ေလာင္းကစားျခင္း...

ဟိုတေလာက ေစ်း၀ယ္ရင္းနဲ႔ ထီေရာင္းတဲ့ စက္နားေရာက္ေတာ့ ငါးေဒၚလာတန္ ခဲျခစ္ ကံစမ္းထီ တမ်ိဳးကို ေတြ႔တာနဲ႔ တခုေလာက္ ၀ယ္စမ္းၾကည့္လုိက္တာ ေဒၚလာ ႏွစ္ဆယ္ ေပါက္ပါတယ္။ အလုပ္ထဲက ျမန္မာ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ကို အဲဒါေျပာျပေတာ့ သူလဲ စမ္းဦးမယ္ ဆိုၿပီး ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ သြား၀ယ္တာ သူက က်ေနာ့္ထက္ ကံထူးၿပီး ေဒၚလာ ငါးဆယ္ ေပါက္လာပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ႏွစ္ဆယ္ဖိုး ေပါက္တာနဲ႔တင္ ရပ္လိုက္ေပမယ့္ အဲဒီ သေကာင့္သားကေတာ့ မရပ္ႏိုင္ဘဲ အျမင့္ဆုံးဆု ေဒၚလာ ငါးေသာင္းကို အာသာ ငန္းငန္းနဲ႔ ေန႔စဥ္လုိလို ကစားလုိက္တာ ရထားတဲ့ ငါးဆယ္အျပင္ အခုဆို ဘယ္ေလာက္ ထပ္ရႈံးေနၿပီလဲေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါကို ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္တေယာက္ ျမန္မာျပည္မွာ ေနတုန္းက ေလာင္းကစားရဲ့ သားေကာင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာကို ျပန္သတိရ မိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေလာင္းကစားဆုိတာ အေပ်ာ္လုပ္တာပါ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေန စၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ရယ္ေတာ့ မသိပါဘူး။ ဘယ္လို ေလာင္းကစားမ်ိဳး ျဖစ္ျဖစ္ ေလာင္းကစားကို ပထမဦးဆုံး စလုပ္တဲ့ အၾကိမ္ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ လူတုိင္းလုိလို ႏိုင္ေလ့ ရိွပါတယ္။ က်ေနာ္ စၿပီး ေလာင္းကစားကို လုပ္မိတာကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ျမိဳ႔က ဘုရားပြဲမွာပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ နယ္ဘက္ေတြမွာ ဘုရားပြဲ တခုခု လုပ္ၾကၿပီဆုိရင္ မပါမျဖစ္ ပါေနတာကေတာ့ အန္ဂလုံ၊ အနီေထာင္၊ ျမွားပစ္၊ အ၀ိုင္းလွည့္ အစစေသာ ေလာင္းကစား ၀ိုင္းေတြပါ။ နယ္စုံက လူစုံက က်ေနာ္တုိ႔ ျမိဳ႔က နယ္ခံေတြရဲ့ အိတ္ကပ္ထဲက ေငြ အေတာ္မ်ားမ်ားကို အဲဒီ ဘုရားပြဲေတြကေန သဲ့ယူ သြားၾကပါတယ္။ ေယာက္်ားေလး ဆိုတာ အကုန္ လုပ္ဖူးရမယ္လို႔ အေျမွာက္ေကာင္းတဲ့ (အမွန္ကေတာ့ ကိုယ္တုိင္ကလဲ ပ်က္ခ်င္ခ်င္) သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီး အရက္ကေလးက တျမျမနဲ႔ ဘုရားပြဲမွာ အန္ဂလုံ သြားကစားပါတယ္။ (အန္ဂလုံ ဆုိတာက အံစာတုံး ခပ္ၾကီးၾကီးေတြကို ဆင္၊ ျမင္း၊ နဂါး၊ ေဇာ္ဂ်ီ၊ က်ား၊ ေဒါင္း စတဲ့ အရုပ္ ေျခာက္ရုပ္ကို တဖက္စီမွာ ေရးဆြဲ၊ ပက္လက္ လွန္ထားတဲ့ ကစားခုံေပၚမွာ အံစာတုံးေတြကို စီတင္၊ ထုိးသား တေယာက္ေယာက္က ေမာင္းၾကိဳးဆြဲခ်ၿပီး ေပၚလာတဲ့ အရုပ္ကို အေလ်ာ္ေပး၊ မပါတဲ့ အရုပ္ထုိးမိရင္ စားတဲ့ ကစားနည္းပါ) မူးေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ကစားလိုက္တာ ဒိုင္က အျမင္ကပ္ေလာက္ေအာင္ ႏိုင္လာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔တင္ အားမရေသးပဲ အနီေထာင္ ၀ိုင္းေတြဘက္ သြားကစားျပန္ပါတယ္။ ႏိုင္ျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတြ က်ေတာ့ ထုံးစံအတုိင္းေပါ့။ ရႈံးတာမွ ခြက္ခြက္လန္။ တခါတုန္းကလဲ တတိယႏွစ္ စာေမးပြဲေျဖဖို႔ ေဖေဖ့ဆီမွာ ေငြသြားေတာင္းဖို႔ ရန္ကုန္သြားပါတယ္။ ေဖေဖနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ အေဖ ေနေကာင္း သားဆုေတာင္း၊ အိေညွာင့္ အိေညွာင့္နဲ႔ (ရုပ္ၾကမ္းနဲ႔ မလုိက္) ခၽြဲပစ္ၿပီး ေငြယားကေလး ရေအာင္ေတာင္းေတာ့ ေဖေဖကလဲ ေမြးထားမိတဲ့ သားအတြက္ ၀ဋ္ဒုကၡၾကီးစြာနဲ႔ ေပးေတာ္မူပါတယ္။ ေငြေလး ရလာေတာ့ ညကားနဲ႔ ဘားအံကို မသြားမီ လိုက္လည္ဦးမွဆုိၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီနဲ႔ မဟာဗႏၶဳလ ပန္းၿခံေဘးက Fantasy World 2 ကို ေရာက္သြားပါတယ္။ ေတာသား ၿမိဳ႔တက္ က်ေနာ္ မေယာင္မလည္နဲ႔ အထဲကို ေရာက္သြားေတာ့ တေနရာမွာ Twenty one ဖဲ ေလာင္းကစား စက္တခုကို သြားေတြ႔ပါတယ္။ စက္ထဲကေန အမ်ိဳးသမီး ႏွစ္ေယာက္ အမ်ိဳးသား ႏွစ္ေယာက္က ဒိုင္အျဖစ္ screen ကေန အလွည့္က် ဖဲေ၀ေပး ထိုးသား ကစားသမားကေတာ့ ေလးေယာက္အထိ ကစားလို႔ရပါတယ္။ အဲဒါကို ကစားဖုိ႔အတြက္ အေၾကြေစ့ လဲရပါတယ္။ တေစ့ကို ေလးဆယ္ က်ပ္ပါ။ ပထမေတာ့ တေထာင္ဖုိးေလာက္ အပ်င္းေျပ ကစားမွပဲ ဆိုၿပီး ကစားလိုက္တာ ပထမ အစေတာ့ ႏိုင္သလိုလို ရိွပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ အဲဒီ စက္ေရွ႔မွာ မထစတမ္း ကစားလုိက္တာ ေနာက္ဆုံး အိတ္ထဲပါလာသမွ် ေငြ အကုန္လုံးကို ကုန္သြားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အေဖဆီ ျပန္သြား၊ ခါးပိုက္ႏိႈက္ခံရ သလိုလို က်ေပ်ာက္သလုိလို ညာေျပာရျပန္ ပါတယ္။ ေမြးရက်ိဳး နပ္လိုက္ပုံမ်ား။ ေဘာလုံးပြဲေတြ ေခတ္စားလာေတာ့လဲ ေလာင္းလိုက္ေသး ျပန္တာပါပဲ။ တလုံး ငါးမူးစား၊ သေရ တမတ္ေလ်ာ္ အေခၚအေ၀ၚ မ်ိဳးစုံနဲ႔ ဂ်ာနယ္ေတြဖတ္လုိက္ ေလာင္းလိုက္၊ ကိုယ္ေလာင္းတဲ့ အသင္း နိုင္သြားေတာ့ ကိုယ့္ေလာက္ ေဘာလုံးပြဲ ခန္႔မွန္းတာ ေတာ္တဲ့လူ မရိွေတာ့ သေယာင္ေယာင္ ေျမာက္ၾကြၾကြနဲ႔ ရႈံးရင္ေတာ့လဲ ဒိုင္ညစ္လုိ႔၊ နည္းျပေၾကာင့္နဲ႔ ေလေတြပစ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးကို ေလာင္းခဲ့ ျပန္ပါတယ္။ တကယ့္ တကယ္တမ္း ေလာင္းကစားနည္းေတြ ေပါလွတဲ့ ဒီႏိုင္ငံေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္ ေလာင္းကစားကို လုပ္ခ်င္စိတ္ မရိွေတာ့ပါဘူး။ တပင္တပန္း လုပ္လုိ႔ ရထားတဲ့ ေငြေလးကို ရံႈးသြားမွာ ေၾကာက္တာလဲ ပါပါတယ္။ (ဒါေတာင္ ဟိုထီက သြားထုိးလိုက္ပါေသးတယ္) တကယ္ေတာ့ ေလာင္းကစား လုပ္ရင္ ဘ၀ပ်က္မယ့္ အေၾကာင္းကို ေက်ာင္းစာထဲမွာေရာ အျပင္ စာအုပ္၊ စာေပ ရုပ္ရွင္ ေတြမွာ လူေပါင္းမ်ားစြာက ေျပာျပၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္လဲ ေလာင္းကစား သမားေတြကေတာ့ ကစားလုိ႔ ေကာင္းဆဲပါပဲ။ ဘ၀ ပ်က္တဲ့လူလဲ ပ်က္။ လူႏွိမ္ခံရလို ခံရနဲ႔။ မကစားတာပဲ ေကာင္းပါတယ္ေလလို႔ စိတ္ထဲက ဆုံးျဖတ္မိပါတယ္။ မကစားဘူးကြ ((((((။ (အခု ဒီစာကို ေရးၿပီးေတာ့ တီဗီြဖြင့္လိုက္တာ 2006 World Series Porker အစီအစဥ္ လႊင့္ေနပါတယ္။ အႏိုင္ရသြားတဲ့ ငနဲက စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ တီဗီထဲကေန ၿပဳံးျပေနပါေရာလား….) ကလိုေစးထူး