ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က ၾကည့္လိုက္ရတဲ့ ဒီဗီြဘီ ရုပ္သံသတင္းမွာ သတင္းတခုကို သတိထားမိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ `ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (WLB)´ က နယ္စပ္တေလွ်ာက္က ဒုကၡသည္ စခန္းေတြမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြကို အိမ္တြင္း အၾကမ္းဖက္ ခံေနရျခင္း အေၾကာင္းကို ပညာေပး ေဆြးေႏြးပြဲေတြ လုပ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းပါ။
တကယ္ေတာ့ WLB အေနနဲ႔ အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္မႈ တိုက္ဖ်က္ေရးဆိုတာကို လုပ္ေနခဲ့တာဟာ ေျပာမယ္ဆုိရင္ သူတို႔ အဖြဲ႔ကို စတင္ တည္ေထာင္ကတည္းကလို႔ ဆိုရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုတခါ သတင္းမွာေတာ့ ထူးျခားတာ တခုကို သြားသတိထား မိပါတယ္။
အဲဒါကေတာ့ အိမ္တြင္း အၾကမ္းဖက္မႈ ဆိုတာဟာ ထုိးႀကိတ္၊ ကန္ေက်ာက္၊ ရိုက္ႏွက္ အစရိွတဲ့ ကိုယ္ကာယအားနဲ႔ ႏိွပ္စက္ကလူ ျပဳတာကိုတင္ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘဲ ႏႈတ္အားျဖင့္ အႏိုင္က်င့္တာဟာလဲ အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္တာ၊ တနည္းအားျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ဖိႏွိပ္၊အၾကမ္းဖက္ျခင္း တမ်ိဳးျဖစ္တယ္ဆုိတာပါ။ ကာယကံအားျဖင့္ ႏွိပ္စက္ကလူ မျပဳသည့္ တုိင္ေအာင္ ၀စီကံအားနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ကို ထိခိုက္ နာက်င္ေအာင္ ေျပာဆုိတာဟာလဲ အၾကမ္းဖက္ျခင္း သက္ေရာက္ေနတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကို သူတုိ႔ ပညာေပးပါတယ္။
အဲဒီ သတင္းကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ စိတ္ကူးထဲကို ေတြးစရာေတြ အမ်ားၾကီး ရလာခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ေတြးမိတာက `အိမ္တြင္း´ဆိုတဲ့ နယ္ပယ္ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးတင္ မကဘဲ က်ေနာ္တုိ႔တေတြ ေနထုိင္ရွင္သန္ေနတဲ့ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ အမ်ိဳးသားေတြ အၾကားမွာ က်ေနာ္တုိ႔ သတိမထားမိေသာ၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ခြဲျခားဆက္ဆံေနေသာ စကားအသုံး တခ်ိဳ႔ေတြ အေၾကာင္းကို ေတြးမိတာပါ။ ကဲ.. ဘယ္လို စကားမ်ိဳးေတြပါလိမ့္။ ေလ့လာၾကည့္ၾကပါစို႔..။
`မိန္းမလို မိန္းမရ သိပ္ဆန္တာပဲ´
အထက္ပါ စကားေလးကို ၾကည့္လိုက္ရင္ တိုေတာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ တိုေတာင္းတဲ့ စကားရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ေနရင္းထုိင္ရင္းနဲ႔ကို အမ်ိဳးသားမ်ားထက္ နိမ့္က်ေနသေယာင္ေယာင္ အဓိပၸာယ္ဆီကို ဦးတည္ေနပါတယ္။ ၾကည့္ပါ..။ အမ်ိဳးသား တေယာက္ေယာက္က နည္းလမ္းမက်တဲ့ အရာတခုခုကို ေျပာဆုိေနရင္၊ လုပ္ကိုင္ေနရင္ အဲဒီလို ေျပာလိုက္ပါတယ္။ `မိန္းမၾကီး က်ေနတာပဲ၊ တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ ေျပာေနလိုက္တာ´ `ထဘီ ၀တ္ထားပါလား´ စတဲ့ စတဲ့ စကားေတြကို ၾကည့္ရင္ အသုံးမက်ေသာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အမွားလုပ္ေသာ ေယာက်္ား တေယာက္ဟာ မိန္းမနဲ႔ တူတယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာကို ဆိုလိုေနသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
ကဲ.. ဒါျဖင့္၊ က်ေနာ္တို႔ ေယာက္်ားေတြက မိန္းမေတြထက္ အလိုလိုမ်ား သာေနၿပီတဲ့လား။ က်ေနာ္ေတာ့ သိပ္မထင္ပါ။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက အိမ္မဲ့ယာမဲ့ အေျခအေနမဲ့ ေယာက္်ားတေယာက္က ကြန္ဒိုလီဇာရိုက္လို မိန္းမ တေယာက္ထက္ ဘယ္လိုမွ မသာႏိုင္ပါ။ အဲဒီလိုပါပဲ။ ဥဒုမၼရေဒ၀ီဟာလဲ ပိဂၤုတၱရ လုလင္ထက္ မ်ားစြာသာပါတယ္။ အဓိကက လူပါ။ လူတဦးခ်င္းစီရဲ့ စြမ္းေဆာင္ရည္ကသာလွ်င္ အေရးအၾကီးဆုံးပါ။ ဒီလိုဆိုရင္ ဘာျဖစ္လုိ႔မ်ား ဒီလိုစကားေတြကို လြယ္လြယ္နဲ႔ ေျပာလိုက္ရေအာင္၊ ေျပာေနရေအာင္ တြင္က်ယ္ေနရပါသလဲ။ ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္…။
က်ေနာ္တုိ႔ တေတြဟာ အမိ၀မ္းထဲက ထြက္လာၿပီေဟ့ဆိုတာနဲ႔ မိမိကိုေမြးဖြားေပးရာ ပတ္၀န္းက်င္အလိုက္ အဲဒီ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ နီးစပ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထုံးတမ္းေတြကို လက္ခံသင္ယူၾကရေလ့ ရိွပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္.. အ၀တ္အစားေတြမွာ ဆိုရင္ မိန္းကေလးက ဒီအေရာင္။ ေယာက္်ားေလးက ဒီအေရာင္ သတ္မွတ္ေပးေလ့ရိွပါတယ္။ အနီးစပ္ဆုံး ေျပာရရငေတာ့္ ပန္းေရာင္ကို ဆင္ျမန္း၀တ္ဆင္တဲ့ ေယာက္်ားတေယာက္ဟာ `မိန္းမအေရာင္ၾကီး ၀တ္လာတယ္´ ဆိုၿပီး အေလွာင္ေျပာင္ ခံရေလ့ရိွပါတယ္။
အဲဒါအျပင္ မိန္းမေတြရဲ့ ထဘီေတြကို ထိမိကိုင္မိရင္ပဲ ဘုန္းကံနိမ့္ေတာ့မေယာင္ေယာင္ သင္ၾကားေပးတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ထဲမွာလဲ က်ေနာ္တို႔တေတြ ၾကီးျပင္းလာရေလ့ ရိွပါတယ္။ အဲဒီလို အေသးစိတ္ကေလးမ်ားကေန ခြဲျခားလာလိုက္တာဟာ တဆင့္ တဆင့္နဲ႔ စစ္သားဆိုရင္ ေယာက္်ားအလုပ္၊ ရက္ကန္းရက္တာက မိန္းမအလုပ္၊ အဲဒီကတဆင့္ ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္နဲ႔ ခြဲျခားလာလိုက္တာဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ေနရင္းထုိင္ရင္းနဲ႔ အမ်ိဳးသားေတြရဲ့ ေအာက္တဆင့္နိမ့္ကို ေရာက္ေနရာ က်ေနပါေတာ့တယ္။
အဲဒီလုိနဲ႔ ခြဲျခားလိုက္ရင္းနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသားေတြရဲ့ အၾကား စိတ္စြမ္းရည္ကိုလဲ ဒီလို သတ္မွတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။
ေယာက္်ားဆိုတာ သတၱိရိွတယ္၊ ရဲရင့္တယ္၊ တည္ၿငိမ္တယ္၊ စဥ္းစား ဆင္ျခင္ႏိုင္စြမ္းလဲ ရိွတယ္။ မိန္းမမ်ားကေတာ့ ေပ်ာ့ည့ံတယ္၊ မူယာမာယာမ်ားတယ္၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္စြမ္းလဲ နည္းတယ္ စသျဖင့္ စသျဖင့္ေတြ သတ္မွတ္ပစ္လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီ အျမင္ေတြဟာ အခ်ိန္ေတြၾကာလာေလေလ ခိုင္မာလာေလေလ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ လိင္ကြဲျပားမႈ တခုတည္းနဲ႔တင္ကို အဲဒီ ပုံစံခြက္ၾကီးနဲ႔ တိုင္းတာ ေျပာဆုိၾကပါေတာ့တယ္။
ပိုဆိုးတာက အမ်ိဳးသမီးေတြကို ခပ္ႏွိမ္ႏွိမ္ေျပာတဲ့ သေဘာသက္ေရာက္တဲ့ အထက္ပါ စကားေတြကို အမ်ိဳးသားေတြသာမက တခ်ိဳ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြကပါ သတိမမူဘဲ ႏွစ္ႏွစ္ၿခဳိက္ၿခိဳက္ႀကီးကို သုံးေနၾကတာပါ။ ဥပမာအားျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္က သူနဲ႔ အေခ်အတင္ ျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသားတေယာက္ကို နာေအာင္ရည္ရြယ္ၿပီး `ေယာက္်ားႀကီးျဖစ္ၿပီး မိန္းမလို မိန္းမရ၊ ကက္ကက္လန္ ရန္ေတြ႔ေနလိုက္တာ၊ ထဘီ၀တ္ထားပါလား´ လို႔ ေျပာပစ္လိုက္ပါတယ္။ နစ္နစ္နာနာ နာပါေစေတာ့ေပါ့၊ ေျပာပစ္လိုက္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလုိ ေျပာပစ္လုိက္တဲ့ တခဏမွာတင္ သူဟာ သူန႔ဲတကြ အမ်ိဳးသမီးထု တရပ္လုံးဟာ အမ်ိဳးသားမ်ားထက္ ေအာက္တဆင့္နိမ့္ေနသေယာင္ေယာင္ ေျပာမိသြားပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ျမန္မာစကားပုံမွာ `ႏႈတ္ေၾကာင့္ေသ၊ လက္ေၾကာင့္ေၾက´ ဆိုတဲ့ အဖိုးတန္ စကားပုံ တခုရိွၿပီးသားပါ။ စကားတခြန္းရဲ့ ထိေရာက္ႏိုင္မႈစြမ္းအားဟာ လက္နဲ႔ ရိုက္ပုတ္လိုက္တာထက္ ပိုလို႔ နာက်င္ေစပါတယ္။ စိတ္ကို အနာရေစပါတယ္။ အေတြးေတြကို ပ်က္စီးေစပါတယ္။ စကားတခြန္းဟာ လူတေယာက္ရဲ့ အနာဂတ္ကို မဲ့သြားေစႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ထိေရာက္ေစပါတယ္။ ျပင္းထန္ေစပါတယ္။ လက္နဲ႔ ရိုက္ပုတ္မွ နာက်င္ေစတာ မဟုတ္ပါ။ စိတ္မွတ္သည္းေျခကို ထိခိုက္နာက်င္ေစတဲ့ ျမားအစင္းေပါင္းမ်ားစြာလို အစြမ္းထက္တဲ့ စကားေတြဟာလဲ ခြဲျခားဆက္ဆံရာ၊ ဖိႏွိပ္ရာ က်ေနပါတယ္။
က်ေနာ့္ကို အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ေယာက္က သူ စိတ္ဆုိးတဲ့ အခ်ိန္မွာ `နင္ ထဘီ၀တ္ထားပါလား´ လို႔ေျပာရင္ က်ေနာ္ ၿပဳံးမိပါလိမ့္မယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ လုံခ်ည္၀တ္ထားတဲ့ က်ေနာ္က အခ်ိန္တုိင္း ျမင့္ျမတ္ေနမယ့္သူ မျဖစ္ႏိုင္လုိ႔ပါ။ က်ေနာ့္ထက္ ျမင့္ျမတ္ေသာ အမ်ိဳးသမီးေတြ ဒီကမၻာေပၚမွာ ေျမာက္ျမားစြာ ရိွေနမွာ အေသအခ်ာ ျဖစ္လုိ႔ပါ။ အဲဒီလိုပဲ ထဘီ၀တ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာလဲ ေနရင္းထုိင္ရင္းနဲ႔ နိမ့္က်မေနပါဘူး။ အဓိက အေရးၾကီးဆုံးက လူရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာရင္ မိမိေနထုိင္ရာ ပတ္၀န္းက်င္၊ ဒီထက္ပိုၿပီး မိမိႏိုင္ငံ၊ ဒီထက္ပိုၿပီး မိမိကမၻာႀကီးမွာ က်ေနာ္တို႔တေတြ အက်ိဳးရိွတဲ့အလုပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္လုပ္ႏိုင္ၿပီလဲ ဆိုတဲ့ `လူ႔အရင္းအျမစ္´ပါ။
အဲဒီ လူ႔အရင္းအျမစ္ကို မထည့္တြက္ႏိုင္အားဘဲ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္တာတခုတည္းနဲ႔တင္ ခြဲျခားပစ္လိုက္တဲ့ `လိင္ပုံေသကားခ်ပ္ ျဖစ္မႈႀကီး´ကို တကယ္ေတာ့ ရာဇ၀င္ထဲမွာ ထားခဲ့သင့္ေနတာ ၾကာပါၿပီ။
အမိ်ဳးသမီးေတြက `အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရး´ ဆိုၿပီး ဘာေၾကာင့္ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေျပာေနခဲ့ပါသလဲ။ ေျပာေနဆဲပါလဲ။ ေျပာေနအုံးမွာပါလဲ။ ရွင္းပါတယ္။ သူတုိ႔ အဖိႏွိပ္ခံခဲ့ရလို႔ပါ။ သူတုိ႔ အခြဲျခား ခံခဲ့ရလုိ႔ပါ။ သူတုိ႔ ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံခံခဲ့ရလုိ႔ပါ။ သူတုိ႔ လိုလားတဲ့ အမ်ိဳးသမီး အခြင့္အေရးဆုိတာက သိပ္ေတာ့လဲ ထူးျခားေနတဲ့ အရာၾကီး မဟုတ္ပါဘူး။ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ အမ်ားနည္းတူ သာတူညီမွ် ပူးေပါင္းပါ၀င္ ပတ္သက္ခြင့္သာလွ်င္ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ ဘာမဟုတ္တဲ့ စကားေလးေတြနဲ႔ ခပ္ႏွိမ္ႏွိမ္ေျပာပစ္တာက အစ က်ေနာ္တုိ႔ အမ်ိဳးသားေတြက ဆင္ျခင္သင့္လွပါတယ္။ ဒီထက္ပို အေရးႀကီးတာက ကာယကံရွင္ အမ်ိဳးသမီးေတြ ကုိယ္တုိင္ကိုကလဲ ဒါကို နားလည္စြာနဲ႔ အဲဒီလုိ စကားအသုံးေတြ မသုံးမိဖို႔ သတိထားရပါမယ္။ သုံးလုိက္တာနဲ႔ နဂိုကတည္းကမွ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ခြဲျခားဆက္ဆံခ်င္တဲ့ ပုရိသေတြ အႀကိဳက္ ျဖစ္သြားပါလိ့မ္မယ္။
`မိန္းကေလးပဲ၊ ေသစာရွင္စာတတ္ရင္ ေတာ္ေရာေပါ့´ လို႔ က်ေနာ္တုိ႔ အဘိုးအဘြားေတြရဲ့ လက္ထက္က စကားအမွားၾကီးကိုလဲ ဒီဘက္ေခတ္ကို ဆက္မသယ္ၾကပါစို႔။ `နင္ဟာ မိန္းမ၊ မိန္းမဟာ မိန္းမလိုေန၊ ငါရွာေကၽြးတာကိုစား၊ ေယာက်္ားဆုိတာ အိမ္ရဲ့အိမ္ဦးနတ္ဆိုတာ ၿမဲၿမဲမွတ္ထား´ ဆိုတဲ့ သာမန္အားျဖင့္ ျမန္မာ့ အိမ္ေထာင္မႈ နယ္ပယ္မွာ အသုံးမ်ားေနတဲ့ ဒီစကားကိုလဲ ပယ္ေဖ်ာက္ၾကပါစုိ႔။ မိန္းမလဲလူ၊ ေယာက္်ားလဲ လူ၊ လူသည္သာလွ်င္ အဓိက၊ လူ႔စြမ္းအားသည္သာလွ်င္ ပဓာန ဆိုတာကို နားလည္လက္ခံၿပီး သာတူညီမွ် အခြင့္အေရးရိွတဲ့ ကမၻာႀကီးတခုကို ဖန္တီး တည္ေဆာက္ၾကပါစို႔။
စစ္မွန္ေသာ၊ ထက္ျမက္ေသာ အေတြးအျမင္မ်ား အမ်ိဳးသမီးတုိင္း အမ်ိဳးသားတုိင္းတြင္ ပိုမိုရင့္သန္ၿပီး တိုင္းျပည္၏ ေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳး ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကပါေစ။
ကလိုေစးထူး
(ဒီစာကို နယ္စပ္က အမ်ိဳးသမီးစာေစာင္ကို ပို႔ေပးဖုိ႔ ရည္ရြယ္ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။ သူတုိ႔စာေစာင္ ထြက္ရိွခ်ိန္က ၾကာမွာေၾကာင့္ က်ေနာ့္ဘေလာ့မွာ အရင္ဆုံး တင္လိုက္ပါတယ္။)
တကယ္ေတာ့ WLB အေနနဲ႔ အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္မႈ တိုက္ဖ်က္ေရးဆိုတာကို လုပ္ေနခဲ့တာဟာ ေျပာမယ္ဆုိရင္ သူတို႔ အဖြဲ႔ကို စတင္ တည္ေထာင္ကတည္းကလို႔ ဆိုရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုတခါ သတင္းမွာေတာ့ ထူးျခားတာ တခုကို သြားသတိထား မိပါတယ္။
အဲဒါကေတာ့ အိမ္တြင္း အၾကမ္းဖက္မႈ ဆိုတာဟာ ထုိးႀကိတ္၊ ကန္ေက်ာက္၊ ရိုက္ႏွက္ အစရိွတဲ့ ကိုယ္ကာယအားနဲ႔ ႏိွပ္စက္ကလူ ျပဳတာကိုတင္ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘဲ ႏႈတ္အားျဖင့္ အႏိုင္က်င့္တာဟာလဲ အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္တာ၊ တနည္းအားျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ဖိႏွိပ္၊အၾကမ္းဖက္ျခင္း တမ်ိဳးျဖစ္တယ္ဆုိတာပါ။ ကာယကံအားျဖင့္ ႏွိပ္စက္ကလူ မျပဳသည့္ တုိင္ေအာင္ ၀စီကံအားနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ကို ထိခိုက္ နာက်င္ေအာင္ ေျပာဆုိတာဟာလဲ အၾကမ္းဖက္ျခင္း သက္ေရာက္ေနတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကို သူတုိ႔ ပညာေပးပါတယ္။
အဲဒီ သတင္းကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ စိတ္ကူးထဲကို ေတြးစရာေတြ အမ်ားၾကီး ရလာခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္ေတြးမိတာက `အိမ္တြင္း´ဆိုတဲ့ နယ္ပယ္ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးတင္ မကဘဲ က်ေနာ္တုိ႔တေတြ ေနထုိင္ရွင္သန္ေနတဲ့ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ အမ်ိဳးသားေတြ အၾကားမွာ က်ေနာ္တုိ႔ သတိမထားမိေသာ၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ခြဲျခားဆက္ဆံေနေသာ စကားအသုံး တခ်ိဳ႔ေတြ အေၾကာင္းကို ေတြးမိတာပါ။ ကဲ.. ဘယ္လို စကားမ်ိဳးေတြပါလိမ့္။ ေလ့လာၾကည့္ၾကပါစို႔..။
`မိန္းမလို မိန္းမရ သိပ္ဆန္တာပဲ´
အထက္ပါ စကားေလးကို ၾကည့္လိုက္ရင္ တိုေတာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ တိုေတာင္းတဲ့ စကားရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ေနရင္းထုိင္ရင္းနဲ႔ကို အမ်ိဳးသားမ်ားထက္ နိမ့္က်ေနသေယာင္ေယာင္ အဓိပၸာယ္ဆီကို ဦးတည္ေနပါတယ္။ ၾကည့္ပါ..။ အမ်ိဳးသား တေယာက္ေယာက္က နည္းလမ္းမက်တဲ့ အရာတခုခုကို ေျပာဆုိေနရင္၊ လုပ္ကိုင္ေနရင္ အဲဒီလို ေျပာလိုက္ပါတယ္။ `မိန္းမၾကီး က်ေနတာပဲ၊ တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ ေျပာေနလိုက္တာ´ `ထဘီ ၀တ္ထားပါလား´ စတဲ့ စတဲ့ စကားေတြကို ၾကည့္ရင္ အသုံးမက်ေသာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အမွားလုပ္ေသာ ေယာက်္ား တေယာက္ဟာ မိန္းမနဲ႔ တူတယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာကို ဆိုလိုေနသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
ကဲ.. ဒါျဖင့္၊ က်ေနာ္တို႔ ေယာက္်ားေတြက မိန္းမေတြထက္ အလိုလိုမ်ား သာေနၿပီတဲ့လား။ က်ေနာ္ေတာ့ သိပ္မထင္ပါ။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက အိမ္မဲ့ယာမဲ့ အေျခအေနမဲ့ ေယာက္်ားတေယာက္က ကြန္ဒိုလီဇာရိုက္လို မိန္းမ တေယာက္ထက္ ဘယ္လိုမွ မသာႏိုင္ပါ။ အဲဒီလိုပါပဲ။ ဥဒုမၼရေဒ၀ီဟာလဲ ပိဂၤုတၱရ လုလင္ထက္ မ်ားစြာသာပါတယ္။ အဓိကက လူပါ။ လူတဦးခ်င္းစီရဲ့ စြမ္းေဆာင္ရည္ကသာလွ်င္ အေရးအၾကီးဆုံးပါ။ ဒီလိုဆိုရင္ ဘာျဖစ္လုိ႔မ်ား ဒီလိုစကားေတြကို လြယ္လြယ္နဲ႔ ေျပာလိုက္ရေအာင္၊ ေျပာေနရေအာင္ တြင္က်ယ္ေနရပါသလဲ။ ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္…။
က်ေနာ္တုိ႔ တေတြဟာ အမိ၀မ္းထဲက ထြက္လာၿပီေဟ့ဆိုတာနဲ႔ မိမိကိုေမြးဖြားေပးရာ ပတ္၀န္းက်င္အလိုက္ အဲဒီ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ နီးစပ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထုံးတမ္းေတြကို လက္ခံသင္ယူၾကရေလ့ ရိွပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္.. အ၀တ္အစားေတြမွာ ဆိုရင္ မိန္းကေလးက ဒီအေရာင္။ ေယာက္်ားေလးက ဒီအေရာင္ သတ္မွတ္ေပးေလ့ရိွပါတယ္။ အနီးစပ္ဆုံး ေျပာရရငေတာ့္ ပန္းေရာင္ကို ဆင္ျမန္း၀တ္ဆင္တဲ့ ေယာက္်ားတေယာက္ဟာ `မိန္းမအေရာင္ၾကီး ၀တ္လာတယ္´ ဆိုၿပီး အေလွာင္ေျပာင္ ခံရေလ့ရိွပါတယ္။
အဲဒါအျပင္ မိန္းမေတြရဲ့ ထဘီေတြကို ထိမိကိုင္မိရင္ပဲ ဘုန္းကံနိမ့္ေတာ့မေယာင္ေယာင္ သင္ၾကားေပးတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ထဲမွာလဲ က်ေနာ္တို႔တေတြ ၾကီးျပင္းလာရေလ့ ရိွပါတယ္။ အဲဒီလို အေသးစိတ္ကေလးမ်ားကေန ခြဲျခားလာလိုက္တာဟာ တဆင့္ တဆင့္နဲ႔ စစ္သားဆိုရင္ ေယာက္်ားအလုပ္၊ ရက္ကန္းရက္တာက မိန္းမအလုပ္၊ အဲဒီကတဆင့္ ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္နဲ႔ ခြဲျခားလာလိုက္တာဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ ေနရင္းထုိင္ရင္းနဲ႔ အမ်ိဳးသားေတြရဲ့ ေအာက္တဆင့္နိမ့္ကို ေရာက္ေနရာ က်ေနပါေတာ့တယ္။
အဲဒီလုိနဲ႔ ခြဲျခားလိုက္ရင္းနဲ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသားေတြရဲ့ အၾကား စိတ္စြမ္းရည္ကိုလဲ ဒီလို သတ္မွတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။
ေယာက္်ားဆိုတာ သတၱိရိွတယ္၊ ရဲရင့္တယ္၊ တည္ၿငိမ္တယ္၊ စဥ္းစား ဆင္ျခင္ႏိုင္စြမ္းလဲ ရိွတယ္။ မိန္းမမ်ားကေတာ့ ေပ်ာ့ည့ံတယ္၊ မူယာမာယာမ်ားတယ္၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္စြမ္းလဲ နည္းတယ္ စသျဖင့္ စသျဖင့္ေတြ သတ္မွတ္ပစ္လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီ အျမင္ေတြဟာ အခ်ိန္ေတြၾကာလာေလေလ ခိုင္မာလာေလေလ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ လိင္ကြဲျပားမႈ တခုတည္းနဲ႔တင္ကို အဲဒီ ပုံစံခြက္ၾကီးနဲ႔ တိုင္းတာ ေျပာဆုိၾကပါေတာ့တယ္။
ပိုဆိုးတာက အမ်ိဳးသမီးေတြကို ခပ္ႏွိမ္ႏွိမ္ေျပာတဲ့ သေဘာသက္ေရာက္တဲ့ အထက္ပါ စကားေတြကို အမ်ိဳးသားေတြသာမက တခ်ိဳ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြကပါ သတိမမူဘဲ ႏွစ္ႏွစ္ၿခဳိက္ၿခိဳက္ႀကီးကို သုံးေနၾကတာပါ။ ဥပမာအားျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္က သူနဲ႔ အေခ်အတင္ ျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသားတေယာက္ကို နာေအာင္ရည္ရြယ္ၿပီး `ေယာက္်ားႀကီးျဖစ္ၿပီး မိန္းမလို မိန္းမရ၊ ကက္ကက္လန္ ရန္ေတြ႔ေနလိုက္တာ၊ ထဘီ၀တ္ထားပါလား´ လို႔ ေျပာပစ္လိုက္ပါတယ္။ နစ္နစ္နာနာ နာပါေစေတာ့ေပါ့၊ ေျပာပစ္လိုက္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလုိ ေျပာပစ္လုိက္တဲ့ တခဏမွာတင္ သူဟာ သူန႔ဲတကြ အမ်ိဳးသမီးထု တရပ္လုံးဟာ အမ်ိဳးသားမ်ားထက္ ေအာက္တဆင့္နိမ့္ေနသေယာင္ေယာင္ ေျပာမိသြားပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ျမန္မာစကားပုံမွာ `ႏႈတ္ေၾကာင့္ေသ၊ လက္ေၾကာင့္ေၾက´ ဆိုတဲ့ အဖိုးတန္ စကားပုံ တခုရိွၿပီးသားပါ။ စကားတခြန္းရဲ့ ထိေရာက္ႏိုင္မႈစြမ္းအားဟာ လက္နဲ႔ ရိုက္ပုတ္လိုက္တာထက္ ပိုလို႔ နာက်င္ေစပါတယ္။ စိတ္ကို အနာရေစပါတယ္။ အေတြးေတြကို ပ်က္စီးေစပါတယ္။ စကားတခြန္းဟာ လူတေယာက္ရဲ့ အနာဂတ္ကို မဲ့သြားေစႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ထိေရာက္ေစပါတယ္။ ျပင္းထန္ေစပါတယ္။ လက္နဲ႔ ရိုက္ပုတ္မွ နာက်င္ေစတာ မဟုတ္ပါ။ စိတ္မွတ္သည္းေျခကို ထိခိုက္နာက်င္ေစတဲ့ ျမားအစင္းေပါင္းမ်ားစြာလို အစြမ္းထက္တဲ့ စကားေတြဟာလဲ ခြဲျခားဆက္ဆံရာ၊ ဖိႏွိပ္ရာ က်ေနပါတယ္။
က်ေနာ့္ကို အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ေယာက္က သူ စိတ္ဆုိးတဲ့ အခ်ိန္မွာ `နင္ ထဘီ၀တ္ထားပါလား´ လို႔ေျပာရင္ က်ေနာ္ ၿပဳံးမိပါလိမ့္မယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ လုံခ်ည္၀တ္ထားတဲ့ က်ေနာ္က အခ်ိန္တုိင္း ျမင့္ျမတ္ေနမယ့္သူ မျဖစ္ႏိုင္လုိ႔ပါ။ က်ေနာ့္ထက္ ျမင့္ျမတ္ေသာ အမ်ိဳးသမီးေတြ ဒီကမၻာေပၚမွာ ေျမာက္ျမားစြာ ရိွေနမွာ အေသအခ်ာ ျဖစ္လုိ႔ပါ။ အဲဒီလိုပဲ ထဘီ၀တ္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာလဲ ေနရင္းထုိင္ရင္းနဲ႔ နိမ့္က်မေနပါဘူး။ အဓိက အေရးၾကီးဆုံးက လူရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာရင္ မိမိေနထုိင္ရာ ပတ္၀န္းက်င္၊ ဒီထက္ပိုၿပီး မိမိႏိုင္ငံ၊ ဒီထက္ပိုၿပီး မိမိကမၻာႀကီးမွာ က်ေနာ္တို႔တေတြ အက်ိဳးရိွတဲ့အလုပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္လုပ္ႏိုင္ၿပီလဲ ဆိုတဲ့ `လူ႔အရင္းအျမစ္´ပါ။
အဲဒီ လူ႔အရင္းအျမစ္ကို မထည့္တြက္ႏိုင္အားဘဲ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္တာတခုတည္းနဲ႔တင္ ခြဲျခားပစ္လိုက္တဲ့ `လိင္ပုံေသကားခ်ပ္ ျဖစ္မႈႀကီး´ကို တကယ္ေတာ့ ရာဇ၀င္ထဲမွာ ထားခဲ့သင့္ေနတာ ၾကာပါၿပီ။
အမိ်ဳးသမီးေတြက `အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရး´ ဆိုၿပီး ဘာေၾကာင့္ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေျပာေနခဲ့ပါသလဲ။ ေျပာေနဆဲပါလဲ။ ေျပာေနအုံးမွာပါလဲ။ ရွင္းပါတယ္။ သူတုိ႔ အဖိႏွိပ္ခံခဲ့ရလို႔ပါ။ သူတုိ႔ အခြဲျခား ခံခဲ့ရလုိ႔ပါ။ သူတုိ႔ ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံခံခဲ့ရလုိ႔ပါ။ သူတုိ႔ လိုလားတဲ့ အမ်ိဳးသမီး အခြင့္အေရးဆုိတာက သိပ္ေတာ့လဲ ထူးျခားေနတဲ့ အရာၾကီး မဟုတ္ပါဘူး။ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ အမ်ားနည္းတူ သာတူညီမွ် ပူးေပါင္းပါ၀င္ ပတ္သက္ခြင့္သာလွ်င္ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ ဘာမဟုတ္တဲ့ စကားေလးေတြနဲ႔ ခပ္ႏွိမ္ႏွိမ္ေျပာပစ္တာက အစ က်ေနာ္တုိ႔ အမ်ိဳးသားေတြက ဆင္ျခင္သင့္လွပါတယ္။ ဒီထက္ပို အေရးႀကီးတာက ကာယကံရွင္ အမ်ိဳးသမီးေတြ ကုိယ္တုိင္ကိုကလဲ ဒါကို နားလည္စြာနဲ႔ အဲဒီလုိ စကားအသုံးေတြ မသုံးမိဖို႔ သတိထားရပါမယ္။ သုံးလုိက္တာနဲ႔ နဂိုကတည္းကမွ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ခြဲျခားဆက္ဆံခ်င္တဲ့ ပုရိသေတြ အႀကိဳက္ ျဖစ္သြားပါလိ့မ္မယ္။
`မိန္းကေလးပဲ၊ ေသစာရွင္စာတတ္ရင္ ေတာ္ေရာေပါ့´ လို႔ က်ေနာ္တုိ႔ အဘိုးအဘြားေတြရဲ့ လက္ထက္က စကားအမွားၾကီးကိုလဲ ဒီဘက္ေခတ္ကို ဆက္မသယ္ၾကပါစို႔။ `နင္ဟာ မိန္းမ၊ မိန္းမဟာ မိန္းမလိုေန၊ ငါရွာေကၽြးတာကိုစား၊ ေယာက်္ားဆုိတာ အိမ္ရဲ့အိမ္ဦးနတ္ဆိုတာ ၿမဲၿမဲမွတ္ထား´ ဆိုတဲ့ သာမန္အားျဖင့္ ျမန္မာ့ အိမ္ေထာင္မႈ နယ္ပယ္မွာ အသုံးမ်ားေနတဲ့ ဒီစကားကိုလဲ ပယ္ေဖ်ာက္ၾကပါစုိ႔။ မိန္းမလဲလူ၊ ေယာက္်ားလဲ လူ၊ လူသည္သာလွ်င္ အဓိက၊ လူ႔စြမ္းအားသည္သာလွ်င္ ပဓာန ဆိုတာကို နားလည္လက္ခံၿပီး သာတူညီမွ် အခြင့္အေရးရိွတဲ့ ကမၻာႀကီးတခုကို ဖန္တီး တည္ေဆာက္ၾကပါစို႔။
စစ္မွန္ေသာ၊ ထက္ျမက္ေသာ အေတြးအျမင္မ်ား အမ်ိဳးသမီးတုိင္း အမ်ိဳးသားတုိင္းတြင္ ပိုမိုရင့္သန္ၿပီး တိုင္းျပည္၏ ေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳး ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကပါေစ။
ကလိုေစးထူး
(ဒီစာကို နယ္စပ္က အမ်ိဳးသမီးစာေစာင္ကို ပို႔ေပးဖုိ႔ ရည္ရြယ္ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။ သူတုိ႔စာေစာင္ ထြက္ရိွခ်ိန္က ၾကာမွာေၾကာင့္ က်ေနာ့္ဘေလာ့မွာ အရင္ဆုံး တင္လိုက္ပါတယ္။)
4 comments:
ကြန္မန္႔ေရးခ်င္တာ ဘယ္လိုမွ ၀င္မရလို႔ အခုမွ ေရးလိုက္ပါတယ္ ကိုသံလြင္။
ကိုသံလြင္ရဲ႕ ဒီေဆာင္းပါးဖတ္ျပီး က်မလည္း ရွက္မိပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ဆို သူမ်ား နာရင္ျပီးေရာ ကိုယ္လည္း အဲဒီလို သံုးခဲ့မိလို႔ပါပဲ။
“ေယာက္်ားၾကီးတန္မဲ့ မိန္းမလို မိန္းမရ ႏႈတ္သီးေကာင္း လွ်ာပါး ေျပာတတ္လိုက္တာ” … တို႔
“ဒီလူ႔စိတ္က မိန္းမဆန္လိုက္တာ ထစ္ခနဲဆို ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္” … တို႔ … ေျပာခဲ့ဖူး သံုးခဲ့ဖူးပါတယ္။
ေယာက္်ားတေယာက္ မိန္းမဆန္တာဟာ ရွက္စရာဆိုရင္ …. မိန္းမေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္ဟာ အေတာ္နိမ့္က်သလို ျဖစ္ေနပါလား လို႔ ဒီစာဖတ္ျပီးမွ ဆင္ျခင္ေတြးေတာမိပါတယ္။
မိန္းမဆိုတာနဲ႔ အားအားယားယား အတင္းေျပာ သန္းတုတ္ ဦးေႏွာက္မရွိ စြာစိေတြလို႔ သတ္မွတ္ၾကရင္ က်မတို႔ အမ်ဳိးသမီး တရပ္လံုး မခံႏိုင္ေပမဲ့ … အတင္းေျပာမိ ရန္ေတြ႕မိတဲ့ ေယာက္်ားေတြကိုဆိုရင္ မိန္းမၾကီးက်ေနတာပဲ … စသျဖင့္ ႏွိမ္ႏွိမ္ခ်ဳိးခ်ဳိး ေျပာမိၾကတယ္။ ဒါဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ႏွိမ္ေနတာပဲ ေပါ့ေနာ္။
“ဒီထက္ပို အေရးႀကီးတာက ကာယကံရွင္ အမ်ိဳးသမီးေတြ ကုိယ္တုိင္ကိုကလဲ ဒါကို နားလည္စြာနဲ႔ အဲဒီလုိ စကားအသုံးေတြ မသုံးမိဖို႔ သတိထားရပါမယ္။ သုံးလုိက္တာနဲ႔ နဂိုကတည္းကမွ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ခြဲျခားဆက္ဆံခ်င္တဲ့ ပုရိသေတြ အႀကိဳက္ ျဖစ္သြားပါလိ့မ္မယ္။”
ဒီစာသားကို ဖတ္ျပီး ဟုတ္ပါရဲ႕ … လို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေထာက္ခံမိပါတယ္။
“မိန္းမလဲလူ၊ ေယာက္်ားလဲ လူ၊ လူသည္သာလွ်င္ အဓိက၊ လူ႔စြမ္းအားသည္သာလွ်င္ ပဓာန ဆိုတာကို နားလည္လက္ခံၿပီး သာတူညီမွ် အခြင့္အေရးရိွတဲ့ ကမၻာႀကီးတခုကို ဖန္တီး တည္ေဆာက္ၾကပါစို႔။”
ဟုတ္ကဲ့ … လူတိုင္း လူတိုင္း ဒီလို နားလည္ၾကမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ … ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းလိုက္ပါမလဲ။
ဒီကိစၥမွာတစ္ခုေၿပာခ်င္ပါတယ္
အမ်ိဳးသမီးမ်ားကလည္းတစ္ခ်ိဳ႔ကိစၥေတြြမွာ အားနည္းတယ္ဆိုၿပီး ေယာက်ာ္းမ်ားအေပၚအႏိုင္ယူဗိိုလ္က်လိုပါတယ္
ဥပမာ- ရန္ကုန္မွာကြ်န္မ ကားေမာင္း.မႏၱေလးမွာဆိုင္ကယ္စီးတဲ့အခါ ၾကဳံခဲ့ရတာေလးေတြေၿပာခ်င္ပါတယ္။
လမ္းေပၚမွာမိန္းမေမာင္းလို႔ကိုးလို႔ကန္႔လန္႔ၿဖစ္ခဲ့ရင္ မိ္န္းမေမာင္းလို႔ကိုးလို႔အေၿပာခံရပါတယ္။တကယ္ၿပန္သံုးသပ္ၾကည့္ရင္မိန္းမေတြဘက္ကအားနည္းတာမွန္ေပမယ့္အၿမဲတန္းေတာ့မဟုတ္ပါ။မ်ားေသာအားၿဖင့္ ငါမိန္းမဘဲ။ငါ့ကိုအေလွ်ာ့ေပးရမယ္ဆိုၿပီး စည္းကမ္းမဲ့ၾကတာမ်ားလို႔ပါ။ဒီစိတ္ဓါတ္ေၾကာင့္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုႏွိမ္သလိုၿဖစ္သြားတာမသိလိုက္ဘဲအႏုိင္ရတယ္အထင္မွားေနၾကတယ္။တကယ္ဆို ေယာက်ာ္းၿဖစ္ၿဖစ္၊မိန္းမၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ့္အစြမ္းရွိသေလာက္ႀကိဳးစားရင္ဘာမွမၿဖစ္ႏိုင္စရာမရွိပါ။
မေမဓာ၀ီေရာ.. မ.ဇင္ ေရာ ကြန္မန္႔ေတြအတြက္ ေက်းဇူးပါ။ မိန္းမဆိုတာနဲ႔ လူတုိင္းက အားႏြဲ႔တယ္လုိ႔ အရင္ျမင္တတ္ပါတယ္။ (တကယ္ေတာ့လဲ ခႏၶာကိုယ္တည္ေဆာက္ပုံအရ ေယာက္်ားေတြထက္ အားႏြဲ႔တာကိုး).. ဒါေပမယ့္ အဲဒီအေပၚမွာ အေျခခံၿပီးေတာ့မွ တဆင့္..တဆင့္နဲ႔ ခြဲျခားလာလိုက္တာ... အခုဆိုရင္ စကားတခြန္းေျပာရင္ေတာင္ ... က်ေနာ္တို႔တေတြ သတိမထားလိုက္မိစြာဘဲ အားႏြဲ႔သူကို ပုိလုိ႔ ဖိႏွိပ္တဲ့ စကားေတြ ေျပာမိေနပါတယ္။ အဲဒါကို ေရးမိတာပါ။ ဖတ္ေပးတာေရာ၊ မွတ္ခ်က္ေပးတာပါ ေက်းဇူးပါ။
က်နာ္ကေတာ့ အခ်ိဳ႔ အခ်က္ေတြကိုလက္မခံခ်င္ဘူး...
၀စီကံနဲ႔ ႏွိပ္စက္ကလူအျပဳခံရသူဟာ မိန္းမေတြျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္က သက္ေသမရွိဘူးဗ်.. က်ေနာ္ေတြ႔မိသေလာက္ ေယာက္်ားေတြျဖစ္တယ္ဗ်..
၀စီကံနဲ႔ ႏွိပ္စက္ခံရတိုင္း တိုင္တန္း ေထာင္ထဲထည့္ဖို႔ မသိတဲ့ ေယာက်္ားေတြ စိတ္မထိန္းႏိုင္ ရိုက္.. အဲ့ဒီ့ အျဖစ္မွာ ဘယ္သူမွားသလဲ..
အခုလို ဥပေဒရွိရင္တကယ္က်င့္သံုးရင္ ေထာင္ထဲ ၀င္မယ့္သူ ဘယ္သူေတြမ်ားမလဲ သိခ်င္မိပါတယ္..
မိန္းမလိုမိန္းမရ ဆန္တယ္လို႔သံုးတာဟာ အစ္မတစ္ေယာက္ေျပာသလိုဆိုရင္.. ပံုစံတစ္ခုကို နမူနာျပတာပါတဲ့..
ဥပမာ..(တိုးတိုးတိတ္တိတ္သြားတတ္ျခင္းကိုဂုဏ္ယူေသာ).. ေၾကာင္တစ္ေကာင္ကို.. က်ားလိုဘဲ.. အသံျမည္တယ္လို႔ေျပာတာဟာ.. ကဲ့ရဲ႕ျခင္းပါ.. က်ားလိုဘဲ လုိ႕ႏိႈငး္ေသာေၾကာင့္ ခ်ီးက်ဴးတာ မဟုတ္ပါ..
ထို႔အတူဘဲ..
`မိန္းမၾကီး က်ေနတာပဲ၊ တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ ေျပာေနလိုက္တာ´ `ထဘီ ၀တ္ထားပါလား´ ဆိုတာက
ကိုယ့္ကိုယ္ကို စကားနည္းတယ္.. အထက္ကေျပာသလို ၀စီကံနဲ႔ လိုက္မႏွိပ္စက္ေနဘူးလို႔ ခံယူထားသူကို ၀စီကံနဲ႔ ခဏခဏ ႏွိပ္စက္တတ္သူနဲ႔ ႏိႈင္းကာ မခံခ်င္ေအာင္ေျပာျခင္းဟုသာ ျမင္ပါတယ္..
အမွားလုပ္ေသာ ေယာက်ာ္းတိုင္းကို ေျပာတဲ့ စကားလံုးမဟုတ္ပါ..
`မိန္းမၾကီး က်ေနတာပဲ၊ တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ ေျပာေနလိုက္တာ´ `ထဘီ ၀တ္ထားပါလား´ စတဲ့ စတဲ့ စကားေတြကို ၾကည့္ရင္ အသုံးမက်ေသာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အမွားလုပ္ေသာ ေယာက်္ား တေယာက္ဟာ မိန္းမနဲ႔ တူတယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာကို ဆိုလိုေနသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဆိုတာကို လက္မခံႏိုင္ပါ.. ဒီလို သေဘာနဲ႔ ဘယ္သူမွ မသံုးပါ..
လိုရာေရးထားတယ္လို႔ျမင္ပါတယ္..
အေရာင္ ကေတာ့ ကေလးအေရာင္ လူႀကီးအေရာင္လည္းခြဲၾကတာဘဲ.. ကေလးကို ႏွိပ္တာလား.. က်ားႀကိဳက္တာနဲ႔ မႀကိဳက္တာ မတူတာ ေတာ့အမွန္ဘဲဗ်ာ.. မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေယာက်ာ္းအဆင္ အကြက္၀တ္ရင္လည္း ပုဆိုးဆင္နဲ႔ ဆိုၿပီးစတာဘဲဗ်ာ..
ေ၀ဖန္ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး... ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ဖို႔ ေလးပါ..
Post a Comment