သုံးလအလြန္ ရင္ဖြင့္လႊာ…

`ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး ´ လို႔ တင္စားေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကတဲ့ စက္တင္ဘာလ၊ သံဃာ့ကံေဆာင္သပိတ္ေတြ အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခြင္းခံခဲ့ရတာ သုံးလေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။

အာဏာပိုင္ေတြ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ အစုိးရပိုင္ မီဒီယာေတြမွာေတာ့ အဲဒီ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို သိမ္မႊားေလဟန္၊ ဘာမွ အရာမေရာက္ခဲ့ဟန္၊ တနည္း အဲဒီ အျဖစ္အပ်က္မွာ သူတုိ႔ရဲ့ အျပစ္ဟူသမွ် ျမဴမႈံတမွ်ေတာင္ မရိွခဲ့ေလဟန္ ေလသံေတြ တလုံးၿပီးတလုံး ပစ္ရင္းနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့သမွ် အလုံးစုံကုိ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေမွးမိွန္သြားေအာင္ အစေဖ်ာက္ေနပါတယ္။

အျငင္သာဆုံး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းမႈပါလုိ႔ သူတုိ႔ကိုယ္သူတုိ႔ ဘယ္လိုပဲ ကာကြယ္ေနပါေစ၊ ဘယ္လိုမွ ျငင္းမရႏိုင္တဲ့ သက္ေသခံ အေထာက္အထားေတြကေတာ့ ဆက္လက္ ေပၚထြက္ေနဆဲပါပဲ။ အဲဒီလုိ ျငင္းမရတဲ့ သက္ေသေတြကို အခိုင္အမာ ေတြ႔ေနရရက္သားနဲ႔တင္ကို အာဏာပိုင္ေတြ အႀကိဳက္ ေလသံေတြနဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာ ခံစားတတ္တဲ့ ႏွလုံးသား မရိွေလေရာ့သလား ထင္ရေလာက္ေအာင္ သခင္အားရ ကၽြန္ပါး၀ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တခိ်ဳ႕ရဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြကုိလည္း ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို အ့ံအားသင့္မိပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီကို မယုံလုိ႔ ဒါမွမဟုတ္ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားေနၾကသူ ႏိုင္ငံေရး သမားဆိုတာေတြကို မယုံလုိ႔ ဆိုတဲ့ အေျပာအဆို အေရးအသားေတြကုိ နားလည္ေပးလို႔ ရေနေသးေပမယ့္ အနေႏၱာအနႏၱ ငါးပါးမွာ တပါးအပါအ၀င္ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ တကြ မိမိနဲ႔ ေသြးရင္းခ်ာ ေက်ာင္းသား ျပည္သူေတြကို လူမဆန္စြာ ရက္ရက္စက္စက္ ႐ိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ေနတာကို အေထာက္အထား ခိုင္ခိုင္လုံလုံနဲ႔ ေတြ႔ေနရဲ့သားနဲ႔ေတာင္ `ဒါဟာ ဘုန္းႀကီး အတုေတြပါ´ `စစ္တပ္က လုပ္တာ မလြန္ဘူး´ ဆိုတဲ့ အေျပာမ်ိဳး၊ အေရးမ်ိဳး ေျပာထြက္၊ ေျပာရက္၊ ေရးထြက္ ေရးရက္ၾကတဲ့ ႏွလုံးသားပုိင္ရွင္ေတြကို က်ေနာ္ ဘယ္လို နားလည္ေပးရမွာလဲဆုိတာ စဥ္းစားလို႔ေတာင္ မရပါဘူး။

လူ ဆိုတာ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ရတဲ့ သက္ရိွသတၱ၀ါေတြထဲမွာ တျခားေသာ သတၱ၀ါေတြထက္ သာလြန္တဲ့ အခ်က္က `စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိုင္စြမ္း´ ပါ။ ကုိယ့္ေနရာ ေပ်ာက္မွာစိုးလို႔၊ ကိုယ့္ရာထူး မၿမဲမွာစိုးလို႔ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ငါ့အထက္လူႀကီးေတြ ေျပာတာ အားလုံးမွန္တယ္၊ ငါ့လူႀကီးေတြ လုပ္တာကိုင္တာ ဘာမွမမွားဘူးလုိ႔ အတင္းကာေရာ စြတ္ျငင္းေနရင္ေတာ့ လူ ဆိုတဲ့ အမည္ေတာင္ ခံသင့္ပါေသးသလား။ လူေရၿခဳံထားတဲ့ တိရစၧာန္ စိတ္ထားေတြနဲ႔ အမ်ိဳးအမည္ မသိ အတၱေဘာႀကီးေတြသာ ျဖစ္ေတာ့မွာ ေသခ်ာပါတယ္။

ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြကို ဘယ္ရွဳေထာင့္ကေန ဘယ္လိုပဲ သုံးသပ္သုံးသပ္၊ လက္ရိွ အာဏာပိုင္ေတြ စြပ္စြဲေနသလို ျပည္ပက ေသြးထုိးမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ရပါတယ္ပဲ ဆုိဆို ကံေဆာင္သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ ဆႏၵျပ ျပည္သူေတြကို စစ္တပ္ကလူမဆန္စြာ အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းခဲ့ပါတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ဘယ္လုိမွကို ျငင္းမရတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ဒါကို ၀န္ခံဖုိ႔အတြက္ ဘာေၾကာင့္မ်ား တြန္႔ဆုတ္ေနၾကပါသလဲ…။ အာဏာပိုင္ေတြက တြန္႔ဆုတ္တဲ့ နည္းတူ သံေယာင္လိုက္ၿပီး `က်ား က်ား မီးယပ္ကြာ´ လုပ္ေနၾကတဲ့ အာဏာရွင္ေလာင္းကေလးေတြကေရာ အဲဒါကို ၀န္ခံတတ္တဲ့ စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိုင္စြမ္းေတြ မရိွၾကေတာ့ဘူးလား။

ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို အထင္မႀကီးခ်င္ေနပါ။ မယုံရင္လဲ ကိစၥမရိွပါဘူး။ ဘယ္သူမွ လက္မခံဘဲနဲ႔ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမား မကလုိ႔ ဘယ္သူႀကီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရပ္တည္လို႔ မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္တုိင္းျပည္က ကုိယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း ဒီေလာက္ႀကီး အရက္စက္ခံရတာကိုေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား နည္းနည္းေလး ျဖစ္ျဖစ္ထားၿပီးေတာ့ ျမင္ေပးၾကဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ရက္စက္စြာ သတ္ျဖတ္ ႏိွမ္နင္းခံခဲ့ရတဲ့ အသက္ေတြခမ်ာ အတၱႀကီးလြန္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ့ အကဲျဖတ္မႈေတြေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီး အတုလုိ႔ အေျပာခံလိုခံရ၊ အဖ်က္သမားေတြလို႔ ပုတ္ခတ္ ခံလုိခံရနဲ႔…။

`ငါတို႔ ႏိုင္တယ္´ လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ခ်င္သပ ဆိုလဲ အားရပါးရႀကီးသာ ေႂကြးေၾကာ္ၾကပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ အႏိုင္ဆိုတာ တကယ့္ အႏိုင္အစစ္ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီ အစစ္မဟုတ္တဲ့ အႏိုင္ကို ဘယ္လုိမွ တန္ဖိုးျဖတ္လို႔ မရႏိုင္တဲ့ ျပည္သူေတြရဲ့ အမုန္းတရားနဲ႔ အတူ ခါးသီးစြာနဲ႔ ရသြားတာပါ။ အဲဒီ အမုန္းကို အခ်စ္ အျဖစ္ မေျပာင္းခ်င္ေသးသပ ဆုိရင္ေတာင္ ဒီထက္ အမုန္းဆေတြ တုိးလာေအာင္ေတာ့ မလုပ္ၾကပါနဲ႔ေတာ့…။

အခုစာဟာ က်ေနာ္ အရင္ေရးခဲ့တဲ့ စာေတြထက္ ပိုမို ရင့္သီးတဲ့၊ ခက္ထန္တဲ့ အသုံးအႏႈန္းေတြ ပါေကာင္းပါႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေရးလိုက္တဲ့ စာကို ဖတ္ၿပီး အနာေပၚ ဒုတ္က်ၾကအုံးမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး၊ ပုဂၢိဳလ္လတ္၊ ပုဂၢိဳလ္ငယ္ေတြအတြက္ေတာ့ ေနာင္တ မရပါဘူး။

ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့…။

စစ္ေျမျမင္မဟုတ္တဲ့ ေနရာမွာ စစ္ပြဲတခုထက္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ခံခဲ့ရတဲ့ အျပစ္မဲ့ အသက္ေတြကို `ငါတို႔လုပ္တာ မလြန္ဘူး´ လို႔ မိုက္႐ုိင္းလြန္းစြာ ျငင္းဆန္ေနတဲ့ အတၱေကာင္ႀကီးေတြ အႀကိဳက္ ေလသံပစ္ႏိုင္တဲ့ ႏွလုံးသား၊ အဲဒီ အသက္ေတြကို ဥေပကၡာျပဳႏိုင္တဲ့ ႏွလုံးသား က်ေနာ့္မွာ မရိွလို႔ပါပဲ။



ကလုိေစးထူး