အေမရိကန္ ႏိုင္ငံမွာ ကမၻာအရပ္ရပ္ကေန ေရာက္လာၾကတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြကို ျပန္လည္ ေနရာခ်ထားေရးအတြက္ အကူအညီေပးတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ (LSS လို အဖြဲ႔မ်ိဳး) ဆယ္ဖြဲ႔ရိွပါတယ္။ အဲဒီ အဖြဲ႔ဆယ္ဖြဲ႔ဟာ ၀ါရွင္တန္ၿမိဳ႔မွာ တပတ္တႀကိမ္ အၿမဲ အစည္းအေ၀းထိုင္ၿပီးေတာ့ အေမရိကန္ကို ေရာက္လာၾကမယ့္ ဒုကၡသည္ေတြကို အဆင္ေျပ သင့္ေတာ္ရာ ျပည္နယ္ေတြမွာ ေနရာခ်ေပးဖို႔ တာ၀န္ခြဲေ၀ ယူၾကပါတယ္။
ဒုကၡသည္ အေတာ္မ်ားမ်ား ထင္မွတ္ေလ့ ရိွတာကေတာ့ တတိယႏိုင္ငံဆိုတာဟာ သူတို႔ရဲ့ အတိတ္ေဟာင္းက ဒုကၡ၊ သုကၡေတြ အားလုံးရဲ့ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာေနရာ ဒါမွမဟုတ္ အပူအပင္အားလုံး မွန္သမွ် ဘာမွမရိွေတာ့တဲ့ ေနရာလို႔ ထင္ေလ့ ရိွတတ္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္မွာကေတာ့ တတိယႏိုင္ငံဆိုတာဟာ သုည ျဖစ္ေနတဲ့ ဘ၀တခုကို တစ္ကေန ျပန္စႏိုင္ဖို႔အတြက္ ယုံၾကည္မႈ အစပ်ိဳးေပးလိုက္တဲ့ ေနရာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်က္ကို တျခားေသာ ႏိုင္ငံေတြထက္ ပုိမိုသိသာ ထင္ရွားေပၚလြင္ေစတာကေတာ့ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံပါပဲ။
ေနာ္ေ၀လို ႏိုင္ငံမ်ိဳးကို ေရာက္သြားတဲ့ ဒုကၡသည္တေယာက္အေနနဲ႔ ဘယ္တုန္းကမွ မရင္းႏွီးဖူးတဲ့ ေနာ္ေ၀ ဘာသာစကားကို သင္ယူျခင္းသည္သာ ပထမဦးဆုံး အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ေပမယ့္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံကို ေရာက္တဲ့ ဒုကၡသည္အတြက္ကေတာ့ မိမိေျခေထာက္ေပၚ မိမိ ျမန္ႏိုင္သထက္ ျမန္ျမန္ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းဟာ အဓိက အေရးအႀကီးဆုံးပါ။
အေမရိကန္ ႏိုင္ငံကုိ ေရာက္လာတဲ့ ဒုကၡသည္ တေယာက္ကို အစိုးရစရိတ္နဲ႔ တကယ္တမ္း တရား၀င္ ေထာက္ပ့ံေပးတာဟာ သုံးလတာမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခၽြင္းခ်က္အားျဖင့္ေတာ့ က်ေနာ္ အထက္က တင္ျပခဲ့တဲ့ အဖြဲ႔ဆယ္ဖြဲ႔အျပင္ ဘုရားရိွခိုးေက်ာင္းေတြရဲ့ ေထာက္ပ့ံေပးျခင္းကုိပါ ရရိွတဲ့ မိသားစု တခ်ိဳ႔ကေတာ့ အဲဒီ ဘုရားရိွခိုးေက်ာင္းေတြရဲ့ အနီးကပ္ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းကို ခံရေလ့ရိွတာမို႔ တျခားေသာ မိသားစုေတြထက္ အခြင့္အေရး ပိုမို သာလြန္တာ ရိွပါတယ္။ ေနာ္ေ၀ကေတာ့ သုံးႏွစ္ကေန ငါးႏွစ္အထိ ေထာက္ပ့ံေပးထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
***
ဒီေန႔ဟာ က်ေနာ့္ အလုပ္ရဲ့ ေပးေဒးပါ။
ညေနေစာင္းလုေတာ့ အလုပ္ရွင္က က်ေနာ့္ကို ခ်က္လက္မွတ္လာေပးရင္းနဲ႔ သူ မေန႔ညက ၾကည့္ခဲ့ရတယ္ ဆိုတဲ့ တီဗြီ အစီအစဥ္ တခုကို အခုလို ေျပာျပပါတယ္…
`မေန႔ညက ၾကည့္ရတဲ့ အစီအစဥ္တခုမွာ ငါေတြ႔ခဲ့တာ မင္းတုိ႔ ႏိုင္ငံက ဒုကၡသည္ တေယာက္ရဲ့ အင္တာဗ်ဴးတခုကြ´
`ဟုတ္လား၊ ေျပာျပပါအုံး´
`သူက ထိုင္းနယ္စပ္ ဒုကၡသည္ စခန္းကေန ထြက္လာရတာတဲ့၊ တခ်ိန္လုံးလုံး ဒုကၡသည္ စခန္းမွာပဲ ေနခဲ့ရေတာ့ တို႔ႏိုင္ငံကို လာခြင့္ရလို႔ အျပင္ေလာကကို ထြက္လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျမင္ျမင္သမွ်အရာ အားလုံးဟာ သူ႔အတြက္ အ့ံၾသစရာ၊ ထူးဆန္းစရာပဲ ျဖစ္ေနတယ္တဲ့။ ဗန္ေကာက္ ေလဆိပ္ထဲကို ေရာက္သြားတဲ့ အခါမွာဆိုရင္ သူေတြ႔ရတဲ့ အေဆာက္အဦေတြဟာ သူ႔တသက္မွာ တခါမွ မျမင္ဖူးခဲ့ဘူးတဲ့။ အေမရိကန္ ေရာက္တဲ့အခါမွာလဲ ေတြ႔သမွ်၊ ျမင္သမွ် အရာရာတုိင္းဟာ သူ႔အတြက္ အထူးအဆန္းခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေနတယ္တဲ့´
ဟုတ္ပါတယ္။ သုံးစြဲတဲ့ အသုံးအေဆာင္က စလို႔ ေတြ႔သမွ်၊ျမင္သမွ် အရာအားလုံးလိုလိုဟာ အသစ္အဆန္းေတြခ်ည္းသာ ျဖစ္ေနတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြအဖို႔ မိမိေရာက္သြားတဲ့ ေနရာမွာ အေျခက်ဖို႔၊ တနည္းအားျဖင့္ အဲဒီမွာ ရိွႏွင့္ၿပီးသား လူေနမႈစ႐ိုက္နဲ႔ အံ၀င္ေအာင္ ေနထုိင္ရတာဟာ အခက္အခဲေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာေတာ့ ရိွပါတယ္။
ဘယ္ႏိုင္ငံကို ေရာက္တဲ့ ဒုကၡသည္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အရင္ဦးဆုံး ရင္ဆိုင္ရတဲ့ အခက္အခဲကေတာ့ ဘာသာစကားပါ။ တတိယႏိုင္ငံေရာက္ ဒုကၡသည္ အမ်ားစုအေနနဲ႔ အေျခခံအလုပ္ေတြမွာသာ မ်ားေသာအားျဖင့္ အလုပ္ရေလ့ရိွတဲ့ အခ်က္ဟာလည္း ေရာက္သြားတဲ့ ႏိုင္ငံမွာ သုံးစြဲေနတဲ့ ဘာသာစကားကုိ မတတ္ကၽြမ္းျခင္းဟာ အဓိကအခ်က္ တခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္အလုပ္ရွင္က တခါေျပာဖူးတာကေတာ့…
`လူတေယာက္ကြာ၊ အလုပ္သိပ္လုပ္တယ္။ အလုပ္လဲ ပုံမွန္လာဆင္းမယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက ငါေျပာတာ နားမလည္ရင္ ငါက ဘာကို သြားခုိင္းလို႔ရမလဲ´
ဘာအလုပ္ပဲ လုပ္ရလုပ္ရ၊ လုပ္ႏိုင္တယ္ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ဆီက စကားေတာ့ မတတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံး နည္းလမ္းဟာ အဲဒီဘာသာစကားကို တတ္ေအာင္ သင္ျခင္းပါပဲ။ က်ေနာ့္အလုပ္ထဲမွာဆိုရင္ က်ေနာ္ အလုပ္သြင္းေပးထားတဲ့ ကရင္ အကုိႀကီး ႏွစ္ေယာက္ဟာ အဂၤလိပ္စကားကို လုံး၀မေျပာတတ္တဲ့ အတြက္ နည္းပညာနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ အလုပ္မွာ မလုပ္ရဘဲ ပုိၿပီးပင္ပန္းတဲ့ အလုပ္ကိုပဲ လုပ္ရပါတယ္။ အလုပ္၀င္တာ တႏွစ္ေက်ာ္ၾကာသည့္ တုိင္ေအာင္ အလုပ္၀င္ခါစက လုပ္ရတဲ့ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္မွာပဲ လုပ္ေနရဆဲပါ။ လုပ္ခတိုးေပးဖုိ႔ကိုလဲ အလုပ္ရွင္က အင္တင္တင္ လုပ္ခ်င္ပါတယ္။ မတိုးမျဖစ္ တိုးေပးလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ တနာရီကို လုပ္ခ တေဒၚလာ တိုးေပးရမယ့္ ေနရာမွာ ၇၅ ဆင့္ပဲ တိုးေပးတာမ်ိဳး လုပ္ပါတယ္။ ဘာသာစကားမတတ္ျခင္းေၾကာင့္ ဆုံးရွဳံးရတဲ့ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ အခ်က္ေတြ ရိွပါေသးတယ္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံကို ေရာက္လာၾကတဲ့ ဒုကၡသည္ ၁၀ ေယာက္အနက္ ၅ ေယာက္ေလာက္မွာ ေတြ႔ရေလ့ ရိွတာ ေနာက္တခုကေတာ့ ဘယ္ကမွန္း မသိတဲ့ အခ်က္အလက္ အမွားေတြကို သူတို႔က သိႏွင့္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ- အေမရိကန္ေရာက္ရင္ ဘာမွ လုပ္စရာမလိုေတာ့ဘူး၊ ေဆးေဆးေဆးေဆး ေန႐ုံပဲ။ ဟိုေရာက္တာနဲ႔ အလုပ္မရိွလဲ အစိုးရေကၽြးတာကို ေအးေအးေဆးေဆး ထုိင္စားလုိ႔ရတယ္။ ဆိုတာမ်ိဳးေတြအျပင္ အျခားေသာ အခ်က္အလက္အမွား မ်ားစြာကို သူတို႔က သိေနေလ့ရိွပါတယ္။ အမွန္တကယ္ကေတာ့ အဲဒီလို မဟုတ္ပါဘူး။
ဆက္ရန္…
5 comments:
ယခုုလိုု ပညာေပးတင္ျပေပးတာ ကုုသိုုလ္ရပါတယ္။
အဂၤလိပ္စာကိုု အားလုုံးသင္ၾကပါလိုု ့အၾကံေပးလိုုပါတယ္။
ကလိုုေစးထူးေရ ..ကူညီျပီးရွင္းျပပါဦးမယ္။
စကင္ဒီေနဗီးယားႏိုုင္ငံေတြ ေနာ္ေဝဆီြးဒင္တိုု ့ကိုု နာနီစတိတ္လိုု ့ေခၚပါတယ္။ အေမရိကန္ လီဘရယ္ေတြ ခပ္ပ်င္းပ်င္းလူေတြ သိပ္သေဘာက်တယ္။ အစိုုးရက အကုုန္တာဝန္ယူတယ္။
ကေနဒါလဲ ဆိုု၇ွယ္လစ္ဆန္တယ္။ အေမရိကားက အခြင့္အေရးရတယ္ မိမိဖါသာႀကိဳးစားရတယ္။
၇ီဖူဂ်ီေတြ နားလည္ဘိုု ့လိုုတယ္။
ဘာသာေရးသမားေတြကလည္း သူတိုု ့ခ်ာခ်္ေတြမွာ အလႈဴေငြေတြနဲ ့စီးပြားေရးသမားေတြဘဲ။
ႏိုုင္ငံေရးသားေတြကလဲ ကင္ပိန္းအလႈဴေငြေတြနဲ ့စီးပြားေရးလုုပ္စားေနတယ္။
ရီဖူဂ်ီေတြကိုု စက္ရုုံအလုုပ္သမားရွားတဲ့ေနရာမွာ ခ်ထားေပးတယ္။
ေကာင္းတာကေတာ့ ေငြစုုျပီး ပူေႏြးတဲ ့အလုုပ္ေပါတဲ့ေနရာေတြေျပာင္းၾကပါ။
အားလုုံး ကူညီၾကပါလိုု ့အၾကံျပဳလိုုပါတယ္။
ႏိုုင္ငံေရးသားေတြကလဲ ကင္ပိန္းအလႈဴေငြေတြနဲ ့စီးပြားေရးလုုပ္စားေနတယ္။
အမွန္ပဲဗ်ာ..
အစ္ကိုကလိုေစးထူး
ကြ်န္ေတာ္က Singapore မွ ေအာက္ေၿခအလုပ္သမား သာမန္ Internet User တစ္ေယာက္ၿဖစ္ပါတယ္။
Internet ေပၚေရာက္တိုင္း အစ္ကို.ရဲ. blog ကို၀င္ဖတ္ၿဖစ္ပါတယ္။ ေတာ္ရာမွာေနရတဲ.အခါ Post ကိုဖတ္မိရင္း
ကြ်န္ေတာ္.အတြက္အေရးတၾကီးလိုအပ္ေနတဲ.နူတ္၏ေစာင္မၿခင္း(အၾကံဥာဏ္ေပးၿခင္း)အစ္ကို.ဆီကရႏူိင္လိမ္.မယ္လို. ေမ်ွာ္လင္.မိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။အစ္ကို.ရဲ. blog page မွာ အစ္ကို.ဆီတိုက္ရုိက္ေရးနိုင္မဲ. E.mail Adds ရွာမေတြ.တာေၾကာင္. Comment မွ၀င္ေရးနုတ္ဆက္ရၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္။အစ္ကို.ရဲ.မအားတဲ.အခ်ိန္မ်ားၾကားမွ
ခဏေလးကူညီပါလို. Request လုပ္ပါ၇ေစ။ကြ်န္ေတာ္. E.mail က ( aah655pk@gmail ) ၿဖစ္ပါတယ္။
The explaination you wrote is very very true. I met those kind of people and they said no where is bettern than America. But after few years, they got creazy ( means mental problem) because of many stress and loads.
Post a Comment