ေႏွာင္းလုလု ေဆာင္း…

တေဆာင္း ယြန္းလုခဲ့ျပန္ပါၿပီ။

အရည္ေပ်ာ္လက္စ ႏွင္းျဖဴလႊေတြက ဟိုတကြက္ ဒီတစျဖင့္ အားခဲ မာန္တင္းေနဆဲမွာပဲ ေန႔အပူခ်ိန္၊ ညအပူခ်ိန္တို႔ကလည္း ေႏြးေထြးမႈဘက္ကို ပုိလုိ႔ အားသာလာခဲ့ပါတယ္။ ေနရာင္လင္းခ်င္းတဲ့ ရက္ေတြ ပုိမ်ားလာတာနဲ႔ အမွ် ႏွင္းေတြရဲ့ လက္ေျမွာက္ အရွဳံးေပးရတဲ့ သေကၤတ မ်က္ရည္စက္ေတြက လမ္းမေပၚမွာ ဟိုမွာ ဒီမွာ စီးဆင္းလို႔ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ေရႏုတ္ေျမာင္းေတြ ရိွရာကုိ စီးဆင္းလုိ႔ ေနပါတယ္။

မီးေလာင္ျပင္ တစလို ျဖစ္ေနတဲ့ သစ္ပင္ေျခာက္ေတြမွာေတာ့ အဖူးအငုံတခုတေလမွ မေတြ႔ရေသးပါဘူး။ သစ္ကုိင္းေျခာက္ ပရပြနဲ႔ ေတာတန္းထဲမွာ ဟိုဟုိဒီဒီ ေျပးလႊားေနတတ္တဲ့ ရွဥ့္တခ်ိဳ႔နဲ႔ ယုန္ညိဳညိဳေလး တေကာင္တေလကေတာ့ ေဆာင္းတြင္းကာလကို ၿငီးေငြ႔ေနၿပီလား မသိႏုိင္ပါ။ အစာတခုခု ေတြ႔လို ေတြ႔ျငားနဲ႔ ႏွင္းဖတ္ေတြကုိ ယက္ဖယ္လိုက္ အပင္ေျခ တခုခုမွာ တဂ်စ္ဂ်စ္နဲ႔ အလုပ္ရွဳပ္ေနလိုက္နဲ႔…။

တေလာက ဟိုဘက္ၿမိဳ႔ကေလးကို သြားေတာ့ လမ္းမွာ သမင္ႏွစ္ေကာင္က ကားလမ္းကို ျဖတ္ကူးေနခိုက္နဲ႔ ဆုံလိုက္ပါေသးတယ္။ သူတို႔ အသက္အႏၱရာယ္ကို ရန္ရွာမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ဥပေဒနဲ႔ တားျမစ္ထားတာမို႔ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေနတဲ့ အဲဒီ သမင္ႏွစ္ေကာင္က ကားလမ္းကို ေအးေဆးစြာပဲ ျဖတ္ကူးေနတာေၾကာင့္ လမ္းေပၚမွာ ကားေတြ အတန္ၾကာေအာင္ ပိတ္သြားပါေသးတယ္။ တခါတေလက်ရင္ေတာ့လဲ စိတ္မရွည္တဲ့ ကားသမားတခ်ိဳ႔ရဲ့ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ကားတိုက္ခံရၿပီး ဇီ၀ိန္ေႂကြရရွာတဲ့ တိရစၧာန္ငယ္ေလးေတြရဲ့ အသက္မဲ့ ခႏၶာကုိ က႐ုဏာသက္ဖြယ္ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ စေနညမွာ ဒီႏိုင္ငံက စံေတာ္ခ်ိန္ေတြကို တနာရီ အေရွ႔ကို ျပန္တိုးလိုက္ပါတယ္။ တႏွစ္ကို အခုလိုပဲ ေရွ႔တိုးတာ တၾကိမ္၊ ေနာက္ဆုတ္တာ တႀကိမ္ ပုံမွန္လုပ္ေလ့ ရိွတဲ့ စနစ္ကို ဒီႏိုင္ငံကုိ ေရာက္စတုန္းကေတာ့ ထူးဆန္းေနခဲ့ပါေသးတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့လဲ တိုးဆိုေတာ့လဲ အလုပ္ကို တနာရီ ေစာၿပီးသြားလိုက္၊ ဆုတ္ဆိုေတာ့လဲ တနာရီ ေနာက္က်သြားလိုက္႐ုံလို႔ ေတြးရင္းနဲ႔ ေနသားက်သြားေတာ့တာပါပဲ။

ဒီႏွစ္အတြက္ က်ေနာ္တို႔ ျပည္နယ္ရဲ့ ႏွင္းက်တဲ့ စံခ်ိန္ဟာ မႏွစ္ကထက္စာရင္ ႏွစ္ဆေက်ာ္ေက်ာ္ ပုိမ်ားခဲ့ပါတယ္။ တခါမ်ားဆိုရင္ တရက္တည္းကို ၁၄ လက္မေလာက္ အထိ ႏွင္းက်ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းေတြ အားလုံးပိတ္ခဲ့ၿပီးေတာ့ အလုပ္အေတာ္မ်ားမ်ားလဲ ပိတ္ရက္ေပးခဲ့ေပမယ့္ ေလာဘသမား က်ေနာ့္ အလုပ္ရွင္ကေတာ့ အလုပ္ မပိတ္ေပးခဲ့ပါဘူး။ ထူထဲ သိပ္သည္းစြာ က်ေနတဲ့ ႏွင္းထုေတြကလည္း ဘယ္လုိမွ ခံစားလုိ႔မရႏိုင္ေအာင္ကို အၿငိဳးႀကီးလြန္းတာမို႔ တခ်ိဳ႔လူေတြမွာ အေတာ္ေလး ဒုကၡေရာက္ရပါတယ္။

ႏွင္းေတြ အရမ္းက်တာကို ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ပဲ က်ေနာ့္အလုပ္ရွင္က တရက္မွာ အလုပ္သမားအားလုံးကို ေန႔လည္စာ ေကၽြးခဲ့ပါေသးတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အျမင္မွာေတာ့ အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနေပမယ့္ သူတို႔ကေတာ့ ႏွင္းေတြ အမ်ားႀကီးက်တာကို တကယ္ပဲ ေပ်ာ္ပါသတဲ့…။

အဲဒီပုံထဲမွာ ျမင္ရတဲ့ ေရခဲပန္းဆုိင္းႀကီးကလည္း က်ေနာ့္ အိမ္တံစက္ၿမိတ္မွာ ကာလ အတန္ၾကာေအာင္ ေနရာယူခဲ့ပါေသးတယ္။ ဟိုတေန႔ကမွ ခၽြင္ကနဲ ျပဳတ္က်သံ ၾကားလုိ႔ ထြက္ၾကည့္ေတာ့မွ ေျမႀကီးေပၚမွာ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ ေရခဲတုံးေတြကို ေဖြးခနဲ ေတြ႔ရပါတယ္။

ေနာက္တလေလာက္ ဆုိရင္ေတာ့ ၀န္းက်င္တခြင္မွာ ဖူးသစ္စ အရြက္၊အငုံေတြနဲ႔ လွေနပါေတာ့မယ္။ စိမ္းလန္းတဲ့ ျမက္ခင္းေတြက ႏွင္းေတြရဲ့ ဖိသိပ္ထားမႈ ေအာက္ကေန ႏိုးထလာၾကပါဦးမယ္။ ေနမင္းရဲ့ အလင္းေရာင္က ရွည္လ်ားတဲ့ ေန႔တာနဲ႔အတူ ေလာကတခြင္ကို ထြန္းေတာက္ေနခြင့္ ပုိလို႔ ရေနဦးေတာ့မွာေပါ့…။

ကလိုေစးထူး