ေမတၱာ အာဇာနည္…

`ကန္ေတာ့ ဆြမ္းပါဘုရား´

ညိွဳးႏြမ္းဟန္ မ်က္ႏွာမသာမယာျဖင့္ တိုးလ်လ် ေလွ်ာက္ထားလာေသာ ဒကာမႀကီးကုိ ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းဖြဖြ ခ်မိ၏။ ထုိ႔ေနာက္မွာေတာ့ စကၡဴအိေႁဒၷကို အသာခ်လ်က္ ဦးပဥၹင္း ေနမိႏၵ ရဲ့ ေျခလွမ္းအစုံတို႔က ဆြမ္းခံႂကြရာ အိမ္ဆီမွ တဆင့္ လမ္းေပၚသို႔ တလွမ္းျခင္း…။

***

အရွင္ေနမိႏၵ ဆြမ္းခံႂကြေလ့ ရိွတဲ့ သုတလမ္းတေလွ်ာက္ က မ်ားေသာအားျဖင့္ လက္လုပ္လက္စား လူတန္းစားမ်ား၊ အလယ္အလတ္တန္းစား မ်ားနဲ႔ အလြန္နည္းပါးလွစြာေသာ လူခ်မ္းသာ တခ်ိဳ႔တေလသာ ရိွတတ္ေသာ လမ္းျဖစ္ပါသည္။

သုတလမ္း တေလွ်ာက္မွာ လမ္းသြယ္ေလးေတြက သုတ (၁)လမ္း၊ (၂)လမ္း၊ စသျဖင့္ အမွတ္စဥ္ (၈) အထိ ရိွ၏။ အရွင္ေနမိႏၵ သီတင္းသုံးရာ ေငြၾကာယံပရိယတၱိ စာသင္တုိက္ကေန တဆင့္ ေ၀ဇယႏၱာလမ္းကို အတန္ငယ္ ျဖတ္ေလွ်ာက္ၿပီးရင္ေတာ့ သုတလမ္းကို ေရာက္ႏိုင္ပါသည္။ ဒီလမ္းထဲမွာပင္ အရွင္ေနမိႏၵ ဆြမ္းခံၾကြခဲ့သည္မွာ ေငြၾကာယံေက်ာင္းကို ေရာက္ခါစ ကိုရင္ဘ၀ကတည္းမွ ယခု ရဟန္း၀ါ (၅) ၀ါရသည္အထိပင္…။

နယ္ၿမိဳ႔ ေတာရေက်ာင္းက ဆရာေတာ္က ဉာဏ္ရည္ ထက္ျမက္ဟန္ရိွေသာ သားတပည့္ အရွင္ေနမိႏၵကုိ ေငြၾကာရံဆရာေတာ္ႀကီးဆီမွာ အပ္ႏွံၿပီး ပရိယတၱိ စာေပမ်ားကို သင္ၾကားေစခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားရဲ့ ဆုံးမသြန္သင္မႈကို နာခံလုိ႔ ၂၂၇ သြယ္ေသာ ရဟန္းက်င့္၀တ္ကို အထူးရိုေသေလးစားသူ အရွင္ေနမိႏၵရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ပရိယတၱိစာေပမ်ားကို အပတ္တကုတ္သင္ယူၿပီး သာသနာ ျပန္႔ပြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ဖို႔…။

***

ဒီေတာ့ ဒီလမ္းကေလးမွာ အရွင္ေနမိႏၵ ဆြမ္းခံထြက္လာသည္မွာ ႏွစ္အတန္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။

ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ရဲ့ အလွဴဒါန ထက္သန္လွတဲ့ စိတ္ေစတနာေၾကာင့္ သံဃာေတာ္အဖို႔ ဆြမ္းမရွားလွပါ။ ေန႔ဆြမ္းအတြက္ အရွင္ေနမိႏၵ ဆြမ္းခံထြက္လာၿပီလား ဆုိရင္ အိမ္ဆြမ္းၾကြဖို႔ ဖိတ္ထားသူ ဒကာ၊ ဒကာမေတြရဲ့ ဆြမ္းအျပင္ `ရပ္ေတာ္မူပါဦး ဘုရား´ လို႔ လွဴတတ္သူေတြရဲ့ သစ္သီးဆြမ္း၊ အခ်ိဳရည္ဆြမ္းမ်ားလဲ မနည္းလွပါ။

အခုေတာ့ …။

တကယ္ေတာ့ ဒကာဒကာမေတြရဲ့ ဆြမ္းအလွဴေတြ အရင္ကထက္ ပိုႏြမ္းပါးလာတာကို အရွင္ေနမိႏၵ သတိျပဳမိေနခဲ့တာ အတန္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ေက်ာင္းကို ျပန္ေရာက္လုိ႔ ဆြမ္းဟင္းခြက္ေတြကို လွပ္ၾကည့္လုိက္ရင္ အရင့္အရင္ကေတာ့ အသားဟင္း သုံးေလးခြက္ ပါေလ့ရိွေပမယ့္ အခုေနာက္ပုိင္းေတြမွာေတာ့ တခ်ိဳ႔ဟင္းခြက္ေတြက ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္၊ တခ်ိဳ႔ဟင္းခြက္က ပဲဲျပဳတ္၊ တခ်ိဳ႔ဟင္းခြက္မွာေတာ့ ဘူးသီးဟင္း၊ အတန္ငယ္ ေခ်ာင္လည္ဟန္ ရိွသူ ဆြမ္းဒကာရဲ့ ဆြမ္းခြက္မွာ အသားဟင္းပါ႐ုံ မည္ကာမတၱဟင္း တခြက္…။

`ရပ္ေတာ္မူပါဦး ဘုရား´ လုိ႔ တားၿပီး လွဴဒါန္းသူေတြေတာင္ နည္းပါးလာခဲ့တာ အေတာ္ၾကာပါပေကာ…။

ဆြမ္းခံၿပီးလို႔ ေက်ာင္းကို ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ ေန႔ဆြမ္းဘုန္းေပးခ်ိန္ေတြမွာ တျခားေသာ ကုိယ္ေတာ္ေတြရဲ့ ဆြမ္းခြက္ေတြကို ေစာင္းငဲ့ၾကည့္မိျပန္ေတာ့လဲ ဒီနည္းႏွင္ႏွင္…။

တကယ္ေတာ့ သံဃာေတာ္ေတြ ဆုိတာက ဒကာေတြ လွဴသမွ်ႏွင့္ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္စြာ ဘုဥ္းေပး သုံးေဆာင္ရသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း ဆြမ္းခံထြက္ခ်ိန္ေရာက္တုိင္း ျမင္ရသည့္ ညိွဳးငယ္ ႏြမ္းလ်ေနေသာ ဒကာဒကာမေတြရဲ့ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္ကို ျမင္ေယာင္မိျပန္ေတာ့ အရွင္ေနမိႏၵ အဖို႔ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရသည္မွာ မ်ိဳမက်ေတာ့…။

***

`အရွင္ဘုရား၊ ကားခေလး မစပါဘုရား´

ဆရာေတာ္ႀကီး ခိုင္းလို႔ ၿမိဳ႔ထဲက ေက်ာင္းတေက်ာင္းကို သြားရေတာ့ က်ပ္ညပ္ေနေသာ (၃၆) ဟိုင္းလတ္ လိုင္းကားငယ္ကို ျဖစ္သလိုပင္ သကၤန္းတလႊားလႊားျဖင့္ တြယ္စီးလာရသည္။ တခ်ိဳ႔ကားေတြကေတာ့ သံဃာေတာ္ေတြကို ျမင္တာနဲ႔ ကားေခါင္းခန္းမွာ ေနရာေပးတတ္ေပမယ့္ ဒီေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ သကၤန္းတလႊားလႊားျဖင့္ ကားတြယ္စီးေနရတဲ့ သံဃာေတာ္ဆိုတာ အထူးအဆန္းပင္ မဟုတ္ေတာ့ၿပီ။ အခုလဲ ကားတြယ္စီးေနရလ်က္ကပင္ စပယ္ယာေလးရဲ့ ကားခ ေတာင္းသံေၾကာင့္ ကားေပၚ မတက္မီကပင္ လက္ထဲမွာ ကုိင္ထားေသာ ႏွစ္ရာတန္ကုိ လွမ္းေပးလိုက္၏။

`ဘယ္ကို ၾကြမွာလဲဘုရား´

`ေရႊဂုံတိုင္ကို´

`ႏွစ္ရာ မရေတာ့ဘူးဘုရား၊ ဒါေပမယ့္ တပည့္ေတာ္ လွဴပါတယ္ဘုရား၊ ႏွစ္ရာပဲ ယူပါမယ္´

အလို…၊ ဒီလမ္းဒီခရီးကို ကားခ ေစ်းတက္သြားတာ ျမန္ဆန္လွပါလား။ တျခားခရီးသည္ေတြရဲ့ အထြန္႔တက္သံ၊ စပယ္ရာရဲ့ `ဆီေစ်း´ `ဆီေစ်း´ `ကားက ေရနဲ႔ထည့္ေမာင္းလုိ႔မရဘူးဗ်´ ဆိုတဲ့ အျပန္အလွန္ေျပာဆိုသံ…။

***

တရားရွဳမွတ္အၿပီးမွာေတာ့ ည ဆယ္နာရီထိုးလုေခ်ၿပီ။ ညကာလက တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္ေနလြန္းလွ၏။ အင္း…၊ မက်ိန္းခင္ စာနည္းနည္းဖတ္မွ လို႔ ေတြးရင္း ဗီ႐ိုထဲမွ စာအုပ္တအုပ္ကို ဆြဲယူၿပီး ဖတ္ရွဳေနခိုက္…

`ကိုယ္ေတာ္၊ ကိုယ္ေတာ္၊ ဦးေနမိႏၵ´

ေလသံခပ္အုပ္အုပ္ ေခၚသံၾကားလုိ႔ လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ရွင္သိရိနႏၵရ…။

`တပည့္ေတာ္တို႔နဲ႔ မနက္က်ရင္ လိုက္မွာလား ဘုရား´

`ဘယ္ကုိတုန္း ကုိယ္ေတာ္ရဲ့´

`ဒီလို…၊ ကုိယ္ေတာ္ … … … … …´

ဦးသိရိႏၵရရဲ့ ေျပာျပေလွ်ာက္ထားသံကုိ နားေထာင္ရင္ အရွင္ေနမိႏၵ စိတ္တို႔က ၀မ္းနည္းမႈတို႔က လိႈက္ခနဲ လိႈက္ခနဲ ျဖစ္လာသည္။ ဒကာဒကာမေတြ က်ပ္တည္းေနတာ အစုိးရရဲ့ တေလာကမွ ျမင့္တင္လုိက္တဲ့ ဆီေစ်းႏႈန္းေၾကာင့္တဲ့…၊ ပခုကၠဴမွာ သံဃာေတာ္ေတြကို ဓာတ္တုိင္မွာ ႀကိဳးခ်ည္ၿပီး ႐ိုက္ႏွက္သတဲ့…၊ စကားသံေတြနဲ႔ အတူ ညိွဳးႏြမ္းေနေသာ ဆြမ္းအလွဴရွင္တုိ႔ရဲ့ မ်က္ႏွာ၊ ႀကီးျမင့္လွေသာ ကားခေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္ေနဟန္ မ်က္ႏွာေတြကုိပါ ျမင္ေယာင္လာ၏။

`ဒီေတာ့၊ ဒီေလာက္ေတာင္ ဒုကၡသုကၡေတြ ခံစားၿပီး လွဴေနရတဲ့ ဆြမ္းအလွဴကို ကိုယ္ေတာ္တုိ႔ တပည့္ေတာ္တို႔က ဒီအတုိင္း မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ ဘုဥ္းေပးသလား ဘုရား´

`ဟင္´

တိမ္၀င္သြားေသာ စကားသံအဆုံးမွာ အဖ်ားခတ္သြားေသာ အရွင္သိရိႏၵရရဲ့ ေလသံ…။ လက္ထဲမွာ ဖြင့္ထားလ်က္သား ျဖစ္ေနေသာ စာအုပ္ေပၚသို႔ ရွင္ေနမိႏၵရဲ့ မ်က္စိအစုံက ေရာက္သြားမိျပန္သည္။

ပတၱနိကၠဳဇၹန ကံေဆာင္ရသည့္ အခ်က္မ်ား

(၁) ရဟန္းေတာ္တို႔အား ပစၥည္းေလးပါး မရစိမ့္ေသာငွာ လုံ႔လျပဳျခင္း။

(၂) ရဟန္းေတာ္တို႔အား ေဘးအႏၱရာယ္ ျဖစ္ေစရန္၊ မတုိးပြားရန္ လု႔ံလျပဳျခင္း။

(၃) ရဟန္းေတာ္တုိ႔အား ဤေနရာ၊ ထုိေနရာတို႔၌ မေနရစိမ့္ေသာငွာ လုံ႔လျပဳျခင္း။

(၄) ရဟန္းေတာ္တို႔ကို ဆဲေရးျခင္း ဆယ္ပါးတို႔ျဖင့္ ဆဲေရး ေရရြတ္ျခင္း။

(၅) ရဟန္း တပါးႏွင့္တပါး စိတ္၀မ္းကြဲျပားေအာင္ လုံ႔လျပဳျခင္း။

(၆) ဘုရားရွင္၏ ေက်းဇူးမဲ့ကို ကဲ့ရဲ့ ေျပာဆိုျခင္း။

(၇) တရားေတာ္၏ ေက်းဇူးမဲ့ကို ကဲ့ရဲ့ ေျပာဆိုျခင္း။

(၈) သံဃာေတာ္၏ ေက်းဇူးမဲ့ကို ကဲ့ရဲ့ ေျပာဆိုျခင္း။

ငုံ႔ထားေသာ ဦးေခါင္းအစုံကို ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ အရွင္သိရိႏၵရ ရဲ့ တည္ၿငိမ္ေအာင္ ႀကိဳးစား ထိန္းခ်ဳပ္ေနရေသာ မ်က္၀န္းအစုံျဖင့္ ရင္ဆုိင္မိ၏။

***

`လူအခ်င္းခ်င္း ႏွိပ္စက္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ´

`တိုေမတၱာစြမ္း ကမၻာလႊမ္း၊ ေအးခ်မ္းၾကပါေစ´

`လူအခ်င္းခ်င္း ႏွိပ္စက္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ´

`တိုေမတၱာစြမ္း ကမၻာလႊမ္း၊ ေအးခ်မ္းၾကပါေစ´

တည္ၿငိမ္ေသာ ဟန္ပန္၊ တက္ၾကြေသာ ေျခလွမ္းတုိ႔ႏွင့္ အတူ မ်ားျပားလွေသာ သံဃာထုၾကီးရဲ့ ဆုေတာင္း ေမတၱာပို႔သသံေတြက လမ္းမထက္တြင္ ျပန္႔လြင့္ေနသည္။

`ၾကည္ညိဳစရာ ေကာင္းလုိက္တာ၊ ငါတုိ႔ကို ဘုန္းဘုန္းေတြ ကယ္ေတာ့မယ္´

ငိုသံပါႀကီးျဖင့္ ေအာ္ဟစ္အားေပးၿပီး ဦးခ်၀တ္ျပဳသူေတြကလည္း မနည္းလွ…။ `ဟဲ့၊ ဘုန္းဘုန္းေတြကို ေရကပ္ပါဟဲ့´ အတန္ငယ္ တတ္ႏိုင္ဟန္ရိွေသာ ဒကာမႀကီး တေယာက္က ေရသန္႔ဘူးေတြကို သယ္လာၿပီး တုန္ယင္ေသာ လက္အစုံျဖင့္ သူကုိယ္တုိင္လဲကပ္၊ ေဘးကလူေတြကိုလဲ ေျပာရင္း ေလာေဆာ္ေန၏။

လိႈက္လွဲလွစြာေသာ လက္ခုပ္သံေတြနဲ႔ အတူ သံဃာေတာ္ေတြရဲ့ ေမတၱာပို႔သံအတုိင္း လိုက္ဆိုၾကေသာ ဒကာ၊ ဒကာမေတြရဲ့ အသံက လမ္းမတေလွ်ာက္ ဟိန္းလုိ႔ေနေလေတာ့သည္။

`လူအခ်င္းခ်င္း ႏွိပ္စက္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ´

`တိုေမတၱာစြမ္း ကမၻာလႊမ္း၊ ေအးခ်မ္းၾကပါေစ´

ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ပင္ ေမတၱာဓာတ္ျဖင့္ ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါးကို ရယူခဲ့သည္။ ဒီေတာ့ ဘုရား သားေတာ္ သံဃာေတာ္ေတြအဖို႔လဲ ဒုကၡသုကၡ အေပါင္း အတိၿပီးေသာ ဒကာဒကာမေတြရဲ့ ပူေဆြးေသာကေတြ ေျပေပ်ာက္ဖုိ႔ဆိုသည္မွာ ေမတၱာပို႔ ဆုေတာင္းျခင္းသည္သာ အထိေရာက္ဆုံး လက္နက္ မဟုတ္ပါေလာ…။

***

ေညာင္းကုိက္ေနေသာ ေျခအစုံက ေတာင့္တင္းၿပီး ၾကြက္သားတုိ႔က နာက်င္ေနသည္။ အင္းေလ…၊ ေမတၱာပုိ႔ ၾကြခ်ီေနသည္မွာလဲ သုံးရက္ေတာင္ ရိွခဲ့ၿပီပဲ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အားတက္ေနဟန္ ဒကာဒကာမေတြရဲ့ မ်က္ႏွာေတြကို ျမင္ေယာင္မိျပန္ေတာ့ ေမာပန္းသမွ် ေျပရျပန္သည္။ ေမတၲာတရားရဲ့ တန္ခိုးေတာ္ေၾကာင့္ ဒုကၡသုကၡအေပါင္းကေန ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားေတြအားလုံး လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကပါေစ…။

ပင္ပန္းလာေသာ ခႏၶာကုိယ္အစုံကို လဲေလ်ာင္းကိ်န္းစက္ရင္း အနားေပးလုိက္သည္။ မနက္က်လ်င္လဲ ဆုေတာင္းေမတၱာပုိ႔ရဦးမည္ေလ…။ ဒီလိုနဲ႔ ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားခိုက္…။

***

`၀ုန္း၊ ဒုန္း၊ ခလြမ္း´

ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တြန္းတိုက္ဖြင့္သံ တခုခုႏွင့္အတူ ေအာ္ဟစ္ညည္းညဴသံ၊ ဆဲေရးတုိင္းထြာသံေတြက အေမွာင္ထဲမွာ ၀႐ုန္းသုန္းကားျဖင့္ ထြက္ေပၚလာသည္။ အလို၊ ဘာေတြပါလိမ့္…။ ထိတ္လန္႔ေသာ စိတ္ျဖင့္ အလူးအလဲ ႀကံဳးထမိေတာ့ မ်က္ႏွာေပၚကို ဓာတ္မီးေရာင္ တခုက ၀င္းခနဲ ေရာက္လာ၏။ မီးေရာင္ ေရာက္လာၿပီး သိပ္မၾကာလိုက္ တစုံတေယာက္ရဲ့ က ကန္ေက်ာက္လိုက္သျဖင့္ မ်က္လုံးထဲမွာ လွ်ပ္ျပက္သလို မီးပြင့္သြား၏။ အ့ံၾသျခင္း ၾကီးစြာျဖင့္ အလန္႔တၾကား ေမာ့ၾကည့္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားေတာ့…

`ေမာ့မၾကည့္နဲ႔ကြ´

မာေက်ာေသာ အရာ၀တၳဳတခုခုနဲ႔ အရွင္ေနမိႏၵရဲ့ ခႏၶာေပၚကို တေယာက္ေယာက္ု ျပင္းစြာ ႐ိုက္ႏွက္ျပန္သည္။ အလိုေလး…၊ ရက္စက္လွပါတကား။ စိတ္အသိတရားတို႔က ခႏၶာကိုယ္ကေန ကင္းလြတ္ခ်င္သလုိလို ျဖစ္လာသည္။ တစုံတခုကို ေျပာဖုိ႔ ၾကိဳးစားလိုက္မိျပန္သည္။

`မ…မလုပ္ၾကပါနဲ႔၊ ဒကာတို႔၊ မ႐ိုက္ၾကပါနဲ႔ ဒကာတုိ႔၊ ဦးပဥၹင္း… ဦးပဥၹင္း…´

`ဘာ ဦးပဥၹင္းလဲ၊ ဘာဘုန္းႀကီးလဲကြ၊ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ဘာဆိုင္လဲကြ´

`ဗုန္း´

`ခြပ္´

`ခြပ္´

နာက်င္လြန္းလွေသာ ေ၀ဒနာေၾကာင့္ အရွင္ေနမိႏၵရဲ့ စိတ္နဲ႔ ခႏၶာကုိယ္ ကင္းလြတ္လုလု ျဖစ္လာၿပီ။ မ်က္လုံးအစုံထဲမွာ အေမွာင္ထုက ႀကီးသထက္ႀကီးလာၿပီ။ ကင္းလုလု အသိတရားရဲ့ ေနာက္ဆုံး ထြက္သက္မွာပင္ ဗုဒၶဘုရားရွင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို ေအာက္ေမ့ရင္း အသိစိတ္ရဲ့ ေရရြတ္မႈက…

`လူအခ်င္းခ်င္း ႏွိပ္စက္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ´

`တိုေမတၱာစြမ္း ကမၻာလႊမ္း၊ ေအးခ်မ္းၾကပါေစ´

***

ဆူညံပြက္ေလာ႐ုိက္ေနခဲ့ေသာ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးက တိတ္ဆိတ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ တရားသံေတြ ေ၀စည္ေနတဲ့ ၀တၱကေျမေပၚမွာေတာ့ ဘုရားသားေတာ္ေတြရဲ့ ေသြးကြက္ေတြက နီနီေစြး…လို႔။

အျပင္းေမာင္းထြက္သြားေသာ စစ္ကားတစီးေပၚမွာေတာ့ အသိမဲ့ေသာ ခႏၶာတစုံက ေနာက္ဆုံး ထြက္သက္အထိ ေမတၱာပုိ႔ရင္း ျငိမ္သက္စြာ ပါရိွသြားေလေတာ့သည္။

ကလိုေစးထူး

(ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး ေျခာက္လျပည့္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ အတင္းအဓမၼ၀င္ေရာက္ စီးနင္းခံခဲ့ရတဲ့ ေငြၾကာယံ ပရိယတၱိ စာသင္တိုက္ရဲ့ အျဖစ္သနစ္ကို စိတ္ကူးပုံေဖာ္ ေရးဖြဲ႔အပ္ပါတယ္။ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ရိွေနပါက က်ေနာ့္ရဲ့ လစ္ဟာမႈသာျဖစ္ပါတယ္။)