“ခိုးျခင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးရိွေလသည္။ က်မ္းဂန္မ်ား၌မေတာ့ ႏွစ္ဆယ့္ငါးမ်ဳိးေတာင္ပင္ ျပထားေလသည္။ ဥစၥာ ပစၥည္းခုိးျခင္းကိုေတာ့ ကိုယ့္မွာ မရိွလို႔ ခိုးယူတာ၊ စားစရာ မရိွသျဖင့္ ခိုးတာ စသျဖင့္ ခြင့္လႊတ္မယ္ဆိုလွ်င္ ခြင့္လႊတ္ေကာင္းပါ၏။
ယခု ခိုးျခင္းမ်ိဳးကား………..”
အထက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ စာသားေတြကေတာ့ ၂၀၀၆ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလထုတ္ ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ မဂၢဇင္းက ေဆာင္းပါးရွင္ ဥကၠာေက်ာ္ရဲ့ `ခိုးရဲလိုက္တာ´ ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါးရဲ့ နိဒါန္းပါ။
ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ မဂၢဇင္းဟာ တခါတေလမွာ အဲဒီလိုပဲ သူခိုးေဖာ္ထုတ္တ့ဲ ေဆာင္းပါးေတြ၊ ခပ္စပ္စပ္ကေလး ေ၀ဖန္တဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ ေဖာ္ျပေလ့ရိွပါတယ္။ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔စာေတြကို ခိုးေနတာပါလိမ့္…။
၂၀၀၁ ခုနွစ္ ေမလထုတ္ Beauty မဂၢဇင္းမွ ကိုအိမ့္ ရဲ့ `အလြမ္းညေန´ ကို ၂၀၀၆ ခုနွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလထုတ္ Beauty Max မဂၢဇင္းမွာ ကဗ်ာမင္းေ၀ ဆုိသူက `ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ညေနခင္း´ ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ခိုးယူပါသတဲ့။ အဲဒီ ကဗ်ာမင္းေ၀ ဟာ ကြယ္လြန္သူ ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ကို ကိုယ့္နာမည္ ခပ္တည္တည္တပ္ ေပးပို႔လို႔ မဂၢဇင္းတေစာင္မွာ ျပႆနာ တက္ခဲ့ဖူးပါသတဲ့။ တျခားလူ ဘာသာျပန္ၿပီးသား စာကို သူကုိယ္တုိင္ ျပန္သလုိလို ခပ္တည္တည္လုပ္ ေဖာ္ျပလို႔ ျပႆနာ တက္ခဲ့ဖူးပါသတဲ့။
ယခု ခိုးျခင္းမ်ိဳးကား………..”
အထက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ စာသားေတြကေတာ့ ၂၀၀၆ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလထုတ္ ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ မဂၢဇင္းက ေဆာင္းပါးရွင္ ဥကၠာေက်ာ္ရဲ့ `ခိုးရဲလိုက္တာ´ ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါးရဲ့ နိဒါန္းပါ။
ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ မဂၢဇင္းဟာ တခါတေလမွာ အဲဒီလိုပဲ သူခိုးေဖာ္ထုတ္တ့ဲ ေဆာင္းပါးေတြ၊ ခပ္စပ္စပ္ကေလး ေ၀ဖန္တဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ ေဖာ္ျပေလ့ရိွပါတယ္။ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔စာေတြကို ခိုးေနတာပါလိမ့္…။
၂၀၀၁ ခုနွစ္ ေမလထုတ္ Beauty မဂၢဇင္းမွ ကိုအိမ့္ ရဲ့ `အလြမ္းညေန´ ကို ၂၀၀၆ ခုနွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလထုတ္ Beauty Max မဂၢဇင္းမွာ ကဗ်ာမင္းေ၀ ဆုိသူက `ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ညေနခင္း´ ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ခိုးယူပါသတဲ့။ အဲဒီ ကဗ်ာမင္းေ၀ ဟာ ကြယ္လြန္သူ ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ကို ကိုယ့္နာမည္ ခပ္တည္တည္တပ္ ေပးပို႔လို႔ မဂၢဇင္းတေစာင္မွာ ျပႆနာ တက္ခဲ့ဖူးပါသတဲ့။ တျခားလူ ဘာသာျပန္ၿပီးသား စာကို သူကုိယ္တုိင္ ျပန္သလုိလို ခပ္တည္တည္လုပ္ ေဖာ္ျပလို႔ ျပႆနာ တက္ခဲ့ဖူးပါသတဲ့။
၂၀၀၆ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လထုတ္ ရုပ္ရွင္ ေတးကဗ်ာ မဂၢဇင္းမွာေတာ့ ကဗ်ာ သူခိုး တေယာက္ကို ေဆာင္းပါးရွင္ မီးအိမ္သစ္က ေဖာ္ထုတ္ထားျပန္ပါတယ္။
၂၀၀၅ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလထုတ္ ႏြယ္နီ မဂၢဇင္းမွာ ပါ၀င္တဲ့ ကဗ်ာဆရာ `ေျမလတ္ ေမာင္ျမင့္သူ´ ရဲ့ `ေယာင္´ အမည္ရ ကဗ်ာကို ၂၀၀၆ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၀)ရက္ ေသာၾကာေန႔ထုတ္ အလကၤာ ၀တ္ရည္ ဂ်ာနယ္မွာ အိုင္ဗင္ဂ်ိဳး(ကေလး) ဆိုသူက `ဥေယ်ာဇဥ္´ နာမည္နဲ႔ ခိုးယူ ေဖာ္ျပျပန္ပါသတဲ့။
ေနာက္ထပ္ ဖတ္မိတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဆုိးပါတယ္။ ထူးလဲ ထူးဆန္းပါတယ္။ အ့ံလဲ အ့ံၾသမိပါတယ္။ နာမည္ၾကီး စုံေထာက္၀တၳဳေရးဆရာ တေယာက္က ကုိယ့္စာ ကုိယ္ျပန္ခိုးတာကို ေဆာင္းပါးရွင္ စစ္မင္းလွ်ံ(ရွမ္းေျမ) က ၂၀၀၆ခုႏွစ္၊ ေမလထုတ္ ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ မဂၢဇင္းမွာ `လူလိမ္တေယာက္၏ စြန္႔စားခန္း´ ဆုိၿပီး ေဖာ္ထုတ္ေရးသားပါတယ္။ အဲဒီ နာမည္ၾကီး စာေရးဆရာကေတာ့ တျခားလူ မဟုတ္ပါဘူး။ စာေရးဆရာ တကၠသုိလ္တင္ျမင့္ပါ..တဲ့။
တကၠသိုလ္တင္ျမင့္ဟာ သူေရးခဲ့တဲ့ `ပုခုံးေျပာင္း၍ ထမ္းလိုက္သည္´ ၀ထၳဳက စာသားတခ်ိဳ႔ကို သူကိုယ္တုိင္ေရးတဲ့ `သူေဌးသား တေယာက္၏ စြန္႔စားခန္း´ ဆိုတဲ့ ၀ထၳဳမွာ ပုံတူ ျပန္လည္ကူးခ်ျပန္ပါတယ္။ စစ္မင္းလွ်ံ(ရွမ္းေျမ)ဟာ ျမင္လဲ ျမင္တတ္ပါေပတယ္။ သူ အဲဒီလို ေဖာ္ထုတ္တင္ျပေတာ့မွ က်ေနာ္ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အဲဒီ နာမည္ၾကီး စာေရးဆရာ တကၠသုိလ္တင္ျမင့္ဟာ ဒီလိုပါလား ဆိုတာ သိရပါတယ္။
ကဲ..။ ဒီလူေတြ ဘာျဖစ္လုိ႔ အဲဒီ အဒိႏၷဒါနာကံကို က်ဴးလြန္ေနၾကပါသလဲ။ ေဖာ္ထုတ္တင္ျပသူေတြကေတာ့ ဒီလို ေရးထားၾကပါတယ္။
ဥကၠာေက်ာ္က….
“လိမ္လည္မႈႏွင့္ ခိုးယူျခင္း၊ ကိုယ့္မွာ မရိွတဲ့ အရည္အခ်င္းကို ရိွေလဟန္၊ မိမိ၌အသိဉာဏ္၊ ခံစားဖန္တီးႏိုင္စြမ္း၊ တီထြင္ႏိုင္စြမ္း မရိွသည္ကို ရိွေလဟန္၊ ဟန္လုပ္ၾကြား၀ါ လိမ္လည္ျခင္း။ ထိုသို႔ လိမ္လည္ရာ၌ သူတထူး၏ အႏုပညာ ပစၥည္းတရပ္အား မိမိအႏုပညာ ပစၥည္းတရပ္ အျဖစ္ ခိုးယူၾကြား၀ါျခင္း။ ထိုခိုးယူမႈသည္ ကံႏွစ္ပါးကုိ တစ္ၿပိဳင္တည္း ခိ်ဳးေဖာက္ရုံတင္မဟုတ္၊ ကိုယ့္မရိွေသာ ဂုဏ္ကို အထင္ၾကီးခံလိုမႈ၊ အေလးစားခံလိုမႈ၊ အရိုေသခံလိုမႈ၊ ထိုမွ အဆင့္ဆင့္ လိမ္စားလုိမႈအထိ အဆင့္ဆင့္ စိတ္အညစ္အေၾကးေတြ ပါေနသည္။”
မီးအိမ္သစ္ကေတာ့ ဒီလုိေျပာပါတယ္…
“ငါးပါးသီလတြင္ ဒုတိယ သီလက်ဳိးတာႏွင့္ အတူတူပါပဲ။ ရွက္ဖို႔ေကာင္းပါသည္။ ………………….။ ဤမရိုးမသားမႈျဖင့္ မလုံမလဲစိတ္ကို ဟန္လုပ္ၿပီး ပုဆိုးၿပဲနွင့္ ဇြတ္အတင္း ကာေနမည္ဆိုလွ်င္ ကုိယ့္ေၾကာင့္ စင္သြားတဲ့ တံေတြးစက္ ဘယ္သူရွက္ဖို႔လဲ ဟုသာ ေမးလိုက္ခ်င္ပါသည္။”
စစ္မင္းလွ်ံ (ရွမ္းေျမ)ကေတာ့…
“ဒီလို ေတာင္ကူး၊ ေျမာက္ကူး ကိစၥေတြကို ေနာက္ထပ္မျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ စာေပအသိုင္းအ၀ိုင္းမွ စာေရးဆရာၾကီးမ်ားကေရာ ဘယ္လို သေဘာရၾကလဲ မသိဘူးခင္ဗ်။ ဒီလို လူလိမ္လူေကာက္ေတြကို ထိေရာက္စြာ ဟန္႔တားအေရးမယူရင္ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ပြားမ်ားလာမယ့္ အႏၱရာယ္ကိုေရာ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ေတြးရင္း ေတြးရင္းကို ခ်မ္းလာၿပီ။ `အို…၊ မင္းကလည္း ကိုယ္မဟုတ္ရင္ၿပီးတာပဲ၊´ လို႔ မေနၾကဘဲ အားလုံးမွာ တာ၀န္ရိွတယ္၊ ေျဖရွင္းသင့္တယ္လို႔ ထင္မိတာပဲ ခင္ဗ်ာ။”
အထက္ပါ စာေတြကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ တခုေတြးမိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ တေတြ အဲဒီလိုမ်ိဳး ခုိးရာပါ စာေတြကို မသိခင္က ဖတ္မိေနရင္ ထားပါေတာ့။ သိသိၾကီးနဲ႔ ဖတ္ရင္၊ အားေပးေနရင္ ဒါဟာ အဆိပ္ပင္ခပ္ၾကီးၾကီးကို ေရေလာင္းရုံတင္မက ေျမၾသဇာပါ ထည့္ေပးေနသလုိ ျဖစ္ေနပါေရာလား။
ပေလးဘိြဳင္ သန္းႏိုင္ သီဆိုခဲ့ၿပီး လူၾကိဳက္အင္မတန္မ်ားခဲ့တဲ့ `ညေမႊးပန္း´ သီခ်င္းဟာ လမ္းေပၚက ေကာက္ရခဲ့တာပါတဲ့။ အဲဒီသီခ်င္းကို ထုတ္ေ၀ခဲ့သူကေရာ၊ သီဆိုသူကပါ ဒါဟာ သူတို႔ပဲ ဖန္တီးသေယာင္ေယာင္ ဘယ္သူကမွ ျငိမ္မေနခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒါဟာ လမ္းေပၚက ေကာက္ရတဲ့ သီခ်င္းစာသားပါ။ မူရင္းေရးသူကို ဂုဏ္ျပဳပါမယ္လို႔ လူၾကီးလူေကာင္းပီသစြာ (လူမသိခင္ကတည္းက)ေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ အလြန္ကို ေလးစားစရာ ရုိးသားတဲ့ ဂုဏ္ပါ။
က်ေနာ့္ကို လူတေယာက္က အရသာ ထူးကဲလွတဲ့ စားဖြယ္တခုခုကို လာေကၽြးေနရင္ က်ေနာ္ကေတာ့ အရင္ဆုံးေတာ့ စားလိုက္မိမွာပါပဲ။ တခုပါပဲ။ က်ေနာ္ ခိုးရာပါကိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ အရသာေကာင္းပါေစ မစားခ်င္ပါဘူး။ ထမင္းၾကမ္းခဲကိုသာ စိတ္သန္႔သန္႔နဲ႔ ယပ္ခပ္စားရင္း ေက်နပ္ေနခ်င္ပါတယ္။
ကလိုေစးထူး
၂၀၀၅ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလထုတ္ ႏြယ္နီ မဂၢဇင္းမွာ ပါ၀င္တဲ့ ကဗ်ာဆရာ `ေျမလတ္ ေမာင္ျမင့္သူ´ ရဲ့ `ေယာင္´ အမည္ရ ကဗ်ာကို ၂၀၀၆ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၀)ရက္ ေသာၾကာေန႔ထုတ္ အလကၤာ ၀တ္ရည္ ဂ်ာနယ္မွာ အိုင္ဗင္ဂ်ိဳး(ကေလး) ဆိုသူက `ဥေယ်ာဇဥ္´ နာမည္နဲ႔ ခိုးယူ ေဖာ္ျပျပန္ပါသတဲ့။
ေနာက္ထပ္ ဖတ္မိတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဆုိးပါတယ္။ ထူးလဲ ထူးဆန္းပါတယ္။ အ့ံလဲ အ့ံၾသမိပါတယ္။ နာမည္ၾကီး စုံေထာက္၀တၳဳေရးဆရာ တေယာက္က ကုိယ့္စာ ကုိယ္ျပန္ခိုးတာကို ေဆာင္းပါးရွင္ စစ္မင္းလွ်ံ(ရွမ္းေျမ) က ၂၀၀၆ခုႏွစ္၊ ေမလထုတ္ ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ မဂၢဇင္းမွာ `လူလိမ္တေယာက္၏ စြန္႔စားခန္း´ ဆုိၿပီး ေဖာ္ထုတ္ေရးသားပါတယ္။ အဲဒီ နာမည္ၾကီး စာေရးဆရာကေတာ့ တျခားလူ မဟုတ္ပါဘူး။ စာေရးဆရာ တကၠသုိလ္တင္ျမင့္ပါ..တဲ့။
တကၠသိုလ္တင္ျမင့္ဟာ သူေရးခဲ့တဲ့ `ပုခုံးေျပာင္း၍ ထမ္းလိုက္သည္´ ၀ထၳဳက စာသားတခ်ိဳ႔ကို သူကိုယ္တုိင္ေရးတဲ့ `သူေဌးသား တေယာက္၏ စြန္႔စားခန္း´ ဆိုတဲ့ ၀ထၳဳမွာ ပုံတူ ျပန္လည္ကူးခ်ျပန္ပါတယ္။ စစ္မင္းလွ်ံ(ရွမ္းေျမ)ဟာ ျမင္လဲ ျမင္တတ္ပါေပတယ္။ သူ အဲဒီလို ေဖာ္ထုတ္တင္ျပေတာ့မွ က်ေနာ္ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အဲဒီ နာမည္ၾကီး စာေရးဆရာ တကၠသုိလ္တင္ျမင့္ဟာ ဒီလိုပါလား ဆိုတာ သိရပါတယ္။
ကဲ..။ ဒီလူေတြ ဘာျဖစ္လုိ႔ အဲဒီ အဒိႏၷဒါနာကံကို က်ဴးလြန္ေနၾကပါသလဲ။ ေဖာ္ထုတ္တင္ျပသူေတြကေတာ့ ဒီလို ေရးထားၾကပါတယ္။
ဥကၠာေက်ာ္က….
“လိမ္လည္မႈႏွင့္ ခိုးယူျခင္း၊ ကိုယ့္မွာ မရိွတဲ့ အရည္အခ်င္းကို ရိွေလဟန္၊ မိမိ၌အသိဉာဏ္၊ ခံစားဖန္တီးႏိုင္စြမ္း၊ တီထြင္ႏိုင္စြမ္း မရိွသည္ကို ရိွေလဟန္၊ ဟန္လုပ္ၾကြား၀ါ လိမ္လည္ျခင္း။ ထိုသို႔ လိမ္လည္ရာ၌ သူတထူး၏ အႏုပညာ ပစၥည္းတရပ္အား မိမိအႏုပညာ ပစၥည္းတရပ္ အျဖစ္ ခိုးယူၾကြား၀ါျခင္း။ ထိုခိုးယူမႈသည္ ကံႏွစ္ပါးကုိ တစ္ၿပိဳင္တည္း ခိ်ဳးေဖာက္ရုံတင္မဟုတ္၊ ကိုယ့္မရိွေသာ ဂုဏ္ကို အထင္ၾကီးခံလိုမႈ၊ အေလးစားခံလိုမႈ၊ အရိုေသခံလိုမႈ၊ ထိုမွ အဆင့္ဆင့္ လိမ္စားလုိမႈအထိ အဆင့္ဆင့္ စိတ္အညစ္အေၾကးေတြ ပါေနသည္။”
မီးအိမ္သစ္ကေတာ့ ဒီလုိေျပာပါတယ္…
“ငါးပါးသီလတြင္ ဒုတိယ သီလက်ဳိးတာႏွင့္ အတူတူပါပဲ။ ရွက္ဖို႔ေကာင္းပါသည္။ ………………….။ ဤမရိုးမသားမႈျဖင့္ မလုံမလဲစိတ္ကို ဟန္လုပ္ၿပီး ပုဆိုးၿပဲနွင့္ ဇြတ္အတင္း ကာေနမည္ဆိုလွ်င္ ကုိယ့္ေၾကာင့္ စင္သြားတဲ့ တံေတြးစက္ ဘယ္သူရွက္ဖို႔လဲ ဟုသာ ေမးလိုက္ခ်င္ပါသည္။”
စစ္မင္းလွ်ံ (ရွမ္းေျမ)ကေတာ့…
“ဒီလို ေတာင္ကူး၊ ေျမာက္ကူး ကိစၥေတြကို ေနာက္ထပ္မျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ စာေပအသိုင္းအ၀ိုင္းမွ စာေရးဆရာၾကီးမ်ားကေရာ ဘယ္လို သေဘာရၾကလဲ မသိဘူးခင္ဗ်။ ဒီလို လူလိမ္လူေကာက္ေတြကို ထိေရာက္စြာ ဟန္႔တားအေရးမယူရင္ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ပြားမ်ားလာမယ့္ အႏၱရာယ္ကိုေရာ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ေတြးရင္း ေတြးရင္းကို ခ်မ္းလာၿပီ။ `အို…၊ မင္းကလည္း ကိုယ္မဟုတ္ရင္ၿပီးတာပဲ၊´ လို႔ မေနၾကဘဲ အားလုံးမွာ တာ၀န္ရိွတယ္၊ ေျဖရွင္းသင့္တယ္လို႔ ထင္မိတာပဲ ခင္ဗ်ာ။”
အထက္ပါ စာေတြကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ တခုေတြးမိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ တေတြ အဲဒီလိုမ်ိဳး ခုိးရာပါ စာေတြကို မသိခင္က ဖတ္မိေနရင္ ထားပါေတာ့။ သိသိၾကီးနဲ႔ ဖတ္ရင္၊ အားေပးေနရင္ ဒါဟာ အဆိပ္ပင္ခပ္ၾကီးၾကီးကို ေရေလာင္းရုံတင္မက ေျမၾသဇာပါ ထည့္ေပးေနသလုိ ျဖစ္ေနပါေရာလား။
ပေလးဘိြဳင္ သန္းႏိုင္ သီဆိုခဲ့ၿပီး လူၾကိဳက္အင္မတန္မ်ားခဲ့တဲ့ `ညေမႊးပန္း´ သီခ်င္းဟာ လမ္းေပၚက ေကာက္ရခဲ့တာပါတဲ့။ အဲဒီသီခ်င္းကို ထုတ္ေ၀ခဲ့သူကေရာ၊ သီဆိုသူကပါ ဒါဟာ သူတို႔ပဲ ဖန္တီးသေယာင္ေယာင္ ဘယ္သူကမွ ျငိမ္မေနခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒါဟာ လမ္းေပၚက ေကာက္ရတဲ့ သီခ်င္းစာသားပါ။ မူရင္းေရးသူကို ဂုဏ္ျပဳပါမယ္လို႔ လူၾကီးလူေကာင္းပီသစြာ (လူမသိခင္ကတည္းက)ေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ အလြန္ကို ေလးစားစရာ ရုိးသားတဲ့ ဂုဏ္ပါ။
က်ေနာ့္ကို လူတေယာက္က အရသာ ထူးကဲလွတဲ့ စားဖြယ္တခုခုကို လာေကၽြးေနရင္ က်ေနာ္ကေတာ့ အရင္ဆုံးေတာ့ စားလိုက္မိမွာပါပဲ။ တခုပါပဲ။ က်ေနာ္ ခိုးရာပါကိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ အရသာေကာင္းပါေစ မစားခ်င္ပါဘူး။ ထမင္းၾကမ္းခဲကိုသာ စိတ္သန္႔သန္႔နဲ႔ ယပ္ခပ္စားရင္း ေက်နပ္ေနခ်င္ပါတယ္။
ကလိုေစးထူး
2 comments:
ေနာက္ခိုးမႈတစ္ခုက ခင္ေမာင္ညိဳ (ေဘာဂေဗဒ) ကေန ရတီမဂၢဇင္းတိုက္ကိုေပးတဲ့ စာမူကို အဲဒီတုိက္ရဲ႕ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဟိန္းလဒ္က စားေရးသူနာမည္ကို ေကာ္ရက္ရွင္နဲ႔ ဖ်က္ သူကေလာင္တပ္ ၿပီး ပိေတာက္ေျမ မဂၢဇင္း မွာ ေဖာ္ျပခဲ့လို႔ ျပသနာျဖစ္တယ္။
ဂ်ာနယ္ေလာကမွာ သတင္းခိုးတာကေတာ့ ပလူပ်ံလို႔ . . .
soezeya.blogspot.com
ဟုတ္တယ္၊ ဆရာဟိန္းလတ္ ကိစၥတုန္းက ေတာ္ေတာ္ကို ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္လိုက္ေသးတယ္။
သူ႔လို လူတေယာက္ အဲဒီလို လုပ္တာ အံ့လည္း အံ့ၾသတယ္။ က်မ အထင္ေတာ့ ခင္ေမာင္ညိဳ (ေဘာဂေဗဒ) စာ မဟုတ္ဖူးထင္တယ္။ ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညိဳ မ်ားလားလို႔။
ခိုးတဲ့သူေတြလည္း စီးပြားေရးအရ ခိုးၾကတာရွိသလို ၀ါသနာအရ ခိုးၾကတာလဲ ရွိမယ္ထင္ပါရဲ႕။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခိုးတဲ့သူေရာ … ခိုးရာပါပစၥည္း လက္ခံတဲ့သူေရာ .. အျပစ္မကင္းဘူး ထင္တာပဲ။
Post a Comment