္လုိ ေျပာရၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ျပႆနာ ေကာင္းေကာင္းေတြ႔ေလ့ရိွတယ္။ ဒီႏိုင္ငံကုိ ေရာက္ခါစက အိမ္ဖုန္း စရခါစဆို ပုိဆုိးေသးတယ္။ တရက္တေလဆို နာရီ၀က္တခါေလာက္ကို ေၾကာ္ျငာဖုန္းေတြ ၀င္လာတတ္တယ္။ ကုိင္မိရင္ က်ေနာ့္နာမည္ကို ေမးၿပီး သူတုိ႔ကေတာ့ ဘယ္သတင္းစာတိုက္ကပါ၊ ဘာကုမၸဏီပါနဲ႔ ေျပာၿပီး ကရားေရလႊတ္ တတြတ္တြတ္ ေျပာေတာ့တာပဲ။ ပထမေတာ့ ဘာမွန္းမသိဘဲ ေၾကာင္အမ္းအမ္းနဲ႔ ဖုန္းခြက္ကို ကိုင္ထားၿပီး သူေျပာေနတာေတြကို နားေထာင္ေနေသးတယ္။ တခါတေလမ်ားဆို ဟိုဘက္က ေျပာေနတဲ့ ကုိယ္ေတာ္ေခ်ာက က်ေနာ္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး နားေထာင္ေနတာကိုေတာင္ `ခင္ဗ်ားနားေထာင္ေနရဲ့လား´ လို႔ ေမးေသးတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ `ေဆာရီးပါပဲ၊ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားေျပာတာေတြကို နားမလည္ပါဘူး´ လို႔ ေျပာရေတာ့တယ္။ ေရာက္ႏွင့္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ကုိ ေနာက္ပုိင္းက်ေတာ့မွ ေမးစမ္းၿပီး ဖုန္းကုမၸဏီမွာ ေၾကာ္ျငာဖုန္းေတြကို Block အလုပ္ခိုင္းရတယ္။
ရယ္စရာ အလြဲတခုကေတာ့ ေရာက္ခါစ ျမန္မာမိတ္ေဆြ တေယာက္ဆိုရင္ အဲဒီလို ေၾကာ္ျငာဖုန္းေတြလာရင္ နားမလည္ေပမယ့္လဲ ဟိုဘက္က ေျပာေနတာကို အေၾကာင္သားနဲ႔ Yes, Yes ဆိုၿပီး ျပန္ေျပာတာ ေနာက္ေန႔ေတြက်ေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာ မဂၢဇင္းေတြ၊ သတင္းစာေတြကို တံခါး၀မွာ တေယာက္ေယာက္က လာပုိ႔ထားသတဲ့။ လကုန္ေတာ့မွ ေငြေတာင္းလႊာေရာက္လာေတာ့ လန္႔ၿပီး နားလည္တဲ့သူကို ျပန္ေမးရသတဲ့။
***
ဒီေတာ့ အေပၚမွာ က်ေနာ္ ႀကဳံရတဲ့ အခက္အခဲေတြနဲ႔ အလြဲတခ်ိဳ႕ေတြဟာ ဘာကို ျပေနသလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ တတ္ထားတဲ့ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ အဂၤလိပ္စကားဟာ တကယ့္တကယ္တမ္းမွာ လိုအပ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ရိွေနေသးတာကို ေတြ႔လာရတယ္။ အျပင္မွာ စကားေျပာတာနဲ႔ ဖုန္းထဲမွာ စကားေျပာတာဆို အေတာ္ႀကီးကုိ ကြာပါတယ္။ အျပင္မွာကေတာ့ International Language လို႔ ေျပာင္ေနာက္ေခၚၾကတဲ့ လက္ဟန္ေျခဟန္ေတြပါ သုံးလုိ႔ ကုိယ္ေျပာတတ္သလို ေျပာၿပီး အဆင္ေျပႏုိင္ေပမယ့္ ဖုန္းထဲမွာက်ေတာ့ ဂြအက်ႀကီး က်ေတာ့တာပါ။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေက်ာင္းေတာ္ဆီ ေျခဦးျပန္လွည့္ရေတာ့တာပါပဲ။
Testing Exam ကို ေျဖၿပီးေတာ့ ထြက္လာတဲ့ ရလဒ္က Level 5 ပါတဲ့။ အားလုံးေပါင္း Level 6 အထိ ရိွတာဆုိေတာ့ ဒီေလာက္ အဆင့္ကေန သင္ရတာကိုက မဆုိးဘူးလို႔ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ျပန္အားေပးရတယ္။
`Level 5 နဲ႔ Level 6 အဆင့္ ေက်ာင္းသားေတြ တက္လို႔ရႏိုင္တဲ့ ေကာလိပ္ေက်ာင္းေတြ ရိွပါတယ္၊ ႀကိဳးစားပါ၊ အဆင္ေျပပါေစ´ လို႔ေတာ့ စာေမးပြဲ ရလဒ္ကုိ ေျပာျပတဲ့ ဆရာမက မွာလိုက္ပါရဲ့...။
***
`ကဲ...၊ ဒီေန႔ အတန္းခ်ိန္ကေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ၊ ၾကာသပေတးေန႔ ညေန ေျခာက္နာရီမွာ ျပန္ဆုံၾကပါစုိ႔´
အရယ္အရႊမ္းကေလးေတြနဲ႔ စာသင္တတ္တဲ့ ထိပ္ေျပာင္ေျပာင္ ဆရာရဲ့ စကားအဆုံးမွာ အတန္းထဲက ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ စု႐ုံး႐ုံးနဲ႔ ျပန္ဖုိ႔ ျပင္ၾကဆင္ၾက။
ေၾသာ္...၊ ငယ္ငယ္တုန္းက သင္ခဲ့ဖူးတာကိုေတာင္ မွတ္မိေသး။ ဘာတဲ့...၊ က်ည္ေပြ႔အတက္ေပါက္ တာဆိုလား။ အခုေတာ့ အဲဒီ ပုံျပင္ထဲက အတုိင္းဆို က်ေနာ္သည္လဲ ေမာင္က်ည္ေပြ႔ေပါ့။ ဘေလာ့ဂ္ေရးေဖာ္ ကိုက်ည္ေပြ႔ကိုေတာင္ သတိရမိေသးေတာ့...။
ေက်ာင္း၀င္ အျပင္ကုိ ထြက္လုိက္ေတာ့ အျပင္မွာ ေအးလို႔...၊ ခဲလုိ႔။ ႏွင္းဖတ္ေတြ ဖြဲလုိ႔ သည္းလို႔။ ေက်ာင္းကို ျပန္ငဲ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လွ်ပ္စစ္မီးအျပင္ ပညာအလင္းပါ စြက္ထားတဲ့ ေက်ာင္းက လင္းလို႔ ထိန္လို႔...။
***
ကလိုေစးထူး
12 comments:
ေက်ာင္း၀င္ခြင့္ရသြားေတာ့ အလုပ္ေတြ ပိုရႈပ္ေတာ့မွာပဲ း) စာေတြတင္ျဖစ္ပါ့မလားဗ် ဖုန္းထဲမွာ နဲ ့အျပင္မွာက မတူတာ ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ က်ေနာ္ဆို ဖုနး္လာရင္ “ေဆာ္ဒါဒီခပ္ ”လုပ္ျပီးတာနဲ ့ ခဏေစာင့္လို ့ ျမန္မာလိုေျပာျပီး ထိုင္းတစ္ေယာက္ဆီေျပးရတယ္ :P ေနာက္မွ သူကတစ္ဆင့္ျပန္ရွင္းျပ အဲ့ေတာ့မွ အိုေကတာ ကိုက်ည္ေပြ႔လည္း အိုေကပါေစ ။
ဖုန္းနဲ႕ စကားေျပာရတိုင္း စိတ္ညစ္ရတာ တကယ္ပါ...
တရုတ္သံ၀ဲတဲ့ အဂၤလိပ္စကားရယ္.. စကားေျပာျမန္တာရယ္၊ ကိုယ္ည့ံတာရယ္နဲ႕ေပါင္းေတာ့ ေတာ္ေတာ္အဆင္မေျပတာပါ။
က်ေနာ္တုိ႔လည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္း ပါပဲဗ်ဳိး။ စကၤာပူမွာ တ႐ုတ္ေတြ၊ အင္ဒီးယန္းေတြ ေျပာတဲ့ အဂၤလိပ္စကားနားေထာင္ရတာ ပုိၿပီး ဒုကၡေရာက္ပါသဗ်ဳိး။
အမွန္ပဲဗ်ာ..telephone conversation က အၿပင္မွာေၿပာတာနဲ႔ အေတာ္႔ကိုကြာပါတယ္။ စကၤာပူလို လူမ်ိဳးေပါင္းစံုေၿပာတဲ႔ english စကားနားလည္ရခက္တာကို မေၿပာနဲ႔အံုး.. ဒီဂ်ပန္မွာလဲ တူတူပဲ..။အထူးသၿဖင္႔ company ေတြက business call ေတြဆို ပိုပီးနားလည္ရခက္တယ္။ သူတို႔သံုးတာက Formal polite form ။ အဲဒါႀကီးက အေတာ္ကို အပိုဆာဒါးေတြနဲ႔ နားလည္ရခက္တယ္..။ဖံုးထဲမွာဆိုေတာ႔ ပိုဆိုးတာေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္ဆို daily conversation ေတာ႔ ၿပသနာမရိွဘူး ေက်ာင္းမွာလဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေၿပာတာ ဆိုတာ ဘာမွၿပသနာမရိွဘူး..။အဲ..ဖံုးနဲ႔ company ေတြ ဘာေတြကို ဆက္ပီးေၿပာရပီဆို ခုထိကို ေၿမြေၿခာက္ကိုက္သလိုပဲ..။ဒါေပမယ္႔ ဒီမွာက နိင္ငံၿခားသားမလို႔ စကားကို လြယ္ေအာင္ေၿပာေပးပါလို႔ ေတာင္းပန္၇င္ေတာ႔ သူတို႔လဲ ႀကိုးစားပမ္းစားနဲ႔ နားလည္ရလြယ္တဲ႔ plain form နဲ႔ေၿပာေပးႀကပါတယ္။ သူတို႔ဘာသာစကားေပမယ္႔ သူတို႔ခင္မ်ာ တမင္ကို နိင္ငံၿခားသားနားလည္လြယ္မယ္႔ ေၿပာနည္းနဲ႔ ေၿပာရတာလဲ သိပ္ေတာ႔ လြယ္ဟန္မတူဘူးဗ်.. :)
ေခါင္းစဥ္ဖတ္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုမ်ား ေခၚသလားလို႔ အေျပးလာခဲ့တာ ဂလိုကိုး.... ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ရွင္းတယ္ အဂၤလိပ္ဘာသာကို အျပင္မွာလည္း မရ၊ ဖုန္းနဲ႔လည္းမရပါပဲ။ ကိုေစးထူးလိုပဲ သင္ခ်င္စိတ္ေတာ့ရွိတယ္။ အေျခေနကမေပးေသးဘူး။ ကိုေစးထူး မီဒီယာအဂၤလိပ္စာထိတိုင္ေအာင္ ေပါက္ေျမာက္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္ခင္ဗ်ားးးး
ကုသိုလ္ထူးလို႔သာဒီလိုအတက္တလူလူၿဖစ္ခြင့္ရတာေနာ္
နည္းတဲ့ကုသိုလ္လား..နည္းနည္းေလာက္မွ်စမ္းပါ
Oxford မွာေက်ာင္းသြားတက္ခ်င္လို႔...
အတိတ္ကံလိုေနတယ္... း)
ႊTime Warner Cable ဆိုေတာ့
ကိုယ့္ညီနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ ISP တူေနျပီထင္တယ္...
အားက်တယ္အကုိ။ ညီမလည္းဆရာမနဲ႔စကားေျပာသင္တယ္။ ၾကားဖူးနား၀ေျပာတာထက္ သိနားလည္ၿပီးေျပာတတ္ခ်င္လုိ႔။ lifelong learning ေပါ့။
nobody is late...
don't give up...
ကုိေစးထူးေရ...
သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကေတာ့ YES လုပ္ေကာင္းလုိက္တာ .. ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ သူ႔အိမ္က မွန္ျပဴတင္းေပါက္ေတြ အသစ္လာလဲတတ္သြားလုိ႔ သူ႔မွာ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ပုိက္ဆံေတာင္ေပးလုိက္ရေသးတယ္တဲ့။
အမလဲ ထူးမျခားနားပါပဲ။ တခါတေလ ကိုယ္က ဗမာလိုေတာင္ ျပန္ေျပာမိေသး။
ဒါေပမဲ႔ မ်ားေသာအားျဖင္႔ ဒီကလူေတြက ကိုယ္႔ရုပ္ၾကည္႔လိုက္တာနဲ႔ သူတို႔ႏိုင္ငံသား မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိၿပီး ေျဖးေျဖးေျပာေပး၊ နားေထာင္ေပးတတ္ပါတယ္။ ကိုယ္႔ mother language မွ မဟုတ္တာေနာ္။ အဲဒီလိုပဲ ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ အားေပးၿပီး ႀကိဳးစားရတယ္။
ဖုန္းထဲက ေၾကာ္ျငာေတြကေတာ႔ လန္႔ေလာက္ပါတယ္။ အိမ္ကိုသာ စာပို႔ခိုင္းၿပီး ေသခ်ာဖတ္တာ ပိုအဆင္ေျပမယ္။ ႏို႔မို႔ဆိုရင္ American marketing က ပါးပါးလွီးတာမို႔ hidden charges ေတြ တပုံႀကီး။
စာေသခ်ာဖတ္ လိမ္မာတယ္
ေက်ာင္းမေျပးရဘူး
ျပီးေတာ႕မွ စာမလိုက္ႏို္င္လို႕ အိမ္စာမပီးလို႕ဆိုတဲ႕ အသံၾကားခ်င္ဘူး ဒါပဲေျပာမယ္ အဟိဟိ
(ၾကံဳလို႕ ဖိဆူၾကည္႕တာဂ်)
Post a Comment