လမ္းႏွင့္ ခလုတ္...

က်ေနာ္ အလုပ္မွာ ဒီေန႔ အခ်ိန္ပုိ ဆင္းရပါတယ္။ အလုပ္ကေန ညေန ငါးနာရီေက်ာ္မွ ျပန္ရေတာ့ ေမွာင္စပ်ိဳးလုိ႔ ေနပါၿပီ။ ဟိုကရင္ အကိုၾကီးက ပုံမွန္ အလုပ္နားခ်ိန္ သုံးနာရီခြဲကတည္းက ျပန္ႏွင့္ေတာ့ က်ေနာ္တေယာက္ထဲ ျပန္လာရပါတယ္။ ဟိုေတြးဒီေတြးနဲ႔ ျပန္လာရင္းနဲ႔ ျမစ္ကူးတံတား အတက္နားမွာ ခလုတ္တိုက္မိပါေလေရာ။ ေျခေထာက္က မ်က္ကနဲ နာသြားေတာ့ စိတ္တိုသလိုလို ျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ လမ္းေဘးက ခုံတန္းေလးမွာ ၀င္ထုိင္ရင္း ေျခေထာက္ကို ငု႔ံၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲကေန လမ္းကို မေက်မနပ္ျဖစ္လာပါတယ္။

ေတာက္.. ဒီလမ္းေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာ။
အသုံးမက်လိုက္တဲ့လမ္း၊ အခုၾကည့္စမ္း.. ခလုတ္တိုက္မိတာ နာလိုက္တာ၊
ကား၀ယ္ျဖစ္ရင္ေတာ့လား.. ဒီလိုလမ္းမ်ိဳး လုံး၀မလာဘူးကြာ

အားရပါးရၾကီး လမ္းကို က်ိန္ဆဲရင္း ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ လမ္းက က်ေနာ့္ကို မ်က္ေမွာင္ၾကီး ကုတ္ၿပီး ငု႔ံၾကည့္ေနသလိုပဲ။ ေနာက္ေတာ့ သူကလဲ က်ေနာ့္ကို တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မေက်မနပ္ ေရရြတ္သံေတြ ထြက္လာတယ္လို႔ ခံစားလာရပါတယ္။ ဘယ္ရမလဲ.. က်ေနာ္ကလဲ သူ႔ကို မေက်မနပ္နဲ႔ ျပန္ေျပာတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ လမ္းနဲ႔ စိတ္ကူးထဲမွာ စကားအေခ်အတင္ မ်ားကုန္ပါေတာ့တယ္။

***
`ေဟ့ေကာင္ ´
`ဘာတုန္းဗ်´
`မင္းက အခုေတာ့ ငါ့ကို အျပစ္ျမင္တယ္ေပါ့ေလ၊ ဟုတ္လား´
`ဟာ၊ ဒီမွာၾကည့္ေလ က်ဳပ္ေျခေထာက္ နာသြားတယ္၊ ခင္ဗ်ားလမ္းကိုက မေကာင္းလို႔ေပါ့ဗ်´
`အဲဒါပဲ၊ မင္းတုိ႔ လူေတြ သိပ္ခက္တဲ့ေကာင္ေတြပဲ´
`ဘာျဖစ္လုိ႔တုန္းဗ်´
`ေနစမ္းပါအုံး၊ မင္းကို ငါေမးပါအုံးမယ္၊ ဒီလမ္းကို ေလွ်ာက္ဖုိ႔ မင္းကို ဘယ္သူကမ်ား အတင္းအက်ပ္ တိုက္တြန္းခဲ့လဲ၊ မင္းသေဘာနဲ႔မင္း ေလွ်ာက္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလားကြ၊ မင္းပဲ ဒီလမ္းက သာယာသေလး ဘာေလးနဲ႔ ေျပာခဲ့ေသးတယ္ေလ´
`ဒါေတာ့ ဒါေပါ့ဗ်၊ ဒါေပမယ့္ အခု က်ဳပ္ခလုတ္တိုက္တာ ေတာ္ေတာ္နာတယ္ဗ်´
`အင္း၊ မင္းဆုိတဲ့ေကာင္ လူျဖစ္ၿပီး ေလာကနိယာမကိုေတာင္ ဘာမွ နားမလည္ေသးဘဲကိုးကြ´
`ဟမ္၊ ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဗ်၊ ခလုတ္တိုက္ေတာ့ နာတယ္ဗ်ာ၊ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားကို က်ိန္ဆဲခ်င္စိတ္ ေပါက္လာတယ္ဗ်ာ၊ ဘာျဖစ္သလဲ၊ ဒါက လူေတြရဲ့ ခံစားခ်က္ တမ်ိဳးပဲမဟုတ္ဘူးလား´
`ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ မင္းကို ငါေျပာရေသးတာေပါ့´
`ေျပာစမ္းပါအုံး´
`ေဟာဒီ လမ္းေပၚမွာ လူေပါင္းစုံ သြားလာဖူးတယ္ကြ၊ စက္ဘီးလမ္းဆိုေပမယ့္၊ စကိတ္စီး အပန္းေျဖတဲ့ လူေတြ၊ လမ္းေလွ်ာက္ ေလညွင္းခံတဲ့လူေတြ၊ အေျပးေလ့က်င့္တဲ့လူေတြ ၿပီးေတာ့ မင္းတုိ႔လို အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္ေကာင္ေတြလဲ ပါတာေပါ့´
`အင္း´
`တေလာကဆုိရင္ စကိတ္စီးတဲ့ ငနဲတေကာင္ ေခ်ာ္လဲတာ အေတာ္နာသြားပုံရတယ္ကြ၊ ဒူးေခါင္းမွာလဲ ေသြးေတြကို ရဲေနတာပဲ´
`အင္း´
`တခါတုန္းကဆိုရင္လဲ ၿပိဳင္ဘီးစီး ေလ့က်င့္တဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္ စက္ဘီးေမွာက္ေသးတာပဲ´
`အင္း´
`ဟိုတခါကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဆိုးသကြ၊ မ်က္စိမျမင္တဲ့ အဘြားၾကီးကြာ၊ ေတာင္ေ၀ွး တေဒါက္ေဒါက္နဲ႔ စမ္းတမ္းစမ္းတမ္း လမ္းေလွ်ာက္တာ ေမွာက္ရက္လဲပါေလေရာလား´
`အင္း´
`ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔က မင္းလိုေတာ့ ကိုယ္ေလွ်ာက္တဲ့လမ္းကို ကိုယ္အျပစ္ျပန္မတင္ဘူးကြ´
………….
`စကိတ္စီးတဲ့ေကာင္လဲ ေခ်ာ္သာလဲတာ၊ စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ ျပန္ထၿပီး သူ စကိတ္စီးတာကို ပိုကၽြမ္းက်င္ေအာင္ ထပ္စီးတာပဲ´
…………..
`စက္ဘီးစီးတဲ့ ေကာင္မေလးလဲ ဒီလိုပဲ၊ မိန္းကေလးသာဆိုတယ္၊ တခ်က္မမဲ့ဘူးကြာ၊ လဲသြားတဲ့ စက္ဘီးကို ျပန္ထူၿပီး သူ႔အလုပ္သူဆက္လုပ္တာပဲ၊ ဟိုအဘြားၾကီးကေရာ ဘာထူးေသးလဲ၊ လဲက်သြားေတာ့လဲ သူလမ္းေလွ်ာက္ေနတာကို ဆက္ေလွ်ာက္တာပဲကြ´
……………
`ေအး၊ မင္းကို ငါေျပာခ်င္တာက၊ လမ္းဆိုတာ လူတုိင္းသြားတယ္၊ သြားတဲ့လူတိုင္း တၾကိမ္မဟုတ္ တၾကိမ္ေတာ့ ခလုတ္တိုက္မယ္၊ လဲက်မယ္ ဒါ ေလာကရဲ့ သဘာ၀တရား၊ နိယာမ တရားပဲကြ´
……………
`ဒါကိုပဲ မင္းက ခလုတ္ေလး တခါေလာက္တုိက္မိတာနဲ႔ ဒီလမ္းေၾကာင့္ ျဖစ္သေလးဘာေလးနဲ႔´
`က်ေနာ္ နာသြားတဲ့ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ပါဗ်ာ´
`ေအး၊ မင္းက ဒီလမ္းကိုေလွ်ာက္လုိ႔ ခလုတ္တိုက္မိတာကို ညည္းညဴေနတယ္၊ ေစာေစာ မင္းေျပာေနတာ ငါၾကားလိုက္ပါတယ္၊ မင္းကား၀ယ္ရင္ ဒီလမ္းကို မေလွ်ာက္ေတာ့ဘူးဆို၊ ဟုတ္လားကြ´
`ဟုတ္တယ္ေလ´
`မွတ္ထားကြ၊ ကားလမ္းမွာ အမွားတခ်က္ေတြ႔ရင္ေတာ့ မင္းအသက္ပါ ဇီ၀ိန္ေၾကြသြားမယ္´
`ဗ်ာ´
`မဗ်ာနဲ႔၊ မင္းေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားစမ္းပါ´
`ဟုတ္ကဲ့´
`အခု မင္းခလုတ္တုိက္မိတာကို စိတ္မပ်က္ပဲ မင္းသြားခ်င္တဲ့ေနရာကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး သြားစမ္းပါကြာ၊ ဒီတခါ တိုက္မိရင္ ေနာက္တၾကိမ္ မတိုက္ရေအာင္ မင္းသတိထားေပါ့ကြ´
`ဟုတ္ကဲ့´
`ေနာက္တခု ထပ္ေျပာလိုက္မယ္ ကုိယ့္လူေရ၊ ခလုတ္ကိုေၾကာက္ေနရင္ မင္း ဘယ္လမ္းကိုမွ ေလွ်ာက္မေနနဲ႔ေတာ့´
`ဗ်ာ´
***

ေအးစိမ့္စိမ့္ ေလျပင္းတခ်က္ ၀ူးကနဲ တိုက္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္တေယာက္ အေတြးထဲမွာ လမ္းနဲ႔ စကားမ်ားေနရာကေန လန္႔ႏိုးၿပီး လက္ရိွပစၥဳပၸန္ကို ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေတာ္ေမွာင္ေနပါၿပီ။ လမ္းကေလးကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့ အေမွာင္ေတြၾကားထဲကပဲ က်ေနာ့္ကို ခြင့္လႊတ္တဲ့ အၿပဳံးနဲ႔ ၾကည့္ေနသေယာင္ေယာင္။

က်ေနာ္ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ ရပါအုံးမယ္။ ခလုတ္ေတြလဲ တိုက္ေကာင္းတိုက္ေနအုံးမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ဆက္ေလွ်ာက္ရမွာပါပဲ။ လမ္းနဲ႔ ခလုတ္ဆိုတာက တြဲလ်က္ရိွေနတာပဲေလ။