ၾကည့္မယ္လို႔ ရည္ရြယ္ထားၿပီး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မၾကည့္ျဖစ္ေသးတဲ့၊ ႐ုံတင္ေနတာ ရက္အတန္ၾကာၿပီ ျဖစ္တဲ့၊ ျမန္မာ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ ပရိသတ္ေတြၾကားမွာ အသံေတြထြက္ေနတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ Rambo 4 ကားကို သြားၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ရမ္ဘိုကားကို သြားၾကည့္ရင္းနဲ႔လည္း ဒီႏိုင္ငံက ႐ုပ္ရွင္႐ုံေတြနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ေရႊျပည္ႀကီးက ႐ုံေတြ မတူျခားနားတာေတြ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဒီႏိုင္ငံ ႐ုပ္ရွင္႐ုံရဲ့ ၀န္ေဆာင္မႈေတြကိုပါ ဗဟုသုတအေနနဲ႔ ေလ့လာခြင့္လဲ ရခဲ့ပါတယ္။
ရမ္ဘိုဇာတ္ကားကို က်ေနာ္ၾကည့္ခ်င္ေနတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ အဲဒီ ဇာတ္ကားရဲ့ ဇာတ္အိမ္တည္ေဆာက္ပုံက က်ေနာ္တို႔ ႏုိင္ငံအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ေနလုိ႔ပါ။ ဒီေတာ့ အဲဒီ ဇာတ္ကားအေၾကာင္း မေျပာခင္မွာ သူတို႔ဆီက ႐ုပ္ရွင္႐ုံအေၾကာင္းကို တင္ဆက္ပါရေစ။
အဲဒါကေတာ့ က်ေနာ္ သြားၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ ၿမိဳ႕ေလးက ႐ုပ္ရွင္႐ုံပါ။
ဒီႏိုင္ငံမွာ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား အသစ္ေတြကို ႐ုံတင္ ျပသရာမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ (က်ေနာ္က ျမန္မာႏိုင္ငံက ႐ုပ္ရွင္႐ုံမွာပဲ ႐ုပ္ရွင္ ၾကည့္ခဲ့ဖူးတာဆိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက ႐ုံေတြနဲ႔ပဲ ခ်ိန္ထိုး ႏႈိင္းယွဥ္ တင္ျပပါရေစ) က ႐ုပ္ရွင္႐ုံေတြနဲ႔ ကြာျခားတာကေတာ့ ႐ုပ္ရွင္႐ုံတ႐ုံမွာ ႐ုပ္ရွင္ တကားတည္းကိုသာ ႐ုံတင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဥပမာ- က်ေနာ္တုိ႔ ေရႊျပည္ႀကီးမွာကေတာ့ သမၼတ႐ုံမွာ ဇာတ္ကားတကား၊ ေရွ႕ေဆာင္႐ုံမွာ တျခား ဇာတ္ကားတကား၊ အဲဒီလို ႐ုံတင္ေပမယ့္ ဒီႏိုင္ငံက ႐ုပ္ရွင္႐ုံေတြမွာကေတာ့ လတ္တေလာ ႐ုံတင္ေနဆဲ ဇာတ္ကားအေတာ္မ်ားမ်ားကို တ႐ုံတည္းမွာပဲ ႐ုံတင္ထားပါတယ္။ ျပသတဲ့ အခ်ိန္ေတြက သူ႔ဇာတ္ကားနဲ႔သူ အခ်ိန္ခြဲထားတဲ့ အျပင္ ႀကီးမားက်ယ္၀န္းလွတဲ့ ႐ုပ္ရွင္႐ုံႀကီးထဲမွာ သူ႔အခန္းနဲ႔သူ ဇာတ္ကားေတြကုိ ခြဲျခားျပသပါတယ္။ တကားခ်င္းစီ ျပသတဲ့ ခန္းမေတြကေတာ့ ျမန္မာျပည္က ႐ုပ္ရွင္႐ုံႀကီးေတြထက္စာရင္ က်ဥ္းပါတယ္။ ခန္းမ တခုကုိ လူ ၁၅၀ ေလာက္သာ ဆန္႔ပါတယ္။ တျခားၿမိဳ႔ႀကီးေတြက ႐ုပ္ရွင္႐ုံေတြမွာေတာ့ ဒီထက္ ပိုႀကီးတဲ့ ခန္းမေတြနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္႐ုံေတြ ရိွေကာင္း ရိွႏိုင္မွာပါ။
က်ေနာ္ ေရာက္သြားေတာ့ အဲဒီ ႐ုပ္ရွင္႐ုံမွာ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေပါင္း ၁၆ ကားကို တၿပိဳင္နက္ ႐ုံတင္ထားပါတယ္။ အဲဒီဇာတ္ကားေတြ အနက္ကမွ မိမိႏွစ္သက္ရာ ဇာတ္ကား ဘယ္အခ်ိန္မွာ ျပသမလဲဆုိတာကို ေရြးခ်ယ္ၾကည့္ရွဳႏိုင္ပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္႐ုံကို က်ေနာ္ေရာက္သြားေတာ့ ညေန ေလးနာရီ ခြဲလုပါၿပီ။ ရမ္ဘိုဇာတ္ကား ဘယ္အခ်ိန္ေတြ ျပမလဲလို႔ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ညေန ၄း၅၅ မွာ တပြဲရိွတာေၾကာင့္ အခန္႔သင့္ ျဖစ္သြားပါတယ္။
ရမ္ဘို ဇာတ္ကားကို ခန္းမအမွတ္ (၆) မွာ ျပသပါမယ္…တဲ့။ ႐ုံ၀င္ခကေတာ့ တေယာက္ကို ၆ ေဒၚလာခြဲပါ။ ႐ုပ္ရွင္လက္မွတ္၀ယ္ေတာ့ ခံုနံပါတ္မပါတဲ့ လက္မွတ္ကုိ က်ေနာ္ အေၾကာင္သားနဲ႔ ဖင္တျပန္ ေခါင္းတျပန္ ၾကည့္ေနခဲ့မိပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ႐ုပ္ရွင္႐ုံ ခန္းမထဲေရာက္မွ သိရပါတယ္။ ခုံေနရာေတြကို နံပါတ္ေတြနဲ႔ မသတ္မွတ္ပါဘူး။ လူ ၁၅၀ေလာက္ဆန္႔တဲ့ မက်ဥ္းမက်ယ္ ခန္းမငယ္ေလးမွာ ေရာက္တာေစာရင္ ေစာသလုိ မိမိႏွစ္သက္တဲ့ ေနရာမွာ ၀င္ထုိင္႐ုံပါပဲ။
ေဘးတဖက္တခ်က္စီမွာ သူ႔အခန္းနဲ႔သူ ဇာတ္ကားေတြ ႐ုံတင္ျပသေနတဲ့ အဲဒီ ႐ုပ္ရွင္႐ုံႀကီးကို ၀င္၀င္ခ်င္း ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းပါ။ အဲဒီ ခန္းမ အက်ယ္ႀကီးထဲမွာ စားေသာက္ဆုိင္ငယ္ေလးေတြ၊ နားေနစရာ ဆိုဖာခုံေတြအျပင္ ခန္းမရဲ့ အလယ္ေခါင္မွာ လူတေယာက္ စႏၵယားထုိင္တီးေနပါတယ္။ သာယာၿငိမ့္ေညာင္းတဲ့ မတိုးမက်ယ္သံစဥ္ေတြက ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ လာေရာက္ၾကတဲ့ ပရိသတ္ေတြကို တမ်ိဳးတဖုံ အပန္းေျပေစပါတယ္။ စႏၵယားတီးခတ္သူကို ႏွစ္နာရီျခားတခါေလာက္ လဲလွယ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။
ေလယာဥ္ေမာင္၊ ေလယာဥ္မယ္မ်ားလုိ ၀တ္စုံေတြနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္႐ုံ၀န္ထမ္းေတြကလည္း မိမိသြားၾကည့္ခ်င္တဲ့ ဇာတ္ကားရိွရာ ခန္းမကို ရွာမေတြ႔သူေတြကို အကူအညီေပးၾကပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ျပသဖုိ႔ အခ်ိန္မက်ေသးခင္ ေစာင့္ေနရခိုက္မွာ ေဆာ့ကစားခ်င္တဲ့ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္လဲ ကစားကြင္းအခန္း စီစဥ္ေပးထားတာကို ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။
ရမ္ဘုိကား ပရိသတ္ မနည္းလွပါဘူး။ ခုံေစ့ေအာင္ ႐ုံမျပည့္ေပမယ့္ လူ ၁၅၀ ခန္႔ဆန္႔တဲ့ ခန္းမကုိ ၁၂၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ လာေရာက္ ၾကည့္ရွဳတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေတာင္ က်ေနာ္ေနတဲ့ ၿမိဳ႔ဆုိတာက ေတာၿမိဳ႔သာသာ ၿမိဳ႔ေလးပါ။ ၿမိဳ႔ႀကီးက ႐ုံေတြမွာ ဒီထက္ လူ ပုိမ်ားေကာင္း မ်ားႏိုင္ပါတယ္။
ဒီႏိုင္ငံက ႐ုပ္ရွင္႐ုံမွာ ႐ုပ္ရွင္ျပသခါနီး ႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္းလႊင့္ၿပီး ႐ုပ္ရွင္လာၾကည့္သူေတြကို မတ္တပ္အရပ္ခုိင္းတာ မရိွပါဘူး။ ထူးျခားတာ တခုအေနနဲ႔ ဇာတ္ကားျပသခါနီးမွာ ဆဲလ္ဖုန္းေတြ ပိတ္ထားဖုိ႔ စည္းကမ္းကို ဟာသေႏွာတဲ့ ဇာတ္လမ္းတို ပုံစံနဲ႔ တင္ဆက္ပါတယ္။ ေရႊျပည္ႀကီးက ႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲမွာလို ေနၾကာေစ့သံ၊ ကြာေစ့သံ တညံညံ မၾကားရေပမယ့္ ေထာပတ္ေပါက္ေပါက္ဆုပ္နဲ႔ေတာ့ တလိႈင္လိႈင္ပါပဲ။ ေရႊျပည္ႀကီးမွာေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ၿပီးသြားရင္ ေနၾကာေစ့ခြံ၊ ကြာေစ့ခြံေတြ ျပန္႔က်ဲေနေပမယ့္ ဒီမွာကေတာ့ စားမကုန္တဲ့ ေပါက္ေပါက္ဆုပ္ေတြ ေဖြးေနပါတယ္။ ပ်င္းစရာ သိပ္ေကာင္းတာ ေနာက္တခုကေတာ့ ႐ုပ္ရွင္မျပသမီမွာ ေၾကာ္ျငာေပါင္းမ်ားစြာကုိ ျပသေနတာပါပဲ။ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ေၾကာ္ျငာကေတာ့ မလြတ္ကင္းတာ ဒီကေန႔ ေခတ္ပါပဲ။
ခ်ီတက္ေနၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ၊ ျပည္သူကို ကန္ေက်ာက္ေနတဲ့ နအဖ စစ္သား၊ ငိုေႂကြးေနတဲ့ ကေလးငယ္၊ ေျပးလႊားေနၾကရတဲ့ ျပည္သူတခ်ိဳ႔၊ မီးေလာင္ေနတဲ့ ရြာတခ်ိဳ႔ အစရိွတဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္ ပုံရိပ္တခ်ိဳ႔နဲ႔ ဇာတ္ကားကုိ အစျပဳပါတယ္။
ဇာတ္ကား ျပသခ်ိန္ တနာရီေက်ာ္ခန္႔ ၾကာပါတယ္။
႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားမ်ားရဲ့ သေဘာသဘာ၀ အတုိင္းပဲ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ လူၾကမ္းျဖစ္သူ နအဖ ဗိုလ္မွဴးကို ဇာတ္လိုက္ ရမ္ဘိုက သုတ္သင္လိုက္တဲ့ အခန္းပါ။
ဒီဇာတ္ကားနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ပြဲဆူေနၾကတာ တခိ်ဳ႔နဲ႔ ဟိုတစဒီတစ အသံထြက္ေနတာ တခ်ိဳ႔ ၾကားရပါတယ္။ က်ေနာ္ ဒီကားကုိ ၾကည့္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ျမင္မိတဲ့ အျမင္ကေတာ့ ဒီဇာတ္ကားရဲ့ အဓိက ဇာတ္ေဆာင္ မင္းသား စတားလုံးဟာ ႏိုင္ငံေရး နယ္ပယ္က လူမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ သူက ႐ုပ္ရွင္မင္းသား တေယာက္အေနနဲ႔ပဲ ဇာတ္လမ္းကို ဖန္တီးပါတယ္။ သူဖန္တီးတဲ့ ဇာတ္အိမ္မွာ လက္ေတြ႔ အျပင္ေလာကနဲ႔ ကြာျခားတာေတြ ရိွသလို တူညီတာေတြလဲ ရိွပါတယ္။
ဥပမာအားျဖင့္ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာ နအဖ စစ္တပ္ေတြ စစ္ဆင္ေရး၀င္တဲ့ ေဒသေတြအထိ ေရာက္ေအာင္ စစ္ကားေတြ မေရာက္ပါဘူး။ စစ္ကားေတြ အလြန္႔အလြန္ဆုံး ေရာက္တာက ေရွ႕တန္း စစ္ဆင္ေရး တပ္မဌာနခ်ဳပ္ေတြ စခန္းထုိင္ေလ့ရိွတဲ့၊ ရိကၡာပုံေလ့ရိွတဲ့ စခန္းကုန္းေလာက္ အထိသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ လယ္ကြက္ထဲကို နင္းမိုင္းေတြ ပစ္ခ်ၿပီးေတာ့ ရြာသားေတြကို ျဖတ္ခိုင္းၿပီး ေနာက္ကေန ေသနတ္နဲ႔ ပစ္တဲ့ အခန္းဟာလဲ တကယ္ေတာ့ ယုတၱိတန္ေနတာ အမွန္ပါပဲ။
တကယ့္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ (က်ေနာ္ ေပၚတာလိုက္ခဲ့ဖူးတုန္းက ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသေလာက္) နအဖ စစ္သားေတြဟာ သူတုိ႔ သြားေရာက္ တိုက္ခိုက္ရတဲ့ စစ္ဆင္ေရး နယ္ေျမအတြင္းမွာ ရိွတဲ့ (သူတို႔အေခၚ) ရြာပုန္းေတြကို ေတြ႔တဲ့ အခါမွာ ရႏိုင္သေလာက္ အခ်ိန္နည္းႏိုင္သမွ် နည္းစြာနဲ႔ အဲဒီရြာေတြကို ဖ်က္ဆီးပါတယ္။ `အစိတ္သားေတာင္ မခ်န္နဲ႔´ လို႔ မွာလုိက္တဲ့ သူတို႔ရဲ့ အထက္အရာရိွ အမိန္႔နဲ႔အညီ မဲမဲျမင္ရာ အကုန္ပစ္ပါတယ္။ တကယ့္ လက္ေတြ႔ အေျခအေနမွာ နအဖ စစ္တပ္ေတြ ေရာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရြာထဲမွာ လူတေယာက္မွ မရွိၾကတာမ်ားပါတယ္။ ကံဆုိးမိုးေမွာင္က်လို႔ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ တခ်ိဳ႔လူေတြဟာလဲ `သူပုန္သတင္းေပးေတြ´ ဆုိၿပီး ျမင္တာနဲ႔တင္ အပစ္ခံရတာမ်ားပါတယ္။
မိန္းကေလးေတြကို အကခိုင္းၿပီးေတာ့ မူးယစ္ေနတဲ့ စစ္သားေတြက ဆြဲလားရမ္းလား လုပ္တဲ့ အခန္းကလဲ ယုတၱိတန္ပါတယ္။ တကယ့္တကယ္ ေရွ႕တန္းမွာ နအဖ စစ္တပ္ အရာရိွေတြဟာ သူတို႔ရဲ့ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြကုိ အဲဒီေလာက္အထိ ေအာင္ပြဲခံဖို႔ အခြင့္အေရး မေပးပါဘူး။ အလြန္ဆုံး သူတို႔ လုပ္ႏိုင္တာတခုကေတာ့ ဖ်က္ဆီးခံရလို႔ လူသူကင္းမဲ့ေနတဲ့ အဲဒီ ရြာထဲက အိမ္တခ်ိဳ႔က ရတတ္သမွ် အဖိုးတန္ ပစၥည္းတခ်ိဳ႔ကို ရသမွ် အခ်ိန္အတြင္းမွာ ရွာေဖြယူငင္၊ ေတြ႔သမွ် ၾကက္၊၀က္၊ ႏြား အစရိွတဲ့ အေကာင္ပေလာင္ေတြကို ရိကၡာအလို႔ငွာ ဖမ္းယူစားေသာက္၊ ၿပီးရင္ အဲဒီရြာက မခြာမီမွာ တရြာလုံးက အိမ္ေတြ၊ စပါးတင္းပုပ္ေတြကို တခု မက်န္ မီးရွဳိ႔ ဖ်က္ဆီး…၊ အစရိွတာေတြကိုသာ လုပ္ပါတယ္။ အဲဒါေတြက က်ေနာ့္ မ်က္ျမင္ျဖစ္တဲ့ နအဖ စစ္တပ္ရဲ့ လက္ေတြ႔ လုပ္ေဆာင္တာေတြပါ။ ရမ္ဘိုကားကေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ဆုိေတာ့ ဇာတ္နာေအာင္သေဘာ ေကာင္မေလးေတြကို ဆြဲလားရမ္းလား လုပ္တဲ့ အခန္းကို ဇာတ္႐ုပ္နဲ႔အညီ ထည့္ခ်င္ဟန္ တူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္းပဲ ရမ္ဘိုကားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေ၀ဖန္မႈတခ်ိဳ႔ ရိွတာေတြ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ရမ္ဘို ဇာတ္ကားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမင္ၾကတဲ့ အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရိွႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ေတြးမိတာ တခုကေတာ့ အဲဒီဇာတ္ကားကုိ မွွီတည္ၿပီးေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ဘာေတြျဖစ္ေနလဲ ဆုိတာကို ကမၻာအႏွံ႕က လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာ ပိုသိလာတယ္။ ဇာတ္ကားရဲ့ အစပိုင္းမွာ ျပသတဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္ပုံရိပ္ေတြကေန က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံက မတရားမႈေတြကို လူေတြ ပိုသိလာလိမ့္မယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ျမန္မာျပည္ လက္ရိွ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြနဲ႔ သူတို႔လက္ေအာက္ခံ ဗိုလ္မင္းမ်ားကေတာ့ အဲဒီကားကုိ မႀကိဳက္ႏိုင္ပါဘူး။ အရပ္သားျပည္သူေတြထဲကေန ရမ္ဘိုကားအေပၚ ျမင္ၾကတဲ့ အျမင္ေတြကေတာ့ ပုံစံတမ်ိဳးစီ ရိွႏိုင္ပါတယ္။
***
႐ုပ္ရွင္႐ုံထဲက ျပန္ထြက္လာေတာ့ ေအးစက္စက္ေလျပင္းနဲ႔အတူ ညက ေမွာင္မိုက္ေနပါၿပီ။
႐ုပ္ရွင္ေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္မ်က္စိထဲက မထြက္တဲ့ ပုံရိပ္ကေတာ့ ဇာတ္ကားရဲ့ အစပိုင္းက ျဖစ္ရပ္မွန္ပုံရိပ္ေတြပါပဲ။
ကလိုေစးထူး
5 comments:
ကိုေစးထူေရ့...
ေရႊျပည္ၾကီးက ရုပ္ရွင္ရံနဲ ့ ကြာျခားခ်က္ ၊ အစ္ကို ့ရဲ့ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကို လာဖတ္သြားပါတယ္ ဇတ္ကားရဲ့ အစပိုင္းပံုရိပ္မ်ားဆိုတာ ကိုေတာ့ ကိုယ့္ပါသာပဲမွန္းျပီး ျမင္ေယာင္သြားပါတယ္ဗ်ာ......
oh, so u watched RAMBO 4 too..
thanks for sharing ur experiences and the review of it!
but sad to say, i have yet to catch it! ek :P
em,,btw the cinema at ur place looks a lil too small, a lil far away..
here in sg, cinemas are everywhere!
hee..
me boasting eh? :P hope u dun mind
Ko Blogger.
I think, ur writing skill is very good. Very interesting and honest.So keep it up. And thanks for sharing ur experience.
your reader
Hey thanks for sharing your view about this movie!
this is really nice to learn something about our country!
I am Karen too & i have been to around KyautGyi state as well!
Check you later!
Hello Ko Klo Say Htoo
Thanks for posting about Rambo 4 and your own experience of what happened in part of our country. After watching Rambo 4, I wanted to find out from someone who can verify the extent of accuracy. Since movies are made to suit the creator’s purpose, it might have some exaggeration for the drama effect. Sharing personal experience is eye opener for people like me who have just heard about such violence.
I think facts speak louder than drama.
Best Regards
Theingi
Post a Comment