ဘေလာ့ဂ္ဂါ ေမာင္ႏွမေတြအၾကား ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ စေနာက္ၾကရင္း "ၿမိဳ႕စားႀကီးေနဘုန္းလတ္" လို႔ နာမည္တြင္ခဲ့တဲ့သူ။ မႏွစ္က ဒီလုိေန႔မွာပဲ "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္" ဘေလာ့ဂ္ေလးကို သူကိုယ္တိုင္ အသက္သြင္းခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ ေတာ့ တစ္ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္သြားျပီေပါ့။ မွတ္မွတ္ရရ သူ႔ ဘေလာ့ဂ္မွာ ပထမဆံုးတင္လိုက္တဲ့ ပို႔စ္နာမည္ကလည္း "လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္" တဲ့။ လက္ေတြ႔ဘဝမွာ သူလြတ္က်ခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အႏုပညာသမားဆိုတဲ့ အမည္နာမေတြအတြက္ သူ ့ဘေလာ့ဂ္ဟာ သစၥာရိွတဲ့ လူယံု၊ အစြမ္းထက္တဲ့ လက္နက္၊ အရိပ္ေကာင္းတဲ့ ေညာင္သစ္ပင္လို အသံုးေတာ္ခံခဲ့တယ္။ ရက္ေပါင္း ၃၆၅ ရက္အတြင္းမွာ သူ ့ျမိဳ႕ေတာ္က စာေကာင္းစာသန္႔ ၁၂၂ ပုဒ္ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ျပီးၿပီ။ ဒီစာေတြေၾကာင့္ ဖတ္သူေတြအတြက္ သုတပန္းေတြ လန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ရသလမ္းေတြ ဆန္းလာခဲ့တယ္ ၊ ပညာမီးေတြ လင္းပလာခဲ့တယ္ ။ သူကေတာ့ သတိထားမိခ်င္မွ ထားမိလိမ့္မယ္။
ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြအတြက္ ပထမဆံုးဆိုတဲ့ စကားလံုး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သူနဲ႔ လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္လည္း ရင္းနွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့တယ္္။ ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္ေတြကို ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္မယ့္စာအုပ္အတြက္ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ သူ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ စာအုပ္ကိစၥ ေဆြးေႏြးပြဲတိုင္းကိုု မပ်က္မကြက္ တက္ေရာက္ခဲ့သူဟာလည္း သူ တစ္ဦးတည္း ရိွခဲ့တယ္။ ေနာက္ျပီး ရန္ကုန္မွာ ပထမဆံုးက်င္းပခဲ့တဲ့ Blog Day Seminar အတြက္လည္း သူ ပါ၀င္ခဲ့တယ္။ MRTV4 နဲ႔ အျခားေသာ မီဒီယာေတြအၾကားမွာ ဘေလာ့ဂ္ေလာက အေၾကာင္းကို သူခ်ျပရဲခဲ့တယ္။ ေဝဖန္မႈေတြကို လက္ခံခဲ့တယ္။ ေမးခြန္းေတြကို အျပံဳးနဲ႔ ေျဖၾကားေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။
ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါရပ္၀န္းမွာ ဓေလ့ထံုးတမ္းတစ္ခုရိွတာက ဘေလာ့ဂ္တစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ ဘေလာ့ဂ္ဂါ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြမွာ အထူး ေရးသားတဲ့ပို႔စ္ေတြ တင္တတ္္ၾကတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက လာႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္၊ Comment ေတြ ခ်ီးျမွင့္ၾကတယ္။
ဒီေန႔ သူ ့ရင္နဲ႔ တည္ထားတဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီး တစ္ႏွစ္ျပည့္တယ္။ ခုလိုအခ်ိန္မွာ သူသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးသားခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ သူ႕ဘေလာ့ဂ္အတြက္ အထိမ္းအမွတ္ ပို႔စ္တင္မယ့္ အစီအစဥ္ရိွမယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ … ဘယ္မွာလဲ ။ သူေရးမယ့္ ပို႔စ္မွာ Comment ေရးဖို႔ ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ သူ႔ရဲ႕ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ေစာင့္ေနၾကတယ္။ " ျမိဳ႕စားၾကီး " လို႔ စေနာက္ၾကဖို႔ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ ဇန္နဝါရီ ၂၉ ကတည္းက ေျခာက္ေသြ႕ေနခဲ့ရတဲ့ သူ ့ျမိဳ႕ေတာ္မွာ အျပံဳးေတြနဲ႔ ဖုံးလႊမ္းေနေစခ်င္တာ … ရယ္သံေတြနဲ႔ စည္ညံေနေစခ်င္တာ … ဒါေတြအတြက္ အားလံုးက ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနဆဲပါ။
ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကို ခ်စ္ၾကည္ေစခ်င္တဲ့ သူ႕အတြက္၊ လူငယ္ေတြကို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ သူ႔အတြက္၊ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ သူ႔အတြက္ ေဘးဒုကၡဆိုတာ ျမဴတစ္မႈန္စာေတာင္ က်ေရာက္မလာေစဖို႔ ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းမွ ညီအကို ေမာင္နွမအားလံုးက ဒီအမွတ္တရ ပို႔စ္ေလးနဲ႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြအတြက္ ပထမဆံုးဆိုတဲ့ စကားလံုး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သူနဲ႔ လြတ္က်ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္လည္း ရင္းနွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့တယ္္။ ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္ေတြကို ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္မယ့္စာအုပ္အတြက္ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႔ သူ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ စာအုပ္ကိစၥ ေဆြးေႏြးပြဲတိုင္းကိုု မပ်က္မကြက္ တက္ေရာက္ခဲ့သူဟာလည္း သူ တစ္ဦးတည္း ရိွခဲ့တယ္။ ေနာက္ျပီး ရန္ကုန္မွာ ပထမဆံုးက်င္းပခဲ့တဲ့ Blog Day Seminar အတြက္လည္း သူ ပါ၀င္ခဲ့တယ္။ MRTV4 နဲ႔ အျခားေသာ မီဒီယာေတြအၾကားမွာ ဘေလာ့ဂ္ေလာက အေၾကာင္းကို သူခ်ျပရဲခဲ့တယ္။ ေဝဖန္မႈေတြကို လက္ခံခဲ့တယ္။ ေမးခြန္းေတြကို အျပံဳးနဲ႔ ေျဖၾကားေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။
ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါရပ္၀န္းမွာ ဓေလ့ထံုးတမ္းတစ္ခုရိွတာက ဘေလာ့ဂ္တစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ ဘေလာ့ဂ္ဂါ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြမွာ အထူး ေရးသားတဲ့ပို႔စ္ေတြ တင္တတ္္ၾကတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက လာႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္၊ Comment ေတြ ခ်ီးျမွင့္ၾကတယ္။
ဒီေန႔ သူ ့ရင္နဲ႔ တည္ထားတဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီး တစ္ႏွစ္ျပည့္တယ္။ ခုလိုအခ်ိန္မွာ သူသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးသားခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ သူ႕ဘေလာ့ဂ္အတြက္ အထိမ္းအမွတ္ ပို႔စ္တင္မယ့္ အစီအစဥ္ရိွမယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူ … ဘယ္မွာလဲ ။ သူေရးမယ့္ ပို႔စ္မွာ Comment ေရးဖို႔ ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ သူ႔ရဲ႕ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ေစာင့္ေနၾကတယ္။ " ျမိဳ႕စားၾကီး " လို႔ စေနာက္ၾကဖို႔ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ ဇန္နဝါရီ ၂၉ ကတည္းက ေျခာက္ေသြ႕ေနခဲ့ရတဲ့ သူ ့ျမိဳ႕ေတာ္မွာ အျပံဳးေတြနဲ႔ ဖုံးလႊမ္းေနေစခ်င္တာ … ရယ္သံေတြနဲ႔ စည္ညံေနေစခ်င္တာ … ဒါေတြအတြက္ အားလံုးက ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနဆဲပါ။
ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကို ခ်စ္ၾကည္ေစခ်င္တဲ့ သူ႕အတြက္၊ လူငယ္ေတြကို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ သူ႔အတြက္၊ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ သူ႔အတြက္ ေဘးဒုကၡဆိုတာ ျမဴတစ္မႈန္စာေတာင္ က်ေရာက္မလာေစဖို႔ ဘေလာဂါ့ရပ္၀န္းမွ ညီအကို ေမာင္နွမအားလံုးက ဒီအမွတ္တရ ပို႔စ္ေလးနဲ႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
5 comments:
တျခားေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြလိုပဲ ကိုေနဘုန္းလတ္အတြက္ ဆုေတာင္း ပို႔စ္ တင္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္လဲ သူ႔အတြက္ စာနည္းနည္းေရးခ်င္မိတယ္။ က်ေနာ့္စာေတြနဲ႔ ေရာေထြးတင္လိုက္ရင္ တျခားေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မတူျဖစ္ၿပီး တသီးတသန္႔ႀကီးလဲ မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကြန္မန္႔ေနရာမွာပဲ ျပန္ေရးလုိက္မိပါတယ္။ :)
ကုိေနဘုန္းလတ္…သို႔…
***
ဒီမွာေနရတာ အငတ္ဆုံးအရာက ျမန္မာစာအုပ္ပါပဲ။ ကြန္ပ်ဴတာေပၚမွာ E-book ေတြ ရိွတာ မွန္ေပမယ့္ ကြန္ပ်ဴတာ စကရင္ကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ စာဖတ္ရတဲ့ အရသာနဲ႔ အိပ္ရာထဲမွာ ေကြးေကြးေလးအိပ္ရင္း ပုံႏွိပ္စာတအုပ္ကို ဖတ္ရတဲ့ အရသာ ဘယ္လိုမွ မတူပါဘူး။
ဒီတပတ္ ပိတ္ရက္မွာေတာ့ မေရာက္ျဖစ္တာ ေလးငါးလေလာက္ ၾကာၿပီျဖစ္သလို ေလးငါးေခါက္ ေရာက္ႏွင့္ဖူးၿပီးသား ျဖစ္တဲ့ အင္ဒီယားနား ျပည္နယ္ကို ခရီးထြက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ စာအုပ္ငတ္တဲ့ က်ေနာ္တေယာက္ အသိမိတ္ေဆြေတြထံကေရာ၊ ဆုိင္ကပါ ရတတ္သမွ် မဂၢဇင္း၊ စာအုပ္ေလးေတြ ၀ယ္ခဲ့ရင္းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဆီက ရခဲ့တဲ့ စာအုပ္ထဲမွာ ၂၀၀၆ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လထုတ္ စံပယ္ျဖဴ မဂၢဇင္း အမွတ္(၅) ပါလာခဲ့ပါတယ္။
အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ အဲဒီမဂၢဇင္းေလးကို ဟိုဟိုဒီဒီ လွန္ေလွာဖတ္ရွဳရင္းနဲ႔ တေနရာအေရာက္မွာ `အနာဂတ္ ပညာေရး တိုးတက္ဖြံ႕ျဖိဳးေရးဆုိင္ရာ ဆန္းစစ္ေလ့လာခ်က္မ်ား´ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးတပုဒ္ကို သြားေတြ႔မိ၊ ဖတ္မိပါတယ္။ ခရစ္ႏွစ္၊ ၂၀၀၀ျပည့္ႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၂၆ ရက္ေန႔ကေန ၂၈ ရက္ေန႔အထိ ဆီနီေဂါႏိုင္ငံ ဒါကာၿမိဳ႔မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ကမၻာ့ပညာေရးဆိုင္ရာ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲကေန ေအာင္ျမင္တဲ့ ပညာေရး စနစ္တခုျဖစ္ဖို႔ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ ေတြကို အခ်က္(၈)ခ်က္နဲ႔ ေထာက္ျပထားတာကို ဆန္းစစ္ေလ့လာႏိုင္ေအာင္ ရည္ရြယ္ ေဖာ္ျပထားတာပါလုိ႔ ေဖာ္ျပပါရိွတဲ့ အဲဒီ ေဆာင္းပါးကို ေရးသားသူကေတာ့ … … … `ေနဘုန္းလတ္´ …တဲ့။
***
သူတင္ဆက္ခဲ့သမွ် ပို႔စ္ေတြထဲက ဘယ္ပုိ႔စ္ကို အႏွစ္သက္ဆုံးလဲလို႔ က်ေနာ့္ကို တစုံတေယာက္က ေမးလာရင္ က်ေနာ္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိတဲ့ ပုိ႔စ္ကို အံ့ၾသခ်င္လဲ အ့ံၾသႏိုင္တယ္။ က်ေနာ္အႏွစ္သက္ဆုံး သူ႔ပို႔စ္ကေတာ့ `ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ရင္ ျမင္ပါတယ္´ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာျပင္ကို ျပၿပီး အေတြးေတြ ေပးထားတဲ့ ပုိ႔စ္ပါပဲ။
အေမွာင္ေတြ ပိန္းပိတ္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ႀကိဳက္သလို ျမင္ႏိုင္တယ္၊ ျမင္သလို ခံစားရႏိုင္တယ္၊ ဘာမွ မရိွဘူးလို႔လဲ ထင္ႏိုင္သလို၊ အေမွာင္ထဲမွာ အရာေတြအမ်ားႀကီး၊ လူေတြ အမ်ားႀကီး ပိတ္ၿပီး အေမွာင္က်ေနတယ္လုိ႔လဲ ျမင္ႏိုင္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာကို ၾကည့္မလဲ၊ ဘယ္လိုၾကည့္မလဲ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ခံစားေစလိုဟန္ ရိွတဲ့ အဲဒီပို႔စ္ကို တင္ဆက္ဖို႔ ရတဲ့ သူ႔စိတ္ကူး အႏုပညာ…။
http://www.nayphonelatt.net/2007/10/blog-post_29.html
သူ႔ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ကုိ ျမင္ႏိုင္တဲ့ ေနာက္ထပ္ ပို႔စ္တခုကေတာ့ `ၿငိမ္းခ်မ္းေရး´ …တဲ့။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အစစ္အမွန္ကို လုိလားဟန္ျပသေနတဲ့ အဲဒီ ပုိ႔စ္…။
http://www.nayphonelatt.net/2007/10/blog-post.html
***
အဲဒီပုိ႔စ္ေတြအျပင္ အႏုပညာေျမာက္ ပုိ႔စ္မ်ား၊ ပညာေပးေဆာင္းပါးမ်ားကို ဖန္တီးပုံေဖာ္ေနတဲ့ လူငယ္တဦးကုိ အေၾကာင္းျပခ်က္ တစုံတရာ မသိရိွရစြာနဲ႔ပဲ အာဏာပိုင္ေတြက ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းထားပါသတဲ့။ ဟိုး အေ၀းႀကီးကေန သတင္းၾကားရတဲ့ က်ေနာ္လိုလူကေတာင္ စိတ္ပူမိေသးရင္ သူ႔မိဘေတြ ဘယ္လို ခံစားေနၾကရရွာမလဲ…။ အခုေရာ…၊ သူဘယ္လိုေနေနရရွာမလဲ။ ႏွိပ္စက္ညွဥ္းပန္းမ်ား ခံေနရမလား၊ က်န္းမာေရးေရာ အဆင္ေျပပါ့မလား…။ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လြတ္လာႏိုင္မလဲ…။
သူ႔ဘေလာ့ဂ္ေလး တႏွစ္သက္တမ္း ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။ ၁၂၂ ပုဒ္ေသာ ပို႔စ္ေတြကို ေမြးထုတ္ေပးခဲ့တဲ့ သူ႔ဘေလာ့ဂ္ကေတာ့ သခင္မဲ့လွစြာနဲ႔ အားငယ္ေလဟန္…။ သူ လြတ္ေျမာက္လာေစဖုိ႔ ဆုေတာင္းေပးၾကတဲ့ စီေဘာက္စ္ခမ်ာမွာလည္း အေၾကာင္းျပန္ေပးသူ သခင္မရိွလို႔ မ်က္ရည္ပင္ ၀ဲေနေလသလား…။
ကုိေနဘုန္းလတ္ေရ…။
မၾကားႏိုင္ေလာက္မွန္း သိေပမယ့္ ရင္ဘတ္ထဲက ဆႏၵတစုံကို စိတ္အင္အားအျဖစ္နဲ႔ ခင္ဗ်ားဆီကို ပုိ႔လႊတ္ၿပီး ဆုေတာင္းေပးခြင့္ ျပဳပါ။
`အေႏွာင္အတည္းမွ အျမန္ဆုံးလြတ္ေျမာက္ႏုိင္ၿပီး မိဘရင္ခြင္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ျပန္ေရာက္လာႏိုင္ပါေစ´
ကလိုေစးထူး
အကိုေရ
ကိုေနဘုန္းလတ္ ဘေလာ့ဂ္ေလး အျမန္ဆံုး ျပန္လည္ အသက္၀င္လာပါေစလို႔ သဲလည္း ဆုေတာင္းပါတယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္
ေမပ်ိဳ
Dear bro
http://www.nayphonelatt.net/2007/10/blog-post_29.html
It's not a blank post ... if u select the whole post .. u can read it.
May b u already knew it too.
ကုိေစးထူးေရးထားတဲ့စာဖတ္ရတာ ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္ေရာက္ေတာ့ႀကက္သီးေတာင္ထမိတယ္။ လူတုိင္း၀ုိင္းဆုေတာင္းေပးေနႀကတာ ကိုေနဘုန္းလတ္တစ္ေယာက္ အႏၱရာယ္ကင္းျပီး အျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္လာႏုိင္မွာပါ။
ကိုေစးထူးေျပာတဲ့ ပို ့စ္ေတြ က်ေနာ္လဲ ကိုေနဘုန္းလတ္ ဘေလာ့မွာဖတ္ဖူးတယ္ဗ် အေတြးေတြအမ်ားၾကီး သူဘာကိုဆိုလိုခ်င္တာလဲဆိုတာကို ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာသိသလိုလိုနဲ ့ အေတြးကိုမဆံုးနိုင္ေတာ့ဘူး
ကုိေနဘုန္းလတ္လို ဘေလာ့ဂါေကာင္းတစ္ေယာက္ အျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္ဖို ့၀ိုင္းဆုေတာင္းပါတယ္ခင္ဗ်ာ....
Post a Comment