ျပႆနာက မေန႔ညေနက စသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။
အဲဒီ ျပႆနာ စမိကတည္းက သူ ဟုိဟုိဒီဒီေတြးေနတာလဲ တညလုံး။ အခုလည္း မိုးစင္စင္လင္းလို႔ အလုပ္ထဲေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ။ ဒီျပႆနာရဲ့ အေတြးစေတြက အခုထိတိုင္ေအာင္ မဆုံးေသး...။
အင္း...၊ အစကတည္းက ေသေသခ်ာခ်ာ မၾကည့္မိခဲ့ရင္ အေကာင္းသား... ... ...။
***
`ဟုိင္း´
Kathy ဆိုတဲ့ အဘြားႀကီးက သူ႔ေရွ႕ကေန ျဖတ္သြားေတာ့ အားရပါးရၿပဳံးျပၿပီး လွမ္းႏႈတ္ဆက္သြားသည္။ ဒီအဘြားႀကီး အရြယ္က ၅၅ နဲ႔ ၆၀ ၾကားမွာ ရိွေလမလားေတာ့ မေျပာတတ္၊ ဒါေပမယ့္ ရိွသင့္တဲ့ ႏုပ်ိဳမႈထက္ အိုမင္းရင့္ေရာ္ လြန္းေနသလားဟု သူ႔စိတ္ထဲ ထင္မိသည္။ အဘြားႀကီခမ်ာ ဒူးေခါင္းကလည္း ခြဲထားေသးေတာ့ တုတ္ေကာက္ကေလး တေဒါက္ေဒါက္ ေထာက္ၿပီး တေရြ႕ေရြ႕ သြားေနရရွာသည္။ အလုပ္ရွင္နဲ႔ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္ေလသူမို႔ သူ႔ကုိ ပစၥည္းအမွတ္တံဆိပ္ ကပ္သည့္ေနရာမွာသာ ခိုင္းထား၏။
ခဏၾကာေတာ့ ပစၥည္းေအာ္ဒါ အမွတ္ကို ေသခ်ာေအာင္ သိဖို႔အတြက္ Kathy ရိွတဲ့ စားပြဲကို တေခါက္ေရာက္ရျပန္သည္။ `ဟုိင္း´ ဆိုၿပီး အဘြားႀကီးက ေနာက္တခါ ျပန္ႏႈတ္ဆက္သည္။ ဒီတေခါက္ေတာ့ အဘြားႀကီးရဲ့ မ်က္ႏွာကို သူ ေသေသခ်ာခ်ာ သတိထားၾကည့္မိသည္။ အလိုေလးေလး...၊ သူ႔ဆီမွာမွ အမ်ားႀကီးပါလား။ ေနာင္တခ်ိန္က်ရင္ ငါလဲပဲ သူ႔လို... ... ...။
***
Troy ဆိုတဲ့ လူက တခါတေလက်ရင္ သူ႔သားကေလးကို အလုပ္ထဲကို ေခၚေခၚလာတတ္သည္။ သူက အလုပ္ထဲမွာ ရွယ္ယာတခ်ိဳ႕တ၀က္ပါ ထည့္၀င္ထားသူမို႔ ေနာင္တခ်ိန္ သူ႔သားကေလး အရြယ္ေရာက္လာရင္ ဒီအလုပ္ကုိပဲ ဆက္ၿပီး လုပ္သြားေစခ်င္ဟန္ ရိွေလမလားေတာ့ မေျပာတတ္... ...။ သူ႔သားကေလးက အခုမွ အသက္ ၁၃ ႏွစ္သာ ရိွေသး၊ Troy ကေတာ့ အလုပ္ထဲကို ေခၚလာတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာဆို ဒီေနရာက ဒီလိုလုပ္ရတာ၊ ဒီမွာၾကည့္ အေဖလုပ္တာကို ထုိင္ၾကည့္စမ္း ဆိုၿပီး သင္ေနေတာ့တာ...။
ဒီေန႔လဲ သူ႔သားကို အလုပ္ထဲ ေခၚလာျပန္ၿပီ။ ခါတိုင္းလိုပဲ Troy က ဘယ္ပစၥည္းက ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုဆက္စပ္ သုံးရတာ၊ ဒါေတြကေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံကေန ေအာ္ဒါမွာထားတာနဲ႔ ရွင္းတ၀က္ သင္တ၀က္ေျပာျပေန၏။ အတန္ငယ္ၾကာေတာ့ `Troy, Line one please´ ဆိုတဲ့ ဖုန္းလာသံေၾကာင့္ ေကာင္ေလးကို ထားခဲ့ၿပီး Troy ထြက္သြားသည္။
Troy ထြက္သြားေတာ့ ေကာင္ေလးကလဲ Troy လုပ္လက္စ အလုပ္ေတြကို ဆက္လုပ္ရင္း သူ႔ေရွ႕စားပြဲမွာ ထုိင္ေန၏။ `ဘယ္လုိလဲ၊ ေပ်ာ္ရဲ့လားကြ´ လို႔ လွမ္းႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက သူ႔ကို တခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီး `စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္´ လို႔ ျပန္ေျဖသည္။ ဒီမွာတင္ ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ သတိထားၾကည့္မိျပန္သည္။
ေၾသာ္...၊ သူ႔မွာက်ေတာ့ ဘာမွကို မရိွပါလား။ ရွင္းလုိ႔၊ လင္းလုိ႔၊ ၾကည္လင္လို႔... ... ...။
***
`ေက်းဇူးပဲကြာ၊ ေနာက္မွဆုံတာေပါ့´
George က ေန႔စဥ္လုိလို ေန႔လည္ ၂ နာရီ၀န္းက်င္ေလာက္မွာ အလုပ္ထဲ ေရာက္လာေလ့ရိွသည္။ သူတို႔ကုမၸဏီနဲ႔ အလုပ္ျခင္း ဆက္စပ္မႈ ရိွေနေတာ့ တခါတေလမွာ သူ႔ဆီကေန အလုပ္လာယူတဲ့အခါလည္း ရိွ၊ တခါတေလလဲ George က အလုပ္ေတြ သယ္လာတာလဲ ရိွသည္။ ဒီေန႔ကေတာ့ George မေန႔က လာအပ္ထားခဲ့တဲ့ အလုပ္တခုကို သူက အခ်ိန္မီ အၿပီး လုပ္ေပးလိုက္ႏိုင္လို႔ ေက်းဇူးေတြ တင္ေနျခင္းပင္...။ George ၾကည့္ရတာကေတာ့ သူနဲ႔ အသက္တူ ရြယ္တူခန္႔ေလာက္ပင္။ အလြန္ဆုံးရိွလွ ၃၅ ေပါ့လို႔ ခန္႔မွန္းမိသည္။
လက္သီးဆုပ္ျခင္း ထိခတ္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ၾကရင္းနဲ႔ George မ်က္ႏွာကိုလဲ သတိထားၾကည့္မိျပန္သည္။
အင္း...၊ သူ႔ဆီမွာက်ေတာ့ ငါနဲ႔မွ အတူတူပါလား ... ... ...။
***
မညွပ္ျဖစ္တာ ၾကာၿပီ ျဖစ္တဲ့ ဆံပင္က နားသယ္ကို ဖုံးလုလု ျဖစ္လာတဲ့အျပင္ ဂုပ္ကပါ ယားက်ိက်ိျဖစ္လာတာေၾကာင့္ အလုပ္ကေန ျပန္တာနဲ႔ ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္ကို တခါတည္း တန္းသြားၿပီး ညွပ္ပစ္လိုက္သည္။
အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ ညေန ငါးနာရီထိုးလုလု...။
ပင္ပန္းလာခဲ့သမွ်ကို စိမ္ေျပနေျပ ေရစိမ္ခ်ိဳးပစ္လိုက္ၿပီး မေန႔ကလိုပင္ ကုိယ္ေပၚက ေရစက္ေတြကို သုတ္စင္ရင္း မွန္ေရွ႕မွာ ရပ္လို႔ ကုိယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိလိုက္ျပန္သည္။
ေတြ႔ျပန္ပါၿပီ။ နဖူးေပၚမွာ ထင္းခနဲ ျဖစ္ျပဳလာၿပီ ျဖစ္တဲ့ အေရးအေၾကာင္း သုံးေလးခု...။
ဒါေပမယ့္ အခုတႀကိမ္ ျပန္ေတြ႔တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ မေန႔ကလို `ငါ့နဖူးက ဒီအေရးအေၾကာင္းေတြ အရင္က မရိွေသးပါဘူး´ ဆိုၿပီး စိတ္မသက္မသာျဖစ္မႈကေတာ့ မရိွေတာ့ပါ။ မ်က္စိထဲမွာလဲ Troy ရဲ့ သားကေလးရယ္၊ George ရယ္၊ Kathy ရယ္ကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။
မွန္ထဲက လူကို ေသခ်ာစူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး အားရပါးရ ၿပဳံးျပလိုက္၏။
မွန္ခ်ပ္ထဲမွာ လူတေယာက္ နဖူးတင္မက ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္မွာပါ အေရးအေၾကာင္းေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ သူ႔ကို ၾကည္ၾကည္စင္စင္ႀကီး ျပန္ၿပဳံးျပေနေလေတာ့သည္။
***
ကလိုေစးထူး
အဲဒီ ျပႆနာ စမိကတည္းက သူ ဟုိဟုိဒီဒီေတြးေနတာလဲ တညလုံး။ အခုလည္း မိုးစင္စင္လင္းလို႔ အလုပ္ထဲေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ။ ဒီျပႆနာရဲ့ အေတြးစေတြက အခုထိတိုင္ေအာင္ မဆုံးေသး...။
အင္း...၊ အစကတည္းက ေသေသခ်ာခ်ာ မၾကည့္မိခဲ့ရင္ အေကာင္းသား... ... ...။
***
`ဟုိင္း´
Kathy ဆိုတဲ့ အဘြားႀကီးက သူ႔ေရွ႕ကေန ျဖတ္သြားေတာ့ အားရပါးရၿပဳံးျပၿပီး လွမ္းႏႈတ္ဆက္သြားသည္။ ဒီအဘြားႀကီး အရြယ္က ၅၅ နဲ႔ ၆၀ ၾကားမွာ ရိွေလမလားေတာ့ မေျပာတတ္၊ ဒါေပမယ့္ ရိွသင့္တဲ့ ႏုပ်ိဳမႈထက္ အိုမင္းရင့္ေရာ္ လြန္းေနသလားဟု သူ႔စိတ္ထဲ ထင္မိသည္။ အဘြားႀကီခမ်ာ ဒူးေခါင္းကလည္း ခြဲထားေသးေတာ့ တုတ္ေကာက္ကေလး တေဒါက္ေဒါက္ ေထာက္ၿပီး တေရြ႕ေရြ႕ သြားေနရရွာသည္။ အလုပ္ရွင္နဲ႔ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္ေလသူမို႔ သူ႔ကုိ ပစၥည္းအမွတ္တံဆိပ္ ကပ္သည့္ေနရာမွာသာ ခိုင္းထား၏။
ခဏၾကာေတာ့ ပစၥည္းေအာ္ဒါ အမွတ္ကို ေသခ်ာေအာင္ သိဖို႔အတြက္ Kathy ရိွတဲ့ စားပြဲကို တေခါက္ေရာက္ရျပန္သည္။ `ဟုိင္း´ ဆိုၿပီး အဘြားႀကီးက ေနာက္တခါ ျပန္ႏႈတ္ဆက္သည္။ ဒီတေခါက္ေတာ့ အဘြားႀကီးရဲ့ မ်က္ႏွာကို သူ ေသေသခ်ာခ်ာ သတိထားၾကည့္မိသည္။ အလိုေလးေလး...၊ သူ႔ဆီမွာမွ အမ်ားႀကီးပါလား။ ေနာင္တခ်ိန္က်ရင္ ငါလဲပဲ သူ႔လို... ... ...။
***
Troy ဆိုတဲ့ လူက တခါတေလက်ရင္ သူ႔သားကေလးကို အလုပ္ထဲကို ေခၚေခၚလာတတ္သည္။ သူက အလုပ္ထဲမွာ ရွယ္ယာတခ်ိဳ႕တ၀က္ပါ ထည့္၀င္ထားသူမို႔ ေနာင္တခ်ိန္ သူ႔သားကေလး အရြယ္ေရာက္လာရင္ ဒီအလုပ္ကုိပဲ ဆက္ၿပီး လုပ္သြားေစခ်င္ဟန္ ရိွေလမလားေတာ့ မေျပာတတ္... ...။ သူ႔သားကေလးက အခုမွ အသက္ ၁၃ ႏွစ္သာ ရိွေသး၊ Troy ကေတာ့ အလုပ္ထဲကို ေခၚလာတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာဆို ဒီေနရာက ဒီလိုလုပ္ရတာ၊ ဒီမွာၾကည့္ အေဖလုပ္တာကို ထုိင္ၾကည့္စမ္း ဆိုၿပီး သင္ေနေတာ့တာ...။
ဒီေန႔လဲ သူ႔သားကို အလုပ္ထဲ ေခၚလာျပန္ၿပီ။ ခါတိုင္းလိုပဲ Troy က ဘယ္ပစၥည္းက ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုဆက္စပ္ သုံးရတာ၊ ဒါေတြကေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံကေန ေအာ္ဒါမွာထားတာနဲ႔ ရွင္းတ၀က္ သင္တ၀က္ေျပာျပေန၏။ အတန္ငယ္ၾကာေတာ့ `Troy, Line one please´ ဆိုတဲ့ ဖုန္းလာသံေၾကာင့္ ေကာင္ေလးကို ထားခဲ့ၿပီး Troy ထြက္သြားသည္။
Troy ထြက္သြားေတာ့ ေကာင္ေလးကလဲ Troy လုပ္လက္စ အလုပ္ေတြကို ဆက္လုပ္ရင္း သူ႔ေရွ႕စားပြဲမွာ ထုိင္ေန၏။ `ဘယ္လုိလဲ၊ ေပ်ာ္ရဲ့လားကြ´ လို႔ လွမ္းႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက သူ႔ကို တခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီး `စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္´ လို႔ ျပန္ေျဖသည္။ ဒီမွာတင္ ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ သတိထားၾကည့္မိျပန္သည္။
ေၾသာ္...၊ သူ႔မွာက်ေတာ့ ဘာမွကို မရိွပါလား။ ရွင္းလုိ႔၊ လင္းလုိ႔၊ ၾကည္လင္လို႔... ... ...။
***
`ေက်းဇူးပဲကြာ၊ ေနာက္မွဆုံတာေပါ့´
George က ေန႔စဥ္လုိလို ေန႔လည္ ၂ နာရီ၀န္းက်င္ေလာက္မွာ အလုပ္ထဲ ေရာက္လာေလ့ရိွသည္။ သူတို႔ကုမၸဏီနဲ႔ အလုပ္ျခင္း ဆက္စပ္မႈ ရိွေနေတာ့ တခါတေလမွာ သူ႔ဆီကေန အလုပ္လာယူတဲ့အခါလည္း ရိွ၊ တခါတေလလဲ George က အလုပ္ေတြ သယ္လာတာလဲ ရိွသည္။ ဒီေန႔ကေတာ့ George မေန႔က လာအပ္ထားခဲ့တဲ့ အလုပ္တခုကို သူက အခ်ိန္မီ အၿပီး လုပ္ေပးလိုက္ႏိုင္လို႔ ေက်းဇူးေတြ တင္ေနျခင္းပင္...။ George ၾကည့္ရတာကေတာ့ သူနဲ႔ အသက္တူ ရြယ္တူခန္႔ေလာက္ပင္။ အလြန္ဆုံးရိွလွ ၃၅ ေပါ့လို႔ ခန္႔မွန္းမိသည္။
လက္သီးဆုပ္ျခင္း ထိခတ္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ၾကရင္းနဲ႔ George မ်က္ႏွာကိုလဲ သတိထားၾကည့္မိျပန္သည္။
အင္း...၊ သူ႔ဆီမွာက်ေတာ့ ငါနဲ႔မွ အတူတူပါလား ... ... ...။
***
မညွပ္ျဖစ္တာ ၾကာၿပီ ျဖစ္တဲ့ ဆံပင္က နားသယ္ကို ဖုံးလုလု ျဖစ္လာတဲ့အျပင္ ဂုပ္ကပါ ယားက်ိက်ိျဖစ္လာတာေၾကာင့္ အလုပ္ကေန ျပန္တာနဲ႔ ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္ကို တခါတည္း တန္းသြားၿပီး ညွပ္ပစ္လိုက္သည္။
အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ ညေန ငါးနာရီထိုးလုလု...။
ပင္ပန္းလာခဲ့သမွ်ကို စိမ္ေျပနေျပ ေရစိမ္ခ်ိဳးပစ္လိုက္ၿပီး မေန႔ကလိုပင္ ကုိယ္ေပၚက ေရစက္ေတြကို သုတ္စင္ရင္း မွန္ေရွ႕မွာ ရပ္လို႔ ကုိယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိလိုက္ျပန္သည္။
ေတြ႔ျပန္ပါၿပီ။ နဖူးေပၚမွာ ထင္းခနဲ ျဖစ္ျပဳလာၿပီ ျဖစ္တဲ့ အေရးအေၾကာင္း သုံးေလးခု...။
ဒါေပမယ့္ အခုတႀကိမ္ ျပန္ေတြ႔တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ မေန႔ကလို `ငါ့နဖူးက ဒီအေရးအေၾကာင္းေတြ အရင္က မရိွေသးပါဘူး´ ဆိုၿပီး စိတ္မသက္မသာျဖစ္မႈကေတာ့ မရိွေတာ့ပါ။ မ်က္စိထဲမွာလဲ Troy ရဲ့ သားကေလးရယ္၊ George ရယ္၊ Kathy ရယ္ကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။
မွန္ထဲက လူကို ေသခ်ာစူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး အားရပါးရ ၿပဳံးျပလိုက္၏။
မွန္ခ်ပ္ထဲမွာ လူတေယာက္ နဖူးတင္မက ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္မွာပါ အေရးအေၾကာင္းေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ သူ႔ကို ၾကည္ၾကည္စင္စင္ႀကီး ျပန္ၿပဳံးျပေနေလေတာ့သည္။
***
ကလိုေစးထူး
16 comments:
Troy ရဲ့ သားကေလးရယ္၊ George ရယ္၊ Kathy တုိ႔ရဲ့ ျခားနားခ်က္ေလးကို အေသခ်ာ ခံစားသြားတယ္ အစ္က္ို
ေလာကဓံကို အျပည့္၀ ခံစားျပီးတဲ့ ခံစားရအံုးမယ့္ Kathy ရဲ့ မ်က္ႏွာေပၚကသာဓက
အရမ္းကိုျဖဴစင္ေနေသးတဲ့ ေလာကဓံ ေက်ာင္းေတာ္ကိုတက္ရေတာ့မယ့္ ေက်ာင္းသားသစ္ကေလး Troy ရဲ့ သားေလး
အထုိက္ေလွ်ာက္ အေတြ႔ၾကံဳရွိဖူးျပီးျဖစ္တဲ့ George နဲ ့ သူ ဆိုတဲ့ ဇတ္ေကာင္ း)
အားလံုးေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ က်ေနာ္လည္း မွန္ၾကည့္ရင္ သတိထားအံုးမွ ၀က္ျခံေတြကေတာ့ ခဏခဏ ထြက္တယ္ဗ်ာ ေနာက္ဆို တြန္႔ ျပီး ပါးေတြေျပာတာပါးး :P
အကုိေစးထူးေရ ပထမဆုံး ေကာမန္႕ေလးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း လာေျပာတာပါ။ အကုိရဲ႕ အေရးအသားေလးေတြကုိ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္မိပါတယ္
ဘ၀မွာရွိတဲ့ ေလာကဓံကုိ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ အသက္အပုိင္းအျခားေလးေတြကုိ ခံစားသြားပါတယ္။
း)
ေလာကဓံတစ္ခုတည္းကိုဆိုလိုတာေတာ့
အဟုတ္ေလာက္ဘူးထင္တာပဲ..
အိမ္က်.ကုိယ္လည္းမွန္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္..
း)
ပုိ ့စ္ေလး ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။
အဲဒါ ေလာကဓံ ဟုတ္လို႕လား-
ေလာက ျဖစ္စဥ္ တခုပဲမဟုတ္လား..
ဓံ မခံရလဲ.. ေျပာင္းလဲ ေရြ႕ေလ်ာျခင္းကေတာ့.. သူ႕အတိုင္း ..သြားေနမွာပဲေလ။ အဲ- ၾကားကာလေတြမွာေတာ့.. လက္ခံရ ခက္ခဲေကာင္းခက္ခဲ မွာပဲ..အထူးသျဖင့္..အခု..ယခု လို..အရြယ္မ်ား- း)
ရယ္လိုက္၇င္ မ်က္လံုးေထာင့္စြန္းမွာ ေပၚစျပဳေနတဲ႕
က်ီးေျခေထာက္ေတြကို ေအာင့္သက္သက္ စတင္လက္ခံေနခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။
အေဖာ္ရျပီ... ဟိ
တရားေတြရေနျပီလား။ မပူပါနဲ႔ ပူရင္ ျမန္ျမန္အိုတယ္။
အမမွာေတာ႔ စိတ္က ႀကီးမလာဘဲ အသက္ပဲ ႀကီးလာတာ ခက္တယ္။ အဲဒီ အေရးအေၾကာင္းေတြက ကိုယ္႔ကို သတိေပးတဲ႔ reminder ေတြ ထင္ပါရဲ႔။
ေလာကဓံလား ေလာက ဒဏ္လား ကိုေစးထူးေရ ..
က်ေနာ္က ဇရာရဲ့ အေရးအေၾကာင္းေတြကို မ်က္ႏွာေပၚမွာ သတိထားမိေတာ့ ဒါေတြဟာ အသက္အရြယ္ေၾကာင့္ေရာ၊ ေလာကဓံမွာ လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္ခဲ့ရတာေတြေရာေၾကာင့္လုိ႔ ေတြးၿပီး ေခါင္းစဥ္ကို `ေလာကဓံ´လို႔ပဲ ေပးလိုက္ေတာ့ ေရးထားတဲ့စာနဲ႔ အံနည္းနည္းေခ်ာ္သြားပုံရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဖတ္ရွဳေထာက္ျပတဲ့ ေမာင္ႏွမမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္ကုိလဲ နည္းနည္းျဖည့္ၿပီး ျပန္ျပင္လိုက္ပါတယ္။
ဘယ္ႏွစ္ေၾကာင္းရွိလဲ ေရထားလိုက္ေသးလား..။ ဟား..ဟား..။ မေရာက္တာၾကာလို႕ သတိရလို႕ သက္သက္လာလည္တာ အစ္ကုိေရ..။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဆီဗံုးၾကီးလဲ ျဖဳတ္ထားပံုရတယ္...။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ဒီမွာပဲ ၀င္ေအာ္သြားတာ...။ ဒီပို႕စ္ေအာက္က ပို႕စ္သံုးခု ေလာက္လဲ ဖတ္သြားတယ္...။ အားလံုးေကာင္းတယ္..။ တကယ္ေျပာတာ...။ သီးသန္႕ေတာ့ ထပ္မေရးေတာ့ဘူး..။ တာ့တာ :)
အရြယ္က စကားေျပာေနျပီ ကိုေစး ။ နီးနီးေ၀းေ၀း ေျပလ့ို ့့ေတာ့ လြတ္ဖူးဗ် ။ :)
Hi KoSayhtoo, Very nice to read.... a good post as usual. Have a good day! :)
ငါသည္တေန႔အုိရမည္မွာ အမွန္၊ ငါသည္တေန႔နာရမည္မွာ အမွန္၊ ငါသည္တေန႔ေသရမည္မွာ အမွန္။ ျပင္ထားၾကရမွာေပါ့ ခံႏုိင္ရည္႐ွိဖုိ႔....
အယ္ ၾကည္႕ကစမ္း မွန္ၾကည္႕ပီး ျပံဳးျပန္ျပီ
အေနာ္က အဲ႕ပံုကို ျမင္ၾကည္႕တိုင္း သိပ္ရယ္ခ်င္တယ္ေနာ္ အဟိဟိ
ေတာထြက္ေတာ့မလား ကိုေစးထူး
Post a Comment