ဒီတခါ ေရးမွာကေတာ့ ဘာကိုမွ မည္မည္ရရ ေခါင္းစဥ္ တပ္ရမွန္း မသိတဲ့ ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ပဲ ေခၚမလား၊ စိတ္ထဲ ကလိ ကလိျဖစ္ေနတဲ့ ဆင္ဆာ တခ်ိဳ႔အေၾကာင္း ေရးခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ္ စာေတြကို စဖတ္ျဖစ္စဥ္က တခ်ိဳ႔ေသာ မဂၢဇင္းေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ တခါတေလ ေငြမွင္ေတြ သုတ္ထားတဲ့ စာတခ်ိဳ႔ ပါလာတတ္ပါတယ္။ တခါတေလ ေတာ့လဲ မွင္အနက္ေတြနဲ႔ေပါ့၊ စာတည္းအဖြဲ႔က သေဘာေတာ္ မက်တဲ့ စာမ်ိဳးကို အဲလိုေလးေတြ ဆင္ဆာျဖတ္ တတ္ၾကပါရဲ့။ လူဆိုတာကလဲ အခက္သား။ အဲဒီလို ဖုံးကြယ္ထားၿပီဆိုမွ ပိုလို႔ သိခ်င္လာပါတယ္။ အဲဒီလို စာအုပ္မ်ိဳး ေတြ႔လာၿပီလားဆို ေနေရာင္မွာ ေထာင္ၿပီး မရရေအာင္ ဖတ္ၾကည့္တတ္ပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းေတြက်ေတာ့ အဲလိုေတြ မွင္သုတ္ၿပီး မဖ်က္ေတာ့ပါဘူး။ သူတုိ႔ သေဘာမက်တာ ေရးမိရင္ စာေဖာင္ တခုလုံး အျဖဲခံရေတာ့တာပါပဲ။ ဟုိးတေလာက ေရေပ်ာ္ငွက္တုိ႔၏ ရင္ခုန္သံမ်ား ဆုိတဲ့ ဗီစီဒီ ေခြကို ၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ ကိုညီထြဋ္ရဲ့ ေနာက္ေစ့မွာ အရိပ္ျဖဴ တခုက သြားေလရာ လိုက္ေနလို႔ ဘာမ်ားပါလိမ့္လို႔ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့၊ ဆံပင္ရွည္ကို ဆင္ဆာျဖတ္ ထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ျဖစ္မွ ျဖစ္ရပေလ။ ဒါျဖင့္ ဟိုတုန္းက ျမန္မာၾကီးေတြ က်ေတာ့ ဆံရွည္ ေယာင္ထုံးၾကီးေတြနဲ႔ မဟုတ္လားလို႔ ကပ္သီးကပ္သတ္ စဥ္းစားမိပါတယ္။ တခါကလဲ အိပ္ဇမ္ပယ္လ္ အဖြဲ႔ရဲ့ လိုက္ဖ္ရႈိးေခြကို ၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ တခ်ိဳ႔ သီခ်င္းေတြမွာ သက္ေအာင္ရဲ့ ရင္ဘတ္နဲ႔ ပုခုံးမွာ ေစာေစာကလုိပဲ အရိပ္ျဖဴက ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ေနေတာ့ လူက ပိုစိတ္၀င္စား သြားပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ တကြက္ခ်င္း ေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္ၾကည့္ေတာ့မွ လားလား၊ သူ႔ရင္ဘတ္က ဂဏန္းကို ဆင္ဆာျဖတ္တာကိုး။ ဘယ္ေလာက္လို႔ ထင္ပါသလဲ။ ၈၈ ေလ။ ေအာ္.. ေၾကာက္တတ္ လိုက္ပုံမ်ား။ အဲဒီ ဂဏန္းကို ေၾကာက္တတ္ပုံ ေနာက္တခု သြား သတိထား မိပါေသးတယ္။ တခ်ိဳ႔ေသာ ေဘာလုံး အားကစား ဂ်ာနယ္ေတြမွာ အဂၤလန္ ပရီးမီးယားလိဂ္က မစ္ဒယ္ဘေရာ့ အသင္းရဲ့ ရင္ဘတ္က လိုဂို တံဆိပ္ကို ဆင္ဆာ ျဖတ္ထားပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ အဲဒီ တံဆိပ္က 888.com ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ေနာက္မ်ားဆိုရင္ ကေလးေတြကို စာသင္ရင္ ၈ တို႔ ၈၈ တုိ႔ ၈၈၈၈ တုိ႔ဆိုရင္ ေက်ာ္ၿပီး သင္မလား မသိလို႔ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ေတြးမိပါတယ္။ က်ေနာ္ ၁၄ ႏွစ္သားေလာက္က ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံမွာ ဟင္နီကင္နဲ႔ ကားစ္ဘတ္ ဘီယာမ်ားအား အမ်ိဳးသားေရး တာ၀န္အရ ေသာက္သုံးရန္ မသင့္ဆုိၿပီး တင္သြင္းခြင့္ ပိတ္ပင္ခဲ့ပါတယ္။ ေအာ္… ဘီယာ ေသာက္တာလဲ အမ်ိဳးသားေရးနဲ႔ ဆုိင္သကိုး။ မွတ္သားစရာ။ အဲဒီ ဘီယာေတြကို အျငိဳးၾကီးတာ ဘယ္ေလာက္ အထိမ်ားလဲဆိုရင္ ပရီးမီးယား ကလပ္ လီဗာပူးလ္ အသင္းခမ်ာ ျမန္မာ အားကစား ဂ်ာနယ္ေတြနဲ႔ေတြ႔မွပဲ သူတုိ႔ အက်ီၤက ရင္ဘတ္ တံဆိပ္ ကားလ္ဘတ္ ဘီယာလိုဂိုလဲ အနိစၥ သေဘာနဲ႔ ကိစၥေခ်ာရ ရွာပါတယ္။ တခါတေလေတာ့လဲ လူေတြဆုိတာက စဥ္းစားပုံျခင္းက မတူၾကေတာ့ သူတုိ႔ တေတြကပဲ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ စူးေရာက္ ၾကတာလား။ က်ေနာ္ကပဲ ေနရင္း ထုိင္ရင္း အဆုိးျမင္ ၀ါဒီျဖစ္ေနသလား ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ ေတြးၿပီး ဟိုေရး ဒီေရး ေရးလိုက္မိပါတယ္။ ကလိုေစးထူး |
Friday, November 03, 2006
ဟုိေရာက္ ဒီေရာက္ ဉာဏ္မမီေသာ အေၾကာင္းမ်ား..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
ဒီလိုပဲေလ .. ပိတ္ထားရင္ မရမက ၾကည့္ခ်င္ၾကတာ လူ႔သဘာ၀ပဲ။
က်မတို႔ဆိုလဲ ေငြမင္သုတ္ထားတဲ့ စာဆို အလင္းေရာင္နဲ႔ ေထာင္ျပီးဖတ္တယ္။ ျပီးရင္ ျပန္ေတာင္ေရးေပးလိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္လူေတြ သက္သာရာ သက္သာေၾကာင္းေပါ့။ :P
တကယ္ေတာ့ .. ဒီတိုင္းထားရင္ေတာင္ ဘယ္သူမွ သတိထားမိမွာမဟုတ္ဖူး။ သူတို႔အဲဒီလိုပိတ္ဟယ္ ဖံုးဟယ္လုပ္မွ လူပိုသိတာ။
အဲဒါေၾကာင့္ ပိတ္ခ်င္ပိတ္ပါေစ .. ပိတ္ေလ .. လူသိေလ .. လို႔ သေဘာထားလိုက္။
မေမဓာဝီနဲ႕ တူတူပဲ...။ :P
Post a Comment