ဒီေန႔ေတာ့ စာေရးခ်င္စိတ္ မရိွတာနဲ႔ ဘာပို႔စ္မွ မတင္ဘဲ ေနမလို႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မေမရဲ့ ကြန္မန္႔၀င္လာေတာ့ အားလုံး ျမင္လြယ္ထင္လြယ္ ျဖစ္ေအာင္ ပို႔စ္အျဖစ္ တင္ေပးဖုိ႔ စိတ္ကူးရတာနဲ႔ သူ႔ကြန္မန္႔အတုိင္း ကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ မေမအတြက္ စိတ္ပူေနၾကသူေတြ ယုံၾကည္ စိတ္ေအးေလာက္ၿပီထင္ပါရဲ့။
Maydarwii said...
ကိုေစးထူးရွင့္ …
က်မ ကိုယ္စားေျဖရွင္းခ်က္ တင္ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
က်မကို စိတ္ပူေနၾကတဲ့ စာဖတ္သူမ်ားႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ားကို … က်မကိုယ္တိုင္ ဒီကြန္မန္႔ထဲမွာပဲ ေျပာခဲ့ပါရေစရွင္။
က်မနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အမ်ဳိးမ်ဳိးထြက္ေပၚေနတဲ့ သတင္းေတြအတြက္ က်မ ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ေျဖရွင္းခ်က္ပဲဆိုပါေတာ့။
ပထမဆံုးေျပာခ်င္တာကေတာ့ က်မဘေလာ့ကို ပိတ္ထားတဲ့ကိစၥပါ။
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိၿပီးျဖစ္တဲ့အတိုင္းပါပဲ … က်မဘေလာ့ မပိတ္ခင္ ရက္ပိုင္းက ကြန္မန္႔ေတြထဲမွာ က်မကို ျခိမ္းေျခာက္၊ ေစာ္ကားတဲ့အျပင္ က်မအေဖကိုပါ ေစာ္ကားထားတာေတြ ေရးထားပါတယ္။ က်မကို ျခိမ္းေျခာက္မႈအတြက္ ခံႏိုင္ေပမယ့္ က်မအေဖကိုပါ ထိခိုက္လာတဲ့အတြက္ က်မစိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ က်မရဲ႕ မလိမၼာမႈအတြက္လည္း ေနာင္တရခဲ့မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္ထိ ဘေလာ့ကိုပိတ္ဖို႔ စိတ္မကူးခဲ့မိ ေသးပါဘူး။
တေန႔ေတာ့ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ က်မဘေလာ့မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို အေဖနဲ႔ အေမ အပါအ၀င္ အိမ္သားေတြ သိသြားခဲ့ပါတယ္။ ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းတဲ့ ဆဲဆိုမႈေတြ၊ ျခိမ္းေျခာက္မႈေတြေရးထားတဲ့ စာေတြကို ဖတ္ရေတာ့ က်မကို ဘေလာ့ဆက္မေရးဖို႔ အားလံုးက တားျမစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘေလာ့ကိုပါ ဖ်က္လိုက္ဖို႔လည္း အေဖေရာ အေမပါ တိုက္တြန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ က်မ ေၾကာက္လို႔ ရပ္လိုက္တယ္လို႔ ထင္ေနၾကသူမ်ားအတြက္ … ဟုတ္ကဲ့ … က်မ ေၾကာက္တယ္လို႔ပဲ ေျပာပါရေစေတာ့ … ။ က်မ ပေယာဂေၾကာင့္ က်မ ခ်စ္တဲ့ မိဘႏွစ္ပါး စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္မွာ အလြန္ေၾကာက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မ သိပ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ ဘေလာ့ကို က်မ ကိုယ္တိုင္ အေဖနဲ႔ အေမ ေရွ႕မွာပဲ အဲဒီညက ပိတ္ခဲ့လိုက္ပါတယ္။ (ပိတ္ျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဂ်ီေတာ့ခ္မွာ ရွိေနတဲ့ ညီမေလး တေယာက္ကို ပိတ္လိုက္ေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ပါေသးတယ္။)
ေနာက္တခုက … က်မရဲ႕ အင္တာနက္သံုးစြဲခြင့္ကို အိမ္က ကန္႔သတ္လိုက္ပါတယ္။ အြန္လိုင္းေပၚမွာေနေနရင္ ဘေလာ့ေတြဖတ္မိမယ္၊ ျပန္ေရးခ်င္မယ္၊ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆယ္သြယ္မိေနမယ္၊ ကိုယ္တိုင္ ဘေလာ့မေရးေတာင္ သူမ်ားဘေလာ့မွာ ကြန္မန္႔ေတြ ေရးေနလိမ့္ဦးမယ္ဆိုၿပီး အင္တာနက္ေပးမသံုးေတာ့ပါဘူး။ က်မဟာ ခုခ်ိန္ထိ မိဘအုပ္ထိန္းမႈေအာက္မွာ ေနေနရတဲ့အတြက္ မိဘစီမံသမွ် နာခံရပါတယ္။ က်မ မိဘေတြကလည္း အေၾကာင္းတစံုတရာမရွိဘဲ ဇြတ္အတင္း အမိန္႔ေပး ေစခိုင္းေလ့မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်မလည္း က်မရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ ဘယ္လိုရွိေနရွိေန အေဖနဲ႔ အေမ ေက်နပ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
တေန႔ကေတာ့ ဘီဘီစီသတင္းထဲပါတဲ့ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ျပီး မိတ္ေဆြေတြက က်မကို ေမးျမန္းလာၾကပါတယ္။ က်မလည္း ဘာမွန္းညာမွန္း ေသေသခ်ာခ်ာမသိလို႔ ေျဖရွင္းတာေတြ လုပ္မေနခဲ့ပါဘူး။ ၾကာရင္ ျပီးသြားမွာပဲလို႔ ထင္ေနခဲ့မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခုထက္ထိ က်မနဲ႔ပတ္သက္ျပီး အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာၾကဆိုၾက ထင္ျမင္ေနၾကတာေတြ မျပီးေသးဘူးဆိုတာသိရလို႔ ဒီစာကိုေရးလိုက္ရျခင္းပါပဲ။ က်မရဲ႕ လုပ္ရပ္ဟာ အားလံုးကို စိတ္ပူေအာင္ လုပ္မိသလိုျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ဒီစာနဲ႔ အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္ပါရေစ … ။
က်မအိမ္မွာပဲေနေနေပမဲ့ အားလံုးနဲ႔ အေ၀းၾကီးေရာက္ေနသလို ခံစားရပါတယ္။ တၿပိဳင္တည္းမွာပဲ … အားလံုးနဲ႔ သိပ္ေႏြးေထြးသလိုလည္း ခံစားေနရပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒြိဟခံစားခ်က္ေတြကို တခ်ိန္တည္း ခံစားေနရင္း … က်မရဲ႕ အျဖဴေရာင္မ်က္ႏွာျပင္အတြက္မဟုတ္တဲ့ စာေတြကို စိတ္ကူးထဲမွာပဲ ပံုေဖာ္ေရးသား ေနမိပါတယ္။
က်မဘေလာ့ကို အေရးတယူဖတ္႐ႈခဲ့ၾကသူမ်ား၊ အစဥ္တစိုက္ ေရးျဖစ္ေအာင္ အားေပးၾကသူမ်ား၊ ဘေလာ့ေရးေဖာ္ ေမာင္ႏွမမ်ား၊ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္စြာ အျမဲသတိရေနမွာပါ။
တခ်ိန္္ခ်ိန္ေတာ့ က်မတို႔ ျပန္ဆံုၾကေကာင္းပါရဲ႕ … ။
ေမဓာ၀ီ
14th Sept, 2007
9:15 am
17 comments:
တခ်ိန္ခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနမယ္ မေမ
မေ၀းေတာ့ဘူးလို႕ထင္ပါတယ္
ဒီလိုျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ ပင္မအေၾကာင္းရင္းေတြအားလံုး ရွင္းလင္းၿပီးမယ့္ တေန႕
မေ၀းေတာ့ပါဘူး
မေ၀းေတာ့ပါဘူး
မေ၀းေတာ့ပါဘူး
Hmmm... I can't understand that how come some people want to disturb other people happiness.. Do they feel better after doing that..
ဘယ္လိုအေႀကာင္းေႀကာင္႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
ဘယ္လိုစိတ္အေနွာက္အရွက္ပဲရွိရွိ
စာေရးသားျခင္းကိုေတာ႔မရပ္ဖို႔
ေတာင္းပန္ပါရေစ
ဒီေန႔ကစၿပီး က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ အမည္မဲ့ေတြကို အသုံးျပဳခြင့္ မေပးေတာ့ပါဘူး။ အမည္မဲ့ေတြကို အသုံးျပဳခြင့္ေပးခဲ့တာဟာ ေရးထားတဲ့စာေတြအေပၚမွာ အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳးရိွၾကတာေတြကို အခက္အခဲ မရိွ လြတ္လပ္စြာ ၀င္ေရာက္ေဆြးေႏြးႏိုင္ဖုိ႔ပါ။ အခုလုိ အက်ိဳးမရိွ လိုက္ၿပီးေတာ့ ရန္စ ေႏွာက္ယွက္ဖုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ တျခားေသာ စာဖတ္သူေတြကို ငဲ့ကြက္ၿပီးေတာ့ ကုိယ့္လုပ္ရက္ကို ကိုယ္ ရပ္တန္းက ရပ္ၾကပါ။ ဒီထက္ပိုဆိုးလာရင္ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ကိုပါ ၀င္ေရာက္ဖတ္ရွဳခြင့္ ပိတ္ပင္ခံရပါလိမ့္မယ္။
ဒီလိုပဲ ၿခိမ္းေျခာက္တုိင္း မေရးေတာ့ပဲ ရပ္ရပ္ ေနၾကမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ဘေလာ္ဂါေတြေတာ့ ေနာက္ဆို ေလ်ာ့ေလ်ာ့လာေတာ့မွာပဲ။ အခုေတာင္ ဘေလာ္ဂါ တစ္ေယာက္ ေစ်းဦးေပါက္ ေခၚ စစ္ေဆးခံရတယ္ ဆိုသလားပဲ။ စိတ္ညစ္ပါတယ္ဗ်ာ...
To Kalo SayHtoo
I appreciated that idea.
Otherwise it happens to read the foul language on the blog.
I think by this time Philtre is really grudged and grumbled.
I don't understand with like Philter's attitude how do they lead the country.
Khin Myanmar
လြတ္လပ္စြာ ေရးသားႏုိင္တဲ့ blog လုိေနရာမွာေတာင္ မလြတ္ဘူး ေႏွာင့္ယွက္မွဳေတြနဲ႔ေနာ္။ blog ေလာက မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြမွာပဲ ဒီလုိ ျပသာနာရွိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ရွက္စရာ အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။ ေႏွာင့္ယွက္တဲ့သူေတြ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားပါ ကုိယ္ဘယ္လုိလူလဲ ဆိုတာကုိ။
(မ)ေမဓာ၀ီ၊ ကၽြန္ေတာ္က အမရဲ႕ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ပါ။ ဖတ္စရာ blog ေကာင္းတခုမရွိေတာ့တာ တခုခုလုိေနသလုိပဲ။ မၾကာမွီ blog ျပန္လည္ေရးႏုိင္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
မေမblog မွာphiter နဲ ့တခါရန္ျဖစ္ခဲ ့ဘူးတယ္။ ဒါေတြေႀကာင့္ဆိုရင္ေတာ့ မေမကို sorry လို ့ေျပာေပးပါ ကိုေစထူး။
မေမကုိ အျမန္ဆုံး စာျပန္ေရးေစခ်င္ပါတယ္။ မေမရဲ႕ ပုိ႔စ္ေတြကုိ ဖတ္ရတာ စာဖတ္သူကုိ ေစတနာ အရမ္းထားတယ္ဆုိတာ ခံစားလုိ႔ရပါတယ္။
မေမ blog ေလး အရင္လုိ ျပန္ျဖစ္လာဖုိ႔ မေ၀းေတာ့တဲ့ တေန႔ျဖစ္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းပါတယ္။
ေဘးကင္းလံုၿခံဳစြာ ရွိေနတာသိရလို႔ ၀မ္းသာပါတယ္။ အာလံုးက ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြနဲ႔ကိုယ္ပဲမို႔ စာျပန္ေရးပါလို႔ မတိုက္တြန္းေပမယ့္ မေမေျပာတဲ့ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ဆိုတာကို ေစာင့္ေနတယ္။ ေမတၱာျဖင့္။
ယံုႀကည္ခ်က္ေတြ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ခိုင္မာႏိုင္ရင္ေတာ့
အေကာင္းဆံုးေပါ ့ေလ ၊ ဒါေပမဲ ့လည္း ရည္မွန္းခ်က္ဆို
တာ တခါတေလ မွာအေႀကာင္းေႀကာင္းေႀကာင့္ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ဖို ့ႀကန္ ့ႀကာတတ္တာမ်ိဳးေတာ့ရိွတတ္
တယ္။ ယံုႀကည္ခ်က္ကေတာ့ ေသြဖယ္မသြားသင့္ဘူးေပါ့
to khin myanmar...
i don't have enough time to respond u properly at the moment and can't also use burmese font to compose farbulous poem for u. i am away from home at the moment.. u can assume that this is really lucky time for u. but i wanna know ur email addres if u dare to tell me. what i surprise is why the hell are u using my name in ur every single comment. can't u write down even a single comment without my name.. pls visit to my gtalk to give me ur reason.. there u go.. philtre.soe@googlemail.com ..
P.S This is the last warning for u.. pls don't use my name again for ur next comment
Dear May,
I just happened to know that you stopped your blog because I was away from internet about 3 weeks. I tried to go your blog and I just see search blog page. You may not able to read my comment because you may not able to use internet as per usual as your explanation.Anyway, I missed your blog a lot. You are miracle.I'm very sad to know about your blog.Why not you try to control comment on your blog and continue to write. I hope to see you again.
khine
မေမ ႀကိဳးပမ္းခဲ့တဲ့အရာအတြက္ အသိအမွတ္ျပဳ ေလးစားဂုဏ္ယူေနပါမယ္။
Walk on ........ Ma May ........ any way ......... any time ......
Regards,
freeburma
Post a Comment