ေဆာင္းတြင္း အ၀င္..

ေဆာင္းရာသီရဲ့ တပ္လွန္႔သံအျဖစ္ အေအးဓာတ္က တေန႔ထက္ တေန႔ ပိုလာပါၿပီ။ ဒီရာသီ ေရာက္ၿပီဆုိရင္ ဒီက ျမင္ကြင္းေတြဟာ က်ေနာ့္မ်က္စိထဲမွာေတာ့ မီးေလာင္ျပင္ တခု အလားပါပဲ။ အရြက္မဲ့ သစ္ပင္ေတြက ၾကည့္ေလရာ ေနရာတိုင္းလိုလုိမွာ ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္နဲ႔၊ ေျမေပၚမွာလဲ ရြက္ေၾကြေတြက ေလတုိက္တိုင္း တေဖ်ာေဖ်ာနဲ႔ လြင့္ေနလိုက္ၾကတာ၊ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံနဲ႔ ကြာခ်င္တုိင္း ကြာေနတဲ့ ရာသီဥတုနဲ႔ ျမင္ကြင္းေတြပါ။ မၾကာမီမွာ ႏွင္းေတြ က်ပါေတာ့မယ္။ တကယ္ေတာ့ ႏွင္းက်တာကို ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ပဲ အိမ္ထဲကေန ထုိင္ၾကည့္ရင္ေတာ့ အေတာ္ကို လွပတဲ့ ျမင္ကြင္းျဖစ္ၿပီး လြမ္းလဲ လြမ္းစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ႏွင္းဖတ္ေလးေတြ တဖြဲဖြဲက်ၿပီး ေျမျပင္ကို အျဖဴေရာင္ ဆုိးေပးေနတာဟာ ကဗ်ာမပီ စာမမီတဲ့ ရွဳခင္းေကာင္းေလးပါ။ ႏွင္းက်ေနတဲ့ အခုိက္အတန္႔ေလးဟာ အရမ္းၾကီးလဲ သိပ္မေအးလွေတာ့ မႏွစ္က စေရာက္ခါစဆိုရင္ ႏွင္းေတာထဲမွာ က်ေနာ္ ကေလးဆန္ဆန္ ထြက္ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဓာတ္ပုံေတြ ရိုက္လိုက္၊ ေအာ္ဟစ္လုိက္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း အလုပ္ခြင္ ၀င္ရတဲ့ အခါက်ေတာ့ လူက သူမ်ားေတြလို ကားကလဲ မရိွေသး၊ စက္ဘီးေလး တစီးကို အေဖာ္ျပဳလို႔ အလုပ္သြားခ်ိန္နဲ႔ အလုပ္ျပန္ခ်ိန္ေတြမွာ ႏွင္းက်တာနဲ႔ ၾကဳံပီလားဆိုရင္ လမ္းေတြ တေခ်ာေခ်ာနဲ႔ ကားေတြ တေ၀ါေ၀ါၾကားမွာ လူလဲ မေပ်ာ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အခုက်ေနာ္ ေနေနတဲ့ ျပည္နယ္ကို အေမရိကန္ရဲ့ ေနလို႔ အေကာင္းဆုံး နံပါတ္ငါး ျပည္နယ္အျဖစ္ စစ္တမ္းမ်ားအရ သတ္မွတ္ ပါတယ္။ ပညာေရး၊ စီးပြားေရးနဲ႔ လုံၿခဳံမႈ အျဖစ္ဆုံးေတြကို တြက္ရင္ေတာ့ ဟုတ္ႏိုင္ေလာက္ပါရဲ့။ ဒါေပမယ့္ ရာသီဥတုကေတာ့ တေန႔ေရႊ တေန႔ေငြပါပဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္က 65·F ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီေန႔ 30F ျဖစ္တတ္ေတာ့ နယ္ေျမခံ မဟုတ္တဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ အာရွသားေတြ အတြက္ကေတာ့ ဒီျပည္နယ္ဟာ ရာသီဥတုအရ ေနလို႔ မေကာင္းတဲ့ ျပည္နယ္ စာရင္းမွာ ထိပ္ဆုံးက အပါအ၀င္ပါပဲ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေအာက္တိုဘာ ၂၉ ရက္ေန႔က က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ နာရီလက္တံေတြကို အေနာက္ကုိ တနာရီ ေရႊ႔ဆုတ္လိုက္ရပါတယ္။ ေႏြရာသီ ေရာက္ေတာ့ တခါ အေရွ႔ျပန္တုိးေပါ့။ ေဆာင္းရာသီမွာ ေန၀င္ခ်ိန္ကလဲ အလြန္ေစာသြားပါတယ္။ ညေန ေလးနာရီခြဲၿပီး ဆုိရင္ပဲ အေမွာင္၀င္လာပါတယ္။ ငါးနာရီဆို မိုးစုံးစုံးခ်ဳပ္ပါၿပီ။ ေႏြရာသီက်ေတာ့ ညကိုးနာရီ နီးပါးေလာက္မွပဲ သူရိယ ကိုယ္ေတာ္က အိပ္တန္း ၀င္ေတာ္မူပါတယ္။ မႏွစ္က ဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ က်ေနာ္ လက္ခုံေတြ အက္ကြဲပါတယ္။ ၾကီးမားတဲ့ ရာသီဥတု အေျပာင္းအလဲကို ဘယ္လို ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ရမယ္ ဆိုတာ မသိခဲ့ေတာ့ က်ေနာ့္ စိတ္ထင္ လူခႏၶာကိုယ္ အတၱေဘာက အိမ္နဲ႔ အလုပ္ထဲမွာဆို ေႏြးလိုက္၊ အျပင္ထြက္ေတာ့ ေအးလိုက္နဲ႔ ဖန္ခြက္နဲ႔ တူသြားတယ္နဲ႔ ထင္ပါရဲ့။ ေဒသခံ မိတ္ေဆြကို ေမးၿပီး နီးရာဆုိင္က အသားအရည္ လိမ္းေဆး တမ်ိဳး ၀ယ္လူးေတာ့မွ သက္သာပါေတာ့တယ္။ ေရွ႔လာမယ့္ အပတ္ဆိုရင္ေတာ့ Thanks Giving တဲ့။ ဘာဂစ္ဗင္းျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္ကေတာ့ အလုပ္မလုပ္ပဲ နားရမယ့္ တရက္ကိုပဲ ၾကိဳတင္ တြက္ခ်က္ၿပီး ေပ်ာ္ေနပါတယ္။ ခရစၥမတ္က်ရင္လဲ ႏွစ္ရက္ပိတ္မယ္။ ႏွစ္သစ္ကူး ေရာက္ရင္ တရက္၊ သူမ်ားပိုက္ဆံကို အလုပ္မလုပ္ပဲ ရဖို႔ကို ဟိုတြက္ဒီတြက္နဲ႔ အက်င့္မေကာင္းလိုက္ပုံမ်ား။ ျမန္မာျပည္က အားလပ္ရက္ေတြ ဒီကို ေရႊ႔လိုက္ရင္ အေတာ္ေကာင္းမွာပဲလို႔ေတာင္ ၾကံဖန္ေတြး လိုက္မိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာက အားလပ္ရက္ေတြ မ်ားတယ္ေလ …။ က်ေနာ့္ အထင္ ရက္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ရိွမယ္။ ဒီမွာေတာ့ တႏွစ္လုံးမွ ခုႏွစ္ရက္ထဲ။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ဒီအခ်ိန္ဆို ကထိန္ပြဲေတြ ဟိုတစ ဒီတစနဲ႔ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ ႏႊဲေနၾကေလာက္ေရာေပါ့။ ဒီေရာက္မွ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံရဲ့ ေဆာင္းရာသီရဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္းပုံကို လြမ္းဆြတ္မိပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေအးေအး ဒီမွာလုိ အေႏြးထည္ အထူၾကီးမလို၊ လက္အိတ္ထူထူ မလို၊ ရွဳးဖိနပ္ မစီးခ်င္ဘူးလား ရေသးတယ္။ စတိုင္က်က် ဂ်င္းဂ်က္ကက္ေလး တထည္ ဒါမွမဟုတ္ ဂ်ာကင္ ခပ္ပါးပါးတထည္ေလာက္နဲ႔လဲ ျမန္မာျပည္ ေဆာင္းရာသီကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ျဖတ္သန္းႏိုင္တယ္ေလ။ တခ်ိဳ႔မ်ားဆို ျမဴမႈန္ထူထူထဲ ေဆာင္းေအးခဲမွာ ၀မ္းစာေရးအတြက္ အေႏြးထည္ေတာင္ ၀တ္ႏိုင္အားတာမွ မဟုတ္တာ။ ေဆာင္းတြင္းကို မခ်စ္မႏွစ္သက္တဲ့ အသည္းခိုက္ေအာင္ ေအးခဲမႈနဲ႔ ျဖတ္ၿပီးရင္ေတာ့ …။ ပူျပင္းတဲ့ ေႏြရာသီ ဆုိတာၾကီးက က်ေနာ္တို႔ကို အသင့္ ေစာင့္ေနအုံးမွာပဲေလ။ အဲဒီလိုပဲ ေအးလိုက္၊ ပူလိုက္နဲ႔ပဲ တႏွစ္ၿပီး တႏွစ္၊ အသက္ေတြက ၾကီးရင္း၊ ရုန္းကန္ရင္း လႈပ္ရွားရင္းနဲ႔ပဲ ဘ၀ဆိုတဲ့ သံသရာၾကီးထဲမွာ က်ေနာ္တို႔တေတြ ေပ်ာ္ရႊင္လုိက္၊ ငိုေၾကြးလိုက္၊ ခ်စ္ခင္လိုက္၊ မုန္းတီးလိုက္၊ ေတြ႔ဆုံလိုက္ ေကြကြင္းလိုက္နဲ႔ …။ *** ဒီစာကိုေရးၿပီးေတာ့ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္တာ မည္းေမွာင္ေနလိုက္ပုံမ်ား၊ အလင္းနဲ႔ တူတာဆိုလုိ႔ ေကာင္းကင္ေအာက္က နီယြန္ အလင္းတုေတြပဲ ေတြ႔ရတယ္ *** ကလိုေစးထူး