Friday, February 22, 2008

ႏိုင္ငံျခား သြားမယ္ဆုိရင္… (၃)

တေန႔က ျဖစ္ပါတယ္။

`ႏိုင္ငံျခား သြားမယ္ဆိုရင္´ ပို႔စ္ေတြကို ဖတ္မိတဲ့ စကၤာပူက မခ်ိဳက က်ေနာ့္ဆီကုိ အီးေမးလ္ပုိၿပီး သူရဲ့ စကၤာပူေရာက္ အေတြ႔အႀကဳံေတြကုိ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ ေရးသား ေ၀မွ် ေပးပို႔ေပးလိုက္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အဲဒီ ပုိ႔စ္ေတြကို တင္ျဖစ္ဖို႔ စိတ္ကူးက က်ေနာ္က စတင္ ရခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီ ပို႔စ္ေတြမွာ က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားက မိမိေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံအလိုက္ ႏိုင္ငံျခားကုိ သြားမယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုဘယ္ပုံ ျပင္ဆင္သင့္တယ္၊ ဘာေတြ ေတြ႔ႀကဳံရႏိုင္တယ္ဆုိတာကို အားတက္သေရာ ေဆြးေႏြးေပးၾကလုိ႔ အေတာ္ေလးကို ၿမိဳင္ၿမိဳင္ ဆိုင္ဆုိင္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီပုိ႔စ္ေတြရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ အေနနဲ႔ က်ေနာ္ စဥ္းစားမိတာ တခုကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေတြလို ျပည္ပကို ေရာက္ေနသူေတြရဲ့ လုပ္ငန္းခြင္ အေတြ႔အႀကဳံ၊ အလုပ္ရွာေဖြရတဲ့ အေတြ႔အႀကဳံ၊ အခက္အခဲ အစရိွတာေတြကိုပါ မိမိ ေရာက္ေနၾကတဲ့ ႏိုင္ငံအလုိက္ ကိုယ့္အေတြ႔အႀကဳံကို ကုိယ္ တင္ျပေဆြးေႏြးရင္ ပုိလို႔ ျပည့္စုံမလား ဆိုတာပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ ပထမဆုံး ပို႔စ္မွာတုန္းကလိုပဲ ေမးခြန္းေလးေတြနဲ႔ အတူ အေတြ႔အႀကဳံေတြ ဖလွယ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ့ အေတြ႔အႀကဳံေတြကုိလဲ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြန္မန္႔အျဖစ္ ဆက္လက္ တင္ျပပါမယ္။

က်ေနာ္ ေျဖၾကားေပးေစခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းေတြကေတာ့…

(၁) အခု ေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ လက္ရိွ ဘာအလုပ္လုပ္ကိုင္ေနရပါသလဲ။ အဲဒီ အလုပ္ရဖုိ႔ကို ဘယ္လိုႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္၊ အခက္အခဲေတြ ဘာေတြ ရိွခဲ့တယ္ ဆိုတာကို ေဆြးေႏြးေစခ်င္ပါတယ္။

(၂) အခု လက္ရိွအလုပ္ကေရာ သင့္ရဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ကို အတုိင္းအတာ တခုအထိ အေထာက္အကူ ျပဳ ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္ပါသလား။ ဥပမာ- လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္နဲ႔ လက္ရိွ လုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္က တထပ္တည္း က်ပါရ့ဲလား။

(၃) အခု လက္ရိွေရာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ ျမန္မာလူမ်ိဳး အလုပ္သမားေတြ ႀကဳံရေလ့ ရိွတဲ့ အခက္အခဲေတြကုိ ေဆြးေႏြးေစခ်င္ပါတယ္။

(၄) ဘာသာစကား မတူညီမႈေၾကာင့္ ဆုံးရွဳံးရေလ့ရိွတဲ့ အလုပ္အကုိင္ေကာင္းေတြ အေၾကာင္းကုိ ေတြ႔ႀကဳံမိသမွ် ေရးသားေပးေစခ်င္ပါတယ္။

(၅) ျမန္မာႏိုင္ငံကေန ျပည္ပထြက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္လုိသူေတြ အတြက္ အေကာင္းဆုံးေသာ အႀကံဉာဏ္ကို မိမိေတြ႔ႀကဳံဖူးတဲ့ အေတြ႔အႀကဳံနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ေရးသား အႀကံျပဳေစခ်င္ပါတယ္။

အထက္ပါ ေမးခြန္းေတြကို မည္သူမဆို အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ပဲ ျဖစ္ေစ၊ ျမန္မာဘာသာနဲ႔ပဲ ျဖစ္ေစ ေျဖၾကားေပးၿပီး မိမိရဲ့ အေတြ႔အႀကဳံေတြကို ေ၀မွ်ေပးေစလိုပါတယ္။ ကြန္မန္႔မွာ ေရးရတာ အခက္အခဲ ရိွလို႔ က်ေနာ့္ဆီကို အီးေမးလ္နဲ႔ ေပးပိ႔ုလိုသူေတြကေတာ့ klosayhtoo@gmail.com ကုိ ေပးပုိ႔ႏိုင္ပါတယ္။

က်ေနာ့္ဆီကုိ ေပးပိ႔ုလိုက္တဲ့ မခ်ိဳရဲ့ စကၤာပူေရာက္ အေတြ႔အႀကဳံေတြကို ေအာက္မွာ ထပ္ဆင့္ ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။

ကလိုေစးထူး


Dear Ko-Say-Htoo,

Thank you for allowing me to share my knowledge. I had read your post “Going to foreign land” and also read the letter from “Ma Mar La”. She contributes very useful info about Japan and America. I just want to add some for Singapore.

I am working in Singapore for 13 years and hope that my contribution will be useful for our own country people.

I do not have Burmese font. Please allow me to write in English.

This is only general information for coming to Singapore.

(1) Apply Visa

You may apply Visa at Singapore Embassy in Myanmar. Usually, you can get one month multi-entry visa.

(2) Immigration check point at Singapore air port

Upon arriving at Singapore airport, immigration officer will give you reasonable length of stay, depends on visa validity, return air ticket, etc.. Usually 2 weeks or one month. This is called social visit pass (SVP).

(3) Stay in SG during social visit pass

During social visit pass (SVP), you may try to get job via news paper, job ad web or agents. In SG, the law is very hush for over-stayer. That’s why must be very careful of SVP validity. Before expire of SVP, need to apply extension on line at immigration web. Depends on your data, you will get final extension one month or sometimes you may not get any extension. Once your SVP is expired you must leave the country.

(4) Hunting Job

Basically 2 types of work pass.

· work permit for general worker (education is not necessary)

· S pass, Q pass and P pass for professional (Engineer, Accountant, Nurse..etc )

Work Permit;

I am not sure about ‘work permit’. Generally they go-through by agent before they enter to SG. I will gather more info and write to u.

S pass, Q pass and P pass for professional ;

For hunting job, your certificate is not 100% majority. Employer just wants to know what you can do practically in your professional field. Language skill also important.

Hunting job is all depends on your own ability and luck.

In SG, a lots of Burmese working as professional including ladies, mostly in Engineering field. Also a lots of people going back without getting job. Therefore very hard to shown in % of success.

(5) Apply work pass

If you secure the job during SVP, your company will apply work pass for you. Work pass types are varies depends on salary range. Processing time is about 3weeks. If your SVP is expired during processing, u may get extension.

(6) Approval of work pass

Approval of work pass depends on ;

  • Education (Diploma or Degree)
  • Related working experience
  • Salary
  • Job Nature (must be relevant to education and work experience)

Copy of Education Certificates and work experience testimonials must be submitted. Also, approval of work pass depends on company performance.

If work pass is approved, you are granted to work in your company for 2 years and extendable. Those people with salary S$ 2500 and above can bring family with children under 21yrs old. You may apply “Permanent Resident” after work pass is issued. Approval is case by case basic and own merit.

(7) Rejection of work pass

If work pass application is rejected, your company may submit appeal. If rejected again, you may look for another job and your SVP will not be extended and you have to leave SG. Alternatively, you may try to get student pass from private school.

This is only general info for Burmese passport holder and may not be applicable for all circumstances.

If my contribution is not complete or mislead, I welcome the correction.

Thank you.


Ma Cho

10 comments:

Anonymous said...

ဒီပို ့စ္ေလး စတင္ျဖစ္ထဲက အရမ္းေကာင္မယ့္ ပို ့စ္တစ္ခုဆိုတာသိေနတယ္ဗ်.....အားလံုးတြက္လဲအက်ိဳးရွိတဲ့ ပို ့စ္ေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္ပဲေလ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့္ရဲ့ အေတြ ့အၾကံဳေလးေတြကို ျပန္ျပီး မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္...................
အေျဖ
( ၁ ) က်ေနာ္လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္က ထိုင္းလွ်ပ္စစ္မီးရံုးတစ္ခုပါ ၾကိဴးစားခဲ့ရမႈ အေနနဲ ့က သူတို ့က က်ေနာ္တို ့နိုင္ငံရဲ့ စာရြက္ေပၚက အရည္းခ်င္းေတြကိုအသိမွတ္မျပဳပဲ လက္ေတြ ့ ကုိယ္ဘယ္ေလာက္လုပ္ျပနိုင္သလဲဆိုတာကို ၾကည့္ၾကပါတယ္ ဒါေၾကာင့္ ငါကေတာ့ျဖင့္ ဘာဘြဲ ့ၾကီးရထားလို ့ ဒီလိုမ်ိဳး မလုပ္နိုင္ပါဘူးဆိုတဲ့ မာနရွိလို ့ကေတာ့ အလုပ္ရမွာကိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး အဲ့ဒီအတြက္ က်ေနာ္တို ့ကလက္ေတြ ့သူတို ့ဆိကလူေတြထပ္လုပ္ျပနိုင္ပါမွ ၊ လိုက္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ခ်င္းလဲ အေခ်ာင္ခိုတာေတြကို သီးခံနိုင္ျပီးၾကိဳးစားဖို ့လိုမယ္ထင္တယ္ က်ေနာ့္ရဲ့ ၾကိဳးစား ခဲ့၇မႈမ်ားကို ဥပမာ ေပးၾကည့္တာပါ ထိုင္းလို လူမ်ိဳးေရးမုန္းတီးမႈရွိတဲ့ နိုင္ငံလိုမ်ိဳးမွာ အလုပ္လုပ္ဖို ့ဆိုတာ အင္မတန္းမလြယ္တဲ့ အလုပ္ပါပဲ ေသခ်ာတာကေတာ့ ၇၀ %စိတ္ခ်မ္းသာမႈရွိမွာမဟုတ္ပါဘူး အလုပ္ရွင္ရ့ဲ ေခါင္းပံုျဖတ္မႈကို ခံ့ရမယ္ လူမ်ိဳးျခား လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြရဲ့ အနိုင္က်င့္တာကို ခံရမယ္.............။

( ၂) လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္နဲ႔ လက္ရိွ လုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္က တစ္ထပ္တည္းက်ပါတယ္ ရြာမွာ ႏြားေက်ာင္း ဆိုကၠားနင္းေနရမယ့္ အျဖစ္ထပ္စာရင္ေတာ့ ကြန္နက္ရွင္ေကာင္းေကာင္းနဲ ့ နက္သံုးေနရတာက္ိုက သာေနျပီး း) း) း)

( ၃ ) ထိုင္းက အလုပ္သမားေတြရဲ့ အခက္ခဲေတြကေတာ့ မ်ားလြန္းလို ့ ေျပာနိုင္မွာေတာင္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး ဥပမာ - တစ္ခုေတာ့ ေျပာရရင္ေနထိုင္းခြင့္ လက္မွတ္ကို ကုိယ့္ရဲ့လစာထဲက ျဖတ္ေတာက္ေပမယ့္ ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ေနရာကို လြတ္၂လပ္၂ သြားနိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး ဘာၾကာင့္ဆို သူေဌးကသူ ့ရဲ့ နာမည္က လႊဲေျပာင္းခြင့္ မေပးလို ့ပါပဲ ရွင္း၂ေျပာရရင္ အလုပ္သမားကို ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အျဖစ္ပါ က်န္တဲ့အခက္ချေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးမို ့အေထြထူးေျပာမေနေတာ့ပါဘူးး.....။

( ၄ ) ဘာသာစကားက အဓိက က်တဲ့ အခ်က္ပါပဲ ကိုယ္လုပ္မယ့္ နို္င္ငံက ဘာသာစကားတတ္တဲ့သူက လစာ 6000 ေလာက္ရေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာသာစကားမတတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ အလုပ္ရွာရခက္တဲ့အေနထားပါ အလုပ္ေခၚတဲ့ စာေတြခ်ိတ္ထား၇င္လဲ စကားေျပာ ေကာင္း၂တတ္မွဆိုတာၾကီးပါပဲ ....။

( ၅ ) က်ေနာ့္ရဲ့ အၾကံျပဳခ်က္ေလးကေတာ့ နိုင္ငံျခားဆိုတာ ေခၚလို ့သာေကာင္းေပမယ့္ ထင္သေလာက္မလြယ္ပါဘူး မိမိရဲ့ စိတ္ကို အဆိုးဆံုးအေျခေနနဲ ့ရ္ငဆိုင္ရရင္ဆိုတဲ့အေတြးမ်ိဳးေတြးထားပါ ခံနိုင္ရည္ရွိဖို ့လဲ ၾကိဳင္တင္ျပင္ဆင္ထားပါ ေန ့စဥ္ျမင္ေတြ ့ေန၇တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြကလဲ ဘယ္လုိမွ မျပံဳးနိုင္တဲ ့ျမင္ကြင္းေတြပါ ကိုယ္တိုင္းခံစား၇တာ မဟုတ္ေပမဲ့ ေသြးက စကားေျပာတယ္လို ့ပဲ ဆိုမလား ကိုယ့္လူမ်ိဳး ေတြ သူမ်ားေတြနဲ ့မတူပဲ ပင္ပန္စြာ လုပ္ေနရတဲ ့ ျမင္ကြင္းေတြပါ ဒါေပမယ့္ ့စိတ္တံခါးေပါက္ေတြ အားလံုးကို ေသာ့ခတ္ထားရတာ နွစ္နဲ ့ခ်ီေနပါျပီး ၊ ေလ၀င္ေလထြက္မရွိေအာင္ကို ပိတ္ထားရတဲ့ ဦးေႏွာက္နဲ ့စဥ္းစားျပီး ခိုင္မာတဲ ့ ေသာ့ေတြနဲ ့ခတ္ထားရတဲ ့စိတ္တံခါးေပါက္ေတြပါပဲ...သြား မဖြင့္လိုက္နဲ့ ကိုယ့္လူ ေခတ္စကား နဲ ့ေျပာရရင္ ကြိ သြားမယ္...ၾကက္သြန္က ၾကက္သြန္ေနရာေန ငရုတ္သီးနဲ့ သြားမေရာ မိေစနဲ့ အေထာင္ခံထိသြားမယ္...။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သည္းခံစိတ္ရွိရင္ အားလံုးအဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္ထင္တယ္ သိပ္ေတာ့မလြယ္ဘူးေပါ့ေလ....................။

( အားလံုးအဆင္ေျပၾကပါေစ ေကာ့မန္ ့ေတြက က်ေနာ့္ရဲ့ အေတြ ့အၾကံဳမ်ားသာျဖစ္ပါတယ္ )

Anonymous said...

အရမ္းေကာင္းတဲ့ ပုိ့စ္တစ္ခုပါ။ ဗဟုသုတလည္း ရပါတယ္။ ၀ုိင္းေဆြးေႏြးေပးတဲ့ ကုိေစးထူး နွင့္ မခ်ိဳကုိ အရမး္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

မုိးေသာက္ယံ said...

က်ေနာ္ကေတာ့ ကုိေစးထူး သိပီးတဲ့အတုိင္း သေဘၤာသား တေယာက္ပါ ဒါေပမဲ့ တကယ့္သေဘၤာသားႀကီးေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးေပါ့ သေဘၤာသားတုိ႕ ထုံးစံအတုိင္း ပထမ စတက္တက္ျခင္းမွာ သက္သာတဲ့ ပါစင္ဂ်ာ သေဘၤာကုိပဲ ေရြးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ Sea Time ယူတာေပါ့။ သေဘၤာသား အမ်ားစုဟာ ဒီလုိ Sea Time ၂ ႏွစ္ယူပီးမွ Cargo ship ေတြကုိ တက္ေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိ ပင္လယ္အေတြ႕အၾကံဳရွိတဲ့သူေတြကုိသာ Cargo သေဘၤာေတြက လက္ခံေလ့ရွိပါတယ္။ အရမ္းကံေကာင္းတဲ့ သူမ်ဳိးကေတာ့ ခြ်င္းခ်က္ေပါ့ေလ။ က်ေနာ့ လက္ရွိအလုပ္ကေတာ့ သေဘၤာေပၚက ကာစီႏုိက ကာစီႏုိ ၀န္ထမ္းတေယာက္ပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႕ ၾကံဳေတြ႕ရတာေတြကေတာ့ အမ်ားသားပါပဲဗ်ာ။ ေျပာျပရင္ တေထာင့္တည ေတာင္ျပီးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ အဓိက ေျပာခ်င္တာက တကယ္လုိ႕ ႏုိင္ငံျခားထြက္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ အဓိက အေရးႀကီးတာ ဘာသာစကားပါပဲ။ ဘာသာစကား မကြ်မ္းက်င္မႈရဲ႕ေနာက္မွာ ဆုိးက်ဳိးေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ အႏုိင္က်င့္ခံ ရမယ္ဗ်ာ။ ေခ်ာက္တြန္းခံရမယ္။ ဒါေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႕ တကယ္ျမင္ေတြ႕ေနရတာပါ။ ေနာက္တခုက က်ေနာ္တုိ႕ သေဘၤာမွာ ေရေက်ာင္းဆင္း လူငယ္ေတြ တက္လာတာမ်ားပါတယ္။ ဘ၀မွာ အေတြ႕အၾကံဳမရွိပဲ တက္လာၾကတဲ့ လူငယ္ေတြပါ။ နားလည္တဲ့ လူငယ္ေတြ ရွိသလုိ နားမလည္တဲ့လူငယ္ေတြလဲ ရွိပါတယ္။ သူတုိ႕ေတြမွာ ေတြ႕ျမင္ရတာက တလြဲမာနေတြပါ လူမ်ဳိးျခားေတြနဲ႕ တခုခုဆုိ သူတုိ႕ေလးေတြက ေဒါသေရွ႕ထားခ်င္ၾကတယ္ အဲဒီ ေဒါသအမွားေတြေၾကာင့္ မွားယြင္းခဲ့ပီး ျပန္ရတဲ့ လူေတြလည္း မနည္းပါဘူး။ အဲဒီအတြက္ ေျပာခ်င္တာက ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ အလုပ္ လုပ္ပီဆုိလွ်င္ျဖင့္ ကုိယ့္ေျမ ကုိယ့္ေရမွာ ငါ ဟာ ဘာေကာင္ဆုိတာကုိ ေမ့ထားေစခ်င္ပါတယ္။ သူမ်ားဆီမွာ အလုပ္လုပ္ပီဆုိလွ်င္ အလုပ္သမားဆန္ဆန္ လုပ္ပါ။ (က်ေနာ္လဲ ဒီစကားရပ္ကုိ မရွင္းျပတတ္ပါဘူး)။ လူ႕ေအာက္က်ဳိ႕လုိ႕ မေသပါဘူးဗ်ာ။ ဆရာေခၚမွ ၾကိဳက္တဲ့သူကုိ ဆရာေခၚေပးလုိက္ပါ။ ေနာက္ဆုံးတခုကေတာ့ အမ်ားအမ်ားဆုံးပါပဲ သေဘၤာေပၚက အေၾကာင္းပဲေျပာပါ့မယ္။ လူငယ္ေတြ အလုပ္ လာလုပ္ၾကပါတယ္။ ဒီအေပၚေရာက္ေတာ့ ဦးတည္ခ်က္ေပ်ာက္သြား ၾကတယ္။ အဓိက က လစာရတယ္ ထိန္းခ်ဳပ္မဲ့သူမရွိ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ ပုိက္ဆံကုိ ရတဲ့အခါမွာ ဟုိဟာလုပ္မယ္ ဒီဟာလုပ္မယ္ ဆုိတာေတြက ေပၚလာတာပါပဲ။ ဒီမွာ အေပ်ာ္ရွာတာ သိပ္လြယ္ပါတယ္။ သေဘၤာေပၚက လူငယ္အမ်ားစု မိဘ အုပ္ထိန္းမႈမဲ့အေ၀းမွာ ကုိယ့္ဘာသာ ထိန္းကြပ္ႏုိင္မႈ မရွိတဲ့အခါမွာ ပ်က္စီးၾကတာပါပဲ။ ပုိက္ဆံလည္း အိမ္မပုိ႕ႏုိင္ အေၾကြးေတြတင္နဲ႕ ဒုတ္ခမ်ားၾကတာပါပဲ။ အဲဒီအတြက္ ကုိယ္ဘာလုိ႕ ထြက္လာတာလဲ ဆုိတဲ့ ဦးတည္ခ်က္ကုိ မေပ်ာက္ပါ ေစနဲ႕လုိ႕ အၾကံေပးခ်င္တာပါပဲ။ က်ေနာ့္ ခံယူခ်က္ကေတာ့ က်ေနာ္ဟာ သူေဌးမဟုတ္ပါဘူး သူေဌးသားလဲ မဟုတ္ပါဘူး အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္ဒီမွာ လာအလုပ္လုပ္ေနရတာေပါ့။ အဲဒီအတြက္ က်ေနာ့္ ကုိယ္က်ေနာ္ သတ္မွတ္ထားတာက ကြ်န္ပါပဲ က်ေနာ္ဟာ။ အဲဒီအတြက္ တန္ရာတန္ေၾကးကုိ က်ေနာ္ဘယ္နည္းနဲ႕မွ အပြန္းအပဲ့မခံႏုိင္ပါဘူး။ ဒါက်ေနာ့္ ခံယူ ခ်က္ပါ။ ကိုေစးထူး ရဲ႕ပုိ႕စ္ကုိ ကြန္းမန္႕သာ ၀င္ေရးတာ လမ္းလြဲေကာင္းလြဲေနပါလိမ့္မယ္။ သေဘၤာတက္ဖုိ႕ ဘယ္လုိ လုပ္ရတယ္ဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္ေပမဲ့ က်ေနာ္ဟာလဲ တရာထဲက တေယာက္ ဘာမွ မလုပ္ရပဲ သေဘၤာေပၚေရာက္လာတဲ့ အတြက္ အဲဒီအေတြ႕အၾကံဳကုိ မေျပာျပႏုိင္တာကုိေတာ့ ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္ပါတယ္ ။

Anonymous said...

Hi there
1) I am an engineer working in Western Europe, I have an advanced engineering degree after an engineering degree from Burma. Difficulties are (A) to get in to the graduate degree program that will prepare you for industry (with a scholarship), (B) to get good GPA/grades in school while preparing to equip oneself with skills, (C) to get a job to jump
start career in the industry, (D) to get the mobility one wants
4) Burmese graduates and proessionals will survive and thrive more if their language skills were better, i.e. if they speak, write better English, if they could read and comprehend
more, if could express their ideas and thoughts more comprehensively (this is not related to language as even in native tongue, some cannot express themselves well).
5) I will discuss for science and engineering graduates, what should they prepare before they go out and seek jobs.
(A) For job seekers Take TOEIC test (which is a light weight version of TOEFL and average graduate could and should get decent scores after preparation about a month, 8 hours a day/5 days a week preparation for a month. TOEIC will help you prove that your English is good enough to work with other colleagues in English.
Try to prepare for international certificates that verifies that one has skills in that particular
area: IT networking, database administration, computer programming, software engineering,
circuit design, etc.. Certificates are MCSD, MCDBA, MCSE, CCNA, CCND, CCNP, etc..
If not certified yet, one can get certification while working.
(B) Job seekers plus some academic opportunities
Take TOEFL test (which is well known in Myanmar) and if one can commit 3 months of hard work (not just going to class 2 hours a day and 2 days a week and sleazing in tea shops for the rest of the day, but 8 hours a day, 5 days a week if not 7 days a week)
Try to prepare GRE or GMAT
(C) Some high end professions
Take IELTS or TSE in addition to TOEFL as if one seeks TA/RA jobs to get some money for graduate studies, etc.. Those certificates can prove that one can speak good English to lecture college kids. That is for high end PhD admissions in US (GRE/GMAT were necessary as well) All need hardwork and preparation and so if you have prepared well in Burma, you will have less problem in overseas. Good luck!!!

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Anonymous said...

ကိုေစးထူး

ဘယ္ႏိုင္ငံမွာ အလုပ္သြားလုပ္လုပ္ ဘာသာစကား ကေတာ့ အေရးၾကီးတယ္ဆိုတာ ေျပာစရာ လိုမယ္မထင္ပါဘူး

ဒါ့အျပင္ ႏိုင္ငံသား အခ်င္းခ်င္းေသာ္လည္ေကာင္း အျခားႏိုင္ငံသားမ်ား၏ ဖိႏိွပ္ တိုက္ခိုက္မွူကို ေသာ္လည္းေကာင္း ခံရႏိုင္ပါသည္။ အၾကိမ္ၾကိမ္လဲေကာင္းလဲ ႏိုင္သည္။

ထိုအေတြ့အၾကံဳ သည္ တဦးႏွင့္ တဦး ႏွင့္ တူခ်င္မွလည္း တူမည္။ မတူခ်င္လဲ မတူႏိုင္ပါ။

စကာၤပူမွာ အလုပ္သြားလုပ္မည္ဆိုလ်ွင္…

ပထမဦးဆံုး စကာၤပူ သို့ Social visit visa ျဖင့္ သြားေရာက္ပါက စကာၤပူ ေလဆိပ္တြင္ ၂ပတ္ (သို့)တလ အနဲဆံုး ေနထိုင္ခြင့္ေပးသည္။ ထို့ေနာက္ အလုပ္မရေသးပါက ႏိုင္ငံသားသူငယ္ခ်င္း တဦးဦးက ေထာက္ခံေပးပါက သက္တမ္း ထပ္တိုးႏိုင္ပါသည္။ အလည္သြားေရာက္ ရင္း အလုပ္ရွာႏိုင္ပါသည္။ အလုပ္ ရွာေပးေသာ ကုမၸဏီ မ်ားမွတဆင့္ လာႏိုင္သလို မိမိဘာသာ သြားေရာက္၍ အလုပ္ရွာႏိုင္ပါသည္။

Work permit အတြက္ အေျခခံ လစာ အနဲဆံုးမွာ စကာၤပူ ေဒၚလာ ၁၀၀၀ အနဲဆံုး ျဖစ္ပါသည္။ ပညာအရည္အခ်င္းမလို အေျခခံလုပ္သားမ်ားအတြက္ ျဖစ္ပါသည္။ Employment pass မွာ အနည္းဆံုးလစာ စကာၤပူ ေဒၚလာ ၂၅၀၀ အနဲဆံုး ျဖစ္သည္။ ပညာအရည္ အခ်င္း လိုအပ္ပါသည္။ ယခုအခါ Special pass ဟုေခၚေသာ ေနထိုင္ခြင့္တရပ္ ထပ္တိုးလာရာ ျမန္မာျပည္မွ အင္ဂ်င္နီယာ အမ်ားစုမွာ အလည္သြားေရာက္၍ အလုပ္ရွာကာ ထိုပံုစံျဖင့္ ရပ္တည္ေလ့ရိွပါသည္။ ထိုသို့ အလုပ္ရွာရာတြင္ သတင္းအခ်က္အလက္ မ်ား မ်ားလို အပ္သလို လုပ္သက္အေတြ့အၾကံဳ အရည္အခ်င္း သည္ အဓိက က်ပါသည္။ စကၤာပူ ႏိုင္ငံတြင္ ဘာသာစကား မက်ြမ္းက်င္မွုေၾကာင့္ အလုပ္ေကာင္း ႏွင့္လြဲသည္ မွာ မျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ဂ်ပန္ ႏိုင္ငံတြင္ ေတာ့ အခက္အခဲ ရိွပါသည္။ အေရးၾကီး ဆံုး မွာ မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္ အရည္အခ်င္း ျဖစ္ပါသည္။ အလုပ္ရပီးပါကလဲ မိမိအဆင္ေျပသလို မိမိအတြက္ ပို၍ တိုးတက္မွုရိွ ႏိုင္ေသာ အလုပ္သို့ ေျပာင္းေရႊ ့လုပ္ကိုင္ ႏိုင္သည္။ အလုပ္စတင္ရာတြင္ အစမ္းခန့္ကာလ မွာ ၃လ မွ ၆ လအတြင္း ျဖစ္ပီး အလုပ္လစာေပၚမူတည္၍ ေနထိုင္ခြင့္ ပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲ ႏိုင္သည္။ အလုပ္ မွ ထြက္မည္ ဆိုပါကလဲ မထြက္ခင္ ၁လ ၾကိဳ၍ ေျပာႏိုင္သည္။ အဆိုပါ အလုပ္ ရွာပံုမွာ အျခားေသာ အလုပ္မ်ားႏွင့္ ကြာေကာင္းကြာ ႏိုင္ပါသည္။ မွတ္ခ်က္ မိမိဘာသာ အလုပ္ရွာရန္လာေသာ အင္ဂ်င္နီယာမ်ားအတြက္ ျဖစ္ပါသည္။ အရည္အခ်င္းရိွပါက အလုပ္သည္ ရရန္မခက္ခဲပါ။ လစာအနည္းအမ်ားသည္ မိမိ၏ ကံႏွင့္လည္းဆိုင္ပါသည္။ စကာၤပူတြင္ အင္ဂ်င္နီယာ မဟုတ္ေသာ draftman မ်ားအျဖစ္လည္း AutoCad ကို သံုး၍ အလုပ္လြယ္ကူစြာ ရႏိုင္ပါသည္။

MELODYMAUNG said...

ကုိေစးထူး နွင့္ မခ်ိဳကုိ တကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ကြန္႕မန္႕ေတြဖတ္သြားရတာလဲ ဗဟုသုတတိုးျပီး သိရွိနားလည္ေစပါတယ္။
စိတ္မေကာင္းတာက အရင္ပို႕စ္ေတြ(ဒီလိုႏိုင္ငံျခား သြားမယ္ဆိုရင္) အဲဒါကို ျမန္မာက ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္မွာ ခပ္တည္တည္ ကူးခ်ျပီး ထုတ္ေ၀ခဲ႕တာပါပဲ :(
ကိုေစးထူးဘေလာ႕ဂ္မွ ကူးယူေဖၚျပသည္ဆိုရင္လဲ ေတာ္ေသးရဲ႕ေနာ္။ (အဲဒီလို ေနာက္တခါေတြ႕ရင္ အေနာ္က ေအာ္ေတာ႕မွာ)

ကလိုေစးထူး said...

ညီမ မယ္လိုဒီေရ…
ေမးလ္နဲ႔ အေၾကာင္းျပန္မလား စဥ္းစားေပမယ့္ ကြန္မန္႔ကို တျခားလူေတြလဲ ေတြ႔မိေလာက္ၿပီး ျဖစ္ေနၿပီမို႔ ကြန္မန္႔ကေနပဲ ေရးလိုက္မယ္ေနာ္။
တကယ္ေတာ့ အဲဒီပို႔စ္ကို ေရးျဖစ္တာကိုက အဲဒီ ဂ်ာနယ္က အယ္ဒီတာတေယာက္ရဲ့ စိတ္ကူးနဲ႔ပါ။ အဲဒီဂ်ာနယ္မွာ ထည့္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ၿပီးေတာ့ ကိုၾကီးဆီ ေမးလ္နဲ႔ တဆင့္ ရီကြက္စ္လုပ္တဲ့ အတြက္ တင္ျဖစ္ေပးခဲ့တာပါ။ ကြန္မန္႔ေရးၾကသူေတြအနက္က ေဆာင္းပါးမွာ နာမည္ေဖာ္ျပခြင့္ ျပဳသူေတြရဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြထဲက ေကာင္းႏိုးရာရာေတြနဲ႔ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ေရးၿပီး အဲဒီ ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တာပါ။ ေဖာ္ျပထားတာကိုလဲ အဲဒီဂ်ာနယ္ကေန အကို႔ဆီကုိ ေမးလ္နဲ႔ ေပးပို႔အသိေပးခဲ့ပါတယ္။ ကိုၾကီးနာမည္ မေဖာ္ျပတာကေတာ့ တျခားေသာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳး တခုခု ေပၚလာမွာေၾကာင့္ မထည့္ျဖစ္ေစခဲ့တာပါ။ ကုိၾကီး အေတြ႔အၾကဳံမွတ္ခ်က္ေတာင္ ၀င္မေရးျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ဆုံး အဲဒီ ေဆာင္းပါးလင့္ခ္ကုိေတာင္ (မလိုအပ္ဘဲ နာမည္မထြက္ေစခ်င္လို႔) ကုိၾကီး ဘေလာ့ဂ္မွာ မခ်ိတ္ခဲ့တာပါ။ အထင္လြဲစရာ တခုခု ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ကုိၾကီးမွာလည္း တာ၀န္ရိွပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုလို ပုိ႔စ္ကေန အားလုံးရဲ့ အေတြ႔အၾကဳံေတြကေန တစုံတရာ အက်ိဳးရိွသြားတာကိုက ေက်နပ္စရာမုိ႔…၊ ဒီပုိ႔စ္ေတြမွာ ပူးေပါင္းေရးသားၾကသူ အားလုံးကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ေတာကကိုရင္ said...

ေက်းဇူးပါပဲအစ္ကိုေရ....

Anonymous said...

http://www.itmgmg.com/myblog.aspx?ID=2008020401