Wednesday, September 12, 2007

ဘေလာ့ဂ္& ယုံၾကည္ခ်က္၊ ခံစားခ်က္၊ ရပ္တည္ခ်က္…

လူတိုင္းမွာ ခံစားခ်က္ကိုယ္စီ၊ ယုံၾကည္ခ်က္ကုိယ္စီ၊ ရပ္တည္ခ်က္ကိုယ္စီ ရိွၾကပါတယ္။ မတူညီတဲ့ ရွင္သန္ႀကီးျပင္းမႈ၊ ကြဲျပားတဲ့ ေနရာေဒသ အေျခအေန၊ ေလ့လာသိရွိခြင့္ရတဲ့ ပညာရပ္ စတာေတြကို အေျခခံၿပီးေတာ့ ခံစားယုံၾကည္ ရပ္တည္ခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရိွၾကပါတယ္။

ဟိုးအရင့္အရင္ က်ေနာ္တုိ႕ ဘိုးေဘးမ်ားလက္ထက္ကေတာ့ ေပကညစ္၊ ေက်ာက္စာေတြမွာ မွတ္တမ္းတင္လို႔ ခံစားရတာေတြ၊ ယုံၾကည္မိတာေတြကို ေရးဖြဲ႔ၾကပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကာလာေရြ႕ေလ်ာလာေတာ့ စာအုပ္စာေပမ်ား အဲဒီကမွတဆင့္ အင္တာနက္ ၀က္ဘ္ဆိုက္ စာမ်က္ႏွာမ်ား…။ အခုမ်ားေတာ့ ဘေလာ့ဂ္။

***

ဘေလာ့ဂ္ေရးတယ္ဆိုတာကို လူေတြက ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ယူဆခံစားၾကပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေရးျခင္းဟာ `မိမိယုံၾကည္ခ်က္၊ မိမိခံစားခ်က္ကို မိမိဘာသာ စီစဥ္တည္းျဖတ္ တင္ျပျခင္း´ လုိ႔ ခံယူပါတယ္။

ဘေလာ့ဂ္တခုဟာ အဲဒီဘေလာ့ဂ္ကို စီစဥ္တင္ဆက္ေနတဲ့ အုပ္စု၊ လူပုဂၢိဳလ္ရဲ့ အာေဘာ္၊ ခံစားခ်က္ပါပဲ။ အဲဒီဘေလာ့ဂ္ကို တင္ဆက္သူနဲ႔ ခံစားခ်က္ျခင္း၊ ယုံၾကည္ခ်က္ျခင္း ထပ္တူက်တဲ့ စာဖတ္သူေတြက အဲဒီဘေလာ့ဂါကို အားေပးၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဘေလာ့ဂါေတြကို လူႀကိဳက္မ်ားျခင္း၊ မမ်ားျခင္းက ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔ ကြဲျပားလာပါေတာ့တယ္။

***

က်ေနာ္ ဘေလာ့ဂ္ စတင္ေရးသားစဥ္တုန္းက ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြရဲ့ အေရအတြက္က လက္ခ်ိဳးေရတြက္လို႔ ရတဲ့ အေနအထားမွာ ရိွပါေသးတယ္။ အဲဒီအထဲကမွ ဘေလာ့ဂ္ကို ပုံမွန္ေရးသားတင္ဆက္သူ အေရအတြက္က ပိုလုိ႔ေတာင္ နည္းခဲ့ပါေသးတယ္။

မွတ္မွတ္ရရ…၊ က်ေနာ္သတိထားမိသေလာက္ အဲဒီတုန္းက ဘေလာ့ဂါေတြထဲမွာ အာဏာပိုင္ကို ဆန္႔က်င္သူနဲ႔ ဆန္႔က်င္တယ္လဲ မေျပာ၊ ေထာက္ခံတယ္လဲ မေျပာတဲ့ ဘေလာ့ဂါ ဆုိၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားတည္းပဲ ရိွခဲ့ပါတယ္။ အာဏာပိုင္ေတြကို ေထာက္ခံသူ ဘေလာ့ဂါ မရိွခဲ့ပါဘူး။

အာဏာပိုင္ေတြကို ေထာက္ခံလိုလားတဲ့ ဘေလာ့ဂါတခ်ိဳ႕ ေပၚလာတာကေတာ့ ၂၀၀၇ခုႏွစ္၊ ေနာက္ပိုင္းကာလေတြမွာပါပဲ။ သတိထားမိသေလာက္ ၈၈၈၈ ေန႔ ေနာက္ပိုင္းမွာမွ တစိုက္မတ္မတ္ စတင္ေရးသားၾကတာ မ်ားပါတယ္။

သူတုိ႔ကလည္း သူတုိ႔အျမင္၊ သူတု႔ိအထင္ေတြကို တခ်ိဳ႕ကလည္း အကိုးအကား အေထာက္အထား၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း ထင္ရာျမင္ရာနဲ႔ တင္ဆက္လာၾကပါတယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာကေတာ့ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္၊ ဒီဘက္လမ်ားမွာ နအဖ လိုလားသူ ဘေလာ့ဂါေတြ ထီးထီးႀကီး ေပၚထြက္လာၾကပါတယ္။

***

ယေန႔ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေလာကကို ေလ့လာၾကည့္ပါ။ က်ေနာ္ တဦးတည္း အျမင္အရ ရဲရဲႀကီး ေျပာရဲတာ တခုရိွပါတယ္။ လက္ရိွ အာဏာပိုင္ကို ေထာက္ခံေရးသားေနသူေတြ ေနရာမရပါဘူး။ ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြ အခ်င္းခ်င္း အားေပးမႈနဲ႔ပဲ ယွဥ္ယွဥ္၊ စာဖတ္သူေတြရဲ့ ထင္ျမင္မႈ မွတ္ခ်က္ေတြကိုပဲ ေလ့လာေလ့လာ ဘယ္လုိ ရွဳေထာင့္က ၾကည့္ၾကည့္ အာဏာပိုင္ေတြဘက္က ေထာက္ခံေရးသားသူေတြကို လိုလားၾကသူ ရာခိုင္ႏႈန္း အင္မတန္နည္းပါတယ္။

ဒါေတာင္ မိမိဆႏၵအျမင္ေတြကို ထင္ထင္ေပၚေပၚ ထုတ္ေျပာၾကသူေတြကိုသာ အကဲခတ္မိတာပဲ ရိွပါေသးတယ္။ ဆႏၵအျမင္ေတြကို လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဖို႔သာ အေျခအေနေပးရင္ လက္ရိွ အာဏာပိုင္ေတြကို မလိုလားသူေတြ ဘယ္ေလာက္အထိ ထြက္ေပၚလာအုံးမယ္ဆုိတာ မသိႏိုင္ပါဘူး။

ေသခ်ာတာကေတာ့ ျမန္မာဘေလာ့ဂါနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ဖတ္ ပရိသတ္ေတြအၾကားမွာ အာဏာပိုင္ေတြကို ေထာက္ခံလိုလားသူ အင္အားနဲ႔ ဆန္႔က်င္သူ အင္အားက အကြာႀကီး ကြာပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အာဏာပိုင္ေတြဘက္က ေထာက္ခံေရးသားေနသူေတြလည္း မေရးသင့္ဘူး၊ ေရးခြင့္မရိွဘူးလို႔ မဆိုလိုပါဘူး။ မိမိသေဘာထားကို လြတ္လပ္စြာ ကြဲျပားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လြတ္လပ္စြာ ကြဲျပားတာနဲ႔ ရန္စတာနဲ႔ကေတာ့ မတူဘူးဆိုတာ စာဖတ္တတ္ၾကသူအားလုံး ထင္ထင္ရွားရွား သိႏိုင္ပါတယ္။

***

အာဏာပိုင္ေတြကို လုိလားေထာက္ခံသူေတြရ့ဲ ဘေလာ့ဂ္ေတြ အလွ်ိဳလွ်ိဳ ေပၚထြက္လာၿပီးေနာက္ပုိင္းမွာ တိုက္ဆိုင္တယ္ပဲ ေျပာရမလား မသိ၊ တစတစနဲ႔ က်ယ္ျပန္႔လာတာကေတာ့ `အေႏွာက္အယွက္ေပးမႈ နဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ´ ေတြပါပဲ။

အထက္ပါ အေႏွာက္အယွက္ေပးမႈနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြရဲ့ ဒဏ္ကို အဓိက ခံရတာကေတာ့ စာဖတ္သူေတြရဲ့ ေထာက္ခံအားေပးမႈ အမ်ားစု ရေလ့ရိွေနတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြပါပဲ။ စီေဘာက္စ္မ်ားက တဆင့္ မထိတထိ ရန္စျခင္း၊ အျပန္အလွန္ဆဲဆုိျခင္း၊ အမည္မဲ့ကြန္မန္႔မ်ားနဲ႔ ေစာ္ကား႐ုိင္းပ်ျခင္း အစရိွတဲ့ နည္းမ်ိဳးစုံကို အသုံးျပဳၾကပါတယ္။ အုပ္စုဖြဲ႔ၿပီး စနစ္တက် လုပ္ေဆာင္ေနတယ္လို႔ ထင္ရတဲ့ အေနအထားအထိကို တစိုက္မတ္မတ္နဲ႔ အခ်ိန္ယူၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။

ဘေလာ့ဂ္ေတြက ဆီပုံးေတြမွာ ဟုိဘက္က ဒီဘက္ကို တိုက္ခိုက္သလုိလို၊ ဒီဘက္က ဟိုဘက္ကို တိုက္ခိုက္သလုိလို ေရးသားေနၾကတာေတြဟာလည္း မ်က္စိလည္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို အျပန္အလွန္ ေခ်ပတိုက္ခိုက္မႈေတြ ျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ ျပႆနာျဖစ္ေစခ်င္သူေတြက တမင္လိုက္လံ ဖန္တီးေနၾကသလားလို႔ေတာင္ ထင္ရပါတယ္။

အထက္ပါ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြအျပင္ ျမန္မာဘေလာ့ဂါအခ်င္းခ်င္း သပ္လွ်ိဳေသြးခဲြတဲ့ အေနအထားေတြ၊ ရန္ကုန္နဲ႔ မႏၱေလးသား ဘေလာ့ဂါေတြ အၾကား အထင္အျမင္လြဲေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ၊ ျပည္တြင္းနဲ႔ ျပည္ပ ဘေလာ့ဂါေတြအၾကား အဆက္အဆံနည္းသထက္ နည္းေအာင္ ဖန္တီးမႈေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ႐ုပ္လုံးေပၚလာခဲ့တာကိုလည္း သတိထားမိလာရပါတယ္။

***

လူတုိင္းမွာ ကိုယ့္အယူအဆကို တင္ျပခြင့္ ရိွပါတယ္။ လက္ခံတာ လက္မခံတာက လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ့ ဆုံးျဖတ္မႈပါပဲ။ အဓိကကေတာ့ ကုိယ့္အယူအဆ၊ ကုိယ့္ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ ကုိယ္ရွင္သန္ေနတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ့ လုိလားခ်က္ နီးစပ္ႏိုင္သမွ် နီးစပ္ဖုိ႔ပါပဲ။ လူေတြရဲ့ သေဘာကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ ႀကိဳက္ရင္ ေထာက္ခံမယ္၊ မႀကိဳက္ရင္ ကန္႔ကြက္မယ္။ ဒါပါပဲ။

မိမိအယူအဆကို မိမိ ႀကိဳက္သလို မွတ္ေက်ာက္တင္လုိ႔ ရပါတယ္။ စာဖတ္တဲ့လူက သုံးသပ္ဆုံးျဖတ္သြားမွာပါပဲ။

မိမိအယူအဆနဲ႔ မတူရေကာင္းလားဆိုၿပီး တဖက္သားကို ၿခိမ္းေျခာက္တာဟာ အင္မတန္ ေအာက္တန္းက်တဲ့ လူသိမ္လူမႊားေတြရဲ့ စိတ္ဓာတ္ပါပဲ။ လူတေယာက္ကို ဘယ္လို ဒုကၡေပးရပါ့မလဲလို႔ စနစ္တက် အကြက္ခ် လုပ္ေဆာင္ၿပီ ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီလူကို `လူ´ လို႔ေတာင္ သတ္မွတ္ဖု႔ိ အေတာ္ခဲယဥ္းသြားပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းတာကေတာ့ ဒီေန႔ေခတ္ ျမန္မာျပည္မွာက လူမဟုတ္တဲ့ လူေတြရဲ့ ဒဏ္ကို လူပီသတဲ့ လူေတြက ခါးစည္းခံရတာပါ။

ေခတၱ ပိတ္သိမ္းထားရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အၿမဲတမ္း ပိတ္သိမ္းတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဆဲဆိုၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲေၾကာင့္ လူတေယာက္ရဲ့ ခံစားခ်က္၊ ယုံၾကည္ခ်က္၊ ရပ္တည္ခ်က္ေတြကို ကုိယ္စားျပဳတဲ့ အထင္ကရ ဘေလာ့ဂ္တခုကေတာ့ ၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းလွစြာ `အျဖဴေရာင္ မ်က္ႏွာျပင္´ အျဖစ္ အသြင္ ေျပာင္းသြားရပါၿပီ။ ေနာက္ထပ္ ဒီလို အျဖစ္နဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ ဘယ္ႏွစ္ခု ထပ္ေပ်ာက္သြားၾကအုံးမလဲ။ ရင္ေလးစရာ အေနအထား တခုကေတာ့ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ ေလာကကို ႐ိုက္ခတ္ေနၿပီဆုိတာ ဘယ္သူမွ ျငင္းႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး။

***

`တကယ္က က်ေနာ္တုိ႔ေတြလည္း သူတို႔လို ျပန္ယုတ္မာလုိ႔ ရတယ္၊ သူတုိ႔လို စိတ္မ်ိဳး ေမြးလို႔ မရလို႔ ဒီလိုျဖစ္ရတာ´ လို႔ ညီငယ္ ဘေလာ့ဂါတေယာက္က ခံျပင္းစြာ ရင္ဖြင့္ပါတယ္။ `တို႔ေတြ အရင္ထက္ စည္းလုံးဖုိ႔ လိုအပ္လာၿပီ´ လို႔ သူငယ္ခ်င္း ဘေလာ့ဂါတေယာက္က မွတ္ခ်က္ခ်ပါတယ္။ `ကုိယ့္တရား ကိုယ္စီရင္ၾကပါလိမ့္မယ္´ လို႕ ပရိတ္သတ္ တေယာက္က ေျဖသိမ့္ပါတယ္။ `ဘေလာ့ဂ္ ေရးရတာ အရင္လို မဟုတ္ေတာ့ဘူး´ လို႔ ၀ါရင့္ စာေရးသူ တေယာက္က ညည္းတြားပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ ေျခလွမ္းေတြကိုေတာ့ ရပ္ပစ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဆက္ေလွ်ာက္ရမွာပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ ယုံၾကည္ခ်က္ေတြကို ခ်ခင္းျပေနရအုံးမွာပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ ခ်စ္တဲ့ ျပည္သူနဲ႔ တသားတည္း ရိွေနဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနရအုံးမွာပါပဲ။ ရန္စတိုက္ခိုက္သူေတြကိုလည္း တြန္းလွန္ရအုံးမွာပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ `စည္းလုံးမႈ´ ရိွဖုိ႔ေတာ့ အရင္ထက္ ပိုလိုအပ္ေနပါၿပီလို႔ ထင္မိေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါတယ္။

ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ ေလာကႀကီး အဓြန္႔ရွည္တည္တ့ံပါေစ….။


ကလိုေစးထူး

9 comments:

Anonymous said...

ဟုတ္တယ္ ကိုေစးထူး ။ ဂ်စ္တို့ ဒီ့ထက္ ပိုစည္းလံုးၾကရမယ္ ။ ဗမာျပည္ကလူေတြတြက္ ထြက္ေပါက္ေသးေသးေလးျဖစ္ေနတဲ့ ဒီဘေလာဂ့္ေပၚေတာင္ လိုက္ ပိတ္ပင္ခံရတာကို ၊ ရင္နာတယ္ ။ ခံျပင္းတယ္ ။

ယံုၾကည္ခ်က္တခု ၊ ရပ္တည္ခ်က္ တခုတြက္.. ဘေလာဂါ့ေတြအားလံုး ေရွ့ဆက္ ေလွ်ာက္ၾကမယ္လို့လည္း စိတ္ထဲမွာ စြဲျမဲထားမယ္ ။

Anonymous said...

may24
သိပ္ေကာင္းတဲ႔ေရးသားခ်က္ေလးပဲ
လူမဟုတ္တဲ႔လူေတြေႀကာင္႔ျပည္သူေတြစိတ္ဆင္းရဲ႔လွျပီ

Anonymous said...

ဘေလာဂ္႔ေလာကအဓြန္႔ရွည္ပါေစ

pandora said...

ကိုေစးထူးေရ အားေပးေနပါတယ္ ဒါနဲ႕ ဟိုစာပိုဒ္ ၂ ပုိဒ္ က ေလးေထာင့္ကြက္ ျဖစ္ေနတယ္ ျပင္လိုက္ဦးေနာ္

Chit Lay Pyay said...

ဟုတ္တယ္ ကိုေစးထူး ၊ သူတို႕က အဲလို႕ ဘေလာ့ဂ္ ေလာက ေပ်ာက္ကြယ္ေအာင္ လုပ္ေနတာ၊ သူတို႕ ေႏွာက္ယွက္တာ မခံႏိုင္လို႕ ပိတ္လိုက္ရင္ သူတို႕ လိုခ်င္သလို ျဖစ္သြားလိမ္မယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အားလံုး နံမည္ႀကီး ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကို ဒီေနရာကေန ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္၊ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အခက္အခဲ ေၾကာင့္ကလြဲရင္ ဘာေၾကာင့္မွ ဘေလာ့ဂ္ကို မပိတ္သိမ္းဖို႕ ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္တိုင္း ကိုယ္ ရဲရဲ ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႕ သူတို႕ လွည့္ကြက္ထဲမွာ မ၀င္ဖို႕ ပိုစည္းလံုးဖို႕ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္၊ ကၽြန္မလဲ ကိုယ့္ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အခက္အခဲေၾကာင့္ သာ ဘေလာ့ဂ္ကို နားခ်င္နားမယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကိုေတာ့ အၿမဲအားေပးေနမွာပါ၊ အၿမဲ ေထာက္ခံေနမွာပါ၊

MELODYMAUNG said...

ညီညီ(သံလြင္) ေျပာသလို သူ႕လူကိုယ့္ဘက္သားေယာင္ေဆာင္ကာ ေစတနာ သေဘာ႐ိုးႏွင့္ ကြန္မန္႔ ေရးသလိုႏွင့္ ေနာက္ကြယ္က ျပေနေသာ လက္သီးကိုျမင္ျပီး အမွန္တရား ဘက္ေတာ္သား ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ား၊ ဘေလာ့ဂ္ဖတ္ပရိသတ္မ်ားဆက္လက္ခ်စ္ခင္ၾကဖို႕ လိုပါတယ္
ေရွ႕ဆက္ေရးၾကဦးမယ္ ငါတို႕ ဆက္ခ်စ္ၾကမယ္ေလ

သစၥာ | သ​စ္စာ said...

ဟုတ္တယ္ ကုိေစထူး ...
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ပုိစည္းလုံး ဖုိ႔လုိအပ္သလုိ၊ ၾကိဳးစားဖုိ႔လည္းလုိအပ္လာေနျပီ။

Anonymous said...

ဟိုဘက္ဒီဘက္အျပန္အလွန္တိုင္ခို္က္ႀကတာေတြ ရပ္တန္း
ကရပ္ႀကဘို ့ေကာင္းျပီ။ရင့္ သီးတဲ့စကားလံုးေတြနဲ ့သူမ်ား
ဘေလာဂ္ေတြေပၚမွာ၀င္ျပီးရိုင္းျပေနႀကတာအင္မတန္မွကို
ရိုင္းပါတယ္။လာတိုက္ခိုက္တဲ သူေတြေရာ ျပန္ကာကြယ္ျပီး
ေရးႀကတဲ့သူေတြေရာအားလံုးရပ္သင့္ျပီ

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.