မေန႔က ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ့္ အီးေမးလ္ေတြ စစ္လုိက္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ထဲက ပို႔လိုက္တဲ့ စာတေစာင္ ေရာက္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဖြင့္ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ့ ဘေလာ့ဂ္ကို မၾကာခဏ လာဖတ္ေလ့ရိွတဲ့ စာဖတ္သူ တေယာက္က ပုိ႔လိုက္တဲ့ စာျဖစ္ေနပါတယ္။ သူ ေရးပုိ႔ေပးတဲ့ စာထဲမွာ ပါတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြက က်ေနာ္ တဦးတည္းသာတင္မက အားလုံးကပါ ၀ိုင္း၀န္း ေျဖၾကားေပးၾကရင္ ပိုေကာင္းမယ္လို႔ ယူဆလို႔ အဲဒီ မိတ္ေဆြရဲ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ကို ေတာင္းခံၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ အေျခအေနအရ အဲဒီ မိတ္ေဆြရဲ့ နာမည္နဲ႔ အခ်က္အလက္တခ်ိဳ႔ကုိေတာ့ ထိန္ခ်န္ခြင့္ျပဳပါ။
က်ေနာ့္အေနနဲ႔ အခု ပို႔စ္ကို လာဖတ္မိသူ အားလုံးကို ေမတၱာရပ္ခံခ်င္တာကေတာ့ မိမိေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံအလိုက္၊ ေတြ႔ႀကဳံရတဲ့ အေတြ႔အႀကဳံေတြနဲ႔ အခက္အခဲေတြ၊ အႀကံျပဳခ်င္တာေတြကို ေ၀မွ်ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ မိမိအေတြ႔အႀကဳံနဲ႔ ထင္ျမင္ခ်က္ကုိ လြတ္လပ္စြာနဲ႔ ႀကိဳက္သလို ေရးႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကေန ႏိုင္ငံရပ္ျခားကို သြားေရာက္ဖုိ႔ စဥ္းစားေနသူေတြအတြက္ အခု က်ေနာ္တုိ႔ ေရးလိုက္တဲ့ အေတြ႔အႀကဳံေတြ၊ အၾကံဉာဏ္ေတြကေန တဆင့္ အေကာင္းဆုံး ေရြးခ်ယ္စရာ လမ္းတခုခု ရသြားတယ္ ဆုိရင္ေတာင္ ေက်နပ္စရာေကာင္းမွာပါပဲ။
က်ေနာ့္ဆီကုိ ေရာက္တာတဲ့ စာ မူရင္းကေတာ့ ေအာက္ပါအတုိင္းပါပဲ…
ကို ကလိုေဆးေရ...
အစ္ကိုက က်ေနာ္ကိုမသိေပမယ့္ က်ေတာ္ကေတာ့ မၾကာမၾကာ အစ္ကို႕ရဲ Blog ကိုေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေတာ္နာမည္က … … … … … … … … … … … … … …
… … … … … … … … … … … … … …… … … …
… … … … … … … … … …… … … … … … … …
… … … … … …… … … … … … … … … … … …
က်ေနာ့္အေနနဲ႕ ေျပာစရာေတြရွိေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္္တို႕ေတြဟာ လုပ္ရင္းနဲ႕သင္ယူေနရတာေၾကာင့္
ေ၀ဖန္မႈေတြကတစ္ဆင့္ သင္ၾကားေနရတယ္ ဆိုတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ေနာင္ကိုလည္း ဘယ္အရာကိုဆို ေ၀ဖန္ႏိုင္ပါတယ္လို႕လည္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေမးလ္လိပ္စာ လွမ္းေတာင္းလိုက္ရတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ အစ္ကို႔ကို ေမးစရာေလးရွိလို႕ပါ။
အင္တာဗ်ဴးေပ့ါဗ်ာ။ ျပည္ပမွာေရာက္ေနတဲ့ လူေတြေျဖေပးႏိုင္ရင္ ေကာင္းမယ့္ အေၾကာင္းေလးေတြပါ။
က်ေနာ္တို႕ဆီမွာ ခုလူငယ္ေတြေရာ၊ လူၾကီးေတြပါ စဥ္းစားေနၾကတာက ႏိုင္ငံျခားသြားမယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းပါ။
ပိုက္ဆံရွိတဲ့လူေတြပါသလို၊ ပိုက္ဆံမရွိတဲ့လူေတြလည္း ပါပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ေရာက္သြားဖို႕သက္သက္ကို အရင္ စဥ္းစားပါတယ္။ ေနာက္မွမီးစင္ၾကည့္ ကမယ္ဆိုတာေတြလည္းပါပါတယ္။
အဆင္ေျပသြားတဲ့ လူေတြရွိသလို အဆင္မေျပဘဲ ျပန္လာရတဲ့လူေတြလည္း ရွိေနရတယ္လို႕
ၾကားေနရပါတယ္။ ေအးဂ်င့္ေတြ မသမာမႈလုပ္တယ္ ဆိုတာေတြလည္း ေနာက္ပိုင္းေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႕လာရပါတယ္။ အမ်ားစုကလည္း ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးခ်င္တဲ့ ပံုစံေတြေတြ႕ေနရပါတယ္။
လတ္တေလာ ဒီမွာေယဘုယ်အားျဖင့္…
ႏိုင္ငံျခားမွာ သြားေရာက္ဖို႕ စဥ္းစားၾကတယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတဲ့အထဲက
အေျပာ မ်ားေနတာကေတာ့ ေက်ာင္းသြားတက္ရင္းနဲ႕ ပညာရွာ အခ်ိန္တန္ရင္ အလုပ္ပါရႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့လမ္းေၾကာင္း။
ေနာက္တစ္ခုက တရား၀င္သည္ျဖစ္ေစ၊ မ၀င္သည္ျဖစ္ေစ၊ အရင္ဆံုး ရရာအလုပ္လုပ္ျပီး ေနာက္မွ အေျခအေနၾကည့္ ဆက္လုပ္မယ္္ ဆိုၿပီး စဥ္းစားတဲ့လမ္းေၾကာင္း။
တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့
မိဘကလည္း ပိုက္ဆံရွိတယ္၊ ႏိုင္ငံျခားသြားလို႕ ပိုအဆင္ေျပဖို႕ပဲ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္း၊
ဒီတစ္မ်ိုးကေတာ့ ရွားပါေသးတယ္။
ဒီမွာတတ္တဲ့ပညာနဲ႕ ႏိုင္ငံျခားမွာ အဆင္ျမင့္ အလုပ္အကိုင္တစ္ခုကို လုပ္ကိုင္ဖို႕သက္သက္နဲ႕ ထြက္ဖို႕ ရည္ရြယ္တဲ့သူေတြပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးမွာ သြားမယ္ဆိုတဲ့အေတြးေတြရွိေနပါတယ္။
အားလံုးကလည္းသြားဖို႕နဲ႕ အတူ အဆင္ေျပမွာပါဆိုတဲ့ အိပ္မက္ေတြလည္းပါေနၾကပါတယ္။ သြားၿပီးမွ အဆင္မေျပ ျဖစ္တာကိုေတာ့ဘယ္သူမွမလိုခ်င္ၾကပါဘူး။ အမ်ားစုက အေျခက်ေနထိုင္ဖို႕အထိ
စဥ္းစားလာၾကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားမွာလက္ေတြ႕ေနထိုင္ေနတဲ့ လူေတြအေနနဲ႕ ႏိုင္ငံျခားသြားဖို႕ျပင္ေနၾကတဲ့လူေတြကို
ဘယ္လိုအၾကံေတြမ်ား ေပးႏိုင္ၾကမလဲ။
သူတို႕ကိုယ္စား ေမးခြန္းတစ္ခ်ိဳ႕ေမးလိုပါတယ္။ သီးျခားလြတ္လပ္ေသာအျမင္ေတြေပးႏိုင္ရင္
ပိုေကာင္းပါတယ္။ က်ေနာ္ေမးလိုတဲ့ေမးခြန္းတခ်ိဳ႕ကေတာ့ … …
၁။ ႏိုင္ငံျခားသြားတဲ့လူတိုင္း အဆင္ေျပဖို႕ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္အားျဖင့္ ဘယ္ႏွစ္ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ရွိႏိုင္ပါသလဲ။ (ဒီေမးခြန္းအတြက္ေျဖဆိုေပးတဲ့ေနရာမွာ အစမွာေျပာခဲ့တဲ့ စဥ္းစားပံု လမ္းေၾကာင္းေပၚကို အေျခခံေစလိုပါတယ္။
ေယဘုယ်အားျဖင့္လည္းေဆြေႏြးႏိုင္ပါတယ္။)
၂။ ပထမဆံုးေက်ာင္းသြားတက္မယ္...။ ေက်ာင္းတက္ရင္းအလုပ္လုပ္တာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ေက်ာင္းျပီးမွ အလုပ္ရွာလုပ္မယ္ ဆိုတာလည္းရွိမယ္။ အလုပ္အတြက္ သီးသန္႕သြားတာ မဟုတ္ဘဲ ေက်ာင္းသြားတက္ရင္း အလုပ္ရွာ၊ ေနာက္… အေျခက်ေနထိုင္ဖို႕ စဥ္းစားတဲ့လူေတြ အတြက္ ဘယ္လိုအခက္အခဲမ်ိဳးေတြ ရွိႏိုင္မလဲ။
၃။ တခ်ိဳ႕ကလည္းရွိပါတယ္။ သားသမီးေတြ ႏိုင္ငံျခားသြားႏိုင္ဖို႕ ရွိသမွ်အရင္းအႏွီး၊ အိမ္ရာ အစရွိသျဖင့္္ထုခြဲၿပီး စြန္႕စားလိုက္ကာမွ အဆံုးမွာ အခက္ေတြ႕ေနရတဲ့ လူေတြပါ။ ဒီလိုစြန္႕စားတာမ်ိဳးေကာလုပ္သင့္ပါသလား။
၄။ ႏိုင္ငံျခားထြက္တယ္ဆိုတာ အရည္အခ်င္းရွိသူေတြရဲ႕ ထြက္ေပါက္ ျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာၾကံဳရမယ့္ စိန္ေခၚမႈေတြကို ခံႏိုင္ရည္ရွိမယ့္ အရည္အခ်င္းမ်ိဳး မရွိရင္ မလြယ္လွဘူး ဆိုတာေတြ ေျပာေနၾကတာရွိပါတယ္။ ဒါကေကာ ဘယ္ေလာက္အထိမွန္ႏိုင္မလဲ။ ေနာက္ ႏိုင္ငံျခားမွာ
ၾကၤဳရႏိုင္တဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြကေရာဘာေတြမ်ားျဖစ္ႏိုင္မလဲ။
၅။ က်ေနာ္တို႕ျမန္မာေတြအတြက္ေရာ ႏိုင္ငံျခားကအလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ရွိႏိုင္ပါသလဲ။
၆။ ေနာက္ေျပာၾကတာေတြလည္းရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခာသြားတယ္ဆိုတာ ထီထိုးတာမဟုတ္ဘူး။ ျဖစ္ေနတာက
စြန္႕စားျပီး သြားရတာေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ သက္သက္သာသာမဟုတ္ပဲ ျပန္မရတဲ့လူေတြက မ်ားေနတယ္။
အလုပ္ၾကမ္းသမားမဟုတ္ေတာ ့အခက္ၾကၤဳတဲ့အခါ ေျဖရွင္းဖို႕ခက္ျပီး မအပ္စပ္တာေတြ၊ မေမွ်ာ္လင့္တာေတြ
ျဖစ္လာရတယ္။ မိန္ခေလးေတြ ဆိုရင္ ယဥ္ေက်းမႈအရ မတူညီတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနေတာ့ လိုက္ေလ်ာညီေထြ
ျဖစ္ဖို႕၊ အခက္အခဲရွိလာတဲ့အခါ အလြယ္တကူေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႕ ဆိုတာေတြမွာ လက္ေတြ႕အေနအထားအရ ရုန္းကန္
ေနရတဲ့ အေျခအေနတြရွိႏိုင္တယ္ဆိုတာေတြလည္းၾကားေနရပါတယ္။ ဒါေတြကေရာ ဘယ္ေလာက္အထိ မွန္ကန္မႈေတြ ရွိႏိုင္ပါသလဲ။
၇။ ႏိုင္ငံျခားမွာေနထိုင္ဖို႕ ကုန္က်စရိတ္အေသးအဖြဲက စလို႕ ကုန္က်စရိတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိႏိုင္ပါသလဲ နဲ႕
အစ္ကိုတို႕ဆီမွာေရာ သာမန္လူတစ္ေယာက္ရတဲ႕ ၀င္ေငြနဲ႕ ထြက္ေငြ ကြာဟမႈက ဘယ္ေလာက္ရွိႏိုင္ပါသလဲ။
၈။ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ ႏိုင္ငံျခားသြားမယ့္လူတစ္ေယာက္ဟာ ေသခ်ာျပင္ဆင္ျပီမွ သြားသင့္ဆိုတာကို လက္ခံပါသလား ဆိုတာနဲ႕ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ အသြင္ေဆာင္လာတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသို႕သြားေရာက္မႈေတြ အတြက္ ထြက္ခြာသူေတြဟာ ဘယ္လိုျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္သင့္သလဲဆိုတာ သီးျခားအၾကၤေပးေစလိုပါတယ္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ျပည္ပသြားေရာက္မည့္သူမ်ား အခက္မေတြ႕ေစရန္
ရည္ရြယ္ခ်က္သက္သက္ျဖင့္သာ ေမးျမန္းျခင္းျဖစ္ပါသည္။
25 comments:
ကိုေစးထူးေရ...
ဒီ အေၾကာင္းအရာနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း ပို႕စ္တစ္ခုေရးဖူးပါတယ္။ ေနာကိထပ္လညိး Detail ဆက္ေရးသြားဖို႕ ရွိပါတယ္။ အခု အစ္ကို႕ပို႕စ္ထဲပါတဲ႕ အခ်က္အလက္ေလးေတြ အရေရးရရင္ေတာ႔ ပိုၿပီး Refernce လုပ္ေရးရ အဆင္ေျပမယ္ ထင္ပါတယ္။ ေ၀မွ်တဲ႕ အတြက္လည္းေက်းဇူးပါ ကိုေစးထူးေရ။
ႏိုင္ငံျခား၊ ႏိုင္ငံျခားနဲ႔ လူေတြ ပါးစပ္ဖ်ားမွာေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ကိုေရပန္းစားတယ္ေနာ္။ တစ္ခုရွိတာက ကၽြန္မ တို႔ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာပဲေနေန struggle ဆိုတဲ႔ ရုန္းကန္မႈကေန မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ပါဘူး။ ဆင္းရဲတဲ႔ ႏိုင္ငံမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ခ်မ္းသာတဲ႔ ႏိုင္ငံမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္တဲ႔ႏိုင္ငံမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ နိမ္႔က်ၿပီး လူစဥ္မမီွတဲ႔ ႏိုင္ငံမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ Food,clothing and shelter အတြက္ ကၽြန္မတို႔ ရုန္းကန္လုပ္ရွားေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာ ေငြ ဆိုတဲ႔ ပစၥည္းတစ္ခုရွိမွာသာ ကၽြန္မတို႔ ဒီေလာကမွာ က်င္လည္ဖို႔အဆင္ေျပမယ္ေလ။ ဒါနဲ႔ပဲ ပညာတတ္ေတြ ပညာနဲ႔လုပ္စားၾကသလို၊ ပညာတတ္မဟုတ္တဲ႔လူေတြလဲ အတတ္ပညာနဲ႔ ဘ၀အတြက္ရုန္းကန္ေနရတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ႏိုင္ငံျခားသြားမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္႔တိုးတက္ရာ၊ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာေပါ႔။ တကယ္လို႔သြားမယ္ဆိုလဲ အထူးသျဖင္႔ culture shock ကိုေတာ႔လူတိုင္း adjust လုပ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ယဥ္ေက်းမႈမတူ၊ စရိုက္မတူၾကဘူးေလ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အနည္းအမ်ားအခ်ိန္ တစ္ခုေတာ႔ အသားက်ေအာင္ လုပ္ရမွာပဲ။ အထူးသျဖင္႔ မိန္ကေလးေတြေပါ႔။ ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးေတြက အရွက္နဲ႔သိကၡာကို အသက္နဲ႔ေတာင္ လဲရဲတယ္ဆိုကတည္းက ကိုယ္႔ကိုယ္ကို တန္ဖိုးထားတယ္ဆိုတာ သိသာပါတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံတစ္ခ်ိဳ႔ရဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈေတြက ကၽြန္မတို႔နဲ႔ ကြာဟတာေတြရွိတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ အဲ႔ဒါေတြကို မႏွစ္ၿမိဳ႔ဘူး။ ကၽြန္မ သာဆိုရင္ အခြင္႔အေရး တစ္ခုရမယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံျခားမွာ ပညာသြားသင္ခ်င္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ ကုိယ္႔တိုင္းျပည္မွာ ကိုယ္ျပန္ေနမယ္ေလ။ ရုန္းကန္ရမွာခ်င္းအတူတူ ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ႔ေနရာေလးမွာ ကိုယ္႔ဘ၀ကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္ေလးနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္လုိက္ခ်င္လို႔ပါ။ အစ္ကိုေစးထူးေရ ကၽြန္မ ၀င္ေရးတာေတာ္ေတာ္ရွည္သြားပီ။ ေတာ႔ပစ္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္လားမဆိုင္လားေတာင္ မသိေတာ႔ဘူး။
အားနာတယ္ အစ္ကိုေရ
ကိုေစးထူးေရ.. လာေရာက္ဖတ္ရႈ မွတ္ခ်က္ေပးမလို႕ဟာ ခုေတာ့ ေရးၿပီးသားေတြ ရွိေနတာနဲ႕ ျပန္ပဲ ညႊန္ေပး လိုက္ေတာ့ မယ္ေနာ္။ ကၽြန္မက ထိုင္းတစ္ႏိုင္ငံပဲ ေသခ်ာ သိတာ ဆုိေတာ့ ကၽြန္မရ႕ဲ ဘေလာ့က ေလ့လာစရာ ထိုင္းဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ကိုေစးထူး ေျဖေပးေစခ်င္တ့ဲ ေမးခြန္း နံပါတ္ ၁။ ၂။ ၄။ ၅။ ၆။ ၇ အတြက္ အေျဖ ျဖစ္မယ့္ ပို႕စ္ေတြ တင္ထား ေပးပါတယ္။ ေမးခြန္း နံပါတ္ ၃ အတြက္ကေတာ့ တရားလြန္ စြန္႕စားမႈ မလုပ္ သင့္ေၾကာင္း ၾကိဳေျပာ ခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္မကို သူငယ္ခ်င္း မ်ားက ခံစစ္မွဴး လို႕ေတာ့ ေခၚၾက တယ္ရွင့္။ ကၽြန္မက မေသခ်ာဘဲ မလိုအပ္ဘဲ လံုး၀ မစြန္႕စား လို႕ပါ။ သားသမီးရဲ႕ ဉာဏ္၊ ၀ီရိယ ကို ယံုဦးေတာ့ ကံက ရွိပါေသးတယ္။ ေနာက္ၿပီး ျပည္တြင္းမွာ ျဖည့္ဆည္း လာတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳက ႏိုင္ငံျခားမွာ တကယ္ေရာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကာကြယ္ ႏိုင္ရဲ႕လား ဆိုတာ အတြက္ ျဖစ္တတ္တ့ဲ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ျမင္ဖူးတ့ဲ အျဖစ္အပ်က္ ေလးေတြ ကိုလဲ http://www.ainmat.com/index.php?/archives/733-unknown.html မွာ တင္ျပ ေပးဖူး ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာ ၾကံဳရမယ့္ စိန္ေခၚမႈ အေျပာင္း အလဲက သြားတ့ဲ ႏိုင္ငံေပၚ မူတည္ၿပီး ကြာပါမယ္။ ျမန္မာနဲ႕ ဘာသာတရား၊ ရိုးရာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ေရေျမ၊ ရာသီဥတု၊ အစား အေသာက္က အစ အေတာ့ကို နီးစပ္ တူညီတဲ့ ထိုင္းမွာေတာင္ အထာ မသိလို႕ ဒုက ေရာက္ေပါင္းလဲ မ်ားပါတယ္။ ေမးခြန္း နံပါတ္ ၈အတြက္ အေျဖကေတာ့ ေသခ်ာ ျပင္ဆင္ ၿပီးမွ သြားသင့္တာ ကို ရာႏံႈးျပည့္ ေထာက္ခံ ပါတယ္။ ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္ ျပင္ဆင္ ခဲ့တာ ကေတာ့ အဲဒီ ႏိုင္ငံ အေၾကာင္း သိႏိုင္သမွ် သတင္း အခ်က္ အလက္ (ဘာသာ တရား၊ ရိုးရာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ ထံုးစံ၊ ေရေျမ၊ ရာသီဥတု၊ အစား အေသာက္၊ အထာ နဲ႕ ေျမပံုမ်ား)၊ ၾကံဳႏိုင္ေျခ ရွိတဲ့ ျပသနာမ်ား အားလံုးကို စဥ္းစား ထားမႈ၊ အဲဒီအတြက္ ၾကိဳတင္ ျပင္ဆင္ ထားမႈ၊ က်န္းမာေရး (က်န္းမာေရး အာမခံ ကုမၸဏီမ်ား အေၾကာင္းမွ အစ) ၊ စိတ္ဓာတ္ ၾကံ႕ခိုင္ေရး၊ အတတ္ႏိုင္ဆံုး အကူအညီ မေတာင္းဘဲ ကိုယ္တိုင္ ေျဖရွင္းေလ့ ရွိေပမယ့္ အကူအညီ ေတာင္းလို႕ ရႏို္င္ ေလာက္တဲ့ အနီးစပ္ဆံုး လူစာရင္း ေလးကိုလဲ စာရင္းတို႕ ထားတတ္ ပါေသးတယ္။ ဒီေလာက္ဆို ထိုင္းကို လာဖို႕ အဆင္ ေျပေလာက္ ပါၿပီေနာ္။
ကိုေစးထူးေရ ့
ဒီပို ့စ္ေလးကအရမ္းေကာင္းျပီး နိုင္ငံျခားထြက္ခ်င္သူေတြအတြက္ အက်ိဳးရွိတဲ့ပို ့စ္ေလးျဖစ္တဲ့အတြက္ ေကာ့မန္ ့အရွည္ၾကီးေရးခဲ့ပါတယ္ခင္ဗ်ာ....။
နိုင္ငံျခားထြက္ခ်င္သူေတြအတြက္ အဆင္ေျပဖို ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အေနနဲ ့က အထက္မွာေဖာ္ျပထားတဲ့..ပညာရွာျပီး အခ်ိန္တန္ရင္ အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့အခ်က္က ကိုယ့္မွာအာမခံခ်က္တစ္ခုရွိထားတဲ့အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အမ်ားဆံုး ထားနုိင္ပါတယ္...။
တရား၀င္သည္ျဖစ္ေစ၊ မ၀င္သည္ျဖစ္ေစဆိုတဲ့ အခ်က္က ေျပာတာသာလြယ္တယ္..ကတယ္ၾကံဳတဲ့အခါက် အခက္ခဲေတြအမ်ားၾကီးပါ ၊အဲ့ဒီအတြက္ ကိုယ့္ဘက္က အမ်ားၾကီး ၾကိဳတင္စဥ္းစားထားသင့္တယ္..ခံနိုင္ရည္ရွိဖို ့အတြက္လဲ ကိုယ့္ရဲ ့စိတ္ကို ျပင္ဆင္ထားသင့္ပါတယ္..။
သားသမီးေတြ နိုင္ငံျခားသြားဖို ့အတြက္ ရွိသမွ်အရင္းအႏွီး၊ အိမ္ရာ အစရွိသျဖင့္္ထုခြဲၿပီး စြန္႕စားလိုက္တာကိုေတာ့ က်ေနာ္ ့အေနနဲ ့မလုက္သင့္ဖူးလို ့ထင္တာတယ္...ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ အေျခေနနဲ ့ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူအတြက္ေကာ ေနာက္ပိုင္းမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ သူေတြ အတြက္ပါ စိတ္ဆင္းရဲ စရာေတြနဲ ့ၾကံုေတြ ့နိုင္တယ္.။
ႏိုင္ငံျခားမွာၾကံဳရမယ့္ စိန္ေခၚမႈေတြကို ခံႏိုင္ရည္ရွိမယ့္ ေတြကကေတာ့ အမ်ားၾကီးပါ ကိုယ့္ရဲ ့ စိတ္၊ အေနအထိုင္ အားလံုးကို ေျပာင္လဲနုိင္.ရမယ္.ေသခ်ာတာကေတာ့က်ေနာ္ တို ့ရဲ ့ လြတ္လပ္မွဳေတြကို စေတးရမွာပါ.. ဒါကေတာ့က်ေနာ့္ရ ဲ့ကိုယ္ေတြ ့ပါ..။ ေနာက္ျပီး လူမ်ိဳးေရး မုန္းတီမွဳရွိတဲ ့နိူင္ငံေတြ ဆို ပိုုျပီးဆိုမွာပါ...သူတို့ရဲ ့ေ၀ဖန္မွဳေတြကို ခံနုိင္သလားး၊ ဘယ္ေလာက္အတိုင္းတာထိ ခံနိုင္သလဲဲ မခံနိုင္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ ့ ရပ္တည္္ မွဳ အားလံုးပါ ေျပာင္လဲ သြားနုုိင္ပါတယ္..။
့အခက္ၾကၤဳတဲ့အခါ ေျဖရွင္းဖို႕ခက္ျပီး မအပ္စပ္တာေတြ၊ မေမွ်ာ္လင့္တာေတြ၊ မိန္ခေလးေတြ ဆိုရင္ ယဥ္ေက်းမႈအရ မတူညီတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနေတာ့ လိုက္ေလ်ာညီေထြ
ျဖစ္ဖို႕၊ အခက္အခဲရွိလာတဲ့အခါ အလြယ္တကူေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႕ ဆိုတာေတြမွာ လက္ေတြ႕အေနအထားအရ ရုန္းကန္
ေနရတဲ့ အေျခအေနတြရွိႏိုင္တယ္ဆိုတာေတြ က တကယ္ရွိပါတယ္..။ ဒါက က်ေနာ္ လက္ရွိေနထိုင္ေနတဲ့ နိုင္ငံ အေနနဲ ့ပါ...အဲ့ဒီအတြက္ ကိုယ့္ဘက္က ပါးနပ္မွဳ လိုပါတယ္ ၊ ကုညီေပနုိင္မဲ ့အဖြဲ ့စည္ေတြ ဘယ္လိုဖက္သြယ္နုိ္င္မွာလဲ ဆိုတာ ကိုလဲ စံုစမ္းထားသင့္တယ္..။
နိုင္ငံျခား မွာ ကုန္က်စရိတ္ ကေတာ့ ေရ ျမင္ ့ၾကာျမင္ဆိုသလို ပါပဲ...ေနစရိတ္..စားစရိတ္ အေသးအဖြဲက အစ နွဳတ္ၾကည့္ ပါ... ကိုယ္ရတဲ့ ၃ ပံု ၁ ပံုေလာက္ေတာ့ အသာေလးကုန္မွာပဲ ဒါကလဲ လက္ရွိ က်ေနာ္ရ ဲ့ ၀င္ေငြနဲ႕ ထြက္ေငြ ကြာဟမႈပါ..။ဒီေန ့ရာေလမွာ အၾကံျပဳခ်င္တာေလးတစ္ခုက အေပါင္းသင္ေၾကာင့္ အမ်ားၾကီးေျပာင္လဲ သြားနုိင္ပါတယ္..အားလံုဖြံ ့ျဖိဳးတိုးတတိတဲ့နိုင္ငံ မွာလမ္းမွာေရာက္သြားနုိင္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြလဲအမ်ားၾကီး..အဲ့လိုသာ ျဖစ္ရင္ေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ဘယ္ေတာ့ မွ နလန္ထူနိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူးး...။
ႏိုင္ငံျခားသြားမယ့္လူတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ္ သြားမယ့္နိုင္ငံရဲ ့ဘာသာစကားတစ္ခုကို မျဖစ္မေနတတ္ေျမာက္ထားသင့္ပါတယ္...ဒါကေတာ့ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္တစ္ခုပါ ...အားလံုးျခံဳေျပာရရင္ ဗုဒ္ဓဘာသာလူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ၾကတဲ ့အတြက္ ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ရတနာ သံုးပါနဲ ့ မိဘ၊ ဆရာေတြကိုမေမ့ၾကပါနဲ့ ....ကိုယ့္ရဲ ့ကုသိုလ္ ကံကလဲ အမ်ားၾကီးစကားေျပာနိုင္ပါတယ္...။ နိုင္ငံျခားသြားမယ့္သူတိုင္း အားလံုးအဆင္ေျပၾကပါေစလို ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ..။
( အားလံုးက က်ေနာ့္ရဲ ့ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္..တစ္ခုခု လြဲမွာေနရင္ နားလည္ေပးၾကပါခင္ဗ်ာ..)
The root of the problem "why young people want to leave the country?" will be more interesting survey and research. The question is if they can write about it? :)
Why don't you write about this, Ko Klo? I am sure you can make an online survey asking them a few questions. Based on their responses, I am sure you can write a nice article highlighting the socio-economic situations and the future of the young generation in Burma.
Just my two cents.
Best,
Lwin Moe
ကိုကလိုေစးထူးေရ... က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ့္ အေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ ထင္ျမင္ခ်က္ေလးေတြကို ေရးၿပီး ဒီမွာတင္ထားတယ္ေနာ္... ဒီမွာ ေရးရင္ စာေတြမ်ားလို႔ တင္လို႔ မရႏိုင္မွာ စိုးလို႔...
Sorry for double comment. The first link was invisible.
http://cybersandbox.googlepages.com/klosayhtoo_ans
အကိုေစထူးေရ ေတာ္ေတာ္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေကာင္းတဲ့ ပို႔စ္ေလးပါပဲ၊ ႏိုင္ငံျခားသြားခ်င္တဲ့ လူငယ္ေတြ အတြက္ အက်ဳိးရွိမယ့္ ပို႔စ္ေလးပါပဲ ၊ ကြၽန္မရဲ႕ ဗဟုသုတနဲ႕ ေမးခြန္းေတြကို ႀကိဳးစားၿပီး ေျဖေပးသြားပါမယ္၊
၁) ႏိုင္ငံျခား သြားတဲ့ လူတိုင္း အဆင္ေျပမႈဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အားျဖင့္ ၅၀ ရာႏႈန္း ေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္လို႕ ထင္ပါတယ္၊ ဒါကလဲ ကုိယ္ ဘယ္လို ပံုစံမ်ဳိးနဲ႕ သြားမလဲဲ ဆိုတဲ့ အေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္၊
၂) ေက်ာင္းတက္ၿပီးမွ အလုပ္ရွာၿပီး အေျခက် ေနႏိုင္ဖို႕ ကေတာ့ သိပ္အခက္အခဲ သိပ္မရွိႏိုင္ပါ၊ ေက်ာင္းတက္ေနတံုး ေက်ာင္းစရိတ္၊ ေနစရိတ္၊ စားစရိတ္တို႔ စသည့္ အခက္အခဲ ကလြဲလို႕ ၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ယူတဲ့ ဘာသာနဲ႕ လိုက္ၿပီး ေက်ာင္း ၿပီးသြားရင္ အလုပ္ လြယ္မလြယ္ကေတာ့ ကံနဲ႕ မိမိရဲ႕ အရည္အခ်င္း နဲ႕သာ ဆိုင္ပါတယ္၊
၃)အဲလို စြန္႕စားမႈမ်ဳိးေတာ့ မလုပ္သင့္ပါဘူး၊
၄) စိန္ေခၚမႈေတြကို ခံႏိုင္ရည္ရွိဖို႕ အရည္အခ်င္းကေတာ့ သိပ္ကို လိုပါတယ္၊ စိန္ေခၚမႈေတြကေတာ့ တဦးနဲ႕ တဦး တူခ်င္မွ တူမွာပါ။ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ အလုပ္ ရဲ႕ အသိုင္းအ၀ိုင္း လိုက္ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ မတူႏိုင္တာပါ၊ အဓိကေတာ့ communication နဲ႕ ဘာသာစကား အခက္အခဲ ပါပဲ၊
၅) ျမန္မာေတြအေနနဲ႕ ႏိုင္ငံျခားက အလုပ္အကိုင္ အခြင့္ အလမး္ ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ ရွိသလဲ ဆိုတာေတာ့ ခန္႔မွန္းရ ခက္ပါတယ္၊
၆) ကေတာ့ ခြန္ျမလႈိင္ေျပာ သလိုပါပဲ၊
၇) ႏိုင္ငံျခားမွာ ေနထိုင္မႈ စရိတ္ကေတာ့ မိမိ၀င္ေငြရဲ႕ ၃ ပံု ၁ပံု ကေန၊ ထက္၀က္ေလာက္ အထိေတာ့ ကုန္က် ႏိုင္ပါတယ္၊ ဒါကေတာ့ ေနမႈဆိုတဲ့ အိမ္စရိတ္ေပၚမွာ လိုက္ၿပီးေတာ့ အတိုးအေလ်ာ့ ရွိပါတယ္၊ စားစရိတ္ကေတာ့ ပံုမွန္ ေလာက္ဆိုရင္ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ ေကာင္းေကာင္း စားႏိုင္ပါတယ္။ အဓိက မကုန္မျဖစ္ကေတာ့ သြားလာေရး စရိတ္ကိုလည္း ထည့္စဥ္းစားသင့္ပါတယ္၊
၈) ႏိုင္ငံျခားသြားမဲ့ သူတစ္ေယာက္ဟာ ေသခ်ာျပင္ဆင္ၿပီးမွ သြားသင့္ပါတယ္၊ ဒါမွ ႏိုင္ငံရပ္ျခားေရာက္တဲ့ အခါ ကိုယ့္အတြက္ အခက္အခဲဆိုတာေတြ ေလ်ာ့နည္းႏိုင္ပါတယ္၊ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမႈ အသြင္ဆာင္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားသို႔ သြားလာမႈနဲ႕ ပက္သက္တဲ့ ျပင္ဆင္မႈမ်ဳိးကေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ beyond knowledge ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ တျခား အေတြ႕အႀကံဳ ရွိတဲ့ သူေတြ အေျဖေပးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္၊
အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ ကြၽန္မ သိသေလာက္ မွ်ေ၀ ေပးထားတာပါ၊ အမွားမ်ားပါခဲ့ရင္လဲ ခြင့္လြတ္ နားလည္ေပးဖို႕ ႀကိဳေတာင္းပန္ပါတယ္၊
အကုိေစးထူးေရ..
လာလည္ရင္း ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိ ေတြ႕လုိ႔ ေျဖခ်င္တာနဲ႔ comment မွာ ၀င္ေရးခဲ့လိုက္တယ္။ က်မအေတြ႕အၾကံဳသက္သက္ကုိပဲ ေရးတာမုိ႔လုိ႔ အမွားပါရင္ခြင့္လႊတ္ပါ..
၁။ ႏုိင္ငံျခားသြားတဲ့သူတုိင္း အဆင္ေျပႏုိင္ဖုိ႔ရာခုိင္ႏႈန္းက ဘယ္ႏုိင္ငံသြားမွာလည္းဆုိတာမူတည္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ကုိယ္သြားမဲ့ႏုိင္ငံမွာ အသိအကၽြမ္းနဲ႔ ေဆြမ်ိဳး ညီအကို ေမာင္ႏွမရွိရင္ေတ့ာ သူတုိ႔ဆီက အၾကံဥာဏ္ကုိ ယူလုိ႔ရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာလည္းေျပာစရာရွိတာက ေဆြမ်ိဳးရင္းျခာဆုိရင္ေတာ့ အေရးမၾကီးပါဘူး။ အသိအကၽြမ္းဆုိရင္ေတာ့ ႏုိင္ငံျခားကုိ မလာခင္တုန္းကေတာ့ အရင္ေရာက္ႏွင့္ျပီးသား လူေတြဆီက လာသာလာခဲ့၊ အလုပ္က ရမွာေသခ်ာတယ္။ လြယ္တယ္လုိ႔ေျပာေပမယ့္ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးျပီး အလုပ္ရွာရတာပါပဲ။ အလုပ္ရရင္ကုိပဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အဆင္ေျပသြားႏုိင္တာမုိ႔ ၉၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္ အဆင္ေျပဖုိ႔မ်ားပါတယ္္။ ဒါကေတာ့ အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီးသြားတာ ကုိပဲ ေျပာတာပါ။
၂။ ငယ္ရြယ္တဲ့သူဆုိရင္ ေက်ာင္းတက္ရင္း အလုပ္ရွာရတာ အဆင္ေျပပါတယ္။ ကိုယ္က စာလည္း လုပ္ရင္း တဖက္ကလည္း ေက်ာင္းစရိတ္အတြက္ အလုပ္လုပ္တာ လုပ္ႏုိင္ရင္ ေကာင္းပါတယ္။ က်မ ဂ်ပန္ကုိ လာတဲ့သူေတြ အေၾကာင္းကုိပဲ သိသေလာက္ေျပာျပမယ္ေနာ္။ ၁) ဂ်ပန္ကုိ လာၾကတဲ့သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဂ်ပန္ဘာသာ ေက်ာင္းလာတတ္ၾကတယ္။ language school ေတြက အဲဒီလုိ ေက်ာင္းသားမ်ိဳးကုိ လက္ခံျပီး visa ထုတ္ေပးေတာ့ ေက်ာင္း၀င္ခြင့္ရျပီး ေက်ာင္းလခသြင္းျပီးရင္ အဆင္ေျပသေလာက္ရွိျပီ။ ဒီလုိမ်ိဳးအတြက္ေတာ့ ပိုက္ဆံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိမွ အဆင္ေျပမွာပါ။ ေက်ာင္းလခက ေစ်းၾကီးပါတယ္။ ေက်ာင္းေပၚမူတည္ျပီး လခကုိ ၁ ႏွစ္စာ သြင္းရတာမို႔ ကိုယ္က ဘယ္ေလာက္ တတ္ႏုိင္သလဲ ေပၚမူတည္ပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္ရင္းမွ အခ်ိန္ပုိင္း အလုပ္ရွာရတာပါ။ အဲလုိပဲ ေက်ာင္းတခုျပီး တခု ေျပာင္းအပ္ျပီး ေနတဲ့သူေတြလည္းရွိပါတယ္။ ကုိယ္က ဂ်ပန္စကား လည္လည္၀ယ္၀ယ္ေျပာတတ္မယ္ဆုိရင္ တျခားအလုပ္ကို ေျပာင္းေလွ်ာက္လုိ႔ ကံေကာင္းရင္လည္း အလုပ္ရတတ္ပါတယ္။ ၂) ေနာက္တမ်ိဳးကေတာ့ စေကာ္လာရွစ္လာတဲ့သူေတြပါ။ တခ်ိဳ႕လည္း အခ်ိန္ပုိင္းအလုပ္လုပ္ခြင့္ရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕လည္း အလုပ္ လုပ္ခြင့္မရွိပါဘူး။ မ်ားေသာအားျဖင့္လည္း အလုပ္မလုပ္ၾကပါဘူး။ အဲလုိ လာတဲ့သူကေတာ့ က်မ သိထားသေလာက္ဆုိရင္ စေကာ္လာေပၚမူတည္ျပီး ျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္ကုိ ျပန္ရပါတယ္။ ဒီမွာ ေနလုိ႔မရပါဘူး။ အဲလုိလူမ်ိဳးက အလုပ္လုပ္မယ္ဆုိရင္လည္း တရား၀င္ ဘယ္သူမွ မခန္႔ရဲၾကပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ Immigration ရုံးနဲ႔ ျငိမွာမုိ႔လုိ႔ပါ။ အဲဒီလုိမ်ိဳး အဆင္ေျပတယ္လုိ႔ေတာ့ မၾကားမိပါဘူး။ ရွိေကာင္းရွိႏုိင္ပါတယ္။ ၃) ေနာက္တမ်ိဳးကေတာ့ အတတ္ပညာေက်ာင္းတခုခုတက္ဖုိ႔ လာတဲ့သူေတြပါ။ မာစတာ ဆက္တက္ဖုိ႔ လာတယ္၊ ေဒါက္တာဘြဲ႕ဆက္တက္ဖုိ႔လာတယ္။ က်မအဲဒီဘက္ကုိေတာ့ သိပ္မသိတဲ့အတြက္ မေရးေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ျပီး ဂ်ပန္မွာက အလုပ္ရွိရင္ stay ရွိျပီး၊ PR လုိမ်ိဳး ရဖုိ႔အေတာ္ကုိ ခက္တာမုိ႔လုိ႔ ေရရွည္ေနမယ္ဆုိရင္ စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ စင္ကာပူက ပုိေကာင္းတာက ေက်ာင္းျပီးရင္ PR တခါတည္းရမယ္၊ အလုပ္လည္း ရဖုိ႔ေသခ်ာသေလာက္ရွိတယ္။ အလုပ္မရွိရင္ေတာင္ stay ရွိေနတဲ့အတြက္ ပူစရာ မလုိဘူးဆုိေတာ့ ဘယ္ဟာက ပုိေကာင္းလည္းဆိုတာ ေသခ်ာ ေလ့လာဖုိ႔လုိပါတယ္။
၃။အဲဒီလုိမ်ိဳး လုပ္တဲ့သူေတြလည္းရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မလုပ္သင့္ဘူးလုိ႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အဆင္ေျပသြားတဲ့သူေတြလည္း ရွိေပမယ့္ တကယ့္ကုိ အဆင္မေျပခင္မွာ စိတ္ဆင္းရဲရတာက ေတာ္ေတာ္ဆုိးပါတယ္။ အဓိက stress ေပါ့။ ေတာ္ရုံ လက္ထဲ ပိုက္ဆံနည္းနည္းရွိလုိ႔ လာတဲ့သူေတြေတာင္ အလုပ္မရရင္ မအိပ္ႏုိင္ မစားႏုိင္ စိတ္ပူရတာ။ မိဘက ရွိတာ ထုခြဲေပးလိုက္လုိ႔ အဆင္မေျပရင္ ဆုိတဲ့အေတြးက လူကုိ ေတာ္ေတာ္ ႏွိပ္စက္တဲ့အျပင္ အားလုံးလည္း စိတ္ဆင္းရဲၾကရမွာပါ။ ဒီနည္းနဲ႔ေတာ့ ႏုိင္ငံျခားကုိ မလာခ်င္ပါနဲ႔။ မလုပ္ပါနဲ႔လုိ႔ ေျပာပါရေစ။
၄။ အဓိကကေတာ့ အေပၚကလူေတြ ေျပာထားသလုိ၊ ေဆြးေႏြးထားသလုိမ်ိဳး ကုိယ့္စိတ္ဓာတ္ဘယ္ေလာက္ ခံႏိုင္ရည္ရွိသလဲဆုိတာ စမ္းသပ္တာပါပဲ။ တခါမွလည္း ႏုိင္ငံျခား မသြားထားဖူးဘူး။ အခုမွ သြားရမဲ့လူအတြက္ေတာ့ ပုိက္ဆံရွိအုံးေတာ့ ႏုိင္ငံျခားေရာက္ရင္ေနဖုိ႔၊ စားဖုိ႔၊ လာၾကိဳဖုိ႔၊ ပတ္၀န္းက်င္အသစ္မွာ က်င္လည္ဖုိ႔၊ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ကြာျခားတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ေရာက္သြားျပီဆုိေတာ့ လူတုိင္းဟာ ကုိယ့္လူမ်ိဳး ကုိယ့္အသုိင္းအ၀န္းလုိ မဟုတ္ေတာ့တာေတြေၾကာင့္ အရင္ဆုံး ကုိယ္နဲ႔ နီးစပ္ရာကုိ ေလ့လာ စမ္းစစ္ ျပင္ဆင္ျပီးမွ သြားတာ အေကာင္းဆုံးပါ။ ေနာက္ျပီး လူေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ပါပဲ။ အခ်င္းခ်င္းကုိလည္းယုံၾကည္ဖုိ႔ရာက နည္းပါတယ္။ သူမ်ားအားကုိးလုိ႔လည္း မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ကိုယ့္ကုိကုိယ္ အားကုိး၊ ယုံၾကည္ခ်က္အျပည့္ရွိဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဘာသာစကား၊ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးကလည္း စိန္ေခၚမႈ တရပ္ပါပဲ။ ေက်ာင္းသားဆုိရင္လည္း ျမန္မာျပည္က သင္ၾကားေရးနဲ႔ ကြာတဲ့အတြက္ ပုိျပီး ၾကိဳးစားရမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္က သူ႕ဘာသာသူ အသိ၀င္လာတာပါပဲ။ အလုပ္ထဲဆုိရင္လည္း အစပိုင္းေတာ့ အဆင္မေျပတာ၊ အလုပ္သေဘာသဘာ၀ မသိေသးတာ ဒါေတြက ၾကံဳကုိ ၾကံဳရမွာပါ။ ၁ လ ၊၂ လ ေနာက္ပုိင္းဆုိရင္ေတာ့ လုပ္လက္စေတြ လုပ္ငန္းသဘာ၀ကုိ နားလည္လာျပီ။ ပတ္၀န္းက်င္ကလူေတြနဲ႔လည္း ဆက္ဆံလုိ႔ရျပီဆုိရင္ေတာ့ သူ႕ဟာသူ အထာက်လာမွာပါပဲ။ အစပုိင္းကိုေတာ့အံၾကိတ္ျပီး တင္းခံဖုိ႔လုိပါတယ္။ ေနာက္တမ်ိဳးၾကံဳရမွာက ကုိယ့္ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းေၾကာင့္ပါပဲ။ ႏုိင္ငံျခားေရာက္ခါစမွာ သူ႕ကုိ ကုိယ္မယုံ ၊ကုိယ့္ကုိလည္း သူမယုံ ၊ငါ့ဆီက ပုိက္ဆံေခ်းမလား အကူအညီမ်ားလာေတာင္းမလားဆုိျပီး ကုိယ့္ကုိ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာ၊ မေခၚတာမ်ိဳးေတြလည္း ၾကံဳေကာင္းၾကံဳရႏုိင္ပါတယ္။ စိတ္ရင္းနဲ႔ ကူညီေပးမဲ့သူေတြ႕လုိ႕ကေတာ့ ကံေကာင္းတာပါပဲ။ မပတ္သက္ခ်င္ဘူး ခပ္ကင္းကင္းေနတာပဲေကာင္းတယ္ဆုိျပီး တရပ္ကြက္သားခ်င္းေတြ႕ရင္ေတာင္ ေမးထူးေခၚေျပာမလုပ္ႏုိင္ၾကေတာ့ပါဘူး။ ဒါေတြကုိ ေခါင္းထဲက အတတ္ႏုိင္ဆုံး ထုတ္ပစ္ႏုိင္ဖုိ႔အေရးၾကီးပါတယ္။ ကုိယ္က ခံစားမိလုိက္ရင္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ျပီး တျခားေတြးရမဲ့ကိစၥေတြကုိ အာရုံေလ်ာ့ပါးႏုိင္တာမုိ႔ ဒါဟာလည္း စိန္ေခၚမႈ တရပ္ပါပဲ။
၅။က်မသိသေလာက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကြန္ပ်ဴတာ သမားတခ်ိဳ႕နဲ႔ အင္ဂ်င္နီယာ ဒီဇုိင္းသမားေတြဟာ ျမန္မာျပည္ကေန အလည္သေဘာမ်ိဳး စင္ကာပူ၊ ထုိင္း အစရွိတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြကုိ အလည္ထြက္လာၾကတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ စင္ကာပူကုိပါပဲ။ ျပီးမွ အလုပ္ရွာတယ္ ကုိယ္နဲ႔နီးစပ္ရာ ခင္မင္ရာ သူငယ္ခ်င္းဆီက အၾကံဥာဏ္ယူျပီး ကုိယ္တုိင္ အလုပ္ရွာ၊ Agent နဲ႔လည္း ရွာရင္ရွာေပါ့။ Visa သက္တမ္းကုန္ရင္ ဟုိမွာ ထပ္တုိးႏုိင္သမွ် ထပ္တုိးျပီး အလုပ္ရွာရတယ္။ အလုပ္မရခင္ စပ္ၾကားေတာ့ ကုိယ့္စိတ္ကုိ ျပင္ဆင္ထားရတာေပါ့။ ကံေကာင္းရင္လည္း အလုပ္ရတတ္ျပီး ကံမေကာင္းတဲ့သူတခ်ိဳ႕လည္း အဲဒီလုိပဲ လာလိုက္၊ အလုပ္ရွာလုိက္၊ မရရင္ ျမန္မာျပည္ျပန္လုိက္နဲ႔ ၃ ခါေလာက္မွ အလုပ္အဆင္ေျပတာမ်ိဳးလည္း ၾကံဳဖူးတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အလုပ္က ဘယ္အခ်ိန္ေပါသလဲ၊ ကုိယ္က ဘာလုပ္မွာလည္းဆုိတာ ေသခ်ာျပင္ဆင္သြားတာ ပိုေကာင္းတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာအလုပ္ဆုိရင္ ရတာ ျမန္တယ္။ ရဖုိ႔လည္း အခြင့္အေရးမ်ားတယ္။ အင္ဂ်င္နီယာသမားကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ နီးစပ္ရာမွာ အလုပ္ရွိရင္ ငါ့ကုိ ေျပာပါဆုိျပီး အခ်င္းခ်င္း တေယာက္နဲ႔တေယာက္လက္တုိ႔ျပီး ေျပာထားလုိ႔ ကံေကာင္းရင္လည္း ရတတ္တယ္။ ေနာက္တခုက သတင္းစာတုိ႔ Agent တုိ႔က အလုပ္ေခၚတာကို ေလွ်ာက္လုိ႔ သူတုိ႔က ကုိယ့္နဲ႔ေတြ႕ခ်င္တယ္ အင္တာဗ်ဴးၾကည့္လုိ႔အဆင္ေျပျပီဆုိရင္ေတာ့ အဲလုိလူမ်ိဳးအတြက္ကေတာ့ ကံအေကာင္းဆုံးပါပဲ။ ဂ်ပန္မွာကေတာ့ ဘာသာစကားအေရးၾကီးပါတယ္။ တိုက်ိဳမွာေတာ့ ဂ်ပန္စာ မတတ္ရင္ အဆင္ေျပတယ္ေျပာေပမယ့္ အနည္းဆုံးေတာ့ ဂ်ပန္ဘာသာစကား level ဘယ္ေလာက္ရွိမွ၊ အဂၤလိပ္စာ TOIEC အမွတ္ ဘယ္ေလာက္ရထားမွ ဆိုတာမ်ိဳးေတြေတာ့ အလုပ္ေၾကာ္ျငာထဲမွာ ဖတ္မိရေလ့ရွိတာမုိ႔ ဘာသာစကားကုိလည္း ကၽြမ္းက်င္ေအာင္လုပ္ထားရင္ အလုပ္ရဖုိ႔ မ်ားပါတယ္။
၇။ ကုန္က်စရိတ္ဆုိတာ အဓိက မကုန္မျဖစ္ ကုန္ရမွာက အခန္းခ၊ စားေသာက္စရိတ္ ၊ ခရီးစရိတ္ ပါပဲ။ က်န္တာကေတာ့ ၀င္ေငြထြက္ေငြကြာဟမႈက ကုိယ့္ေပၚမူတည္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ ကိုယ္ရတဲ့ေငြက အခနး္ခန႔ဲ စားေသာက္စရိတ္ကုိေတာ့ ေကာင္းေကာင္းကာေပးႏုိင္ပါတယ္။
၈။ ေသခ်ာျပင္ဆင္ျပီးမွ သြားသင့္ပါတယ္။ ေသခ်ာျပင္ဆင္ထားတာေတာင္မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ ကံနဲ႔လည္းဆုိင္တာဆုိေတာ့ အရာအားလုံးကို ပုံေသ ဒီလုိျဖစ္ရမယ္ဆုိျပီး တြက္ထားလုိ႔မရပါဘူး။ အတတ္ႏုိင္ဆုံး စြန္႔စားတယ္ဆုိရင္ေတာင္ ဘယ္သူ႕ကုိမွ မထိခိုက္မဲ့ စြန္႕စားမႈမ်ိဳးပဲ လုပ္ေစခ်င္ပါတယ္။
အေပၚမွာ အားတက္သေရာ ေဆြးေႏြးထားၾက
တာေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ဘာေတြေျပာရမွန္း မသိေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားတယ္။ ကိုကလိုေရ။
စိတ္ေတာ့ မရွိပါနဲ႕ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ဆႏၵကေတာ့
အေပၚမွာ ေဆြးေႏြးထားတာေတြနဲ႔ တစ္ထပ္တည္းက်တာေတြ ရွိေတာ့ သူတို႕လိုပဲ
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေျပာပါရေစလုိ႕ ေျပာပါရစ။
ဒီၾကားထဲ စာေမးပဲြလည္း ရွိေနလို႕ ကြန္မန္႕အ
ရွည္မေရးနိင္တာ ခြင့္လႊတ္ေပးပါ။
ဆိုးသြမ္း
It all depending on the individual personality. Some are willing to work at anywhere for anything. Some are very choosy. So, potential person planning to overseas must prepare to face the best while hoping the best.
Most people do not expect was to meet nice Burmese friend when they move. Actually, it is very difficult to find good Burmese friend outside of Burma. It is just because many overseas Burmese have to try very hard before they succeed something and most of senior are also had bad experience with newcomers. Thus, when they hear another new comer coming means " are they coming here to ask help from us and later they crook us or do not talk to us anymore." There are many situation like that. A lot of jealousy and envy among many Burmese communities.
Hi
You could use online survey tool on trial basis. The link is as follows:
http://www.surveyconsole.com/console/showEntry.do?utm_source=SurveyConsole&utm_medium=surveyref&utm_content=freetrial28&siteRef=181855
I will try to answer what I think about emigres, guest workers, brain drain (circulation/storage) or the Burmese citizens' individual qwest for fortune, skills or career.
If one had prepared, if one has work ethnic, if one knows why he is in overseas, going overseas is
good either for a short trip, study and work schemes, long term capitalization and career building or migration.
Preparation comes in three track:
1) Qualifications/Papers
BEHS or Matriculation, GCE, IB, SAT II subject tests, Bachelor degree in local educational institutions, NCC, NCC Higher, LSE or such creditable external examination schemes. All can be done inside Burma. One could top up paper qualifications with aptitude tests such as GRE, TOEFL, SAT I, TOEIC, GMAT, IELTS if one decide to seek further education.
(2) Skills
(2.1) Hard skills
Employers pay employees/workers for skills although papers (academic qualifications) open doors. One could seek skills
such as programming, accounting, finance, etc.. Training schools inside Burma has a lot of weaknesses, for example teaching a programming course that can be done in 3 days or 24 academic hours in overseas may take 3 months inside Burma. Those who seeks employable skills set should aim for certifications to prove the potential employer that he or she has the skills, skills tests could be vendor neutral or tied to a vendor. For example, one can seek MCP, MCSE, CCNA, MCSD, LCCI, ACCA, CIMA, CFA, USMLE, EIT, City and Guilds etc..
(2.2)Soft Skills
Language, Teamwork, EQ, AQ, etc..
(3) Experience
(3.1) Releavant Industry Experience
This is most valuable and that is why some people work for unpaid internships in multinationals
(3.2) professional work experience
in other industries/profession
(3.3) Other experience
such as volunteering online, in person at INGOs
involvement in open source community
အားလုံးေပါင္းစုမယ္ဆိုရင္ ၃ပိုင္းပိုင္းလို ့ရပါတယ္။
၁။ ေက်ာင္း
အိမ္ကဘယ္ေလာက္ ကုန္ကုန္ေပးဖို ့
အဆင္သင့္ ။ေပါင္ႏွံေရာင္းခ်စရာမလိုရင္ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းစေရာက္ကတည္းတက္သင့္ပါတယ္။ အလုပ္လုပ္ဖို ့လာသူေတြကိုနားမေယာင္ပါနဲ ့။
ပိုျပီးေကာင္းတဲ့ေက်ာင္းတက္ခ်င္ရင္ ၁၀တန္းအဆင့္ျပန္
ေျဖျပီးတက္ပါ။ေငြကေနာက္ပိုင္းမွာ ေက်တဲ ့အျပငိလုံးမကုန္ေအာင္ရပါလိမ့္မယ္။ ၅ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ရင္းရမယ္။
အလုပ္အတြက္ေငြရဖို ့လာတဲ့သူေတြက ေက်ာင္းကိုဟန္ျပေလာက္ပဲတယ္ပါတယ္။
ဗီဇာေပးမေပးမေသခ်ာ။ မေပးရင္ျပန္ရ။ႏိုင္ငံျခားမေကာင္းဘူးေျပာတတ္ပါတယ္။
အခ်ဳိ ့ေတြ ဒုကၡသည္ခံၾက။ အနာဂတ္မေရရပါ။ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလိပ္ျပာမလုံၾကပါ။
တကယ္ဒုကၡသည္ေတြၾက ေက်ာင္းစရိတ္အစိုးရကခံ။
စိတ္သန္ ့သန္ ့နဲ ့တက္လို ့ရပါသည္။
၂ ။အလုပ္
ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းမွျပီးသူမ်ားအလုပ္မပူရပါ။
ေက်ာင္းမေကာင္းတေကာင္းျပီးသူမ်ား အလုပ္ရွင္ေပၚမူတည္ပါသည္။ work Permit သူကေပးရင္ အလုပ္ဆက္ရ။ မေပးရင္အျခားအလုပ္ရွာ။ သို ့ ျပန္။
ဒုကၡသည္ အစိုးရကစားေလာက္ရုံေပး။ အလကားပညာသင္ရတုန္းကမသင္ထားရင္ ေအာက္ေျခအလုပ္ပဲရ။ သင္ထားရင္ အလုပ္ေကာင္းရ။
အလုပ္သည္ ကိုယ့္အေပၚအမ်ားၾကီးမူတည္။
၃။အေထြေထြ
ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္အမ်ားၾကီးကြာျခား။
ႏိုင္ငံေရးကအစေျပာခ်င္တာေျပာလို ့ရ။
အစား အ၀တ္ အိမ္ ကိုယ့္၀င္ေငြေပၚမူတည္ ေန လို ့ရ။
ရာသီဥတု language အလုပ္ stress မ်ားစြာရွိ။
အေခ်ာင္ခိုလွ်င္ခိုသေလာက္ပဲရ။
ျမန္မာျပည္ ကသင္ေသာပညာ facts and figure ေကာင္း။လက္ေတြ ့နဲ ့ကြာ။ ဒီမွာက ေက်ာင္းျပီးရင္
training ေတြရွိ။ျပန္တက္ျပီးမွအံ၀င္။
ဂ်ပန္နုိင္ငံနဲ႔ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ မနုစံေျပာခဲ့သလိုပါပဲ..
visit visa ရလို႔ လာျပီးvisa extension လုပ္မယ္လို႔ စဥ္းစားေနသူေတြအတြက္ တစ္ခုေျပာခ်င္တာက
- အခု visa extension ကို လုပ္မေပးေတာ့တာပါ..
(ကြ်န္မသိသေလာက္ကိုေျပာတာပါ)
- ျမန္မာျပည္ျပန္ျပီး visa ျပန္လုပ္ရပါတယ္..
-တခ်ိဳ႔ကလည္း visit visa နဲ႔လာျပီး ရတဲ႔အလုပ္လုပ္၊ေက်ာင္းေလွ်ာက္ျပီး visa extension လုပ္မယ္ဆိုျပီးလာ ျပီးေတာ့ အလုပ္လည္းမရ၊ extension လည္းမရပဲ ျပန္သြားရလို႔ပါ..
-visit visa နဲ႔ part-time job ရဖို႔ေတာ္ေတာ္ေလးခက္ပါတယ္..
-ေရာက္ရင္ျပီးေရာ over stay ျဖစ္ျဖစ္ဆိုသူေတြအတြက္လည္း က်ီးလန္႔စာစားဘ၀ကုိ မစြန္႔စားဖို႔ေျပာခ်င္ပါတယ္..
-ဂ်ပန္မွာတရား၀င္လာျပီး အလုပ္လုပ္မယ့္သူေတြအတြက္ ဂ်ပန္စကားတတ္ဖို႔ကေတာ့ မရိွမျဖစ္လိုအပ္ပါတယ္..
ဦးေႏွာက္ေသးေသးေလးနဲ႕ နည္းနည္းေတာ့ ၀င္ေရးလုိက္မယ္ေနာ္..အရမ္းေရးခ်င္လုိ႔ပါ
၁။ ႏုိင္ငံျခားသြားတဲ့လူတုိင္းအဆင္ေျပဖုိ႔မေျပဖုိ႔ဆုိတာ ကုိယ့္အရည္အခ်င္းေပၚမွာ မူတည္တယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္.. မိမိကုိယ္ပုိင္ Confidence ရွိရင္ ဘယ္အရာမဆို တစ္၀က္ေတာ့ က်ိမ္းေသေပါက္ ေအာင္ျမင္ႏုိင္ပါတယ္..
၂။ေက်ာင္းကုိဦးစားေပးၿပီးထြက္လာရင္ေတာ့ အလုပ္ဆုိတာက မေသခ်ာသေလာက္ပဲေလ.. ၀င္ေငြဆုိတာကလည္းအေသးသံုးေလာက္ပဲရမယ္... ေနာက္ကေန အလံုအေလာက္ေထာက္ပံ့ႏုိင္မယ့္ မိဘေဆြမ်ိဳးရွိရင္ေတာ့ အုိေကမွာေပါ့ေနာ္.. ကုိယ့္ဘက္ကေတာ့ အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစားေပါ့
၃။ အဲဒီနည္းလမ္းၾကီးကေတာ့ တကုိယ္ေကာင္းဆန္တယ္.. မိဘကကုိယ့္ကုိ ေထာက္ပံ့ေပးဖုိ႔ဆုိတာ ဟုတ္ေပမယ့္.. ကုိယ္ကလည္း မိသားစုအေျခအေနကို ျပန္ၾကည့္သင့္တယ္.. စြန္႔စားျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္တဲ့အထိလုပ္ေပါ့.. မဟုတ္ရင္ ကုိယ့္သမိုင္းမွာ ကုိယ္မေကာင္းေၾကာင္း ျပန္ေရးသလုိျဖစ္သြားမွာေပါ့ေနာ္
၄။ ၅။ စိန္ေခၚမႈေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးရွိႏုိင္ပါတယ္..အလုပ္နဲ႕ပတ္သက္ရင္ ကပ္တာေတြရွိမယ္.. ပညာျပတာေတြရွိမယ္.. နစ္နာေအာင္ ေခ်ာက္တြန္းတတ္တာေတြရွိမယ္… ကုိယ့္ကုိကုိယ္ယံုၾကည္မႈရွိၿပီး သူမ်ားထက္ေတာ္ေအာင္ အၿမဲတမ္းၾကိဳးစားေနရင္ေတာ့ အဆင္ေျပႏုိင္ပါတယ္.. ေရာက္ရာေနရာတုိင္းမွာ ေခါင္းေဆာင္မျဖစ္ေတာင္ သူမ်ားေနာက္လုိက္ မျဖစ္ရင္အုိေကမွာပါ... အထူးသျဖင့္ ျမန္မာဆုိရင္ေတာ့ အထင္ေသးတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႕ၾကည့္တာခံရမယ္.. ျမန္မာလားလုိ႔ ျပန္ေမးတာခံရမယ္... ဒါကေတာ့ အၿမဲၾကံဳေနက် အေတြ႕အၾကံဳတစ္ခုပါ…
၆။ ထီထုိးတာမဟုတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကုိယ္ပုိင္အစြမ္းအစနဲ႕ၾကိဳးစားဖုိ႔လုိပါတယ္.. အားလံုးကုိ စြန္႔ပစ္ မ်က္စိစံုမွတ္ၿပီးထြက္လာခဲ့ၿပီးမွ အရာရာကို ျဖစ္သလုိအေကာင္းဆံုး ေနတတ္ေအာင္စဥ္းစားပါ..
မိန္းကေလးေတြ အေနနဲ႕ အခက္အခဲေတြကို အလြယ္တကူ ေျဖရွင္းတဲ့ နည္းလမး္ေတြကုိ လုိက္တယ္ဆုိတာကလဲ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ အေျခအေနအရ ေျပာင္းလဲသြားတာမ်ိဳး ရွိေကာင္းရွိပါတယ္.. မိမိသာလွ်င္မူလပထမဆုိေတာ့ အေကာင္းဆံုးလမ္းကုိ မိမိကုိယ္တုိင္ပဲေရြးေပါ့
၇။ ျမန္မာႏုိင္ငံကလြဲရင္ အားလံုးက ၀င္ေငြနဲ႕ထြက္ေငြကြာျခားမူ အရမ္းၾကီးမရွိပါဘူး.. အုိေကပါတယ္..
၈။ အစအဆံုးေသခ်ာျပင္ဆင္ၿပီးမွ သြားတာေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့.. English ဘာသာကို လည္လည္ပတ္ပတ္ေျပာတတ္ဆုိတတ္ရမယ္.. သြားမယ့္ႏုိင္ငံမွာ အမိဘာသာစကားရွိတယ္ဆုိရင္လဲ အဲဒီဘာသာစကားကုိေလ့လာသင့္တယ္.. အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းပညာတစ္ခုခုကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္တတ္ေျမာက္ရမယ္.. စကားပရိယာယ္ၾကြယ္၀ရမယ္.. ကိုယ့္ကုိကိုယ္ယံုၾကည္မႈအျပည့္ရွိရမယ္.. သူမ်ားေနာက္လုိက္မျဖစ္ေစရဘူးဆုိတဲ့စိတ္ဓာတ္ရွိေနရမယ္..
အားတက္သေရာနဲ႔ ၀င္ေရာက္ေဆြးေႏြးေပးၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ ကြန္မန္႔ေတြက တကယ္ကို အားရ ေလးစားစရာပါပဲ။ အမွန္ေတာ့ ဒီပို႔စ္က က်ေနာ့္ စိတ္ကူးစိတ္သန္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပို႔စ္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ခ်ီးက်ဴးရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ က်ေနာ့္ဆီကို စာေပးပုိ႔လာတဲ့ မိတ္ေဆြရဲ့ စိတ္ကူးကုိပဲ ခ်ီးက်ဴးသင့္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အားလုံးဆီက ရတဲ့ အေတြ႔အႀကဳံမ်ားစြာ၊ အေတြးအျမင္မ်ားစြာကေန တဆင့္ တစုံတခုေသာ အၾကံဉာဏ္ေကာင္း ရသြားတယ္ဆိုရင္ပဲ ေက်နပ္စရာ ေကာင္းမွာပါ။ ေနာက္ထပ္ ေဆြးေႏြးၾကမယ့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ့ အျမင္မ်ားကိုလည္း ၾကိဳဆိုပါတယ္။ အားလုံးေက်းဇူးပါ။
ကိုေစးထူး…
ေျဖထားေပးတယ္ေနာ္
http://ainchannmyay.blogspot.com/2007/12/blog-post_13.html
I tried to write in Myanmar but again , go back to English as I can type much quicker than Myanmar.
Thanks a lot for posting this subject ko say htoo!!though email was written by another person Because of you, we can make comments.
I’d like to share my experiences in Japan. I am sorry that not to answer questions one by one. Mine one is more on working after studying in graduate school (Master, PhD) in Japan.
Firstly, I’d like to repeat again that you must know Japanese language if you’d like to come to Japan. If you learn Japanese until native level Japanese (level 1), it would be perfect. Please do not expect that you can use English anyway in Japan (that's me who thought like that :-D). I was surprised that those Japanese who already passed Master of university could not speak out simple Basic English sentences. On the other hands, some Japanese speak English like a native but those Japanese are very limited amount in Japan.
And I’d like to suggest that please do not think that you can easily learn Japanese language in Japan (I do not mean for those who would like to come to Japan for Japanese study at Japanese language schools). Even if, you’d like to come to Japan to study Japanese, your life would be more easier in Japan if you’ve learn Japanese for certain level in Myanmar. Once you came Japan, you have to give time for other matters and less time for language. Language is the most important thing in Japan (the same as other languages in other countries). If you do not know about Japanese language, your Master& PhD would be nothing but except for IT professional who are not necessary to use Japanese language in their work. And there are also some exceptions which Japanese language is not necessary. But generally, Japanese language is a must for surviving in Japan.
Secondly, if you’d like to attend graduate universities in Japan, please get information directly from concern universities (from web sites, and asking via email). Please do not get information from Third party. Generally, every university gave enough information for admission of their universities. This URL would be useful for you to find Japanese universities http://www.jasso.go.jp/index_e.html
You can find graduate universities which teach in English. There are some undergraduate universities which teach in English but those are very limited amount.
You can apply scholarship through those universities or directly to scholarship foundation. If you did great in your past record in Education, you would have many possibilities to get a good scholarship. And I’d like to suggest you that please read all the information which universities give, and you would find the way how to get scholarship. According to my experiences, scholarship which you must return back to your own country (Myanmar)(scholarship org send you back until airport, give to government staff only in case of Myanmar (not in other countries). Some private students got the scholarship which has some restriction (you may have to go back to your own country) but …..(ok, I should not write). Anyway, you could find ways to get good scholarship but I do not say it is easy.
Thirdly, English is also important if you’d like to get a good job in Japan. Many Job vacancies mentioned that Japanese-Business level or native level and English-Business level or native level, plus your knowledge in your professional area and working experiences. Please also keep in your mind is that you would have competitors who came from western countries and finished their education from very famous universities and perfect in Japanese language.
Fourthly, if you did well in your universities, if you have a good human network, if you are good at Japanese and English language, you would surely get a job in Japan. If you get a job in Japan, your income would be cover for your food, clothing and shelter. And you can save some money and you can send back enough money to your home in Myanmar.
Surely, there are many differences between Japan and Myanmar (culture, religion, thoughts and etc). But as Japan is Asian country, you can feel Asian culture in Japan.
I’d like to write more, but please let me stop here as my comments is too long.
All the best to all of you!!
ကိုကလိုေစးထူးေရ...အားလံုးကဘက္စံုေထာင့္စံုကေန ေဆြးေႏြးသြားတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြက က်ေနာ္ေျပာ ခ်င္တာေတြနဲ႔ အနည္းန႔ဲအမ်ားထပ္တူက်တာမို႔ အေထြ အထူးမေဆြးေႏြးေတာ့ပါဘူး၊ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ျပည့္ စံုေကာင္းမြန္တဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြပါပဲဗ်ာ၊ ဒီစာေလးကို တင္ၿပီးသေဘာထားေကာက္ခံလိုက္တာဟာ တကယ့္ ကို အက်ိဳး႐ွိတဲ့လုပ္ရပ္ေလးပါပဲ၊ ေလးစားပါတယ္ဗ်ာ...။
ကုိေစးထူးေရ က်ေနာ္ တမ္းပလိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ဒုတ္ခ မ်ားေနတာနဲ႕ ခုမွ လာေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနပီပဲ ေဆြးေႏြးထားတာေတြက .. စုံပါတယ္ .. က်ေနာေပးလဲ ဒီလုိပဲ ေပးမိမွာဆုိေတာ့ ၀င္မေဆြးေႏြးေတာ့ပါဘူးအကုိရာ လာတာေနာက္က်သြားတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကုိေစးထူးရာ .. :wonsoy:
ကၽြန္မ မအားလုိ႕ ခုမွ လာေျဖရတာ ခြင့္လႊတ္ပါ ကုိေစးထူးေရ။ သူမ်ားေတြ ေျဖေပးထားတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ျပည့္စုံေနျပီ ျဖစ္ေပမယ့္ ကတိေပးထားတဲ့အတုိင္း ကၽြန္မ အျမင္ေလးေတြပဲ ေျဖေပးလုိက္ပါတယ္ေနာ္။
၁။ ႏုိင္ငံျခား သြားတဲ့လူတုိင္း အဆင္ေျပဖုိ႕ ဆုိတာ ရာခုိင္ႏႈန္းနဲ႕ တပ္အပ္ေျပာလုိ႕ ရတဲ့အရာ မဟုတ္ပါဘူး။ သြားတဲ့ေနရာ၊ သြားတဲ့ အေၾကာင္းရင္း၊ မိမိရဲ႕ ေငြေရးေၾကးေရး အေျခအေန၊ သြားတဲ့ေနရာမွာ ရွိတဲ့ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ စသည္ျဖင့္ သြားမယ့္လူ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ အေျခအေနအမ်ဳိးမ်ဳိးအေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။
၂။ ေက်ာင္းသြားတက္ရင္း အလုပ္လုပ္မယ့္သူ၊ ေက်ာင္းျပီးသြားလုိ႕ ဆက္အလုပ္လုပ္မယ့္လူတုိ႕ရဲ႕ ရွိႏုိင္တဲ့ အခက္အခဲေတြထဲမွာ ပထမအားျဖင့္ ေက်ာင္းသားဘ၀နဲ႕ အလုပ္လုပ္ႏုိင္ခြင့္က နည္းပါတယ္။ သြားတဲ့ တုိင္းျပည္ေပၚမွာ မူတည္တဲ့အျပင္ အလုပ္ရရွိႏုိင္တဲ့ ေနရာေဒသ၊ အေျခအေနေတြေပၚမွာ မူတည္မယ္လုိ႕ ထင္ပါတယ္။ ဥပမာ - ေက်ာင္းသားဗီဇာနဲ႕ လာတဲ့သူေတြဟာ ေက်ာင္းသားဘ၀ အလုပ္ေလာက္က လြဲရင္ တျခားမွာ အလုပ္လုပ္ခြင့္ ရေလ့ မရွိပါဘူး။ ကုိယ့္လူမ်ဳိး အခ်င္းခ်င္း တုိးတုိးတိတ္တိတ္ အလုပ္ေပး လုပ္ၾကတာ မ်ဳိးရွိႏုိင္တာကလြဲရင္ ဥပေဒနဲ႕ မညီတဲ့အတြက္ ေတာ္ရုံ အလုပ္ရွင္က အလုပ္မခန္႕ရဲတတ္ပါဘူး။ ေနာက္ျပီး အလုပ္လုပ္တဲ့သူတုိင္းဟာ ေက်ာင္းစာကုိ ရာႏႈန္းျပည့္ အခ်ိန္ေပးႏုိင္မွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းျပီးသြားလုိ႕ အခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္လုပ္ခ်င္ရင္လည္း အလုပ္ရွင္က ႏုိင္ငံျခားသားကုိ အလုပ္ခန္႕ရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီ သူတုိ႕ႏုိင္ငံက လူ၀င္မႈ ၾကီးၾကပ္ေရးနဲ႕ ေလွ်ာက္လႊာတင္တာ၊ ဗီဇာေျပာင္းတာ စတဲ့ ကရိကထေတြ ခံႏုိင္ဖုိ႕ လုိပါေသးတယ္။ အလုပ္ေလွ်ာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း ဘာသာစကား အခက္အခဲေတြ ရွိေနေသးရင္ သူတုိ႕ ႏုိင္ငံသားေတြနဲ႕ အျပိဳင္ ေလွ်ာက္ရမွာမုိ႕ ကုိယ့္ဘက္က သူတုိ႕ထက္ မသာလြန္ရင္ေတာင္မွ တန္းတူ အရည္အခ်င္းေတြ ျပည့္မွီေနဖုိ႕လည္း လုိအပ္ပါေသးတယ္။ အဆင္ေျပသြားတဲ့ လူေတြလည္း ရွိတာပါပဲ။
၃။ သားသမီးေတြရဲ႕ ပညာေရးကုိ အားေပးတာေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အကုန္စြန္႕စားျပီး အဆင္မေျပ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ က်န္ခဲ့တဲ့ မိသားစု ဒုကၡေရာက္တဲ့ အထိေတာ့ မလုပ္သင့္ဘူးလုိ႕ ထင္ပါတယ္။ သားသမီးေတြကုိ ႏုိင္ငံျခားမွာ ပညာသင္ခုိင္းရင္ ထည့္သြင္း စဥ္းစားထားသင့္တဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ဒီသားသမီးေတြ ျပန္မလာပဲ ေနသြားႏုိင္တာပါပဲ။ အဲဒီလုိ ျပန္မလာတာကုိ အားေပးျပီး ေနာက္ေတာ့ မိဘေတြ ကုိယ္တုိင္ လုိက္သြားရင္ ျမန္မာျပည္ကုိ စြန္႕ခြာသြားခ်င္တဲ့ လူေတြလည္း ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ ရွိတဲ့ သားေလး သမီးေလးေတြ ျပန္မလာရင္ ဆုိတဲ့ အေတြးမ်ဳိးကုိလည္း ထည့္သြင္း စဥ္းစားထားဖုိ႕ပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ ငယ္တုန္းအရြယ္မွာ ႏုိင္ငံျခားလႊတ္ ေက်ာင္းတက္ခုိင္းလုိက္ရင္ ျမန္မာျပည္ကုိ မျပန္မယ့္ ရာႏႈန္း ပုိမ်ားတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။
၄။ ႏုိင္ငံျခားထြက္တယ္ ဆုိတာနဲ႕ ေတြ႕ရမယ့္ အခက္အခဲ စိန္ေခၚမႈေတြက အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ဘာသာစကား အခက္အခဲ၊ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ ကြာျခားမႈ၊ ေနထုိင္စားေသာက္ပုံ ကြာျခားမႈတုိ႕က စလုိ႕ အျခား အေနအထုိင္ အစားအေသာက္ ခက္ခဲမႈ၊ ေငြေၾကး ၾကပ္တည္းမႈ၊ လုပ္ငန္းခြင္ အခက္အခဲ၊ လူမႈေရး အခက္အခဲ စသည္ျဖင့္ အစုံပါႏုိင္ပါတယ္။ မိသားစုေတြနဲ႕ ေ၀းရာမွာမုိ႕ ရုန္းကန္မႈေတြအကုန္လုံးကုိ တစ္ေယာက္တည္း ၾကံဳးရုံးခံစား တတ္ရမွာ ျဖစ္ျပီး စိတ္ဓါတ္ခုိင္မာဖုိ႕ အမ်ားၾကီးလုိပါတယ္။ အျခား ခက္အခဲေတြက အကူအညီေတာင္းရင္ ေျဖရွင္းလုိ႕ ရႏုိင္ေပမယ့္ အလြယ္တကူ စိတ္ဓါတ္က်တတ္ရင္ မိသားစုနဲ႕ ေ၀းရပ္မွာ ေနရတာ ခက္ခဲပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္မတုိ႕ ျမန္မာေတြအတြက္ မိသားစုေတြဟာ support group ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားေရာက္ခါစမွာ ေတာ္ေတာ္ ေနရထုိင္ရ ခက္ခဲတတ္ၾကပါတယ္။
၅။ အလုပ္အကုိင္အခြင့္အလမ္းဆုိတာကေတာ့ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ အရည္အခ်င္းနဲ႕ သြားတဲ့ ေနရာေဒသေပၚမွာ မူတည္တယ္လုိ႕ပဲ ထင္ပါတယ္။
၆။ အခက္အခဲဆုိတာေတြကေတာ့ ဘယ္သူမဆုိ ေတြ႕ရမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေရာက္ျပီးစ ခဏရဲ႕ အခက္အခဲတစ္ခ်ဳိ႕ဟာ သြားတဲ့ႏုိင္ငံရဲ႕ ေနထုိင္သြားလာမႈပုံစံထဲမွာ ေနသားက်လာတာနဲ႕ အမွ် ေလ်ာ့နည္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ adapt လုပ္တာ ျမန္တဲ့ လူငယ္ေတြဆုိ ခဏေလးနဲ႕ ေနသားက်သြားတတ္ ၾကပါတယ္။ ဘာသာစကား၊ ပညာရပ္ဆုိင္ရာ အခက္အခဲ စသည္တုိ႕ကေတာ့ ၾကိဳးစားမႈနဲ႕ အတူ အဆင္ေျပ သြားမယ့္ အရာေတြပါ။
၇။ ကုန္က်စရိတ္နဲ႕ ပါတ္သက္လုိ႕ကေတာ့ သြားမယ့္ ေနရာ ရဲ႕ living cost ကုိ ၾကိဳတင္ ေလ့လာထားသင့္ ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာလုိ မိဘနဲ႕ အတူေန အတူစားတဲ့ ဘ၀ မဟုတ္ေတာ့တဲ့ အတြက္ အိမ္ခန္းငွားခ၊ ေရဖုိး၊ မီးဖုိး၊ ဖုန္းဖုိး၊ စားစရိတ္ စသည္တုိ႕ အပါအ၀င္ လူေနမႈ စရိတ္ေတြအကုန္ ေပးရေတာ့မယ္ဆုိတာ သိထားရမွာပါ။ ႏုိင္ငံျခား အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ထုံးစံအတုိင္း ကုိယ့္တုိင္းျပည္မွာ တစ္ခါမွ မေပးဖူးတဲ့ က်န္းမာေရး အာမခံစရိတ္လုိ အထူးကုန္က်စရိတ္ေတြ ရွိဦးမယ္ ဆုိတာလည္း နားလည္ထားရမွာပါ။
၈။ ဘယ္အရာမဆုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပင္ဆင္ျပီးမွ လုပ္တာေတာ့ မမွားပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ စုေဆာင္းေငြေတြကုိ ရင္းႏွီးျပီး စြန္႕စားသြားၾကရမယ့္သူမ်ားအတြက္ကေတာ့ ပုိေတာင္ ျပင္ဆင္သင့္ပါေသးတယ္။ အၾကံေပးခ်င္တာကေတာ့ ကုိယ္က တစ္ေနရာကုိ သြားဖုိ႕ စိတ္၀င္စားတယ္ဆုိရင္ အဲဒီေနရာကုိ တကယ္ သြားဖူးသူ၊ ကုိယ္သြားမယ့္ ပုံစံမ်ဳိးနဲ႕ ေရာက္သြားျပီး အလုပ္လုပ္ေနသူ ေက်ာင္းတက္ေနသူမ်ားကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ စကားေျပာၾကည့္ၾကဖုိ႕ပါ။ အထူးသျဖင့္ စာေတြဖတ္ျပီး ကုိယ့္ကုိ ဆရာလုပ္မယ့္ သူနဲ႕ တကယ္ လက္ေတြ႕ ၾကံဳဖူးသူ ေျပာျပပုံခ်င္းဟာ မတူႏုိင္ပါဘူး။ သူတုိ႕ေျပာသမွ် ယုံဖုိ႕ရယ္လုိ႕ မဟုုတ္ပါဘူး။ တစ္ဦး အေျခအေနနဲ႕ တစ္ဦး တူခ်င္မွ တူမွာပါ။ သူတုိ႕ အေတြ႕အၾကံဳေတြထဲက ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေတြကုိ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ခ်င့္ခ်ိန္ မွတ္သားတတ္ဖုိ႕ပါပဲ။
အေျဖေတြက အေထာက္အကူ ျဖစ္မျဖစ္ေတာ့ မသိဘူး။ အားလုံး အဆင္ေျပၾကပါေစလုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။
ကိုေစးထူးေရ..
ကၽြန္မ ေရးထားတာ သိပ္ရွည္လို႔ မထမေတာ့ ကၽြန္မဘေလာ့ဂ္မွာပဲတင္ထားတာ အခု ဒီမွာပါ လာထားေပးပါတယ္။ က်န္သူေတြလဲ ဖတ္နို္င္ေအာင္လို႔ပါရွင္။
(ကၽြန္မ ေနေနေသာ တိုင္းျပည္နဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ ရႈေထာင့္တစ္ခုတည္းမွသာ တတ္နို္င္သေလာက္ ေျဖထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္ရွင္။ လိုအပ္မႈမ်ားရွိေနပါလိမ့္မည္)
နိုင္ငံျခားသြားသူတိုင္း အဆင္ေျပဖို႔ဆိုတာ ေမးသူေျပာသလိုပဲ ကိုယ္ဘယ္လမ္းေၾကာင္းကလာသလဲ၊ how far you have come၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္က ဘယ္ေလာက္ျမင္႔သလဲ၊ ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာအထိ ေရာင့္ရဲနိုင္မလဲအေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။
မိဘနဲ႔လာတာလား၊ တစ္ေယာက္ထဲထြက္လာတာလား၊ ေယာကၤ်ားေနာက္လိုက္လာတာလား၊ မိန္းမေနာက္လိုက္လာတာလား၊ သားသမီးေတြပါ ပါလာသလား စတဲ႔ အခ်က္ေတြအေပၚမွာလဲ မူတည္ပါတယ္။ ကိုယ္သြားတဲ႔ တိုင္းျပည္ေပၚမွာလဲ မူတည္ပါတယ္။ မိမိကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းေတြ အေပၚမွာလဲ မူတည္ပါတယ္။
(၁) ႏိုင္ငံျခားသြားတဲ့လူတိုင္း အဆင္ေျပဖို႕ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္အားျဖင့္ ဘယ္ႏွစ္ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ရွိႏိုင္ပါသလဲ။ (ဒီေမးခြန္းအတြက္ေျဖဆိုေပးတဲ့ေနရာမွာ အစမွာေျပာခဲ့တဲ့ စဥ္းစားပံု လမ္းေၾကာင္းေပၚကို အေျခခံေစလိုပါတယ္။
ေယဘုယ်အားျဖင့္လည္းေဆြေႏြးႏိုင္ပါတယ္။)
ရာခိုင္နႈန္းေတာ့ ကၽြန္မ မသိေပမယ့္ နိုင္ငံျခားဆိုတဲ႔ တိုင္းျပည္ေတြကို ထြက္သြားတဲ႔သူေတြ အိမ္သိပ္မျပန္ၾကေတာ့တာကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အဆင္ေျပေနၾကလို႔လို႔ ယူဆလို႔ရပါတယ္။
(၂) ပထမဆံုးေက်ာင္းသြားတက္မယ္...။ ေက်ာင္းတက္ရင္းအလုပ္လုပ္တာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ေက်ာင္းျပီးမွ အလုပ္ရွာလုပ္မယ္ ဆိုတာလည္းရွိမယ္။ အလုပ္အတြက္ သီးသန္႕သြားတာ မဟုတ္ဘဲ ေက်ာင္းသြားတက္ရင္း အလုပ္ရွာ၊ ေနာက္… အေျခက်ေနထိုင္ဖို႕ စဥ္းစားတဲ့လူေတြ အတြက္ ဘယ္လိုအခက္အခဲမ်ိဳးေတြ ရွိႏိုင္မလဲ။
ေက်ာင္းသြားတက္ရင္း ပညာရွာ အခ်ိန္တန္ေတာ့ အလုပ္ရတာကေတာ့ ကေနဒါမွာ UBC University of British Columbia မွာ co-op program ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ရင္း တဘက္တလမ္းက ေက်ာင္းစရိတ္ရဘို႔ ၀င္ေငြရရန္ရွာရင္း မိဘကိုေတာင္ ေငြျပန္ပို႔နိုင္တယ္လို႔သိရပါတယ္။ ဘြဲ႔ရရင္ အလုပ္ရွာျပီး ဒီနိုင္ငံမွာဆက္ေနရန္ အေၾကာင္းေတြလဲ ျဖစ္လာနိုင္ပါတယ္။ အဲလိုလူမ်ိဳးေတြကေတာ့ နိုင္ငံျခားမွာ ထြက္အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔ မိဘေတြရဲ႕ သားသမီးေတြမ်ားပါတယ္။ ေငြေရးေၾကးေရး ေနာက္ပိုင္း ပူပန္ေနရသူေတြ၊ မိဘကိုေထာက္ပံ႕ရသူေတြ အတြက္ကေတာ့ ပညာေနာက္ထက္၊ ေငြေနာက္ကို လိုက္ၾကရတာမ်ားပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက (ေရတိုမွာ) ရုိးရုိးသာမန္ဘြဲ႔ရသူတစ္ဦးရဲ႕ လစာနဲ႔ ဘြဲ႔မရသူတစ္ဦးရဲ႔ လစာဟာ တူညီေနတတ္ပါတယ္။ သာမန္ဘြဲ႔ရသူတစ္ဦးနဲ႔ trade school တက္ထားသူတစ္ဦးနဲ႔ ယွဥ္ရင္လဲ သာမန္ဘြဲ႔ရသူတစ္ဦးဟာ အလုပ္ရရန္ ပိုခက္ေနတတ္တာေတြလဲ ရွိပါတယ္။ trade school သမားက ေက်ာင္းဆင္းတာနဲ႔ မိမိလုပ္ငန္းေပၚမွာ မူတည္လို႔ တစ္နာရီ ၁၆ေဒၚလာ၊ ၁၈ေဒၚလာေလာက္ တန္းရသည့္အခ်ိန္မွာ သာမန္ဘြဲ႔နဲ႔ အလုပ္ခ်က္ခ်င္းမရလို႔ ပုိလီေက်ာင္းသြားတက္ရသူေတြလဲရွိပါတယ္။ ရလာတဲ႔ ၀င္ေငြဟာနဲ႔ အိမ္တစ္ေဆာင္၊ ကားတစ္စင္းနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းလဲ ျဖစ္ေစတတ္တာမို႔ ဒီတိုင္းျပည္က လူငယ္ေတြေတာင္ ပညာဆက္သင္လိုစိတ္ကုန္သြားတတ္ပါတယ္ (ၾကီးမွ ေနာင္တ ရၾကတာေပ့ါေလ)၊
အေကာင္းဆုံးကေတာ့ မိမိဟာ တိုင္းတပါးမွ ေရြ႕ေျပာင္းလာသူ တစ္ဦးဆိုရင္ ပရိုဖက္ရွင္နယ္တစ္ဦးျဖစ္ရန္ ဒါမွမဟုတ္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းတစ္ခုခုရရန္ ၾကိဳးစားျခင္းက အသင့္ေတာ္ဆုံးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဆရာ၀န္၊ သူနာျပဳ၊ လက္သမား၊ ကားျပင္ဆရာ စသျဖင့္ပါ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္း၊ တည္ေဆာက္ေအာင္ျမင္ျပီးသား ကုမဏီၾကီးေတြရဲ႔ စီးအီးအို၊ စီအိုအို ျဖစ္ဖို႔ကေတာ့ အဂၤလိပ္စာကို ကၽြမ္းက်င္စြာ တတ္မွျဖစ္ပါမယ္။ မွန္မ်က္နွာက်က္ (glass ceiling) ကိုျဖတ္နိုင္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ exception ေတြေတာ့ ရွိတာေပါ့ေနာ္။
(၃) တခ်ိဳ႕ကလည္းရွိပါတယ္။ သားသမီးေတြ ႏိုင္ငံျခားသြားႏိုင္ဖို႕ ရွိသမွ်အရင္းအႏွီး၊ အိမ္ရာ အစရွိသျဖင့္္ထုခြဲၿပီး စြန္႕စားလိုက္ကာမွ အဆံုးမွာ အခက္ေတြ႕ေနရတဲ့ လူေတြပါ။ ဒီလိုစြန္႕စားတာမ်ိဳးေကာလုပ္သင့္ပါသလား။
ဒါကေတာ့ ဘာသြားလုပ္မွာလဲ၊ ဘယ္နိုင္ငံကိုသြားမွာလဲ မူတည္ပါတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ယူအက္စ္၊ ကေနဒါကိုလာဘို႔ ရွိသမွ်ထုခြဲလုိက္ျပီး လႊတ္လိုက္ရင္ အဆင္ေျပရန္ probability ပိုမ်ားနိုင္ပါတယ္။ ကေနဒါမွ အဆင္မေျပပဲ ျပန္သြားရတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ နဲမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီမွာက ေနာက္ဆုံး အဆင္မေျပရင္ social welfare ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ အစိုးရက ေကၽြးထားတယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲလိုလူေတြအလုပ္ျပန္ရွာနိုင္ေအာင္လဲ အဂၤလိပ္စာ သင္ေပးတယ္၊ အလုပ္ရွာနည္းေတြ၊ resume ရိုက္နည္းကအစ လုပ္ေပးတယ္။ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ျပန္သြင္းေပးတယ္။
တရား၀င္သည္ျဖစ္ေစ၊ မ၀င္သည္ျဖစ္ေစ၊ အရင္ဆံုး ရရာအလုပ္လုပ္ျပီး ေနာက္မွ အေျခအေနၾကည့္ ဆက္လုပ္မယ္္ ဆိုၿပီး စဥ္းစားတဲ့လမ္းေၾကာင္း။
ျပန္သြားရတဲ႔သူေတြရွိသလို၊ ယူအက္စ္ဘက္ကို ကူးသြားတဲ႔ သူေတြလဲ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မ သိရသေလာက္ေတာ့ ဒီျမိဳ႕မွာ တရားမ၀င္ ဆက္ျပီး ေနေနတာေတြ မရွိဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။ အဆင္မေျပရင္ ယူအက္စ္ဘက္ကို သူတို႔ ထြက္သြားေလ႔ရွိပါတယ္။
(၄) ႏိုင္ငံျခားထြက္တယ္ဆိုတာ အရည္အခ်င္းရွိသူေတြရဲ႕ ထြက္ေပါက္ ျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာၾကံဳရမယ့္ စိန္ေခၚမႈေတြကို ခံႏိုင္ရည္ရွိမယ့္ အရည္အခ်င္းမ်ိဳး မရွိရင္ မလြယ္လွဘူး ဆိုတာေတြ ေျပာေနၾကတာရွိပါတယ္။ ဒါကေကာ ဘယ္ေလာက္အထိမွန္ႏိုင္မလဲ။ ေနာက္ ႏိုင္ငံျခားမွာ ၾကၤဳရႏိုင္တဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြကေရာဘာေတြမ်ားျဖစ္ႏိုင္မလဲ။
နိုင္ငံျခားမွာ ၾကဳံရတဲ႔ စိန္ေခၚမႈေတြကေတာ့ မိမိ က်င္လည္တဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ေပၚလဲ မူတည္ပါတယ္။ ဒီမွာေတာ့ ရာသီဥတုဒဏ္ အန္တုရတာရယ္၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္နဲ႔ေ၀း၊ အသားအေရာင္တူသူေတြနဲ႔ ေ၀းလို႔ ေရာက္ခါစမွ စိတ္ထိခိုက္နိုင္ပါတယ္။ စိတ္က်နိုင္ပါတယ္။ စကၤာပူ၊ မေလးရွား စသည္႔နိုင္ငံေတြမွာ အနည္းဆုံးေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ အသား၊ဆံပင္အေရာင္တူပါေသးတယ္။ ရာသီဥတုက ၾကည္ၾကည္လင္လင္ရွိပါေသးတယ္။
ယဥ္ေက်းမႈကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာေနလဲ ထိုးေဖာက္မႈခံရတာပါပဲ။ ဘယ္မွာေနေန မိမိကုိယ္ပိုင္ဥာဏ္နဲ႔ ခံယူခ်က္၊ မိဘသြန္သင္မႈေတြက စကားေျပာသြားတာပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခုက ျမန္မာျပည္မွာ အေနာက္ယဥ္ေက်းမႈကို တိုက္ရိုက္ ထိုးေဖာက္ခံရျခင္းနဲ႔ သြယ္၀ုိက္ေသာနည္းအားျဖင့္ ထိုးေဖာက္ခံရျခင္းေတြကိုလဲ သတိျပဳသင့္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ မိမိတုိင္းျပည္တြင္းမွာ ၾကည့္ေနတဲ႔ အစီအစဥ္ေတြဟာ အေရွ႕ယဥ္ေက်းမႈ ေယာင္ေယာင္နဲ႔ တစ္ကယ္ေတာ့ အေနာက္ကို ကိုးကြယ္သူေတြဆီမွရတဲ႔ တဆင္႔ယဥ္ေက်းမႈေတြကို ဆိုတာကို သတိျပဳခ်င္မွ ျပဳမိပါလိမ့္မယ္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စစ္မွန္တဲ႔ ကမၻာ႔ယဥ္ေက်းမႈၾကီးေတြကေတာ့ ဘယ္ယဥ္ေက်းမႈကမဆို သူ႔ဟာသူ ေကာင္းၾကတာပါပဲ။ ယဥ္ေက်းမႈ ဆိုတဲ႔ စာလုံးကို လက္ကိုင္ျပီး မသိနားမလည္သူ ငယ္ရြယ္သူေတြကို အသုံးခ်တတ္တဲ႔ လူေတြကိုသာ သတိျပဳဖို႔သင့္တာပါ။ တစ္ခါတစ္ရံ သူတို႔ယဥ္ေက်းမႈဟာ ကိုယ့္အတြက္ ရိုင္းသလိုျဖစ္ေနသလို၊ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈဟာလဲ သူတို႔အတြက္ ရိုင္းေနတတ္တာေတြလဲ ရွိနိုင္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက တင္းက်ပ္တဲ႔ ဥေပေဒေတြနဲ႔ ဆရာနဲ႔ တပည့္၊ ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္း အလုပ္ရွင္နဲ႔ အလုပ္သမား စည္းကမ္းသတ္မွတ္မႈေတြရွိတဲ႔အတြက္ မိမိကုိ မတရားလုပ္တယ္၊ နႈတ္နဲ႔ေစာ္ကားတယ္။ ေနာက္ဆုံး ပခုံးတို႔ လက္တို႔ကို ထိတယ္၊ ကို္င္တယ္ဆိုရင္၊ အလုပ္သမားအစည္းအရုံး၊ ေက်ာင္းငွာနေတြကို တိုင္လို႔ရပါတယ္။ မိမိကိုယ္ကို ထိန္းသိမ္းတတ္ဖို႔ကေတာ့ အဓိက က်တယ္လို႔ ဆုိခ်င္ပါတယ္။ ေယဘူယ်ေျပာရမယ္ဆိုရင္ တိုးတက္ေနတဲ႔ တိုင္းျပည္ေတြဟာ စည္းကမ္းအနည္းနဲ႔ အမ်ားရွိၾကပါတယ္။
နိုင္ငံျခားဆိုတဲ႔ ေနရာကို ေရာက္လာရင္ လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မျမင္ဖူးတာေတြ ျမင္ရ၊ ခံစားရေတာ့ သာယာသြားတတ္ၾကတယ္။ အလွျပ ငါးကန္ထဲက ငါးတစ္ေကာင္ကို ပင္လယ္ထဲ ပစ္ခ်လိုက္သလိုေပ့ါ။ အပူခ်ိန္ကိုလဲ အန္တုရတယ္။ မျမဳပ္ေအာင္လဲ ကူးရေသးတယ္။ ေဘးက ငါးေတြရဲ႕ တြန္းထိုးမႈကိုလဲ ခံရေသးတယ္။ ေရလိႈင္းျငိမ္႔ျငိမ္႔ေလးေနာက္ပါသြားရင္ေတာ့ ပန္းတိုင္ကို မ်က္ေျခမျပတ္ေစနဲ႔။ ေရာက္ေအာင္ ျပန္ကူးလာခဲ႔ေပါ့။ ျပန္မကူးနိုင္ေလာက္ေအာင္ အာရုံငါးပါးထဲ ေမ်ာပါသြားရင္ေတာ့ မည္သူမျပဳ မိမိမႈပါပဲ။
(၅) က်ေနာ္တို႕ျမန္မာေတြအတြက္ေရာ ႏိုင္ငံျခားကအလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ရွိႏိုင္ပါသလဲ။
အဲဒါလဲ ကိုယ့္ပညာအရည္အခ်င္းနဲ႔ မိမိသြားမည့္ တိုင္းျပည္ေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ျမိဳ႕႔မွာ ျမန္မာျပည္က ဘြဲ႔ေတြနဲ႔ ကုမဏီေကာင္းေကာင္းေတြမွာ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရေနသူေတြ ရွိပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ စကၤာပူမွာ လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကဳံရွိဖူးသူေတြမ်ားပါတယ္။ မိသားစု ေျပာင္းေရႊ႕လာသူမ်ားဟာ စကၤာပူမွ ေျပာင္းလာသူေတြမ်ားပါတယ္။ အျခားတိုင္းျပည္ေတြမွာ ကုန္တင္ကားေမာင္းရန္ အလုပ္ရွာေပးမယ္၊ စသည္မ်ားကိုေတာ့ သတိထားေစလိုပါတယ္။ တစ္ျခားတိုင္းျပည္ေတြေတာ့ မသိပါ။ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ ကေနဒါမွာေတာ့ ကုန္တင္ကားေမာင္းခ်င္လို႔ အလုပ္ရွာေနသူေတြကုိရွိေနေတာ့ နိုင္ငံျခားမွ ကားေမာင္းဖို႔ လူေခၚတယ္ဆိုတာ မျဖစ္နိုင္ပါ။ နိုင္ငံတိုင္းမွာ အလုပ္လိုခ်င္ေသာ အလုပ္လက္မဲ႔မ်ားရွိပါတယ္။ သူတို႔ကိုေက်ာ္ျပီး ျမန္မာျပည္မွ လူမ်ားကို ခန္႔မည္ဆိုတာ ျဖစ္နိုင္မျဖစ္နိုင္ ခ်င့္ခ်ိန္ေစလိုေသာ ေစတနာပါရွင္။ ဥပမာ ျမန္မာ ထမင္းဆိုင္ဖြင့္လို႔ ျမန္မာစာခ်က္တတ္မည့္သူကိုသာ ခန္႔မည္ဆိုရင္ ကေနဒါအစိုးရက ၀င္ခြင့္ေပးပါဦးမယ္။ ကေနဒါမွာွ တကၠစီေမာင္းဖို႔ ျမန္မာျပည္မွ ကားေမာင္းသူကို ဗီဇာေပးရန္ ကေနဒါ အစုိးရက ဘယ္လိုမွ ခြင့္ျပဳမည္ မဟုတ္ပါ။
(၆) ကေတာ့ (၄) မွာေျဖျပီးပါျပီ။
(ရ) ႏိုင္ငံျခားမွာေနထိုင္ဖို႕ ကုန္က်စရိတ္အေသးအဖြဲက စလို႕ ကုန္က်စရိတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိႏိုင္ပါသလဲ နဲ႕အစ္ကိုတို႕ဆီမွာေရာ သာမန္လူတစ္ေယာက္ရတဲ႕ ၀င္ေငြနဲ႕ ထြက္ေငြ ကြာဟမႈက ဘယ္ေလာက္ရွိႏိုင္ပါသလဲ။
၀င္ေငြနဲ႔ ထြက္ေငြကေတာ့ ကိုယ္သုံးတဲ႔ အေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ဘယ္အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ၊ ဘယ္အလႊာမွာ က်င္လည္သလဲအေပၚမွာလဲ မူတည္ပါတယ္။ ကေနဒါနိုင္ငံ၊ ဘီစီျပည္နယ္ရဲ႕ အနိမ့္ဆုံးလစာက တစ္နာရီကို ရွစ္ေဒၚလာျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ.. နာမယ္ရ ကုမဏီတစ္ခု (Lululemon) ရဲ႔ စီအီးအိုတစ္ေယာက္ရဲ႔ ၀င္ေငြကေတာ့ စာရြက္ေပၚမွာ တစ္နွစ္ကို တစ္သိန္းခြဲေလာက္ ျပထားေပမယ့္ အပိုဆု bonus ကေတာ့ မီလွ်ံနဲ႔ခီ်ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အနိမ့္ဆုံး လခစားတစ္ဦးဟာ ေနတတ္ရင္ လွေအာင္၀တ္ျပီး၊ ၀ေအာင္စားနိုင္ပါတယ္။ social ladder ကို မတက္ပဲ တစ္သက္လုံး အဲဒီအလႊာမွာ ေက်နပ္ေနမယ္ဆိုလဲ မငတ္ဘူးလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္ရွင္။
(၈) ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ ႏိုင္ငံျခားသြားမယ့္လူတစ္ေယာက္ဟာ ေသခ်ာျပင္ဆင္ျပီမွ သြားသင့္ဆိုတာကို လက္ခံပါသလား ဆိုတာနဲ႕ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ အသြင္ေဆာင္လာတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသို႕သြားေရာက္မႈေတြ အတြက္ ထြက္ခြာသူေတြဟာ ဘယ္လိုျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္သင့္သလဲဆိုတာ သီးျခားအၾကၤေပးေစလိုပါတယ္။
ဒါကေတာ့ လုပ္သင့္ပါတယ္။ ဘယ္အရာမဆို ေသခ်ာေလ႔လာျပင္ဆင္ သင့္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရင္ဆိုင္မယ္ ဆိုျပီး ဘာမွ မေလ႔လာပဲ (မိဘမ်ားရဲ႕ လမ္းျပမႈသက္သက္နဲ႔)လူငယ္သဘာ၀ ဇြတ္ထြက္လာတဲ႔ ကၽြန္မလဲ အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိ အဆင္ေျပတယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ မိဘရဲ႕ ေလ႔လာထားမႈေတြကလဲ အေရးၾကီးပါတယ္။ လူခံ၊ ေဆြမ်ိဳးရွိဖုိ႔လဲ အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ လိုအပ္ပါတယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ သိပ္ပညာတတ္ျပီး အေတြ႔အၾကဳံရင့္က်က္ေနသူ ဆိုရင္ေတာ့ အေပၚကအရာေတြ သက္ေရာက္မႈ နည္းပါလိမ့္မယ္။
တစ္ခါ ဘယ္ရႈေထာင့္က ၾကည့္ျပီး အဆင္ေျပတယ္လို႔ေျပာမလဲ လုိ႔လဲ ေမးခြန္းထုတ္နိုင္ပါေသးတယ္။ ဘယ္သူအဆင္ေျပတာလဲ လူတစ္ဦး၊ မိသားစုတစ္ခု အဆင္ေျပသြားတာလား၊ လူမ်ားစုအဆင္ေျပသြားတာလား၊ ေရရွည္လား၊ ေရတိုလား၊ စသျဖင့္ပါ။ ဘယ္သူမွ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ မဟုတ္တဲ႔ ေနရမွာ ေရရွည္ မေနခ်င္ေပမယ့္ ကၽြန္မအေနနဲ႔ ေနခြင့္ရရဲ႕သားနဲ႔ အိမ္ကို ျပန္သြားသူေတြေတာ့ ရာခိုင္နႈန္း အလြန္နည္းေနေသးတယ္ထင္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ဘက္ကေန လူမ်ိဳးစုတစ္ခုလုံးဘက္ကေန ေရရွည္အတြက္ ၾကည့္ရင္ေတာ့… အဆင္ေျပ၊ မေျပ… ဆိုတဲ႔အေျဖကေတာ့ မိမိတစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ ခံယူခ်က္ေတြေပၚမွာပဲ မူတည္ေနပါလိမ့္မယ္ရွင္..။
ကိုေစးထူး..
က်ေနာ္ဆားခ်က္ပါရေစ..ျမရြက္ေ၀ရဲ့ post ေလးမွာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းတက္ရင္..ဆိုတဲ့ post ေလးကို ဒီ post အတြက္ လိုအပ္မယ္ထင္လို့ လာထည့္ေပးတာ
http://myaywetwai.blogspot.com/2007/12/blog-post_17.ht
က်ေနာ္လဲ ဆားခ်က္ပီး အဲဒီမွာေကာ္မန့္ေပးခဲ့ေသးတယ္
မThyda ေျပာသြားတာ ပညာေရးအေၾကာင္းေတာ္ေတာ္စံုပါတယ္.. ေက်ာင္းျပီးလို့ အလုပ္ရွာတာက အစေျပာမရာ မရိွပါဘူး..ဒီေတာ့ က်ေနာ္ အနဲငယ္ထပ္ေျပာပါ့မယ္..
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းတက္ရင္း အလုပ္လုပလို့ရတဲ့ အလုပ္ခ်ိန္သတ္မွတ္မွုရိွပါတယ္ စေကာလားရွစ္ပဲရရပါ.. တေန့ကို တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား က ၄နာရီထက္ ပိုလုပ္ခြင့္မရိွပါဘူး ။ တပတ္ကို ၂၄ နာရီထိလဲ ပိုလုပ္ခြင့္မရိွပါဘူး.ဒါေပမဲ့ ဂ်ပန္အစိုးရ ဆီက ရတဲ့ စေကာ္လာသမားေတြဆိုရင္ ေတာ့ ဆရာေတြ က အလုပ္မလုပ္ေစခ်င္ၾကပါဘူး..ဒါေပမဲ့ တကယ္လုပ္ခ်င္ရင္ေတာ့ လုပ္ခြင့္ေပးပါတယ္။ depend ဗီဇာနဲ့ ဆိုရင္လဲ အလုပ္ခ်ိန္ကသတ္မွတ္ေပးထားျပန္ပါေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ Thyda ေျပာသြားသလိုပဲ ေက်ာင္းလာတက္မဲ့ လူေတြ ေပါ့ တိုက္ရိုက္ရွာလို့ရတဲ့ အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားၾကီးရိွသလို information
အစံုလဲေပးၾကပါတယ္ ..ဒါေပမဲ့…အဂၤလိပ္လိုသင္တဲ့ေက်ာင္းက ေတာ့အနဲငယ္ပဲရိွပါတယ္..
ေျပာစရာျဖစ္လာတာကေတာ့.. ဂ်ပန္မွာ ပညာသင္ယံုပဲလား…ဘယ္ေက်ာင္းမွာ တက္ခြင့္ရရ..
ေက်ာင္းတက္ရင္းအလုပ္ လုပ္ မယ္ ပီးရင္ ဂ်ပန္မွာပဲ အလုပ္လုပ္မဲ့ သူနဲ့ ဂ်ပန္ကို ပညာသီးသန့္ပဲလာယူတဲ့သူ မတူပါဘူး..ဒီမွာရိွတဲ့ ေက်ာင္းတိုင္း နာမည္မၾကီးၾကပါဘူး..
အျပင္လူေတြ အဖို့ ေတာ့ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက ဘြဲ့ ရတယ္ဆိုရင္..အထင္ၾကီးတတ္ၾကေပမဲ့ တကယ္တမ္း ..ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ အလုပ္ရွာတာျခင္းအတူ၂ေတာင္ ေက်ာင္းေရြးပီးခြဲျခားခံ ရတတ္ပါတယ္..ဒါကလဲ အရည္အခ်င္းရိွတဲ့လူကေတာ့ ဘယ္ေက်ာင္းထြက္မဆို အလုပ္ရွာတာလြယ္ကူပါတယ္.. ဒီမွာေတာ့ ေပါမ်ားလွတဲ့ စေကာလာေတြ အမ်ားၾကီးရိွပါတယ္ တကယ္ၾကိဳးစားတဲ့သူေတြ အတြက္ ရႏိုင္ပါတယ္.. ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ပညာသင္ႏိုင္ရန္ အတြက္ရယ္
စေကာလာရွစ္ website ေတြကိုထည့္ေပးလိုက္ပါ့မယ္..
ျပီးေတာ့ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းလာတက္မယ္ဆိုရင္ အေရးၾကီးတဲ့အခ်က္ကေတာ့ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာ တကၠသိုလ္ကကိုယ့္ရဲ့ဆရာနဲ့ဆက္ဆံေရး ေျပလည္ဖို့ပါပဲ .. အဒါလဲ အဓိက အခ်က္ၾကီးတခုပါပဲ .. ဆရာနဲ့မေျပလည္တဲ့ ကိစၥေတြ ရိွတတ္တာ အျမဲၾကားေနရလို့ပါပဲ..ဆရာနဲ့မေျပလည္ရင္ ဘြဲ့ရဖို့ေတာင္မေသခ်ာပါဘူး..
Thyda ေျပာသလိုပဲ တခုခ်င္းမေျဖႏိုင္တာေတာ့နားလည္ေပးေစလိုပါတယ္..
အဲ..ကိုယ္မသြားခင္..ကိုယ္ေရြးခ်ယ္တဲ့ ေနရာေဒသ ရဲ့ ရာသီဥတု အစားအေသာက္ လူေနထိုင္မွု.ပါမက်န္ အစစအရာရာ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ပီးမွ သြားေရာက္တာ အမွန္ကန္ဆံုးပါပဲ..
ဘာသာစကားကေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံကိုလာလာ အဂၤလိပ္စာ နဲ့ သက္ဆိုင္တဲ့ႏိုင္ငံရဲ့ ဘာသာစကား ေတြ ယဥ္ေက်းမွု ဓေလ့ထံုးစံေတြကို သိထားသင့္ျပီး လက္ခံလိုက္နာႏိုင္ပါ တယ္…
အဓိက ကေတာ့ အီးေတာ္ေတာ္ေကာင္းရမယ္ဗ်...
အီးမေကာင္းရင္ ဘယ္လိုသြားစကားေျပာမလဲ...ေနာ္
ၿပီးေတာ့ စေကး ေကာင္းရမယ္ဗ်...စေကးေကာင္းေကာင္းမွ မရွိရင္ ခံေပေတာ့....
တကယ့္အဓိကႀကီးကေတာ့ စိတ္ဓါတ္ပဲဗ်....
ျဖစ္ရမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ဓါတ္ႀကီး အရမ္းျပင္းေနဖုိ႔ေတာ့ လိုတယ္... ဒီလိုမျဖစ္ရင္ ဟုိလိုလုပ္မယ္ကြာဆုိတာမ်ဳိးေပါ့...
အိုေက.. ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္လည္း အဲဒါေလးေတြ လိုေနေသးလို႔ အလုပ္မရေသးဘူး... နဲနဲဆုေတာင္းေပးၾကဦးေနာ....
အဲ...ဘုရားကုိမေမ့ဖုိ႔လည္း လိုတယ္ေနာ္....
လူမတတ္ႏုိင္တာ ဘုရားကတတ္ႏုိင္တယ္ေလ...
ကုိေစးထူးေရ..
ဒီေၾကာင္းအရာနဲ့ပတ္သက္လုိ့ အရမ္းၾကိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္အထင္ကေတာ့ ေက်ာင္းလာတက္ရင္းအလုပ္ လုပ္မယ္ဆုိတာကေတာ့ စဥ္းစားစရာတစ္ခုပါ. စင္ကာပူလုိေနရာမွာကေတာ့ အဆင္ေျပနုိင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ့ကေတာ့ ရရာအလုပ္လုပ္မယ္လုိ့ေျပာပါတယ္။ ဒါကိုေတာ့က်ေနာ္ သေဘာမက်ပါဘူး၊ က်ေနာ္လည္းစင္ကာပူကုိ လာတုန္းက ကုိယ္မွန္းထားတဲ့ အလုပ္မရရင္ ရရာလုပ္မယ္လုိ့ေတြးခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာထင္သေလာက္ မလြယ္ဘူးဆုိတာကုိေတာ့ သိေစခ်ငပါတယ္အစ္ကုိ..
Post a Comment