အခု ရက္ပိုင္းေတြမွာ က်ေနာ္ ေတြးေနမိတဲ့ စကားရပ္တခုကေတာ့ `နားလည္မႈ´ ဆုိတဲ့ အရာပါပဲ။
`နားလည္ေပးပါ´ `အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ ရိွၾကပါ´ `နားလည္မႈ ယူၾကမယ္´ စသျဖင့္ စသျဖင့္ `နားလည္´ ဆိုတဲ့ စကားရပ္ကို က်ေနာ္တုိ႔ေတြ အဖန္အဖန္ အလဲလဲ သုံးခဲ့ၾကတယ္။ ဟိုတုန္းကလည္း လူၾကီးေတြ သုံးတယ္၊ အခုလဲ သုံးေနၾကဆဲပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ နားလည္မႈ ဆိုတဲ့ စကားရပ္ရဲ့ နက္နဲမႈနဲ႔ အဲဒီ စကားရပ္အေပၚ ျပန္လည္ နားလည္မႈကို တကယ္ပဲ သိရိွသုံးသပ္မိပါၿပီလား ဆိုတာကို ေတြးေနမိပါတယ္။
အေျခခံေလး တခုကေန စတင္ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္…။
လူႏွစ္ေယာက္…၊ ပဋိပကၡျဖစ္ၾကၿပီ ဆိုပါစုိ႔။ ဟိုစဥ္က ဘယ္လိုပဲ အလ်ဥ္းသင့္ခဲ့သည္ ျဖစ္ေစ၊ ဘယ္ေလာက္ႀကီးပဲ အဆင္ေျပခဲ့ၾကသည္ ျဖစ္ေစ ပဋိပကၡျဖစ္ၾကၿပီေဟ့ ဆုိတာနဲ႕ အဲဒီလူ ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ပထမဦးဆုံး လက္ျပႏႈတ္ဆက္လိုက္တဲ့ အရာကေတာ့ `အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ´ ပါပဲ။ တဖက္က ခံစားခ်က္ကို တဖက္က မသိခ်င္ေတာ့ဘူး၊ သိစရာ လိုတယ္လို႔လဲ မထင္ေတာ့ဘူး။ တျခားတေယာက္ကလည္း ဒီလိုပဲေပါ့၊ မိမိဘက္မွာ ရိွတဲ့ အျမင္သည္သာလွ်င္ အမွန္၊ တျခားေသာ အရာေတြနဲ႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ဘာမွ လာမေျပာနဲ႔၊ မၾကားခ်င္ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူတုိ႔ကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္သြားတဲ့ `နားလည္မႈ´ ဆုိတဲ့ အရာက `ရန္လိုမႈ´ ဆုိတဲ့ အရာကို သူ႔ကိုယ္စားထားရစ္ခဲ့ၿပီး ခပ္ေ၀းေ၀းကို ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီ `ရန္လိုမႈ´ ဆုိတာႀကီးက ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ အရာတခု မဟုတ္ေလေတာ့ ၾကာလာတဲ့ အမွ် အဲဒီ လူႏွစ္ေယာက္အတြက္ မုန္းတီးျခင္း၊ ပူေလာင္ျခင္းနဲ႔၊ ဒုကၡေတြကိုပဲ ဆင့္ပြားဖန္တီးေပးေနပါေတာ့တယ္။ ဒါကို သိလာတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ ခပ္ေ၀းေ၀းကို ထြက္သြားတဲ့ `နားလည္မႈ´ ေတြကို အဲဒီလူႏွစ္ေယာက္က သူတို႔အနားကို ျပန္ေခၚဖုိ႔ ႀကိဳးစားရပါေတာ့တယ္။ ေ၀းေ၀းကို ေရာက္ေနတဲ့ နားလည္မႈ အနီးနား ျပန္ေရာက္လာေစဖုိ႔ တခါတရံမွာ ကုိယ္က အမွန္လို႔ ထင္ထားတဲ့ အခ်က္ တခ်ိဳ႔ကို လႊင့္ပစ္ရတယ္။ တခါတရံမွာ တဖက္မွာ မွားေနမွန္း သိသိႀကီးနဲ႔လည္း ေအာင့္အည္းသည္းခံမႈေတြနဲ႔ မိမိလိုလားတဲ့ အေနအထားတခုကုိ ေရာက္လာေအာင္ သိမ္ေမြ႔စြာ ဆြဲေဆာင္ရပါတယ္။ ဒီအခါမွာေတာ့ `နားလည္မႈ´ ဆိုတဲ့ အရာက ေစာေစာက ပဋိပကၡျဖစ္ခဲ့တဲ့ လူႏွစ္ေယာက္နားမွာ မခြဲမခြာနဲ႔ ရန္လိုမႈေတြ၊ မုန္းတီးမႈေတြကို ေခ်ဖ်က္ေပးေတာ့တာပါပဲ။
နည္းနည္းေလး ထပ္တုိးၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္…။
အဖြဲ႔အစည္း အသြင္သ႑ာန္ ေဆာင္တဲ့ အုပ္စုေတြ အခ်င္းခ်င္း မတူတာေတြ ရိွၾကၿပီ ဆိုပါစို႔…။ အဲဒီအခါမွာေတာ့ `နားလည္မႈ´ ဆိုတဲ့ စကားရပ္ရဲ့ အခန္းက႑က ပိုႀကီးလာပါၿပီ။ တခ်က္ လြဲေခ်ာ္သြားတာနဲ႔ တိမ္းေစာင္းသြားမယ့္ အေျခအေန ေျမာက္မ်ားစြာေၾကာင့္ `နားလည္မႈ´ ကို မိမိအနားမွာ နီးသထက္ နီးေအာင္ ဆြဲယူေခၚငင္ထားမွ တန္ကာ က်မယ့္ အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္လာပါၿပီ။
က်ေနာ္တုိ႔တေတြ စဥ္းစားၾကတယ္။ စဥ္းစားၾကသူတုိင္းကေတာ့ `အေကာင္းဆုံး´ ဆိုတာကို လိုခ်င္ၾကသူခ်ည္းပါပဲ။ ငါတုိ႔လုပ္တာ ေကာင္းတယ္၊ ငါတုိ႔လုပ္တာ မွန္တယ္လို႔ စဥ္းစားၾကသူေတြက မတူညီတဲ့ ဘက္အသီးသီးကေန `အေကာင္းဆုံး´ ဆုိတာကို အေနအထားအမ်ိဳးမ်ိဳးကေန ပုံေဖာ္ၾကည့္ခ်င္သူခ်ည္းပါပဲ။ ဒါျဖင့္ အဲဒီလို `အေကာင္းဆုံး´ ကို လိုခ်င္ၾကတဲ့ လူေတြ အခ်င္းခ်င္း အၾကားက `နားလည္မႈ´ ဆုိတာကို ဘယ္လို ပုံေဖာ္သင့္ပါသလဲ။
နားလည္မႈေတြ ရၾကဖုိ႔အတြက္ လုိအပ္ေနတဲ့ အေရးႀကီးဆုံး အရာ ေနာက္တခုကေတာ့ သေဘာထား ႀကီးမႈပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ သေဘာထားႀကီးမႈ ဆိုတာမွာလဲ အကန္႔အသတ္က ရိွေနျပန္ပါေသးတယ္။ ဘယ္လို အကန္႔အသတ္မ်ိဳးပါလဲ။
ဥပမာ တခု တင္ျပပါမယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ နယ္ဘက္က စစ္တပ္နဲ႔ သူပုန္ အၿမဲလိုလို ထိေတြ႔တိုက္ပြဲ ျဖစ္တတ္တဲ့ နယ္ပါ။ စစ္တပ္ စစ္ေၾကာင္းေတြက သူပုန္ေတြကို သြားတိုက္တဲ့အခါမွာ ရံဖန္ရံခါ ဆိုသလို ျဖတ္သြားျဖတ္လာ လုပ္ရတတ္တာက နယ္ခံ ေတာရြာတခ်ိဳ႔ကိုပါ။
တခါမွာေတာ့ စစ္ေၾကာင္းတခုက ေတာရြာအစပ္တခုနားက ျခံတခုကို ျဖတ္သြားရပါေလေရာ…။ အဲဒီ ၿခံရွင္က အပင္တခ်ိဳ႔နဲ႔ အေကာင္ပေလာင္တခ်ိဳ႔ စိုက္ပ်ိဳးထားေလေတာ့ အဲဒီၿခံမွာ ခဏနားေနခိုက္မွာ စစ္သားေတြက ၿခံရွင္ကို ခြင့္မေတာင္းပါဘဲနဲ႔ အလိုရိွရာကို ကုိယ့္သေဘာနဲ႔ကုိယ္ ယူငင္သြားၾကတဲ့အခါ အဲဒီ စစ္သားေတြအေပၚကို ၿခံရွင္ရဲ့ နားလည္မႈက ဘယ္လိုမ်ား ထားႏိုင္ပါမလဲ။ ထားတဲ့လူကေတာ့ ထားပါတယ္။ `သူတုိ႔မွာ ငတ္ျပတ္လာၾကတာပါေလ´ လို႔ နားလည္ေပးၿပီး သေဘာထားႀကီးသူမ်ားကို က်ေနာ္ မ်က္ျမင္ ေတြ႔ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို ယူငင္ၾကယုံသာမက ျခံရွင္ကိုပါ ေပၚတာဆြဲသြားၿပီ ဆုိရင္ေရာ…။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ နားလည္မႈ ရဖို႔ဆိုတာ ေ၀လာေ၀းေတာ့မွာေပါ့။ ဒါက ျဖစ္ေလ့ ျဖစ္ထ ရိွတတ္တဲ့ သာမန္ကိစၥတခုကို ဥပမာျပၾကည့္တာပါ။
ေနာက္တခု ဥပမာ ေပးၾကည့္ခ်င္ပါေသးတယ္။
ယေန႔အခ်ိန္မွာ လူခ်င္းမျမင္ရေပမယ့္ တိုးတက္ေနတဲ့ နည္းပညာအရ အင္တာနက္ကေန တဆင့္ က်ေနာ္တုိ႔ အေ၀းေရာက္ ျမန္မာေတြေရာ၊ ျပည္တြင္းက ျမန္မာေတြေရာ ေျပာဆို ဆက္ဆံခြင့္ေတြ ရၾကပါတယ္။ သိကၽြမ္း ရင္းႏွီးခြင့္ေတြ ရၾကပါတယ္။ အဲဒီလို အခ်င္းခ်င္း ထိေတြ႔ ဆက္ဆံၾကတဲ့ လူေတြ အထဲမွာ အပါအ၀င္ တခုကေတာ့ အားလုံးသိၾကတဲ့ အတုိင္း ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ႀကီးမ်ား ျဖစ္တဲ့ ႐ုရွေရာက္ ျမန္မာ စစ္ဗိုလ္မ်ားပါပဲ။
သူတို႔ကုိ လူေတြက အာ႐ုံစိုက္ၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ၊ သူတုိ႔ဟာ လက္ရိွအုပ္ခ်ဳပ္ေနသူေတြရဲ့ အမိန္႔ၾသဇာကို တိုက္႐ိုက္ နာခံရသူေတြ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။ လက္ရိွ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသူ အာဏာပုိင္ေတြရဲ့ ေနာင္လာမယ့္ မ်ိဳးဆက္ေတြ ျဖစ္လို႔ပါပဲ။ ဒီေတာ့ လက္ရိွအုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ လုပ္တာမွန္သမွ် သူတုိ႔ဆီကို အကိ်ဳးသက္ေရာက္မႈက တိုက္႐ိုက္တနည္း သြယ္၀ိုက္တမ်ိဳးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အတြက္ သူတို႔ကို လူေတြက အာ႐ုံစိုက္ၾကပါတယ္။
တကယ္ဆို အဲဒီ ပုဂိၢဳလ္ေလးမ်ားဟာ ေစ့ေစ့ေပါက္ေပါက္ ေတြးၾကစတမ္းဆိုရင္ ျပည္သူ႔သည္းခ်ာ ရင္ေသြးေလးေတြပါပဲ။ အသက္ေတြက ၂၅ ၀န္းက်င္ခန္႔ တက္ၾကြျဖတ္လတ္တဲ့ အရြယ္ ညီငယ္အရြယ္၊ ေမာင္ငယ္ အရြယ္ သားအရြယ္ေလးေတြမို႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူတုိ႔ေလးေတြကို ဟိုးအေပၚက အသုံးမက်တဲ့ စစ္ယူနီေဖာင္း၀တ္ သက္ၾကားအိုႀကီးမ်ားလုိ ပုံစံမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္ၾကပါဘူး။ ယဥ္ေက်းေသာ၊ ျပည္သူ႔ရင္ထဲက ဆႏၵေတြကို နားလည္ေသာ၊ ျပည္သူနဲ႔ အမွန္တကယ္ တသားတည္း ရိွေသာ ေခါင္းေဆာင္ငယ္ေလးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္ၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ားအနက္ တခ်ိဳ႔ေသာ့ တဦးခ်င္း ရပ္တည္မႈေတြက သူ႔အထက္ လူႀကီးေတြထက္ေတာင္ ပိုဆုိးေနတဲ့ အယူအဆမ်ိဳး၊ သူ႔လက္ထက္က်ရင္ ေတြးေတာင္ မေတြး၀့ံတဲ့ အေတြးအေခၚမ်ိဳးေတြကို ျမင္လာရတဲ့ အခါမွာေတာ့ သာမန္ျပည္သူ လူငယ္ေတြနဲ႔ ဒီပုဂိၢဳလ္ေလးေတြ အၾကားမွာ ပဋိပကၡေတြ ျဖစ္လာေတာ့တာပါပဲ။ နားလည္မႈေတြ ေ၀းၾကရေတာ့တာပါပဲ။
တခုေတာ့ ရိွပါတယ္။ ႐ုရွကေကာင္ေတြမွန္သမွ် `စစ္ေခြး´ ေတြဆုိၿပီးေတာ့ အတင္းကာေရာႀကီး သိမ္းႀကဳံးဆဲဆိုေနရင္လည္း က်ေနာ္တုိ႔ လိုခ်င္တဲ့ `နားလည္မႈ´ က ဘယ္ေသာအခါမွ သူတို႔ဆီက မရႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီလိုပဲ `ငါ႐ုရွေရာက္ေနလုိ႔ေပါ့၊ ျမန္မာျပည္မွာသာဆုိရင္ အခု ဆႏၵျပေနတဲ့ေကာင္ေတြ အမႈန္႔ေခ်ပစ္မွာ´ ဆုိတဲ့ အယူအဆမ်ိဳး ကုိင္ထားတဲ့ ႐ုရွေရာက္ စစ္ဗိုလ္ေတြကိုလည္း က်ေနာ္တုိ႔က နားလည္ေပးဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္ခဲယဥ္းပါလိမ့္မယ္။ `အလကားပါကြာ အဲဒါ ဘုန္းႀကီး အတုေတြ´ လို႔ပါ ထပ္မံေစာ္ကားျပန္ေတာ့ ရန္လိုမႈေတြသာ ပိုတိုးရပါတယ္။
`နားလည္မႈ´ ဆိုတာကို တကယ္လုိခ်င္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔တေတြ ကုိယ္စီ ေလွ်ာ့ေပးရမယ့္ အခ်က္ေတြနဲ႔၊ သေဘာထားႀကီးရင့္ေပးရမယ့္ အခ်က္ေတြ မ်ားစြာ ရိွေနပါတယ္။ `တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ေက်ာင္းသားပါပဲ၊ ဒီကုိသာ ေရာက္ေနတာ ေရွ႔တန္းေတာင္ တခါမွ မထြက္ဖူးေသးပါဘူး´ ဆုိတဲ့ လူငယ္ေလး တေယာက္ကို က်ေနာ္တုိ႔က `စစ္ေခြး´ လို႔ အတင္းကာေရာ တံဆိပ္ သြားကပ္တာမ်ိဳးကိုလဲ ဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ တံဆိပ္ကပ္လုိက္လို႔ က်ေနာ္တုိ႔ လိုခ်င္တဲ့ နားလည္မႈေတြ ရမလာႏိုင္တဲ့ အျပင္ ပုိဆိုးသြားႏိုင္တဲ့ အေျခအေနေတြက အသင့္ေစာင့္ေနမွာ မလြဲပါဘူး။
`ငါတုိ႔ကေတာ့ စစ္တပ္မွ စစ္တပ္ပဲ၊ တပ္မေတာ္ လုပ္သမွ် အကုန္မွန္တယ္၊ တပ္မေတာ္ကိုေတာ့ လာမထိနဲ႔´ လို႔ မ်က္စိစုံမွိတ္ ေအာ္ေနတဲ့ စစ္ဗိုလ္မ်ိဳးကိုက်ေတာ့ ဘယ္လုိျပည္သူက ဘယ္လိုႏွလုံးသားနဲ႔မွ နားလည္ေပးလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဟုိဘက္က ပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ားလဲ ဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္။ နားလည္မႈကို တကယ္လုိလားတယ္၊ တနည္းအားျဖင့္ ျပည္သူ႔အခ်စ္ သိပ္ခံခ်င္တယ္ ဆိုရင္ပါ။
နားလည္မႈ ဆိုတဲ့ စကားရပ္ကို ဆက္စပ္ေတြးေတာၾကည့္ေတာ့ လုပ္သင့္၊ ျဖစ္သင့္တဲ့ အရာေတြက အမ်ားႀကီး ေပၚထြက္လာပါတယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာဆက္လုပ္သင့္ပါသလဲ။ နားလည္မႈေတြက ေအာက္ဆုံးကေန ဟုိးအထက္အထိ အဆင့္ဆင့္ လိုေနတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ ေသးေသးေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အႀကီးႀကီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ နားလည္မႈကို အနားမွာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ရိွေနေစရင္ မေကာင္းဘူးလား ခင္ဗ်ာ။
နားလည္မႈ ရိွစြာနဲ႔ ဒီစာကို ဆုံးေအာင္ ဖတ္တဲ့အတြက္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ကလိုေစးထူး
9 comments:
အေကာင္းဆံုးကေတာ့ နားလည္မႈဆိုတဲ့ စကားလံုးသံုးလံုးကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ေနတာထက္ ၊ လက္ေတြ ့ျပလိုက္ပါ ။ အေျပာ နဲ့ အလုပ္ ညီဖို့က အဓိကပါပဲ ။
Dear Ko KLSH,
We have limited words of "Nar Lei Mu" in our Burmese language.
In English,this Burmese word can be presented as
understanding,comprehension,discerning,descrying,empathy,begrudging,
commiserating,plumbing,fathoming,vicariousness etc. just a few words to be mentioned.
It is so clear that even understanding of "understanding" is according to level of the language civilization.If you think knowledge civilization is also attributable to this understanding,you can conclude that understanding is more dependent on the institutional development of knowledge rather than the individuals' behavior of tolerance or maturity.What Burmese are wrongly thinking from the past to the current bad ages is that everybody is expected to behave the practices of the would-be-Buddha and undermine the roles of institutional development or development of knowledge.Frankly speaking, Burmese are accustomed to think the thinking concepts of their Buddhism or Burmese culture are the best in the world.(Bama Nei,Bama Han).Citing my example, Burmese are even not at the level of understanding of "understanding" to the people who know English.
In your example, before the garden owner became angry at the soldiers, if the soldiers have had an institutional knowledge that strongly convinced them that anybody (even the state) has no right to intrude the private property,such kind of problem would not have happened.In this case, understanding of "collected community" is more important than the tolerance threshold of the sole garden owner.We don't need Bodhisattvas for Burma and we just need "collective understanding" of the people for preventing such problems.
So what is most important in understanding? Simply knowledge. For knowledge, the most important requirement is "information".Without freedom of information in this country or without support for the institutional development for knowledge,no matter how much you are speaking about 4 practices of Bhramans,the human is human or as its origin in Darwinian nature is an animal,Burma is now turning back to the age of barbarians.
ေခါင္းစဥ္ေတြသာ ေျပာင္းသြားေပမယ္႔ ရုရွားကစစ္သားေတြ အေၾကာင္းဘဲျဖစ္ေနတာေတာ
နားမလည္ႏိူင္ေအာင္ျဖစ္ရပါတယ္။ရုရွားကလူေတြဟာ စစ္သားေတြဆိုတာမွန္ေပမယ္႔
လက္ရွိျဖစ္ေနတဲ႔ ႏိူင္ငံေရး ေတြနဲ႔ေတာ႔သက္ဆိုင္မွုမရွိလို႔ယူဆပါတယ္ ။အင္တာနက္ကို လြဲမွားစြာအသံုးျပဳ ျပီးစစ္တပ္ ကိုယ္စားျပဳလိုလိုနဲ႔ေျပာခ်င္ရာေျပာေနတဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တစ္ပိုင္းလူအတြက္ ကိုကလိုေစထူးရဲ႔ စာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဘာအေၾကာင္းေရးေရး ေနာက္ဆံုး ရုရွားဘက္လွည္႔လာတဲ႔အတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရသည္ကေတာ႔ အမွန္ပါ။ေပးထားတဲ႔တာ၀န္မဟုတ္ဘဲ ငါႏိူင္ငံတြင္းရွိရင္ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္မယ္ဆိုေသာ၊တပ္ႏွင္႔ ျပည္သူစည္းရံုးေရး ကိုပ်က္ျပားေစေသာစကားမ်ား ကိုေျပာဆိုေနေသာ စစ္ဗိုလ္ကိုအျပစ္ျမင္သလို ၊ ကိုယ္႔ဘေလာ႔ လူလာၾကည္႔ေစရန္အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္အေပၚသစၥာမဲ႔ စကားမ်ားေျပာေနေသာ မွ်ားျပာ(http://bluearrow.myanmarbloggers.org/) လို စစ္ဗိုလ္အတြက္လဲရွက္မိေၾကင္းပါ။
ရုရွားေရာက္တပ္မေတာ္သားတစ္ေယာက္
koko, You are such a great writer!
I read your writings when I don't (Ah-Myin-Kut) you.
:P
ကိုကလိုေစးထူး
မဂၤလာပါဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ငယ္ငယ္တည္းက ခင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္ဗ်။ သူငယ္တန္းထဲက ၁၀ တန္းျပီး တဲ့အထိ တြဲခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းပါပဲ။ သူနဲ႕ကေတာ္ေတာ္ခင္တယ္။ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြလို႕ေတာင္ေျပာလို႕ရတယ္ဗ်။ ခုေတာ့သူက ရုရွေရာက္ေနတယ္ေလ။ ျပီးခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာေတာ္လွန္ေရးမွာတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ကသူ႕ကိုေမးတယ္။ စစ္တပ္က ကြာ ဘုန္းၾကီးေတြကိုေတာင္ရက္ရက္စက္စက္လုပ္ရက္တယ္လို႕။ ဒီမွာသူက ဘာျပန္ေျပာတယ္ထင္လဲ။ ကိုေစးထူးစာထဲမွာလိုပဲ ဘုန္းၾကီးအတုေတြပါကြာ။ ၀ိနည္းတဲ့မညီတဲ့ဘုန္းၾကီးေတြတဲ့။ ဘုန္းၾကီးဟာ ေတာင္းဆိုခြင့္မရွိဘူးတဲ့။ ခုလိုေတာင္းဆိုတာ ၀ိနည္းနဲ႕မညီတဲ့ဘုန္းၾကီးအတုေတြပါတဲ့ဗ်ာ။ ဘယ္ေလာက္မိုက္ရိုင္းလိုက္လဲ လို႕။ သူ႕ရဲ႕စကားကုိ ကၽြန္ေတာ္ခုထိမေမ့ေသးဘူး။ အဲ့ဒီေန႕က ကၽြန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ကိုေဒါသ ျဖစ္တယ္။ ဘယ္လိုမွမထင္ထားတဲ့စကားကုိ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းက ေျပာလိုက္တာပဲဗ်ာ။ သူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ဟာအရမ္းခင္တယ္။မိဘခ်င္းလဲအရမ္းကိုသိၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ဒီလိုေျပာထြက္တဲ့ အေျခေန ကိုနားမလည္တဲ့၊ အာဏာကိုသာရစ္မူးေနတဲ့ ဒီလုိေကာင္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႕က ဘယ္လိုနားလည္ေပးရမွာလဲ အစ္ကိုရ။
တခါတေလက်ေတာ့လည္း လက္ခံလို႔ မရႏိုင္တဲ့ အေျခအေနတခုကို အတင္း က်ိတ္မွိတ္ၿပီး နားလည္ေပးရတာ ရင္နာဖို႔ ေကာင္းလြန္းပါတယ္။
ကိုၾကီး ေစးထူးေရ ထက္ေတြးတာကေတာ့ တစ္ခါ တစ္ေလမွာ နားလည္မႈအတြက္ ၾကား၀င္ ေစ့စပ္မႈလည္း လိုတာပဲရွင့္
hello ko say htoo,
your post is good,in our country we all need understanding each other.they all are political parties,military and all ethnic.all of us are stand up for our country.
hta2
ျမန္မာျပည္ရဲ ့သားေကာင္းေတြထဲမွာ စစ္သားေတြရွိတယ္
အရပ္သားေတြ ေက်ာင္းသားေတြ ဘုုန္းႀကီးေတြ အားလုုံးပါပါတယ္။
စစ္သားကိုုဘဲ ေျမာက္စားလိုု ့ ရွိရင္စစ္ရူးႏိုုင္ငံျဖစ္ျပီး လူရာမဝင္ပါဘူး
က်န္တဲ့သားေတြလညး္စိတ္ငယ္ျပီးျပည္ပထြက္ကုုန္ၾကမယ္
အေကာင္းဆုုံးက အရပ္ဘက္ဆိုုင္ရာပညာတတ္ေတြ ကုုန္သည္ေတြ ဘုုန္းႀကီးေတြ ပါ ေနရာေပးျပီး ၾသဇာ သက္ေရာက္ေစရပါမယ္
သန္းေရႊေမာင္ေအးေရႊမန္း စသည့္ပြဲေတြဘဲထြက္မေနဘဲ
လူထုုကိုုယ္စားျပဳတဲ့လူေတြ ကိုု သတင္းမ်က္ႏွာဖုုံးေတြမွာေဖၚျပပါ
ေလးစားအပ္တဲ ့ civil society လူမႈအဖြဲ ့အစည္းမ်ား ေပါ့
ေက်ာ္သူ ဇာကနာ စသည္ေပါ့ ဆရာဝန္ၾကီးေတြလည္းရွိပါတယ္
ကုုန္သည္ေတြလည္းရွိပါတယ္ ဆရာေတာ္ေတြလည္းရွိတယ္
လူေတာ္ေတြအမ်ားႀကီးပါ ေဆြးေႏြးပြဲေတြလုုပ္ၾကပါ
ၾကံ့ဖြံ ့လိုု လုုပ္ပြဲမဟုုတ္တာပါ
စစ္တပ္ကိုု ရန္မလုုပ္ရင္ေပးလုုပ္ပါလား
အခ်င္းခ်င္းမေစာင္းၾကနဲ့ေပါ့
ထူးမွမထူးတာ
လူေတြ ေက်နပ္ေအာင္ေတာ့ေပးေျပာရမွာေပါ့
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းရွိၾကပါေစ။
Post a Comment