ကၽြမ္းထင္းေကာက္ခ်ိန္

ခပ္စိမ့္စိမ့္ ေဆာင္းေလေအးက အင္ဖက္မိုး၊ ထရံကာ လယ္တဲကေလးကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ တိုက္ခတ္လိုက္သည္။

တဲထဲမွာ အိပ္ေနၾကေသာ ဖိုးေကာက္၊ ေက်ာ္စြာနဲ႔ နက်ယ္ေကာင္တို႔ တသိုက္ ေစာင္ၿခဳံထဲမွာ ေကြးလုိ႔ တိုးေ၀ွ႔အိပ္ေနၾကသည္မွာ အ၀တ္ထုပ္ေတြ ပုံထားသည့္အလားပင္ ျဖစ္၏။ မနက္မိုးလင္းလုၿပီ ဆိုတာကို သိၾကေပမယ့္ ဘႀကီးဦးကုလားရဲ့ အေခၚအႏိႈးကုိ မၾကားရမျခင္း အိပ္ရာက မထၾက... ...။ ဒါေပမယ့္...။

`ေဟ့၊ ေဟ့ ထၾက ထၾက၊ အခုအခ်ိန္မွမထရင္ ဘာလုပ္စားၾကမွာတုန္းကြ´

သိပ္မၾကာလိုက္ပါ။ ဘႀကီးဦးကုလားရဲ့ အသံၾသၾသႀကီးက နက်ယ္ေကာင္တို႔ တသိုက္ရဲ့ အိပ္စက္ျခင္းကို တညတာအတြက္ အဆုံးသတ္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။

***

`ေကာက္ေဟ့၊ ၿပီးရင္ ဟိုးဘက္အစပ္မွာ ေသခ်ာပုံ´

`ထင္းတုံးအႀကီးႀကီးေတြကို ဒီဘက္မွာ ေသခ်ာစီထား၊ ဟိုေကာင္ေလး နက်ယ္ေကာင္၊ မင္းဗလံေလးနဲ႔ မႏိုင္မနင္းေတြ ေလွ်ာက္မမနဲ႔ေလ၊ သြားဟိုဘက္က ခပ္ရြယ္ရြယ္ေတြကို စုေကာက္ေခ်´

ေတာင္ယာမီးရိွဳ႔ထားတဲ့ ထင္းမီးကၽြမ္းစေတြ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ ေျမကြက္ထဲမွာ ဘႀကီးဦးကုလားရဲ့ အသံနဲ႔အတူ နက်ယ္ေကာင္တို႔တေတြ အလုပ္မ်ားေနၾက၏။

ေဟာဒီ ေတာင္ယာကြက္အတြက္ ေတာခုတ္ၾကတုန္းကေတာ့ နက်ယ္ေကာင္ မပါ၀င္ခဲ့ျဖစ္... ... ...။ ဒါေပမယ့္ ေတာင္ယာမီးမရိွဳ႕မီ ေဘးမွာ မီးတားလမ္းကေလးေတြ ေဖာက္ေတာ့ ေခၽြးဒီးဒီးက်ေအာင္ ကူလုပ္ခဲ့လိုက္ရသည္။ ေတာင္ယာမီးရိွဳ႕ေတာ့လဲ မီးတားလမ္းကုိ ေက်ာ္ၿပီး ဟိုဘက္ေတာထဲကို မီးမကူးသြားရေလေအာင္ ေရဆြတ္ထားတဲ့ သစ္ခက္သစ္လက္ေတြနဲ႔ အဆင္သင့္ေစာင့္၊ မီးတားလမ္းထဲက ျမက္ေျခာက္တခ်ိဳ႔ကို မီးကူးလာရင္ တဖုန္းဖုန္းနဲ႔ ႐ိုက္သတ္မီးၿငိွမ္းနဲ႔ ပင္ပန္းလိုက္တဲ့ ျဖစ္ျခင္း။

ဒီေန႔ကေတာ့ ေတာင္ယာမီးရိွဳ႕လို႔ ႂကြင္းက်န္တဲ့ ထင္းတုံးေတြ၊ ထင္းေျခာက္စေတြကို ဖယ္ရွားၿပီး ေတာင္ယာခင္းရဲ့ ေဘးမွာ စုပုံၾကရမည္။ ပုံထားတဲ့ ထင္းပုံထဲက တခ်ိဳ႔ကုိ ခင္ရာမင္ရာ ရြာသားတခ်ိဳ႔က လွည္းေတြနဲ႔ ထင္းအလို႔ငွာ လာသယ္သူက သယ္လိမ့္မည္။ မသယ္လို႔ က်န္တာေတြကိုေတာ့ လယ္တဲမွာသုံးေပါ့...။ ဒီလိုေန႔မ်ိဳးကုိ နက်ယ္ေကာင္တို႔ ဘက္မွာ ေခၚၾကတာက... ... ...။

`ကၽြမ္းထင္းေကာက္ခ်ိန္´

***

ထင္းတုံးေတြက မီးကၽြမ္းထားတာမို႔ သယ္လိုက္၊ ေဘးမွာသြားပုံလုိက္ လုပ္ေနၾကသူတို႔မွာ မီးေသြးဖုတ္သမားမ်ားႏွယ္ တကိုယ္လုံး ေပက်ံကုန္သည္။ မနက္ ေျခာက္နာရီသာသာကတည္းက ကၽြမ္းထင္းေကာက္လိုက္ၾကသည္မွာ ဆယ္နာရီေလာက္ခန္႔က်ေတာ့ နက်ယ္ေကာင္ တေယာက္ ဖတ္ဖတ္ေမာေလၿပီ။ ဖိုးေကာက္နဲ႔ ေက်ာ္စြာကို ၾကည့္ေတာ့လဲ ဒီတခါေတာ့ ဟိုအရင္ မိႈႏႈတ္၊ ႏွမ္းႏႈတ္ခ်ိန္တုန္းကလို သူတို႔ေတြ နက်ယ္ေကာင္ကို ေနာက္ေျပာင္ရယ္ေမာ ႏိုင္စြမ္းမရိွၾကေတာ့ပါ။ အပူရိွန္ မကုန္တတ္ေသးတဲ့ ထင္းေတြကို ေနမင္းရဲ့ အပူကပါ စြက္ေလေတာ့ မေမာဘဲ ခံႏိုင္ပါမည္လား။

`ေ၀းးး၊ ေဒၚႀကီးသန္းလာၿပီကြ´

ထမင္းေတာင္းေလး ရြက္ၿပီး တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ လာေနၾကတဲ့ ေဒၚၾကီးသန္းနဲ႔ မခင္ေအးညိဳကို ျမင္ေတာ့မွပင္ ၀မ္းထဲမွာ တၾကဳတ္ၾကဳတ္ႏွင့္ ပိုဆာလာသည္။

ေဒၚႀကီးသန္း ခ်က္လာတဲ့ ဟင္းေတြက ယာထြက္ ခရမ္းသီးကို မီးဖုတ္သုပ္ထားတာရယ္၊ ဆည္ေထာင္ ငါးခုံးမေတြကို ဆီနည္းနည္းနဲ႔ အိုးကပ္ခ်က္ထားတာက တခြက္၊ ၿပီးရင္ ေကာက္ေကာက္ညႊန္႔ တခ်ိဳ႔နဲ႔ ဇရစ္ညႊန္႔၊ ငါးပိေထာင္း ဒါပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အားလုံး ေလြးလိုက္ၾကသည္မွာ ေခါင္းမေဖာ္တမ္း။

`ဒီအခင္းကို င႐ုတ္တႏွစ္စိုက္ၿပီးရင္ စိန္ခုိပင္ေတြ စိုက္ရမယ္´

နက်ယ္ေကာင္တို႔ဘက္မွာက သီဟိုဠ္ပင္ကို စိန္ခိုပင္ဟု ေခၚ၏။ စိန္ခိုေစ့ေတြက ေနာက္ပုိင္းမွာ ေစ်းေကာင္းလာတာေၾကာင့္ ဘႀကီးဦးကုလား တေယာက္ စိန္ခိုပင္ စိုက္ဖို႔ စိတ္ကူးရဟန္တူသည္။

***

ထမင္းစားေသာက္ၿပီးလို႔ ခဏတျဖဳတ္ နားၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ဘႀကီးဦးကုလားက ...

`ေက်ာ္စြာနဲ႔ နက်ယ္ေကာင္၊ ငါ မေန႔က ေပြးေထာင္ထားတာေတြ သြားၾကည့္ၾက´

`ေပြး´ ဆုိတာကို စေတြ႔ဖူးတုန္းက နက်ယ္ေကာင္က လယ္ႂကြက္လို႔ ထင္မိခဲ့ေသးသည္။ ၀ါးပိုး၀ါး အဆစ္ပိုင္းတိုေပၚမွာ ၀ါးျခမ္းျပားနဲ႔ သားေရကြင္း ခပ္ႀကီးႀကီးကို ေလးကိုင္းသ႑ာန္ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ၿပီး ေပြးတြင္းနဲ႔ မနီးမေ၀းမွာ ေထာင္ၾကရသည္။ ၀ါးပုိးဆစ္ပိုင္းထဲ ေခါင္းထိုးၿပီး ကားယားကားယားနဲ႔ မိေနတတ္တဲ့ ေပြးသားကုိ င႐ုပ္သီးခပ္စပ္စပ္နဲ႔ ေၾကာ္ထားတာကို ဘႀကီးဦးကုလားကေတာ့ `ၾကက္သားနဲ႔ေတာင္ မလဲဘူးေဟ့´ လို႔ ေျပာေလ့ရိွ၏။

ဘႀကီးဦးကုလား ေထာင္ထားတဲ့ ေပြးေထာင္ေခ်ာက္ ငါးခုမွာ ေပြး ႏွစ္ေကာင္ေတာ့ မိထား၏။ မမိထားေသာ ေထာင္ေခ်ာက္ကုိ အလ်င္စလို သြားကုိင္ဖို႔ ျပင္ေနေသာ နက်ယ္ေကာင္ကို...`ေဟ့ေရာင္)))))) လက္ညွပ္ေတာ့မွာပဲ၊ မင္းေတာ့.. ... ...´ ဆိုၿပီး ဖိုးေကာက္က ခပ္ျမန္ျမန္တားလိုက္ရေသးသည္။

ေပြးက ႏွစ္ေကာင္ထဲဆိုေတာ့ ညေနစာေတာ့ ျဖစ္မည္မထင္။

***

ညေနနည္းနည္း ေစာင္းလာရင္ နက်ယ္ေကာင္တို႔ ကၽြမ္းထင္းေတြ ထပ္ေကာက္ၾကရဦးမည္။

ဒီေတာင္ယာခင္းမွာပဲ ဘႀကီးဦးကုလား င႐ုပ္ပင္ေတြ စိုက္လိမ့္ဦးမည္။ စိန္ခိုပင္ေတြလဲ စိုက္လိမ့္ဦးမည္။ ေတာင္ယာကုန္းေလး ေပၚကေန ေအာက္ကုိ လွမ္းေငးၾကည့္လိုက္ေတာ့ စိမ္းေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့တခ်ိဳ႔၊ ၀ါေရာင္သန္းသန္းတ၀က္ လယ္ကြက္ေတြက စပါးႏွံေတြ ညႊတ္လို႔၊ ကုိင္းလုိ႔... ...။

ညေနက်ရင္ေတာ့ ေပြးသားေၾကာ္ နည္းနည္းေတာ့ စားရမယ္ ထင္ပါရဲ့လုိ႔လဲ နက်ယ္ေကာင္ ေတြးလိုက္မိပါေသးသည္။

***

ကလုိေစးထူး