ေႏြအ၀င္…

ေႏြရာသီကို ေရာက္ေနၿပီဆုိတာ သတိမထားမိခင္မွာဘဲ နာရီလက္တံေတြကို ေရွ႔ကို တနာရီ တိုးလိုက္ရျပန္ပါၿပီ။ ဒီလိုအခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ အမိျမန္မာျပည္မွာ အေတာ္ပူေနေလာက္ပါၿပီ။ သစ္ရြက္ေျခာက္ ေၾကြသံ တေဖ်ာေဖ်ာနဲ႔ လွေနမယ့္ ျမန္မာ့ေႏြ၊ အညာက တမာပင္တန္းေတြနဲ႔ လွေနမယ့္ ျမန္မာ့ေႏြ၊ ပင္အိုေတြ အလွခ်င္းၿပိဳင္ေနမယ္ ျမန္မာ့ေႏြ၊ ေႏြ.. ေႏြ.. ေႏြ။

ျမန္မာ့ေႏြနဲ႔ ဒီႏိုင္ငံက ေႏြကေတာ့ ခံစားရပုံခ်င္း အေတာ္ကြာပါတယ္။ ဒီမွာကေတာ့ အရည္ေပ်ာ္လက္စ မကုန္ေသးတဲ့ ႏွင္းခဲပုံေတြ ဟိုတစ ဒီတစ၊ ကားသံတ၀ွီး၀ွီး၊ အဖူးအငုံေလးေတြ ထြက္ျပဴစျပဳေတာ့မယ့္ အပင္ေတြက ေႏြရဲ့ သရုပ္ပါ။ အေႏြးထည္ကို လက္လႊတ္လို႔ မရေသးတဲ့ ေႏြဦးကာလ ဒီျပည္နယ္မွာ တကယ္တမ္း ပူအိုက္လာရင္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက အညာေႏြက အဘေခၚရျပန္ပါတယ္။ အပူအေအး မမွ်တလိုက္ပုံမ်ား၊ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံရာသီဥတုနဲ႔ေတာ့ အကြာႀကီးကြာပါတယ္။

လာမယ့္ သႀကၤန္ရက္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အားလပ္ရက္ ဆယ္ရက္ႀကီးမ်ားေတာင္ ပိတ္မတဲ့။ ဒီမွာကေတာ့ တႏွစ္လုံးမွာမွ အားလပ္ရက္ ၇ ရက္မွ်သာ ရလုိ႔ ျမန္မာ့အားလပ္ရက္ေတြကို ဒီကိုယူလာလုိ႔ ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလုိ႔ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ စိတ္ကူးမိပါတယ္။

ေႏြရဲ့ အက်ည္းတန္မႈ တခုေလလား မသိပါ။ အခု ဒီစာကိုေရးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကယ္လီဖိုးနီးယား ျပည္နယ္၊ ေအာ့ရင့္ရွ္ ေကာင္တီမွာ ေတာမီး အႀကီးအက်ယ္ ေလာင္ေနပါတယ္။ ၿမိဳ႔ပတ္ပတ္လည္တ၀ိုက္ ေလာင္ေနတဲ့ အင္အားၾကီးလွတဲ့ ေတာမီးက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ၿမိဳ႔ေလးအနားကို ခ်ဥ္းကပ္လာရင္း ၿမိဳ႔အစြန္က အိမ္ေလးေတြကို တလုံးၿပီးတလုံး ၀ါးမ်ိဳေနတာကို ၾကည့္ရတာ ရင္ထိတ္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ မီးသတ္သမားေတြကလည္း ေလယာဥ္၊ ရဟတ္ယာဥ္၊ မီးသတ္ကားေတြ အစုံ အသုံးခ်ၿပီး မီးကို ရပ္တန္႔ေအာင္ ႀကိဳးစားေနၾကတုန္းပါ။ ဒါေပမယ့္ အခု အခ်ိန္ထိေတာ့ ေလာင္ေနဆဲပါ။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း မီးအႏၱရာယ္က မေသးလွပါ။ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ကေန ၂၀၀၆ခုႏွစ္အထိ မီးေလာင္မႈ အႀကိမ္ေပါင္း ၂၁၂၇၃ ႀကိမ္ ျဖစ္ပြားခဲ့တယ္လို႔ မွတ္သားရပါတယ္။ တႏွစ္ကို ပွ်မ္းမွ် အၾကိမ္ေရ ၁၁၁၉ ႀကိမ္ေပါ့။ မနည္းလွတဲ့ အၾကိမ္ပါပဲ။ စိန္စီေသာည ဗီဒီယိုမွတ္တမ္းမွာေတာ့ အားႀကီးလွတဲ့ မီးကို ေျမာင္းပုပ္ေရေတြနဲ႔ ႀကိဳးစားၿငိမ္းသတ္ေနရတဲ့ မီးသတ္ရဲေဘာ္/ ရဲေမေတြကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲသလုိလို ေယာင္ေပေပလုပ္ေနတဲ့ ေသနတ္တကားကား လြယ္လ်က္သားနဲ႔ အစိမ္းေရာင္၀တ္ ပုဂၢိဳလ္ေလး တေယာက္ကိုလည္း ေတြ႔လိုက္မိပါရဲ့။

ေႏြေရာက္ပလားဆိုရင္ ဒီျပည္နယ္သား လူခ်မ္းသာတခ်ိဳ႔ကေတာ့ သူတုိ႔ရဲ့ စပိဒ္ဘုတ္ေလးေတြကို ကားနဲ႔ဆြဲလို႔ က်ေနာ္တို႔ မစ္ခ်ီဂန္ ေရအိုင္မွာ အေပ်ာ္စီးၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႔က်ေတာ့လဲ အေပ်ာ္တမ္း ငါးမွ်ားၾကတာေပါ့။ မႏွစ္တုန္းက အဲဒီေရကန္ကို သြားၿပီး ေရကူးခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ဇာတိ ၿမိဳ႔က ေခ်ာင္းထဲမွာ ေရကူးရတဲ့ အရသာေလာက္ မက္ေလာက္စရာ ေကာင္းတယ္မထင္ပါ။

ဒီကေႏြရာသီနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အမိျမန္မာျပည္ ေႏြရာသီရဲ့ ကြာျခားခ်က္ၾကီး တခုရိွပါေသးတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ဆိုရင္ေတာ့ ေႏြရာသီဆိုရင္ အပင္ေတြက အရြက္ေတြ ေၾကြလို႔ ေျခာက္သေယာင္းေနတဲ့ ျမင္ကြင္းကို သီခ်င္းေရးဆရာက `ရိုးတံက်ဲက်ဲ ပင္အိုတုိ႔ အလွခ်င္းလဲ ၿပိဳင္´ လုိ႔ တင္စားစပ္ဆိုပါတယ္။ ဒီမွာကေတာ့ ေႏြအ၀င္မွာမွ အပင္ေတြက အရြက္ဖူးေလးေတြ ျပန္ထြက္ပါတယ္။ ေဆာင္းအ၀င္ဆုိရင္ အဲဒီအရြက္ေတြက တရြက္မွ မက်န္ေအာင္ တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ ေၾကြကုန္ေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ကုိးလို႔ကန္႔လန္႔ ႏုိင္သား။ ဒီမွာ ေဆာင္းအ၀င္မွာတုန္းက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ကားေမာင္းေနရင္းနဲ႔ `ေဆာင္းေရာက္ၿပီေလ…၊ ရိုးတံက်ဲက်ဲ ပင္အိုတို႔ အလွခ်င္းလဲၿပိဳင္´ လို႔ ျပင္ဆိုပါတယ္။

ေႏြရာသီ ျမန္မာျပည္ရဲ့ က်ေနာ္တို႔ ၿမိဳ႔ေလးမွာ ဘုရားပြဲေတြ လုပ္ၾကေတာ့မွာကို ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။ ဖုန္ေတြတေထာင္းေထာင္း၊ ဇာတ္ပြဲဗလာ ခပ္ခ်ာခ်ာနဲ႔ ပြဲေစ်းတန္းမွာ အန္ဂလုံ၀ိုင္းသံ တညံညံ ျဖစ္ေနေလမလား။ သနပ္ခါး ထူလပ်စ္နဲ႔ ပ်ိဳစင္လုံေမေခ်ာတို႔ရဲ့ ဘုရားပြဲည အလွကိုလည္း မွန္းဆတမ္းတမိပါရဲ့။

ေႏြၿပီးရင္ေတာ့ ေဆာင္းက ျပန္လာအုံးေတာ့မယ္။ (မိုးရာသီဆိုတာက ဒီမွာ အတည္တက် မရိွလွဘဲ ေဖ်ာက္ဆိပ္ပါ)။ ေဆာင္းၿပီးေတာ့ေရာ..?၊ ေႏြရာသီေပါ့။ ေအးလိုက္ ပူလိုက္နဲ႔ ဘ၀သံသရာမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား လည္ပတ္ရအုံးမယ္ မသိ။

ကလိုေစးထူး