လူငယ္တဦးရဲ့ မွတ္တမ္းမဲ့ မွတ္တမ္း…(၂၀)

ေရးသူ - ၀င္းႏိုင္ဦး ၏ ထုိစာအုပ္ကို က်ေနာ္ ကလုိေစးထူးက ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေထာင္တြင္း တရားစီရင္ေရး

(ပထမပိုင္း)

ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူတဦးကို ျပစ္ဒဏ္ေပးရာမွာ အယူအဆႏွစ္မ်ိဳးကို အေျခခံတယ္လို႔ တရားဥပေဒမွာ ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္။

ပထမ အယူအဆကေတာ့ က်ဴးလြန္တဲ့ ျပစ္မႈနဲ႔ ညီမွ်တဲ့ ျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းဆုိင္ရာ အယူအဆ Retributive View of Punishment ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အယူအဆက `မ်က္လုံးအတြက္ မ်က္လုံး၊ သြားအတြက္ သြား´ ဆိုတဲ့ သူတပါးကို နစ္နာ ဆုံးရွဳံးေစခဲ့တဲ့အတိုင္း က်ဴးလြန္သူက ျပန္ အေလ်ာ္ေပးရတဲ့ သေဘာ၊ ျပစ္ဒဏ္ခံယူရတ့ဲ သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒုတိယ အယူအဆကေတာ့ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမႈဆိုင္ရာ ျပစ္ဒဏ္ခတ္ျခင္း အယူအဆ Utilitarian View of Punishment ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအယူအဆက ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူရဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးဖို႔နဲ႔ အျခားသူေတြ အလားတူ အျဖစ္မ်ိဳး မက်ဴးလြန္ေအာင္ ဟန္႔တားဖို႔ ဆုိတဲ့ အခ်က္ေတြကိုပါ ထည့္သြင္း စဥ္းစားၿပီး ျပစ္ဒဏ္ေပးတဲ့ အယူအဆ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ဒုတိယ အယူအဆဟာ လူေတြကို တန္ဘိုးထားၿပီး အေမွ်ာ္အျမင္ ရိွရိွနဲ႔ ေရရွည္မွာ ရာဇ၀တ္မႈေတြ ေလ်ာ့ပါးေပ်ာက္ကြယ္သြားေအာင္ ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို အေျခခံထားတာပါ။

န၀တေခတ္ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာေတာ့ အက်ဥ္းသားတဦး ျပစ္မႈက်ဴးလြန္လို႔ အျပစ္ဒဏ္ေပးတဲ့အခါ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းဆုိင္ရာ ဘယ္ အယူအဆမ်ိဳးကို လိုက္နာပါသလဲ။

တခါတုန္းက အင္းစိန္ေထာင္ အမွတ္(၄) အေဆာင္မွာ ရာဇ၀တ္ အက်ဥ္းသားတဦး ျဖစ္သူ `ကရင္ေလး´ သံခၽြန္ဖြက္ထားတယ္လို႔ တျခား အက်ဥ္းသားတေယာက္က သတင္းပို႔တာနဲ႔ ေထာင္အာဏာပုိင္ေတြက ကရင္ေလးကို သံခၽြန္ ရိွမရိွ စစ္ေဆးပါတယ္။

သံခၽြန္ ဆိုတာက ေထာင္ထဲမွာ ရန္ျဖစ္တဲ့အခါ၊ လူသတ္တဲ့အခါ သုံးတဲ့လက္နက္ပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ လုံးပတ္လက္မ၊ ဒါမွမဟုတ္ လက္မ သာသာ၊ အရွည္ တေပေလာက္ ရိွၿပီး အဖ်ားကို ခၽြန္ထက္ေနေအာင္ ေသြးထားတဲ့ သံေခ်ာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာခဲ့တဲ့ သံခၽြန္ကိစၥ စစ္ေဆးပုံကေတာ့ အခုလို ျဖစ္ပါတယ္။

ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက ကရင္ေလး သံခၽြန္ဖြက္ထားလား၊ မဖြက္ထားလား အမႈ ထင္ရွားေအာင္ အခ်က္အလက္ေတြကို စ မစစ္ေဆးပါဘူး။ `သံခၽြန္ ဘယ္မွာ ဖြက္ထားလဲ´ ဆုိၿပီး သံခၽြန္ဖြက္ထားတဲ့ ေနရာ တန္း ျပခိုင္းတာပါ။ ကရင္ေလးက `သူ႔မွာ သံခၽြန္ မရိွပါဘူး´ လို႔ ေျပာေတာ့ ႐ိုက္ပါတယ္။ ႐ိုက္တာကလည္း အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ တကိုယ္လုံး ေသြးခ်င္းခ်င္းနီေအာင္ ရက္ရက္စက္စက္ ႐ိုက္တာပါ။ ဒါနဲ႔ ကရင္ေလးက `သံခၽြန္ ဖြက္ထားတဲ့ ေနရာ ျပပါေတာ့မယ္´ ဆုိၿပီး လိုက္ျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေနရာေရာက္ေတာ့ သံခၽြန္ မရိွပါဘူး။ ဒီေတာ့ တခါ ရက္ရက္စက္စက္ ႐ိုက္ျပန္ပါေရာ။ ကရင္ေလးက `တကယ္က သူ႔မွာ သံခၽြန္မရိွပါဘူး။ ႐ိုက္တာ မခံႏိုင္လြန္းလို႔ ရိွတယ္လို႔ လိမ္ေျပာရတာပါ´ လို႔ ငိုယိုၿပီး ေျပာျပပါတယ္။ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက လက္မခံဘဲ သံခၽြန္ပဲ ဇြတ္အတင္း အျပခိုင္းပါတယ္။ ကရင္ေလးလည္း ဒဏ္မခံႏုိင္တဲ့အဆုံး ဘယ္ေနရာမွာ ဖြက္ထားတယ္ဆုိတာ ေျပာျပန္ပါတယ္။ သြားရွာၾကည့္ေတာ့ အဲဒီေနရာမွာ သံခၽြန္ မေတြ႔ရျပန္ပါဘူး။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ အ႐ိုက္ခံရလုိ႔ ကရင္ေလး သတိလစ္ ေမ့ေမ်ာသြားေတာ့မွပဲ စစ္တာေဆးတာ ရပ္လိုက္ၿပီး `ကရင္ေလးမွာ သံခၽြန္ တကယ္မရိွဘူး´ လို႔ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြ အတည္ျပဳ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ေထာင္တြင္း တရားစီရင္ပုံက အဲဒီလိုမ်ိဳး။ အမွန္တကယ္လည္း ကရင္ေလးမွာ သံခၽြန္ မရိွပါဘူး။ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီး ကရင္ေလးနဲ႔ မတည့္တဲ့ အျခား အက်ဥ္းသားတဦးက ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြကို သြားၿပီး လုပ္ႀကံ တိုင္တန္းလိုက္တာပါ။ ဒါကို ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေထာင္အာဏာပုိင္ေတြ သိသြားၾကပါတယ္။ အဲဒီလို လုပ္ႀကံ သြားတုိင္တာမ်ိဳးကို ေထာင္ထဲမွာ `ခၽြန္တယ္´ လို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ေထာင္တြင္း တရားစီရင္ေရး အမွားအယြင္းေတြေၾကာင့္ ကရင္ေလးလို တဖက္သတ္ အခၽြန္ခံလိုက္ရလို႔ နစ္နာသြားရတဲ့ ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးေတြ၊ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ အသက္ေတာင္ ဆုံးရွဳံးသြားရတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးေတြ ေထာင္ထဲမွာ တပုံႀကီးပါပဲ။

ေထာင္ထဲမွာ ရာဇ၀တ္ အက်ဥ္းသားေတြကို ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား ခြဲျခားႏိုင္ပါတယ္။

တမ်ိဳးက ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက ေထာင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းမွာ တာ၀န္ေပး ခန္႔အပ္ထားတဲ့ ရာဇ၀တ္ အက်ဥ္းသားေတြပါ။ သူတို႔ကို `အက်ဥ္းသား အရာရိွ´ လို႔ ေထာင္ထဲမွာ ေခၚၾကပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေထာင္ထဲမွာ ၀င္လုိက္ထြက္လိုက္နဲ႔ ေထာင္ခဏခဏ က်ေနတဲ့၊ `လူဆိုးအလုပ္´ နဲ႔ အသက္ေမြး ၀မ္းေက်ာင္းေနတဲ့ လူဆိုးေတြပါ။ ေနာက္တမ်ိဳးက အအုပ္ခ်ဳပ္ခံ ႐ိုး႐ိုး ရာဇ၀တ္ အက်ဥ္းသားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ေထာင္ထဲမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အုပ္ခ်ဳပ္နည္းက ေထာင္ဥပေဒ၊ စည္းကမ္းေတြက စာအုပ္ထဲမွာပဲ ရိွၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြရဲ့ `စိတ္သေဘာထား´ ကသာ အဓိက က်ေနပါတယ္။ သူတို႔ စိတ္ထားက ဥပေဒ၊ စည္းကမ္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူတို႔ စိတ္ေကာင္း၀င္တဲ့အခါ ဥပေဒေတြ၊ ဘာေတြ ေဘးခ်ိတ္ထားၿပီး သူတုိ႔ မၾကည္သာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ နဂိုမူလ ဥပေဒေတြအျပင္ အက်ဥ္းသားေတြ အသက္ရွဴေပါက္ မရိွေတာ့ေလာက္ေအာင္ ဥပေဒအသစ္ေတြ ထပ္ ထုတ္ပါေတာ့တယ္။ သူတုိ႔ လက္သုံး စကားတခြန္း ရိွပါတယ္။ အက်ဥ္းသားတဦး အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္ေတာင္ ေထာင္ဥပေဒ (၁၀)ခ်က္ ခ်ိဳးေဖာက္တယ္တဲ့။ ဆိုလိုတာက ဘယ္ အက်ဥ္းသားကို မဆို လိုအပ္ရင္ ေထာင္ဥပေဒ ခ်ိဳးေဖာက္တယ္ဆိုၿပီး စြဲခ်က္တင္ႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာပါ။

ေထာင္ထဲမွာ ရာဇ၀တ္အက်ဥ္းသားေတြရဲ့ လက္သုံးစကား တခြန္းလည္း ရိွပါတယ္။ `ေထာင္ထဲမွာ ပိုက္ဆံ ရိွရင္ရိွ၊ မရိွရင္ ေက်ာရိွ´ ဆိုတဲ့ စကားပါ။ အဓိပၸာယ္က `ေထာင္ထဲမွာ အာဏာပိုင္ေတြ၊ အက်ဥ္းသား အရာရိွလို႔ ေခၚတဲ့ ေထာင္လူဆိုးေတြကို လာဘ္ထုိးဖို႔ ပိုက္ဆံရိွရမယ္။ ဒါမွ ေထာင္ထဲမွာ အေနေခ်ာင္မယ္။ တကယ္လို႔ ပိုက္ဆံ မရိွရင္ သတၱိရိွရမယ္။ သေဘာက အ႐ိုက္ႏွက္ အညွဥ္းဆဲ ခံႏိုင္ရမယ္။ ဒါမွ ေထာင္ထဲမွာ ေနႏိုင္မယ္ လို႔ ဆိုလိုတာပါ။

ေထာင္ထုံးစံအရ အက်ဥ္းသားတဦးက ဒီ့ျပင္ အက်ဥ္းသားတဦးကုိ ႐ိုက္ရင္၊ သတ္ရင္ ေထာင္ထဲမွာ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက အဲဒီ အက်ဥ္းသားကို ႐ိုက္ႏွက္ၿပီး တိုက္ပိတ္ျပစ္ဒဏ္ ေပးပါတယ္။ အဲဒီလို ႐ုိက္ႏွက္၊ တိုက္ပိတ္ ျပစ္ဒဏ္ေပးတာ ခံရၿပီး ျပန္ထြက္လာတဲ့အခါ အဲဒီ အက်ဥ္းသားကို တျခား အက်ဥ္းသားေတြက ၀ိုင္းၿပီး ေၾကာက္ၾက၊ အ႐ိုအေသေပးၾကတာ ေထာင္ထုံးစံပါပဲ။ အဲဒီအျပင္ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြကလည္း အဲဒီ အက်ဥ္းသားမ်ိဳးကုိ ေထာင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းမွာ ေနရာေပး ခန္႔ထားလိုက္ပါတယ္။ ေထာင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္း ေရာက္သြားရင္ အဲဒီ အက်ဥ္းသားအဖို႔ စားစရာ ေသာက္စရာ မပူရေတာ့ပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ သူ႔ကို တျခားလူေတြကလည္း မေစာ္ကားရဲ မထိပါးရဲပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ပဲ တခ်ိဳ႔ အက်ဥ္းသားေတြဟာ ႐ိုး႐ိုးအက်ဥ္းသားဘ၀မွာ ဟုိလူက႐ိုက္သြားလိုက္၊ ဒီလူက ႐ိုက္သြားလိုက္ လုပ္ေနတာကို ခံေနရတဲ့ ဘ၀၊ အေနဆင္းရဲ အစားဆင္းရဲတဲ့ဘ၀၊ ေထာင္စကား `သာတီးဒီ´ ဘ၀၊ `အခ်ဥ္ဘ၀´ က လြတ္ေျမာက္ခ်င္ရင္၊ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြကို လာဘ္ထုိးဖုိ႔ ပိုက္ဆံလည္း မရိွဘူးဆိုရင္၊ `လူ႐ိုက္ လူသတ္ ဆိုတဲ့ နည္းကိုသုံး´ လုိ႔ ေထာင္ထဲမွာ ရာဇ၀တ္ အက်ဥ္းသားေတြ ေျပာၾကတာပါ။ အဲဒီနည္းကို `ေက်ာရင္းတဲ့နည္း´ လို႔ ေခၚပါတယ္။

အဲဒီလို ေက်ာရင္းတဲ့နည္းဟာ ေထာင္ထဲမွာ လက္ေတြ႔က်င့္သုံးရင္ တကယ္ အက်ိဳးရိွတဲ့ နည္း ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီလို ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ အက်ဥ္းေထာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ပုံ နည္းစနစ္ေတြ၊ သေဘာထားေတြေၾကာင့္ ေဖာ္ျပခဲ့သလို ၀မ္းနည္းစရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ လူသတ္မႈေတြ ေထာင္ထဲမွာ ဒလစပ္ ျဖစ္လာေနတာပါ။

ဆက္ရန္…