သူ႔အၾကိဳက္... ကုိယ့္အၾကိဳက္။

မေန႔က စာမေရးျဖစ္လုိက္ဘူး။ လူက ဧည့္ခန္းထဲက ဆိုဖာေပၚမွာ ငူငူႀကီးထုိင္ရင္းနဲ႔ အခန္းထဲကို ဘာရယ္မဟုတ္ ဟိုဟိုဒီဒီ ေငးလိုက္တာ မတီးျဖစ္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ဂီတာဆီကို အၾကည့္က ေရာက္သြားတယ္။ ဂီတာကို ဆြဲယူၿပီးေတာ့ လက္ကြက္တကြက္ကို တီးၾကည့္လုိက္တာ ႀကိဳးမညိွထားေတာ့ အသံက ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာ အသံထြက္လာတယ္။

က်ေနာ္ ဂီတာကို စၿပီးတီးတတ္တာ အသက္ ၁၆ ႏွစ္သားေလာက္က ထင္တယ္။ ေမေမက ဆယ္တန္း မေအာင္ခင္တုန္းကေတာ့ ဂီတာတီးတာကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ႀကီးကို ကန္႔ကြက္ခဲ့ေပမယ့္ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး။

ေနာက္ေတာ့လဲ ဂီတာေလး နည္းနည္းပါးပါး တီးတတ္လာတဲ့ လူငယ္ေတြရဲ့ သဘာ၀အတုိင္း လမ္းေဘးအုတ္ခုံေတြရဲ့ ညခ်မ္းေတြမွာ ဟုိသီခ်င္းေလး တီးလိုက္၊ ဒီသီခ်င္းေလး ဆိုလိုက္ လုပ္တတ္လာတာေပါ့။ လေရာင္ေလးက ၿဖိဳးဖ်ဖ်နဲ႔ အေမွာင္မသဲမကြဲေအာက္မွာ လမ္းေဘး အုတ္ခုံေတြကုိ ကုိယ့္ရဲ့ သီခ်င္းဆိုရာ စင္ျမင့္တခုလို သေဘာထားခဲ့ဖူးတယ္။

မ်ားေသာအားျဖင့္ကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာက လမ္းေဘး အုတ္ခုံမွာ ဂီတာထုိင္တီးတဲ့ လူငယ္ေတြကိုဆိုရင္ ႏွာေခါင္းရွဳ႔ံခ်င္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ `အားအားရိွ၊ လမ္းေဘးမွာ ဂီတာတီးၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတယ္´ တို႔၊ `အခ်ိန္မရိွ အခါမရိွ လမ္းေဘးမွာထိုင္ၿပီး အက်ိဳးမရိွတာေတြ လုပ္ေနတယ္´ တို႔၊ အဲဒီလိုပုံစံမ်ိဳး သတ္မွတ္ၾကတာက ဘာမွမထူးဆန္းေတာ့သလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါျဖင့္ လမ္းေဘး အုတ္ခုံက ဂီတာ၀ုိင္းေလးေတြဟာ လူ႔အသိုင္းအ၀န္းအတြက္ လုံး၀ အက်ိဳးမရိွဘူးလားလို႔ ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့လဲ က်ေနာ္ကေတာ့ `မဟုတ္ဘူး´ လို႔ပဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ အေျဖေပးမိျပန္တယ္။

တခုေတာ့ ရိွတာေပါ့။ လမ္းေဘးအုတ္ခုံမွာလဲ တီးေသး၊ အသံကလဲ အသံေသးအသံေၾကာင္၊ တီးတာခတ္တာကလဲ တဗ်တ္ဗ်တ္နဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ အကဲ့ရဲ့ခံရတာဟာ မဆန္းဘူးလို႔ ေျပာႏိုင္တယ္။ တကယ္လဲ အဲလိုလူမ်ိဳးေတြကုိ ေတြ႔ဖူးတာပါပဲ။ ကိုယ္ကသာ မတီးတတ္၊မဆိုတတ္တာ အသံၿပဲနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ရမယ္ေဟ့ ဆိုရင္ လာထားဆိုတဲ့ အထဲကပဲ။

ဒါေပမယ့္ လမ္းေဘး အုတ္ခုံမွာ တီးတာေပမယ့္လဲ အတီးပါရမီ၊ အဆိုပါရမီရွင္ေတြမ်ား ဆိုၾက တီးၾကၿပီဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီ အုတ္ခုံနားမွာေနၾကတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြက `ဟာ၊ ဒီေကာင္ေလးေတြ တီးတာဆိုတာ မဆိုးဘူးဘဲဟ´ လို႔ သတ္မွတ္ၾကတဲ့ အျပင္ လာမတီးတာၾကာရင္ေတာင္မွ `အင္း၊ ဟိုေကာင္ေလးေတြရဲ့ သီခ်င္းသံကို မၾကားရတာ ၾကာၿပီေနာ္´ လို႔ တမ္းတတတ္ၾကေသးတယ္။

ဒါေပမယ့္ ျမန္မာသံစဥ္ကိုမွ စြဲစြဲလမ္းလမ္း နားေထာင္တတ္သူအဖို႔ေတာ့ ကုိေလးျဖဴရဲ့ `အလင္းေရာင္´ သီခ်င္းကို ခံစားလို႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဟစ္ေဟာ့တို႔ ေရာ့ခ္တို႔ကိုမွ စြဲလမ္း ႏွစ္သက္သူ လူငယ္ေတြအတြက္လဲ တြံေတးစိုးေအာင္ သီခ်င္းက နားကေလာစရာ ျဖစ္ေနမွာ အမွန္ပဲ။

ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္စဥ္းစားရင္ ဒီကေန႔ နာမည္ေက်ာ္ၾကားေနၾကတဲ့ အဆိုေတာ္ေတြ (အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသား အဆိုေတာ္ေတြေပါ့) ဟာလဲ လမ္းေဘးအုတ္ခုံေတြနဲ႔ ကင္းခဲ့ၾကသူဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ရွားမယ္ ထင္တာပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သီခ်င္းေလးေတြ ဆိုရင္းတီးရင္း၊ ဖန္တီးၾကရင္းနဲ႔ပဲ တျဖည္းျဖည္း ႀကိဳးစားၿပီး လူသိမ်ား ေအာင္ျမင္ထင္ရွားတဲ့ အဆုိေတာ္ေတြ ျဖစ္လာၾကသူေတြ မနည္းပါဘူး။

ၿပီးေတာ့…၊ ေငြရိွလို႔သာ အေခြထုတ္လိုက္တယ္၊ ဂီတ အေၾကာင္း နကန္းတလုံးမွ မသိ၊ အေျခခံကလဲ မေကာင္းတာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈ မရလိုက္တဲ့ လူေတြလဲ ရိွတာပဲ။ အဓိကကေတာ့ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ့ အရာတခုအေပၚမွာ အာ႐ုံစူးစိုက္ႏိုင္မႈနဲ႔ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ ဘယ္ေလာက္ရိွတယ္ ဆိုတာက အေျဖတခု လို႔ ထင္တယ္။

***

ၾသကာသ ေလာကႀကီးရဲ့ ေျပာင္းလဲမႈကလဲ ေတာ္ေတာ္ကုိ ျမန္ဆန္တိုးတက္လြန္းတယ္လို႔ ေျပာရမလား…။ မႏွစ္ကနဲ႔ ဒီႏွစ္ အေျခအေနေတြ မတူေတာ့သလို လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္နဲ႔ အခုအေျခအေနဆိုတာလဲ ႏိႈင္းလို႔ေတာင္ မရေတာ့ဘူး။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ဒီေန႔နဲ႔ မနက္ျဖန္ေတာင္ မတူႏိုင္ေတာ့ဘူး။

တေန႔တေန႔ အင္တာနက္ေပၚ ေရာက္လာၿပီလားေဟ့ ဆိုရင္ ေနရာေပါင္းစုံကေန သတင္းအခ်က္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာကို ေတြ႔ေန၊ ဖတ္ေနရတယ္။ ဒီေတာ့ အျမင္ေတြ၊ အယူ၀ါဒေတြလဲ စုံလုိ႔ေပါ့။

အင္တာနက္ေပၚကေန ေရးေန၊ ေျပာေနၾကတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အဲဒါေတြ အကုန္လုံး `မွားေနတယ္´ လို႔ ေျပာလုိ႔မရႏိုင္သလို…၊ `အကုန္လုံးမွန္တယ္´ လို႔လဲ လုံး၀ဥႆုံ ယူဆလုိ႔ မရႏိုင္ဘူး။ ဒီေတာ့ ဘာကိုအကဲျဖတ္ရလဲ ဆိုေတာ့ ဖတ္ရွဳသူရဲ့ ကုိယ္ပုိင္စဥ္းစား ဆင္ျခင္ဆုံးျဖတ္ႏိုင္မႈ စြမ္းအားေပၚမွာပဲ မူတည္ေတာ့မယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ေနာက္တခု ဆက္စပ္ႏိုင္တာကေတာ့ စာဖတ္သူ တဦးခ်င္းစီရဲ့ ရွင္သန္ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ မတူညီတဲ့ ဘ၀အေနအထားေတြနဲ႔လဲ သက္ဆုိင္ပါလိမ့္မယ္။

ဒါေၾကာင့္ တေယာက္ေယာက္က ေရးလိုက္တဲ့ စာတပုဒ္ပုဒ္၊ ဒါမွမဟုတ္လဲ သတင္းအခ်က္အလက္ တခုခု ဟာ လူတခ်ိဳ႔အတြက္ ခံစားနားလည္လို႔ရတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေပမယ့္လဲ အျမင္မတူတဲ့ တျခားလူေတြအတြက္ေတာ့ အျမင္ကပ္ခ်င္စရာ၊ ဟားတိုက္ခ်င္စရာ၊ ေလွာင္ေျပာင္ခ်င္စရာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာ အမွန္ပါ။

၀က္ဘ္ဆိုက္ အသီးသီးက ေပးေနၾကတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ မ်ိဳးစုံေသာ စာေတြဟာလဲ အဆိုေတာ္ႀကီးတေယာက္ရဲ့ စီးရီးေခြကို နားေထာင္ေနရတာနဲ႔ တူတဲ့အခါ တူႏိုင္သလို လမ္းေဘး အုတ္ခုံက တီး၀ုိင္းငယ္ေလးက ေပးတဲ့ အရသာနဲ႔လဲ တူခ်င္တူႏိုင္မယ္။ အဆိုေတာ္ႀကီး တေယာက္ရဲ့ သီခ်င္းတုိင္းလဲ နားေထာင္ မေကာင္းႏိုင္သလို လမ္းေဘးအုတ္ခုံက သီခ်င္းတိုင္းကိုလဲ ခပ္ည့ံည့ံလို႔ သတ္မွတ္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။

ကဲ…၊ ဒါျဖင့္။ လမ္းေဘးအုတ္ခုံကေန သီခ်င္းေကာင္းေကာင္း တပုဒ္ကို နားေထာင္ခြင့္ရတဲ့အခါမွာ `ဒီေကာင္၊ လမ္းေဘးမွာ ထုိင္ၿပီး ေလွ်ာက္ေအာ္ေနတယ္´ လို႔ သတ္မွတ္တာမ်ိဳးဟာ တရားမွ်တပါေတာ့မလား။ ခက္ေတာ့လဲ ခက္သား၊ သီခ်င္းေကာင္းတယ္ မေကာင္းဘူး ဆိုတာကလဲ သူ႔အႀကိဳက္နဲ႔သူကလဲ ရိွေနေသးတာ ဆုိေတာ့…။

ကလိုေစးထူး