ျပည္နယ္ပြဲကုိ ေရာက္ခဲ့တယ္...။

လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္တုန္းကေပါ့…။

အေ၀းသင္ တကၠသိုလ္စာေမးပြဲေတြ ေျဖတဲ့အခါတိုင္း ကရင္ျပည္နယ္ရဲ့ ၿမိဳ႔ေတာ္ ဘားအံကို ေရာက္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီလို ေရာက္ခဲ့တဲ့ အခါတုိင္းမွာလဲ ဘားအံမွာ က်င္းပတဲ့ ပြဲေတာ္ေတြကုိ တႏွစ္တမ်ိဳးဆိုသလို ႀကဳံခဲ့ရဖူးတယ္။ ေရႊရင္ေမွ်ာ္ ဘုရားပြဲ၊ ဇဲြကပင္ပြဲေတာ္နဲ႔ အတူ ေနာက္ထပ္ ထင္ရွားတာ တခုကေတာ့ ျပည္နယ္ပြဲေတာ္ပါ။ မွတ္မွတ္ရရေျပာရရင္ အေ၀းသင္ တတိယႏွစ္မွာတုန္းက ထင္တယ္၊ ဘားအံမွာ ေက်ာင္းသြားတက္ခိုက္ ျပည္နယ္ပြဲကလဲ က်င္းပခိုက္ဆုိေတာ့ ဘားအံဒီဂရီ ေကာလိပ္ရဲ့ ရံပုံေငြ ဆိုင္ခန္းေလးမွာ ေက်ာင္းသားေတြ တ႐ုန္း႐ုန္းနဲ႔ ေပ်ာ္ခဲ့ရဖူးတာကုိ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။

ကရင္ျပည္နယ္ပြဲေတာ္ဆိုေတာ့ ကရင္႐ိုးရာ ဒုံးယိမ္းအက ၿပိဳင္ပြဲေတြ၊ ဇာတ္ပြဲ၊ မ်က္လွည့္ပြဲေတြ၊ ႐ိုးရာ၀တ္စုံ အေရာင္းျပခန္းေတြ၊ ကုမၸဏီေတြက ေစ်းခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ ခ်ေရာင္းတဲ့ အေရာင္းကုန္ ပစၥည္းဆုိင္ေတြနဲ႔ လူေတြက တုိးလို႔မေပါက္ေပါ့။ မ်က္ေမွာက္ကာလ ပြဲေတာ္တို႔ရဲ့ ထုံးစံ အံဂလုံ၀ိုင္း၊ အနီေထာင္၀ိုင္းကလဲပါလုိက္ေသး…။

***

အခု ဒီႏိုင္ငံကုိေရာက္ေတာ့လဲ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆုိင္ ဆုိသလုိပဲ က်ေနာ္ေရာက္ေနတဲ့ ၿမိဳ႔မွာ ျပည္နယ္ပြဲေတာ္ကို ႏွစ္စဥ္ က်င္းပၾကတာနဲ႔ ႀကဳံႀကိဳက္ပါတယ္။ မႏွစ္ကေတာ့ Summer Fest လုိ႔ အလြယ္တကူ ေခၚၾကတဲ့ World Largest Music Festival အေၾကာင္းကုိပဲ တင္ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ျပည္နယ္ပြဲေတာ္အေၾကာင္းကုိ မတင္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ဒီက ျပည္နယ္ပြဲေတာ္ အေၾကာင္းကို တင္ဆက္ခ်င္ပါတယ္။

တိုးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံမွာလုပ္တဲ့ ျပည္နယ္ပြဲေတာ္မို႔ ဒီက ပြဲေတာ္ဟာ က်ေနာ္ ေပ်ာ္ခဲ့ရဖူးတဲ့ ကရင္ျပည္နယ္ပြဲေတာ္ထက္ အေဆာင္အေယာင္ေတြ၊ အခင္းအက်င္းေတြ အစစအရာရာ သာလြန္တာေတာ့ အမွန္ပါ။ ေလ့လာၾကည့္ၾကပါစုိ႔လား…။

ကားရပ္နားကြင္းကုိ ေရာက္ေတာ့ ေနညိဳစျပဳေနပါၿပီ။ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ေရာက္ေနၾကမွန္း မသိတဲ့ ကားေတြကေတာ့ ျပည့္ႏွက္ေနတာပါပဲ။ က်ေနာ္ အခုပုံကို႐ိုက္ၿပီး လမ္းဆက္ေလွ်ာက္သြားတာ ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ လူတေယာက္က က်ေနာ့္ ပုခုံးကို လက္လာတို႔ၿပီးေတာ့ `မင္းေစာေစာက ကားပါကင္မွာ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္တယ္ မွတ္လား´ တဲ့…။ `ဟုတ္တယ္ေလ´ လို႔ေျဖေတာ့ `ဘာလို႔ ႐ိုက္တာလဲ´ တဲ့…။ `ငါ႐ိုက္ခ်င္လို႔ ႐ိုက္တာေလ၊ ဓာတ္ပုံမ႐ိုက္ရလို႔ စာေရးထားတာလဲ ငါမေတြ႔ပါဘူး၊ မင္းက လုံၿခဳံေရးလဲမဟုတ္၊ ရဲလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ငါ့ကို ဘာေတြ လာေမးေနတာလဲ´ လို႔ ဘုျပန္ေတာလႊတ္ေတာ့ သူကလဲ ရွဳတည္တည္နဲ႔ ျပန္ၾကည့္ၿပီး ေစာင္းငန္းေစာင္းငန္းနဲ႔ လွည့္ထြက္သြားပါတယ္။ အိမ္ကုိေရာက္မွ စက္ထဲကုိ ကူးထည့္ၿပီး ျပန္ၾကည့္လုိက္တာ… လားလား၊ လမ္းမကိုျဖတ္ၿပီး ကားယား ကားယားနဲ႔ ေလွ်ာက္ေနတာက ဒင္းျဖစ္ေနတာကုိး…။

ပြဲက်င္းပရာ ကြင္းထဲကို ေရာက္ေရာက္ျခင္းမွာ ေတြ႔ရတာတဲ့ ျမင္ကြင္းပါ။ ဘီယာဘူးေလးေတြ ကုိယ္စီနဲ႔ ေအးေအးလူလူ ထုိင္နားေနသူေတြ၊ ေလာကႀကီးကုိ အေပၚစီးကေန တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ စီးမိုးၾကည့္ေနၾကသူေတြ၊ တုိးမေပါက္တဲ့ မုန္႔ဆုိင္တန္းေတြနဲ႔အတူ ျပည္နယ္ပြဲဟာ စည္ကားစျပဳလို႔ေနပါၿပီ။

လူအုပ္ႀကီးနဲ႔အတူ တေရြ႕ေရြ႕ စီးေမ်ာ လိုက္ပါလာရင္းနဲ႔ ညာဘက္ေဘးကေန `ေဟး´ ခနဲ ေအာ္ဟစ္အားေပးသံေတြ စီစီညံညံ ထြက္လာတာမို႔ ဘာမ်ားပါလိမ့္လုိ႔ ၀င္ၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ ျမင္းအလွျပပြဲ က်င္းပေနၾကတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ႂကြႂကြရြရြ လွမ္း၀င္လာၾကတဲ့ ျမင္းႀကီးေတြက တကယ္လဲ ေတာင့္တင္းလွပၾကပါတယ္။ အဲဒီျမင္းႀကီးေတြကုိ ျမင္းလွည္းပုံစံလွလွနဲ႔တြဲလို႔ ေမာင္းသူကလဲ ခပ္ႂကြားႂကြားဟန္ေလး ေမာင္းလိုက္ေတာ့ လွည္းတစီး ၀င္လာတုိင္းမွာ လက္ခုပ္သံေတြက ညံလို႔ေနေတာ့တာပါပဲ။ သူတုိ႔အႀကိဳက္နဲ႔ သူတုိ႔ပရိသတ္ကေတာ့ ဟုတ္ေနတာေပါ့။

အခုေနရာကေတာ့ က်ေနာ္ရဲ့ ေဖးဖရိတ္ေနရာ တခုေပါ့…။ စေတ့ရိွဳးပြဲေတြ႔ရင္ တေမ့တေမာ ေငးတတ္တဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ အခုရွဳိးပြဲ အေသးစားေလးက ဆြဲေဆာင္မႈရိွပါတယ္။ ဆိုေနၾကတဲ့လူေတြက နာမည္ႀကီး အဆုိေတာ္မဟုတ္ၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တီးၾက၊ ဆုိၾကတာက ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေသေသသပ္သပ္ရိွၿပီးေတာ့ စင္ေအာက္က ပရိသတ္ ေတာင္းဆုိသမွ် သီခ်င္းေတြ အကုန္လုံးကို တီးျပ၊ဆိုျပႏိုင္တာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။

စကားစပ္လုိ႔ တခု သတိထားမိခဲ့တာကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီ စတိတ္ရွိဳးစင္ဟာ တကယ္ေတာ့ Budweiser Beer က စပြန္ဆာေပးၿပီးေတာ့ ဘီယာအေရာင္းျမွင့္တင္တဲ့ သေဘာ ေဖ်ာ္ေျဖတဲ့ သေဘာပါ။ စတိတ္စင္ကုိ ေကာင္းေကာင္း လွမ္းျမင္ရႏိုင္တဲ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ဘီယာဘား တခု ဖြင့္ထားၿပီးေတာ့ ဘီယာေတြေရာင္းပါတယ္။ ဘီယာ၀ယ္ေသာက္လိုက္၊ သီခ်င္းေတာင္းဆုိလိုက္၊ စင္ေပၚက အဆုိေတာ္နဲ႔အတူတူ ေအာက္မွာ ကခုန္လိုက္နဲ႔ ေပ်ာ္ပါးေနၾကေပမယ့္ ဗ႐ုတ္သုတ္ခေတာ့ မျဖစ္ၾကပါဘူး။ ခုံေပၚတက္ခုန္တာတုိ႔၊ ခုံေတြ ႐ိုက္ခ်ိဳးပစ္တာတို႔လဲ မရိွၾကတဲ့အျပင္ စင္ေပၚကေဖ်ာ္ေျဖသူနဲ႔ စင္ေအာက္က ၾကည့္ရွဳသူေတြ စည္းခ်က္ညီညီနဲ႔ပဲ စည္းကမ္းတက် ေပ်ာ္ၾကပါးၾကတာကို သတိထားမိပါတယ္။ Miller Lite စင္မွာလဲ အဲဒီလိုပါပဲ။

Main Stage လို႔ေခၚတဲ့ ကြင္းထဲကိုေတာ့ မေရာက္ျဖစ္လုိက္ပါဘူး။ ၀င္ေၾကးက ဆယ္ေဒၚလာမို႔လို႔ပါ။ အခု ျပည္နယ္ပြဲေတာ္ ကြင္းထဲကို ၀င္ခြင့္ကတင္ ရွစ္ေဒၚလာ ေပးခဲ့ရၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ေနာက္ထပ္ ဆယ္ေဒၚလာကို ထပ္ေပးရမွာကို ႏွေမ်ာတာနဲ႔ပဲ ဂိတ္ေပါက္၀မွာတင္ ေငးၿပီး ျပန္လွည့္ခဲ့ရပါတယ္။

ဒီခန္းမထဲမွာကေတာ့ အိမ္ေထာင္ပရိေဘာဂ ပစၥည္းဆုိင္ေတြ၊ အလွျပင္ဆုိင္ေတြ၊ အ၀တ္အထည္ဆုိင္ေတြ အမ်ားစုရိွပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ တျခားေသာ စိတ္၀င္စားစရာေတြလဲ ရိွပါေသးတယ္…။ အဲဒါေတြကေတာ့ …

ကယ္ရီေကခ်ား ပန္းခ်ီကို စာအုပ္ေတြထဲမွာ ျမင္ဖူးေနေပမယ့္ အျပင္မွာဆြဲတာကိုေတာ့ အခုမွပဲ စိမ္ေျပနေျပ ၾကည့္ရွဳ ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ပုံဆြဲတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာမက ေတာ္ေတာ္ေလးကို ထူးခၽြန္တယ္လို႔ ေျပာရပါမယ္။ ေကာင္မေလး တေယာက္ဆိုရင္ မိုဘိုင္းလ္ဖုန္းထဲမွာ ႐ိုက္ထားတဲ့ သူနဲ႔ သူ႔ခ်စ္သူ ႏွစ္ေယာက္တြဲပုံေလးကို ပန္းခ်ီဆရာမဆီမွာ ျပၿပီး သူ႔ခ်စ္သူပုံကုိ အဆြဲခိုင္းတာ ပန္းခ်ီဆရာမက `အိုေက´ လုိ႔ေျပာၿပီး မိနစ္ ၂၀ ေလာက္အတြင္းမွာ အဲဒီေကာင္ေလးရဲ့ ပုံကုိ Theme ေကာင္းေကာင္းေလးနဲ႔ တြဲဘက္ ဆြဲေပးလိုက္တာ ေကာင္မေလး ေတာ္ေတာ္ကို သေဘာက်ေက်နပ္သြားပါတယ္။

အခုပုံကို အဆြဲခံေနတဲ့ ေကာင္ေလးလဲ သူ႔ပုံကိုလဲ ျမင္ေရာ `အိုးမိုင္ေဂ့ါ´ ဆုိၿပီး အဆက္မျပတ္ေအာ္ေနတာ သူ႔အေမက ေဘးကေန ၾကည့္ၿပီး သူ႔သားျဖစ္အင္ကို ေတာ္ေတာ္ကို သေဘာက်ေနေတာ့တာပါပဲ။ ဆြဲခကေတာ့ နည္းနည္း ေစ်းႀကီးပါတယ္။ တေယာက္ခ်င္း မ်က္ႏွာခ်ည္းသက္သက္ပုံဆုိရင္ ေဒၚလာ ၃၀၊ Theme နဲ႔ဆုိရင္ ၃၅ ေဒၚလာ။ ႏွစ္ေယာက္တြဲပုံ Theme နဲ႔ဆိုရင္ ေဒၚလာ ၆၀ ပါ။ အႏုပညာအရည္အေသြးနဲ႔ ၾကည့္ရင္ေတာ့လဲ မ်ားတယ္လို႔ မဆုိႏိုင္ျပန္ပါဘူး။ ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ၾကည့္လိုက္တာ အဲဒီတေနရာမွာတင္ တနာရီေက်ာ္ေလာက္ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီရွိဳးပြဲေလးကိုေတာ့ ကံအားေလ်ာ္စြာနဲ႔ပဲ ႀကဳံႀကိဳက္ခဲ့တာပါ။ `အေရာက္ေနာက္က်လိုက္ေလျခင္း´ လို႔ေတာင္ မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အဲဒီ ရွဳိးပြဲမွာ ရင္သပ္ရွဳေမာဖြယ္ရာ ျပကြက္ေတြကို ၾကည့္ခဲ့ရတယ္။

ျပည္နယ္ပြဲေတာ္ကေန ျပန္ထြက္လာေတာ့ ညအေမွာင္ စုပ္စုပ္ခ်ဳပ္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ၀င္လာၾကသူေတြကေတာ့ မစဲေသးပါဘူး။ ဘယ္အခ်ိန္မွ ပြဲသိမ္းၾကမယ္ေတာ့ မသိႏိုင္ဘူး။

ကလိုေစးထူး