ေရးသူ - ၀င္းႏိုင္ဦး ၏ ထုိစာအုပ္ကို က်ေနာ္ ကလုိေစးထူးမွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ေထာင္အစားအစာနဲ႔ ေရသုံးစြဲမႈ
အက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဥပေဒအျဖစ္ ႏိုင္ငံတကာ အစိုးရေတြ မျဖစ္မေန လိုက္နာ က်င့္သုံးရမွာကေတာ့ ကုလသမဂၢဆိုင္ရာ၊ ဂ်နီဗာ သေဘာတူညီခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ သေဘာတူညီခ်က္ အပုိဒ္(၂၀)မွာ…
`ေထာင္သားေတြကို က်န္းမာေရးနဲ႔ ခြန္အားအတြက္ အာဟာရျပည့္၀တဲ့ အစားအစာေတြကို ၀လင္ေအာင္ ေကၽြးရမယ္။ အက်ဥ္းသားေတြကို ေကၽြးတဲ့ အစားအေသာက္ဟာ အရည္အေသြးလည္း ျပည့္မီၿပီး သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းလည္း ျပင္ဆင္ ေကၽြးေမြးရမယ္´ လို႔ တိတိက်က် ျပ႒ာန္းထားပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ ေထာင္ေတြမွာ အစားအေသာက္ ေကၽြးပုံ ေကၽြးနည္းကေတာ့ ေန႔စဥ္မနက္ တၾကိမ္၊ ညေန တၾကိမ္ ထမင္းေကၽြးပါတယ္။ ေကၽြးတဲ့ ထမင္းက အေပါစားဆန္ၾကမ္းကို ခ်က္ထားတာျဖစ္ၿပီး ခဲေတြ၊ သဲေတြ၊ အမိႈက္ေတြ ဖယ္ၿပီး စားရပါတယ္။ တခါတခါ ထမင္းထဲမွာ သဲေတြမ်ားလြန္းလို႔ ဘယ္သူမွ မစားႏိုင္ ျဖစ္ရတာေတြလည္း ေထာင္ထဲမွာ အဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ဟင္းအေနနဲ႔ကေတာ့ မနက္မွာ ပဲဟင္းနဲ႔ ငါးပိ၊ ညေနဘက္မွာ တာရေပါ ဟင္းရည္နဲ႔ ငါးပိ၊ အသားကေတာ့ တပတ္မွာ တနပ္ ေကၽြးပါတယ္။ ပဲဟင္းက ပဲအည့ံစားကို ေရအမ်ားႀကီးနဲ႔ ထည့္ျပဳတ္ထားတာမုိ႔ ပဲဟင္းလုိ႔သာ နာမည္ ေခၚရတယ္၊ ပဲဟင္းထဲမွာ ပဲဖတ္ကို ရွာမေတြ႔ပါဘူး။ ပဲဟင္း ခ်က္ပုံက ဒီလိုပါ။
ပဲကို အဖတ္ေတြခ်ည့္က်န္ေအာင္ အရင္ျပဳတ္၊ ေနာက္မွ ပဲဖတ္ေတြကို ေရေႏြးနဲ႔ ေရာတာပါ။ အဲဒီလို ေရေႏြးနဲ႔ မေရာခင္ ေထာင္၀န္ထမ္းေတြ၊ ဟင္းခ်က္ရာမွာ တာ၀န္က်တဲ့ အက်ဥ္းသားေတြက ပဲဖတ္အႏွစ္ေတြကို ခပ္ယူထားၾကပါတယ္။ အဲဒီ ခပ္ယူထားတဲ့ ပဲဖတ္၊ ပဲအႏွစ္ေတြကို ေထာင္၀ါဒါေတြ၊ ေထာင္အရာရိွေတြ၊ လူဆိုးဗိုလ္ေတြက ဦးဦးဖ်ားဖ်ား စားၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေထာင္၀ါဒါေတြ၊ ေထာင္အရာရိွေတြဟာ ေထာင္ဥပေဒအရ အက်ဥ္းသားေတြရဲ့ အစားအစာကို စားခြင့္ မရိွပါဘူး။
ဒါ့အျပင္ အဲဒီ ပဲဖတ္ေတြကို ေထာင္အရာရိွေတြနဲ႔ ပင္းၿပီး ေထာင္ထဲ ပိုက္ဆံခိုးသြင္းထားတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြကိုလည္း ပိုက္ဆံနဲ႔ ေရာင္းစားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ စားတဲ့၊ ေရာင္းတဲ့အတြက္ ေထာင္သားတဦးခ်င္း ရရမယ့္ ေ၀စု ေလ်ာ့နည္းသြားတာမို႔ အက်ဥ္းသား အမ်ားစုဟာ ေရသာသူ ပဲဟင္းကိုသာ စားၾကရတာပါ။
တာရေပါဟင္း ဆိုတာက ဟင္းရြက္ေသာင္းေျပာင္းကို ေရာျပဳတ္ထားတဲ့ ဟင္းရြက္ ျပဳတ္ရည္ပါ။ ေထာင္ထဲမွာ အက်ဥ္းသားေတြဟာ ေတာင္ယာ စိုက္ၾကရပါတယ္။ အဲဒီ သီးႏွံစိုက္ခင္းထဲက ဟင္းရြက္ေတြကို သိမ္းႀကဳံး ခုတ္ျဖတ္ၿပီး ေရေႏြးထည့္ႀကိဳထားတဲ့ မိုးၿဗဲဒယ္အိုးႀကီးထဲကုိ ဟင္းရြက္ေတြ မေဆးမေၾကာဘဲ ပစ္ထည့္လိုက္လို႔ ရလာတဲ့ ဟင္းရည္က်ဲဟာ `ေထာင္ တာရေပါဟင္း´ ပါပဲ။
တခါ တခါ ဟင္းရြက္မပါတဲ့ အဲဒီ ဟင္းရည္က်ဲထဲမွာ အမိႈက္ေတြ၊ ေက်ာက္ခဲေတြ ပိုးေကာင္ေတြ၊ ေမွ်ာ့ေတြ ပါလာရင္လည္း ထုံးစံ ျဖစ္ေနလို႔ ဘယ္သူမွ အ့ံအားလည္း မသင့္၊ ရြံလည္း မရြံရွာႏိုင္ဘဲ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ႀကိတ္မွိတ္ ဖယ္စား႐ုံပဲ ရိွပါေတာ့တယ္။
ေထာင္သားေတြကို ေပးတဲ့ ငါးပိကလည္း သဲေတြ၊ ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြနဲ႔ ေရာထားတာပါ။ ေထာင္သားေတြကို ေကၽြးရမယ့္ ငါးပိေတြထဲက တခ်ိဳ႔ကို သက္ဆိုင္ရာ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက ထုတ္ေရာင္းစားလိုက္လို႔ ပမာဏ ေလ်ာ့နည္းသြားတာကို ကာမိေအာင္ ထပ္ျဖည့္တဲ့အေနနဲ႔ က်န္တဲ့ ငါးပိထဲ အခုလုိ အေရာအေႏွာေတြ ေလွ်ာက္ ထည့္ထားတာပါ။ အက်ဥ္းသားတဦးကို တနပ္စာအတြက္ အဲဒီလို ငါးပိမ်ိဳး ခပ္ေသးေသး လက္ဘက္ရည္ဇြန္းနဲ႔ တဇြန္း ရပါတယ္။
တပတ္ကို တႀကိမ္ အသား တနပ္ ရပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အက်ဥ္းသားေတြ ရရမဲ့ အသားခြဲတမ္း ေ၀စုထဲကေန အသားေကာင္းနဲ႔ အသားအမ်ားစုကို ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြအတြက္ ဖယ္ေပးထားရတာမို႔ ေထာင္ဥပေဒအရ ေထာင္သားတဦး ရရိွရမယ့္ ပမာဏရဲ့ တ၀က္ေလာက္သာ ေထာင္သားေတြ ရပါေတာ့တယ္။ အသားအစား ငါး ေၾကာ္တဲ့ ေန႔က်ရင္ အက်ဥ္းသားေတြဟာ ေခါင္းနဲ႔ အၿမီးသာရလုိ႔ `ငါး အလယ္ပိုင္းဆုိတာ ဘာကို ေခၚတာလဲ´ လို႔ ေထာင္ထဲမွာ ေမးၾကပါတယ္။
အဲသလိုနဲ႔ အက်ဥ္းသားေတြ စားရတဲ့ အစားအစာေတြဟာ ေလာက္လည္း မေလာက္င၊ အာဟာရကလည္း မျပည့္၀တာမို႔ အက်ဥ္းသား အမ်ားစုဟာ အၿမဲလုိ ဆာေလာင္ေနၾကတဲ့ အျပင္ အစားအစာ မသန္႔ရွင္းလို႔ ျဖစ္ရတဲ့ ေရာဂါေတြလည္း စြဲကပ္ေနၾကပါတယ္။
***
ေနာက္တခုက ေရခ်ိဳးတဲ့ ကိစၥပါ။
အက်ဥ္းေထာင္ဆိုင္ရာ ကုလသမဂၢ၊ ဂ်ီနီဗာ သေဘာတူညီခ်က္ အပိုဒ္ (၂၆)မွာ…
`ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြဟာ ေထာင္တြင္း သန္႔ရွင္းေရးနဲ႔ အက်ဥ္းသားေတြရဲ့ တကိုယ္ေရ သန္႔ရွင္းေရး ရိွမရိွ၊ ေလေကာင္းေလသန္႔ ရ မရ စတာေတြကို ပုံမွန္ စစ္ေဆးေပးရမယ္´ လို႔ အတိအက် အေလးအနက္ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာ အေဆာင္ (၅)ေဆာင္ရိွၿပီး အေဆာင္အမွတ္ (၁) က လြဲလို႔ က်န္ အေဆာင္ေတြမွာ အက်ဥ္းသား တေထာင္ေက်ာ္စီ ထားပါတယ္။ အေဆာင္အမွတ္ (၁) ကေတာ့ အမႈ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ အခ်ဳပ္သားေတြ အတြက္ ျဖစ္ၿပီး လူဦးေရ ႏွစ္ေထာင္၊ ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ ထားပါတယ္။
အေဆာင္ တေဆာင္ တေဆာင္မွာ ေရကန္ တကန္စီ ရိွၿပီး အရွည္ေပ ရွစ္ဆယ္၊ အက်ယ္ သုံးေပေလာက္ရိွတဲ့ ရွည္ေမ်ာေမ်ာ ေရကန္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ေရကန္ရဲ့ သုံးပုံတပုံေလာက္ကို ေသာက္ေရအတြက္ ဆိုၿပီး သီးျခား ကန္႔ထား ခြဲထားပါတယ္။ ေသာက္ေရအတြက္ ဆုိေပမယ့္ ေထာင္၀န္ထမ္းေတြနဲ႔ လူဆိုးဗိုလ္ေတြကေတာ့ အဲဒီ ေရကန္ အကန္႔မွာ ႀကိဳက္သလို ေရခ်ိဳးခြင့္ ေရသုံးစြဲခြင့္ ရိွပါတယ္။
က်န္တဲ့ ေရကန္အကန္႔မွာ တႀကိမ္ကို အက်ဥ္းသား တရာေလာက္ ေရကန္ ဟိုဘက္ဒီဘက္ လူခြဲ တန္းစီၿပီး ေရခ်ိဳးရပါတယ္။ ေရကန္ တဘက္တခ်က္မွာ လူေတြ မလႈပ္သာ မယွက္သာ ျပည့္သိပ္ၾကပ္ညွပ္ေနတာမို႔ အတည့္ရပ္လုိ႔ မရတာနဲ႔ အက်ဥ္းသားေတြဟာ ေဘးတုိက္ တေစာင္းရပ္၊ အခ်င္းခ်င္း တိုးေ၀ွ႔ၿပီး ေရခ်ိဳးၾကရပါတယ္။
တေန႔ကို တႀကိမ္သာ ေရခ်ိဳးရၿပီး တႀကိမ္ကို ထမင္းစားတဲ့ ဒန္ပန္းကန္ျပား ပက္ပက္နဲ႔ ဆယ္ခ်ပ္ထက္ ပိုမခ်ိဳးရပါဘူး။ ေရကန္ တာ၀န္က် လူဆိုးေတြ စိတ္ၾကည္သာရင္ေတာ့ ေရပန္းကန္ျပား ဆယ့္ငါးခ်ပ္ေလာက္ ရတတ္ၿပီး မၾကည္သာရင္ေတာ့ ေလးငါးေျခာက္ခ်ပ္ေလာက္နဲ႔ပဲ ကိစၥၿပီးသြားတာမ်ိဳးပါ။ အဲဒီ ေရေလာက္နဲ႔ ဘယ္လိုမွ ဆပ္ျပာတိုက္လို႔ မရပါဘူး။ ဒီၾကားထဲ ညစ္ပတ္ေနလြန္းလို႔ ဆပ္ျပာတိုက္မိရင္လည္း ဆပ္ျပာေတြ မစင္ခင္ ေရခ်ိဳးရပ္သြားရတာမို႔ ဆပ္ျပာ မတိုက္တာကမွ ေတာ္ပါေသးတယ္။
ေဘးတေစာင္းတုိက္ အလုအယက္ တိုးေခြ႔ ရပ္ေနရတဲ့ အက်ဥ္းသား တတန္းႀကီးဟာ ရွည္ေမ်ာေမ်ာ ေရကန္ရဲ့ ထိပ္မွာ မ်က္ႏွာရွဳသိုးသိုးနဲပ ထိုင္ေနတဲ့ ေရကန္တာ၀န္က် အၾကီးအကဲလူဆိုးက အသံနက္ႀကီးနဲ႔ `ခပ္´ လို႔ ေအာ္မွ ေရခပ္ရပါတယ္။ လူဆုိးကလည္း ေဆာင့္ၾကီး ေအာင့္ၾကီးနဲ႔ အျမန္ေအာ္ေနတာ ဆိုေတာ့ ကိုယ္က ေႏွးေနရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေရခပ္တာ မညီရင္ ေရကန္ေဘာင္ေပၚမွာ တုတ္ထမ္းရင္း ေလွ်ာက္ေနတဲ့ ေရကန္ဘာယာေခၚ အေစာင့္ေတြက တုတ္နဲ႔ မခ်ိမဆ့ံ ႐ိုက္တာ ခံရပါေသးတယ္။ တခါတခါ ေရကန္ဘာယာေတြက ေရခပ္တာ မညီတဲ့ အက်ဥ္းသားတေယာက္ကို ႐ိုက္ရင္းနဲ႔ ဘာမဆုိင္ ညာမဆုိင္ တျခား အက်ဥ္းသား အကုန္လုံးကို ဆက္တိုက္ တန္းစီ ႐ိုက္သြားတာမ်ိဳးေတြလည္း ေထာင္ထဲမွာ မဆန္းပါဘူး။ ပန္ကန္ျပားနဲ႔ ေရခပ္ရတာကလည္း လူဆိုးဗိုလ္ရဲ့ `ခပ္´ ဆိုတဲ့ အသံကို နားစြင့္ရင္း ကတိုက္က႐ိုက္ ခပ္ၾကရတာမ်ိဳးပါ။ အဲဒီလိုနဲ႔ ဘယ္သူမွ ေအးေအးေဆးေဆး ေရမခ်ိဳးၾကရဘဲ အေၾကာက္ေၾကာက္ အလန္႔လန္႔ က်ီးလန္႔စာစား တက္သုတ္႐ိုက္ ခ်ိဳးၾကရတာပါ။
အဲဒီလို ေရ လုံလုံေလာက္ေလာက္ မခ်ိဳးရတာ၊ ေသေသခ်ာခ်ာ မခ်ိဳးရတာေတြေၾကာင့္ ေထာင္သားေတြဟာ ညစ္ပတ္ေနၿပီး ၀ဲစို၊ ၀ဲေျခာက္၊ ေပြး စတဲ့ အေရျပား ေရာဂါမ်ိဳးစုံနဲ႔ ၀မ္းပ်က္၊ ၀မ္းေလွ်ာ၊ ၀မ္းကိုက္ စတဲ့ ေရာဂါေတြ လူတိုင္းလို စြဲကပ္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီလို ေရာဂါေတြ ျဖစ္လို႔လည္း ဂ႐ုတစိုက္ ေဆး၀ါးကုသေပးတာမ်ိဳး မရိွလို႔ ၀မ္းေလွ်ာ ၀မ္းကိုက္ေရာဂါေလာက္နဲ႔ မေသသင့္ဘဲ ေသဆုံးသြားၾကရသူေတြ ေထာင္ထဲမွာ မနည္းလွပါဘူး။ အသက္ေတြ ႏွေျမာစရာပါ။
ဆက္ရန္…
1 comment:
Thank for sharing unrecorded record. feel suffocated after reading from post 4-11 continuously. Needless to say, I am proud that the author is our fellow YITian.
Post a Comment