စည္းမဟုတ္ေသာ စည္းကို...

အေတြးစမ်ား… ဆိုတဲ့ ပုိ႔စ္မွာတုန္းက က်ေနာ္ `မျမင္ႏိုင္တဲ့ စည္း´ ဆိုတာေလးကို ထည့္ေရးခဲ့မိဖူးတယ္။ က်ေနာ္တို႔…။ က်ေနာ္တို႔ ဆိုတာထက္ ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္း ေရးေလ့ရိွတဲ့ က်ေနာ္အပါအ၀င္ က်ေနာ္တို႔…။ ျပည္ပေရာက္ က်ေနာ္တို႔…။ လက္ရိွအေနအထားနဲ႔ အမိျမန္မာျပည္ကို အိမ္ျပန္ဖို႔ အေျခအေနမေပးေသးတဲ့ က်ေနာ္တို႔…။ အဲဒီ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ျမန္မာျပည္တြင္း ဘေလာ့ဂါေတြၾကားမွာ `မျမင္ႏိုင္တဲ့ စည္း´ ျခားေနသလို ခံစားလိုက္ရတယ္လို႔ က်ေနာ္ ေရးခဲ့မိပါတယ္။ လူတေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ခင္မင္ၾကတဲ့ ခင္မင္မႈစည္း မဟုတ္တဲ့ `အေျခအေနစည္း´ `အကန္႔အသတ္ စည္း´ တနည္းအားျဖင့္ `မျမင္ႏိုင္တဲ့ စည္း´ …။ *** ဒီညေနမွာ က်ေနာ္ အလုပ္က ျပန္လာေတာ့ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို လိုက္ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ တခါမွ မဖတ္ဖူးေသးတဲ့ ဘေလာ့ဂ္အသစ္ေတြ၊ ဖတ္ေနၾက ဘေလာ့ဂ္ေတြ၊ မေရာက္တာ ၾကာတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြ လက္လွမ္းမီသေလာက္ လိုက္ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအျပင္ က်ေနာ္လိုက္ဖတ္ျဖစ္ေသးတာက အထက္က တင္ျပခဲ့တဲ့ `က်ေနာ္တုိ႔´ ေတြရဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြ။ လိုက္ဖတ္ေနရင္းနဲ႔ တစုံတခုကို သတိထားမိလာသလိုလို ခံစားလာရတယ္။ ဟုတ္တယ္။ တခုခု…။ အဲဒီတခုခုက ဘာလဲ…။ အို…၊ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မွာပါေလ… ဆက္ဖတ္…။ ဒီလုိနဲ႔ တေနရာအေရာက္…၊ စီေဘာက္စ္ တခုကို အေရာက္…။ `ႏိုင္ငံေရးငွက္မ်ား မိုးခိုရန္ ေနရာ မဟုတ္ပါ´ *** `လက္ရိွ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ ေလာကမွာ လူတန္းစား သုံးရပ္ရိွတယ္။ ျပည္တြင္းေန၊ ျပည္ပေန(အိမ္ျပန္ရ)၊ ျပည္ပေန (အိမ္ျပန္မရ) ဆိုၿပီး လူတန္းစား သုံးရပ္ရိွတယ္´ မိတ္ေဆြ ဘေလာ့ဂါတေယာက္ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့တဲ့ စကားတခု…။ `အဲဒီလို ကြဲျပားမႈေနာက္ကြယ္မွာ အေျခအေနေတြ၊ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြ ဆုိတာ ရိွလာတယ္၊ ဒီေတာ့ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈက အရင္ထက္ ပိုလိုအပ္လာၿပီ´ ေဆြးေႏြးရင္းနဲ႔ အေျခအေနတခုကို ရင္ေလးစြာ ေတြ႕ရိွခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အသက္၀င္လာတဲ့ စည္းက ရင္းႏွီးေႏြးေထြးမႈဆိုတဲ့ အရာကိုပါ တတိတတိနဲ႔ စိမ့္၀င္လာခဲ့ၿပီလား…။ ကြဲျပားေနတဲ့ လူတန္းစား သုံးရပ္အၾကားမွာ ေအးတိေအးစက္၊ ဘာသိဘာသာ ေနၾကတာဟာ ပုံစံတခု ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနၿပီလား။ *** က်ေနာ္ ေဆာင္းပါးေတြမွာ မၾကာခဏဆိုသလို ေရးခဲ့မိဖူးတယ္။ `တသားတည္း ျဖစ္ခ်င္မႈ´ ဆိုတဲ့ စကားပါ။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ျပည္သူေတြ၊ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပက ဘေလာ့ဂါေတြနဲ႔ တသီးတသန္႔ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာမ်ိဳး က်ေနာ္ မျဖစ္ခ်င္ဆုံးပါပဲ။ က်ေနာ္ ပို႔စ္ေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္ ေရးခဲ့ပါတယ္။ အစုစုအစုံစုံ၊ ေရာေထြးေသာင္းေျပာင္းေနတဲ့ စာေတြ…။ ၿပီးေတာ့ `ႏိုင္ငံေရး´ လုိ႔ အမ်ားက သတ္မွတ္ၾကတဲ့ ႏိုင္င့ံအေရးနဲ႔ ဆုိင္တဲ့ စာတခ်ိဳ႔…။ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံအတြက္၊ က်ေနာ္တုိ႔ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ စနစ္တခုအတြက္၊ က်ေနာ္တုိ႔ ယုံၾကည္တဲ့ အရာတခုအတြက္ ေရးခဲ့မိတဲ့ စာေတြက က်ေနာ္တို႔ကုိ တံဆိပ္တခု ကပ္ႏွိပ္ျခင္း ခံလိုက္ရၿပီလား။ က်ေနာ့္ကုိယ္က်ေနာ္ မွန္ထဲကို ျပန္ၾကည့္မိတယ္။ ပိန္ေညာင္ေညာင္၊ ေထာင့္မက်ိဳးတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ လူတေယာက္…၊ ေပကပ္ကပ္ဟန္နဲ႔ က်ေနာ့္ကို ျပန္ၾကည့္ေနတယ္။ အဲဒါ `ႏိုင္ငံေရးသမား´ တဲ့လား။ အဲဒီေကာင္က ဘာေတြ လိုခ်င္ေနလို႔ ဒီစာေတြ ေရးေနတာလဲ။ အာဏာလား၊ ေငြလား၊ စည္းစိမ္လား။ လက္ရိွအေနအထားကေန ျမန္မာျပည္ႀကီး ေျပာင္းလဲသြားရင္ အဲဒီေကာင္အတြက္ ပုဂၢလိက အခြင့္အေရးေတြ ဘာေတြရလာႏိုင္သလဲ။ လဲေပါင္းမ်ားစြာ၊ လားေပါင္းမ်ားစြာက က်ေနာ္နဲ႔ က်ေနာ့္အၾကားမွာ `ႏိုင္ငံေရး´ ဆိုတဲ့ စကားသံေတြနဲ႔အတူ ေရာေထြး ပဲ့တင္ထပ္လာတယ္။ လူေတြ၊ လူေတြ…၊ အဲဒီလူေတြက က်ေနာ္နဲ႔ အတူတူပဲလား၊ မတူဘူးလား၊ သူတို႔က သူတို႔လား၊ က်ေနာ္တို႔က က်ေနာ္တို႔လား သူတို႔နဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ အတူတူ မဟုတ္ဘူးလား။ အတူတူမဟုတ္တာက ပိုေကာင္းလား။ အတူတူျဖစ္ေနရင္ ဘာေတြ ျဖစ္လာမလဲ။ အတူတူ မရိွခ်င္တာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ ဟုတ္မွာပါ။ သူတို႔ အတူတူေတာ့ ရိွခ်င္မွာပါ။ စိတ္ေတြက ေနာက္က်ိ ရွဳပ္ေထြးသလိုလို ခံစားလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္က်သြားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ တခုခုကို မခံခ်င္ ျဖစ္ေနတာ။ *** `က်ေနာ္က တသီးတျခားႀကီး ျဖစ္ေနၿပီလား´ က်ေနာ့္အေပၚ နားလည္မႈ အရိွဆုံးလူဆီမွာ ဒီေမးခြန္းကုိ အငမ္းမရနဲ႔ ေမးလိုက္မိဖူးတယ္။ သူက… `အခုထိေတာ့ မျဖစ္ေသးပါဘူး´ ေတာ္ပါေသးရဲ့… လုိ႔ ေတြးလိုက္မိတယ္။ `ျမန္မာ ဘေလာ့ဂါေတြ အားလုံးရဲ့ တူညီတဲ့ ခံယူခ်က္ေတြနဲ႔ တူညီတဲ့ ပန္းတိုင္ကေတာ့ ရိွေနပါတယ္၊ အားလုံး ညီညီညာညာ လက္တြဲၿပီး ေရာက္သြားၾကဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္´ မိတ္ေဆြ ဘေလာ့ဂါ တေယာက္ရဲ့ မွတ္ခ်က္စကားကို ျပန္ဖတ္မိျပန္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြ ရိွရာကို တခုၿပီး တခု လိုက္ဖတ္မိျပန္ေရာ…။ ဖတ္ရင္းနဲ႔ပဲ အေတြးတခု ရသြားတယ္။ `ငါ ဘာလုိ႔ သူတို႔ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို လိုက္ဖတ္ေနမိတာလဲ´။ ………………………………………… ………………………………………… ………………………………………… ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အေျဖတခု ရသြားတယ္။ `မျမင္ႏိုင္တဲ့ စည္း´ ဆိုတာက က်ေနာ္တုိ႔ေတြရဲ့ `စိတ္´ ေတြကိုေတာ့ စည္းမျခားႏိုင္ဘူး။ သူတုိ႔ ေရးေနတာေတြကို လုိလိုလားလား ဖတ္ခ်င္ေနတဲ့ စိတ္ကို ဘယ္စည္းကမွ လာျခားလို႔ မရဘူး။ ဒါျဖင့္ သူတို႔ကေရာ က်ေနာ္တုိ႔ ေရးေနတာေတြကို ဖတ္ခ်င္စိတ္ ရိွမွာလား…။ လာဖတ္ၾကလား…။ က်ေနာ္ယုံၾကည္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ `စိတ္´ ေတြေတာ့ `စည္း´ မျခားေလာက္ေသးပါဘူး…။ မဟုတ္ဘူး၊ မဟုတ္ဘူး၊ မျခားေလာက္ေသးတာ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွ မျခားတာ။ ကလိုေစးထူး