Wednesday, August 06, 2008

မဲေမွာင္ မိႈင္းမီး...။

ဒီေန႔ ညေနေပါ့…။

အလုပ္ကျပန္လာၿပီးေတာ့ ဗိုက္ကေတာ္ေတာ္ေလး ဆာေနတာနဲ႔ မီးဖိုထဲ၀င္ၿပီး ခ်က္ျပဳတ္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ရတယ္။ ေစ်းမသြားျဖစ္တာ ၾကာေနၿပီဆုိေတာ့ ခ်က္စားစရာ ဘာမွမယ္မယ္ရရ မရိွေတာ့သလို ျဖစ္ေနတာနဲ႔ပဲ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ၾကက္ဥ ေၾကာ္စားဖုိ႔ စိတ္ကူးလိုက္တယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ မီးဖိုေပၚကို အိုးကုိတင္လို႔ အေပၚက အနံ႔စုပ္တဲ့ ခလုတ္ကို ႏွိပ္မလို႔ ဟန္ျပင္ခ်ိန္မွာပဲ မ်က္လုံးအစုံက တစုံတရာကို သတိထားလိုက္မိတယ္။



ဟင္းခ်က္တဲ့ ေနရာအေပၚတည့္တည့္မွာ မိႈင္းေတြ တက္ေနလိုက္တာ ပုံထဲမွာ ျမင္ရတဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ ဒီအခန္းမွာ ေနေနခဲ့တာ သုံးႏွစ္ေလာက္ ရိွလာၿပီဆုိေတာ့ သုံးႏွစ္စာ မိႈင္းေတြေပါ့…။ တႀကိမ္တခါမွလဲ အဲဒီ မိႈင္းေတြကို မသုတ္စင္ဖူးေတာ့ နဂိုမူလအေရာင္ ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ေပၚမွာ ညိဳညစ္ေနလိုက္တာ ၾကည့္လို႔ေတာင္ မေကာင္းဘူး...။


***

ျမန္မာဇာတ္ကားေတြ မၾကည့္ရတာ ၾကာတာနဲ႔ပဲ တေလာက ၀ယ္ထားတဲ့ အေခြတေခြကို စက္ထဲထည့္လိုက္တယ္။ ျဗဳန္းဆို အျပာေရာင္ ေအာက္ခံေပၚမွာ အျဖဴေရာင္ စာလုံးေတြနဲ႔အတူ ျမန္မာတီးလုံး တခုက ေပၚလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ၾကည္လင္ျပတ္သားတဲ့ အသံတခုက ထပ္ေပၚလာျပန္တယ္။ ဒီတခါေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္…၊ အဲဒီေၾကညာသံနဲ႔ စာသားေတြကို တေၾကာင္းခ်င္းစီ လိုက္ဖတ္၊ နားေထာင္ေနလိုက္မိတယ္…။

တေခြၿပီးသြားလို႔ ေနာက္ထပ္ တျခားေခြေတြ ထပ္ဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့လဲ ေစာေစာက စကားေတြက အရင္ဆုံး ထပ္ေပၚလာျပန္တယ္။ ဘယ္ရမလဲေလ...၊ ဒီတခါေတာ့ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ရီမုဒ္နဲ႔ ေက်ာ္ပစ္လိုက္တယ္။ အမယ္…၊ ဒါေတာင္ ေနာက္ထပ္တခု လာေနေသးတယ္။

`ျပည္သူ႔သေဘာထား´ …တဲ့။


***

`သားႀကီး…၊ ဒီမွာလာၾကည့္စမ္း´

ေရႊျပည္ႀကီးနဲ႔ မခြဲရေသးခင္ ငယ္ရြယ္စဥ္အခါက ဆိုပါေတာ့…။ ေမေမက မီးဖိုထဲကေန လွမ္းေခၚျပတာနဲ႔ သြားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထင္းမီးဖိုရဲ့ အေပၚမွာ မီးခိုးမိႈင္းေတြေၾကာင့္ မဲညိဳေနတဲ့ က်ပ္ခိုးစင္…။ အဲဒီက်ပ္ခိုးစင္အေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ ႏွီးစည္းေတြလဲ ညိဳမဲေနတာပဲ…။ ဒါေပမယ့္ ပုိဆိုးတာက မီးခိုးမိႈင္းေတြရဲ့ အင္အားက မ်ားလြန္းလို႔ ထင္တယ္၊ ေဘးက ထရံေတြေတာင္ အေရာင္ေျပာင္းေနတယ္…။ ဒါတင္ ဘယ္ကဦးမလဲ ဟိုးးအေပၚက ဖက္မိုးမွာလဲ ဖက္ေရာင္ေတြက တျခားေနရာနဲ႔မတူဘူး…၊ မဲညစ္ေနတာပဲ…။

`မိႈင္းေတြ မတက္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ေမေမ´
`မီးဖိုကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ေသးခင္ေတာ့ တက္လာသမွ် မိႈင္းကိုပဲ မၾကာမၾကာ ရွင္းေပးဖို႔ ရိွတာပဲ´

အဲဒါနဲ႔ သားအမိ ႏွစ္ေယာက္ အ၀တ္အေဟာင္းတခ်ိဳ႔ကုိ ေရဆြတ္ၿပီး မိႈင္းေတြကို လိုက္ၿပီး သန္႔စင္ပစ္ခဲ့ဖူးတယ္။


***

`အာ…၊ လာျပန္ၿပီ၊ ဒီသီခ်င္း…၊ တေန႔တေန႔ ဒါေတြပဲ လာေနေတာ့တာပဲ´

ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွာ လာေနတဲ့ `၁၀၁ ႀကိမ္ေျမာက္ ခ်စ္ခြင့္ပန္ျခင္း´ ဆိုတဲ့ ဂ်ပန္ဇာတ္လမ္းတြဲကို ၾကည့္ခ်င္လြန္းလို႔ ဘက္ထရီအိုး သြားငွားၿပီး အျဖဴအမဲတီဗီြေလးေရွ႔မွာ မိသားစု စုံညီထိုင္ေနၾကတုန္းမွာပဲ မၾကာခဏ လာႏိုင္လြန္းတဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္ေၾကာင့္ က်ေနာ့္ ညီမေလးက ႏႈတ္ခမ္းစူၿပီး ပြစိပြစိ ေျပာပါေလေရာ…။ ဟုတ္လဲဟုတ္တယ္…၊ အဲဒီသီခ်င္းကလဲ ေတာ္ေတာ္ကို လႊင့္ႏိုင္လြန္းတယ္။

ေနပါဦး...။ သီခ်င္းေခါင္းစဥ္က ဘာတဲ့…။

`အေဖနဲ႔သားမ်ား´…တဲ့။


***


ဒီတေခါက္ ေစ်းဆိုင္ကို ေရာက္ရင္ေတာ့ ခၽြတ္ေဆးဗူး တဗူး၀ယ္ၿပီးေတာ့ သုံးႏွစ္စာ တက္ေနတဲ့ မိႈင္းေတြကို သန္႔စင္ပစ္ရပါဦးမယ္။ သုံးႏွစ္စာ ဆိုေပမယ့္လဲ မိႈင္းအားက သိပ္မၾကီးမားလွတာမို႔ သန္႔စင္ဖယ္ထုတ္ရတာ သိပ္ေတာ့ ခက္လွမယ္ မထင္ဘူး။ ဒါေတာင္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို သန္႔စင္ပစ္ရဦးမွာ...။

ျမန္မာျပည္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္အိမ္ကေလးရဲ့ မီးဖိုထဲမွာေရာ…။ မိႈင္းေတြက တခန္းလုံးကို မဲညစ္၀ိုး၀ါးေနၿပီလား…၊ ဒါမွမဟုတ္ မိႈင္းေတြကို ခဏခဏ သန္႔စင္ေနရလြန္းလို႔ အိမ္သားေတြ စိတ္ညစ္ေနၿပီလား…၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္လဲ မိႈင္းမတက္ႏိုင္ေအာင္ အေသအခ်ာ ကာကြယ္ၿပီးေတာ့ မီးဖိုအသစ္ပဲ ျပန္ေဆာက္ရေတာ့မလား မေျပာႏုိင္ဘူး…။


ကလိုေစးထူး


11 comments:

Anonymous said...

ကုိေစးထူးရယ္ မႈိင္းမိတာကုိ ဘယ္သူမွ မၾကဳိက္ၾကဘူးေလ။

Anonymous said...

အင္း..
ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့...
သူမ်ားလဲ မိွဳင္းမိေနပံုရတယ္...။
:P

ေသခ်ာပါတယ္...
မိွဳင္းက လူတိုင္း တနည္းမဟုတ္တနည္း မိေနၾကတာပဲ..

Anonymous said...

တီဗီြအစီစဥ္က သီခ်င္းေတြ လာရတာက မၾကည့္လို့ပိတ္ရေသးတယ္ အစ္ကိုေရ့ VCD သီခ်င္းေခြေတြ ဖြင့္လိုက္တိုင္း နိုင္ငံေရးဦးတည္ခ်က္ ၄ ရပ္ဆိုတာ ကအရင္ဆံုးလာျပီး ခေလးေတြဆို အလြတ္ရေနလို ့ သံျပိဳင္လိုက္ဆိုေနၾကေကာ း) အဲ့ေလာက္ထိ ေလးစားရိုေသတာ ဟားဟား မႈိင္းကင္းပါေစ ။

Anonymous said...

အေတြးရယ္.. ေပးခ်င္တဲ့ အခ်က္ရယ္ ျပည့္စံုပါတယ္..

တန္ခူး said...

တင္ျပပံုေလးလွတယ္ ကိုေစးထူးေရ… မိွ ုင္းဆိုတာကလဲ ပံုမွန္မသန္ ့စင္ရင္ စြဲတတ္တဲ့ အမ်ိဳးဆိုေတာ့…

ၿငိမ္းေ၀ said...

ခင္ဗ်ားနဲ ့က်ေနာ္ တခါတေလ ဧရာ၀တီမွာ မဇၥ်ိိမ မွာေတြ ့ေနၾကတာပဲ...ေတာ္ေတာ္နဲ ့ႏွဳတ္မဆက္နိူင္ခဲ့ဘူး...က်ေနာ္
တုိ့ေတာ့ ဒီမဲေမွာင္ မွုိင္းမီး ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ရမွာေပါ့
ဗ်ာ...က်ေနာ္ဆီလည္းလာလည္ပါအုန္း...

Myo Win Zaw said...

အသစ္ေဆာက္တာဘဲေကာင္းမယ္ထင္တယ္ မိႈင္းက ၄၆ ႏွစ္တက္လာတဲ့မိႈင္း

ကလူသစ္ said...

ကလိုတို႔ကေတာ႔ တပို႔စ္ျပီး တပို႔စ္ထည္႔ေနတာပဲ။ ေကာင္းေလွ႔ေတး ေကာင္းေလွ႔ေတး။ နဂိုအေရးအသားေကာင္းျပီးသား၊ အေၾကာင္းအရာေလးပါေကာင္းေတာ႔ ဖတ္ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာသဗ်ာ။

Anonymous said...

မိုွင္းနဲ႕ပတ္သက္တဲ႔အစာမေက်တာေလးတခုေရးပါရေစ။

၁၉၈၈ထဲကနိုင္ငံေရးလုပ္ၿပီး ၁၉၉၆မွာအဖမ္းခံရလို႕ ၆နွစ္က်ၿပီးၿပန္လြတ္လာတဲ႔ငယ္သူငယ္ခ်င္းကအခုcompanyတခုမွာလုပ္ေနတယ္။ အဆက္အသြယ္႐ွိေပမယ္႔ တိုင္းတပါးမွာ Asylum မယူဘူးဆိုတဲ႕ထဲကေပါ႕။

လြတ္လာၿပီးအလုပ္႐ွာတဲ႔အေၾကာင္းေၿပာၿဖစ္ေတာ႔သူအထဲက၆နွစ္ကိုအမွန္အတိုင္းမေၿပာပဲနယ္ေၿပာင္းခဲ႔သလိုလိုေၿပာမွပဲအလုပ္ရတယ္တဲ႔။ လြတ္လာၿပီးကာလေတြမွာပတ္ဝန္း က်င္ရဲ႕ ေထာင္ထြက္ဆိုတဲ့ဆက္ဆံေရးကေထာင္ထဲမွာထက္ပိုနာက်င္ရတယ္တဲ႔။criminal နဲ႕ political prisoner ကိုမကြဲၾကဘူး။ အနစ္နာခံလုပ္တဲ႔လူေတြၿပန္ရတာဒါမ်ိဳးတဲ႔။ ႐ြံ႐ွာသလို မပတ္သက္ရဲသလိုေတြကပဲ အနွစ္၂၀ ၾကာေစတာလား။ တၿပၫ္လံုးမေက်နပ္ဘူး မလြဲသာလို႕ဆိုေပမယ္႔လဲ နိုင္ငံေရးလုပ္တဲ႔သူေတြရတဲ႔ rejection ကၿပင္းတယ္။ဒီမွုိင္းေတြ...?

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

Photo ေလးေအာက္က အပိုဒ္ကို စဖတ္လိုက္ကတည္းက ကိုယ့္ကိုကိုယ္
သတိထားမိလိုက္ၿပီ...အဆံုးထိလည္း
ဖတ္လို႔ၿပီးေရာ...“အသံေတြ..အသံေတြ”

မိႈင္းတိုက္ခံေနရတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲက အမွန္တရားကို ျမတ္ႏိုးတဲ့ ႏွလံုးသားရဲ႕ မြတ္သိပ္စြာေတာင္းဆိုမႈ..
“အဲဒီအသံေတြေပါ့......”
က်မအခန္းေလးနဲ႔ မဆန္႔ေအာင္
က်ယ္ေလာင္လြန္းေနတယ္ဆိုတာပါဘဲ..

yannaing said...

မိႈင္းဆိုတာ အရာ၀တၱဳေတြကို စြန္းထင္းညစ္ေစတတ္တယ္
အသိ ၊ သတိနဲ႔ ထားျပီးေတာ့ စင္ၾကယ္ေအာင္ျပဳျပင္
ေပးလိုက္တာဟာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။