၂၀၀၇ ခုႏွစ္ရဲ့ ေျခလွမ္းေတြက တစတစနဲ႔ အခုဆိုရင္ ေလးလွမ္းေျမာက္အျဖစ္ ဧၿပီလကို ေရာက္ရိွခဲ့ပါၿပီ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ တလွမ္းၿပီးတလွမ္း ဆက္ရင္းနဲ႔ လမ်ားမွသည္ ႏွစ္မ်ားဆီသို႔ အခ်ိန္ရဲ့ ကိန္းဂဏန္းေတြက တုိးလို႔သြားပါလိမ့္မယ္။
အခ်ိန္ကာလ ေရြ႔လ်ားမႈနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ ေလာကႀကီးရဲ့ ပစၥကၡအေျခအေနေတြကလည္း ေျပာင္းလဲလို႔ ေနပါတယ္။ မေန႔ကနဲ႔ ဒီေန႔ မတူေတာ့သလုိ မႏွစ္ကနဲ႔ ဒီႏွစ္သည္လည္း အပုံအပင္ႀကီး ကြာျခားသြားခဲ့ပါၿပီ။
အင္တာနက္မွာ ျမန္မာဘာသာနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ေတြ ဘယ္အခ်ိန္ကာလေလာက္ကတည္းက စတင္ေပၚေပါက္ေနတယ္ ဆိုတာ အတတ္မေျပာႏိုင္ေပမယ့္ က်ေနာ္ ဘေလာ့ဂ္ စတင္ေရးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီယဥ္ေက်းမႈက အေတာ္ႀကီးကို က်ယ္ျပန္႔ေနပါၿပီ။ အခုဆုိရင္ေတာ့ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေတြ တစတစနဲ႔ မ်ားျပားလာလိုက္တာ ဘေလာ့ဂ္နာမည္ေတြက အစုံစုံ၊ ေရးဟန္ေတြက အဖုံဖုံနဲ႔ မိုးဦးစကာလမွာ ဖက္ဆြတ္မိႈပြင့္ကေလးမ်ား အၿပိဳင္းအရုိင္း ေပါက္သည့္အလားပါပဲ။
ျမန္မာဘာသာန႔ဲ ဘေလာ့ဂ္ေတြ မ်ားလာျခင္းရဲ့ အခ်က္ေပါင္း မ်ားစြာရိွတဲ့ အထဲက က်ေနာ္ျမင္မိတဲ့ အခ်က္တခုကေတာ့ ျမန္မာလူငယ္ေတြ စာေတာ္ေတာ္ ေရးၾကတာပါ။ စာေရးလိုသူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားၾကတာပါ။ ဒါဟာ ဘေလာ့ဂ္ ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားလာျခင္းရဲ့ တုိးတက္မႈ ျပယုဂ္ တခုပါပဲ။ အခုဆိုရင္ လူငယ္ေတြ စုစည္းၿပီး ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ စာအုပ္ထုတ္ၾကဖုိ႔ အားထုတ္ စိုင္းျပင္းေနၾကပါၿပီ။ အားရစရာပါ။
က်ေနာ္တို႔တေတြ စာတပုဒ္ေရးသားရာမွာ ျမန္မာလို ေရးသားၾကတယ္ ဆိုေပမယ့္ အမ်ိဳးမေတာ္ခ်င္လည္း ေတာ္ေနရတာကေတာ့ အဂၤလိပ္စာလုံး အခ်ိဳ႔ကိုပါ။ ျမန္မာလို ဘယ္ေလာက္ပဲ ေရးခ်င္ေနပါေစ၊ တခ်ိဳ႔ေသာေနရာေတြမွာေတာ့ အဂၤလိပ္စာလုံးေတြနဲ႔ ဘယ္လိုမွ ကင္းကြာလို႔ မရတဲ့ အေနအထားေတြကို ပိုေတြ႔လာရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အဂၤလိပ္စာလုံးေတြကို ေမြးစားထားတဲ့ ျမန္မာ အသုံးတခ်ိဳ႔ကလည္း အေတာ္ေလးကို တြင္က်ယ္ေနပါၿပီ။ ဥပမာ- ကား၊ ဆိုင္ကယ္၊ ဒရိုက္ဘာ၊ ဒါရိုက္တာ၊ ေဘာလုံး ……။
တခါတေလက်ေတာ့ က်ေနာ္တေယာက္ထဲ ေတြးမိတာ တခုရိွပါတယ္။ ျမန္မာစာေရးတာပဲဟာ၊ အားလုံးကို ျမန္မာလို ျမန္မာစာလုံးသက္သက္ခ်ည္း ေရးေတာ့ ဘာျဖစ္မတုန္း ဆိုတဲ့ အေတြးပါ။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေတာ္ေတာ္ကို ကပ္သီးကပ္သတ္ ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ရွဳပါ။
`ေဘာလုံးပြဲ ေနာက္က်မည္ကို စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ ဆိုင္ကယ္ကို အျပင္းေမာင္းလာေသာ ေမာင္လွမွာ ကံေကာင္းလွစြာပင္ ကားျဖင့္ မတိုက္မိေလေတာ့သည္။ ဘရိတ္အုပ္ ျမန္ေသာေၾကာင့္သာ သက္သာရာရေလသည္။´
အထက္ပါ စာပုိဒ္က ျမန္မာစာလုံး မဟုတ္တဲ့ စကားလုံးေတြကို ျမန္မာလို အတိအက် ေရးမယ္ဆိုပါစို႔-
`ေလထိုးထားေသာ လုံး၀န္းသည့္ အလုံးကို ကန္ေက်ာက္ ကစားၾကသည့္ ပြဲ ေနာက္က်မည္ကို စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ စက္တပ္ႏွစ္ဘီးယာဥ္ကို အျပင္းေမာင္းလာေသာ ေမာင္လွမွာ ကံေကာင္းလွစြာပင္ စက္တပ္ေလးဘီးယာဥ္ျဖင့္ မတိုက္မိေလေတာ့သည္။ ရပ္တန္႔ေစသည့္ ကိရိယာကို အသုံးခ် ျမန္ေသာေၾကာင့္သာ သက္သာရာရေလသည္။´
ကဲ..၊ ဘယ္ေလာက္မ်ား ကိုးရို႔ကားယား ႏိုင္လုိက္ပါ့မလဲ။
အဲဒီေတာ့ အဂၤလိပ္စာလုံး အသုံးတခ်ိဳ႔ကို သူ႔မူရင္း အသံထြက္အတုိင္း ျမန္မာစာေတြမွာ ၾကားညွပ္ ေရးသားျခင္းဟာ လိုအပ္ခ်က္တခုအရ ေပၚေပါက္လာပါတယ္။
အသုံးမ်ားနွင့္ေနၿပီးသား အဂၤလိပ္စကားလုံးေတြကို ျမန္မာအသံထြက္နဲ႔ တိုက္ရိုက္ေရးသားတာက ျပႆနာ မရိွလွေပမဲ့ အသုံးနည္းေနေသးတဲ့ တခ်ိဳ႔စကားလုံးေတြကိုေတာ့ ဖတ္တဲ့လူ နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ ဘယ္လို ေရးၾကမလဲ ဆိုတာ ေမးခြန္းတခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လက္ရိွ ေအာင္ျမင္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာမဂၢဇင္းေတြမွာ ေရးေနၾကတဲ့ စာေရးဆရာေတြထဲမွာလည္း အဂၤလိပ္စာလုံးကို မူရင္းအတုိင္း ေရးျခင္းနဲ႔ ျမန္မာအသံထြက္ စာလုံးေပါင္းပုံစံ ေရးျခင္းဆုိၿပီး ၀ိ၀ါဒေတြ ကြဲေနၾကတာကို သတိထားမိပါတယ္။
ဆိုလိုတာက Realism ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္စကားလုံးကို တခ်ိဳ႔ စာေရးဆရာေတြက သူ႔မူရင္းအတိုင္း Realism လုိ႔ ၾကားညွပ္ေရးေပမယ့္ တခ်ိဳ႔ဆရာေတြကေတာ့ ရီးရဲလစ္ဇင္ လို႔ ျမန္မာအသံထြက္ စာလုံးေပါင္းနဲ႔ ေရးပါတယ္။
က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ စာလုံးတုိင္းကို မူရင္း အဂၤလိပ္စာလုံးအတုိင္း ေရးတာက ဖတ္လုိ႔ မေကာင္းလွသလို ျမန္မာအသံထြက္ စာလုံးေပါင္းနဲ႔ ေရးလို႔ ဖတ္ရတာ အဆင္မေျပလွတဲ့ တခ်ိဳ႔ကိုေတာ့ မူရင္းအတုိင္း အဂၤလိပ္စာလုံးအတုိင္း ေရးတာ သင့္ေတာ္မယ္လုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အဂၤလိပ္စကားေတြကို သူ႔အသံထြက္ အတိအက်ရေအာင္ ျမန္မာစာနဲ႔ ျပန္ေရးဖုိ႔ဆုိတာဟာ မတူညီတဲ့ အကၡရာေတြရဲ့ အသံထြက္ပုံေတြေၾကာင့္ အခက္အခဲ ရိွပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ အရိွဆုံးကေတာ့ အနီးစပ္ဆုံးျဖစ္ေအာင္ ေရးဖုိ႔ပါပဲ။
` Bus ကို ျမန္မာ အသံထြက္နဲ႔ ဘယ္လိုေရးမလဲ´ လို႔ တေယာက္က ေမးဖူးပါတယ္။ က်ေနာ္က `ဘတ္စ္´ လို႔ ေျဖေတာ့ ေနာက္တေယာက္က `ဘပ္စ္ လို႔ေရးသင့္တယ္´ လို႔ ျငင္းပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူ႔အသံထြက္ အတိအက်အတုိင္း ေျပာေၾကးဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္ဟာမွ မွန္တယ္လုိ႔ ေျပာလို႔ မရပါဘူး။ `ဘတ္စ္´ က `t´ သံ ပါေနသလို `ဘပ္စ္´ က်ေတာ့လည္း `p´ သံ ပါေနပါတယ္။ `ဘာ့စ္´ လို႔ ေရးရင္လည္း အဆင္မေခ်ာျပန္ပါဘူး။
ျမန္မာ-အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ျပဳစုသူမ်ားကေတာ့ အဂၤလိပ္အသံကို ျမန္မာအကၡရာမ်ားနဲ႔ ေဖာ္ျပရာမွာ `အသံဖလွယ္မႈ´ ကို အခုလို ရွင္းလင္းထားတာကို ဖတ္မွတ္ရပါတယ္။
b - ဘ/ဗ
c - က/ခ (သို႔မဟုတ္) စ/ဆ
d - ဒ/ဓ
f - ျမန္မာသံ အတိအက် မရိွပါ၍ `ဖ´ အကၡရာသံျဖင့္ အနီးစပ္ဆုံး ေဖာ္ျပရပါသည္။ သုိ႔ရာတြင္ `f´ သံ ရေအာင္ ထြက္ရပါမည္။
g - ဂ/ဃ (သို႔မဟုတ္) ဂ်
h - ဟ (သို႔မဟုတ္) ဟထိုး
j - ဂ်
k - က/ခ
l - လ/ဠ
m - မ
n - န/ဏ
p - ပ/ဖ
q - ကြ (သို႔မဟုတ္) က/ခ
r - ရ (ယ ႏွင့္မတူပါ)
s - စ/ဆ
t - တ/ထ
v - ျမန္မာသံ အတိအက် မရိွပါ၍ `ဗ´ အကၡရာသံျဖင့္ အနီးစပ္ဆုံး ေဖာ္ျပရပါသည္။ သုိ႔ရာတြင္ `v´ သံ ရေအာင္ ထြက္ရပါမည္။
w - ၀ (သို႔မဟုတ္) ၀ဆြဲ
x - ကစ (သို႔မဟုတ္) ဇ/စ်
y - ယ (သို႔မဟုတ္) ယပင့္/ယရစ္
z - ဇ/စ်
အထက္ပါ အသံဖလွယ္ၾကပုံေတြကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဘာကိုသိႏိုင္သလဲ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔တေတြ အဂၤလိပ္စာလုံးေတြကို ျမန္မာအသံထြက္နဲ႔ ျမန္မာမႈျပဳ ေရးသားတဲ့အခါ မတူကြဲျပားတဲ့ ေရးဟန္ေတြ ထြက္ေပၚလာႏိုင္တယ္ ဆိုတာ သိႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ blog ကို တေယာက္က ဘေလာ့ လို႔ေရးခ်င္ ေရးေပမယ့္ ေနာက္တေယာက္က ဘေလာ့ခ္၊ ဘေလာ့ဂ္ စသျဖင့္ ေရးတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
အဂၤလိပ္စကားလုံးတခုကို ျမန္မာအသံထြက္နဲ႔ အသံဖလွယ္ေရးတာက စာလုံးတုိင္းအတြက္ေတာ့ မေကာင္းလွဘူးလုိ႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။ သိပ္ၿပီးရွည္လ်ားလြန္းတဲ့ စာလုံးေတြကို ျမန္မာအသံထြက္နဲ႔ ဖလွယ္မယ့္အစား သူ႔မူရင္းအတုိင္း အဂၤလိပ္စာလုံးေပါင္း အတိအက်နဲ႔ ၾကားညွပ္ေရးသားတာက ဖတ္ရတာ ပိုအဆင္ေျပမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဥပမာ pluralism ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို `ပလူရယ္လ္လစ္ဇင္´ လို႔ ရွဳပ္ေထြးရွည္လ်ားစြာ ျမန္မာအသံထြက္နဲ႔ ဖလွယ္ေရးသားမယ့္ အစား သူ႔မူရင္းအတုိင္း pluralism လို႔ ေရးတာက ပုိမို ရွင္းလင္းပါလိမ့္မယ္။
ျမန္မာလို အဓိပၸာယ္ ျပန္ဆို ေဖာ္ျပရင္ ဖတ္ရတာ အဆင္ေျပမယ္ ထင္တဲ့ စကားလုံးေတြကိုေတာ့ မလိုအပ္ဘဲနဲ႔ အဂၤလိပ္စာလုံးေပါင္းေတြ၊ အဲဒီ စာလုံးေပါင္းရဲ့ ျမန္မာအသံထြက္ေတြနဲ႔ မေရးသင့္ေတာ့ပါဘူး။
ေရးခဲ့တာ အတန္ငယ္ ရွည္လ်ားပါၿပီ။ ဖတ္ရတဲ့လူမွာလည္း ေခါင္းရွဳပ္ၿပီ ထင္ရဲ့။
ဒီပုိ႔စ္ဟာ က်ေနာ္ဘေလာ့ဂ္ရဲ့ တရာခုေျမာက္ ပို႔စ္ပါ။ ဒီဘေလာ့ဂ္ကို စတင္ေရးသားမိၿပီ ဆိုကတည္းက က်ေနာ့္ရဲ့ အခ်ိန္အေတာ္မ်ားမ်ားကို ဒီဘေလာ့ဂ္က သိမ္းယူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ေက်နပ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုရင္ က်ေနာ့္ရဲ့ အေတြးေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ဒီဘေလာ့ဂ္မွာ ေဖာ္ျပခြင့္ရပါတယ္။ က်ေနာ္ သီခ်င္း ကိုးပုဒ္ေရးျဖစ္ခဲ့တာ၊ ဒီဘေလာ့ဂ္က ပို႔စ္ေတြထဲက ကိုးပုဒ္ကို တျခားေသာ စာေစာင္ေတြမွာ ေဖာ္ျပခြင့္ ရခဲ့တာ၊ က်ေနာ္ေရးတာေတြကို တကူးတက လာဖတ္ေပးၿပီး အားေပးခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြေတြ ရခဲ့တာေတြအတြက္ က်ေနာ္ေပးလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ေက်နပ္မိပါတယ္။ ဒါေတြဟာ က်ေနာ္လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ႏိုင္ဖုိ႔ အားအင္ေတြလို႔ ခံယူပါတယ္။
တရာျပည့္ ပို႔စ္ေလးနဲ႔ အတူ..
ဟိုးေရွ႔မွာ …. ပန္းတုိင္ရိွတယ္၊ လာ…. သြားၾကစို႔။
အခ်ိန္ကာလ ေရြ႔လ်ားမႈနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ ေလာကႀကီးရဲ့ ပစၥကၡအေျခအေနေတြကလည္း ေျပာင္းလဲလို႔ ေနပါတယ္။ မေန႔ကနဲ႔ ဒီေန႔ မတူေတာ့သလုိ မႏွစ္ကနဲ႔ ဒီႏွစ္သည္လည္း အပုံအပင္ႀကီး ကြာျခားသြားခဲ့ပါၿပီ။
အင္တာနက္မွာ ျမန္မာဘာသာနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ေတြ ဘယ္အခ်ိန္ကာလေလာက္ကတည္းက စတင္ေပၚေပါက္ေနတယ္ ဆိုတာ အတတ္မေျပာႏိုင္ေပမယ့္ က်ေနာ္ ဘေလာ့ဂ္ စတင္ေရးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီယဥ္ေက်းမႈက အေတာ္ႀကီးကို က်ယ္ျပန္႔ေနပါၿပီ။ အခုဆုိရင္ေတာ့ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေတြ တစတစနဲ႔ မ်ားျပားလာလိုက္တာ ဘေလာ့ဂ္နာမည္ေတြက အစုံစုံ၊ ေရးဟန္ေတြက အဖုံဖုံနဲ႔ မိုးဦးစကာလမွာ ဖက္ဆြတ္မိႈပြင့္ကေလးမ်ား အၿပိဳင္းအရုိင္း ေပါက္သည့္အလားပါပဲ။
ျမန္မာဘာသာန႔ဲ ဘေလာ့ဂ္ေတြ မ်ားလာျခင္းရဲ့ အခ်က္ေပါင္း မ်ားစြာရိွတဲ့ အထဲက က်ေနာ္ျမင္မိတဲ့ အခ်က္တခုကေတာ့ ျမန္မာလူငယ္ေတြ စာေတာ္ေတာ္ ေရးၾကတာပါ။ စာေရးလိုသူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားၾကတာပါ။ ဒါဟာ ဘေလာ့ဂ္ ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားလာျခင္းရဲ့ တုိးတက္မႈ ျပယုဂ္ တခုပါပဲ။ အခုဆိုရင္ လူငယ္ေတြ စုစည္းၿပီး ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ စာအုပ္ထုတ္ၾကဖုိ႔ အားထုတ္ စိုင္းျပင္းေနၾကပါၿပီ။ အားရစရာပါ။
က်ေနာ္တို႔တေတြ စာတပုဒ္ေရးသားရာမွာ ျမန္မာလို ေရးသားၾကတယ္ ဆိုေပမယ့္ အမ်ိဳးမေတာ္ခ်င္လည္း ေတာ္ေနရတာကေတာ့ အဂၤလိပ္စာလုံး အခ်ိဳ႔ကိုပါ။ ျမန္မာလို ဘယ္ေလာက္ပဲ ေရးခ်င္ေနပါေစ၊ တခ်ိဳ႔ေသာေနရာေတြမွာေတာ့ အဂၤလိပ္စာလုံးေတြနဲ႔ ဘယ္လိုမွ ကင္းကြာလို႔ မရတဲ့ အေနအထားေတြကို ပိုေတြ႔လာရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အဂၤလိပ္စာလုံးေတြကို ေမြးစားထားတဲ့ ျမန္မာ အသုံးတခ်ိဳ႔ကလည္း အေတာ္ေလးကို တြင္က်ယ္ေနပါၿပီ။ ဥပမာ- ကား၊ ဆိုင္ကယ္၊ ဒရိုက္ဘာ၊ ဒါရိုက္တာ၊ ေဘာလုံး ……။
တခါတေလက်ေတာ့ က်ေနာ္တေယာက္ထဲ ေတြးမိတာ တခုရိွပါတယ္။ ျမန္မာစာေရးတာပဲဟာ၊ အားလုံးကို ျမန္မာလို ျမန္မာစာလုံးသက္သက္ခ်ည္း ေရးေတာ့ ဘာျဖစ္မတုန္း ဆိုတဲ့ အေတြးပါ။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေတာ္ေတာ္ကို ကပ္သီးကပ္သတ္ ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ရွဳပါ။
`ေဘာလုံးပြဲ ေနာက္က်မည္ကို စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ ဆိုင္ကယ္ကို အျပင္းေမာင္းလာေသာ ေမာင္လွမွာ ကံေကာင္းလွစြာပင္ ကားျဖင့္ မတိုက္မိေလေတာ့သည္။ ဘရိတ္အုပ္ ျမန္ေသာေၾကာင့္သာ သက္သာရာရေလသည္။´
အထက္ပါ စာပုိဒ္က ျမန္မာစာလုံး မဟုတ္တဲ့ စကားလုံးေတြကို ျမန္မာလို အတိအက် ေရးမယ္ဆိုပါစို႔-
`ေလထိုးထားေသာ လုံး၀န္းသည့္ အလုံးကို ကန္ေက်ာက္ ကစားၾကသည့္ ပြဲ ေနာက္က်မည္ကို စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ စက္တပ္ႏွစ္ဘီးယာဥ္ကို အျပင္းေမာင္းလာေသာ ေမာင္လွမွာ ကံေကာင္းလွစြာပင္ စက္တပ္ေလးဘီးယာဥ္ျဖင့္ မတိုက္မိေလေတာ့သည္။ ရပ္တန္႔ေစသည့္ ကိရိယာကို အသုံးခ် ျမန္ေသာေၾကာင့္သာ သက္သာရာရေလသည္။´
ကဲ..၊ ဘယ္ေလာက္မ်ား ကိုးရို႔ကားယား ႏိုင္လုိက္ပါ့မလဲ။
အဲဒီေတာ့ အဂၤလိပ္စာလုံး အသုံးတခ်ိဳ႔ကို သူ႔မူရင္း အသံထြက္အတုိင္း ျမန္မာစာေတြမွာ ၾကားညွပ္ ေရးသားျခင္းဟာ လိုအပ္ခ်က္တခုအရ ေပၚေပါက္လာပါတယ္။
အသုံးမ်ားနွင့္ေနၿပီးသား အဂၤလိပ္စကားလုံးေတြကို ျမန္မာအသံထြက္နဲ႔ တိုက္ရိုက္ေရးသားတာက ျပႆနာ မရိွလွေပမဲ့ အသုံးနည္းေနေသးတဲ့ တခ်ိဳ႔စကားလုံးေတြကိုေတာ့ ဖတ္တဲ့လူ နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ ဘယ္လို ေရးၾကမလဲ ဆိုတာ ေမးခြန္းတခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လက္ရိွ ေအာင္ျမင္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာမဂၢဇင္းေတြမွာ ေရးေနၾကတဲ့ စာေရးဆရာေတြထဲမွာလည္း အဂၤလိပ္စာလုံးကို မူရင္းအတုိင္း ေရးျခင္းနဲ႔ ျမန္မာအသံထြက္ စာလုံးေပါင္းပုံစံ ေရးျခင္းဆုိၿပီး ၀ိ၀ါဒေတြ ကြဲေနၾကတာကို သတိထားမိပါတယ္။
ဆိုလိုတာက Realism ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္စကားလုံးကို တခ်ိဳ႔ စာေရးဆရာေတြက သူ႔မူရင္းအတိုင္း Realism လုိ႔ ၾကားညွပ္ေရးေပမယ့္ တခ်ိဳ႔ဆရာေတြကေတာ့ ရီးရဲလစ္ဇင္ လို႔ ျမန္မာအသံထြက္ စာလုံးေပါင္းနဲ႔ ေရးပါတယ္။
က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ စာလုံးတုိင္းကို မူရင္း အဂၤလိပ္စာလုံးအတုိင္း ေရးတာက ဖတ္လုိ႔ မေကာင္းလွသလို ျမန္မာအသံထြက္ စာလုံးေပါင္းနဲ႔ ေရးလို႔ ဖတ္ရတာ အဆင္မေျပလွတဲ့ တခ်ိဳ႔ကိုေတာ့ မူရင္းအတုိင္း အဂၤလိပ္စာလုံးအတုိင္း ေရးတာ သင့္ေတာ္မယ္လုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အဂၤလိပ္စကားေတြကို သူ႔အသံထြက္ အတိအက်ရေအာင္ ျမန္မာစာနဲ႔ ျပန္ေရးဖုိ႔ဆုိတာဟာ မတူညီတဲ့ အကၡရာေတြရဲ့ အသံထြက္ပုံေတြေၾကာင့္ အခက္အခဲ ရိွပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ အရိွဆုံးကေတာ့ အနီးစပ္ဆုံးျဖစ္ေအာင္ ေရးဖုိ႔ပါပဲ။
` Bus ကို ျမန္မာ အသံထြက္နဲ႔ ဘယ္လိုေရးမလဲ´ လို႔ တေယာက္က ေမးဖူးပါတယ္။ က်ေနာ္က `ဘတ္စ္´ လို႔ ေျဖေတာ့ ေနာက္တေယာက္က `ဘပ္စ္ လို႔ေရးသင့္တယ္´ လို႔ ျငင္းပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူ႔အသံထြက္ အတိအက်အတုိင္း ေျပာေၾကးဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္ဟာမွ မွန္တယ္လုိ႔ ေျပာလို႔ မရပါဘူး။ `ဘတ္စ္´ က `t´ သံ ပါေနသလို `ဘပ္စ္´ က်ေတာ့လည္း `p´ သံ ပါေနပါတယ္။ `ဘာ့စ္´ လို႔ ေရးရင္လည္း အဆင္မေခ်ာျပန္ပါဘူး။
ျမန္မာ-အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ျပဳစုသူမ်ားကေတာ့ အဂၤလိပ္အသံကို ျမန္မာအကၡရာမ်ားနဲ႔ ေဖာ္ျပရာမွာ `အသံဖလွယ္မႈ´ ကို အခုလို ရွင္းလင္းထားတာကို ဖတ္မွတ္ရပါတယ္။
b - ဘ/ဗ
c - က/ခ (သို႔မဟုတ္) စ/ဆ
d - ဒ/ဓ
f - ျမန္မာသံ အတိအက် မရိွပါ၍ `ဖ´ အကၡရာသံျဖင့္ အနီးစပ္ဆုံး ေဖာ္ျပရပါသည္။ သုိ႔ရာတြင္ `f´ သံ ရေအာင္ ထြက္ရပါမည္။
g - ဂ/ဃ (သို႔မဟုတ္) ဂ်
h - ဟ (သို႔မဟုတ္) ဟထိုး
j - ဂ်
k - က/ခ
l - လ/ဠ
m - မ
n - န/ဏ
p - ပ/ဖ
q - ကြ (သို႔မဟုတ္) က/ခ
r - ရ (ယ ႏွင့္မတူပါ)
s - စ/ဆ
t - တ/ထ
v - ျမန္မာသံ အတိအက် မရိွပါ၍ `ဗ´ အကၡရာသံျဖင့္ အနီးစပ္ဆုံး ေဖာ္ျပရပါသည္။ သုိ႔ရာတြင္ `v´ သံ ရေအာင္ ထြက္ရပါမည္။
w - ၀ (သို႔မဟုတ္) ၀ဆြဲ
x - ကစ (သို႔မဟုတ္) ဇ/စ်
y - ယ (သို႔မဟုတ္) ယပင့္/ယရစ္
z - ဇ/စ်
အထက္ပါ အသံဖလွယ္ၾကပုံေတြကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဘာကိုသိႏိုင္သလဲ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔တေတြ အဂၤလိပ္စာလုံးေတြကို ျမန္မာအသံထြက္နဲ႔ ျမန္မာမႈျပဳ ေရးသားတဲ့အခါ မတူကြဲျပားတဲ့ ေရးဟန္ေတြ ထြက္ေပၚလာႏိုင္တယ္ ဆိုတာ သိႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ blog ကို တေယာက္က ဘေလာ့ လို႔ေရးခ်င္ ေရးေပမယ့္ ေနာက္တေယာက္က ဘေလာ့ခ္၊ ဘေလာ့ဂ္ စသျဖင့္ ေရးတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
အဂၤလိပ္စကားလုံးတခုကို ျမန္မာအသံထြက္နဲ႔ အသံဖလွယ္ေရးတာက စာလုံးတုိင္းအတြက္ေတာ့ မေကာင္းလွဘူးလုိ႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။ သိပ္ၿပီးရွည္လ်ားလြန္းတဲ့ စာလုံးေတြကို ျမန္မာအသံထြက္နဲ႔ ဖလွယ္မယ့္အစား သူ႔မူရင္းအတုိင္း အဂၤလိပ္စာလုံးေပါင္း အတိအက်နဲ႔ ၾကားညွပ္ေရးသားတာက ဖတ္ရတာ ပိုအဆင္ေျပမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဥပမာ pluralism ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို `ပလူရယ္လ္လစ္ဇင္´ လို႔ ရွဳပ္ေထြးရွည္လ်ားစြာ ျမန္မာအသံထြက္နဲ႔ ဖလွယ္ေရးသားမယ့္ အစား သူ႔မူရင္းအတုိင္း pluralism လို႔ ေရးတာက ပုိမို ရွင္းလင္းပါလိမ့္မယ္။
ျမန္မာလို အဓိပၸာယ္ ျပန္ဆို ေဖာ္ျပရင္ ဖတ္ရတာ အဆင္ေျပမယ္ ထင္တဲ့ စကားလုံးေတြကိုေတာ့ မလိုအပ္ဘဲနဲ႔ အဂၤလိပ္စာလုံးေပါင္းေတြ၊ အဲဒီ စာလုံးေပါင္းရဲ့ ျမန္မာအသံထြက္ေတြနဲ႔ မေရးသင့္ေတာ့ပါဘူး။
ေရးခဲ့တာ အတန္ငယ္ ရွည္လ်ားပါၿပီ။ ဖတ္ရတဲ့လူမွာလည္း ေခါင္းရွဳပ္ၿပီ ထင္ရဲ့။
ဒီပုိ႔စ္ဟာ က်ေနာ္ဘေလာ့ဂ္ရဲ့ တရာခုေျမာက္ ပို႔စ္ပါ။ ဒီဘေလာ့ဂ္ကို စတင္ေရးသားမိၿပီ ဆိုကတည္းက က်ေနာ့္ရဲ့ အခ်ိန္အေတာ္မ်ားမ်ားကို ဒီဘေလာ့ဂ္က သိမ္းယူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ေက်နပ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုရင္ က်ေနာ့္ရဲ့ အေတြးေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ဒီဘေလာ့ဂ္မွာ ေဖာ္ျပခြင့္ရပါတယ္။ က်ေနာ္ သီခ်င္း ကိုးပုဒ္ေရးျဖစ္ခဲ့တာ၊ ဒီဘေလာ့ဂ္က ပို႔စ္ေတြထဲက ကိုးပုဒ္ကို တျခားေသာ စာေစာင္ေတြမွာ ေဖာ္ျပခြင့္ ရခဲ့တာ၊ က်ေနာ္ေရးတာေတြကို တကူးတက လာဖတ္ေပးၿပီး အားေပးခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြေတြ ရခဲ့တာေတြအတြက္ က်ေနာ္ေပးလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ေက်နပ္မိပါတယ္။ ဒါေတြဟာ က်ေနာ္လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ႏိုင္ဖုိ႔ အားအင္ေတြလို႔ ခံယူပါတယ္။
တရာျပည့္ ပို႔စ္ေလးနဲ႔ အတူ..
ဟိုးေရွ႔မွာ …. ပန္းတုိင္ရိွတယ္၊ လာ…. သြားၾကစို႔။
ကလိုေစးထူး
6 comments:
အသံဖလွယ္ေရးတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ က်မလည္း တခါတခါ အေတြးေခါင္တတ္တယ္။
ဥပမာေျပာရရင္ … ကြန္ပ်ဴတာ နဲ႔ ကြန္ျပဴတာ ဘယ္လိုေပါင္းတာက မွန္သလဲေပါ့။ ပင့္ရမလား ရစ္ရမလား။ က်မကေတာ့ ပင့္တာကိုႀကိဳက္တယ္။ ဘာေၾကာင့္တုန္းဆိုေတာ့ computer ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ၾကည့္ရင္ comp = ကြန္႔ပ္, uter = ယူတာ၊
ကြန္႔ပ္ယူတာ = ကြန္ပယူတာ = ကြန္ပ်ဴတာ ဆိုေတာ့ ယပင့္နဲ႔ေရးတာမ်ား ပိုမွန္ေလမလားလို႔ ထင္မိတယ္။ ယပင့္သည္ ယပက္လက္ကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး ရရစ္က ရေကာက္ကို ကိုယ္စားျပဳတယ္မဟုတ္လား။
ဒီေတာ့ ကြန္ျပဴတာ ဆိုရင္ ကြန္ပ႐ူတာ ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ကိုသံလြင္က ကြန္ျပဴတာ လို႔ အျမဲေရးတတ္သလားလို႔ပါ။ :P
ေနာက္တခု v ကို ဗ၊ f ကို ဖ နဲ႔ အသံ ဖလွယ္တဲ့ေနရာမွာလည္း ဆရာဆူဒိုနင္ ေရးေလ့ရွိတာကို သြားသတိရမိေသးတယ္။ သူက ဟထိုးေတြထည့္ေရးတယ္။ ဥပမာ Finland ႏိုင္ငံဆို ဖဦးထုတ္သံ တိတိက်က်နဲ႔ဆို ဖတ္ရတာ သိပ္အဆင္မေျပဘူးေလ။ သူေရးတာက ဒီလို “ဖွင္လန္” တဲ့။ video ကေတာ့ “ဗွီဒီယို”ေပါ့ .. အဲဒီလို။ က်မနည္းအတိုင္းသာ စာလံုးေတြကို ျဖန္႔ေရးၾကည့္ရင္ ဖဟင္လန္ တို႔ ဗဟီဒီယို တို႔ ျဖစ္ကုန္မလား မသိဘူး။ :D
ထင္ျမင္ခ်က္ေရးတာလည္း နည္းနည္းရွည္သြားၿပီ … ဆိုေတာ့ကာ … လက္ကို ရပ္တန္႔ေစတဲ့ ကရိယာေလး အသံုးခ်ၿပီး ရပ္တန္႔လိုက္ပါေတာ့မယ္။
မရပ္တန္႔ခင္ … ၁၀၀-ျပည့္ စာအတြက္ ဆုေတာင္းလိုက္ပါရေစအံုး။
ဘန္နာေပၚက ငွက္ကေလးေတြလို ကိုသံလြင္ ရည္ရြယ္ရာ ပန္းတိုင္ဆီသို႔ ပ်ံသန္းႏိုင္ပါေစ …။
ရာျပည့္မွသည္ …ေထာင္၊ ေသာင္း၊ သိန္း၊ သန္း မက … ကဗ်ာ၊ စာေပ၊ သီခ်င္းမ်ားကို ဆက္လက္ ဖန္တီးႏိုင္ပါေစ … ။
***
အစဥ္ အားေပးလ်က္ …
ေမဓာ၀ီ
12th April, 2007
10:45 am
ေလလံုးပြဲ ေနာက္က်မည္စိုး၍ စက္တပ္ဘီးကို အျပင္းေမာင္းလာေသာ ေမာင္လွမွာ ကံေကာင္းေထာက္မ၍သာ ေလးဘီးစက္ယာဥ္နဲ႔ မတိုက္မိခဲ့ပါ။ အခ်ိန္မီ အ႐ွိန္ထိန္းႏိုင္၍သာ သက္သာရာရေပတယ္။
အဲဒီလိုေရးရင္ေကာ ဘယ္လိုေနမလဲ၊ တုိေတာ့သြားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုေရးပံုမ်ိဳး ဒီေန႔မွာ မသံုးၾကတဲ့အတြက္ ရယ္ရတဲ့ ပံုစံနဲ႔ ေနာက္စပ္စပ္သေဘာကေတာ့ က်န္ေနဆဲပဲ။ :D ကၽြန္ေတာ္တခါက Myanmar Teashop Forum မွာ forum ကို စကား၀ိုင္း (ဇဂ၀ိုင္း)၊ administrator ကို ၀ိုင္းခ်ဳပ္၊ moderator ကို ၀ိုင္းထိန္း လို႔ ဖလွယ္ေတာ့ လူေတြရယ္ၾကတယ္ဗ်။ :)) အခုလည္း အဲဒီလိုပဲ ျဖစ္ေနတာေပါ့။
စကားမစပ္ ျမန္မာအသင္းကန္မယ့္ “ေလလံုးပြဲေလးမ်ား” အခုတေလာ မ႐ွိဘူးလားဗ်ာ၊ မၾကည့္ျဖစ္တာၾကာၿပီ။
ျမန္မာလို အတိက် ေရးထားတဲ့ စာပိုဒ္ကိုျကည့္ျပီး ျပံဳးမိတယ္ ။ အမွန္၀န္ခံရရင္ ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ အဂၤလိပ္စကားလံုးကို ျမန္မာလို ျပဳရတာ ၊ ေနာက္ ဖတ္ျကည့္ျပီး ဘာကိုေျပာေနပါလိမ့္လို့ စဥ္းစားရတာ အေတာ္ခဲယဥ္းပါတယ္ ။ ကိုကလိုေစထူး အခုလို ပို့စ္အရွည္ျကီးေရးေပးတာ ေက်းဇူးပဲ ။ အဂၤလိပ္အသံထြက္ကို ျမန္မာလိုျပဳတာနဲ့ ပတ္သက္လို့ ဗဟုသုတ အေတာ္ရသြားျပီ ။
၁၀၀ေျမာက္ ပို့စ္အျပီး ပန္းတိုင္သို့ ရႊင္လမ္းခ်မ္းေျမ့စြာ ဆက္ေလွ်ာက္လွမ္း နိုင္ပါေစရွင္ ။
က်ေနာ္မေလးရွားမွာရွိတုန္းက ကြာလာလမ္ပူက တခ်ိဳ႕ရပ္ကြက္ေတြရဲ့အသံထြက္ေတြမွာ ျမန္မာလို အတိအက် အသံထြက္လို႔မရတာေတြ ရွိခဲ့ဘူးတယ္။ ဥပမာ Puchong ဆိုတဲ့ ရပ္ကြက္ကို ျမန္မာလို အားရပါးရ ‘ပူေခ်ာင္း’ လို႔ထြက္တဲ့သူရွိသလို၊ ‘ပူခ်ဴန္း’ လို႔ ေခၚတဲ့သူလည္း ရွိၾကတယ္။ တကယ့္ေဒသခံေတြထြက္တဲ့အသံက ျမန္မာလို လုိက္ေရးလို႔မရတဲ့ ‘ေခ်ာင္း’ နဲ႔ ‘ခ်ဴန္း’ ၾကားထဲက အသံကို ထြက္ပါတယ္။ ေနာက္ ကြာလာလမ္ပူရဲ့ မီးအိမ္နီရပ္ကြက္ျဖစ္တဲ့ Chowkit ကိုလည္း ျမန္မာက ‘ေခ်ာင္ကစ္’ လို႔ အားရပါးရေခၚပါတယ္။ အမွန္က ‘ေခ်ာင္’ နဲ႔ ‘ေခ်ာ္’ ၾကားထဲက အသံပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ အခ်ီအခ် ျမန္မာလို ေျပာေနၾကတာကုိ ေဘးကနားေထာင္ေနတဲ့ တရုတ္ စူပါဗိုက္စာ (တုိက္ရုိက္ပဲ အသံဖလွယ္လိုက္တယ္ဗ်ာ) က မင္းတို႔စကားေျပာတာ ဂ်ပန္ေတြစကားေျပာတာနဲ႔ တူတယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ေပးဖူးတယ္။ ဒါက သူ႔အျမင္သာျဖစ္ပါ ေၾကာင္း၊ မိမိတို႔ႏွင့္မသက္ဆိုင္ပါေၾကာင္း၊ မိမိတို႔ႏွင့္ဆိုင္ပါက သတင္းစာဆရာႀကီးမ်ားကို အသိေပးမွာျဖစ္ပါေၾကာင္း။ (ေဆာရီးဗ်ာ၊ ေျပာရင္းနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ေလရွည္သြားတယ္)
စဥ္းစားစရာပဲဗ်ာ ေနာက္မွ ကြၽန္ေတာ္လဲ ပို႕တင္ဦးမယ္
ကိုကလိုေစးထူး။ စိတ္၀င္စားဖို႕ေကာင္းပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ ၉တန္း၁၀တန္းေလာက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ ေျပာတာေလးေတြ ျပန္မွတ္မိတယ္ခင္ဗ်။ ျခြင္းခ်က္႐ွိတာေတြက ႐ိွမယ္။ မ႐ွိတာေတြက မ႐ွိဘူးဆိုတာေလးပါ။ ဒီစကားမွာလည္း ျခြင္းခ်က္႐ွိခ်င္ ႐ွိမွာေပါ့ေနာ္။
ဘာသာျပန္သင့္တာက ျပန္ရမယ္။ မျပန္ဘဲဒီအတုိင္း ထားသင့္တာက ထားရမယ္လို႕ပဲ ထင္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လုိစကားလံုးမ်ိဳးကို ျပန္သင့္တယ္။ ဘယ္လိုစကားလံုးမ်ိဳးကုိ မျပန္သင့္ဘူးလဲဆိုတာ နည္းနည္း ေျပာရခက္မယ္ထင္ပါတယ္ခင္ဗ်။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဟုိအရင္ကတည္းက ျမန္မာစာက အျခားစကားေတြကေန စကားလံုးေတြေမြးစားခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာစကားကေတာ့ ေပ်ာက္မသြားခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခုေခတ္မွာက အရင္ေခတ္နဲ႕ မတူျပန္ဘူးလို႕ ထင္ပါတယ္။ ေမြးစားရမယ့္စကားလံုး ေတြ အရမ္းမ်ားလာသလို ဘာသာျပန္ဖို႕လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးခက္လာတယ္ထင္ပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ ပတ္သတ္တဲ့ စကားလံုးေတြေတာင္ မနည္းဘူးမဟုတ္လားခင္ဗ်ာ။
Post a Comment