အိမ္ကို မင္းလြမ္းေနသားနဲ႔ ေတေပၿပီး… အခုေလာက္ထိေအာင္ မင္းမခြဲစဖူး….. အမွတ္တမဲ့နဲ႔ ဖြင့္မိလိုက္တဲ့ သီခ်င္းကို နားေထာင္ၿပီး လူက ငိုင္ကနဲ ျဖစ္သြားပါတယ္။ အင္း… အိမ္ကိုခြဲခဲ့တာေတာင္ အေတာ္ၾကာပါပေကာ…။ ဒီအခ်ိန္ဆို ေမေမဘယ္လို ေနရွာမလဲ၊ ေဖေဖေရာ ေနေကာင္းပါ့မလား၊ ညီေလး ညီမေလးေတြေရာ အဆင္ေျပရဲ့လားမသိ၊ ဟုတ္ပါရဲ့ က်ေနာ္ အခုေလာက္အထိ အၾကာႀကီး အိမ္ကို မခြဲဖူးေသးဘူး..။ အေတြးစနဲ႔အတူ မ်က္ရည္တုိ႔က စို႔တက္လာမိပါရဲ့။ ဟိုအရင္တုန္းက တို႔အိမ္ေလးထဲ…. တေခါက္ေလာက္ ျပန္ခဲ့ေတာ့ေဟ့…….. က်ေနာ့္ရဲ့ အိမ္ကေလး…။ ဘာမွ အဆင္တန္ဆာမရိွတဲ့ အိမ္ကေလး…။ ေရတြင္းကေလး တလုံးရယ္၊ ၿခံေထာင့္က ၀ါးရုံပင္ အုပ္အုပ္ေလးနဲ႔ ေနာက္ေဖးက ပိႏဲၷပင္အိုေလး၊ ရိုးဂုဏ္အျပည့္နဲ႔ အိမ္ကေလး..။ အဲဒီအိမ္ကေလးေပၚကေန က်ေနာ့္ေမေမ က်ေနာ့္အျပန္လမ္းကို ေမွ်ာ္ေနေလမလား..။ အကိုၾကီးကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ က်ေနာ့္ညီမေလး က်ေနာ့္ကို လြမ္းေနေလမလား..။ တယ္လီဖုန္းေစာင့္ရင္း… မင္းအသံေမွ်ာ္ေနတုန္း.. ျပန္ေရာက္မယ့္ေန႔ေတာ့ ေျပာလိုက္အုံး… ဂစ္တာတီးၿပီးေတာ့ ညည္းဆို ေရဒီယုိသီခ်င္း… မင္းအႀကိဳက္ေတြ မေမ့ႏိုင္ဘူး… ဆယ္တန္း မေအာင္မွာစိုးလို႔ ဂစ္တာတီးတုိင္း ရိုက္တတ္တဲ့ ေမေမ၊ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ ဂစ္တာတလုံး ဆုခ်တဲ့ ေဖေဖ၊ က်ေနာ္သီခ်င္းဆိုရင္ အၿမဲအနားမွာ အားေပးတတ္တဲ့ ညီမေလး အားလုံးအားလုံးက က်ေနာ့္ကိုေမွ်ာ္ေနမွာ သိေပမယ့္ အိမ္ျပန္ေရာက္မယ့္ ေန႔ကေတာ့ မေရရာေသးပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ အားမေလွ်ာ့ပါ။ က်ေနာ္ အိမ္ျပန္မွာပါ။ သံလြင္ခက္နဲ႔ အတူေပါ့။ အိမ္ကုိျပန္ခဲ့ေတာ့… နင္ဟိုမွာ မေပ်ာ္တဲ့ ခဏ… အိမ္ကိုျပန္ခဲ့ေတာ့.. အတူတူျပန္ဆုံႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစား…. မေမ့ႏိုင္ဘူး မင္းအရိပ္မ်ားနဲ႔… အိမ္မွာ အရင္လိုက်န္ရစ္ခဲ့.. ေတြေ၀ေနအုံးမလား.. က်ေနာ္ မေပ်ာ္ပါဘူး။ ေပ်ာ္စရာအေၾကာင္းလဲ မရိွပါဘူး။ အၿပဳံးတုေတြ၊ စက္တပ္ထားတဲ့ လူေတြၾကားမွာ ၀င္ကစြပ္တေကာင္လို ေနေနရတာကို မုန္းတီးလွပါၿပီ။ စိတ္ဓာတ္ေတြကို ခိုင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္ရင္း အားတင္းမိပါရဲ့။ ေလွ်ာက္မိတဲ့ လမ္းမွာ ခလုတ္ေတြတိုက္မိတုိင္း အမိအႀကိမ္ႀကိမ္ တမိေပမယ့္ ေတြေ၀ေနလို႔ေတာ့ မျဖစ္ေသးပါ။ အေမနဲ႔ အတူတူျပန္ဆုံဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း ယုံၾကည္ခ်က္ကို အသက္ဆက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လို သားေပါင္းမ်ားစြာ ကမၻာအႏွံ႔ ရိွေနမွာပါ။ အဲဒီသားေပါင္းမ်ားစြာရဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္ အင္အားေတြနဲ႔ အေမေတြရဲ့ လြမ္းမ်က္ရည္ကို တေန႔ေတာ့ သုတ္ႏိုင္ေကာင္းပါရဲ့။ ေ၀းၿပီးကတည္းက… ေတြ႔ဖုိ႔မလြယ္.. အခု တို႔အိမ္ေလးထဲမွာ.. ေတြ႔ၾကမယ္… ငါတုိ႔ရဲ့ မိသားစု ကမၻာေလးထဲ… မင္း ေရာက္ေအာင္ ေျပးလို႔ ျပန္ခဲ့ေတာ့… ေမေမ့ေျခဖမိုးကို က်ေနာ့္နဖူးနဲ႔ ထိကပ္ ရိွခိုးအၿပီး ေမာ့အၾကည့္မွာ ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ မ်က္ရည္ အျပည့္နဲ႔ ေမေမ့မ်က္ႏွာကို အခုထိျမင္ေယာင္ေနေပမယ့္ အဲဒီခြဲခြာျခင္းဟာ အခုအခ်ိန္ထိတုိင္ေအာင္ ဆုံးခန္းမတုိင္ေသးပါ။ ဒါေပမယ့္ ထာ၀ရအတြက္ ခြဲခြာရျခင္းလို႔လဲ မယုံၾကည္ပါဘူး။ ေ၀းၿပီးကတည္းက ေတြ႔ဖို႔မလြယ္ေပမယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြက အႏိုင္ရရိွျခင္းကို ေဆာင္ၾကဥ္းေပးတဲ့ ေန႔မွာ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ မိသားစုကမၻာေလးကို က်ေနာ္ျပန္ခဲ့မွာပါ။ အခု အခ်ိန္မွာေတာ့ အတူတူ ျပန္ဆုံႏိုင္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနရင္း…..။ မင္းနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္လုိ႔… မင္းအိမ္ျပန္ခဲ့ေတာ့… မင္းနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္လို႔.. မင္းအိမ္ျပန္ခဲ့ေတာ့… |
ကလိုေစးထူး
3 comments:
ဖတ္ျပီးေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္ ကိုသံလြင္ … ။
ခြဲခြါျခင္းေတြ ဆံုးခန္းတိုင္ပါေစေတာ့ လို႔ ဆုေတာင္းမိပါတယ္ … ။
အျပံဳး အေပ်ာ္ေတြ အျပည့္နဲ႔ ျပန္ရမယ့္ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေစ လို႔လည္း ဆႏၵျပဳမိပါတယ္။
မျပန္ရေသးတဲ့ ဒီအခိုက္အတန္႔ ခဏတာကိုေတာ့ … အားတင္းထားပါ … လို႔ပဲ … … … … … ။
really
ကိုေစးထူး
က်ေနာ္ ခဏနားရင္းနဲ့ ကိုေစးထူးေရးထားတာေတြလိုက္ျပန္ဖတ္ေနတာ
post တိုင္းက ေကာ္မန့္ပြတ္ခ်င္စရာေတြၾကီးပဲ ပ်င္းတာနဲ့ ဘယ္လိုမွ မေရးျဖစ္ေပမဲ့ ဒီ post ကိုဖတ္အျပီး က်ေနာ္ အရမ္းကို ပဲထပ္တူခံစားသြားရတယ္
က်ေနာ္ ဟန္ေဆာင္ျခင္းမဟုတ္ပဲအတည္ေျပာပါမယ္
က်ေနာ္ ကိုေစးထူးကို ခင္တယ္
က်ေနာ္အျမဲအားေပးေနပါ့မယ္
ကိုေစးထူး စိတ္ညစ္ရင္ ရင္ဖြင့္ေပ့ါေနာ္
သီခ်င္းဆိုျပလို့လဲရပါတယ္
အျမန္ျပန္ဆံုပါေစ..
မေ၀းေသာတေန့မွာ ျပန္ဆံုမွာေပါေနာ္
ဇြဲမေလ်ွာ့ပါနဲ့ ယံုၾကည္ေနသ၍ တေန့ေန့ဆိုတာ ျဖစ္လာမွာေပါ့ ေနာ္
Post a Comment